คืนนี้ฝนตกหนัก ฤดูฝนมาแล้ว หลังจากที่ปักดำกล้าเสร็จก็ถือว่างบงาน อีกไม่กี่วันผมก็จะต้องกลับไปทำงานที่บ้านคุณหนูต่อ...
ทุกคนหลับอย่างรวดเร็ว ผมก็เหนื่อยมามาก พอหัวถึงหมอน หลับเป็นตาย โดยไม่รู้เลยว่าที่นอนข้างๆหายไป...
“คุณหนูขา” เสียงนั้นยั่วยวน พยายามเกาะแกะชายที่มาจากเมืองหลวง
“ออกไป” เขาเสียงเรียบ พยายามไม่ให้ส่งเสียงดัง ถึงแม้ฝนจะตกหนัก แต่เสียงพูดอาจปลุกคนอื่นให้มาเห็นภาพนี้ได้
“ทำไมคะคุณหนู...” เธอยั่วยวน
“ผมต้องถามคุณต่างหาก นายอ้ายสามีคุณเขาจะคิดยังไง”
“โอ๊ย รายนั้น หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายแล้ว...” เธอส่งสายตายั่วยวนเขาในความสลัว เขาผลักไสเธอออก
“คุณไม่ได้รักนายอ้ายแล้วเหรอ”
“โอ๊ย ใครจะไปรักลง แก่ก็แก่ จนก็จน” เสียงนั้นรังเกียจอย่างออกนอกหน้า อีกฝ่ายได้แต่ส่ายหัว ผู้หญิงคนนี้ไม่สมควรได้ผู้ชายดีๆเป็นสามีหรอก...
“งั้น...ผมจะให้เงินคุณก้อนหนึ่งไปตั้งตัว แต่มีข้อแม้...” เขาหยุด อีกฝ่ายถาม “อะไรคะ”
“คุณต้องเลิกยุ่งกับนายอ้าย และไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“แต่...ลูกๆชั้นล่ะ”
“ไม่ต้องห่วง...ผมจะดูแลเอง ตกลงไหม...ถ้าตกลง พอฝนหยุด คุณหอบข้าวของที่จำเป็นแล้วเอาเงินนี้ไป”
เขายื่นเงินให้จำนวนหนึ่ง “เอาเลขบัญชีธนาคารมาด้วย ผมจะโอนอีกก้อนหนึ่งให้เมื่อคุณหนีไปแล้ว”
อีกฝ่ายลังเล “แต่ถ้าชั้นไปแล้วหางานทำไม่ได้ล่ะ”
เขารำคาญ “ผมจะโอนให้เดือนละ 5,000 เป็นเวลา 1 ปี” เหยื่อตะครุบแล้ว...
“แต่หลังจากนั้น คุณกลับมายุ่มย่ามกับครอบครัวนี้อีก...ผมไม่เอาคุณไว้แน่” เขาทำเสียงเข้ม
“คุณก็รู้ว่าผมมีเงิน ถ้าคุณผิดข้อตกลง คุณตายแน่”
อีกฝ่ายเงียบเสียง รับข้อตกลงและออกไปจากห้องเขา
ตอนเช้า...ทุกคนต่างก็เสียใจที่อยู่ๆเมียนายอ้ายหายตัวไปพร้อมจดหมายบอกเลิก
เขากระหยิ่มอยู่ในใจเข้าไปปลอบใจนายอ้าย “เธอขโมยผมไปด้วย หกหมื่น...” เขาสุมไฟ
ทุกคนต่างก็ตกใจ “แต่ผมจะไม่เอาเรื่องนี้ไปแจ้งความนะครับ คุณพ่อคุณแม่สบายใจได้” เขาทำหน้าเศร้า
“แต่ต้องให้นายอ้ายทำงานใช้ ผ่อนจนกว่าหนี้จะหมด”
ทุกคนยอมรับ และต่างเทิดทูนที่คุณหนูช่างมีเมตตา....เขารู้สึกผิด แต่ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ เขาก็ต้องกำจัดด้วยกล
“ไม่ต้องห่วงนะครับ นายอ้ายจะได้เงินเดือนเท่าเดิม แต่นายอ้ายจะต้องไม่ลาออกเป็นเวลา 1 ปีเพื่อหักหนี้นั้น”
ผมลอบมองคุณหนู ความเอื้ออาทรที่มากผิดปรกติทำให้ผมหวั่นไหว...แต่เพื่อพ่อกับแม่และลูกๆ ผมก็ต้องทน...
เราอยู่ในรถด้วยกันตอนกลับ ลุงกอบส่งคนมารับเพื่อไปสนามบินเชียงราย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ขึ้นเครื่องบิน..
ระหว่างทาง คุณหนูก็ชี้แจงรายละเอียดเพิ่ม...
“นายอ้าย หนี้ 60,000 นั้นชั้นจะหักเดือนละ 5,000 แต่จะไม่หักจากเงินเดือนนะ” เขาพุ่งตรงประเด็น
“แล้วคุณหนูจะหักยังไงอะครับ”
“ก็หักจาก..” เขายิ้ม “จากร่างกายนายอ้ายไง”
“คุณหนู” ผมเสียงสูง
“หรือจะให้ชั้นไปแจ้งความว่าเมียนายขโมยเงินชั้นไป...” ผมกำมือแน่น สุดท้ายก็ต้องจำยอม
“ต่อไปนายอ้ายคือคนสวนบ้านชั้น...” เขาพูด ผมรู้อยู่แล้วว่าผมทำงานอะไร... “และตำแหน่งใหม่คือ...เป็นเมียชั้น”
ห๊า!!
ผมตกใจ เค้าดึงผมมากอดโดยไม่แคร์สายตาคนขับรถ “ถ้าพี่ไม่บอกใครผมจะให้พี่พันนึง”
คนขับรถพยักหน้า แล้วขับเงียบๆต่อไป สิ้นเสียงเขา ผมก็ถูกดึงเข้าไปจูบ....
หมดกัน