หัวข้อ: วีน... 'ตัวพ่อ' >>> ตอนจบ ++ P.15 !!!!! [ 10 / 1 / 2014 ] <<<

[aoaer]

รักแบบซาดิสๆ    
นายคงมีอาการ  มากๆเลยตอนที่เหน

[lollipopz]

 

[Loste]

 

อินน่ารักอ่ะ

[maru]

น่ารัก คนหนึ่งก็ช่างแกล้ง อีกคนก็ช่างวีน จอห์นดูแลอินทร์ดี ๆ นะ

[mystery Y]

แหม พี่จอห์นได้กำไรตลอดเลยนะ ส่วนอินก็ยังวีนเหมือนเดิม คิกๆ

[aoihimeko]

อินน่รักน่กล้ง

[wasawath]

555 อินน่ารักอ่ะ >///<

[sunshadow]

    ไม่ต้องไปห่วงพี่จอห์นเค้าหรอกงับ
    พี่เค้าเต็มจายยย

[Bowbonk]

 

[numay]

ชอบๆ

[CarToonMiZa]

อินยังด่าได้แซ่บ
เหมือนเดิม

[IöLIKE]

ThankS

[roseonrock]

สั้น!!!!!!....

น้องอินน่ารัก  รอต่อปาย

[Alphas]

น้องอินน่ารักจริงเชียว ด่าไปที พี่จอห์นก็จูบปิดปากอีกหลายๆ ที

[ไก่จ้า]

คงต้อง  รอต่อไป

[YounIn]

สนุดมากๆอ้ะ

ด่าได้ยาวเหยียด 555

แต่ว่า เหมือน แต่ละตอนมันไม่ต่อกันเลยอ่ะ

อยากตอนที่โรงหนัง แล้วก็ตัดเฉยเลย ง่ะ

ต่อๆ

[TinyB]

อินมันด่าไวมาก มากจนทำให้เราคิดว่า แมร่งแอบจดโพยไว้ป่ะว่ะ #ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย 

[Kaewkaew]

อ่านแล้วตลก
ผมว่าขนาดนี้เป็นใครก็แพ้ อารมณ์รุนแรงจริง
แต่ก็มีมุมน่ารักนะเนี่ยย
รอตอนต่อไปครับ

[roseonrock]

งัดทู้...รออินู๋อิน กลับมาแรบรัว 

[Zalzah_iP]

เพิ่งอ่าน แต่....


คนเขียนหายไปไหนอ่า 

นานแล้วน้าาาาา

[whistle]

วีนตัวพ่อจริงๆ.........

[ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมาก ไม่ทราบว่าหายไปไหนคะ รีบมาน๊า

[koikoi]

ไม่รู้จะได้อ่านอีกไหมแต่ก็ยังหวังอยู่นะ

[~ณิมมานรฎี~]

โห๊ะ !!!!      มันน่ารักกกกกกกกกกกกก

แต่มาต่อด้วยน๊าาาาาาาา

[raviiib❁]

โอ้ยอินเหวี่ยงมาก ฮีแกแร้พพพพ555555555555
รอตอนต่อไปค่า มาไวไวเถอะ.... 555555555555555

[P-o-r-m-u-h-M]

อันว่าข่าวลือมันไปไวกว่าไฟล่ามทุ่งนั้นคงจะเป็นเรื่องจริง จากหนึ่งปากของเพื่อนสนิทอย่างนาย ที่บอกกับเพื่อนสนิทอีกคนอย่างบาสด้วยความคันปาก เห็นไอ้จอมวีนอย่างอินทรีย์เพื่อนเลิฟดูดปากจ๊วบๆกับพี่จอห์นสุดหล่อระดับมหาวิทยาลัย ถือเป็นเรื่องที่ประหลาดกว่าวัวออกลูกเป็นไข่ซะอีก

แม้หลังๆจะพอเดาเรื่องได้ แต่เห็นจังๆคาตาแล้วไอ้นายก็อึ้งอลไปนานเหมือนกัน

แต่คงเพราะไม่ได้กำชับไอ้บาสจอมทะเล้น จากแค่รู้แค่หูเดียวก็เพิ่มเป็นสิบ เป็นหลายสิบ  หลายร้อย....หลายพัน!!

แมร่งรู้กันทั้งมหาวิทยาลัย!!!!

คนตัวเล็กเดินเข้ามาในคณะด้วยความหงุดหงิด คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันบ่งบอกระดับความไม่พอใจอยู่หน่อยๆ ตั้งแต่เดินเข้ามามีแต่คนมอง พอมองกลับก็หันหน้าหนีไปซุบซิบอะไรกันไม่รู้แล้วไม่ใช่แค่คนเดียวสองคนน่ะสิ...

“ปะ..เป็นไรว่ะอิน ดะ...ได้ยินอะไร..มาเหรอ”ไอ้บาสต้นเรื่องถามหวาดๆ กลัวเพื่อนสนิทจอมเหวี่ยงจะรู้เรื่องแล้วตัวเองจะโดนเล่นงาน...อึ่ย...แค่คิดว่าต้องโดนไอ้อินวีนใส่ก็สยองแล้ว

“อะไรไม่รู้ เดินเข้ามามีแต่คนมองกูแปลกๆ คอยดูนะมึง ถ้ารู้ว่านินทากูนะกูจะด่ายันโคตรเลย!!”

เฮือก!!! อาการวัวสันหลังหวะมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้บาสพึ่งเข้าใจ

“นี่แก...รู้มั้ยที่เขาพูดๆกันว่าอินกับพี่จอห์นปีสี่กิ๊กกันน่ะ”เสียงปริศนาที่หนึ่ง

“หือ จริงดิแก มั่วล่ะ ถึงพี่จอห์นแกจะคบทั้งชายทั้งหญิงแต่เว้นอินไว้คนเถอะ ผู้ชายแบบนั้นไม่เห็นจะน่าคบตรง?”เสียงปริศนาที่สอง

“แกก็ไปว่าอิน เดี๋ยวรู้ถึงหูแกได้โดนวีนใส่หรอก”

“เอ๊า มาซิมา ชั้นพูดความจริง คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงด่าคนอื่นได้น่ะ ชั้นว่าที่ว่ากลัวๆกันน่ะแค่ระอามากกว่ามั้ง ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนเลย ทำตัววิเศษวิโ....”

“...แล้วพวกมึงมันเป็นใครมาวิจารณ์กูน่ะ กูทำตัวอย่างไงแล้วมันไปขัดอะไรมึงตรงไหน มึงเดือดร้อนรึไงที่กูเป็นแบบนี้!! อย่างน้อยกูไม่เคยเอาเรื่องคนอื่นมาด่าเสียๆหายๆ กูด่าแค่คนที่ทำเสียหายกับกู!! ถ้ามึงไม่ทำอะไรเสียๆกับกูกูจะด่ามั้ยห่ะ!!”เสียงตวาดดังขัดสนทนาจนทำเอาผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินเม้าม้อยกันอย่างสนุกสนานถึงกับหน้าซีด

คนที่อยู่ใกล้ๆมองดูเหตุการณ์ขำๆ...แหม!! เมื่อกี้ใครบอกไม่กลัว พอเจอเสียงด่ารัวเป็นปืนสงครามถึงกลับหน้าถอดสี!!

อินทรีย์จอมวีนหน้าขมึงเดินไปประจันหน้ากับสองสาวที่สูงพอๆกับก่อนจะชี้หน้าคนที่บอกว่าไม่กลัวๆเมื่อครู่

“อีกอย่างนะ!! เอาเวลาไปสนใจเรื่องตัวเองเถอะ มัวแต่สนใจเรื่องชาวบ้านชาวช่อง ว่าคนอื่นเขามีแฟนเป็นใครคนไหนยังไง หันกลับไปดูตัวเองเถอะว่าสภาพแบบนี้ สารรูปแบบนี้ชาตินี้จะมีใครมันแลมั้ย!!!!!!”

ปึก!!! ด่าเสร็จก็หันกลับไปทุบโต๊ะหินอ่อนเสียงดังจนคนรอบข้างสะดุ้งโหยง ก่อนอินจะหยิบกระเป๋าสะพานพาดบ่าแล้วเดินออกไปจากบริเวณ

ฟู่....เสียงผู้หญิงสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมๆกันก่อนจะหันมามองหน้ากันและกันแล้วถอนหายใจอีกครั้ง

โล่งอก!! ไม่ได้โกรธอินนะ แต่มันโล่งอก...ที่โดนด่าแค่นี้...

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

หลังจากรู้ข่าวล่ามาด่วนในมหาวิทยาลัย คนตัวเล็กก็รู้สาเหตุที่ทุกคนมองมาแล้ว ตัดสินใจโดดเรียนไปจัดการไอ้ตัวเจ้าของเรื่องอีกคนที่ป่านนี้คงนอนหลับในห้องของตัวเองเพราะวันนี้ไม่มีเรียน

พอถึงหน้าห้องที่ช่วงนี้มาบ่อยซะเหลือเกิน นายอินทรีย์ก็เปิดเข้าไปด้วยรู้ว่านายจรจัดไม่เคยล็อกประตูถ้าตัวเองอยู่ในห้อง หวังจะเข้าไปจัดการไอ้คนที่ชอบประเจิดประเจ้ออยู่เรื่อยจนมีคนเห็นแล้วพูดไปทั่วมหาวิทยาลัยแล้ว

“แล้วมึงจะทำไงต่อ น้องอินเลยนะเว้ย”เสียงของเพื่อนนายจอห์นชื่อนิคกำลังพูดน้ำเสียงเครียดๆ ไม่ติดว่ามีชื่อของอินเข้าไปเกี่ยวตอนนี้คนตัวเล็กคงถีบประตูพุ่งไปตบไอ้หน้าหล่อซักเปรี้ยงสองเปรี้ยง

“ก็ไม่ทำไง มันก็ลือกันถูกแล้วกูก็กำลังกิ๊กๆอยู่กับอินมันจริงๆนี่หว่า”เสียงของจอห์นตอบ เล่นเอาร่างเล็กเผลอยิ้มมุมปากอย่างลืมตัว

“หือ...ไปถูกใจอะไรกันตอนไหน เห็นกัดกันแทบตาย แถมพยศใส่มึงขนาดนั้น”อินคิดตามคำพูดของพี่นิคก่อนจะขำเบาๆ ก็จริงที่เขาพยศใส่นายจรจัด ไม่ค่อยจะพูดดีๆด้วยเท่าไร แต่หลังๆมานี่อินเองก็เริ่มว่าง่ายขึ้นมาก

เพราะเป็นพวกใจง่ายก็ว่าได้ เป็นคนที่รักคนง่าย เลยทำให้ทุกครั้งที่โดนบอกเลิกมักจะเจ็บบ่อยๆ โชคดีที่ไม่ได้คบกันนานแต่พอมาคิดๆดูก็มาจอห์นนี่แหละที่ตามด่าตามกวนกันมาเป็นเดือนๆแล้ว

จากยิ้มมุมปากก็ยกกลายเป็นยิ้มทั้งหน้า...แต่ก็แค่ชั่วขณะเดียวรอยยิ้มก็ว่างเปล่า

“นั้นแหละที่กูสนใจ กูอยากจะปราบคนดื้อ แมร่งชอบดื้อใส่กู คนอะไรไม่รู้แมร่งยกมาด่าได้หมด”

“อ้าว สรุปมึงชอบน้องมันหรือว่ามึงอยากแค่ชนะกันแน่”...

“...คงแค่...อยากชนะว่ะ”

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

อินทรีย์เดินเข้ามาในตัวบ้านที่เป็นอาคารพานิชด้วยสีหน้าซีดเซียวต่างจากอินทรีย์ที่เคยเป็นในทุกๆวัน

ภายนอกอินทรีย์จะดูเป็นคนก้าวร้าวรุนแรงเพียงใด แต่เมื่ออยู่ภายในบ้านที่มีแม่ ป้า และพี่สาวหนึ่งน้องสาวอีกหนึ่งคนอินทรีย์จะกลายเป็นเพียงผู้ชายที่ทั้งน่ารักและขี้อ้อนไปทันที

ทุกครั้งที่เข้ามาในตัวบ้าน อินจะเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม...ที่วันนี้ไม่มี

“อาตี๋...เป็นอะไร ทำไมวันนี้ถึงกลับมานอนบ้านละ”สำเหนียงติดจีนพูดทักหลานชายคนโปรด อินหันไปมองผู้หญิงร่างท้วมผิวขาวที่เป็นลักษณะเด่นของตระกูล

“เปล่าครับอึ่ม วันนี้อินเรียนเหนื่อยงานเย๊อะมากกกก แล้วพรุ่งนี้อินไม่มีเรียน ...อาจารย์เขางดน่ะ อินเลยอยากกลับบ้าน”ส่งยิ้มจางๆไปให้ก่อนจะขอตัวหลบขึ้นห้อง ป้าของอินทรีย์มองตามจนหลานหายไปบนบันไดก็ถอนหายใจ ดูก็รู้ว่ามีเรื่องในใจ แต่ถ้าเจ้าตัวไม่บอกก็ไม่อยากจะคาดคั้น

อินเข้ามาในห้องนอนสีครีมของตัวเอง ทิ้งตัวลงบนที่นอนมองบนเพดาน ในหูยังคงเหมือนได้ยินบทสนทนาที่ดูดพลังกายไปจนหมดไม่เหลือ...กระทั้งพลังใจ

นาทีนี้อินรู้ตัวว่าเผลอชอบจอห์นเข้าให้แล้ว ทั้งๆที่คอยบอกตัวเองว่าอย่าให้เหมือนคนก่อนๆแต่ก็ทำไม่ได้ นึกโกรธตัวเองที่เป็นคนใจง่ายแบบนี้ พอเป็นแบบนี้ไงล่ะมันเลยเจ็บซ้ำซากแบบนี้!!!

แม้คราวนี้จะต่างจากครั้งก่อนๆ ไม่ใช่ว่าครั้งนี้เป็นชายหนุ่มหน้าหล่อตัวโตร่างสูง แต่มันต่างตรงความรู้สึก...เคยคิดว่าไอ้นายจรจัดมันสนใจเราจริงๆเพราะมันต่างกับคนที่อื่นที่ไม่กลัวเวลาโดนด่า แถวยังจะหัวเราะใส่อีก

ที่แท้มันก็แค่อยากเอาชนะ...

เฮ้อออ

ร่างเล็กถอนหายใจเบาๆก่อนจะเลือนฝามือมาปิดใบหน้า ถึงจะไม่มีใครเห็นแต่เวลา ‘ร้องไห้’ ก็เป็นสัญชาตญาณว่าต้องปิดใบหน้าอยู่ดี

ต่าง...คราวนี้ต่างออกไปจากครั้งอื่นจริงๆ...อินพึ่มพร่ำกับตัวเองเบาๆหลายต่อหลายรอบ...

ต่าง...ตรงที่คราวนี้มี..น้ำตา







  กราบขอโทษที่หายไปเลยกับเรื่องนี้ ไม่ได้อัพมาเกือบปี ไม่รู้ว่ามีคนจำเรื่องได้รึเปล่า ฮ่าๆ

เรียนให้ทราบตรงนี้เลยว่าที่หายไปเพราะ 'ไปบวช' มานะครับผม

สึกมาได้สองเดือนกว่าๆแล้ว

แล้ววววววว...ที่จริงว่าจะลบเรื่องนี้เพราะตัดสินใจไปต่างประเทศ (ไปเรียนภาษาเพิ่ม กับไปหางานทำ)

คิดว่าคงไปนานพอดู เลยแจ้งลบเรื่องอื่นที่ไม่ได้ต่อแล้ว แต่เสียดายเรื่องนี้เลยจะฮึดอีกซักรอบ

มีเวลาอีกเดือนกว่าๆก่อนจะไป จะพยายามทำให้เรื่องนี้จบอีกเรื่องให้ได้

ปล. กลับมาพร้อมดราม่าซึ่งเป็นแนวชื่นชอบของคนเขียน กร๊ากๆๆๆ ขอบอกว่าเราชอบดราม่ามาก เพราะชีวิตขาด 'ขม' ไม่ได้

[nunnan]

 
กรรมมม

[koikoi]

พี่จอห์นไหงพูดแบบนี้ล่ะทำน้องอินเสียใจเลย

[mystery Y]

จำเรื่องได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะหายไปนานแต่ที่ร้ายกว่านั้น คือการกลับมาพร้อมดราม่านี่แหละ

[indy❣zaka]

นั่น  กลับมาแจกมาม่าซะงั้นนะคะคนเขียน