มันจนคำพูดที่จะบรรยายออกมาจริงๆไม่รู้จะพูดไรดี
โก...
ตอนนี้น้ำตามันไหลเป็นทางทางแห่งความรู้สึก ที่มันทั้งสุขที่รู้ว่าความรักมันยิ่งใหญ่เหลือเกิน
ทุกข์ที่อีกเพียงแค่เอื้อมมือทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยหวังเอาไว้จะเป็นความจริง กลับพังทลายลง
บอกเลยว่า จบแบบนี้อ่านแล้วก็มีความสุขจริงๆคราบ มันดึงอารมณ์ได้ดีกว่าที่จะจบอย่างสวยงาม
เพราะมันเป็นการยืนยันว่าตลอดเวลาตั้งแต่สมัยเรียนยันปัจจุบัน โก ไม่เคยโกรธ มอส เลยแม้แต่ครั้งเดียว
ไม่เลย มีแต่จะให้อภัย และเฝ้ารอ สักวันที่ความรักที่เค้ามีให้มันจะโยงใยไปถึงหัวใจที่ปิดกั้นตัวเค้าจากใจนั้น
จวบจนวันนี้ที่โก ก็ยังคงรอมอส เสมอ ไม่ว่าจะนานเท่าไร โกก็ยังจะรอมอสให้กลับมารักกันอย่างที่หวัง
มอส...
ชายผู้ที่เกลียด โก เกลียดมาตลอดด้วยความเข้าใจผิดอย่างไม่คิดจะลืมหูลืมตาฟังเหตุผล
จนวันนึงที่ความจริงทุกอย่างถูกเผยออกมา มอสก็รับรู้ได้ถึงความรักที่ตนเข้าใจผิดมาตลอด
ตัวเองเกลียดคนที่รักเรามากที่มากจนไม่คิดว่าจะอยู่ร่วมกันได้อย่างทุกวันนี้
ในที่สุดวันที่คำๆนึงจะออกจากปากของเค้า มันก็เป็นวันสุดท้ายที่ เค้าได้เอ๋ยคำว่า
โก กรูรักมรึง ออกไป มันก็กลายเป็นว่าหลังจากนั้นจนวันนี้ มอส ไม่เหลืออะไรอยู่ในความทรงจำเลย...
โกก็คงจะเฝ้ารอ มอสก็คงจะเฝ้ารับฟังและรับรู้สิ่งต่างๆใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่ในทางที่ดี
มอสจะไม่มีภาพของโก ว่า คือคนที่ตัวเองเกลียดที่สุด แต่ มอสจะมองว่าโก คือ
เพื่อนที่อยู่เคียงข้างตนเองตลอดเวลา เพื่อนผู้ให้ทั้งชีวิตกับเค้าอย่างแท้จริง
แล้วเค้าจะได้รู้ว่า รักแท้ยังมีอยู่จริงในโลก แห่งนี้....
นิว
ปล. ชอบเรื่องนี้มากๆประทับใจสุด แล้วจะรออ่านผลงานต่อไปนะคราบ อิๆ