หัวข้อ: >>อุบัติรักฟีโรโมน<< Omegaverse - ตอนพิเศษ ขำๆ วันช๊อต [28-05-62]

[lizzii]

อยากให้อีธานรู้เรื่องทั้งหมดของภูริเร็วๆ

[ReiSei]

สมมติว่าไม่มีเงินให้แล้วจิงๆ จะอดตายกันยกบ้านแล้วจิงๆอยากรู้จะพูดแบบนี้มั้ย สัญชาตญาณเอาตัวรอดคงทำให้แม่ตาสว่างขึ้นมามั่งล่ะมั้ง หรือภูริต้องขายไตเลี้ยงคนที่บ้านซะแล้ว เออ ดูท่าแล้วไม่ค่อยสนใจลูกนะ อาจจะยอม

[PrimYJ]

ขนาดเราเป็นคนอ่านเรายังเหนื่อย ยังท้อเลยอ่ะ แล้วภูริจะเหนื่อยใจ เหนื่อยกาย จะท้อมากขนาดไหน สงสาร ยังดีที่อีธานเริ่มเห็นใจภูริบ้างแล้ว ช่วยดูแลภูริด้วยนะ

[KoTo_Nat]

สงสารภูริจัง เมื่อไหร่จะได้ปลดเอกเสียที รออ่านตอนนั้นอยู่น๊าา

ขอบคุณครับจะรอตอนต่อไปคับ

[Konzen]

ถ้าคุณภูริไม่มีคุณอีธานจะเป็นยังไงนะ 

[kms]

Iสงสารภูริ

[AmPnie]

กำลังใจก็มักมาจากคนใกล้ตัวนี่แหละ แต่พอคนใกล้ตัวที่สุดอย่างแม่ทำแบบนี้กับภูริ เห้อออ ก็ยังสงสัยภูริผ่สนมันมาได้ยังไงนะ เก่งมากเลย สู้ๆนะ

[awfsp]

สงสาร

[Naamtaan22]

ลูกชายคนโตมักเป็นที่คาดหวังสำหรับแม่เสมอ ขึ้นอยู่กับว่าแม่แสดงออกมากแค่ไหน แต่ละครอบครัวพื้นฐานไม่เหมือนกัน คุณคนเขียนก็แค่เลือกอีกด้านหนึ่งในความเป็นจริงของครอบครัวก็เท่านั้นเอง
เราเข้าใจนะ คนใกล้ตัวเราครอบครัวเขาก็เป็นแบบนี้
ชอบจัง กับความสับสนขัดแย้งในใจของอีธาน แต่ก็อยากให้รู้เรื่องจริงในออฟฟิศของภูริสักที

[่jum]

ภูริอดทนได้ดีมาก เจอคุณแม่แบบนี้เราก็ไม่ไหวนะ

ปัญหาภายนอกที่เครียดอยู่แล้ว ยังมีปัญหาภายในครอบครัวแบบนี้อีก 

[Billie]

 

ถ้าไม่มีพิชันกับพวกขี้อิจฉาคงดีกว่านี้ พิชันน่าจะเอี่ยวกับคอรัพชั่น และอุบัติเหตุท่อรั่วไหม
แต่ภูริก็ไม่ไปหางานที่อื่น อาจจะคิดว่าไปไหนก็เหมือนกันหรอ  มีลักษณะที่ยอมทนกับทุกอย่างงี้หรอ
รอวันที่อีธานฉลาดขึ้น แต่ก็นะ อีโก้สูง ฉลาดขึ้นก็ไม่ได้จะทำให้อะไรดีขึ้นเสมอไป

 

[MR.J]

ถ้าภูริไม่ทำไรซํกอย่าง อีธานน่าจะเริ่มหยุดอคติแล้วหันมาสนใจน้องแบบจริงๆจังๆได้แล้ว

[HISY]

สงสารภูริ
ใจอีธานนี่ก็ค่อยๆไปผูกติดกับภูริเรื่อยๆ

[joborcusier]

 

[aoihimeko]

แม่แบบนี่ก็แย่นะ ไม่ให้กำลังใจแถมยังซ้ำอีก

[GukakST]

>....ตอนที่ 22 [100%]....<

เป็นค่ำคืนที่มืดหม่นจริงๆ กลับมาจากทานอาหาร ภูริขอตัวอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับมาล้มตัวลงบนที่นอนบนพื้นห้อง เขามีอาการร้อนๆ หนาวๆ ความอยากกระหายเพิ่มพูนขึ้นเมื่อมีแอลกอฮอล์เข้ามาอยู่ในเส้นเลือด รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะฮีตแต่...เขาไม่มีกะจิตกะใจจริงๆ

ฟีโรโมนที่แผ่กระจายมาจากร่างของภูริค่อยๆ ฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง อีธานพยายามเมินเฉยมันในตอนแรกที่ได้กลิ่น แต่ได้ไม่นาน ส่วนนั้นของเขาเริ่มตื่นตัวเมื่อมองไปที่ร่างโปร่งบนพื้น ภูรินอนคว่ำหน้า ผ้าก็ไม่ห่ม เสื้อผ้าที่ภูริใส่นอนนั้นเป็นเพียงเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงบอล มันลู่ไปตามร่างกายจนเห็นสัดส่วนได้ชัดเจน เห็นแม้กระทั่งว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใส่ชั้นในนอน

ใจจริงอยากจะกระโจนเข้าไปจับร่างภูริพลิกนอนหงายแล้วเสียบซะให้รู้แล้วรู้รอด เป็นถึงอัลฟ่าระดับสูง จำเป็นต้องมาทนกับฮอโมนที่พลุ่งพล่านเหล่านี้ไหม อีกอย่าง ที่เขาอยากมากขนาดนี้ก็เพราะภูรินั่นแหละที่มีกลิ่นตัวยั่วยวนเขาเหลือเกิน

แต่อีธานกระทำการลามกกับภูริแค่ในความคิด เขาสลัดหัวสองสามทีเมื่อยิ่งจินตนาการก็ยิ่งอยากทำจริงๆ มากขึ้นเป็นทวี เขาตัดสินไปอาบน้ำอาบท่า กะว่าอาบอย่างเดียวแต่ไม่พ้นสำเร็จโทษตัวเองไปหนึ่งหน ก็ไม่ช่วยเท่าไหร่หรอก ดีกว่าเดิมนิดหน่อย

สำเร็จโทษตัวเองบวกอาบน้ำแค่ไม่นาน แต่ออกมาอีกทีก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆ ของภูริเสียแล้ว ปกติเจ้านี่นอนไม่กรน แต่วันนี้กลับส่งเสียงรบกวนเขาเสียได้ อีธานอยากเดินไปเอาเท้าสะกิด แต่เปลี่ยนใจเป็นเดินออกไปห้องทำงานของตัวเองแทน ไม่ใช่อะไร...ฟีโรโมนของภูริมันยังฟุ้งกระจายอยู่เต็มห้องไปหมดเลย ถ้าเขาอยู่ในนั้น เขาไม่น่าจะอดทนได้จนถึงเช้า อย่างน้อยก็รอให้กลิ่นมันซาลงแล้วเขาค่อยเข้าไปนอนก็ได้

อีธานเป็นคนมีงานยุ่งอยู่เสมอ เขาแค่ไม่ค่อยทำงานเวลาที่กลับมาบ้าน เขาถือว่าบ้านก็คือสถานที่พักผ่อน แต่สถานที่พักผ่อนเขาดันมีห้องทำงานเนี่ยสิ ร่างสูงนั่งลงหลังโต๊ะทำงานของตัวเอง เปิดคอมพ์แล้วรอให้มันทำงานเต็มประสิทธิภาพราวสองนาที

ภูริทำให้เขาคิดมาก คำถามหลายๆ คำถามของภูริจุดประเด็นบางอย่างกับเขาจนต้องใช้สมองหนักพอๆ กับการทำงานชิ้นหนึ่ง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว อีธานคีย์อะไรบางอย่างลงบนหน้าเบราซ์เซอร์

ปกติอีธานจะอ่านพวกงานวิจัยเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับการแพทย์หรือไม่ วิทยาศาสตร์ก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจเสมอสำหรับอีธาน แต่ครั้งนี้เขาเลือกที่จะเข้าไปดูคลิปของนักพูดคนหนึ่ง คนส่วนใหญ่เรียกเธอคนนี้ว่านักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน อีธานเคยฟังผ่านๆ แต่ไม่เคยลงรายละเอียดกับมัน เพราะเขามองว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นมันค่อนข้างจะเป็นนามธรรม ไม่เป็นรูปธรรมอย่างที่เขาชอบ

เสียงของหญิงในคริปไม่หวานหยดย้อยเพราะเธอเป็นอเมริกัน คำพูดห้วนๆ หยาบคายไปบ้างแต่ค่อนข้างตรงไปตรงมา สิ่งที่เธอพยายามเสนอนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพศที่สอง แน่นอนเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เธอที่พูด แม้แต่คนระดับรากหญ้าก็ยังพูดเลย

ฟังไปฟังมาอีธานก็รู้สึกว่าที่เธอพูดมันก็ใช่ แต่ไม่ทั้งหมด เธอกล่าวหาอัลฟ่ามากไป และพูดทำนองว่าเบต้ายังเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีผลอะไรมากมายต่อโลกใบนี้ เขาเปลี่ยนจากฟังเธอไปหาอะไรอย่างอื่นดูแทน แล้วก็ไปพบคลิปที่อัลฟ่าไร้สกุลใช้ความสามารถในสัญาตญาณทำร้ายโอเมก้า

มันก็เป็นเรื่องปกติ คนอ่อนแอกว่าก็มักจะถูกรังแกมันมีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าไม่อยากถูกรังแกก็ต้องสู้เพื่อตัวเอง จะมาเรียกร้องให้คนอื่นคนสู้แทนไม่ได้ อีธานกดปิดมันไป ไร้ประโยชน์ที่จะดู ตอนนี้กลายเป็นเขาว่าง...ไอ้บทความเกี่ยวกับความเสมอภาคของเพศที่สองเขาอ่านมาเยอะแล้ว เนื้อในไม่ต่างกันเท่าไหร่ อ่านไปก็เข้าใจแค่ที่อ่านแต่ไม่ลึกซึ้ง เพราะอีธานไม่เคยคลุกคลีอยู่กับโอเมก้าหรือเบต้ามากเกินความจำเป็น

มีภูรินี่แหละที่เกินความจำเป็นของเขาไปไกลโข

เมื่อไขข้อสงสัยอะไรไม่ได้ คิดมากไปก็ได้แต่คำตอบที่ตัวเองตอบเอง อีธานลองเอาสิ่งที่เขาสงสัยเขียนลงไปในกระดาษ ไม่ศึกษากว้างใหญ่แค่เอามาจากภูริเท่านั้น ภูริเป็นต้นกำเนิดความครุ่นคิดนี้ เขาก็ต้องหยุดมันด้วยภูรินี่แหละ

เขาไม่ชอบโอเมก้า แต่ภูริก็บอกว่าโอเมก้าและเบต้าก็ไม่ได้ชอบชนชั้นของเขา?

คำถามนี้อีธานเคยตอบตัวเองว่าสองชนชั้นนั้นอิจฉาที่เหล่าอัลฟ่าทำอะไรมักดีกว่าตนเอง และสัญชาตญาณของอัลฟ่าทำให้พวกนั้นกลัวจนเป็นเหตุที่พวกนั้นไม่ชอบเหล่าอัลฟ่าไป การเข้าใกล้อัลฟ่านั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งสายเลือดที่มีระดับความเข้มข้นสูงอย่างอีธานยิ่งเข้าถึงตัวได้ยากหากจิตใจไม่แข็งพอ โอเมก้าบางคนเป็นลมเพราะทนแรงกดดันจากเขาไม่ไหวด้วยซ้ำ นี่แหละเหตุผลของอีธาน...

คำถามที่ว่าต่างชนชั้นแล้วความเป็นคนของเรามันต่างกันตรงไหน?

อันนี้อีธานตอบมันได้ชัดเจนแล้ว ต่างกันที่คุณค่าของความเป็นคนยังไงล่ะ แต่ละคนมีประสิทธิภาพในการทำงานหรือทำประโยชน์ได้แตกต่างกัน อัลฟ่ามักทำงานได้ดีกว่าเบต้าและโอเมก้าเพราะมีความเป็นผู้นำในสายเลือด

คุณภาพสูงแต่นิสัยต่ำ?

อันนี้อีธานไม่แน่ใจจริงๆ ถ้าเขาจะเทียบก็คงต้องเอาตัวเองลงไปเทียบและเขาคิดว่าตัวเองไม่ได้นิสัยแย่ขนาดนั้น เขาแค่แบ่งเขตชัดเจนว่าเขามันคนละระดับกับคนอื่น เขาหยิ่งทระนงตนเพราะมันคือความเป็นเขา แต่เขาก็ไม่ได้กดหัวใครหรือ...หยาม...

ไม่สิ! เขาเองก็เผลอใช้คำพูดที่หยามโอเมก้าอย่างภูริไปเยอะเหมือนกัน อีธานเผลอถอนหายใจออก เขาพิงพนักเก้าอี้นวมแล้วนวดขมับตัวเองเบาๆ ข้อนี้เขาเถียงไม่ได้ แต่ท่าทีของภูริดูเหมือนจะมีอะไรที่มากกว่านั้น อันนั้นเขาต้องหาและเขาก็ต้องสำนึกไว้ว่าเขาเองเป็นหนึ่งในอัลฟ่านิสัยแย่

คนอย่างอีธานนี่นิสัยแย่เหรอ? ทำไมความคิดข้อนี้ขัดใจอีธานจัง เขาไม่ชอบอะ...เขาไม่ได้นิสัยแย่นะเว้ย เขาก็มีเหตุผลของเขา สิ่งที่เขาเคยเจอมามันทำให้เขามองโอเมก้าแตกต่างไปจากที่เคยมอง ตอนวัยรุ่นอาจจะยังแยกไม่ได้ที่ไปเห็นโอเมก้าขายตัว แต่พอเขาโต เขาได้คบกับโอเมก้า...เป็นไงล่ะ มันฮีตทีมันก็ไปเอากับคนอื่นโดยเอาคำว่าฮีตมาอ้าง ไม่ไหวปะ...แบบนั้นจะทำให้อีธานรู้สึกชอบโอเมก้าได้อีกเหรอ ทำงานก็แย่อยู่แล้ว เรื่องคู่ครองยังแย่หนักเข้าไปอีก ทางเดียวที่จะเอาโมก้าอยู่คงต้องผูกมัดด้วยการกัดเท่านั้นแหละ

หรือที่ภูริต้องการจะสื่อมันไม่ใช่เรื่องของการทำงานอย่างเดียวนะ มันอาจจะหมายถึงนิสัยหรือเปล่า ปฏิเสธไม่ได้ว่าอัลฟ่าก็รังแกเบต้าและโอเมก้าเป็นประจำ เรียกว่าเยอะในสังคม อีธานเคยปล่อยผ่านมันเพราะคิดว่าคนพวกนั้นเรียกตัวเองว่าอัลฟ่าไม่ได้ด้วยซ้ำ มันกากเกินจะเป็นชนชั้นเดียวกับเขา แต่ภูริล่ะ...ภูริอยู่ในระดับนั้น อยู่ในสังคมที่ต่อกรอะไรกับใครได้ยาก ภูริอาจเจอเรื่องแบบนี้

“เฮ้อ...ปวดหัว” อีธานลุกขึ้น ปิดทุกอย่างให้มืดก่อนจะลงไปข้างล่างเพื่อหาวิสกี้ดื่มสักช็อต

อย่าว่าแต่ภูริคิดมากเลย อีธานก็ดันคิดมากไม่ต่างกับภูริเท่าไหร่ แค่คนละเรื่องกันเท่านั้นเอง อีธานเทวิสกี้ใส่แก้วคริสตัลของตัวเองครึ่งแก้ว จากนั้นก็ดื่มมันโดยไม่มีการจิบ แค่กรอกมันลงคอก่อนจะเดินขึ้นห้องเพื่อให้แอลกอฮอลเป็นตัวช่วยในการพักผ่อน

กลิ่นฟีโรโมนขอภูริเจือจางลงไปมากจนแทบไม่ได้กลิ่นแล้ว อีธานขยับไปนอนริมเตียงข้างภูริ สามารถมองเห็นร่างโปร่งได้แค่มองต่ำลงไป ภูรินอนเงยหน้า เสื้อถลกขึ้นมาจนนะเห็นพุงและขอบกางเกงนั้นก็ยืดจนเห็นขนสีดำรำไร...

สาบานเถอะว่าไม่ได้ยั่วเขาอยู่?

อีธานทนมองมันไม่ได้ เขาลุกขึ้นอีกครั้งทั้งที่ขี้เกียจเต็มทีเพื่อจะเอาผ้าห่มมาคลุมร่างกายให้ภูริ อีกฝ่ายร้อนหรือเปล่าเขาไม่แน่ใจ แต่แอร์ที่เขาเปิดเอาไว้นั้นค่อนข้างแรง เชื่อว่าอีกไม่ถึงค่อนคืนภูริต้องนอนหนาวแน่ๆ

ความคิดมากยังคงไม่หายไปเสียทีเดียว อีธานก็ไม่รู้ว่าคิดไปทำไมในเมื่อหาคำตอบตอนนี้ไม่ได้ แต่สมองเจ้ากรรมดันทำงานไม่เลิกรา เขาต้องข่มตานอนพลางพลิกกายซ้ายทีขวาทีอยู่นาน แล้วในที่สุดความพยายามในการหลับก็เป็นผลสำเร็จ...

สำเร็จได้แป็บเดียว!

ซ่า!!!

เคยได้ยินไหม การนอนเป็นการคลายเครียดที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง เชื่อว่าทุกคนต้องเคยได้ยิน แต่เชื่อไหมหรือทำได้ไหมมันอีกเรื่อง ทว่าสำหรับภูริ มันได้ผล! และมันก็ได้ผลเสมอ เมื่อคืนเครียดแค่ไหนก็...ช่างแม่ง!!!

“แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย...” เขาเดินออกมาพลางร้องเพลงคุกกี้เสี่ยงทายของวงบีเอ็นเคโฟร์ตี้เอท สาวๆ เขาน่ารักอะเนอะ แต่ขอโทษ...น้องเขาน่ารักที่สุดในโลกรองจากเขาเลยล่ะ ฮ่าๆ

“ทำไมคุณชอบยั่วผมทุกเช้าเลย...” แต่ความสุขชะงักไปเล็กน้อยเพราะเจ้าของห้องดันตื่น ภูริสังเกต อีธานน่ะแค่ได้ยินเสียงน้ำก็ตื่นแล้ว เป็นคนตื่นง่ายจริงๆ ถ้าเป็นเขา มีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในห้องเขายังสามารถหลับได้เลย หรือไม่เขาก็อาจเป็นเหยื่อรายแรกที่ตายคาน้ำมือของไอ้โรคจิตผู้นั้น

“ผมเปล่ายั่วนะ กินยาแล้วด้วย” ภูริทำหน้าเหรอหลาในตอนที่อีธานลุกขึ้น เส้นผมสีดำขลับของอีกฝ่ายนั้นฟูฟ่องเป็นไหมพรมที่โดนแมวตบซ้ายตบขวาจนยับเยิน ดูดิ...ตลกอะ หมดมาดท่าปนระธานผู้เหี้ยมโหดในเสี้ยวนาทีจริงๆ

“กินไปก็เท่านั้นอะ มานี่ดิ”

“ไม่ไป” รู้เลยว่าไปต้องโจมตีด้วยขีปนาวุธ มันยิ่งใหญ่มาก...พ่นพิษแรงด้วย

สรุป...ของอีธานนี่อนาคอนด้า ขีปนาวุธหรือตอปิโด? เอ...เขาควรเรียกอะไรดีล่ะ? ดูรูปร่างท่านสิ ใหญ่ยักษ์ขนาดนั้น จะให้ไอ้นั่นเล็กจนไปเปรียบเทียบกับไม้จิ้มฟันมันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ดีไม่ดี ไอ้ไม้จิ้มฟันนั้นมันก็คือเขาเองเสียด้วย

เฮ้ย! นึกไรออก นึกถึงเพลงผู้ใหญ่ลีอะ มีเวอร์ชั่นหนึ่งที่ให้เอาซุงมาทำไม้จิ้มฟัน อีธานเป็นท่อนซุงและเขาก็เป็นไม้จิ้มฟัน มันเป็นการตอบโต้กันของสองขนาดที่ไม่น่าเอามาเทียบเคียงใกล้กันเลยจริงๆ

เมื่อก่อนเขามั่นใจในขนาดของตัวเองมากเลยนะ ทำกับใครที่อ๊าๆ เลยอะ สาวนี่ติดตรึม ติดขนาดที่ว่าพร้อมเปย์ให้เขาหมด อยากได้อะไรบอกเจ๊ เงินขาดมือก็บอกเจ๊ เจ๊พร้อมโอนเสมอ แต่พอมาเจออีธาน ความมั่นใจนั้นก็หมดไป

ยิ่งช่วงนี้ไม่มีสาวมาตกถึงท้องยิ่งนอยด์เข้าไปใหญ่เลยอะ นึกแล้วเศร้า ดีนะ...ไอ้ปากร้ายๆ ของอีธานนั้นยังได้ครอบลงมาบ้าง ไม่งั้นเจ้าไม้จิ้มฟันของภูริก็คงมีแค่น้องอุ้งมือเท่านั้นที่เอ็นดูมัน

อยากใช้งานเนอะ...ใช้กับอีธานได้ไหม...ได้ไหม...ไหนตอบ!

“ผมบอกให้มานี่ไง เร็วๆ” อีธานเร่งเร้า แต่เรื่องไรเขาจะเข้าไป ใกล้มืออีกฝ่ายนี่เขาน่าจะโดนท่อนซุงกระแทกป้าบๆ ก็เป็นได้

“ผมจะแต่งตัวแล้ว คุณก็ลุกเถอะ”

“ลุกแล้วเนี่ย” ภูริหันขวับไปมองคนบอกลุก ก็เห็นอยู่ว่านอนนิ่งไม่ขยับ

พรึ่บ!

“โอเค...ลุกจริง ลุกพรึ่บด้วย ท่อนซุงวันนี้ยังใหญ่เหมือนเดิม” เขาเผลอพูดสิ่งที่คิดออกไปอีกครั้ง ทั้งที่ช่วงนี้ไม่ค่อยหลุดแท้ๆ แต่นั่นก็ทำให้อีธานยิ้มขันกับคำพูดเพ้อเจ้อ

แต่ก็นะ...เมื่อไม่ยอมเข้ามาใกล้ อีธานเด้งตัวขึ้นมาตอนที่ภูริหันหลังจะเดินเข้าหาตู้เสื้อผ้า ร่างกายใหญ่ๆ มันใช้งานได้ดีก็ตอนนี้แหละ แขนของเขาค่อนข้างยาว คว้าทีเดียวก็ลากเอาข้อมือเล็กของภูริมาได้

“เฮ้ยยยยย!” เรียบร้อย ร่างกายของภูริจะตกเป็นของอีธานแล้ว เพราะตอนนี้ก็มาแหมะอยู่บนร่างของอีธานเรียบร้อย ไอ้ท่อนซุงนี่จะดันหน้าท้องเขาไปถึงไหนนะ

อ๋อ...ถึงข้างใน!

“เล่นตัวทำไมนักหนา แค่เดินเข้ามาแล้วดึงผ้าขนหนูออกนี่มันยากเหรอ” ไม่ว่าเปล่า อีธานพรากผ้าขนหนูออกไปร่างกายของภูริเรียบร้อย

“ไม่เอาครับ เดี๋ยวสาย!” สายอีกพิชัยก็ด่าอีก โถ ชีวิตของภูริ

“ไม่สายหรอก” อีธานเริ่มแล้ว...เริ่มจากปากและมือไปพร้อมกัน

แตะนู้นนิด แตะนี่หน่อย จูบตรงนั้นอีกที และจูบตรงนี้อีกหน่อย ภูริก็เปลี่ยนจากไม้จิ้มฟันมาเป็นไม้จิ้มลูกชิ้นแทน เขาไม่สามารถต่อกรกับสิ่งที่อีธานมอบให้เขาได้เพราะเขาค่อนข้างจะมีความสุขกับมัน เอาง่ายๆ นิ้วสะกิดก็ติดอะบอกเลย นี่ไม่หื่นนะ ความผิดของฮอโมน ไม่ใช่ที่ตัวของเขาแต่อย่างใด

อีธานทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็วแต่ก็ไม่เร่งรีบ ชอบที่จะกระแทกท่อนซุงช้าๆ ก็ยังจะมาทำเชื่องช้าในตอนเช้าแบบนี้อีก ไม่ได้ดั่งใจ กลัวสายและกลัวไม่เร้าใจ ขึ้นเองเว้ย! นั่นแหละ..เขาเรียกวิถีคนจริง ภูริคนนี้เอวดีเสมอ ถึงจะไม่เคยเอวดีในเวอร์ชั่นนี้มาก่อนก็ตาม

ทำตัวเหมือนเด็กที่ขี่ม้าในเครื่องเล่นหยอดเหรียญ เพียงแต่จังหวะมันไม่เชื่องช้า อืดเอื่อยเหมือนเครื่องเล่นในสมัยนั้น เพราะยิ่งโต เมโลดี้ที่ชอบก็จะเร็วขึ้น ต้องมันๆ โยกๆ หน่อยถึงจะเร้าใจ ภูริใช้ความสามารถในการควบหญิงมาควบอีธาน เห็นตัวบางแบบนี้แต่แรงดีไม่มีตก

อีธานแฮปปี้กับเช้านี้เป็นที่สุด หลังจากเครียดๆ มาเมื่อคืน เครียดที่คิดเยอะและเครียดที่อยากแต่ไม่ได้ทำเพื่อแก้อยาก เขาเกือบจะบ่นภูริแล้ว ดีที่อีกฝ่ายควบเก่งไม่เบา ดังนั้นเขาจะยกโทษให้ เห็นแก่ความหวามไหวที่อีกฝ่ายได้มอบให้

พอถึงจุดที่น้ำเต็มกระบอกโดนฉีดออกไปจนกลายเป็นหยดเล็กๆ หยดแหมะๆ ใส่ร่างกายของกันและกัน ภูริเหนื่อยมาก และไม่สามารถลุกขึ้นในตอนนี้ได้ เขาก็เลยทิ้งร่างลงนอนบนตัวของอีธาน วงแขนใหญ่คู่นั้นโอบรัดร่างของเขาเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าหล่อคมคายจะซุกเข้าที่ลำคอ ลมหายใจทั้งคู่หอบกระชั้นจากกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อสักครู่ นี่เรียกว่าออกกำลังกายตอนเช้าสินะ เหนื่อยไหมล่ะ...ไม่ได้ถามอีธานนะ ถามตัวเองเนี่ย เหนื่อยไหม!

เหนื่อยไง...ถามโง่ๆ =_=

พักจนลมหายใจเป็นปกติก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่า แต่งองทรงเครื่องให้เรียบร้อย ภูริรีบมาก รีบเหมือนว่ากับว่าถ้าช้ากว่านี้เขาจะสายแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น เอาความจริงมันก็ใช่ เขาใกล้สายแล้ว แต่ยังไงอะ...อีธานยังอาบน้ำอยู่เลย

“คุณเสร็จยังเนี่ย เร็วๆ ดิผมจะสายแล้ว” ภูริทนไม่ไหว เดินไปที่หน้าห้องน้ำแล้วตะโกนเรียกอีกฝ่าย

“สายก็สายไปดิ” อีธานเปิดประตูออกมาพอดี ภูริก็เลยถอยเท้าออกเพื่อให้อีธานได้เดินไปแต่งตัว

“ไม่ได้ สายหัวหน้าก็ด่าดิ เดี๋ยวโดนหักเงินด้วย เรื่องเมื่อวานยังไม่เคลียร์เลย วันนี้ผมตายแน่ ตายแน่ ตายแน่!!!” มีการไล่เสียงด้วยเป็นไง เสียงสูงขึ้นในทุกคำแล้วก็เหมือนจะขาดใจตายจริงๆ

“เสียงดังวะคุณ รอเฉยๆ ได้มะ อาบน้ำก็เสียงดัง อาบเสร็จก็มายั่วให้ผมอยาก แล้วเป็นไง...มันช้าก็เพราะคุณนั่นแหละมันไม่ใช่เพราะผมเลย”

“พอ เลิกบ่นแล้วแต่งตัว” แบรกเลย บ่นไปแต่งตัวไปก็ไม่ว่านะ แต่บ่นแล้วยืนบ่นเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้นเมื่อไหร่จะได้แต่งตัวละเว้ย!

“นี่คุณว่าผมบ่นอีกแล้วนะภูริ”

“ใส่เสื้อสีนี้” ไม่หาเสื้อกูหาให้ ภูริคิดแล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลเข้มออกมาจากตู้ ตามด้วยกางเกงสเล็กสีดำ

“มันไม่ใช่หน้าที่คุณนะ ไม่ต้องมายุ่งเลยผมจะหาสีอื่นใส่”

“สีนี้แหละ เอาสีนี้ ใส่เลยเร็วๆ นี่ๆ เอาเน็กไทนี้...แหมะ โคตรหล่อ” รอยยิ้มทะเล้นกับนิ้วโป้งที่บอกว่าเยี่ยมปิดปากอีธานได้อยู่หมัด

“ไปเก็บของรอสิคุณ”

“เรียบร้อย” ภูริทำตาปริบๆ ไม่ยอากจะบอก เก็บเสร็จตั้งแต่ห้านาทีแรกที่อีธานเข้าห้องไปอาบน้ำแล้วเหอะ คนอะไร อาบน้ำช้าชะมัด คราวหลังนะ...ภูริจะตื่นแม่งตั้งแต่ตีห้าเลย เผื่อเวลาทำศึก เผื่อเวลาอาบน้ำ เซทผม ทาโคโรนจ์ ฉีกน้ำหอมและบลาๆ

มันเรื่องจริง หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จอีธานยังต้องแต่งองค์ทรงเครื่องอีกหลายสิ่งหลายอย่างด้วยกัน ภูรินั่งรอจนจะหลับรอบที่สองแล้ว กลัวเสื้อมันยับเท่านั้นก็เลยต้องมานั่งมองพ่อสุดหล่อสามีใครไม่รู้เนี่ยแต่งตัว จ้า...ใส่แว็กส์เข้าไป จ้า...ฉีดน้ำหอมเข้าไป โอ้ย เร็วกว่านี้เถอะพ่อคุณ กูจะสายแล้วเว้ยยยยย

ภูรินั่งเกรี้ยวกราดอยู่ในความคิด อยากจะจับอีธานนั่งลงแล้วแต่งตัวให้อีธานเป็นบ้าเผื่อเขาจะไปทำงานได้เร็วกว่านี้ นี่เจ็ดโมงสามสิบห้าแล้วนะเฮ้ย! โอย...ลุ้นจนเหนื่อย กว่าจะเอ้อระเหยไปถึงรถ กว่าจะสตาร์ท กว่าจะติดไฟแดง ทำใจเลยภูริ...เตรียมที่อุดหูเอาไว้ วันนี้หัวหน้าด่ายาวแน่นอน ฟันท่อนซุงขาดเลยอะ!

“จะนั่งหลับเลยไหม ผมจะได้ปล่อยให้คุณนั่งหลับสักครึ่งวัน” แหนะ ยังมีหน้ามาว่าเขาอีก

“ถ้าคุณทาครีมและลงรองพื้นผมคงหลับจริงๆ” ภูริเดินไปคว้ากระเป๋าเป้ทำงานของตัวเองมาสะพายแล้วเดินออกไปก่อน อีธานนั้นมีของที่พกไปไม่เยอะ ส่วนใหญ่ก็ยังอยู่ในกระเป๋าเลยไม่ได้จัดอะไรมากมาย

และเวลาการนั่งติดแหง็กอยู่บนถนนก็มาถึง...ต้องมีดนตรีอินโทรเปิดฉากให้อลังการงานสร้างไหม ภูริเหนื่อยหน่ายกับรถติด อยากขึ้นรถไฟฟ้าไปมาก มันจะได้ทันเวลาเข้างานของเขา แต่ไม่เป็นไร...เขามีวิธีในการผลาญเวลาแล้ว

นั่นก็คือ...ทาด๊า....หลับ!

หลับเป็นการย่นเวลาได้เป็นอย่างดี ภูริเอนเบาะรถแล้วนอนหลับปุ๋ย หลับง่ายประหนึ่งว่าเขาได้ทานยานอนลับก่อนออกมาจากห้องของอีธานแล้วเมื่อเช้านี้ ส่วนคนขับอย่างอีธานก็นั่งแหง็กไป ว้าย...สมน้ำหน้านอนต่อไม่ได้

“จะซื้อกาแฟไหม”

“ซื้อ” หลับเร็วตื่นเร็ว ภูริลืมตาโพลงทันที เป็นสกิลเด็ดที่ใช้ในที่ทำงานแหละนะ

รถชะลอเข้าข้างทางแล้วเป็นที่เรียบร้อย คนบอกซื้อตื่นแต่ตาทว่าสมองยังอึนอยู่ ภูรินั่งหน้ามึนอยู่บนรถ ทั้งที่มันจอดสนิทแล้วก็ยังนิ่งอยู่ไม่ยอมขยับ โธ่ คอมพ์เวลาเปิดใช้งานยังต้องรอดีเลเลยอะ สมองคนเราก็ต้องรอดีเลเหมือนกันนะ เพราะงั้น…ขออีกห้านาที

“อีกสิบนาทีเข้างาน…” ดั่งเสียงระฆังสั่งให้ตื่น ไม่เต็มตาก็ต้องตื่น ภูริรีบสะดุ้งแล้วหันไปค้นหากระเป๋าเงินตัวเองทันที

“เออ วันนี้คุณห้ามแย่งกาแฟผมนะ” นี่เป็นอีกประเด็นที่ภูริเจอทุกวัน เขาเศร้าเมื่อไม่มีกาแฟ

“งั้นก็ซื้อมาสอง อะ...ผมไม่มีแบงก์ย่อย” อีธานหยิบแบงก์พันส่งให้เขา

“งั้นไม่ต้อง ผมเลี้ยง” อาสาเลี้ยงทั้งที่ไม่ค่อยมีตัง นี่ก็เป็นวิถีคนจริงเช่นกัน!

....100%....

ความเอวดีของภูรินั้นเอาชนะทุกสิ่งยกเว้นเวลาเข้างานสาย...สายไหมนะ? หรือไม่สาย? หรือยังไง ว่าแต่...น่าจะเอาพันหนึ่งของท่านประธานมาเนอะ อีธานอุตส่าห์เปย์

[MR.J]

ภูรีบจนถึงขั้นเลี้ยงกาแฟอีธานอะทั้งๆที่ตอนที่แล้วเครียดเรื่องเงินแบบสุดๆ อีธานต้องรีบหาคำตอบในการทำงานของภูได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

[B52]

ลุ้นแล้วลุ้นอีก

[BooJiRa_]

น้องภูตั้ลล้ากกกกกก เลี้ยงกาแฟด้วย 55555 คนรีบ2018

[aha_aha]

ไปลุ้นต่อตอนหน้าว่าจะเข้างานทันมั้ย นี่พี่ลุ้นยิ่งกว่า บีทีเอสเสียตอนเช้าวันจันทรอีกนะ!!

[lizzii]

ป๋าสุด ๆ น้องภูริ มีเลี้ยงกาแฟด้วย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ลุ้นให้อีธานได้เห็นพิชัย  ในมุมที่พิชัยไม่เห็นว่าอีธานอยู่
พิชัยจะระเบิดความอิจฉา  เกลียดชังภูริขนาดไหน
ลุ้นกล้องวงจรปิดในห้องทำงานภูริจนบิดไปหมดท่าจะไม่มีสินะ   

เหมือนอีธาน มากรองอารมณ์ตัวเองว่าพูดไม่ดี มีอคติกับโอเมก้าและเบต้า
รู้ตัวก็ดี ผ้ลฟ่าไม่ได้วิเศษยิ่งใหญ่
ทำงานเยี่ยมทุกคนก็ไม่จริง เอาเปรียบโอเมก้า กับเบต้าประจำ

ิอีธาน  ภูริ   
       
 

[Chompoo reangkarn]

ชอบความเป็นเมียของภูริตอนเลือกสีเสื้อและบังคับให้ใส่ด้วย แถมใจใหญ่เลี้ยงกาแฟอีกทั้งที่เงินกินข้าวแทบไม่พอใช้

[orloftin]

อยากให้อีธานรู้ความจริงเร็วๆอะ
ภูริริริริริริ อีธานอุตส่าเปย์ยังจะเลี้ยงอีก 555555
 

[Kumamon_Kung]

สนุกมากค่าาาาา แต่อยากให้อีธานรู้ความจริงสักทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องงานของภูริ ทีนี้ล่ะสนุกแน่

[ReiSei]

โอ๊ยคู่แต่งงานชัดๆสองคนนี้ 55555

[puiiz]

 

[patompong888]

 

[kanj1005]

ถ้าอีธานสังเกตจะรู้ว่าภูริเป็นคนขยันและรักษาเวลา ดูจากการรีบตื่นมาทำงานช่วงเช้าในแต่ละวัน  ภูริจะตื่นเช้าทุกวัน  ที่พาสายคือตัวท่านประธานเอง
บทนี้ชอบภูริคนแมน  ดูเป็นคนมีอีคิว  เข้าใจอะไรได้ง่ายในทุกๆเรื่อง ขนาดบท sexยังฮาเลย  สดอีกแล้วมีน้องแน่ๆ

[BAKA]

ขอให้ไม่เข้างานสายนะภูริ โทษอีธานโน่นเนอะ ชอบทำให้สายเนี่ย ตลอดเลยยยย

ปล. อยากให้อีธานรู้ความจริงในบริษัทเร็วๆ จัง