หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[AGELA]

โคลงที่ ๑๐

เหยินฟ้า – มึงส่งอะไรมาให้กูวะหมี
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – เปล่า
เหยินฟ้า – มึงมีพิการ
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – พิรุธ
เหยินฟ้า – เออ
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – ไม่มีอะไร มึงอย่าใส่ใจ
เหยินฟ้า – เหมือนมึงกำลังมีเรื่องปิดบังอะไรกู
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – มึงคิดมากไปเองป่ะ
-   กูนอนละนะ
เหยินฟ้า – มึงกำลังหนีความผิด
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – กูนอนละนะ ฝันดี จุ๊บๆ

กวนตีนมันสักหน่อยครับ อย่ามาไล่เบี้ยผม ผมขอเวลาสักระยะ





๒๑.๓๔ น.
ผมส่งโคลงไปให้น้องพีใหม่แล้วรอครู่หนึ่ง น้องไม่ส่งกลอนมาแต่ส่งรูปที่ตัวเองยิ้มหล่อมาให้ โห ใจละลาย มายิ้มละลายไขมันพี่บ่อยๆนะน้อง
P.Phu – ยังไม่นอนเหรอครับ
Boar Su – ยังครับ
-   แล้วน้องยังไม่นอนเหรอ
P.Phu – นอนแล้วครับ
Boar Su – อ้าวเหรอ ขอโทษที่รบกวน
P.Phu – ล้อเล่น ยังไม่นอนครับ รอพี่ทักมา

กูขอเขินสัก ๕ วินาที มีรอคุยด้วย เอิ้ก เธอจะมีใจหรือเปล่า ... อย่ามนง อย่ามโน อะเจ้ย

Thank TC. – ไหนว่านอนแล้ว

เอาแล้วไงพ่อผมทักมาอีกแล้ว เออ กูผิดเอง กูผิดที่ไม่คุยไลน์ ผิดที่คุยเฟซ
Boar Su – ก็จะนอนแล้ว
Thank TC. – มึงทำตัวมีความลับ มาเปิดประตูบ้านให้กูด้วยนะ กูต้องถามมึง
Boar Su – คุยพรุ่งนี้ก็ได้
Thank TC. – ไม่ได้

ได้แต่นั่งส่ายหน้า แปบเดียวไอ้แต๊งมาเคาะประตูบ้าน ผมต้องลงไปด้านล่างเปิดประตูให้มันเข้ามา เสื้อกล้ามสีขาว กางเกงบอล หน้ายุ่งๆ จะรำคาญก็ไม่ได้ครับ ไอ้นี่ พักนี้มันขี้งอน

“มีอะไรวะดึกๆดื่น”

“มึงอ่ะมีความลับกับกู ทำตัวน่าสงสัย”มันเดินนำผมขึ้นไปด้านบนแล้วครับ ผมเดินตามหลังแล้วบอกกับน้องพีว่าขอตัวนอนก่อน เฮ้อ ให้กูคุยกับผู้ชายบ้างก็ไม่ได้ รู้ไหมกูกระสัน เอ๊ย ไม่ใช่ แหม่ อยากมีคนคุยด้วยนิดหนึ่งอ่ะ

“กูว่ามึงอ่ะทำตัวน่าสงสัยมากกว่ากู”ปิดประตูห้องแล้วครับ

“กูแปลกตั้งแต่มึงส่งกลอนมาแล้ว กูว่ามึงกำลังมีอะไรแปลกๆกับกู แอบชอบกูป่ะ”

“ถุ้ย ไอ้แต๊ง มึงใช้หัวอะไรคิด หน้าอย่างมึงนี่นะ แถมไข่ปลาคาเวียร์กูก็ไม่เอาอ่ะ”

“กูออกจะหล่อ กูถามจริงหมี มึงกำลังมีความรักรึเปล่า”มันจ้องหน้าผมเขม็งเลยครับ

“ความรักอะไร มึงนี่ก็แปลก”

“มึงอ่ะแปลก ตกลงว่าปิดบังอะไรกู มึงไปคุยกับคนอื่นมารึเปล่า”

“แล้วทำไมกูจะคุยไม่ได้ล่ะ กูก็คุยของกูปกติดีนี่”

“เหรอ กูว่ามึงไม่ปกติ ไอ้เฟียสด้วย พวกมึงแปลกๆกับกู ไอ้บ้านั่นไม่ต้องพูดถึง แต่มึงอ่ะ”มันชี้หน้าผม

“กูอะไรอีก กูก็ปกติของกู มึงอ่ะแปลก เออ ถามก็ถามที่มึงพูดเมื่อกี้ ไอ้เฟียสมันเป็นไร”

“กูจะไปรู้กับมันเหรอ”หึหึ มึงหลุดปากมาแล้วไอ้แต๊งเอ๊ย อย่างน้อยๆก็เป็นการเริ่มต้นของต้นรักที่ปลูกมาตั้ง ๖ ปี เมล็ดเพิ่งจะแตก เดี๋ยวอีกไม่กี่วันคงจะมีโผล่รากมาบ้าง

“อ้าว ก็มึงว่ามันไม่ปกติ เออ แต่มันก็ไม่ปกตินะ”

“เออไง มันก็แปลกไปคนหนึ่งแล้ว มึงก็แปลกอีกคน”

“เออ นั่นสิ มันแปลกยังไงวะ”ผมตะล่อม แสร้งเป็นสงสัย ขยับไปนั่งใกล้ขามัน คือมันนั่งบนเตียง ผมนั่งพื้น เป็นเกียรติมากเลยเจ้าของห้องอย่างกู

“กูก็ไม่รู้ ก็ไม่เห็นคุยกับกู แล้วมึงก็อีกคนวันนี้ ไอ้นั่นกูไม่สนใจเท่าไหร่ มันเป็นบ้าอะไรก็เรื่องของมัน แต่มึงอ่ะ”

“แหม่ กูก็อยากให้มึงสงสัยบ้างอะไรบ้าง กูส่งกลอนผิด”

“แล้วมึงจะส่งให้ใคร”

“เปล่า กูเห็นน่ารักดี ก็ถ่ายรูปเล่นๆ แล้วมือมันพลาดไง”ต้องใจเย็นๆ อย่าให้เพื่อนรู้ว่าหมูกำลังกลายเป็นแรด หึหึ กูกำลังจีบๆหยอดๆเทวดาโรงเรียนดูเว้ย มึงอ่ะแมนๆเตะบอล เขาอ่ะแมนๆชู๊ตบาส แล้วกู แมนๆปลูกผัก

“เหรอ แล้วมึงว่าไอ้บ้าเฟียสมันเป็นอะไรของมัน ไม่เห็นมันคุยอะไรกับกู เออ ช่างมัน มึงอย่าเข้าใจผิดว่ากูอะไรกับมันนะ กูนอนดีกว่า”

ถุ้ย อู้ร้ายปากแข็ง เขาไม่เอาอกเอาใจแค่อาทิตย์เดียวมึงก็ออกอาการซะแล้ว

“หรือว่ามันกำลังจะตัดใจจากมึงวะแต๊ง”ผมพูดกระตุ้นสักหน่อย

“ก็ช่างมันดิ สนใจอะไร ดีซะอีก กูจะได้ไม่ต้องมีชนัก ไปจีบใคร ใครๆก็ว่ากูเป็นของมัน เฮอะ”

“เหรอ อืม แต่ว่ากูก็เห็นมันไปเลียบๆเคียงๆ น้องอะไรวะ จำไม่ได้ ที่เป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียนอ่ะ”

“เหรอ”น้ำเสียงแปลกๆ “เออ นอนเหอะ กูไม่สนอ่ะใครจะยังไง ก็เรื่องของมัน”กลิ้งกอดหมอนข้างเรียบร้อยแล้วครับ ผมต้องลุกไปปิดไฟ แล้วส่งข้อความไปหาน้องพี

ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – ฝันดีครับ
พี – นอนไม่หลับอ่ะ
ผมชื่อหมีเพื่อนเรียกหมู – อ้าว ทำไม
พี – ไม่มีคนกอด
-   ๕๕๕๕
-   ฝันดีครับ เจอกันพรุ่งนี้
นี่เขาเรียกว่าอ่อยป่ะวะ











“หมี ถ้ากูจะมีแฟนสักคน มึงจะหวงกูป่ะ”อ้าว กูคิดว่าหลับซะแล้ว

“ไม่อ่ะ”ไม่รู้สิครับ ผมไม่ได้คิด แต่ถ้ามีจริงขอเป็นไอ้เฟียส

“นี่กูถามจริงๆนะ กลัวมึงจะน้อยใจไงหาว่ากูให้ความสำคัญกับแฟนมากกว่ามึง”อ๋อ มีเหตุผลดี เพราะผมกับมันก็คือตั้งแต่เกิดอ่ะ ๑๘ ปีคบกันมา มีมันนี่แหละยาวนานที่สุด

“ยังไม่รู้ รอมึงมีแฟนก่อนดิ มึงจะจีบใครอ่ะ”

“ไม่รู้ แต่พูดเผื่อไว้ไง แต่ถ้ามึงจะมีแฟนกูก็หวงมึงนะ”

“เหรอ งั้นมาเป็นแฟนกับกูป่ะ จะได้ไม่ต้องหวงกันและกัน”

“หึหึ เราเป็นเพื่อนกันมาเท่าไหร่แล้วหมี ไม่เอาๆ”

“โห กูเสียเซลฟ์นะเนี่ย ฮ่าๆๆ”

“มึงมีแฟนเมื่อไหร่มึงต้องบอกกูคนแรกนะ ห้ามบอกแฟนมึงว่าขอคบ ต้องบอกกูก่อนแล้วค่อยไปบอกคนที่มึงชอบว่ามึงคบกัน”

“อ้าว ถ้าเกิดกูบอกมึงก่อนแล้ว แล้วกูไปบอกเขาขอเป็นแฟนงี้ เขาปฏิเสธกูขึ้นมา มันก็ไม่มีประโยชน์ดิ”

“เออ นั่นดิ งั้นมึงขอแฟนมึงเป็นแฟนแล้วมึงก็ต้องบอกกูอย่างด่วนที่สุด”

“เออๆ ได้ๆ ว่าแต่มึงมีใครมึงก็บอกกูด้วยนะ กูจะได้ช่วยกูให้ ใครผ่านใครไม่ผ่าน”

“อืม กูนอนละ”



















“หมี ไอ้หมี มึงเป็นอะไรของมึง เฮ้ยๆ”เสียงดังสอดเข้าโสตประสาทของผม “ไอ้หมี”

ก๊อกๆๆๆ “มีอะไรแต๊งลูก”

“ไอ้หมี ตื่นสิมึง”

“เป็นอะไร หมีเป็นอะไรแต๊ง ไหนป้าดูซิ หมี เป็นอะไรลูก”คราวนี้ผมรู้สึกเหมือนมีใครตบที่ร่างกาย แล้วผมก็รู้สึกตัวขึ้นมา

“แม่ ฮือๆๆๆๆ”รู้สึกตัวได้ร้องไห้เลยกู

“เป็นไรลูกร้องไห้ทำไม”

“ฮือๆๆๆ หนู ฮึก”สูดน้ำมูกแปบแล้วพยายามตั้งสติ “หนูยังไม่ตายใช่ไหมแม่”

“ยังนี่ เป็นไร ฝันร้ายเหรอ”แม่ลูบหัว ผมเผ้าแม่นี่กระเซอะกระเซิง ไอ้แต๊งหยิบทิชชูมาให้ผมเช็ดน้ำตา ผมพยายามตั้งสติทั้งที่หัวใจก็เต้นรัว

“มึงเป็นไรวะหมี กูตกใจนะ”ไอ้แต๊งมานั่งข้างๆผม มันหน้าเสียอยู่เหมือนกันครับ

“นั่นสิลูก เป็นไร”

“เมื่อกี้ หนูฝันว่าหนูตาย”

“ห๊ะ โถ มันก็แค่ฝันแหละลูก”

“แต่มันเศร้ามากเลยนะแม่ หนูฝันว่าหนูตาย แล้วแม่กับพ่อก็ยกศพหนูไม่ไหว เขามายกศพหนูตั้ง ๑๐ คนแน่ะ แล้วแม่ก็ร้องไห้ หนูก็ตกใจไง พยายามดิ้นๆไม่อยากตาย แต่ไม่ฟื้น”

“หนูก็ตกใจอ่ะป้า อยู่ๆไอ้หมีก็พูดอะไรไม่รู้ อื้อๆอ้าๆ ดิ้นใหญ่เลย เรียกก็ไม่ยอมตื่น”

“ก็พยายามดิ้นไง ว่าจะเดินลงไปเอง สงสารคนมายกศพ”

“เฮ้อ”แม่ถอนขายใจ “ฮ่าๆๆ”แล้วก็หัวเราะทั้งไอ้แต๊งทั้งแม่ ผมนี่งงครับ ยังกลัวอยู่เลย คือมันหลอนจริงๆ ฝันว่าตัวเองตาย แล้วแม่มาปลุกจะเอาศพลงไป แต่ยกไม่ไหว ต้องมายกตั้ง ๑๐ คน วิญญาณผมก็อยู่ข้างศพ ผมก็ว่าจะเข้าร่างตัวเองแล้วลงไปด้านล่าง ไม่ต้องให้คนแบกแล้วตายต่อไรงี้ มันก็หลอนๆอ่ะ

“นี่เราต้องลดน้ำหนักแล้วนะ นี่ฝันแบบนี้แสดงว่ายมบาลมาเตือนว่าเวลาจากไปอย่าให้ลำบากคนอื่น”

“น่ากลัวอ่ะแม่ แต่หนูยังไม่อยากตายตอนนี้นะ ยังไม่ได้พาแม่ไปญี่ปุ่นเลย”

“อื้ม ก็ต้องดูแลตัวเองได้แล้ว อย่าขี้เกียจ ต้องออกกกำลังกาย เดี๋ยวแม่จะช่วยรีดไขมันเอง”

“เหรอแม่ กี่โมงแล้วอ่ะ”

“ตี ๓ แล้ว เออ เดี๋ยวแม่ไปตลาดแล้วกัน จะนอนต่อก็ได้นะ”

“ไม่กล้านอนอ่ะแม่ กลัวตายอีกรอบ หลอน”

“อืม ดูหมีด้วยนะแต๊ง ป้าไปซื้อของก่อน อย่าคิดมาก เขาว่าบางที เรากินเยอะ มันก็จะฝันเป็นตุเป็นตะ”

“ครับแม่”แม่ออกไปแล้ว ผมมานั่งคุยกับไอ้แต๊งเรื่องความฝันเมื่อกี้ ผมเล่าเป็นฉาก ไอ้แต๊งก็เล่าที่มันปลุก มันบอกว่าปลุกผมนานมาก เฮ้อ หรือว่าเป็นเวลาที่ผมจะต้องมาสนใจน้ำหนักตัวเองอย่างจริงจังซะแล้ว

ไอ้แต๊งขอนอนต่อเพราะนอนยังไม่อิ่ม ส่วนผมไม่ง่วงแล้วครับนั่งอ่านกระทู้ลดน้ำหนัก ผมต้องลดแล้วละ ไม่ใช่เพื่อความหล่อของตัวเอง อันนั้นมันหล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อิอิ หลงตัวเองมากเลยกู นั่งอ่านรีวิวหลายกระทู้มากเลยครับ มึนๆกับการนับแคลอรี่ กูไม่นับแล้วกัน ก็ต้องควบคุมอาหารกับออกกำลังกาย เพราะคนอ้วนหลายๆคนเวลาควบคุมอาหารไปแล้ว พอน้ำหนักลดมันจะย้วย ต้องออกกำลังกายให้มันกระชับ แล้วต้องทำยังไงดีนะ เพราะว่าคนอ้วนมากๆเขาไม่ค่อยแนะนำให้วิ่ง ต้องไปว่ายน้ำนั่นแหละครับ

แต่ที่กังวลคือการควบคุมอาหาร คือผมเป็นคนที่กินอะไรก็ร่อยทุกอย่าง ของหวาน มัน คาว หมีชอบ ไม่เคยเลือก จะทำใจได้ไหมนะ

แม่ไปตลาดแปบเดียว ซื้อไก่มา ผมลงไปช่วยแม่หุงข้าวและช่วยจัดของยามเช้า ร้านเราขายตี ๕ ครึ่งก็พอดี ข้าว ๑ หม้อ ต้มไก่ให้สุก ผมเดินไปเปิดประตูร้าน แปบหนึ่งก็มีลูกค้ามากินข้าวมื้อเช้า ผมขึ้นไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ปลุกไอ้แต๊งด้วย

“หมี เสร็จรึยังลูก มาใส่บาตรเร็ว พระมารอแล้ว”แม่ตะโกนเสียงดัง ผมต้องรีบลงมาใส่บาตรกับไอ้แต๊ง บางวันก็ใส่บาตรทัน บางวันลงมาไม่ทันแม่ใส่บาตรแทน พอใส่บาตรเสร็จแล้วก็มานั่งกินมื้อเช้า ข้าวมันไก่ ไม่เอาหนัง เสียดายอ่ะ ฮ่าๆๆ

“แต๊งมีเงินไปโรงเรียนรึยัง”น้าหมอนเดินมาถามลูกชาย

“ไม่มีอ่ะแม่ วันนี้ขอ ๑๐๐๐ นะ”

“นี่ เอาไปทำอะไร”

“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ขอ ๑ ใบแดงก็พอแม่”น้าหมอนหยิบแบงค์ร้อยให้ไอ้แต๊ง พอถึงเวลาไปโรงเรียนเราก็ไปตามปกติ

ผมไปรายงานผลให้ไอ้เฟียสรู้เรื่องที่ไอ้แต๊งสงสัยพฤติกรรมของมัน

“มึงอย่าเพิ่งกระโตกกระตากไปนะ เดี๋ยวขอกูดูอาการมันสักระยะก่อน แต่กูว่ามันน่าจะมีอะไรแต่มันไม่กล้าเปิดปากก็แค่นั้น”

“อืม ก็ดีใจว่ะหมี ถึงจะยังไม่แน่ใจก็ช่างเหอะ อย่างน้อยมันก็พอจะมีหวังบ้าง”

“เออ สู้เว้ย”











๑๐.๐๑ น.
อาจารย์ติดประชุมแต่ก็สั่งงานให้พวกเราทำ คนเล่นก็เล่นกันไป แซวไปเรื่อยเปื่อย ไอ้แต๊งก็ไปร่วมวงกับเขาด้วย ส่วนผมนั่งทำงานแล้วมองเขาเล่น แค่นี่ผมก็มีความสุขแล้วครับ งานเสร็จผมลงไปเดินเล่นด้านล่าง ชิวมาก แล้วก็ไปเจอน้องภู ขอเรียกแบบนี้ดีกว่า เรียกพีคนอื่นเรียกเยอะแล้ว ไอ้เราจะพิเศษ มันต้องมีอะไรพิเศษสักหน่อย

“อยากกินขนมอ่ะพี่หมี เลี้ยงหน่อยดิ”

“อ่ะ”ผมล้วงกระเป๋าละ

“ล้อเล่น เมื่อคืนนอนไม่หลับ”

“ทำไมอ่ะ ท้องเสียเหรอ”

“เปล่า ไม่มีคนกอด ฮ่าๆๆๆ”ยังจะขำ

“พี่ก็นอนไม่หลับ”

“ทำไมอ่ะ”

“ฝันร้ายอ่ะดิ....”แล้วผมเล่าเรื่องที่ผมฝันร้ายให้น้องภูฟัง

“น่ากลัวนะพี่”

“ใช่ มันน่ากลัวมาก ตื่นมาพี่ร้องไห้เลย คิดว่าตายไปแล้วจริงๆ แฟนก็ยังไม่มี ยังไม่ได้พาพ่อแม่ไปเที่ยวด้วย พี่ต้องลดน้ำหนักแล้วละ”

“ครับ มีเทรนเนอร์ยัง ภูช่วยไหม”

“รบกวนเปล่าๆ”

“ไม่เป็นไร คนกันเอง”

“จะดีเหรอ พี่เกรงใจ”นี่ผมเกรงใจน้องจริงๆนะครับ ไม่ได้อยากจะเล่นตัว

“เอาน่าพี่หมี เดี๋ยวเย็นนี้ก็เป็นเล่นบาสกับภูที่สนามก็ได้ ไปเล่นเบาๆก่อน”

“เพื่อนๆจะไม่ว่าเอาเหรอ”

“ไม่ว่าหรอก ขอแค่พี่หมีไปก็พอ”โอเคเอาวะน้องชวนแล้ว ผมพยักหน้ารับจากนั้นก็คุยกันเรื่อยเปื่อยเป็นการสร้างความคุ้นเคย จนถึงเวลาพักเที่ยงไปกินมื้อกลางวัน ผมก็รอไอ้แต๊ง ส่วนน้องไปหาเพื่อนๆแล้ว







๑๕.๒๒ น.
นั่งทำแบบฝึกหัดในห้องกับไอ้แต๊ง เวลาเรียนมันชอบเหม่อๆ ผมต้องอธิบายมันซ้ำอีกครั้ง บางครั้งก็หงุดหงิดนะที่มันไม่สนใจ แต่ถามว่าผมด่าอะไรมันได้ไหม ไม่อ่ะ ปากเปียกปากแฉะไปหมดแล้วครับ ก็เลยจำใจยอมรับสภาพ ไม่บ่นแต๊ง ไม่ด่าแต๊ง







๑๖.๓๔ น.
เลิกเรียนแล้ว ลงไปด้านล่าง ระหว่างทางแอบดูเฟซสักหน่อย ส่องคนหน้าตาดี หึหึ
P.Phu ส่งข้อความมาด้วย มีอะไรนะ

                                                      เพียงได้คุยผ่านพ้อ       โคลงกลอน
                                                      ไออุ่นแผ่นกำจร           แตะได้
                                                      พอเจอดั่งไฟร้อน         พวยพุ่ง แผดเผา
                                                      เอนอ่อนดุจเทียนไล้      ซ่านซึ้ง ในทรวง

หึ ไอ้ปากหวาน

 




ปล. เราไปกันแบบเอื่อยๆ จืดๆเนอะ

[Wordslinger]

แอบขำตอนคน ๑๐ คนยกศพน้องหมีไม่ขึ้น 

ตอนนี้สนุกดีค่ะ ได้รู้แล้วว่าอันที่จริง แต๊งก็แค่หวงเพื่อน แต่ตัวจริงของเขาคือเฟียสคนเดียวเท่านั้น

ดิฉันอ่านไปก็หวาดหวั่นไปว่า กลัวน้องภูจะเข้ามาหลอกหมีเล่นๆ เท่านั้น เหมือนพนันอะไรกับเพื่อนไว้? ไม่รู้ล่ะ เพราะรู้สึกว่าภูจะแอบหวานมากเกินไป และจู่โจมมากเกินไป หรือว่าน้องเขาจะเห็นรูปทองที่ซ่อนอยู่ภายในกายหมี?

วุ้ย...น่าลุ้นมากค่ะคุณเมฆ 

[DuenTwinBII]

หมีจะหล่อแล้ว ลดน้ำหนักให้ได้นะสู้ๆ
แอบคิดเหมือนกันว่าน้องพีจริงใจกับหมีแน่ๆไหม 
ถึงจะรู้ว่าเฟียสชอบแต๊งคนเดียว แต่ทำไมถึงแอบจิ้นกับหมีได้ก็ไม่รู้   

[pearl9845]

ขอหมีเป็นรับนะ
พีเห็นร่างที่แท้จริงของหมีหรือเปล่านะ?

[ciaiwpot]

ไปแบบละลาย
ละลายไขมันให้หมีด้วย
หมีจะผอมมมมมมมมมมมม

[Mouse2U]

แม้กระทั่งอยู่ในความฝันหมีก็ยังขี้เกรงใจไม่เปลี่ยนเลยนะคะ

[kdds]

เด็กมันขี้อ่อยจริงๆ

[maemix]

มีเรียกแบบพิเศษด้วย
หมีมีกำลังใจลดน้ำหนักแล้ว ขอบคุณความฝัน
แถมมีคนช่วยอีก หมีสู้ๆนะ

[wikawee]

โอยๆๆๆๆ เด็กมันอ่อย ยอมใจเลย

แต่กลัวว่ามาตีสนิทเพราะมีเหตุผลบางอย่างนี่แหละ กลัวหมีโดนหลอกอ่ะ

หมีก็สู้ๆนะ เพื่อตัวเองทั้งนั้น จะได้ทำตามฝัน ไม่มีอุปสรรคเป็นโรคที่ติดมากับความอ้วน 

แหมๆๆๆๆ แต๊งปากแข็งนะเรา ต้องให้เฟียสตัดใจจริงๆก่อนใข่ไปม ถึงจะรู้สึก 

[aiyuki]

น้องภูแต่งกลอนว๊านหวาน เหอๆๆ หมีจะใจอ่อนมั้ยน้า

[black sakura]

อิน้องก็อ่อยแรงค่ะ

[JustWait]

อิน้องอ่อยจนดิฉันไม่ไว้ใจค่ะ

[shikyu3211]

คุยกันได้ลื่นแล้วดิ

[twinmonkey0311]

น้องภูก็หยอดพี่หมีตลอด

[ปลายฝน ต้นหนาว]

จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง เพลงนี้ให้น้องภู

หมีจะผอมแล้ว ผอมสักที เย้ 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มารอ

[ทิวสนที]

น้องเขาคิดยังไงนิ

[6488]

ปกติไม่ค่อยอ่านพวกโคลงกลอนยกเว้นเวลาเรียน
แต่พออ่านกลอน ตอบโต้กันแล้ว ชอบมากเลย หวานๆ
เขิลๆ จีบกัน
ขอบคุณครับที่มีเรื่องดีๆ ให้อ่านเรื่อยๆ ครับ
 

[Malimaru]

หวังใจให้เรื่องนี้เป็นเรื่องรักเบาๆใสๆ
ไม่อยากให้เป็นดราม่าจีบหมีเพราะพนันกับเพื่อนเลย... อยากให้หมีมีความสุข

แต่ไม่ว่าอย่างไร เราก็จะรออ่านค่ะ...
ชอบกลอนมากๆเลยค่ะ คนเขียนเก่งมากๆค่ะ 
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Yarkrak]

น้องหมู เอ้ย น้องหมี จะรักจะชอบใคร
ก็คิดตริตรองดีนะลูก อย่าใจเร็วด่วนได้
กลัวว่าเขาจะมาหลอกหนู เพื่อผลประโยชน์บางอย่าง
แต่ถ้าหนูมุ่งมั่นในการลดน้ำหนักอย่างจริงจัง
เหมือน นัท Dance Your Fat Off อิอิ
ลดแล้วหล่อ หนูก็จะมีคนมาจีบเยอะแยะ
จนเลือกไม่ถูกอีก คริคริ

 

[patee]

 

[B52]

ขนาดฝันหมียังนิสัยน่ารัก

[GlassesgirL]

หมีน่ารัก 5555 น้องภูมาชวนออกกำลุงกายแล้ว มีจุดหมายแล้วนะหมี

 

[icecreamii8_]

 

[ArgèntaR๛]

โถหมี ฝันอะไรล่ะนั่น... แต่ถ้าฝันแบบนี้ทำให้ฮึดลดน้ำหนักได้นี่ก็เยี่ยมเลยนะ
ส่วนน้องภู? ไม่รู้น้องเฟรนลี่เกินไปหรือเปล่า แต่จะพยายามมองว่าเป็นเด็กดีไว้ก่อนแล้วกัน
พยายามจะไม่ระแวงอะไรมาก แต่ก็อดระแวงเป็นนิสัยไม่ได้อยู่ดี
 

[kitty08]

น่ารักอ่ะ มาเจอแก๊งค์เทวดา ไปไม่เป็นเลยน้องหมีของเรา  น้องพีนี่ท่าจะร้ายไม่เบาแฮะ งานนี้แอบมองพี่หมีอยู่แล้วแน่ ๆ รู้จักกันแล้วแต่ยังส่งกลอนให้กันอีก  น่ารักจริง ๆ เลยอ่ะ น้องหมี

[AGELA]

โคลงที่ ๑๑


๑๗.๑๕ น.
ผมไปที่สนามบาสเพราะน้องภูไลน์มาตามให้ผมไปออกกำลังกายด้วย ตอนนี้หลายๆคนในชมรมบาสทยอยกลับบ้านแล้วครับ ผมก็เดินอุ้ยอ้ายไป

“เริ่มเลยไหมพี่หมี”น้องภูทำท่าจะโยนลูกบาสมาให้ ผมพยักหน้า น้องก็โยนลูกบาส เราก็โยนรับกันไปมา เหนื่อยเหมือนกันนะครับ

“โห คิดว่าง่ายๆ ที่ไหนได้เหงื่อท่วมเลย”เสื้อนักเรียนผมชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“วันนี้พอแค่นี้ไหมพี่ หรือว่าจะลองชู๊ตบาสด้วย”

“ขอลองสักหน่อยดีกว่า”

“งั้นดูภูนะ วันนี้ท่าง่ายๆก่อน”น้องไปยืนห่างจากแป้นบาสพอสมควร ก็ไม่ไกลและไม่ใกล้เกินไปครับ แล้วก็ทำท่าให้ผมดู โอเค ง่ายๆ “อ่ะ ตาพี่หมีแล้ว”

“ตาพี่เสียแล้วนะ”

“ฮ่าๆๆ ไม่ใช่แบบนั้น ลองดูสัก ๓ ครั้งดีไหม”

“ขอ ๕ ครั้ง”

“แต่ภูมีเงื่อนไขว่าพี่หมีต้องไปเก็บลูกบาสเองนะ จะได้เดิน มันจะเผาผลาญไขมันด้วย”

“ได้ๆ”ว่าแล้วผมก็ลองชู๊ตบาส ไม่ลงห่วงเลยครับ ลูกกระดอนไปไกล ผมก็ต้องเดินไปเก็บ ลูกแรกไม่เท่าไหร่ ลูกที่ ๒ ยังพอโอเค มาลูกที่ ๓ ลูกบาสกระเด็นไปอีกฟากเลยครับ ผมรีบวิ่งไปเก็บน้องภูก็คอยเชียร์ผม มาลูกที่ ๔ เริ่มตาลาย

“พี่หมีไหวไหม ภูว่าพอแค่นี้ก็ได้นะ โหมหนักไปไม่ดี”

“อีกรอบๆ จะครบ ๕ แล้ว”ผมก็ใจแข็ง พอมาลูกสุดท้าย เฮ้อ เหนื่อยมากเลยครับ ลูกบาสกระเด็นไปไกล น้องภูก็วิ่งไปเก็บมาให้ “เหนื่อยจริงๆ”ผมถอนหายใจออกมา

“พักก่อนนะ เดี๋ยวมาวอร์มดาวน์เบาๆ”



ก็พักเกือบๆ ๑๐ นาที จากนั้นก็วอร์มดาวน์เบาๆครับ สะบัดมือสะบัดขา ท่าง่ายๆครับ


“ถ้าปวดก็พรุ่งนี้ตื่นมาแล้วปวด ต้องพักก่อนนะ หรือไม่ก็ทำอะไรเบาๆไปก่อน อย่าเพิ่งโหม ถ้าหายแล้วก็มาซ้ำอีก”

“ไม่ง่ายเลยนะเนี่ย”

“ง่ายๆนะภูว่า แต่เราต้องเข้มแข็ง พี่หมีต้องนึกถึงวันที่เราหุ่นดีสิ”

“อืม นั่นสิ เวลาเราตายไปงี้ เขาจะได้มายกศพเราง่ายๆ”

“หือ พูดอะไรก็ไม่รู้อ่ะพี่”

“ฮ่าๆๆ ก็มันหลอนๆเรื่องเมื่อคืนนี่นา”

“แต่มันก็น่ากลัวจริงอ่ะ ขนาดภูฝันว่าโดนผีดิบไล่ ภูร้องลั่นบ้านเลย ฮ่าๆๆ ป่ะ กลับกันดีกว่า”น้องเก็บอุปกรณ์แล้วก็เดินออกจากสนามบาส ผมเดินไปที่สนามบอลครับ ส่วนน้องก็แยกย้ายกันไปแล้ว ได้เวลาที่เขากลับบ้านแล้ว พอไปถึงสนามบาส ไอ้แต๊งหน้าบูดเช่นเคย

“ไปไหนมาวะ”

“ไปออกกำลังกาย”

“ที่ไหน”

“สนามบาส”

“ทำไมต้องไปที่นั่น สนามบอลมึงออกไม่ได้เหรอ”ดุมากเลยพ่อผม

“ออกได้ แต่กูอยากไป มึงมีปัญหาป่ะ”

“เออ”ทำหน้ามุ่ยใส่ผม ไอ้ขี้งอน ผมโยนกุญแจมอไซด์ให้มัน

“ไปเอารถด้วย กูจะรอตรงนี้ ให้เวลา ๕ นาที เริ่ม”ผมทำท่าจับเวลา แต่เรื่องอะไรที่แต๊งจะเล่นด้วย แลบลิ้นให้ผมแล้วเดินสะบัดตูดไป ไอ้เหยินฟ้าเอ๊ย

“แต๊งหงุดหงิดอะไรวะหมี วันนี้กูโดนเตะบอลอัดด้วย ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้”

“หึหึ คนปากแข็งไง”

“อืม แต่แกล้งหนักไปก็ดีนะหมี กูสงสารอ่ะ”ไอ้เฟียสทำตาละห้อย

“มึงเคยสงสารความรู้สึกตัวเองบ้างป่ะละ ไอ้คนปากแข็งมันต้องเจอแบบนี้แหละ ต้องเล่นมันหนักๆ”

“อืม อยากให้เขารู้ใจตัวเองไวๆอ่ะ”

“เอางี้ ลองแกล้งคุยกับสาวๆดู”

“ไม่อยากใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือ”

“ไม่ๆ ก็คุยธรรมดา แต่เราก็ยิ้มให้มาก ใครทักก็อย่าหยิ่ง เดี๋ยวกูจะดูอาการไอ้แต๊งมัน ว่ามันเป็นยังไง”

“อืม คิดดูอีกทีแล้วกัน แต่กลัวทำไปแล้วผลจะเป็นตรงข้ามนี่ดิ”

“ตัดใจก็ยังทันนะเฟียส กูว่าเวลา ๖ ปีมันทำอะไรได้มากกว่าจมอยู่กับคนๆเดียวว่ะ รักคนไม่มีใจ ยุยังไงมันก็ไม่ขึ้น ไอ้แต๊งก็มึนเกิน เฮ้อ พวกมึงนี่นะ”

“มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้มั้งหมี กูมีหน้าที่รอ ก็รอต่อไป กูเชื่อว่ามันต้องมีช่วงเวลาที่เหมาะสม กูเชื่อแบบนั้นนะ นี่กูอยู่ได้เพราะความเชื่อ เชื่อว่าสักวันมันจะเป็นวันของกู”

“อืม กูเชียร์มึงอยู่แล้วเพื่อน คนอื่นกูไม่รู้ไส้ไม่รู้พุงว่าเป็นยังไง กูก็ห่วง แต่มึงกูไม่ห่วง กูมีแต่จะยกมันให้มึง มีแต่มันนี่แหละไม่ยกตัวเองสักที มันมาแล้ว เดี๋ยวเจอกันนะ”

“อือ”ไอ้เฟียสพยักหน้า คนขับรถจอดเทียบท่าผมก็ซ้อนท้าย เถียงกันเรื่อยเปื่อยตลอดทาง

มื้อเย็นผมก็ลองทำอาหารคลีน ทำในปริมาณที่พอดีครับ ไอ้แต๊งบอกอยากลองกินด้วย ผมก็โอเค นี่ดูสูตรตามเน็ตเอานะครับ พอลงมือกิน ไม่ค่อยอร่อย ฮ่าๆๆ เพราะปรุงรสน้อยมากอ่ะ แต่ต้องกินครับ ไม่กินเดี๋ยวตายไปคนยกศพไม่ไหว หลอนอ่ะ

“อร่อยไหม”ถามไอ้แต๊ง

“เหมือนอยู่ในยุคเครื่องปรุงแพงเลยว่ะ”

“หึหึ อยากหล่อก็ต้องทำใจ”

“ดีนะกูหล่อตั้งแต่เกิด”

“เออ พูดแบบนี้ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องยัดอะไรลงไป มันกินไม่ลงจริงๆ”

“ฮ่าๆๆๆ”









ดึกแล้ว ไอ้แต๊งไปนอนที่บ้านมัน ส่วนผมนั่งแชทกับน้องภูนิดหน่อย เข้าไปดูในไทม์ไลน์น้องไม่ค่อยโพสต์อะไรหรอกครับ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นรูปที่มีคนแท็กมา แต่เวลาน้องโพสต์ทีมีคนไลค์เพียบ ส่วนผมโพสต์เอง ไลค์เอง ตอนเช้าไอ้แต๊งถาม มึงคิดยังไงถึงได้โพสต์เฟส ฮ่าๆๆ ขำๆน่ะ ก็มีไลค์บ้างนะ แม่ เฮีย กับคนรู้จัก รูปตัวเองนี่ผมโพสต์นานๆทีครับ

คุยกับน้องแปบหนึ่งถึงเวลาก็ไหว้พระสวดมนต์ ต้องสวดครับ ยังไม่อยากตาย หลอนเรื่องเมื่อคืนอ่ะ










๑๘ กันยายน ๒๕๕x
๐๙.๓๓ น.

ช่วงนี้ไอ้เฟียสก็ทำตามแผนไปเรื่อยๆครับ ใครมาทักถ้าอยู่ในสายตาของผมกับไอ้แต๊ง ก็จะยิ้มแย้มแจ่มใสใส่คนที่มาคุยเป็นพิเศษ ไอ้แต๊งก็มีหันไปมองบ้าง ก็เป็นแบบนี้หลายวันครับ มีหลุดบ่นมาบ้างเป็นบางครั้ง แต่เหมือนจะเตือนสติตัวเองได้ว่าอย่าพูดมาก แสร้งเป็นไม่สนใจ ทั้งที่ใจมันเต้นเร่าๆเมื่อเห็นเขาดีกับคนอื่น ไม่ดีกับตัวเองเหมือนที่เคยคุ้นชิน ไอ้หน้ามึนเอ๊ย มึนเกิ้นนนนน

ส่วนผมกับน้องภู ก็เรื่อยๆน้องคุยสนุก พอเจอกันก็ไม่ได้ส่งกาพย์ส่งกลอนกันสักเท่าไหร่ครับ ผมก็มาออกกำลังกายทุกวัน เย็นๆ สนุกดีครับ ได้ทำความรู้จักกัน น้องโอเคดีนะ แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามีลับลมคมในอะไรหรือเปล่า กลัวเหมือนกัน จึงพยายามไม่ค่อยอะไรมากมาย ออกกำลังกายและหาคนคุยอย่างเดียวครับ

“ไอ้หมี พรรคนี้มึงสนิทกับไอ้พีไปนะ”

“อ๋อ ก็น้องมันชวนไปออกกำลังกาย กูก็ไป”

“ทีกูชวนทำไมมึงไม่มา คนอื่นชวนไปเหมือนกระดี่ได้น้ำ”น้อยใจอีกแล้วเมียกู

“มึงนี่นะ ขี้งอแงจริงๆ มึงชวนกูก็ไป กูก็ยังเดินข้างสนามนี่ น้องชวนเล่นบาส กูก็ไปกับเขา ให้กูทำอะไรใหม่ๆบ้างสิ”

“หมายความว่ากูเป็นตัวฉุดรั้งความเจริญของมึงงี้เหรอ”

“มึงคิดมากแล้วไอ้เหยิน”ผมเสยหน้าผากไอ้แต๊งขึ้น ไอ้ขี้เหร่เอ๊ย ไอ้เฟียสหลงรักได้ไงวะ

“เออ ก็จริงนี่หว่า”

“มึงนี่คิดเล็กคิดน้อยจุกจิก ยังไงมึงก็เพื่อนกู มึงคืออันดับ ๑ ของกูเข้าใจป่ะ ไอ้เหยินฟ้า”

“อืม มึงแปลกๆกูก็สงสัยบ้างอะไรบ้าง ไอ้เฟียสด้วย ยังไม่ได้ถามมันเลย โคตรแปลกอ่ะไอ้นี่”

“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ บางทีกูเห็นก็รำคาญแทนนะ”นี่ต้องเป็นพวกนกสองหัวอ่ะผม เออ ยังไงก็ช่างเหอะ เราทำเพื่อเพื่อน ตอแหลบ้างอะไรบ้าง แต่หวังดีทั้งนั้น

“อือ อย่าไปสนใจมัน กูจะได้มีอิสระสักที”ถุ้ย อิสระบ้าบออะไรวะ มองตามตาแทบไม่กะพริบ










๒๓ กันยายน ๒๕๕x
๑๖.๔๓ น.

เอากระเป๋าไปวางที่ข้างสนามบาส วันนี้ฝนตก นักฟุตบอลไม่ต้องซ้อมครับ แต่ผมก็มาตะลอนกับสนามบาส นักบาสส่วนใหญ่ยังไม่กลับ ยังเล่นกันสนุกสนาน ผมยังไม่ลงสนาม ไปนั่งดูกับสาวๆหนุ่มๆที่มาเชียร์นักบาส

“พี่หมีๆ มาเล่นด้วยกันพี่”น้องภูกวักมือเรียก

“เล่นกันไปก่อน เดี๋ยวพี่เล่นทีหลัง”

“มาเหอะพี่ คนกันเอง”ว่าแล้วก็ลากแขนผมไปจนได้ครับ ผมก็ลงสนามไปรับโยนลูกบาส มีบางคนทำหน้างงๆใส่ผมว่าไอ้นี่มาได้ไง ผมก็เล่นไป เกรงใจคนอื่นไป

“ชมรมบาสเขาซ้อมอยู่ยังจะมายุ่งอีกนะมึง”สมาชิกคนหนึ่งมองผมตาขวางหลังจากที่น้องภูไปเข้าห้องน้ำ

“ก็...”พูดไม่ออกครับ ไม่รู้จะพูดอะไร

“หัดมองตัวเองนะบ้างนะว่ามันน่ารังเกียจแค่ไหน หึ อย่าคิดว่ากูไม่รู้จุดประสงค์ของมึงนะไอ้อ้วนหมูตอน คิดจะจีบน้อง ดูสารรูปตัวเองบ้าง”โห แรงว่ะ

“น้ำเย็นๆพี่หมี”น้องภูเดินยิ้มมาหาผมแล้วยื่นน้ำขวดให้

“ขอบคุณนะ”ผมรับมาด้วยหน้าเจื่อนๆ

“เหนื่อยเหรอพี่ ดูหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่”

“หน้ามันเคยมีดีด้วยเหรอพี”คนที่ด่าผมเมื่อกี้พูดแล้วยิ้ม

“มีสิพี่ชิน พี่หมีเท่นะจะบอกให้ เนอะพี่”ตอบเขาแล้วพยักหน้าใส่เรา ค่อยโล่งอกโล่งใจมาหน่อยครับ เคยโดนด่าแบบนี้มาเยอะ แต่ถามว่าทำอะไรไอ้หมีได้ไหม ไม่อ่ะ ชั้นไขมันมันดักเอาไว้หมดแล้ว พี่มหาพูดว่า ของไม่ดีก็เหมือนขี้ เราอย่าเดินไปเหยียบมัน มันจะติดตีน คำพูดไม่ดีเราก็อย่าเอามาใส่ใจ หล่อๆอย่างเรา อ่ะโด่ว

พักเสร็จเล่นต่อครับ ก็โยนลูกกับน้องภูกัน ๒ คนไปมา มีชู๊ตบ้างอะไรบ้าง น้องเทคแคร์ผมดีครับ ผมก็ไม่คิดอะไรมาก เราอยากลดน้ำหนักด้วย ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น มีสัมพันธ์ที่ดีมากกว่านี้ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้จากโคลงกลอนครั้งนี้แล้วกัน

“จะกลับบ้านรึยังพี”คนชื่อชินถามน้องภู

“อีกแปบพี่ชิน”

“พี่ไปส่งเอาป่ะ”

“ไม่เป็นไรพี่ ผมเอารถมา”

“อ้าว ไหนว่ามอไซด์เสียวะ”

“เออ ลืมไป ไม่เป็นไรพี่ ผมกลับเองได้ พี่ชินกลับไปก่อนเลย”

“เหรอ อืม งั้นเจอกันพรุ่งนี้”

“ครับพี่”น้องภูทำท่าตะเบ๊ะ แล้วชวนผมเล่นบาสต่อ ผมรู้สึกสนุกเมื่อคนน้อยๆ

“สู้ๆพี่หมี”ส่งเสียงเชียร์ยามผมเลี้ยงลูกชู๊ตลงแป้น

“แฮกๆ”เหนื่อยครับ หายใจแทบไม่ทัน

“เอาให้ลงแป้นเลยพี่หมี ลูกชู๊ตสแลมดังก์”ทำท่าประกอบให้กำลังใจผม

“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”ร้องเป็นหมูโดนเชือดเลยกู

แปะๆๆๆๆๆ “เยี่ยมมากเลยพี่หมี”นิ้วโป้งซ้ายขวาชูยื่นมาด้านหน้า ผมยิ้มแป้นชื่นอกชื่นใจ จากนั้นเล่นกันต่อนิดหน่อย มองออกไปด้านนอกโรงยิม ฝนหยุดแล้ว เดินไปดูนาฬิกาที่วางบนกระเป๋านักเรียน อืม จะ ๖ โมงเย็นแล้ว “วันนี้พอแค่นี้ดีกว่านะพี่หมี เดี๋ยวมันจะดึกกว่านี้”

“โอเค ชอบใจภูมากที่เล่นเป็นเพื่อน”

“ไม่เป็นไร ผมเป็นกำลังใจให้พี่ลดน้ำหนักให้ได้”เดินมาดึงๆพุงของผม เริ่มสนิทกับเริ่มจะมีการแตะเนื้อต้องตัว ผิวน้องเนียนมากอ่ะ ขาวทั้งตัว ผมแพ้คนขาว เอิ้ก

“แล้วนี่จะกลับยังไงอ่ะ แล้วรถมอไซด์เป็นไรเหรอ”

“อ๋อ ยางแตกเมื่อเช้าอ่ะพี่ ขับมาแล้วเหยียบตะปู ภูก็เอาเข้าร้าน แล้วมาเรียนสายซะด้วย ฮ่าๆๆ โดนลงโทษเลย”

“อ๋อ แล้วจะกลับยังไง”

“ก็รอให้พี่หมีไปส่ง”พูดตรงๆเลย หึหึ เอาวะ น้องขอมา เราจัดไป

“โอเค งั้นรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปบอกไอ้แต๊งก่อน”วิ่งออกไปด้านนอก ชมรมบอลเขาซ้อมในร่มครับ ซ้อมออกกำลังกายตามปกติ เพราะสนามใช้ไม่ได้ การออกกำลังกายจะทิ้งห่างมันจะขี้เกียจ เราต้องทำ ท้องฟ้ามืดครึ้มอีกครั้งไม่รู้จะตกเมื่อไหร่

“แต๊ง เดี๋ยวกูมารับนะ”ผมบอกไอ้เหยินฟ้าที่ยืนหอบฟังโค้ช

“ไปไหนวะ”

“ไปส่งเด็กสักหน่อย เดี๋ยวมา โอเคนะ”ไม่ให้มันต่อความยาวสาวความยืดไปมากกว่านี้ครับ กลับมาค่อยตอบคำถามทีเดียว ผมวิ่งไปโรงรถ หอบมากเลยกู วิ่งไปวิ่งมา น้ำหนักลดให้มากๆเถอะ ใจร้อน ฮ่าๆๆ จากนั้นก็ขับไปรับน้องภูที่ข้างสนามบาส แล้วขับไปส่ง

“ขอบคุณครับ”ไม่ได้ส่งถึงบ้านนะครับ ส่งมาถึงร้านซ่อมมอไซด์

“ครับ”ผมยิ้มให้

“ขับดีๆนะพี่ อย่าแวะรับคนอื่นกลับด้วยนะ”

“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไปละนะ”ผมโบกมือแล้วขับกลับไปที่โรงเรียน ไปถึง โบ๋เบ๋ ไม่มีใครอยู่แล้ว อ้าว มองหาไอ้แต๊งก็ไม่เห็น มาถามลุงยามหน้าโรงเรียน ลุงแกบอกว่าแก๊งนักฟุตบอลกลับหมดแล้ว ผมก็คิดว่าไอ้แต๊งคงจะกลับแล้วละ ส่วนใครจะไปส่งนั้นเดี๋ยวค่อยไปถามเอาที่บ้าน







๑๘.๔๑ น.

ไอ้แต๊ง ไอ้เฟียส มาช่วยที่ร้านของผม อ่อ แล้ว ยังไงวะเพื่อนกู ทั้งไอ้เฟียส ทั้งไอ้แต๊ง แม่ผมก็รีบกวักมือเรียก ไล่ให้ไปอาบน้ำเพราะเหงื่อผมนี่ เหม็นมากเลยครับ ผมอาบน้ำอย่างรวดเร็ว แต่อาบแบบสะอาดนะครับ ไม่ใช่อาบแบบซกมก อาบแบบวิ่งผ่านน้ำ แล้วลงมาด้านล่าง น้าหมอนมานั่งคุยกับไอ้เฟียสครับ ส่วนไอ้แต๊งไปยืนสับไก่แทนแม่ผม ฟ้าครึ้ม ฝนจะตกแล้ว ท้องฟ้าร้อง

“คุณแม่ งั้นเฟียสขอตัวก่อนนะครับ”ไอ้เฟียสยกมือไหว้แม่ผมกับน้าหมอน ยังไม่ทันได้วางมือลง ฝนเทลงมาอย่างกะเทน้ำครับ

“ไม่ทันแล้วลูก ฝนเทลงมาแล้ว”น้าหมอนรีบห้ามเอาไว้ ไอ้เฟียสมองท้องฟ้าแล้วยิ้มแหยๆให้ผม

“รอให้ฝนหยุดก่อนก็ได้ลูก ถ้าไม่หยุดก็นอนนี่แหละ หรือจะไปนอนห้องแต๊งก็ได้ แม่ไม่ว่า”น้าหมอนรีบประเคนลูกชายให้ไอ้เฟียสทันที

“ไม่เป็นไรครับ เกรงใจคุณแม่”ปากบอกไม่เป็นไร แต่ใจมึงยิ้มใช่ไหมไอ้เฟียส กูมองตากูก็รู้ว่ามึงคิดอะไร

“แม่ถามหนูยังว่าหนูให้นอนหรือเปล่า”ไอ้แต๊งถามแม่ตัวเองหน้าเรียบ

“อ้าว ก็บ้านแม่ แม่จะให้นอนตรงไหนก็ได้ไม่ใช่เหรอ”น้าหมอนนี่ใช่เบานะครับ ชอบแกล้งลูกจริงๆ

“งั้นให้มันนอนห้องหนู แต่หนูจะมานอนกับไอ้หมี”

“เฮ้ยๆ คืนนี้ห้องไม่ว่าง มึงนอนบ้านมึงอ่ะดีแล้ว”ผมรีบโยนเผือกให้ทันที

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวถ้าฝนซาเฟียสกลับเองได้ครับ”

“มันอันตรายนะลูก ถ้าไม่หยุดแม่ว่านอนที่นี่แหละ ดึกๆดื่นๆถนนมันลื่น เราอย่าเพิ่งไว้ใจถนนหนทาง เราไม่ชนเขา เดี๋ยวเขาจะชนเรานี่สิ อะไรมันเกิดขึ้นได้”แม่ผมเอ่ยปากบ้าง

“เออ ถ้าไม่หยุดก็นอนบ้านกูก็ได้ ไอ้แต๊งให้มันนอนกับไอ้เตาแก๊ส”จำได้ไหม หมาบ้านผมเองชื่อเตาแก๊ส ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่เพราะมันอ้วนมาก ฮ่าๆๆ จริงๆไม่อ้วนครับ หุ่นดีกว่าผมอีก แต่มันก็นิ่งๆ ไม่ค่อยมีบทบาท

นั่งเถียงกันกับไอ้แต๊งเรื่องไอ้เฟียสจนได้เวลาปิดร้านครับ ๓ ทุ่ม ฝนไม่ยอมหยุด ไอ้เฟียสจึงโทรไปบอกพ่อแม่ และก็นอนที่บ้านผม ขาดไม่ได้คือไอ้แต๊งครับ น้าหมอนบังคับว่าให้นอนที่นี่ แม่ผมด้วย หึหึ เก็บของเสร็จแล้วขึ้นมาด้านบน ไล่ไอ้เฟียสไปอาบน้ำ ไอ้แต๊งไปอาบที่บ้านของตัวเอง พักใหญ่นั่นแหละครับ ไอ้แต๊งเอาชุดมาให้ เพราะถ้าให้ไอ้เฟียสใส่ชุดผมนี่ ตัวโคร่งมาก

ตอนไอ้เฟียสอาบน้ำเสร็จนะ ตอนมันนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา โห หุ่นนี่ดีมากเลยครับ กล้ามเนื้อส่วนสัดก็ตามวัยมัธยม ๖ ตามธรรมดาของนักกีฬา อาจจะไม่ล่ำเท่าผู้ใหญ่แต่มันสมวัยครับ อย่างที่ผมเอ่ยไปคราวก่อนนู้น พอเห็นตอนเปลือย อืม มิน่าใครๆก็อยากได้ไปเป็นแฟน ทุกสัดส่วนของมันนี่สมบูรณ์แบบมากๆเลยครับ

ระหว่างที่ไอ้แต๊งนั่งหน้าบูดดูการ์ตูนบนแท็ปเล็ต ผมก็แอบถ่ายรูปที่เขียนโคลงไว้เมื่อก่อนหน้านี้ ส่งไปให้น้องภูสักหน่อยครับ เขาทักมาแล้วแต่ยังไม่มีจังหวะตอบคำถาม ก็เขียนไปขอบใจเขาสักหน่อย

                                                                     อิ่มใจที่ไม่ยี้               ตัวอาตม์
                                                                     นึกว่าจะตัดขาด          คบค้า
                                                                     ขอบคุณที่เว้าวาทย์     อบอุ่น เอมใจ
                                                                     แช่มชื่นเช่นหยาดฟ้า   ตกต้อง ผืนดิน








เราไปแบบใสๆ เรียบง่ายเนอะ

[DuenTwinBII]

น้องภู น่ารัก อ่านตอนนี้แล้วเบาใจลงได้นิดนึง
รอวันที่หมีหล่อ แต๊งปากหนักจริงๆ

เรื่องนี้ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆแต่เรารออ่านทุกวันเลย 

[suck_love]

นิยายละมุนๆ เหมือนอ่านผ่านdiary ชอบค่ะ 

[B52]

หมีสองหัว 5555 แต่เพื่อเพื่อนแล้วสู้ๆ  หมีออกกำลังได้หลายวันแล้วแต่ทางเขาอะยังเลย จะผอมทันหมีไหมเนี่ย