ตอนที่ 3
วันที่สามของวันที่จะใกล้วันแห่งความรักขึ้นมาทุกที ไม่ว่าจะที่ไหน ร้านใด แม่งเต็มไปด้วยดอกไม้สีแดงๆ ชมพูๆ อยากจะกรีดร้องให้โลกได้รับรู้ถึงความโนมันนี่ พี่ไม่มีเงินของตัวเอง
เดินลากเท้าไปตามถนนมองสองข้างทางที่มีผู้คนเลือกซื้อของอยู่ ไอ้สัสไปซื้อดอกบัวเหอะวันพระๆ กูเปล่าอิจฉาแล้วพาลนะเว่ย เปล่าจริงๆ
"อ้าวพ่อหนุ่ม หล่อแบบนี้ไม่ซื้อของขวัญให้แฟนหรอจ๊ะ นี่ดอกไม้ไง" กูรู้ครับป้าว่านั่นดอกไม้ กูเห็นเป็นปูม้ามั้ง แล้วไม่ต้องมาชมกูหล่อ หล่อไม่มีเงินมันแดกไม่ได้รู้ไว้ อีกอย่างก่อนป้าจะเรียกลูกค้าโปรดพิจราณามองหนังหน้าลูกค้าด้วย กูทำหน้าเหี้ยขนาดนี้แล้วยังจะทัก
เดินไปอีกซักแป๊ป
"พี่ชายซื้ออะไรให้แฟนหน่อยไหม"แน่ะมีการเดินมาดักข้างหน้า ร้ายกาจกว่าเมื่อกี้อีก ถีบลงฟุตบาทนี่มีใครว่าทำร้ายผู้หญิงไหม กูควรเอาป้ายมาแขวนมะ 'เมิงดูหน้ากู'
"ไม่มีแฟน"ตอบไปส่งๆ
"คนที่ชอบไงคะ ซื้อไปซักตัว สามารถอัดเสียงได้ด้วยนะ"นั่นความพยายามไม่เป็นศูนย์ นับถือเลยไอ้น้อง
"มีแต่เมียครับ นี่กะจะซื้อถุงยาง ไปก่อนนะครับเดี๋ยวเซเว่นปิด"พูดแล้วก็เดินผ่านคุณเธอที่ทำหน้าเหวอมาแบบมาดหล่อ เหมือนพระเอกที่พึ่งฆ่าผู้ร้ายได้ไงงั้นแหละกูอ่ะ
สุดท้ายกูก็เดินมาถึงอู่
ทำไมแปลกหรอไงวะ กูเดินจากหอมาอู่เนี่ย มันเปลืองค่าน้ำมันไงขี่มอไซค์ไปมา เดี๋ยวตอนเย็นกลับไปหอไปเอามอไซด์ไปรับไอ้เปยอีก อย่าว่ากูไม่เจียมเรื่องฐานะระหว่างกูกับไอ้เปย เมิงไม่ใช่กูเมิงไม่รู้หรอก
พอ กูเลิกดราม่าทำงานเว่ย นี่กะขอเบิกเงินล่วงหน้า นี่ถ้าขอเบิกล่วงหน้ากูจะโดนสวดไหมวะ ถ้าขอเบิกนะกูจะได้ของเดือนพฤษภาคม อ้ายยสาสสสสส ก็เดือนก่อนหน้านี้กูขอเบิกล่วงหน้าไปหมดละ ขนาดเดือนนี้กูยังไม่มีเงินเดือนเลย นี่ทำงานใช้หนี้ชัดๆ อนาถจิตมาก
"นี่เมิงเห็นอู่กูเป็นที่ถ่ายเอ็มวีหรอไงวะ แต่ละวันทำหน้าๆ ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย หน้าตาของอู่เราเลยนะเว่ย"ไอ้พี่ป้องพูดก่อนจะเดินเข้าไปหลังอู่
จริงนะเว่ยที่มีลูกค้าอะเพราะกูด้วยส่วนหนึ่งแหละว้า เนี่ยถึงกูเป็นหนี้อยู่..พี่แกก็ยังผ่อนปรนให้เพราะกูหล่อ ส่วนเรื่องเงินกูนี่คิดออกมาเป็นรูปธรรมละกันจะได้เห็นภาพ
นี่เดือนกุมภา+มีนา+เมษา =3300+3300+3300=9900
.
.
.
.
อ้ายแสรดดดดดด ดด
กูควรไปขายตัว
กูตายแป๊ป
เดี๋ยวๆพวกเมิงว่ากูเอาเงินเฮือกสุดท้าย(ที่เหลือแค่980เมื่อวานกินข้าวไปไงวะ)ไปลงทุนทำนาเกลือดีไหมวะ แบบในอนาคตได้กัดก้อนเกลือกูจะได้ไม่เสียเงินค่าเกลือ
อะไรนะเงินแค่นี้ทำนาเกลือไม่ได้ นี่กูว่านะกูควรไปถามไอ้เปย เมิงพร้อมจะจนไปพร้อมๆกันกูไหม
.....................
"ไอ้พี่ป้อง ผมไปก่อนนะ รับเมียๆ"ตะโกนบอกคนที่อยู่หลังอู่ กูอยากรู้เหมือนกันหลังอู่มันมีอะไรนักหนาวะเห็นอยู่จัง เคยเดินไปดูนี่เห็นนั่งมองบิ๊กไบท์ของตัวเองเฉยๆยิ้มๆ กูว่าแม่งบ้า
"เมื่อกี้เมิงเรียกใครไอ้ เดี๋ยวนี้ลามปามนะเมิงๆ"เสียงพี่แกตะโกนออกมา กูเลยทำเป็นไม่ตอบ ประมาณกูไม่อยู่แถวนั้นแล้ว
สงสัยอะดิทำไมอู่ดูมีแค่กูกับเจ้าของอู่แบบไอ้พี่ป้อง คือกูขอเวลางานพวกแม่งเองแหละทำในส่วนของคนอื่นไง ได้เงินเดือนครึ่งนึงของพวกมัน ตอนแรกไอ้พี่ป้องไม่ยอม แต่กูเทพไงกูสามารถ กะอิแค่คนงานอีกสองคนกูทำงานได้อยู่ละอู่กูก็ไม่ได้คนมากมาย สุดท้ายพี่แกก็ยอม เนี่ยกูทำงานเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต สงสารกูอะดิแถมเมียก็ไม่ให้เอา (ไอ่เนี่ยประเด็นหลักๆ)
เข้าห้องได้ถอดเสื้อกางเกงเอาเท้าคีบๆโยนใส่ตะกร้า อาบน้ำก่อนเว่ย เดี๋ยวมันสาบกลิ่นน้ำมันเครื่องสงสารไอ้เปยมัน
ไปถึงหน้าโรงเรียนมันเห็นเพื่อนไอ้เปยยืนอยู่ตรงรั้วโรงเรียน รู้สึกจะชื่อไอ้โจ ไหลๆมอไซค์ไปหยุดอยู่หน้ามัน ผงกหัวให้มันไปที ถูกหันมามองแบบเอือมๆก่อนไอ้คนตรงหน้าจะหันหน้าหนี
"เฮ่ยไอ้โจ เปยอยู่ไหน"ลงจากมอไซค์หันซ้ายขวามองหาไอ้เปย
"ไอ้โจปากหายหรอไงวะสัส"
"ไอ้เด็กโจถ้าเมิงยัง...."
"ไอ้สัสกูชื่อพุ-*-"
"ห๊ะ เมิงพูดอะไรนะ "
"กูชื่อพุ โจเหี้ยไร" รู้สึกผิวหน้าเริ่มเกิดรอยแยกปริ........แตก
.
.
.
.
.
อ้ายสราสสสสส
ก้มหน้าค้างไว้แล้วเหงยขึ้นมาเหลือบตามองไอ้เด็กพุกระตุกยิ้มมุมปากแบบชาติเนี้ยท่าเนี้ยหล่อสุดละ
"ใครคุยกับเมิงวะ" เนี่ยยยยยยสกิลขั้นเทพ ตอนเด็กๆใช้บ่อย พวกเมิงอย่าปฏิเสธเวลาหน้าแตกหรือพูดผิดเงี้ย
'ใครคุยกับเมิง'ประโยคยอดฮิตเลยเชื่อกู
ไอ้เด็กพุมองหน้ากูหน่ายๆ น่าตบหัวแล้วเอาไปเป็นเสียมขุดต้นไม้สัสๆแบบเอาหน้ากระแทกดิน แต่เพื่อน(หมายถึงไอ้เปยนะ)มันนี่น่ามอมยาแล้วจับเอาหลังกระแทกท้องกู กรรมโทษกูกามนอกบทนิดหน่อย
"จะบอกอะไรให้นะเปยมันบอกถ้ามันมีแฟนเป็นผู้หญิงมันจะเอากุหลาบใส่ให้เต็มหลังรถเลยมันชอบ"น้ำเสียงเมิงนี่กระเทยหรอไงเมิงอะแดกดันกูซะ
"แล้วเมิงบอกกูทำไมไอ้เด็กตุ๊ด"ขมวดคิ้วถามมัน
"ตุ๊ดเตี่ยเมิงอะต่อยฟันหัก กูแค่บอกให้เอาบุญสมองเมิงนี่ประมวลผลมะ ไอ้เปยบอกถ้ามันมีแฟนเป็นผู้หญิงมันจะทำให้เพราะมันชอบ ก็แปลว่ามันชอบแบบนั้นไง ไอ้โง่"นั่นไงเด็กว่ากูอีกจะบ้าตาย
"แต่มันมีแฟนเป็นผู้ชาย มันจะเอาดอกกุหลาบใส่หลังรถแล้วเปิดให้กู? กูว่าไม่ใช่ละ"
"เมิงโง่ต่อไปเถอะ ไอ้เปยเอาเมิงได้ไงวะ แม่ง"อะนะเมิงบ่นกูได้ยินนะเว่ย แม่ง กูรู้เหอะใครแม่งจะโง่ดักดานขนาดนั้น แต่จะให้กูทำหน้ายังไงละแบบ
'กูไม่มีรถไอ้สัด'ทิ่มกูอีก
'กูไม่มีตังซื้อรถไอ้เหี้ย' เงี้ยหรอ
ไม่รู้จะพูดอะไรกับไอ้เด็กพุนี่เหมือนกัน หันไปมองประตูโรงเรียนอีกทีไอ้เปยมานั่นละไง หันซ้ายหันขวาหาเพื่อนอะดิเมิงอ่ะ พอมันหันมาเจอกูแค่นั้นแหละรีบวิ่งมาเลยนะเมิง
"โทษๆทำเวรอยู่"มันพูดยิ้มๆ
"แล้วไอ้พุนี่ไม่ไปทำ อ้อเมิงโดดเวรซินะไอ้เด็กชั่ว"จัดไปหนึ่งดอกไอ้เด็กพุไอ้เด็กเวร
"เมิงเคยได้รับการศึกษาไหมเนี่ยเขาแบ่งตามเลขที่-*-" ดูเมิงทำหน้าไอ้เด็กนี่เดี๋ยวหาผัวให้เลยหนิ ปากดี
"สองคนอย่าทะเลาะกันนน"เมียคนดีก็กูพูดขึ้นห้ามทัพ ทำหน้าบูดหันมามองกูต่อ อ้าวๆกูไม่ผิดเว่ยย
"ไปละนะพุ เจอกันๆ"มันว่าแล้วเดินไปควบเบาะมอไซค์ข้างหลัง เอ๊าๆรถล้มกูจะไม่ช่วยเลยไอ้เปย แต่กูแม่ง งง ไอ้เด็กพุมารอไอ้เปยแค่เนี้ย -*- จะบ้าตาย
เดินตามไปควบมอไซค์ สตาร์ทก่อนจะบิดออกไป ซักพักมองดูหน้าปัด สัสสะเทือนน้ำสะเทือนบกมาก น้ำมันจะหมด จะถึงปั๊มไหมวะ
"ซวยแล้วไงไอ้เปยน้ำมันจะหมด เดี๋ยวเมิงลงไปเข็นนะ"หันไปคุยกันมันแล้วหัวเราะ ถูกเอาหัวโขกๆกับหลังสองสามทีพร้อมกับเสียงงึมงำๆ จะบ้าหรอ แว่วๆ
"ขี่ช้าๆดิ"มันว่างั้น แต่ไม่ทันละไอ้หนูเครื่องดับแล้วเว่ย บังคับรถไปจอดเรียบๆอยู่ข้างฟุตบาท
"ไปๆ ลงๆไอ้เปย"
"เฮ่ยให้เข็นจริงดิ"ทำเสียงอึ้งๆแต่ก็ยอมลงโดยดี ใครจะให้มันเข็นเล่า บ้าไปละอึ่ยย ให้ลงไปเพราะเดี๋ยวให้มันมาบังคับแฮนด์แทนเว่ย ลงจากมอไซค์จับแฮนด์ไว้พยุ่งรถด้วยมือข้างเดียว
"ไอ้เปยมานี่ๆขึ้นไปเลย"มันเดินมางงๆก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งตรงเบาะคนขี่ เดินอ้อมไปหลังมอไซค์
"บังคับดีๆนะเว่ย ล้มนี่เสียโฉมๆ"
"จะบ้าหรอไง ขี่ไม่เป็น หยุดเลยเปยจะลง"ปากมันว่างั้นแต่สายไปแล้วไอ้น้อง กูดันมอไซค์ไปข้างหน้า มันจับแฮนด์รถแน่นเลยแถมส่ายไปมาเป็นงูเลย ฮาว่ะ
"จับดีๆเว่ยๆไอ้เปย ตกไปตายนะเว่ย"ทำเสียงจริงจังใส่มัน มันฟังที่ไหนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นเลย รถสวนไปมานี่มองกันให้ควับ
รับรู้ถึงแรงวิ่งของมอไซค์ที่เพิ่มขึ้น กูก็ยิ่งดันมันไปข้างหน้าแรงขึ้น
"เนไม่เอาแล้วจะลงแล้ว ข้างหน้าเป็นทางลง"มันแหกปาก
"คนไทยบินได้เว่ยยยยย"พลักแรงๆให้มอไซค์ไปข้างหน้า ไหลอย่างเร็วอะพวกเมิง เป็นทางลงด้วยไง ไอ้เปยร้องลั่นเลย แถมมอไซค์ส่ายไปมาอีกดีนะถนนรถไม่เยอะ วิ่งเหยาะๆตามมอไซค์ที่เคลื่อนที่ช้าลง จนในที่สุดก็วิ่งไปถึง จับแฮนด์ข้างนึงมืออีกข้างจับเบาะไว้
"เป็นไงเมิงมันส์มะ" ถามปนหอบออกไป เห็นมันไม่ตอบเลยก้มหน้าไปมองหน้ามัน
.
.
.
.
.
.
.
อ้ายแสรดดดดดดด
ร้องไห้หรอวะไอ้เปย
เอาแล้วไงกู
มันไม่ได้ร้องแบบน้ำหูน้ำตาไรงี้นะแค่น้ำตาคลอนิดๆ
เขาเรียกว่าขวัญหายป่ะวะเงี้ย
เรียกมันอยู่นานกว่ามันจะหันหน้ามาหา พอมันเห็นหน้ากูมันหลับตาขมวดคิ้วยกแขนขึ้นกอดกูเฉยเลย รถก็ผ่านไปมา แต่ช่างมันเหอะไม่ได้สนใจ ปล่อยให้มันกอดงั้น เอามือลูบผมมันเบาๆ
"ขอโทษนะเปย"อยากจะกดปากบนแก้มมันแต่แม่งข้างนอกคนเยอะกูอะไม่เป็นไรแต่มันเนี่ยดิ เดี๋ยวมีคนถ่ายรูปไว้ไรงี้ นี่แค่กอดอาจจะพ่อกอดลูกงี้(ขนาดนั้น)
.
.
.
เหมือนช่วงเวลาผ่านไปนานแสนนาน
.
.
.
"น้ำยาสระผมยามาหรอห้ะเน"พอมันพูดจบได้ยินมันหัวเราะตามหลังมาเบาๆ
เผลอยิ้มตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่ามันไม่เป็นไรแล้ว ถ้ามันช็อคค้างงั้นตลอดกูคงไม่รู้ทำไงคงยืนให้มันกอดเป็นอาทิตย์แหล่ะจนกว่ามันจะหายช็อค
ตลอดทางกูจูงมอไซค์ให้มันนั่งเป็นคุณชายอยู่บนนั้น แม่งชอบขย่มตัวบนมอไซค์ ล้มมานี่จะกระทืบซ้ำ กระทืบมอไซค์เว่ยโทษฐานไม่แข็งแรงทำเมียกูตก
"ถึงแล้วว"มันร้องขึ้นทันทีที่เลี้ยวเข้าปั้ม
"สี่สิบพี่"แม่งตังค์กู
"เต็มถังเลยดิ"ไอ้เปยที่ลงจากเบาะมายืนพูดอยู่ข้างๆ
หันไปมองมันเฉยๆไม่ได้พูดไร จะพูดยังไงวะไม่มีตังค์เว่ย
"พี่เต็มถังเลย"มันหันไปพูดกับเด็กปั้ม
อ่ายสาดดดด ตังค์กู เมิงไม่เข้าใจหัวอกคนไร้ซึ่งเงินตราหรอวะ โอ้ยจะบ้าตาย
ดึงชายแขนเสื้อนักเรียนเบาๆให้เขยิบออกมา มันมองหน้างงๆแต่ก็ยอมเดินตามออกมา
"อะไรอะเน"เมิงยังจะมาถาม เมิงเติมเต็มถังนี่ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพเงินกูซักคำเล้ยยย
"กู...คือ...กู..." จะพูดไงดีวะ
"เดี๋ยวเปยจ่ายๆ"
"เฮ่ย ไม่"ตอบกลับไปทันควัน กูไม่ชอบเว่ย จ่งจ่ายให้อะไร
"ทำไมอ่ะ ก็มารับทุกวัน นี่ค่าน้ำมันไง"ยังจะมาหัวเราะไอ้สัส กูจะทำยังไงกับเมิงดีเนี่ยยย
"ก็กูไม่เอา ไอ้สัส"ขมวดคิ้วหันไปว่ามัน ขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งหันมามอง กูมองมันเฉยๆ ล้วงมือหยิบกระเป๋าตังค์จากกางเกงหลัง เปิดดู เหลือเจ็ดร้อยกว่า ส่วนมากกูจะนับแต่แบงค์ใหญ่ๆไง พวกเหรียญไรเงี้ยไม่ค่อยนับ ดึงแบงค์ร้อยออกมาออกมาเดินไปยื่นให้ไอ้เด็กปั้มที่เติมน้ำมันเสร็จเป็นชาติละ
"ไม่ต้องทอน"ยังไม่วายกวนตีนเด็กมันไปอีก
"ร้อยห้าสิบครับพี่"อ้ายสาสส วันนี้กูจะหน้าแตกกี่รอบวะ
ควักอีกห้าสิบบาทให้ไอ้เด็กปั้มไปแม่ง อารมณ์ไม่ดีนิดๆเป็นทุนเดิมอยู่ละ
ควบมอไซค์แล้วสตาร์ท ไอ้เปยก็ปีนขึ้นมานั่งเบาะหลัง เงียบตลอดทางเหอะ อะไรวะ กูผิดหรอไง ก็กูไม่ชอบมาจ่ายให้อะไรกูไม่ได้เกาะเมียกินเหอะไอ้สัส แม่ง
"กลับบ้านเลยละกัน"เลือกให้มันเสร็จสับ เมิงไม่กลับกูก็จะไปส่งหน้าบ้านแหล่ะวะ เสือกไม่ตอบอีกเป็นอันว่าตกลง
จอดรถหน้าประตูรั้วบ้านมัน มันลงจากเบาะหลังเดินมาหยุดตรงหน้ากู
"ขี่กลับหอดีๆนะ"พูดแล้วยื่นมือมาตบแก้มกูแปะๆ
เฮ่อออไอ้เปยยยยยเมิงนี่มันนนนน
"เนี่ยไม่มีแรงจะขี่เลยทำไงดีรู้สึกมึนหัวหน้ามืดจะเป็นลม อยากได้อะไรซักอย่างไม้รู้ว่ะ โอ่ยๆหน้ามืดๆ"แกล้งเอาหัวไปอิงๆแถวคอมันลักหอมแก้มไปทีนึง
"แน่ะทำอะไรน่ะ ไม่ดูสถานที่เลยนะ"มันเอานิ้วชี้มาแตะแปะอยู่ตรงจมูกกูเบาๆ คือท่านี้เมิงต้องการอ่าร๊ายย มันสามมารถสื่อได้แต่ความน่ารักของเมียกูๆๆๆ
"อะไรเอาออกซิเจนเข้าปอดเหอะ เนี่ยๆขออีกทีๆจะขาดอากาศตายละ"แกล้งยื่นหน้าไปใกล้ๆมัน แน่ะมีการเบี่ยงตัวหลบ หัวเราะในลำคอเบาๆกับท่าทีของมัน
"เห่อๆ ฝากหวัดดีพ่อแม่เมิงด้วยละกัน"
"ไม่เข้าไปอ่ะเน"มันพูดยิ้มๆ
"ขอปฏิเสธ กูไปละแม่งเครื่องรถติดอยู่เห็นป่ะเปลืองน้ำมันเว่ย" พูดจบมันพยักหน้าหงึกหงักโบกมือบ๊ายบายให้กูพร้อม
กรรรรรรรมไม่มีแบบจูบม้า จูบล่อ จูบลา เงี้ยบ้างหรอไงวะ เซงงงเลยยย แต่ก็นะเอาไรกับมันมากเด็กนี่ว่ากูบอกอ่ะถึงทำ แต่มันก็น่ารักตรงเนี้ย แต่บางครั้งก็แม่งรำคาญ
ตลอดทางกูก็คิดเรื่อยเปื่อยอ่ะ อีกสองวันเว่ย ตังกูก็ร่อยหรอทุกทีๆ ไปสนามม้าดีไหมวะ เผื่อได้ตัง กูว่าลองๆไปดู โชคกูกระซิบข้างหูว่างั้น
.
.
.
.
.
ไม่ดีกว่าว่ะกูว่า
กูเคยสัญญาไว้กับไอ้เปยมัน
มะ! กูจะท้าวความ ขอบอกไว้ก่อนกูเล่าอะไรทีมันจะยาวมาก กูเล่าอะไรทีมันจะยาวมาก (กูจะทวนทำไมวะ)
ตอนนั้นกูติดงอมแงมเลยเว่ยแทงม้าอ่ะติดเขาหลายงวดเลยแต่ยังจะเล่นก็เขาให้ติดตังค์ไว้ก่อนได้ไง กูก็แบบเดี๋ยวตาเนี้ยม้ากูเข้าที่หนึ่งแน่ แล้วกูเป็นไปตามคาด...คาดแบบ ฆาตของกูอะนะ แม่งงงงงงง กูได้วิ่งไล่ยืมเงินเขาไปทั่วอ่ะไม่งั้นมันจะมาทำร้ายป้ากู ก็เนี่ยที่กูเบิกเงินอู่ล่วงหน้าไปสามเดือนก็เพราะเนี่ย ขนาดเบิกสามเดือนยังไม่พอคิดดู เป็นหมื่นเว่ย เรื่องไปถึงหูไอ้เปยได้ไงไม่รู้ ตอนนั้นกูคิดแต่ว่าใครบอกจะไปเอามีดแทงแม่ง เถียงกับไอ้เปยอยู่นาน มันบอกจะออกให้ทั้งหมดเลย เอาเงินที่ยืมคนอื่นไปคืนซะ กูก็ไม่ยอม จะบ้าหรอให้มาจ่ายให้ กูเล่นเองแท้ๆ อีกอย่างมันมีเงินที่ไหน เงินมันก็เงินพ่อแม่มันอะดิ เดี๋ยวมันไปขอพ่อแม่มัน พ่อมันยิ่งเกลียดกูเข้าไปใหญ่ เถียงเรื่องนี้อยู่หลายมันวันสุดท้ายหนักสุดเลยกูเควี้ยงหนังสือใส่มัน มันนิ่งเลย เดินฉับๆมาหากู กูรู้สึกได้เลยว่ากูคงหายใจแรงมากๆตาก็มองมันที่ยืนอยู่ตรงหน้า
.
.
.
.
.
แปะ แปะ
'ใจเย็นๆเน'พูดจบมันก็เขย่งกอดกู
แม่งงงงงงเหมือนสติมันกลับเข้ามาแบบ แว๊บ เงี้ย มันแค่ตบหน้ากูแบบที่มันชอบทำอ่ะ ตบเบาๆแปะๆสองสามที
ไอ้คำที่ว่าใจเย็นๆของมันทำเอากูเย็นแบบชุ่มไปทั้งร่างกายเงี้ย
ยืนให้มันกอดงั้นจนมันคลายอ้อมกอดของมันเอง
'ทำตัวป่าเถื่อนหรอไงปาหนังสือใส่คนอื่นเนี่ย ไม่ดีรู้ไหม'เหงยหน้าขึ้นมาพูดแล้วก้มหน้ากอดกูต่อ
ยกมือสองข้างขึ้นค้างไว้บนอากาศ ชั่งใจจะกอดตอบดีไหม จะทำยังไงดีวะ ความรู้สึกตอนนั้นมันตีกันมั่วหมดเลยเว่ย รู้สึกเหมือนกูนิสัยไม่ดีไงไม่รู้ กูไปโวยมันทำไมวะ ทั้งๆที่มันหวังดีจะช่วยกู
สุดท้ายก็กอดมันตอบ
'อ่อย จะจมไปในตัวเนอยู่ละ รวมร่างหรอ จะออกมาหน้าตาดีไหมเนี่ยถ้ารวมร่าง'พูดจบก็หัวเราะคิกคักๆตามประสามัน
'ที่ไม่ให้ออกตังค์ให้เมิงเข้าใจใช่ไหม' มันเงียบแล้วส่ายหัวกับอกกู หอมหัวมันแรงซักทีดิ๊ หมั่นเขี้ยวเมิงเข้าใจอะไรบ้างเนี่ย
ได้สั่งให้มันนั่งเลย นั่งเลยเมิงต้องคุยกันยาว กูได้มานั่งอธิบายให้มันฟังเสือกไม่เห็นภาพอีกต้องยกตัวอย่างยาวเลย
'เมิงลองคิดนี่ดูถ้าเมิงอยากกินไก่แต่เมิงไม่มีตังซื้อเมิงเลยกินเป็ดแทนเข้าใจมะ'
'อื้อ เข้าใจแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้'
'แล้วใครบอกว่าเกี่ยวละว่ะ' แม่งมันเสือกหัวเราะชอบใจเอิ๊กอ๊ากๆกว่าจะหยุดไดัมันก็ลืมที่กูอธิบายทั้งหมด ได้เริ่มอธิบายใหม่อีก คือกูไม่น่าเล่นตั้งแต่แรกใช่มะมุขเนี่ย
สรุปเลยละกันสุดท้ายมันก็ยังยืนยันยืนการจะออกให้กู(เหมือนที่กูพูดให้เมิงฟังเมื่อกี้มันไม่ได้เข้าสมองเมิงเลยไอ้เหี้ยเปยยย)กูเลยบอกว่าเดี๋ยวกูไปขอพ่อเมิงเองไม่อยากให้มันเป็นคนพูดมันไม่รู้ดิ แค่กูไปขอก็หน้าด้านละ พอไปขอปุ๊ป(ขอยืมเว่ย)แม่มันแทบจะไปกดให้ พ่อมันก็มองหน้ากูเฉยๆเหมือนเดิม พูดได้เลยว่ากูบากหน้าไปมากเลย แต่กูยืมแค่หกพันเหอะ...ก็เยอะอยู่ดีละวะแม่งงง
พูดถึงตรงนี้กูมีอะไรดีพอจะคู่กับมันบ้างวะ กูยังหาไม่เจอหรือกูไม่(เคย)มี กูว่าน่าจะอย่างหลังมากกว่า โอ่ยยย
มันมาเป็นหมีแพนด้าเข้าใจป่ะ (ช่วงๆ) ที่จะรู้สึกแบบเราไม่คู่ควรกับเขาเลยยยยให้ตายเหอะ
จอดซื้อเบียร์กระป๋องแถวนั้น ขี่รถไปกระดกไปกูอยู่ในห้วงอารมณ์ของตัวกูเองเว่ย ขี่มาถึงหอแล้วเข้ามาล้มตัวนอนอยู่บนเตียงแข็งๆได้ไงไม่รู้ เอ่อใช่เตียงแข็งๆ ขนาดเตียงกูยังแข็ง ห้องน้ำก็แคบ ห้องครัวยังไม่มีเลยในห้องกูเนี่ย ห้องนอนห้องแต่งตัวห้องนั่งเล่นห้องเดียวกัน กับข้าวกูก็กินข้าวราดแกงข้างอู่ทุกวัน จาน25ซึ่งคาดว่าในอนาคตอันใกล้จะ30 ชีวิตกูเงินก็ไม่มี ถ้าเกิดไอ้เชี่ยเปยอยากได้อะไรกูก็ไม่สามรถซื้อให้มันได้หมด อย่าว่าแต่มันเลยกูเนี่ยแหละ กูเนี่ยย อยากได้อะไรกูยังไม่มีปัญญาซื้อให้ตัวเองเลย เสื้อดีๆกูมีไม่กี่ตัวนอกนั้นเสื้อที่แจกตามงาน เสื้อสตาฟตามงาน กางเกงยีนส์แบบของแท้เนี่ยกูก็มีตัวเดียว ถ้ากูเกิดมารวยนะ แม่งงงง ง
นี่กูเริ่มเมาหรอวะพร่ำเพ้อไรกูนักหนา อย่าคิดว่าแค่เบียร์กระป๋องเดียวทำกูเมา ก่อนกูขึ้นหอมากูไปขอเหล้าขาวที่ลุงข้างหอขึ้นมากระดกเมื่อกี้ สติกูใกล้หลุดลอยเต็มที เดินหอบขวดเหล้าไปตรงโต๊ะทำงานกูทำอะไรกิ๊กๆก๊อกๆ ไอ้สัสไฟแช็คอยู่ไหนวะแม่ง
เดินหาไฟแช็คในห้อง กระโดดไปคุยในตะกร้าผ้า นี่ไงมาหลบกูอยู่ในกระเป๋ากางเกง
ยันตัวลุกขึ้นแต่ก็ล้มกลับไปเหมือนเดิม สัสเหล้าหก ถีบตู้เสื้อผ้าแรงๆแบบหัวเสีย อ้ายสาดด ตู้ยุบ! นี่ดูเมิงทำด้วยพลาสติกหรอไงวะ ไอ้เหี้ย แม่ง เว่ยย ถ้ากูฆ่าตัวตายแล้วมันไม่เจ็บกูฆ่านานละ ถุ๊ย มันก็แค่ก็อ้าง กูไม่กล้าอยู่ดีละวะ
"ไอ้เปย...."เอามือก่ายหน้าผากตัวเองสมองคิดฟุ้งซ่านไปไกล ทำไมมันต้องมาเป็นอย่างนี้ด้วยว้ะ แล้วกูดราม่าเหี้ยไรเนี่ย ไม่มีแรงจะลุกนอนตรงนี้แมร่ง
ตอนนี้ก็เข้ามาตอนที่สามแล้วววว ว ว ว อยากจะบอกว่าพี่เนเครียดดด
น้องเปยก็น่ารักไป เอิ๊กอ๊าก ><
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ
****วาดยามว่าง อาจจะชุ่ยๆนะคะ***