ต้องมาเพราะยื่นใบลาไม่ได้ คนอ่านไม่ยอม 
มันสายเกินกว่าจะกลับไปแก้ไขอะไร
“ได้ยินว่านายลาออก”
“ครับ”
ผมนั่งนิ่ง หลบสายตาของเอสที่กำลังมองมา
“ทำไมไม่ลองทบทวนดูอีกที บอกตามตรงฉันเสียดายคนมีฝีมืออย่างนาย”
เสียดายงั้นเหรอ
น่าขำสิ้นดี
.
.
“อยู่เป็นกำลังให้ฉันต่อเถอะ” เขาพูดแล้วหันมามองผม “เมียฉันก็คงอยากให้นายอยู่”
“...”
“มานี่สิปุณ” เขาเรียกให้ผมไปนั่งที่โซฟา
“...” รู้สึกเกร็ง เมื่อเอสเอาแต่มองผม
“มานั่งตรงนี้” ว่าแล้วดึงผมให้นั่งลงข้างๆ เขา
“ช่วยกันยื้อคุณผู้จัดการหน่อยสิ ปุณ” โอบไหล่ผม ก่อนจะส่งยิ้มเยาะๆ ไปให้
“...” รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอผม
อึดอัดกับสายตาแบบนั้น
สายตาที่ดูเหมือนตัดพ้อ
.
.
“พูดสิปุณ” เขาเร่ง
“อยู่ต่อเถอะนะ..ครับ”
“หึ” เอสหัวเราะ แต่กำมือแน่น “ผมไม่ได้เก่งหรอครับ”
“...” ผมเม้มริมฝีปากเมื่อรู้สึกเหมือนมันกำลังสั่น
“ออกจะโง่ด้วยซ้ำไป ถึงไม่ค่อยทันคนสักเท่าไร”
พูดแล้วมองผมด้วยสายตาทิ่มแทงแบบนั้น
สู้เข้ามาต่อยผมเสียเลยดีกว่า
“ผมไม่อยากปล่อยคนเก่งๆ แบบคุณไป” พูดแล้วหันมายิ้มให้ผม “เหมือนที่ผมไม่ปล่อยหมอนี่”
“ฮึก..” ไหลออกมาแล้วน้ำตา
ผมกลั้นมันไม่ไหวอีกแล้ว
“จะร้องทำไม” หันมาว่า ก่อนจะบีบไหล่ผมแน่น
“...”
“พอเถอะครับ” เอสพูด เมื่อเห็นผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
“เลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ซะ” บีบไหล่ผมแน่นกว่าเดิม “เขาเป็นเมียผม”
“ครับ ขอบคุณที่ช่วยทำให้ผมตาสว่าง” ลุกขึ้นโค้งหัวให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
.
.
ผมเสียใจนะ เสียใจมากจริงๆ
เสียใจที่ต้องสูญเสียคนดีๆ แบบหมอนั่น
แต่ผม ไม่มีทางเลือกจริงๆ
คนโง่ๆ อย่างผม จะทำอะไรไปได้มากกว่านี้
เพราะฉะนั้นก็อยู่ในสภาพ “เมียน้อย” ไปแบบนี้
คงดีที่สุดแล้ว
Ma-NuD_LaW
ขอโทษจริงๆ ครับ เมื่อวานผมลงตอนนึง แล้วอ่านทวนอีกตอนนึง (แก้ไขเล็กน้อย) เลยลงตามหลังไป ไม่อยากให้คนอ่านค้าง ((แต่มันก็ยังค้างอยู่ดีอ่ะเนอะ))
ขอโทษที่ทำให้รู้สึกไม่ดีนะครับ ผมไม่ได้เจตนาจริงๆ 
หม่ำมาม่าต่ออีกนิด นะครับ เดี๋ยวต่อไปมันคงจะดีขึ้น (มั้ง) 
ขอบคุณทุกความเห็น +เป็ด 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 312851 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก