บุพเพวายร้าย
35.20%
พี่วุฒิตะโกนเสียงดัง
“....................”
“........อยากเจอเหมือนในห้องน้ำอีกใช่ไหม ห๊ะ!” “ .............” แค่คิดผมก็เย็นยะเยือกไปถึงหัวใจ ไม่มีแม้แรงพูด ไม่มีแม้แรงจะส่ายหน้าบอกว่าไม่อยากเจออีกแล้ว
“ 1 อาทิตย์มรึงคงไม่จำ ต้องนอนโรง-บาลสักเดือน”
“ ไอ้วุฒิ มรึงจะบ้าไปถึงไหน!”พี่แบงค์พูดกระชากแขนพี่วุฒิให้ปล่อยมือจากแขนผม แต่พี่วุฒิไม่ปล่อย
“ แบงค์ อย่ายุ่ง!” “ มรึงจะให้น้องตายให้ได้เลยใช่ไหม!!” “ มันไม่ตายหรอก ถ้ามันจะตายกรูจะพามันไปหาโรง-บาลเอง”
ผมเอามืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกจับไว้จับชายเสื้อพี่แบงค์ไว้ ไม่อยากให้พี่แบงค์ปล่อยแขนพี่วุฒิ...ผมกลัว
“ ทำไมวะ วุฒิทำไมต้องใช้กำลัง ทำไมไม่พูดกันดีๆ”
“ ไม่!” “ วุฒิ มรึงบ้าป่ะ? หรือว่ามรึงปกติ แต่พวกกรูประสาทกันเองที่คุยกับมรึงไม่รู้เรื่อง” พี่ชนะพูดเดินเข้า แล้วดึงมือที่วุฒิออกจากจากแขนผม ในที่สุด 2 คนก็ชนะคนเดียว ตัวพี่วุฒิยังถูกพี่แบงค์ล็อกจากด้านหลัง
“ มรึงยังเป็นเพื่อนกรูอยู่ไหม!” พี่วุฒิตะโกนพร้อมพยายามดิ้นรนให้พี่แบงค์ปล่อย แต่ไม่สำเร็จ
“ เป็น” พี่แบงค์และพี่ชนะพูดพร้อมกัน พี่ชนะพอรู้ตัวว่าพูดพร้อมกันกับพี่แบงค์ก็ยักคิ้ว 2 สามที ผมลูบรอยแดงเถือกที่พี่วุฒิจับเมื่อกี้ มันทำให้ปวดไปทั้งแขน
“ ถ้าเป็นเพื่อนกรู ก็ปล่อยกรู!” “ ปล่อยให้มรึงมาฆ่าจุมดิ ปล่อยให้โง่” พี่ชนะบอกเหมือนว่าตัวเองเป็นคนล็อกตัวพี่วุฒิไว้เอง แต่คนที่ล็อกตัวพี่วุฒิคือพี่แบงค์
“ มันเป็นของกรู กรูจะทำอะไรกับมันก็ได้!” “ กรูมาคิดๆดูแล้ว กรูว่ากรูปกติวะ แต่มรึงบ้า” พี่ชนะพูดพร้อมถือกระเป๋าสัมภาระของผมเมื่อกี้ขึ้นมา
เมื่อรู้ว่ายังไงพี่แบงค์ก็ไม่ปล่อย พี่วุฒิเลยหันมาจ้องผมแทน
“ ...............” ผมหลบหน้า ก้มลง
กลัว
ตัวที่เพิ่งหยุดสั่น สั่นเหมือนเดิมแล้ว
“ มรึงจะจ้องจุมให้ตัวทะลุเลยใช่ไหมไอ้วุฒิ” พี่ชนะพูด แล้วเดินไปหาพี่วุฒิ
“ พวกมรึงทำกรูแสบมาก!”
“ ไม่เป็นไรกรูไม่ถือ” พี่ชนะตอบ แล้วหันมาหาผม
“ จุมมีอะไรต้องเอาอีกไหม ถ้าไม่มีก็ไปคอนโดพี่เลย”
“..................?” ไปคอนโดพี่ชนะ?
“ ไอ้ชนะมรึงว่าไงนะ!” “ กรูจะพาจุมไปอยู่คอนโดกรูชัดป่ะเพื่อน”
“ กรูไม่ยอม!”
“ ก็มรึงมันบ้า กรูจะให้จุมอยู่กับมรึงได้ไง จุมก็บ้าตามมรึงดิ”
“ มรึงพามันไปไม่ได้!” “ ถ้ามรึงห้ามกรูได้ มรึงก็ทำเลย” พี่ชนะบอก พี่วุฒิเหมือนจะกระโจนใส่พี่ชนะแต่พี่แบงค์ก็ยังล็อกตัวพี่วุฒิไว้ได้แม้ว่าพี่วุฒิเกือบจะถึงตัวพี่ชนะแล้วก็ตาม
“ วุฒิก็มรึงเป็นแบบนี้ไง ไอ้ชนะถึงได้ต้องพาจุมไป” (พี่แบงค์)
“ กรูไม่ให้ไป ถึงมันไปกรูจะตามไปลากคอมันกลับมาเหมือนเดิม แล้วพอเอามันกลับมาได้กรูจะซ้อมมันให้หนักกว่าที่พวกมรึงจะจินตนาการออก” คำพูดของพี่วุฒิทำให้ผมสั่น ร่างกายที่ยืนอยู่เย็นยิ่งกว่าน้ำแข็ง เพราะแม้แต่ความรู้สึกก็หนาวจนสะท้าน
“ ถ้ามรึงจะทำอย่างงั้นตามใจเลย และอย่าคิดว่ากรูเป็นหมูให้มรึงเชือดไอ้วุฒิ กรูจะเอารูปมรึงให้ยามคอนโดกรู ว่ามรึงมันตัวอันตราย ห้ามเข้า และยังมีอีกกรูจะเอาไปโรงเรียนจุมด้วยเขาจะได้ไม่ให้มรึงเข้าใกล้จุม ....”
“ มันออกมาข้างนอกกรูเอามันแน่!” “ยากวะ เพราะกรูและไอ้แบงค์จะไปรับไปส่งจุม และที่สำคัญมรึงอย่าเอาคนของพ่อมรึงมายุ่งเพราะกรูกับไอ้แบงค์ก็มีพ่อเหมือนกัน อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เข้าใจ๋!” พี่ชนะดูน่ากลัวมาก ทำให้ผมคิดได้ว่าพี่ชนะก็เป็นเพื่อนพี่วุฒิ ต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คล้ายกันถึงเข้ากันได้
“ ....................”
“ วุฒิ พวกกรูแค่พาจุมไปอยู่คอนโดไอ้ชนะไม่ได้พาไปไหน และที่พาไปก็เพื่อให้มรึงทบทวนในสิ่งที่มรึงทำ ทบทวนความรู้สึกของมรึง ถ้าคิดถึงก็ไปหาได้” พี่แบงค์บอกพร้อมปล่อยตัวพี่วุฒิ
“........................” เมื่อเห็นว่าพี่วุฒิเป็นอิสระแล้วผมก็ไปหลบหลังพี่ชนะ เพราะผมกลัวว่าพี่วุฒิจะมาจับตัวผมไป
“ อย่าพามันไป ....”
“ เสียใจวะกรูไม่ไว้ใจมรึง เอาไว้กรูเห็นว่ามรึงโอเคกว่านี้ก่อนค่อยว่ากัน”
* *
ไม่ค้างแล้วใช่ไหมเจ้าค่ะ? .......ตาเหลืองแล้วเน้อ 
ปล.ถ้าเจ้าหญิงได้ยินงอแง้อีก เจ้าหญิงจะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4448650 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก