มาแล้วจ้า ญี่ปุ่นมาแล้วววววววว
(อาบน้ำกันน้า)
ญี่ปุ่น เดินกอดคอเต้ออกไปจากโรงยิม เสียงร้องทักขอลายเซ็นต์ดังเซ็งแซ่ ซาร่าต้องกันตัวไว้ทำเหมือนนักร้องดัง
"ว้ายๆ ไม่ได้ค่า ยังไม่ได้ ให้น้องไปพักก่อนนะค้า เดี๋ยวได้แชมป์แล้วให้เซ็นต์ให้ค่า ขอทางหน่อยนะคะเด็กๆ"
ซา ร่าร้องออกไป ดึงมือเต้กับญี่ปุ่นฝ่าฝูงชนออกไป แบงค์กับโด่งก็ช่วยกันเด็กๆไว้ โฟคยืนอยู่ริมทางออกพยายามร้องเรียกแต่ญี่ปุ่นก็ไม่ได้ยิน
"ไอ้ เปี๊ยก มานี่ ไปกับกู"
เจ้า ของตัวจริงยืนหน้ายักษ์อยู่ตรงทางขึ้นตึกชมรม มีเด็กๆแห่ตามมาเต็ม
"อ่า หมีขาว"
เฟียต ปรี่เข้ามาคว้ามือของญี่ปุ่น
"เฮ้ย มึงจะพามันไปไหน กูจะพามันไปกินข้าว"
"มึง ไม่ต้องยุ่ง กูจะพามันไปกินเอง ไปไอ้เปี๊ยก"
"ไป ไหน อ่าหมีขาว เค้าเหนื่อย"
ญี่ปุ่น ยังมึนๆอยู่ แบงค์มาฉวยข้อมืออีกข้าง
"ไม่ ได้ ต้องให้มันกลับไปพัก พรุ่งนี้มีแข่งอีก"
"เอ๊ะ มึงนี่ยังไงไอ้แบงค์ กูจะพามันไปเอง มึงเกี่ยวอะไร นี่มันเด็กกูนะ"
"ว้าย พอค่า พี่ๆขา ไปไหนก็ไปค่า เนี่ยน้องๆ เดินตามมาทันแล้ว อายเด็กมันบ้าง"
ซา ร่าตัดบท แต่ไม่มีใครยอมปล่อยมือ
"ปล่อย กูรู้ว่ามึงคิดอะไรไอ้แบงค์ ไปวอแวกับคนอื่น มึงอย่าคิดมาวอแวกับมัน มันเป็นเด็กกูคนเดียว"
เฟียต แกะมือแบงค์ออกจากข้อมือแล้วลากญี่ปุ่นให้เดินตามไป แบงค์ยืนกัดฟันอยู่
"ไอ้ บ้าเอ้ย มึงจะหวงไปถึงไหนวะ เดี๋ยวมึงเจอกูแย่งแน่ๆ ไอ้เฟียต"
แบงค์ เม้มปากกำมือแน่น
"หวาย อย่าค่าพี่แบงค์ขา อย่าทำเลย ซาร่าขอร้อง สงสารน้องมันบ้างเถอะค่ะ จะแย่งมาทำไมค๊ะ ในเมื่อตัวจริงของพี่เดินมาโน่นแล้ว"
ซา ร่าบุ้ยปากไปกายที่เดินมาหน้าตาไม่สู้ดี แบงค์สะบัดหน้าเดินหนีไปทันที
"เอ๋ หมีขาวจะพาเค้าไปหนายอ่า เค้าเหนื่อยน้า"
"ไป ให้พ้นจากตรงนี้ก่อน คนเยอะ"
"อ่า อิอิ ไปกินสุกี้นะนะ เค้าอยากกิน"
ญี่ปุ่น ได้โอกาสกระตุกแขนอ้อนทันที
"เออๆ กินก็กิน ไปเร็วๆ มึงรีบเดิน ดังข้ามวันเชียวนะมึง ไอ้เด็กพวกนั้นก็จะตามมาทำไมเนี่ย"
เฟียต ยังไม่ปล่อยมือพยายามเดินให้เร็วเพราะเด็กรุ่นน้องเดินตามมา พอออกนอกโรงเรียนก็อ้อมซอกซอยไปจนลับตาคน
"กิน ร้านตามสั่งนี่ล่ะ รีบกินจะได้รีบกลับ"
เฟียต ไปหยุดลงตรงหน้าร้านอาหารตามสั่ง
"อ่า มันก็ไม่ฟูลออปชั่นอ่าดิ เค้าอยากกินแบบในร้านมีแอร์เย็นๆอ่า หมีขาว"
"มึง อย่าเรื่องมาก รีบกิน"
"อ่า ชิ กินก็ได้ เอาสองชามเลย อิอิ ป้า เอาสุกี้น้ำสองชาม"
ญี่ปุ่น ทำหน้าย่นแล้วร้องสั่งป้าคนทำทันที เดินเข้าไปนั่งรอตาปริบๆ เฟียตมองหน้าแล้วก็ยิ้ม
"มอง ไรอ่า หมีขาว อิอิ เค้าน่ารักมากหรา อิอิ"
ญี่ปุ่น ทำท่าเขิน ทั้งที่ในใจไม่ได้คิดอะไร
"เออ มึงน่ารัก รู้ตัวก็อย่าไปให้ใครมาเกาะแกะล่ะ กูหวง"
"เอ๋ ทำไมหวง ไม่เห็นเป็นอะไรกันซะหน่อย"
"อ้าว ไอ้นี่ ก็กูเป็นผัวมึงไง"
"อ้อ ลืม อิอิ งั้น ผัวต้องดูแลเค้าน้า เนี่ย อยากกินไอติมกล่องหย่ายๆ"
"อืม รีบๆกิน"
"แล้ว หมีขาวไม่กินหรา อิอิ ห้ามแย่งน้า"
ญี่ปุ่น คว้าชามสุกี้น้ำไปวางไว้ข้างหน้าทั้งสองชาม เฟียตได้แต่ส่ายหัวก่อนจะสั่งข้าวผัดมากินเอง พอกินเสร็จก็เดินกลับหอ
"วันนี้ มึงไปนอนห้องกูนะ"
เฟียต พูดขึ้นระหว่างทาง
"ไม่ เอาอ่า เค้าจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อยากอาบน้ำ"
"ก็ แวะกลับไปเอา แล้วค่อยไปนอน"
"อ่า ทำไมให้เค้าไปนอนอ่า คิดอารายอ่ะเปล่า อิอิ น่ากลัวนะเนี่ย"
"คิด อะไรล่ะ กูแค่อยากกอดมึง"
ใน เมื่อญี่ปุ่นไม่อายเฟียตเองก็ไม่อาย พูดบอกความในใจออกไป
"อิ อิ ไม่เอาอ่า เดี๋ยวหมีขาวกวนเค้าอีก นอนมะหลับ ชอบเอาน้องชายมาถูเค้า"
"เฮ้ย ไอ้นี่ เออๆ กูไม่ถูแล้วก็ได้ นอนกอดเฉยๆ"
"ชิ ไม่เชื่ออ่า ไม่น่าไว้จาย"
"เดี๋ยว กูซื้อหนมให้กิน"
ทำ ท่าคิดแล้วยิ้ม
"เค้า ไม่ได้เห็นแก่กินน้า อิอิ ล่อลวงไม่ได้ง่ายๆน้า"
"อ้าว ไอ้นี่ มึงจะเอายังไง จะไปดีๆ หรือให้กูลากไป"
"อ่า งั้นเอา เลย์สี่ถุง ไอติมสตอแบรี่กล่องหย่าย"
"ถุย ไหนบอกไม่เหนแก่กิน ไอ้นี่"
"อิ อิ มันก็มีบ้างน้า เค้าจะหลับได้ไงอ่า ถ้าไม่มีหนม ไปเร็วๆดิ หมีขาว ยืนหน้าบึ้งอยู่ได้"
"โป๊ก"
"อ่า เขกหัวอีกแล้วอ่า"
"กวน ตีน"
เฟียต ลดระดับความแรงของการเขกลง เพราะกลัวว่าจะช้ำเสียก่อน เบ้าตาที่เปื้อนสียังมีรอยดำเจือจางอยู่ ใบหน้าที่ใสซื่อชวนมอง
"ไอ้ เปี๊ยก มึงนี่น่ารักดีนะ"
เฟียต ทำตาเยิ้มหวานฉ่ำ
"อิ อิ เค้ารู้หรอก ใครๆก็บอก"
"โป๊ก นี่แน่ะ หลงตัวเองนะมึง"
"อ่า เขกอีกแล้วอ่า ไม่ไปด้วยแล้ว งอน"
"อ่ะๆ ไม่เขกแล้ว ปะไปกอดกัน"
"ชิ งอนอ่า"
"นะ นะ เดี๋ยวกูเพิ่มเลย์ให้อีกสองถุงใหญ่เลย"
"ไป ดิ พูดมากเสียเวลานะเนี่ย"
"นั่น กูว่าแล้ว"
เฟียต หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี กอดคอญี่ปุ่นเดินไปยังหอพักของญี่ปุ่น
"อ้าว ปุ่น นายจะไปไหน"
บอย ที่นั่งหายใจทางปากร้องถาม
"เออ นั่นดิ แต่วันนี้มึงเจ๋งว่ะไอ้ปุ่น เล่นดีเชียว"
"อิ อิ ธรรมดาน้า ปลาดุก เจอดีแน่ๆ เดี๋ยวจะโดนตบใส่เป้า อิอิ"
"ไอ้ นี่ มึงนั่นล่ะจะโดนตบใส่ ระวังตัวเหอะ"
"แล้ว ตกลงจะไปไหน"
บอย ถามเพราะญี่ปุ่นเดินไปเก็บเสื้อผ้าใส่เป้
"ไป นอนกับหมีขาว"
"หา!!!!!"
บอย กับเอกกระเด้งตัวขึ้นมาอุทานพร้อมกัน
"จริง เหรอปุ่น นายจะไปนอนกับหมีขาวจริงเหรอ"
"อืม ก็หมีขาวจะนอนกอดอ่า"
"ไอ้ หญ้าแห้ง มึงจะไปให้เขาสอยเอาเหรอ"
เอก ร้องขึ้น
"สอย ไรอ่า แค่กอด ก็หมีขาวอยากกอดอ่า อิอิ มีหนมให้กินด้วยน้า"
"โอ๊ย จะบ้าตาย นายไม่นอนที่ห้องเราล่ะ ไปนอนกับเขาทำไม"
บอย แสดงสีหน้ากังวลออกมา
"ทำไม ไอ้สองตัว มันจะไปนอนกับกูมึงจะทำไม"
เสียง ห้วนดังมาจากประตู ทั้งเอกกับบอยเงียบมองหน้ากันเลิ่กลัก
"อ่า ปะ เปล่าพี่"
"เร็วๆ ไอ้เปี๊ยก กูอยากอาบน้ำ"
"เร๊ง เร่งน้า เค้าเก็บของอยู่น้า"
"เดี๋ยว ไปอาบน้ำด้วยกัน กูจะถูหลังให้"
สาย ตามองไปที่บอยกับเอกที่มองหน้ากันตาโต พอญี่ปุ่นออกจากห้องก็จับเข่าคุยกัน
"เสร็จ แน่ ไอ้หญ้าแห้งเอ้ย กูว่า ดูตาไอ้พี่หมีขาวดิ จะแดกมันทั้งตัวอยู่แล้ว"
"เออ คอยแทะคอยโลมอยู่ ไอ้คนของเราก็ซื่อจะตาย โอย ญี่ปุ่นเสร็จแน่ๆเลยอ่ะ"
ทั้ง สองนั่งสนทนากันด้วยเป็นห่วงญี่ปุ่น ต่างกับเจ้าตัวไม่ได้เกรงกลัวแต่อย่างใด จูงมือเฟียตเข้าร้านขายของหอบเอาขนมเต็มหอบ เดินกลับหอเฟียตอย่างเป็นสุข
"ไป อาบน้ำไปไอ้เปี๊ยก มึงจะกระโดดขึ้นไปบนเตียงทำไม ตัวเปียกเหงื่อ"
เฟีย ตบอกญี่ปุ่นที่กระโดดขึ้นไปนอนกอดถุงขนมบนเตียงพร้อมจะเปิดห่อขนมกิน
"อ่า บังคับเค้าอ่า มาด้วยแล้วยังบังคับน้า"
ญี่ปุ่น ทำหน้าย่นแต่กลับนอนคว่ำดิ้นพรวดพราดประชดเฟียต
"ลุก ไอ้เปี๊ยก ไปอาบน้ำแล้วค่อยมากิน"
"ชิ"
"จะ ลุกหรือไม่ลุก"
เฟียต ขู่ แต่ญี่ปุ่นไม่สนใจ เฟียตดึงขาทันที
"อ่า ดึงเค้าทำไม๊"
"ไป อาบน้ำ มึงอย่าดื้อ ลุก"
"ลุก ก็ได้ อาบน้ำให้เค้าหน่อยดิ อิอิ เอ๋ หมีขาวถอดเลนส์ไว้ไหนอ่า"
"เอา มานี่ เดี๋ยวใส่กล่องของกูก็ได้"
ญี่ปุ่น ยอมลุกแต่ก็เสนอข้อต่อรอง เฟียตยิ้มกริ่มทันที ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องใส่คอนแทกเลนส์ในห้องน้ำมาให้ญี่ปุ่น
"ถอด เสื้อผ้าออกดิ"
เฟีย ตบอก ญี่ปุ่นสลัดเส้อผ้าออกทันที เหลือตัวล่อนจ้อนแต่ยังกอดถุงขนมอยู่
"อ้าว แล้วหมีขาวไม่ถอดอ่า"
เฟียต สะดุ้งตื่นจากภวังค์แล้วจึงถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก
"อ่า อิอิ น้องชายแข็งอีกแล้ว อิอิ"
ญี่ปุ่น หัวเราะชอบใจก้มหน้าลงไปดูใกล้ๆ
"เอ๋ ทำไมมันปูดๆ น่ากลัวจังอ่า หวาย"
ญี่ปุ่น กระเด้งตัวออก เฟียตกอดหมับไว้ทันที
"อ่า ไหนบอกจะไม่กวนเค้างาย เห็นมะ พูดไม่เป็นคำพูด"
"กู ยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะไอ้เปี๊ยก กอดเฉยๆ"
"กอด เฉยๆ ก็อย่าเอามาถูดิ อิอิ จั๊กจี๋อ่า"
ญี่ปุ่น หัวเราะคิกคักชอบใจ เฟียตจึงดันตัวญี่ปุ่นเข้าไปในห้องน้ำ
"ถู หลังให้หน่อย นวดบ่าด้วยน้าเมื่อย"
ญี่ปุ่น หลับตายืนเฉยสั่งให้เฟียตทำอย่างที่บอก
"ใช้ กูเลยนะมึง เดี๋ยวมึงโดน"
"อิ อิ ไม่โดน เร็วๆดิหมีขาวอู้หรา อิอิ"
เฟียต ได้แต่กัดฟัน แต่ไม่เขกหัว เนื้อตัวสะอาดล่อนจ้อนยั่วใจเฟียตเหลือเกิน แต่ก็ไม่อยากจะทำอะไรมากไปกว่ากอดเพราะญี่ปุ่นว่าไปแล้วเหมือนเด็กที่ไม่รู้ ประสีประสาอะไร เฟียตอาบน้ำถูหลังให้ญี่ปุ่นแผ่วเบา
"อิ อิ จั๊กจี๋อ่า"
ปาก ก็หัวเราะดิ้นไปดิ้นมา เฟียตเองที่ยืนตัวเกร็งอยู่
"เสร็จ ละ ไปมึงออกไปก่อน"
"เอ๋ ไม่ให้เค้าถูหลังให้หรา เอ๊ะ ไม่เอาดีกว่ารีบไปกินหนม"
ว่า แล้วก็เดินโทงๆออกไปนอกห้องน้ำทันที เฟียตต้องตัดใจทำร้ายตัวเองอีกครั้ง พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นญี่ปุ่นนอนกอดถุงขนมหลับปุ๋ยไปแล้วคงจะเหนื่อย เฟียตยืนมองแล้วอมยิ้มอย่างเป็นสุข เฟียตเดินไปใส่กางเกงนอนแล้วค่อยๆคลานขึ้นเตียงนอนกอดญี่ปุ่น เฟียตค่อยหอมแก้มแดงของคนที่นอนหลับสนิทอยู่อย่างแผ่วเบา ใจเต้นตึกตัก
"งื๊ดๆๆ"
ญี่ปุ่น ดิ้นเอามือป่ายหน้าตัวเองแล้วซุกหน้าเข้าหาอกของเฟียต
พอ ถึงตีสี่ญี่ปุ่นก็รู้สึกตัวตื่นเพราะชินกับการตื่นเวลานี้ เห็นคนตัวใหญ่นอนอยู่ข้างๆ ญี่ปุ่นเดินเข้าห้องน้ำล้องหน้าแปรงฟันแล้วเปลี่ยนใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อ ยืดถือถุงใส่ไม้แบดกับประป๋องลูกขนไก่ออกจากห้องไป ญี่ปุ่นวิ่งไปยังหอของตัวเองเพราะคิดว่าเต้คงมารอที่หน้าหอ จริงด้วย เต้วิ่งวนไปวนมารอแล้ว
"ปะ เต้"
ญี่ปุ่น ร้องทักไปแต่ไกล
"อ้าว นายไม่ได้นอนนี่เหรอ"
"เปล่า เราไปนอนหอหมีขาวมา"
"หา ไปนอนหอพี่เฟียต"
"อืม รีบไปเถอะ อิอิ วันนี้เราต้องคิดแผนใหม่เอาชนะให้ได้"
ญี่ปุ่น เปลี่ยนเรื่อง
"นาย ยังใส่เลนส์อยู่เหรอ"
"อ่า ลืมเลย นายรอแป๊บน้า ถึงว่ามัวๆ อิอิ"
เต้ เตือนให้ญี่ปุ่นได้คิด วิ่งขึ้นไปบนหอสวมแว่นตาหนาเตอะเหมือนเดิม
ญี่ปุ่น เริ่มต้นการฝึกด้วยการวิ่งรอบสนามฟุตบอลก่อนเช่นเคย แล้วก็ฝึกตีลูกหยอดกับดักรูปตบ วิธีการคือให้ญี่ปุ่นเป็นคนตบโดยยืนบนเก้าอี้ หวดลูกลงให้เต้เป็นคนรับทุกมุมของสนาม แล้วก็เปลี่ยนกัน ฝึกลูกหยอดก็ให้อีกคนยืนอยู่ติดตาข่ายพยายามให้ฝ่ายรับหยอดให้ลงมากที่สุด ญี่ปุ่นกับเต้ฝึกเอาเป็นเอาตาย จนถึงเจ็ดโมงจึงแยกย้ายกลับหอตัวเองเพื่อที่จะอาบน้ำ
"อ่า เสื้อผ้าอยู่ห้องหมีขาวอ่า"
ญี่ปุ่น เพิ่งนึกขึ้นมาได้เพราะจัดเสื้อผ้าใส่เป้เตรียมไปแล้ว จึงเบนทางไปยังหอของเฟียต ญี่ปุ่นเคาะประตูอยู่นาน
"อ่า ทำไมน๊าน นานอ่า หมีขาวทำอาราย"
ญี่ปุ่น ตัดพ้อทันทีที่เฟียตเปิดประตู หยดน้ำเกาะตามตัวเฟียตที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่
"มึง ไปซ้อมมาเหรอไอ้เปี๊ยก หายไปแต่เช้า"
เฟียต ถามแล้วเบี่ยงตัวออกจากประตูให้ญี่ปุ่นเข้าไปในห้อง
"เหนื่อย นะเนี่ย ให้เคาะตั้งนาน ชิ"
"อ้าว ก็กูอาบน้ำอยู่ ใครจะรู้ล่ะว่ามึงจะมาตอนนี้"
"ไม่ รู้อ่ะ ไหนหนมเค้าอ่า หมีขาวแอบกินอ่ะเปล่า"
ญี่ปุ่น วิ่งไปที่โต๊ะที่วางขนมไว้เมื่อคืน
"ไอ้ นี่ ห่วงแดกอย่างเดียวนะมึง"
"อิ อิ หิวนิ หมีขาวจะไปหนายอ่า รีบอาบน้ำไม่รอเลยน้า ไม่อยากอาบน้ำให้เค้าแล้วหรา"
ญี่ปุ่น เปิดขนมกินเคี้ยวหมุบหมับ
"อ้าว ก็มีแข่งนี่ คู่แรกโว้ย จะมามัวเอ้อระเหยอยู่ได้ไง"
"เอ๋ รอเค้าด้วยดิ นะนะ เดี๋ยวเค้าอาบน้ำแป๊บเดียว เนี่ยหิวข้าวแระ"
ยัง เคี้ยวขนมอยู่ ไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกจากเก้าอี้
"เร็วๆ ดิ ไอ้นี่มานั่งกินสบายใจอยู่ได้"
เฟียต เดินไปลากแขนญี่ปุ่นให้ลุกจากเก้าอี้
"เอ๋ มาลากเค้าอ่า ไม่เอ๊า จากินก่อน จากิ๊น"
"ลุก เลยมึง ให้ว่อง"
"นี่ แน่ะ"
ญี่ปุ่น ถกผ้าเช้ดตัวที่พันร่างเฟียตหลุดจากร่างทันที แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
"ไอ้ เปี๊ยก เดี๋ยวเถอะมึง"
ไม่ รู้จะอายทำไมเห็นกันไปถึงไหนต่อไหน เฟียตกุมน้องชายของตัวเองทันที
"แอ่ะ แกล้งเค้าดีนัก เหอๆๆ"
ญี่ปุ่น หัวเราะก้องในห้องน้ำอาบน้ำอย่างสบายใจ พออาบเสร็จก็พันผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ เฟียตยืนเท้าสะเอวจังก้าอยู่หน้าห้องน้ำ
"เอ๋ มาขวางเค้าไมอ่ะ คนรีบนะเนี่ย"
"อย่า มาพูดดีมึงแกล้งกูใช่ไหม"
เฟียต คว้าคอญี่ปุ่นเข้ามากอด ถลกผ้าออกทันที
"หวาย เค้าโป้น้า อิอิ"
หัวเราะ ชอบใจไม่ได้อายแต่อย่างใด
"โอ๊ย ปล่อยเค้าน้า เจ๊บ"
ญี่ปุ่น ร้องเพราะเฟียตเริ่มกอดแน่นขึ้น เลือดในร่างเริ่มสูบฉีดหน้าของเฟียตแดงระเรื่อแล้ว
"ไม่ ปล่อยมึงชอบยั่วนักใช่ไหม ไอ้เปี๊ยก มึงโดนแน่ๆ"
"หวาย ทำไมหายใจรดหน้าเค้าอ่า อึดอัดน้า หมีขาว ออกไป๊"
"อย่า ดิ้น ไอ้เปี๊ยก"
เฟียต จับหน้าญี่ปุ่นล็อกไว้ แล้วทาบปากลงไปบดบี้ปากญี่ปุ่น จนครางอู้อี้อยู่ ญี่ปุ่นดิ้นพรวดพราด
"โอ๊ย ไอ้เปี๊ยก"
"อิ อิ ชอบเอาลิ้นเข้ามาอ่าหยะแหยง"
ญี่ปุ่น เอามือดึงผมจิกหัวของเฟียตออกจากหน้าตัวเอง ส่วนหน้าของญี่ปุ่นเลอะไปด้วยน้ำลายเปรอะเต็มหน้า
"หมี ขาวอ่า อย่าทำเค้าดิ เค้ารีบน้า"
ญี่ปุ่น เปลี่ยนโทนเสียงออดอ้อน เฟียตมองหน้าญี่ปุ่น แม้ใจจะยังเต้นแรงอยู่ก็ตาม
"เออ มันต้องมีสักวันล่ะไอ้เปี๊ยก มึงได้เป็นเมียกูสมใจแน่ๆ"
เฟียต ครางอยู่ในคอ ส่วนญี่ปุ่นพอเฟียตปล่อยตัวก็หันหลังให้หัวเราะหึหึ ในคอเช่นกัน
เขียนโดย eiky