หัวข้อ: [เรื่องสั้น]รู้ไว้ซะ ว่ารัก(ไอ้ตัวป่วน)จบแล้ว

[สุวัน สาเก]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[สุวัน สาเก]

บทแรก

   ตัวป่วน

   วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกครับมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนักหรอกจะเปลี่ยนก็แต่อายุของเรานั้นเอง ผมขอแนะนำตัวของผมเลยแล้วกันนะครับ ผมชื่อเทพครับ อาศัยอยู่กับตายายแค่ 3 คน พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ผมอายุได้ 3 ปี พ่อ แม่ผมนั้นแยกทางกันแม่ก็ไปมีแฟนไหม่ ส่วนพ่อนั้นก็ทำแต่งานไม่เคยสนใจผมเลยเราทะเลาะกันบ่อยมากจนสุดท้ายพ่อผมก็ไม่กลับมาที่บ้านอีกเลยแต่ท่านก็ยังส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนนะครับแต่เงินของท่านผมเก็บไว้ในบัญชีไม่เคยเอาออกมาใช้จนกระทั่งคุณตาได้ด่วนจากไปกระทันหันผมจำได้ว่าวันนั้นผมร้องให้แทบเป็นแทบตายแต่มันก็เท่านั้นแหละครับคุณตาท่านก็ไม่กลับมาอีกแล้วตอนนั้นผมอายุแค่ 10 ปีเท่านั้นเอง เฮ้อ แต่มันก็ผ่านไปนานแล้วแหละครับผมทะใจได้นานแล้ว อย่างน้อยผมก็ยังมีคุณยายและเพื่อนข้างบ้านสมัยเด็กคนหนึ่งมันนี่และครับที่ทำให้ชีวิตผมที่กำลังตกเหวให้ลุกขึ้นอีกครั้งเพราะคำพูดเพียงคำเดียว"ทำตัวแบบนี้ไม่สงสารคนที่เป็นห่วงนายเลยหรือไง"หึนึกถึงตอนนั้นทีไรทำให้ผมหยุดยิ้มไม่ได้สักทีเป็นแค่ตัวป่วนแท้ๆ

"นี่สนใจกันบ้างสิ"และนี่และครับมันละ

"ช่วยอยู่เงียบสัก 10 นาทีจะตายไหมหะ"ขี้บนชะมัด

"ไม่ตาย แต่ไม่ทำ เพราะตอนนี้ฉันคุยกับนายอยู่ช่วยสนใจกันนิดหนึ่ง"น่ารำคาญเป็นบ้า

"ไม่ และก็ช่วยเงียบด้วย คนจะหลับจะนอน"เหนื่อยใจกับมัน

"นี่นายควรจะพูดว่า ฉันจะเรียนมากกว่าพูดว่าฉันจะนอนนะคุณสับสนอะไรอยู่หรือเปล่า"

"แล้วไง นายควรจะตั้งใจเรียนมากกว่ามายุ่งกับฉันนะ"

"นั้นมันควรเป็นคำพูดของฉันต่างหากเล่า"

"อะแฮ่ม เงียบๆหน่อยนะคะนักเรียน ถ้าจะคุยกันเชิญด้านนอกนะคะ"

"ขอโทษครับอาจารย์"มันหันไปขอโทษขอโพยอาจารย์เสจ็จก็หันมาทำหน้าคาดโทษใส่ผม (เอ้านี่กูผิดหรอ)

"นี่ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"มันอะไรนักหนาวะคนจะหลับจะนอนเนี่ย"ด้วยความลืมตัวจึงเผลอตะโกนออกไปอย่างดังด้วยความโมโหผลที่ได้นะหรอหึ

"นายเห็นไหมสิ่งที่นายทำ อยู่ดีๆเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้ตะโกนเสียงดังขนาดนั้นหะ"

"ก็มันลืมตัวนี่ นายอยากมากวนอารมณ์ฉันทำไมละ"

"นี่ตกลง คือฉันผิดใช่ไหมหะอุส่าเป็นห่วงแท้ๆกลายเป็นไปกวนนายซะงั้น"เอาแล้วไงโดนงอนซะแล้ว

"นี่อย่ามางอนเป็นตุ๊ดหน่อยเลย"

"นี่ ปอนด์"
"..........."เงียบ

"ปังปอนด์"
"............"ก็ยังเงียบ ยังงี้ต้องใช้ไม้ตาย

"เย็นนี้เลี้ยงไอติมถ้วยหนึ่ง"

"เย้ ขอบใจนะนายใจดีที่สุดเลย ฟอด"

เป็นแบบนี้ทุกทีสิท่าไม่รู้หรือไงว่าคนคิดไม่ซื่อจะหัวใจวายเข้าสักวัน



จบไปแล้วสำหรับตอนที่ 1
ฝากติชมและคอมเม้น ด้วยนะคะ 

[สุวัน สาเก]

ตอน 2 ตัวป่วนลุย&โดนลงโทษ
       
      ในห้องเรียนชื่อดังในบ้านนอกแห่งหนึ่งมีเสียงเจือแจวมาตามสายลมเสียงช่างไพเราะน่าฟังจนทำให้ผมแทบเคลิมจะหลับเต็มทนแต่ความจริงแล้มก็คือ

"นี่เธอได้ยินข่าวของรุ่นพี่ชมพู่ที่เขาว่าคบกับพี่เอกคนดังของเรา
แกว่ามีความเป็นไปได้ไหม"

"เฮ้ยมึงเย็นนี้ไปร้านประจำเรากันปะ"

"เพื่อนๆวันนี้อาจารย์บอกว่าไม่เข้าสอนนะให้พวกเราอยู่ในห้อง
ทำการบ้านเงียบๆนะ"

และอีกมากมายสารพัดที่พวกมันจะสันหามาคุยกันได้  กูอย่างรู้จริงๆเลยว่าอยู่บ้านพวกมึงไม่เคยพูดกันหรือไงว่ะหะกูรำคาญจะนอนเว้ยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ครับถ้าจะบอกให้มันเงียบผมว่าผมคงได้เกรดคณิตศาสตร์ 4.00แน่นอนซึ่งนั่นมันเป็นไปไม่ได้ไงครับ555สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือ 

"นี่เทพ จะไปไหนน่ะ ไม่ได้ยินที่หัวหน้าบอกหรอว่าให้ทำการบ้านอยู่ในห้องเงียบๆ"

"แล้วมันเงียบไหมละ ฉันก็จะออกไปหาที่เงียบๆตามที่หัวหน้าบอกนี่ไง"

"ทำการบ้าน"ผมส่ายหัว

"นอน"แล้วผมก็ตอบมันอย่างกวนตีนแถมยักคิ้วให้ทีหนึ่งแล้วรีบเดินออกมา

"ฉันไปด้วย"

"นี่ปอนร์ นายจะตามฉันมาทำไมเนี่ย"

"ก็นายไปไหนฉันก็จะไปด้วยไปไหนไปกันว่าแต่ตอนนี้นายกำลังจะไปไหนหรอ"

ถ้าจะมากับฉันก็ช่วยตามมาเงียบๆก็พอไม่ต้องถาม"

พูดจบมันก็หุบปากทันทีดีแล้วเพราะตอนนี้ผมไม่ค่อยอยากได้ยิน
เสียงมันเท่าไหร่ ผมพามันเดินลัดเลอะมาเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบ
เท่าไหร่ ก็ดูไอ้ตัวป่วนสิครับถึงปากมันไม่พูดแต่ดูจากการที่มันเดินช้าลากขาตามผมมาอย่างช้าๆเห็นแล้วก็สงสารจับใจ ก็เลยเดินรอมันนิดหนึ่งไม่ได้คิดอะไรครับ  ไม่ได้เป็นห่วงมันเลยสักนิด  ไม่ได้คิดที่จะเดินไปอุ้มมันเลย จริงๆๆนะครับ แต่ก่อนจะไปถึงก็ต้องเจอกับปัญหาชิ้นใหญ่เลยครับ

"อ่าว นั่นไอ้เทพนี่เจอตัวจนได้นะมึง"

"มีอะไรว่ะไอ้สักตามหากูทำไม"ผมว่าแล้วดันไอ้ตัวป่วนไปข้าหลังผม

"เปล่ากูแค่อยากมีเรื่องว่ะ"

"นี่เทพที่นี่หรอที่สงบๆของนายน่ากลัวชะมัด"

"เงียบหน่าปอนร์"

"อ่าวนั่นน้องปอนร์เมียไอ้เทพนี่หว่า"

"ไม่ใช่"

"อย่าปฏิเสธหน่อยเลยคนเขารู้กันทั้งโรงเรียนแล้ว"

อย่ามาพูดบ้าๆนะถึงกูจะตัวเล็กกว่ามึงแต่กูก็ไม่ได้เป็นตุ๊ดเหมือนมึงนะ"

"อ้าวไอ้หน้าสวยระวังปากไว้บ้างก็ดีนะ"

"มึงสิไอ้หน้าปลากะโฮ้ระวังปากมึงไว้บ้าง"

"นี่มึงหาเรื่องกูหรอไอ้เตี้ย"

เรียกไครเตี้ยว่ะมึงอยากมีเรื่องก็เข้ามากูจะเตะก้านคอให้ขาดเลย
มึง คอยดูเข้ามาเลย"   

"เฮ้ยไอ้ปอนร์อย่า"ไม่ทันและครับมันกระโดดทีบไอ้สักเรียบร้อย

คิดถูกหรือผิดว่ะเนี่ยให้ไอ้ตัวป่วนมาด้วยเนี่ย

มีต่อ
.
.
.

[สุวัน สาเก]

ต่อ

ณ ห้องน้ำ

"เป็นไงละมึงบอกแล้วก็แล้วก็ไม่เชื่อ"

"ก็มันหาเรื่องนี้หว่าไครจะทนได้"

"ไม่ต้องมาพูดเลยมึงเห็นไหมว่ะตอนนี้เราต้องทำอะไร"

"แหม่แค่โดนทำโทษล้างห้องน้ำแค่อาทิตย์เดียวเดียวเอง"

"กับไอ้พวกนี้เนี่ยนะ"แล้วผมด็ชี้ไปทางไอ้สัก

"มีไรว่ะไอ้เทพชี้พวกกูทำไม"

"เปล่าหรอกไอ้เทพมันก็แค่คิดว่าหน้าอย่างพวกมึงไม่หน้าขะรู้จักการล้างห้องน้ำ"ไอ้ปอนร์หาเรื่องอีกแล้วนะมึง

"อ่าวไอ้เตี้ยนิ"

"เฮ้ยพอแล้วโดนล้างห้องน้ำด้วยกันแค่อาทิตย์เดียวก็แย่พอแล้วกูไม่อยากโดนเพิ่มหรอกนะ"เพื่อนไอ้สักมันตอบ

"ใช่ดูสิ่งที่มึงทำดิปอนร์เอาเวลานอนของกูไปหมด"

"นิไอ้เทพวันๆจะเอาแต่นอนไม่รง ไม่เรียนแล้วใช่ไหมห่ะ"

"ก็คนมันง่วงนิหว่า"
"นี่"

"พวกเธอเลิกทะเลอะกันสักทีรีบล้างห้องน้ำได้แล้ว ไปเข้าเรียนอย่ามัวแต่อู้"

"ครับ"

.
.
.
.
"ซ่า"

"ขอโทษทีนะไม่ได้ตั้งใจว่ะ"

"ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไรละไอ้เทพมันเปียกขนาดนี้"

"ก็บอกไม่ได้ตั้งใจก็ไม่ได้ตั้งใจไงว่ะพูดไม่รู้เรื่องหรือไง"

"ไได้ตั้งใจงั้นหรอ หึ  งั้นได้"

"ซ่า"

"เฮ้ย"

"โทษทีนะไม่ได้ตั้งใจว่ะ"

"มึงตาย"

สุดท้ายสภาพก็และแล้วห้องน้ำจะสะอาดไหมว่ะเนี่ย



"

[สุวัน สาเก]

ตอนที่ 3 อารมณ์ (เจ็บ&สุข)

        วันนี้มันเป็นวันที่แย่มากๆและสำหรับผมครับตั้งแต่เช้าจนเย็นชีวิตผมมีแต่ความวุนวายเพราะมันเลยครับไอ้ปังปอนร์
คุณคงเข้าใจนะครับสำหรับคนที่ต้องนอนให้ครบ  10 ชั่วโมงทุกวันอย่างผมพอนอนไม่ครบมันก็จะหงุดหงิดเห็นหน้าใครก็หงุดหงิด  โมโหเห็นอะไรก็ไม่เข้าตาพาลไปเรื่อยเมื่อเป็นแบบนั้นผมก็พยายามไม่มองหน้าใครเดินก้มหน้าก้มตาไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย (เพราะมาเป็นประจำ) เพราะไม่อยากให้ตัวเองไปพาลใส่แต่มันก็มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่เคยเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ ซึ้งก็คือมัน 

ไอ้ปอนร์

"นี่จะรีบเดินไปไหนโกรธอะไรเราหรอ"

"ตั้งแต่เช้า ไม่ทัก  ไม่คุยกับเราเลย"

"......"

"ถ้าเราทำอะไรผิดไปเราขอโทษนะ แต่อย่าเมินหน้ากันอย่างนี้สิ"
 
"หลีกไปสะปอนร์ถ้าไม่อยากเสียใจ"

"ไม่จนกว่านายจะบอกว่านายเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับเรา"

"กูบอกให้หลีกไปไง"

"กูไม่หลีก  เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ มีอะไรทำไมไม่บอกเก็บไว้ทำไมในใจนายมันคิดอะไรช่วยบอกกูหน่อยได้ปะไม่บอกกูก็ไม่รู้หรอกนะ"

"ไม่รู้ก็ไม่ต้องรู้ และไม่ต้องเสือกเรื่องของกูเป็นแค่เพื่อน  ไม่ใช่เมืย อย่ายุ่ง"



ผลัก

"โอ้ย"

"ไอ้ปอนร์"

"ฮึกๆ เราทำอะไรให้นายโกรธงั้นหรอทำไมต้องผลักเราด้วย มันเจ็บนะรู้ไหม"ทำไมเมื่อมองสายตามันกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้เจ็บที่ผมผลัก ไม่ๆๆๆอย่าคิดเข้าข้างตัวเองสิว่ะมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

"กูขอโทษนะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า กูไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากไหม"

"ปอนร์ไม่เป็นไร แล้วเทพละเป็นอะไรโกรธอะไรปอนร์ขอโทษนะ"

"ไม่ ไม่ มึงไม่ผิดหรอกกูผิดเอง กูมันงี่เง่าเองกูขอโทษนะที่ทำมึงเจ็บ ให้อภัยกูได้ไหมกูสัญญาว่ากูจะไม่ทำร้ยมึงอีก กูจะพยายามเป็นเพื่อนที่ดีของมึง"พูดเองก็เจ็บเองกับไอ้แค่คำว่าเพื่อน

"แล้วถ้า ปอนร์จะบอกว่าอยากเป็นมากกว่าเพื่อนละเทพจะว่าอย่างไง"
.
.
.
.

มีต่อ

[สุวัน สาเก]

ต่อ
.
.
.
.

"ทะทำไมถึงดะ"ยังพูดไม่ทันจบมันก็แทรกขึ้น

"เพราะว่าเรารักนาย ไงละ  ปอนร์รักเทพนะ  แล้วเทพละรักปอนร์ไหม"

"ยะ อย่ามาล้อกูเล่นนะ  กูไม่ตลก อย่าเอาความรู้สึกกูมาล้อเล่นกูไม่ขำ" โกรธมันครับที่มาพูดเรื่องล้อเล่นแบบนี้กับผม  มันเจ็บนะโว้ย อยากตะโกนให็มันได้ยินซะจริง

หมับ

"อะ  อุ๊บ อือ "ตาค้างเป็นที่เรียบร้อยมันจูบผมครับไอ้ปอนร์มันจูบผม ทำไมๆๆๆๆๆๆนั้นจูบแรกของกูนะโว้ย(สติแตก)ระหว่างที่ ผมกำลังทะเลาะกับ ตัวเองอยู่นั้นมันก็ควานลิ้นเข้ามาในปากของผม 
และดึงเอาลิ้นของผมไปดูดซะจนชาไปหมด แม่งดูด เอ่ยจูบเก่งชะมัด

"เป็นไงทีนี่เทพยังคิดว่าความรู้สึกของปอนร์ล้อเล่นอีกไหม"

"แล้วที่ถามตอบได้หรือยัง"

"รัก หรือไม่รัก"

"คะ คือ"

"เรารออยู่นะ"

"ระระ"

"อะไรนะพูดให้ชัดๆหน่อยดิ"

"รัก" ผมตอบเสียงอ่อมแอ่ม

"ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย"แม่งไอ้นี่ก็แกล้ง อยู่ได้

"รัก"

"ว่าไงนะ "แม่งหมดความอดทนแล้วนะ

"กูรักมึง  เป็นแฟนกับกูนะ" ผมกูตะโกนออกไปแบบไม่ลืมหูลืมตา ลืมอายไปเลย

"หึ กูรอคำนี่มาตั้งนานแล้ว"

"ตกลง ปอนร์ตกลงเป็นแฟนกับเทพนะ"

"เป็นแฟนแล้วห้ามนอกใจนะ ไม่งั้นตาย" แล้วมันก็หันมากอดผมสะแน่น แค่นี้กูก็ไม่มีตาไปมองไครละ จะเอาเวลาไหนไปนอกใจว่ะครับ ไอ้ตัวป่วน 
.
.
.จบ
.
.นี่ละครับความรักของผมสองคนกะจะง่ายก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากแค่เรามีความกล้ามากพอที่จะสารภาพ และ 
.
.
.
.ไม่คิดเองเออเอง