Cr.Pic [Pinterest]
ติดแฮชแท็ก
#พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “00”เสียงคลื่นที่ซัดเข้ามาที่ชายฝั่ง พร้อมกับหอบเอากลิ่นไอทะเลและสายลมเย็นๆ มาต้องกระทบผิว แสงสีส้มทองเริ่มส่องประกายจากขอบฟ้าบ่งบอกว่าอรุณกำลังจะมาเยือน เสียงนกร้องขับขานประสานกันเหมือนเสียงเพลงให้คนที่ยืนอยู่ตรงระเบียงต้องหลับตาลงเพื่อรับฟัง ก่อนที่เขาจะถูกกอดจากด้านหลัง แขนแข็งแรงที่พร้อมจะปกป้องดูแลสอดเข้ามารัดรอบเอวบาง รับรู้สึกสัมผัสหนักๆ ที่ไหล่
อ้อมกอดอบอุ่นกำลังปกป้องเขาจากสายลมเย็นจนต้องเอนตัวพิงอกกว้าง แรงรัดแน่นขึ้นเมื่อคนที่กอดอยู่นั้นกระชับอ้อมแขนเข้าหากัน ปลายจมูกโด่งสัมผัสไปตามแก้มขาว ใช้มือดันปลายคางของคนในอ้อมกอดให้หันมาหาก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานที่ริมฝีปากอิ่มเป็นการรับอรุณ
อ้อยอิ่งเนิ่นนานกว่าจะถอนจูบ ถึงแม้จะผละจูบไปแล้วแต่ทั้งริมฝีปากและจมูกโด่งก็ยังคลอเคลียไม่ห่าง
“พี่ควอตซ์... พอแล้วครับ” ต้องยกมือขึ้นดันคางอีกฝ่ายเอาไว้ให้หยุดลวนลามเสียที
“ทำไมรีบตื่นจังเลยหือ” อีกฝ่ายไม่ได้สนใจคำห้ามปรามเลยสักนิด เพราะใบหน้าคมคายนั้นฝังลงกับซอกคอขาว “เมื่อคืนพี่ว่าพี่ก็จัดหนักอยู่นะ สงสัยจะเก่งแล้วสิมีแรงลุกมาแต่เช้าแบบนี้”
“พี่ควอตซ์!” ยกมือตีแขนอีกฝ่ายทันที ใบหน้าขาวแดงก่ำ “พูดจาทะลึ่ง!”
คนโดนว่าหัวเราะ มองใบหน้าแดงๆ ของคนรัก ยกมือขึ้นเกี่ยวปอยผมที่ปรกข้างแก้มไปทัดไว้ข้างหูให้ “พี่พูดเรื่องจริง ทะลึ่งที่ไหนกัน แล้วไม่รู้เหรอว่าวันนี้น่ะคู่แต่งงานเขาไม่ทำอะไรกันหรอกนะ... นอกจาก...” เป่าลมเข้าหูของคนในอ้อมแขนจนน้ำเหนือต้องหดคอหนี
“ผมไม่คุยกับพี่ควอตซ์แล้ว” น้ำเหนือว่าแกะแขนที่รัดเอวเขาเอาไว้อยู่ออกก่อนจะเดินหนี แต่ไม่ทันจะได้ก้าวพ้นตัวอีกฝ่ายด้วยซ้ำไปก็ถูกรั้งเข้ามากอดเหมือนเดิม ก่อนที่ตัวน้ำเหนือจะลอยเหนือพื้นเพราะอีกคนอุ้มเขาขึ้น
ขายาวๆ ก้าวตรงไปที่เตียงนอนหลังใหญ่วางคนรักลงบนเตียงก่อนจะตามไปทาบทับ น้ำเหนือยกมือดันอีกฝ่ายเมื่อคนด้านบนโน้มหน้าลงมาหา “เดี๋ยวต้องไปดูลูกนะครับ...”
ควอตซ์ใช้มือเพียงข้างเดียวรวบมือทั้งสองข้างของน้ำเหนือเอาไว้ “ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องห่วงพวกคุณแม่ดูแลได้อยู่แล้ว ยังไงคุณแม่คงไม่ปล่อยแฝดมาก่อกวนเราสองคนแน่นอน คู่แต่งงานใหม่เขาต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันนะ รู้ไหม”
“ก็อยู่ด้วยมาตั้งนานแล้วนี่ครับ” น้ำเหนือว่าเสียงเบา
“ความรู้สึกเหมือนกันที่ไหน” คนดื้อดังก็ยังดื้อดึงไม่สนใจคำพูดใดๆ ของน้ำเหนือ เขาจัดการปิดปากนุ่มนิ่มนั้นด้วยริมฝีปากของตัวเอง ใช้ความเอาแต่ใจตามแบบฉบับของตัวเองกับคนด้านล่าง
น้ำเหนือได้แต่โอนอ่อนเพราะโดนอีกคนจัดการเสียจนหมดแรงจะต่อต้าน ไม่ว่าอีกฝ่ายจะจับไปทางไหนก็ได้แต่ตามไป ตากลมโตนั้นหลับลง ส่วนปากก็ส่งเสียงแผ่วเบา ได้แต่ยกมือกอดคนด้านบนเอาไว้แน่นยามที่อีกฝ่ายเข้ามาหาอย่างเอาแต่ใจ
กว่าประกายแห่งความรักจะหมดลงน้ำเหนือก็ได้แต่ซุกตัวเข้าหาคนตัวโตกว่า อิงซบอย่างหมดเรี่ยวแรงที่จะทำอะไร ผิดกับควอตซ์ที่ใบหน้าหล่อนั้นเปล่งประกายสดใส รอยยิ้มฉายชัดตลอดเวลาบ่งบอกว่ามีความสุขกับช่วงเวลาที่ผ่านมาแค่ไหน
“โอ๊ะ... หยิกพี่ทำไมครับ” ควอตซ์ถามทั้งๆ ที่ใบหน้ายังมีรอยยิ้มปรากฏอยู่ และเขาก็รู้ถึงเหตุผลที่โดนคนรักหยิกแบบนี้
“ผมหมั่นไส้ พี่ควอตซ์จะยิ้มอะไรนักครับ ยิ้มไม่หุบเลยเนี่ย”
“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มสิครับ จะให้พี่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งเหมือนเราตอนนี้เหรอ” ควอตซ์เอ่ยแซ็ว ยกมือบีบจมูกของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมอีกฝ่ายให้เรียบร้อย
“ผมเปล่าหน้าบึ้งเสียหน่อยครับ” น้ำเหนือว่าเสียงเบา ท่าทางเหมือนจะงัวเงียง่วงนอนจนคนมองต้องหลุดหัวเราะออกมา
“ง่วงเหรอ นอนพักก่อนเถอะ เมื่อคืนก็นอนดึก แถมยังตื่นเช้า แล้วก็ยัง... พักผ่อนเอาแรงก่อน”
“ความผิดพี่ควอตซ์นั่นแหละ... รังแกผม”
“I’m sorry baby.” มือหนาลูบผมนุ่มของน้ำเหนือก่อนจะรั้งอีกฝ่ายเข้ามากอดเอาไว้ กล่อมคนอ่อนเพลียให้หลับไป
ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปอีกรอบ ควอตซ์ดูจนแน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับสนิทแล้วจึงได้ลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก้มลงจูบเบาๆ ที่ขมับของคนหลับก่อนจะผละไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง
ควอตซ์ขยับตัวนั่งบนเตียงข้างๆ น้ำเหนือ หยิบโทรศัพท์มากดดูหลังจากที่ปล่อยทิ้งเอาไว้ไม่จับมันเลยตั้งแต่เมื่อคืน เพื่อนๆ ยังคงพากันส่งข้อความมาอวยพรสำหรับวันแต่งงานที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อคืน รวมไปถึงข้อความของลาพิสที่ส่งมาบอกว่าจะพาฝาแฝดไปเที่ยวกับพวกคุณหญิงมรกต ให้เขาได้ใช้วันนี้ทั้งวันกับน้ำเหนือ
รูปภาพมากมายถูกส่งมาจากเพื่อนๆ เป็นภาพงานเลี้ยงฉลองแต่งงานเมื่อคืน มีทั้งภาพแอบถ่ายระหว่างเขากับน้ำเหนือ ภาพถ่ายรวมกลุ่ม รวมไปถึงบรรยากาศรอบๆ ควอตซ์เลือกบันทึกเก็บเอาไว้เกือบทุกภาพ เพราะมันเป็นความทรงจำที่แสนวิเศษสำหรับเขา
ควอตซ์ละความสนใจจากโทรศัพท์มาที่คนข้างๆ เมื่ออีกฝ่ายขยับตัว ไม่นานคนที่นอนหลับก็ลืมตาขึ้น เจ้าตัวกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับภาพให้ชัดเจน ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ควอตซ์ แล้วดวงตาคู่นั้นก็ส่งยิ้มมาให้
“Good morning baby.” ควอตซ์พูดก้มลงจูบหน้าผากน้ำเหนือ
“กี่โมงแล้วครับ” คนเพิ่งตื่นนอนขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเอ่ยถาม
“สิบโมงกว่าแล้วล่ะ พวกคุณแม่พาแฝดออกไปเที่ยวข้างนอกแล้ว” ควอตซ์ตอบ พลางยื่นโทรศัพท์ที่เปิดภาพฝาแฝดที่กำลังยิ้มกว้างอยู่บนรถตู้ให้น้ำเหนือดู
“ลืมแด๊ดกับมัมไปแล้ว” น้ำเหนือพูดยิ้มๆ ขยับไปนั่งพิงอีกคนแทน ยังไม่อยากจะลุกไปไหนตอนนี้เพราะยังรู้สึกปวดเมื่อยไปหมด สาเหตุก็เพราะคนเอาแต่ใจที่นั่งอยู่ข้างๆ นี่แหละ “แล้วนี่พี่ควอตซ์ทำอะไรอยู่ครับ ไม่ได้นอนด้วยกันกับผมหรอกเหรอเมื่อกี้”
“พี่ยังแข็งแรงได้อีกหลายรอบครับ ไม่ต้องนอนพักเอาแรง โอ๊ย... ทำร้ายร่างกายพี่อีกแล้วนะ”
“ก็น่าโดนแล้วล่ะครับ พูดจาแต่ละอย่าง” น้ำเหนือไม่ชิน และไม่เคยชินกับคำพูดจาทะลึ่งทะเล้นของคนรัก แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วก็ตามที และน้ำเหนือก็คิดว่าคงไม่ชินง่ายๆ แน่นอน ควอตซ์ที่เห็นน้ำเหนือยังเขิน ยังอายเขาก็ยิ่งชอบพูดเพื่อแกล้งให้คนน่ารักหน้าแดง
“ไม่แกล้งแล้วครับ นี่... พี่กำลังดูรูปอยู่พวกเพื่อนๆ ส่งมาให้ดู รูปงานแต่งเราเมื่อคืนไง”
“ผมดูด้วยสิครับ” น้ำเหนือรีบเอ่ยขอดูด้วยทันที
ควอตซ์เลยจัดการเปิดรูปให้น้ำเหนือดูใหม่ตั้งแต่แรก ดูแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ความรักและความสุข เพียงแค่นึกถึงก็ทำให้ยิ้มออกมาได้เพราะความสุขนั้นยังฝังแน่นอยู่ในความรู้สึก
“พี่ดีใจ ที่เรามาถึงวันนี้ได้ พี่ดีใจที่ตัดสินใจเลือกที่จะเปิดใจ แล้วพี่ก็ดีใจที่พี่ได้รักน้ำเหนือ” ควอตซ์โอบน้ำเหนือเอาไว้
“ผมก็ดีใจครับ ผมดีใจที่ผมตัดสินใจถูก ดีใจที่ผมเลือกที่จะยอมทำตามคุณแม่ น้าหมอ เข้ามาอยู่ที่บ้าน แล้วก็ดีใจ...” น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมอง “ดีใจที่ได้รักพี่ควอตซ์...”
“ชีวิตของเราสองคนยังต้องมีอะไรผ่านเข้ามาอีกมากมาย ไม่ว่าในอนาคตข้างหน้าเราจะเจอกับอะไร เราจะผ่านทุกอย่างไปด้วยกันนะ” มือสอดประสานกับมือของน้ำเหนือ
“ครับ ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
การแต่งงานที่เป็นเหมือนจุดจบของละครและนิยาย แต่ในชีวิตจริง... การแต่งงานคือการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ แม้พวกเขาทั้งสองคนจะเริ่มต้นด้วยกันมานานแล้ว แต่เรื่องราวต่างๆ ก็ยังคงจะดำเนินต่อไปตามอย่างที่ควรจะเป็น
น้ำเหนือเคยนึกกลัวในอนาคตของตัวเองกับสิ่งที่ตัวเขาเป็น...
แต่วันนี้ ตอนนี้ เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เพราะในอนาคตของของเขา จะมีผู้ชายที่ชื่อ ควอตซ์ อชิตพล บริสตัน อยู่ด้วยเสมอ
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากเปิดเรื่องไปได้หลายวัน วันนี้ได้ฤกษ์เอาบทนำมาฝากกันค่ะ แค่เห็นชื่อเรื่องทุกคนก็คงจะรู้กันอยู่แล้วละเนอะว่าเป็นเรื่องของใคร คู่ไหน อุ้มรัก ‘ S จะเป็นเรื่องราวต่อจาก อุ้มรัก ค่ะ เรามาติดตามชีวิตของครอบครัวบริสตันกันต่อเนอะว่าจะเป็นอย่างไรกันบ้าง เปิดฉากมาก็หลังงานแต่งงานเลย ฉากงานแต่งงานจะไม่มีนะคะ (เพราะอยู่ในรูปเล่ม อุ้มรัก อยู่แล้วค่ะ) หวานชื่นเรียกความอิจฉา ตาร้อน ตั้งแต่ฉากแรกกันเลยทีเดียว
ฟางไม่แน่ใจว่าจะสามารถแต่งเรื่องนี้ได้ดีเท่า หรือได้ดีกว่าภาคแรกหรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะยังไง ฟางก็จะพยายามอย่างเต็มที่ ในการแต่งเรื่องนี้นะคะ หวังว่าทุกคนที่คิดถึง พี่ควอตซ์ กับ น้องน้ำเหนือ จะติดตามเรื่องนี้กันต่อไปจนจบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณที่ยังรัก คิดถึงตัวละครในเรื่องนี้ของฟางค่ะ ขอบคุณนะคะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะขอตอบคอมเมนต์นี้ค่ะนิยายเรื่องเก่าก็ยังไม่มาต่อเลย 3-4 เดือน ต่อตอน แล้วยังเปิดเรื่องใหม่ ยังงี้จะไม่ปล่อยให้แฟน ๆ รอนานหรือค่ะคุณฟาง
ก่อนอื่น... ฟางอยากจะถามค่ะว่า "นิยายเรื่องเก่าที่ยังไม่มาต่อ 3-4 เดือน ต่อตอน" ของฟางคือเรื่องไหนหรือคะ
นิยายเก่าของฟาง ฟางแต่งจบ และลงจนจบครบแล้ว จะเหลือเพียงแค่ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ที่ฟางเพิ่งจะเปิดและอัพนิยายลงไปได้ 6.5 ตอนเท่านั้น
และเรื่องนี้ฟางไม่เคยทิ้งช่วง 3-4 เดือนค่ะ หรือเรื่องอื่นที่ลงจบไปแล้ว ก็ไม่เคยอัพ 1 ตอน ต่อ 3-4 เดือนค่ะ ไม่ทราบว่าจำสับสนจากเรื่องอื่น ของนักเขียนท่านอื่นหรือเปล่า
การเปิดเรื่องใหม่ของฟาง ฟางดูตัวเองก่อนค่ะว่าสามารถแต่งได้ใช่ไหม ฟางอาจจะไม่ใช่คนที่ลงบ่อยๆ ได้เร็วสุดก็สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ต่อ เรื่อง เพราะภารกิจหน้าที่ประจำที่มีอยู่ค่ะ ทำให้ไม่สามารถอัพได้บ่อยเท่าที่ใจต้องการ
ฟางก็คงต้องขอให้คนอ่านของฟางทุกคนช่วยรอนั่นแหละค่ะ เพราะฟางไม่สามารถอัพได้บ่อยกว่านั้นได้จริงๆ
ก็อยากจะชี้แจงให้เข้าใจน่ะค่ะ จะได้เข้าใจตรงกันเนอะ ^^