หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[PandP]

พรุ่งนี้จะแวะมารอตอน 17 นะคะ

[b27072010]

เอาพรุ่งนี้ด้วยคนนะ  แต่ได้อ่านอย่างจุใจมาก

แบบนี้ไม่รักได้ไง  แหม้ ๆ  น้ำซุปกับเจ้าพ่อ

เหมือนทั้งโลกมีกันอยู่แค่ 2 คนนะ

(ไม่ใช่อะไรหรอกก็แค่อิจฉาเท่านั้นเอง)

[-N-]

กรีีดดดดดดดดด ตอนนี้สิคะคุณน้อง!
พรุ่งนงพรุ่งนี้ไม่อ๊าววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เอาวันนี้ ตอนเน้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

[tuek]

ชอบคู่นี้มากๆๆหวานเหลือเกิน   
เจ้าพ่อยอมทุกอย่างจริงๆ     

[raintear]

โหยยยยย ไรท์เตอร์อ่าาา ตัดฉับ เฉยอ่ะ 
มาต่อไวไวนะคร้าาา ดูแลสุขภาพด้วยนะ

[heefever]

ง่ะ อย่าปล่อยให้ค้างสิ   





 

[aim]

วันนี้เหอะนะ วันนี้ยังได้รับสารให้ความหวานไม่พอเลย

[tawan]

เห็นด้วยที่จะลงพรุงนี้

เพราะเราจะได้อ่านมทุกวัน

จิดแจ่มใส...

 

[playgirl]

    คุ้มค่าแก่การรอคอย


    เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค๊าฟฟฟฟ

[roseen]

เจ้าพ่อยอมได้ทุกอย่างเพื่ออีหนู

[rellachulla]

เพิ่งมาอ่านจร้า
สนุกมาก
ชอบเจ้าพ่อกับอิหนูจัง
เรียกกันได้น่ารักดี

[little_munoi]

มาลงเดี่ยวนี้เลย
นะนะนะ
อยากอ่านๆๆๆๆ

เจ้าพ่อเจ๋งหว่ะ
แต่น้ำซุบเจ๋งกว่า
ฮ่าๆๆๆ

[kikumari_1]

เอามาลงเดี๋ยวนี้~~~


ชอบปล่อยให้ค้างนะเราอ่ะ - -"

[PEENAT1972]

มามะมาลงได้แล้วค่ะ

[Red_sister]

อ้ายยยยย รักอีหนูที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

จ๊วบบบ

คนแต่งด้วยย น่ารักมากมาย

[Sorso]

 

 
 

[boylove_yj]

ถึงคนอ่านทุกคน



เลื่อนลงตอนต่อไป เป็นวันพรุ่งนี้ได้ป่ะ


น้าาาาาๆๆๆ  อย่างอนนะ



เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาลงแบบ 3 ตอนรวดเดียวเลย



ฮ่าๆๆๆๆ



ตั้งใจเรียนกันนะคะ




หมวยไปเรียนก่อนนะ




 

[aehJTS]

โหวววมาทีหลายตอนอ่านแบบต่อเนื่องชอบคะ
มีเจ้าพ่อแบบลีโอเหลือบนโลกบ้างปะ อยากได้ จะเอาใจเก่งอะไรปานนั้น

รอตอนต่อไปด้วยคนเจ้าคะ

  writer คะ

[kitty]

 

[darling]

อยากเป็นอีหนูบ้างจะได้มั้ย อิจฮาอีหนูของเจ้าพ่อจัง

[boylove_yj]

อยากเป็นอีหนูบ้างจะได้มั้ย อิจฮาอีหนูของเจ้าพ่อจัง

แต่งไปแต่งมา


แฟนคลับน้ำซุปเริ่มมากแล้วซิ


ฮ่าๆๆๆ

[b27072010]

ก็นะมีเจ้าพ่อเอาอกเอาใจ    แถมตามใจทุกอย่างว่า

คิดถึงน้ำซุปกับเจ้าพ่อแล้วอะ    จะมาต่อหรือเปล่านะคืนนี้

[NATYU]

พึ่งได้คอมคืนวันนี้เอง
ไม่ได้อ่านตั้งหลายวัน น้ำซุปยังน่ารักเหมือนเดิม
ฮาเจ้าพ่อโดนไล่ไปนอนระเบียง 5555
อ่านแล้วเบาหวานจะขึ้นตาม หวานกันขนาดนี้
เจ้าพ่อ ยอมน้ำซุปสุดๆอ่ะ ลองไม่ยอมสิ ฮ่าๆ
เจ้าพ่อ กับน้ำซุปรับเค้าเป็นคนรับใช้ก็ได้ป่ะ อยากเข้าไปอยู่ในบ้านด้วยคน 555
พรมอะไรแพงขนาดนั้น - -"

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[DexTunG]

 

[boylove_yj]

Part....17
.
.
.
.



.
.
.
.
.

‘ลีโอ.........ตื่นๆๆๆ’   น้ำซุปเขย่าตัวผมเบาๆ จำได้ว่าตอนนั้นเมาจริงๆ เพราะยังไม่ค่อยสร่างเท่าไร กินไปประมาณ 10 ขวดแล้วมั้ง

    ‘..........อือ..........นาม ซุป....’ =__=i

‘ทำไมถึงทำตัวเหลวไหลอย่างนี้ห๊ะ งานก็ไม่ไปทำ เมาอยู่ได้’  =^=

‘เมียทิ้งแล้วนี่น่า จะทำไปทำไมงาน ไม่มีกำลังใจ..........’


‘ไว้คุณหายเมาเมื่อไร เราค่อยกันเรื่องนี้.....ตอนนี้ลุกไปอาบน้ำก่อน’


‘คายยย..ว่า...โพม...มาว’
ผมไม่แกล้งทำนะครับ ตอนนั้นเสียงมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไมน่าเชื่อว่าผมจะเลือกวิธีง้อเมียได้ปัญญาอ่อนอย่างนี้ ถ้าแม่รู้ล่ะก็ผมเละแน่ๆ ความผิดหลายกระทงด้วยซิ


‘กินเข้าไปได้อย่างไงเนี่ย ตั้ง 10 ขวด’     ความจริงมันมากกว่า 10 ขวดซะอีก ผมให้ไอ้กริชเอาขวดไปซ่อนแล้วครับ เวลาตั้ง 3 วันนะครับ ผมกินได้ 20 ขวดอัพ นานๆจะได้ทำตัวเหลวไหลซักที
 น้ำซุปบ่นไปเรื่อยๆ แต่มือบางก็พยุงผมขึ้นจากเตียงแล้วพาไปห้องน้ำด้วยความทุลักทุเล เพราะผมทิ้งน้ำหนักไปที่น้ำซุปมากไปหน่อย อยากกอดเมียครับคุณผู้อ่าน  คิดถึงจะตาย ไม่ได้กอด ไม่ได้หอมตั้งสามวัน เกือบตายเหมือนกันครับ


 ‘เหม็นจริงๆเลย กลิ่นเหล้าเนี่ย  ถ้าคุณ..............’    น้ำซุปพูดได้แค่นั้น เพราะโดนผมจูบปิดริมฝีปากช่างต่อว่านั้นอย่างคิดถึง 3 วัน 3 คืน กลับการไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง และสัมผัส ถ้ามากกว่านี้ล่ะก็ผมคงต้องไปง้อเอง แค่นี้ใจก็เกือบขาดแล้วเนี่ย



‘คิดถึง...’   



‘…………….’  น้ำซุปก้มหน้าไม่พูดจา ทำเอาใจผมแป้วไปทันที คิดว่าวิธีนี้ไม่ได้ผลซะแล้ว


‘ผมคิดว่าคุณจะไม่สนใจซะแล้ว....ใจร้าย ใจร้ายมากเลยน้ำซุป คุณไปโดยไม่บอกผม’
\

‘ถ้าความผิดของผมมันเกินจะให้อภัย ผมก็ขอโทษ แต่ข้อร้อง อย่าหนีไปอย่างนี้อีก’


‘ผมไม่เคยหลับลงซักครั้ง เพราะหน้าคุณจะลอยวนอยู่ในหัวผมเต็มไปหมด’     อันนี้เรื่องจริงครับ   ไอ้กริชบอกว่าตอนผมเมาผมละเมอเรียกหาแต่น้ำซุปทั้งวี่ทั้งวัน เมา3วัน ก็ละเมอมัน 3 วันเต็มๆ จนสุดท้ายไอ้กริชทนไม่ไหวต้องไปบอกร่างบางให้มาดูอาการเขา


 ‘ขอโทษนะที่รัก ขอโทษที่ทำอะไรลงไปไม่คิดถึงใจคุณ อีหนูขอโทษนะเจ้าพ่อ’


หลังจากที่เอ่ยปากขอโทษผมแล้ว  น้ำซุปเงยหน้าขึ้นมาแล้วจูบผมซะเอง ผมเลยปล่อยให้ร่างบางจูบให้พอใจผมจูบตอบเป็นบางครั้ง  ไม่น่าเชื่ออยู่ดีๆ น้ำซุปก็ฝังหน้าลงมาแล้วดูดเม้นต้นขอผมเป็นรอยแดงๆ หลายจุด อารมณ์ไหนล่ะคราวนี้


‘ความจริงผมก็ไม่ได้หนีไปซะหน่อย แค่กลับไปเยี่ยมพี่น้ำแกงเท่านั้นเอง’


‘แล้วทำไมคุณไม่โทรไปบอกผมก่อน ส่งข้อความไปก็ได้’


‘.............................’


“ที่ผมห้ามคุณไม่ให้ทำงาน ก็เพราะเป็นห่วงคุณ คุณไม่ได้เป็นน้ำซุปลูกพี่ของตึกลูกปีกซ้ายแล้วนะ คุณเป็นเมียเจ้าพ่อเจ้าของกิจการในอิตาลีและไทย คนรู้จักคุณเยอะแยะ แล้วทีนี้พวกศัตรูของผมก็เบนเข็มมาหาคุณ เพราะพวกมันรู้ว่าถ้าทำร้ายคุณ ผมก็เจ็บไปด้วย”



‘วันนี้คุณหล่อชะมัด’  *O*   น้ำซุปเปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมาทันที  สงสัยคงไม่อยากให้ผมอารมณ์ขึ้นมากไปกว่านี้ ว่าแต่มาชมกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้  เจ้าพ่ออย่างผมก็เขินเป็นนะครับ


‘กลับมานอนที่คอนโดของเราได้หรือยัง’   


‘นอนหลับโดยที่ไม่มีคุณกอดนี่ หนาวชะมัด ต่อไปนี้จะไม่หนีไปนอนที่อื่นอีกแล้ว’

[boylove_yj]

Part.......18


.
.
.
.





.
.
.
.





ต้องขอบคุณพี่น้ำแกงพี่สาวของน้ำซุป ที่บอกวิธีดีๆนี่มาให้ ไม่งั้นผมกับร่างบางก็คงยังมึนตึงกันอยู่อย่างนี้  พี่น้ำแกงบอกว่าต้องให้น้ำซุปเป็นฝ่ายไปง้อเอง เพราะอยู่ดีๆก็หนีมา ทำไมถึงไม่คุยกันให้รู้เรื่อง ไม่พอใจอะไรก็คอยแต่จะหนีปัญหา  ตอนแรกผมกะว่าจะไปง้อเอง แต่พี่น้ำแกงบอกว่าถ้าผมเป็นฝ่ายง้อก่อนทุกครั้ง วงจรแบบนี้ก็จะเกิดบ่อยครั้ง เพราะฉะนั้นดัดนิสัยน้ำซุปบ้าง


‘ไม่ทำแล้วก็ได้งานที่ผับน่ะ  แต่เจ้าพ่อต้องพาไปเยี่ยมลูกน้องบ้างนะ’


‘ถ้าอีหนูอยากทำจริงๆ เจ้าพ่อให้ทำก็ได้’  ผมกัดพูดครับคุณผู้อ่าน  ใครมันจะอยากให้เมียตัวเองไปทำงานตอนกลางค่ำกลางคืน  ต้องทำเป็นใจกว้างแล้วหลังจากนั้นค่อยตามไปเฝ้า


‘ไม่อยากแล้ว ถ้ามันทำให้เจ้าพ่อต้องไปนั่งเฝ้า แล้วไม่ทำการทำงาน ไม่ทำมันดีกว่า’  สมกับเป็นเมียเจ้าพ่อจริงๆ รู้ทันทุกอย่าง ผมก็กะว่าจะทำอย่างที่น้ำซุปพูดนั่นแหละ   ฮ่าๆ กลับไปปัจจุบันกันดีกว่าครับคุณผู้อ่าน   ฟิ้วววววววววววววววววววววว

.
.
.
.

   

“เดี๋ยวดูบ้านเสร็จแล้วค่อยไป  แต่ห้ามไปก่อวีรกรรมอย่างวันนั้นอีกล่ะ”


“รู้แล้วน่า แต่ความจริง อีหนูก็ไม่ได้ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” 


“แล้วใครล่ะที่ขึ้นไปแย่งไมค์ของนักร้องมาร้องซะเอง” 


“ฮ่าๆ คุณรู้ด้วยหรอว่าผมขึ้นไปร้องเพลง ความจริงร้องยังไม่ถึงสิบเพลงไอ้บอยก็เข้าป่วน เซ็งจิตเลย”   


   ร่างบางพูดประโยคหลังขึ้นลอยๆ แต่หารู้ไม่ว่า ไปสะกิดต่อมหึงเกินพิกัดของร่างสูงซะแล้ว

“ไอ้บอยมันได้ถูกเนื้อต้องตัวคุณใช่ไหมน้ำซุป?”  เสียงแข็งๆของลีโอทำน้ำซุปรู้ทันที ว่าได้พูดสิ่งต้องห้ามออกไปซะแล้ว   เขาก็ลืมไปว่ามีสามีที่ขี้หึงเกินเหตุ


“ยังเลย ลูกน้องผมกันได้พอดีน่า เจ้าพ่ออย่าหึง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทังนั้น”

“รอดไป..ไม่งั้นมันได้เละเป็นรอบที่สองแน่”      แสดงว่ารอบแรกลีโอจัดการไอ้บอยแล้วอย่างนั้นหรอ แต่น้ำซุปก็ไม่อยากซักไซ้เท่าไร เพราะเรื่องนี้ผิดที่เขาเต็มๆ ที่แอบหนีเที่ยวเอง

“ถ้ามีเหตุการณ์อย่างวันนั้นเกิดขึ้นอีก ผมจะไม่ให้คุณเห็นเดือนเห็นตะวัน  1เดือน”

“O_____O!!!!”   ช่างเป็นประโยคที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยฟังมา  เขารู้ว่าลีโอทำได้เพราะไอ้เจ้าพ่อหื่นกามคนนี้เคยกักเขาไว้ในห้อง 3วัน3คืนเต็มๆ โดยที่ผมไม่ได้ก้าวลงจากเตียงเลยซักก้าว ถ้ากินข้าวลีโอก็จะเอามาป้อน อาบน้ำก็โดนอุ้มไปอาบเอง  ( คนอ่านจิ้นไปถึงดาวอังคารแล้วแน่ๆ ฮ่าๆ )


“เอ๊ะ หรือว่าไม่ไปดี ไปทำอย่างอื่นดีกว่า”     


“ไปซิๆ!!  อย่ามาเปลี่ยนใจนะเจ้าพ่อ แล้วที่ไอ้ทำอย่างอื่นน่ะ พักๆหน่อยก็ได้”
ร่างบางดึงแขนร่างสูงให้ออกมาจากตัวบ้าน เพราะเดี๋ยวเขาจะไม่ได้ไปอย่างที่ร่างสูงพูดจริงๆ แล้วไปทำกิจกรรมอย่างอื่นแทน


‘น้ำซุปคร้าบบบ รับโทรศัพท์พวกที่ชอบโทรมาขัดจังหวะหน่อยคร้าบบบ’     อย่าตกใจไปครับคุณผู้อ่าน เพราะนี่คือเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของผมเอง  ผมล่ะอายจริงๆ เวลาที่โทรศัพท์มันดังที่อื่น ก็ไอ้คนตัวโตร่างสูงนามว่าลีโอน่ะซิครับ บันทึกเสียงตัวเอง แล้วเอาเป็นเสียงเรียกเข้าผมเฉยเลย ถ้าเจ้าตัวโทรมามันจะดังว่า “น้ำซุปจ๋า รับโทรศัพท์สามีหน่อยครับ คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”   แต่ถ้าบุคคลอื่นโทรมาจะถูกจัดเป็นพวก “ขัดจังหวะ”  ทั้งหมด 



“ใครโทรมา”

“เอ่อ....”     ซวยแล้วไง พี่ณุที่เคยติดต่อเขาไปถ่ายแบบดันโทรมาไม่รู้เวล่ำเวลา สงสัยโทรมาทวงเรื่องถ่ายแบบแน่ๆ แต่เรื่องนี้ลีโอยังไม่รู้ เพราะเขาไม่กล้าบอก ถ้าความแตก ไม่รู้ว่าลีโอจะโกรธมากหรือเปล่า

“ผมถามว่าใครโทรมา”     

   ยังไม่ทันที่น้ำซุปจะได้ตอบ ลีโอก็แย่งโทรศัพท์เครื่องบางไปจากมือของร่างบาง แล้วกดรับซะเอง ลีโอกรอกเสียงอันขู่กรรโชกลงไปทันที

   
“ใคร”    นี่ถ้าเขาเป็นคนในสายคงจะตกใจแล้ววางสายไปแล้ว เพราะลีโอดันพูดซะเสียงโหดแถมตะคอกอีกต่างหาก

/ “เอ่อ ขอสายน้ำซุปหน่อยครับ” /   

“เบอร์นี้ไม่มีคนชื่อน้ำซุป โทรผิดแล้วล่ะ”     แล้วลีโอก็ถอดแบตโทรศัพท์น้ำซุปออก หลังจากนั้นก็ยัดลงไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง ทำเอาน้ำซุปที่ยืนดูอ้าปากค้างทันที

“ลีโอ ทำอะไรน่ะ เอาโทรศัพท์คืนมาเดี๋ยวนี้นะ”


“ไหนคุณจะไปร้าน  รีบไปได้แล้ว”  ร่างสูงไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เจ้าของของมัน แต่กลับเปลี่ยนเรื่อง ทำเอาเริ่มที่จะโมโหขึ้นมาเหมือนกัน

“ลีโอ ผมขอโทรศัพท์คืนด้วย  เมื่อกี้เขาอาจจะมีธุระกับผมก็ได้”    นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่พ้นทะเลาะกันจนเป็นเรื่องราวใหญ่โต แต่สำหรับร่างสูงแล้วเลือกที่จะเป็นไม้อ่อนให้คุณภรรยาคนสวย


“หึ ธุรอะไรหนักหนา”   ร่างสูงทำท่าไม่พอใจ แต่ก็ยอมคืนให้แต่โดยดี เพราะถ้ายังเอาไว้ที่ตัวเอง  เดี๋ยวร่างบางจะงอนเขาอีกแหละ

“แค่นี้แหละ”   ร่างบางประกอบชิ้นส่วนของโทรศัพท์ตัวเองที่ร่างสูงแยกมันออกเป็นสองชิ้น แต่ก็ยังไม่ได้เปิดเครื่องเดี๋ยวอีกฝ่ายจะโทรมาอีก แล้วทีนี้โทรศัพท์ของเขาอาจจะเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ น้อยๆ ตามแรงอารมณ์ของลีโอแทน


“ไปได้แล้ว ผมหิวข้าวพอดีเลย ไปกินข้าวที่ผับแล้วกัน”


“อย่าให้รู้ว่าปิดบังอะไรเจ้าพ่อไว้นะ ไม่งั้นอีหนูโดนหนักแน่”    ไม่ต้องทำหน้าตาขู่สมทบก็ได้ แค่พูดอีหนูก็กลัวแล้วเจ้าพ่อเอ๋ย


แล้วลีโอ ก็จูงมือบางของน้ำซุปออกจากตัวบ้าน เขาโทรบอกให้คมกริชพาลูกน้องมาทำความสะอาด เพราะภายในอาทิตย์นี้แหละที่เขาและน้ำซุปจะย้ายเข้ามา



รถยุโรปของลีโอทะยานมุ่งสู่ถนนเพื่อมุ่งสู่ที่หมายคือ ผับลูกปีกซ้าย ถึงแม้น้ำซุปจะบอกเขาว่าไม่มีอะไรปิดบัง แต่สำหรับเขาแล้วรู้ได้ด้วยตัวเองว่าร่างบางมีอะไรซ่อนอยู่ในใจแน่นอน แต่เขาก็ไม่อยากซักไซ้เท่าไร   รอให้เจ้าตัวเป็นฝ่ายเล่าให้เขาฟังเอง  ถ้าทนไม่ไหวก็จับจูบเค้นความลับมันซะเลย เอ๊ะ หรือว่าจะเอาอย่างหลังดี หึหึ


“ถึงแล้วอีหนู เหม่ออะไรหนักหนาผัวนั่งอยู่ข้างๆแท้ ยังเหม่อไปถึงใครอีก” 

[boylove_yj]

Part....19


.
.
.
.
.




.
.
.
.
.





.
.
.
.


 ผมล่ะนับถือในความสามารถเรื่องการหาเรื่องจริงๆ แค่ผมนั่งเหม่อยังมาปรักปรำว่าเหม่อหาคนอื่นๆ ลีโอก็คือลีโอวันยังค่ำ  เอาเรื่องโน้นมาผสมกับเรื่องนี้จนได้เรื่องใหม่ที่วุ่นวายยิ่งกว่า ฮ่าๆๆ


“คุณนี่มันจริงๆเลย ผมแค่เหม่อนิดหน่อยเองยังมาปรักปรำกันอีก คอยดูเถอะ เดี๋ยวจะเหม่อหากิ๊กให้ดู”    ก็รู้ว่าคนอย่างลีโอถ้าพูดเรื่องบุคคลที่สาม ร่างสูงจะเดือดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และครั้งนี้ก็เหมือนกัน


“แค่คิดนะน้ำซุป ห้ามทำ ไม่ซิ แค่คิดก็ผิดแล้ว ห้าม!!!!”  ลีโอลงรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูให้ร่างบาง หลังจากนั้นก็โอบเอวบางเข้าไปในร้าน ตอนนี้เป็นเวลาที่ร้านปิดอยู่ บรรยากาศข้างในค่อนข้างเงียบ จะมีก็แต่พนักงานบางส่วนที่นั่งทำงานรอเวลาร้านเปิด


“ลูกพี่น้ำซุป”   เสียงหนึ่งร้องเรียกร่างบางจากทางด้านหลัง ทำเอาร่างสูงรีบดึงร่างบางเข้าไปกอดทันที เพราะกว่าว่าถ้าลูกพี่กับลูกน้องเจอกันแล้วคงไม่แคล้วกระโดดกอดอีก

“ไอ้เว็ดดิ้ง  แกหล่อขึ้นนี่หว่า”   ร่างบางไม่สนว่าจะโดนมือหนาของคนตัวสูงดึงเอวเอาไว้อย่างปรามๆ  ร่างบางดึงดันเดินไปหาลูกน้องคนสนิทอย่างรวดเร็ว เป็นผลให้ลีโอก็เดินตามไปด้วย  เว็ดดิ้งเด็กเสริฟ์สุดฮ็อตมองไปที่ลีโอย่างเกรงใจ  ใครๆก็รู้ว่านายใหญ่แห่งแอ็คซายน์หวงลูกพี่น้ำซุปขนาดไหน  ถ้าใครไม่อยากตกงานไปเผลอไปสบตากับคุณน้ำซุปเด็ดขาด เพราะเดี๋ยวจะได้โดนเด้งออกจากงานอย่างที่หาเหตุผลไม่ได้

“ลูกพี่ก็ขาวขึ้นนะ...เมื่อก่อนว่าขาวแล้วเดี๋ยวนี้ขาวยิ่งกว่า กินข้าวเปล่าเยอะไปหรือเปล่าครับ”


“ไอ้เวร  ใครที่ไหนกินข้าวเปล่าแล้วขาวว่ะ ตลกล่ะแล้วคนอื่นๆล่ะ หายไปไหนกันหมด ทำไมไม่ออกมาต้อนรับฉัน พวกมันอยากตายกันหรือไง”

ร่างบางขู่ทีเล่นทีจริง ตั้งแต่เขาเดินเข้าร้านมายังไม่เจอกลุ่มลูกน้องที่สนิทซักคน  เจอแต่พนักงานใหม่ที่เดินเข้ามาทักทายแล้วก็ไป  ทำงานต่อ


“พวกมันอยู่หลังร้านครับลูกพี่ กำลังเล่นบาสกันอยู่”   


“พาไปหน่อยซิ”     


“ครับผม ตามไอ้หล่อมาได้เลย”  แล้วน้ำซุปและลีโอก็เดินตามพนักงานเสริฟ์สุดหล่อไปสนามบาสด้านหลังร้าน  มือหนาของลีโอเปลี่ยนจากโอบเอวเป็นกุมมือบางเอาไว้



“เฮ้ยหมู่เฮา ดูซิว่าฉันพาใครมา”   



พนักงานของผับทั้งหญิงและชายประมาณ 20 คน ที่กำลังเล่นบาส บางส่วนก็เชียร์ บางกลุ่มก็นั่งดีดกีตาร์เล่น หันมามองที่เว็ดดิ้งเป็นตาเดียว


“ลูกพี่น้ำซุป!”   กิจกรรมทุกอย่างหยุดลงทันที  เพราะทุกคนวิ่งมาหาน้ำซุปที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆลีโอ ทุกคนเห็นดังนั้นจึงรีบเบรค์ตัวเองเอาไว้ ถ้าขืนไปดึงลูกพี่น้ำซุปออกจากอกเจ้าพ่อ เดี๋ยวจะได้ตกงานอย่างไม่มีข้อแม้

น้ำซุปเข้าใจว่าลูกน้องเกรงใจลีโอที่กุมมือเขาไว้ไม่ปล่อย เขารู้ว่าพวกมันอยากจับมือ อยากกอดเขา แต่ก็ไม่กล้าทำ  เพราะรู้ฤทธิ์เดชของลีโอว่าจะเป็นอย่างไร

“ลีโอ”      ร่างบางเองเรียกชื่อร่างสูงเบาๆ เจ้าตัวก็กลัวเหมือนกันว่า ลีโอจะโมโหหึงขึ้นมา 

“รู้แล้วน่า เดี๋ยวผมไปนั่งรอตรงโน้นแล้วกัน”    มือหนาของลีโอค่อยๆ ปล่อยมือบางออก แล้ว ลีโอก็เดินไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างๆสนาม ปล่อยให้ลูกพี่ได้อยู่กับลูกน้อง
เมื่อทุกคนเห็นดั้งนั้นแล้วไม่รอช้า ผลัดกันเข้าไปสวมกอดร่างบางทีละคนด้วยความคิดถึง บางคนถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งความดีใจออกมา เป็นพวกผู้หญิงมากกว่า ส่วนพวกผู้ชายก็ดีใจจนพูดไม่ออกเลยก็มี

“หลินฮุ้ย แกจะพาเพื่อนร้องทำไมเนี่ย  เดี๋ยวฉันก็ร้องตามด้วยหรอก”  หลินฮุ้ย หรือ ดาลิน พนักงานเสริฟ์ประจำร้าน ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยความดีใจ เพราะตั้งแต่ที่น้ำซุปคบกับลีโอเป็นแฟน นายใหญ่แห่งแอ็คซายน์ก็ไม่เคยปล่อยให้น้ำซุปมาที่ผับอีกเลย



“พี่อ่ะ ก็คนมันดีใจนี่น่า”



“รู้แล้วเฟ้ย  ไหนแก็งค์นางฟ้า กับ พญามารยังอยู่ครบหรือเปล่า”     


“ครบซิ ขาดแต่พญายมนั่นแหละ ที่หนีลูกน้องไปเฉยเลย”   พญายมที่ว่าก็ผมนั่นแหละ ก็ไอ้พวกนี้มันตั้งน่ะซิครับ ผมอุตสาห์บอกว่า อยากเป็นเทวดา แต่พวกมันดันบอกว่า ถึงหน้าผมจะแกะมาจากนางฟ้า แต่อุปนิสัยอันโหด และการกระทำอันโฉดของผม ไม่สมควรที่ได้เป็นเทวดา สมควรเป็นพญายมแหละดีแล้ว

“แกก็รู้ว่า ลีโอไม่ให้ฉันกลับมาทำงานที่นี่”    ทุกสายตามองที่ร่างสูงของลีโอที่กำลังนั่งเล่นกับแมวข้างสนามอย่างไม่รู้ตัวว่า ตนเองนั้นเป็นหัวข้อสนทนาอยู่

“แล้วทำไมวันนี้ถึงมาได้ล่ะ ที่สำคัญคุณลีโอยังปล่อยพี่ไว้กับพวกเราด้วย”
น้ำซุปและพนักงานคนอื่นนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ลีโอรู้ว่าถ้าเขาไปนั่งด้วยนั้นจะทำให้ทุกคนเกร็งและกลัว จนไม่กล้าพูดไม่กล้าคุย เขาเลยนั่งมองร่างบางอย่างเงียบที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างๆ  ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าน้ำซุปและพนักงานคนอื่นๆ พูดถึงเขา สายตาของเขาไม่เคยละไปจากน้ำซุปเลยสักครั้ง บางครั้งยังเห็นร่างบางอาย จนกลบเกลื่อนด้วยการด่า  คงไม่พ้นโดนแซวเรื่องเขาแน่ๆ
.
.
.
.


“ลูกพี่น้ำซุป เว็ดว่าเรามาเล่นบาส ลำลึกความหลังกันดีกว่า”



“เอาซิ เดี๋ยวฉันเดินไปชวนลีโอก่อนนะ”
 


“คุณลีโอแฟนพี่เล่นเป็นด้วยเหรอ”     เว็ดดิ้งถามกลับอย่างไม่เชื่อหู ไม่คิดว่ามาเฟียใหญ่อย่างลีโอ แอ็คซายน์จะเล่นบาสเป็น



“เป็นซิว่ะ พวกแกรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวมา”   ภาพที่ร่างบางเดินไปร่างสูงของลีโอที่อ้าแขนรอรับ เรียกรอยยิ้มจากคนอื่นๆ ไม่น้อย



“ลีโอ เล่นบาสไหม ลูกน้องผมชวนคุณเล่น” 


“ชวนผมหรือชวนคุณ”    ลีโอเอ่ยถามอย่างสงสัย และอมยิ้มเล็กน้อย เขาชักชอบลูกน้องของน้ำซุปแล้วซิ  จะมีใครที่ไหนกล้าชวนมาเฟียอย่างเขาไปเล่นบาส


“ชวนคุณนั่นแหละ ไปนะ”   มือบางดึงคนตัวสูงลุกยืน แล้วลากไปหาลูกน้องของเขา

“ลูกพี่น้ำซุป ผมว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า แบ่งเป็นฝ่ายละ 3 คน แล้วกัน เอาตัวแทนของแต่ละฝ่ายออกมา”


“ลินก็ว่าดีนะ  เพราะคนตั้งเยอะจ่ะลงกันยังไงหมด ค่อยเปลี่ยนตัวเข้าแล้วกัน”


“โอเค งั้นเอาตามนี่”  น้ำซุปตะโกนบอกทุกคน  ร่างบางตะโกนเรียกฉายาของแต่ละคนที่เขาตั้งให้ เพื่อเป็นการคัดตัวแทนของทีมนางฟ้า ซึ่งมีสมาชิกดังนี้ 1.แทยัง ( ไอ้นมเปรี้ยว)  2.ไม้กอล์ฟ ( ไอ้ไมค์)  3.เสาธงสุดหล่อ ( ไอ้เว็ดดิ้ง)   ส่วนทีมพญามารก็มีสมาชิกที่แสบพอๆกัน  1. หม้อไฟ ( มิกซ์ ) 2.กระโดน ( เฟรียส)  และคนสุดท้าย สามี ( ลีโอ )


ร่างสูงได้ยินร่างบางเรียกอย่างนั้นก็เดินเข้าไปหอมแก้มทันทีอย่างไม่เกรงใจสายตาใครๆ ผลที่ได้รับกลับมาก็คือ

“ฮิ้ววววววววววววววววววววว”    ลูกน้องของน้ำซุปเอ่ยแซวอย่างไม่ขาดปาก น้ำซุปเขินอายไม่น้อย

“ได้เว็ด แกว่าสนามมันแปร่งๆป่ะวะ”   ไมค์  ผู้มีฉายาไม้กอล์ฟ เอ่ยถามเพื่อนสนิทอย่างสนุกสนาน เพื่อแซวลูกพี่น้ำซุป

“แปร่งซิวะ ก็มันเต็มไปด้วยน้ำตาลนี่หว่า”   เว็ดดิ้งรับมุขเพื่อนได้อย่างสวยงาม 


“ไอ้เวรเว็ด เดี๋ยวแกได้ตายก่อนมีเมีย”    ร่างบางหมายจะเดินไปเตะก้นลูกน้องจอมกระล่อน ให้หายอาย แต่มือหนาของลีโอก็ดึงเอาไว้เสียก่อน


“ช่างเขาเถอะน่า ก่อนลงเจ้าพ่อขอกำลังเล็กๆน้อยๆ หน่อยซิอีหนู” 


      ร่างบางดึงร่างสูงให้ก้มลงมา หลังจากนั้นก็จูบลงไปที่ริมฝีปากหนาอย่างช้าแต่ไม่ลึกซึ้ง เป็นเพียงการจูบเพื่อให้กำลังใจเท่านั้น คราวนี้คนที่เห็นเหตุการณ์อายซะเอง คิดไม่ถึงว่าจะได้มาเห็นฉากหวานของลูกพี่น้ำซุป กับ คุณลีโอเข้า

[boylove_yj]

 

เอาตอนที่ 17 18 19  ลงแล้วเรียบร้อย



อ่านๆๆ เยอะๆ  เม้นเยอะๆ


ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ





โอมมมมมมมมมมม


ขอให้เม้น จงไหลมาเทมาเหมือนน้ำป่า ไหลหลากกกกกกกกกกก



 

[WoNnZ]

^
^
^
^

ไรท์เตอร์น่ารักที่สุด ลงทีเดียวจุใจเลยยยยยยย
แต่ก็ทำให้อยากอ่านต่ออ่ะ

น้ำซุป ลีโอ และผองเพื่อนน่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด
 

 

[boylove_yj]

เม้นเงียบบบบบบบบ


หมวยรออ่านแล้วนะ


แงววววววววววววววว

คนอ่านที่น่ารักหายไปไหนกันหมด
 


ขอเสียงหนอ่ยเร้ววววววววววววว