00.00
Many moons ago:กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายชื่อว่าโยธา เขาอยู่ในครอบครัวที่พรั่งพร้อมด้วยความสุข โตบนกองเงินกองทอง มีคุณพ่อคุณแม่มอบความรักให้เด็กชายตัวน้อยตั้งเต่เล็กจนโต เป็นครอบครัวสุขสันต์ในอุดมคติของใครหลายๆ คน เด็กน้อยเติบโตมาด้วยความรักของคุณพ่อคุณแม่ ชีวิตทุกอย่างราบรื่น ทางเดินปูไปด้วยกลีบกุหลาบ เด็กน้อยมีบ้านหลังใหญ่ มีครอบครัวที่รักและสนับสนุนในตัวเขา อยู่ในสภาพแวดล้อมสังคมที่ดี
โยธาชอบวาดรูป แม้คุณพ่อคุณแม่จะอยากให้ลูกน้อยเรียนวิศวะหรือสถาปัตย์มากกว่า แต่ในเมื่อเขาตั้งใจจะเรียนศิลปกรรม คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ได้เอ่ยห้าม แต่พร้อมสนับสนุนแทน ค่าอุปกรณ์วาดรูปแสนแพงและค่าจ้างครูสอนศิลปะไม่เป็นปัญหาสำหรับครอบครัวของเขา
ชีวิตของโยธาควรจะเป็นชีวิตที่มีความสุขต่อไปจวบจนบั้นปลายสุดท้าย ถ้าหากว่าเด็กน้อยไม่ได้ชอบผู้ชาย...
สิ่งเดียวที่คุณพ่อคุณแม่รับในความเป็นตัวเขาไม่ได้คือการที่ลูกชายเป็นพวกรักร่วมเพศ คุณพ่อคุณแม่เป็นทั้งเพื่อนและที่ปรึกษาให้กับเด็กน้อยมาโดยตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งโยธาได้ตัดสินใจบอกพวกเขาออกไปว่าตนชอบผู้ชาย
วินาทีนั้นเองที่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
จากบ้านที่เคยน่าอยู่เปลี่ยนเป็นสถานที่ที่มีแต่ความอึดอัดใจ จากพ่อแม่ที่เคยรักใคร่กลายเป็นคนแปลกหน้า คุณพ่อไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ส่วนคุณแม่ก็พูดกับเขาน้อยลง เด็กชายไม่เข้าใจว่าตนทำผิดตรงไหน แต่เพราะพ่อแม่รังเกียจที่เขาเป็นเช่นนี้ เขาจึงคิดว่าตนเองผิด
ถึงอย่างนั้นการคบกับผู้หญิงก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทนทำได้
โยธาเคยลองแล้ว เขาคิดว่าการที่เขาชอบผู้ชายนั้นอาจเปลี่ยนกันได้ แต่ก็ไม่ เด็กสาวหน้าตาน่ารักในชั้นเดียวกันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความชอบของเขาได้ เมื่อสุดท้ายความพยายามของเขาล้มเหลว เขาจึงเลิกล้มที่จะฝืนใจตัวเอง
ในวันที่โยธาทุกข์ใจที่สุด คนที่เข้าใจเขามากยิ่งกว่าพ่อแม่คือคุณ คนที่สอนพิเศษศิลปะให้เขาตัวต่อตัว
คุณกับโยธารู้จักกันมาหลายปี โยธาชอบศิลปะตั้งแต่เด็ก พ่อกับแม่เลยว่าจ้างให้คุณมาช่วยสอนศิลปะให้ตั้งแต่โยอายุเพียงสิบสองปี พี่ชายที่อายุห่างจากเขาแปดปีไม่ได้ทำแค่ช่วยมอบความรู้ให้อย่างเดียว เขาคอยอยู่เคียงข้างเขาในยามที่เจ้าตัวหมดหวัง คอยปลอบใจ คอยให้คำปรึกษา จนกระทั่งความสัมพันธ์จากลูกศิษย์อาจารย์เปลี่ยนมาเป็นพี่ชายน้องชาย สนิทชิดเชื้อมากขึ้น คุณเป็นคนที่คอยให้กำลังใจเด็กน้อยเสมอ พวกเขาร่วมผ่านเรื่องราวด้วยกันมามามากมาย
คุณเองก็เคยมีแฟนสาว เขาคบกับพวกเธอได้ไม่นานก็จบที่การเลิกรา แต่คุณกลับไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจอย่างที่คิด เหตุเพราะเขามีกำลังใจเล็กๆ จากโยธา เด็กน้อยที่คอยมอบรอยยิ้มให้เขาเสมอ ทำให้เรื่องราวในชีวิตของคุณแม้จะหนักหนาแค่ไหนเขาก็ผ่านมาได้เช่นกัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง เด็กน้อยเริ่มมีความรัก
ความรักที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทคุณ...ไม่ใช่กับเขา
ทิมเป็นเพื่อนของคุณ ทั้งคู่สนิทสนมกันมายาวนาน ทิมเองก็รู้จักโยธาเช่นกัน ทั้งคู่เคยมาพบเจอกันจากคำแนะนำของคุณ บางครั้งทิมก็มาสอนพิเศษให้โยแทนคุณในวันที่เขาไม่ว่าง แม้จะไม่ได้เจอกันทุกวัน ทว่าพอโยเติบโตขึ้น พวกเขาได้รู้จักกันมากขึ้นก็พลันอยากเปลี่ยนรูปแบบความสัมพันธ์ อายุไม่ใช่เรื่องหลัก ในเมื่อโยธาน่ารักน่าเอ็นดูเช่นนี้ ใครๆ ก็อยากดูแล จนสุดท้าย ทิมก็เป็นฝ่ายขอคบกับโยธา
เด็กน้อยตอบตกลง
พวกเขารักกันหวานชื่นในสายตาของคุณ แม้พ่อแม่โยไม่อาจยอมรับ แต่เจ้าตัวมีความสุขกับความรักครั้งนี้มากเสียจนยอมเพิกเฉยต่อบิดาและมารดา คุณยังคงสอนพิเศษให้โยอยู่ แต่ที่เปลี่ยนแปลงไปคือช่วงนี้จะมีทิมมานั่งคอยรอเวลาเด็กน้อยเลิกเรียน
คุณรู้ว่าตัวเองก็รู้สึกพิเศษกับเด็กคนนี้มานานแล้ว...เพียงแต่ทำอะไรไม่ได้ เขาหลงใหลโยธาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจรู้ตัว เด็กน้อยร่าเริงสดใส รอยยิ้มของโยที่ยิ้มแล้วตาหยีอย่างน่ารักคว้าใจเขาไปได้อย่างง่ายดาย โยน่ารักน่าชังจนอยากดูแลอยู่เคียงข้างตลอดไป คุณไม่แน่ใจว่าโยจะรู้สึกแบบเดียวกันเพราะที่ผ่านมาพวกเขาอยู่ในความสัมพันธ์พี่น้องมาโดยตลอด และสุดท้ายแล้วคำตอบก็ปรากฏ เมื่อโยเลือกเพื่อนของเขา
เมื่อรู้ข่าว หัวใจของเขาพังยับเยิน ได้แต่ยินดีกับความรักของโยธากับเพื่อนซี้ ในส่วนของความรู้สึกของเขานั้น คุณตั้งใจจะซ่อนมันไว้ในด้านหลังของพระจันทร์ตลอดไป และเปิดเผยตนเองเหมือนกับด้านที่แสงจันทร์ส่องสว่าง
หลังจากนั้น เขาจึงได้แต่จำยอมมองภาพของสองคนนี้มอบความรักให้กันอย่างจำใจ ไม่คิดจะเข้าไปทำลายความรักของทั้งคู่ โยธาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสยามทิมคอยอยู่เคียงข้างนั้น เขาไม่อยากทำลายมันลง
คุณปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลา เขาคอยช่วยเหลือโยธาในเรื่องการเรียน รับปรึกษาปัญหาความรักและเรื่องอื่นๆ ของเด็กน้อย จนกระทั่งโยสอบติดรับตรงคณะศิลปกรรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เจ้าตัวดีใจ คนรอบข้างก็ดีใจ แม้แต่พ่อแม่ของเด็กน้อยที่ไม่ค่อยพูดคุยกันยังมีสีหน้ายินดีอย่างเห็นได้ชัด
โยธามีความสุข ที่ทุกอย่างเหมือนจะเริ่มเป็นไปได้ดี
จนกระทั่งจบการศึกษาระดับมัธยม พวกเขาพากันไปเที่ยวที่ทะเลทางใต้แห่งหนึ่งในประเทศไทย ฉลองให้กับความสำเร็จของโยธา ในกลุ่มมีทั้งเพื่อนของโยเป็นส่วนใหญ่และเพื่อนของคุณอีกสองสามคน คุณเป็นต้นคิดทริปนี้ เพราะเขามีกิจการของที่บ้านเป็นรีสอร์ทติดทะเล จึงชวนให้น้องชายที่รักมาเที่ยวก่อนเปิดเรียนมหาลัย เมื่อพวกเด็กนักเรียนปิดเทอม พวกเขาก็ออกเดินทางทันที
พวกเขาสนุกไปด้วยกัน เสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่ปรากฏในครั้งนี้สดใสและงดงาม ทริปเที่ยวทะเลของพวกเขาเต็มไปด้วยความสนุกสนาน และบรรยากาศรื่นเริงและคึกคักตามประสาผู้ชายทั้งกลุ่ม
จนกระทั่งคืนสุดท้ายของทริป พวกคุณซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาดื่มกันริมทะเล จัดปาร์ตี้เล็กๆ ตรงชายหาด เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้พวกเด็กๆ มาดื่มด้วย แต่อย่างไรเสียวัยรุ่นย่อมอยากรู้อยากลอง พวกคุณก็ไม่เห็นว่าเป็นเรื่องเสียหาย เพราะอย่างน้อยก็ไม่ได้ไปดื่มที่ไหนไกลตา สุดท้ายทุกคนก็จบคืนด้วยฤทธิ์สุราและความมึนเมา
โยธาเพิ่งเคยลิ้มลองรสชาติของแอลกอฮอล์เป็นครั้งแรก เจ้าตัวสิ้นสติในไม่กี่แก้วเท่านั้น คุณเป็นคนอาสาพาโยเข้าไปนอนพักในห้อง ปล่อยให้ทิมและคนอื่นๆ สนุกกันต่อให้เต็มที่
พวกเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง โดยไม่ทันคาดคิดว่าคนตรงหน้าคือคนที่ตัวเองมอบให้หมดทั้งใจ
ทันทีที่วางโยธาลงบนเตียง เด็กน้อยมีสภาพมึนเมา ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาหวานเยิ้ม ยั่วยวนโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว คุณพยายามจัดการให้คนเมานอนดีๆ พลันรีบผละตัวออกก่อนที่จะห้ามใจไม่ได้จนทำอะไรไม่ดีลงไป ทว่ากลับโดนคนเด็กกว่าดึงให้ล้มมานอนด้วยกัน อ้อมแขนเล็กๆ ของโยโอบรัดตัวคุณ กลิ่นกายหอมจากเด็กน้อยลอยแตะจมูกจนใจเขาสั่นสะท้าน
“โย ปล่อยก่อน”
“พี่คุณ...อย่าไปนะ...”
“...พี่อยู่แถวนี้แหละ ไม่ไปไหนหรอก”
“อย่าทิ้งโย...”
“ใครจะทิ้งได้ลง”
“พี่คุณ...”
“ครับ”
“โยชอบพี่คุณ”
“...”
“โยน่าจะบอกนานแล้ว...แต่โยรู้ว่าพี่คงไม่ได้ชอบโย”
“...”
สิ้นคำสารภาพ คุณกอดคนตรงหน้าแนบแน่น หัวใจเต้นระรัว ความรู้สึกดีชั่วตีกันในหัวมั่วไปหมด และความอดทนสุดท้ายก็หมดลงเมื่อเขาถูกถ้อยคำอ่อนหวานและฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ
“พี่คุณ...ถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ แต่โยก็อยากบอกให้พี่คุณรู้ไว้ อื้อ”
อนิจจา เงามืดของพระจันทร์ไม่อาจถูกซ่อนไว้อีกต่อไป
มือใหญ่ผลักให้โยธาจมลงไปกับเตียง ประกบจูบแน่นไม่ปล่อย มอบจูบที่ร้อนแรงให้อีกฝ่ายอย่างจาบจ้วง ตะกละตะกรามไม่ต่างจากหมาป่าหิวโซ ปลุกปล้ำคนตัวเล็กกว่าอย่างขาดสติ ด้วยคำสารภาพเพียงคำเดียว
คุณชอบโยมานาน แม้ตอนแรกจะเป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์พี่น้องที่สนิทกัน แต่โยน่ารักเกินไป เกินกว่าจะห้ามใจ เขาอิจฉาเพื่อนตัวเองมาโดยตลอดที่ได้อยู่เคียงข้างโยธา ได้ดูแลโยธา และนึกเจ็บใจมาโดยตลอดที่ที่ข้างกายเด็กน้อยไม่ใช่เขา การที่เขาต้องเก็บความรู้สึกไว้ตลอดมาเช่นนี้ทำให้ในที่สุดก็ทนไม่ไหวต่อคำสารภาพ ความรักที่เขาต้องการแสดงให้โยรับรู้ล้นทะลักออกมาจนทำเกินเลย หักหลังความตั้งใจของตัวเองอย่างง่ายดาย
“พี่คุณ หยุดก่อน...”
คำร้องห้ามของโยไม่ได้ทำให้คุณหยุดการกระทำ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มไปค่อนข้างมากทำให้ควบคุมสติตัวเองไม่ได้หลังจากที่เริ่มกระทำลงไป เขาทำตามใจ ด้วยคิดว่าอีกฝ่ายเองก็ยินยอมพร้อมใจเหมือนกัน
สุดท้ายเขาก็ได้ทำเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตลงไปอย่างมิอาจย้อนเวลาคืนกลับ
ด้านมืดของพระจันทร์ ไม่ควรถูกเปิดเผยออกมา
คุณปลุกปล้ำเด็กน้อยที่ไม่รู้ประสีประสาอะไรเพราะฤทธิ์น้ำเมา แต่จะโทษแอลกอฮอล์อย่างเดียวก็ไม่ได้ ผิดที่เขาเองไม่รู้จักควบคุมตนเอง ทั้งๆ ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าแท้ๆ โยธาไม่รู้เรื่องอะไร ครั้นจะร้องห้ามก็ถูกคนตรงหน้าปลุกปั่นเล้าโลมจนเตลิดตามกันไป โยพยายามดันตัวคนตัวโตไปทว่าแรงกายเขาเหลือน้อยเต็มที แต่เดิมโยเองก็ชอบคุณ แต่เด็กน้อยคิดว่าครูสอนพิเศษคนนี้คงไม่มีใจ จึงผันตัวไปรักกับเพื่อนของเขาแทน
ทิมเป็นคนที่ดี คอยดูแลเอาใจใส่โยมาโดยตลอดจนโยเริ่มมีใจให้ในเวลาไม่นาน แม้จะเสียดายความรักที่เคยมีให้กับคุณ แต่เพราะเขาตัดสินใจคบกับทิมแล้ว จึงตั้งใจประคองความรักครั้งนี้อย่างเต็มที่
และไม่คิดว่ามันจะพังลงเอาง่ายๆ เช่นนี้
ค่ำคืนที่คนอื่นๆ เฮฮาปาร์ตี้กันนอกบ้าน ร่างของสองคนพันกันนัวเนียอยู่บนเตียงใหญ่อย่างไม่มีใครคิดจะห้ามใครหรือยับยั้งชั่งใจใจตัวเองอีกต่อไป
ทว่าพระจันทร์ไม่อนุญาตให้คนกระทำผิดมากไปกว่านี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะเตลิดจนถึงจุดที่แก้ไขไม่ได้ ทิมที่นึกสงสัยว่าเพื่อนของเขาหายไปเป็นเวลานาน จึงได้ไปตามตัว และได้เปิดประตูเข้ามา
พวกเขาที่นัวเนียกันอยู่บนเตียงพลันสะดุ้งแยกออกจากกันทันทีที่ประตูถูกเปิดออก
เมื่อทิมเห็นสภาพของเพื่อนรักและคนรักอยู่ร่วมเตียงเดียวกัน อิงแอบแนบชิด เสื้อผ้าหลุดรุ่ย สมองประมวลผลรับรู้เรื่องราวในไม่ช้า จิตใจของทิมแตกสลาย
“ทำอะไร!”
ทั้งคู่สบตาผู้มาเยือนใหม่ที่จ้องมองมา แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ ณ วินาทีนั้น พวกเขารู้รับรู้ทันทีว่าจากความสัมพันธ์พี่น้องที่ทั้งคู่พยายามรักษาไว้อย่างดีได้พังทลายลงแล้ว
“พี่ทิม...โย...”
“ทิม กูผิดเอง น้องไม่เกี่ยว”
“ไม่ โยก็ผิด พี่ทิมฟังโยก่อนนะ”
“พวกมึงทั้งคู่...”
“...”
“ออกไปจากชีวิตกูเดี๋ยวนี้”
สิ้นคำประกาศ โลกของทั้งสามแตกสลาย พังทลายลงไม่ต่างจากแก้วบอบบางกระทบผืนดิน สายตาของทิมทั้งผิดหวังและเสียใจ คนรักและเพื่อนซี้ที่ตนไว้ใจกลับมาแทงข้างหลังกันอย่างไม่น่าให้อภัย แม้ว่าจะเป็นความผิดพลาดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรก็ตาม แต่ใช่ว่ามันควรจะเกิดและใช่ว่าจะมีคนยอมรับมันได้ ทิมทะนุถนอม ดูแลเด็กคนนี้มาอย่างดีตลอด เขาไม่เคยแม้แต่จะทำเกินเลยกับเด็กคนนี้ด้วยซ้ำ แต่ทำไม...
ทำไมคนที่ชื่อว่าเป็นคนรักกลับทำเช่นนี้ต่อหัวใจที่บริสุทธ์ของเขาได้ลง
ทำไมคนที่ชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของตนถึงได้ลอบกัดกันลับหลังอย่างโหดเหี้ยม
ทุกอย่างพังทลายไปต่อหน้าต่อตา ทั้งความสัมพันธ์ ความผูกพัน ความรัก และมิตรภาพ
ทิมหันหลังออกไป ทิ้งสองคนที่ทำร้ายเขาไว้ในห้องด้วยกันอย่างไม่คิดจะฟังคำแก้ตัว เมื่อหลักฐานทุกอย่างมันคาตาเสียจนไม่ต้องการคำอธิบาย
“โย...พี่ขอโทษ...”
“...ไม่เป็นไรหรอก...โยก็ผิด”
“ไม่ โยไม่ผิด พี่ผิดเอง”
“โยก็ผิดที่ไม่ได้ห้ามพี่...”
“เพราะพี่ไม่เปิดโอกาส พี่ขอโทษ แต่พี่ชอบเราจริงๆ”
“...ผมก็ชอบพี่”
“พี่ก็ชอบ...”
“แต่ตอนนี้ผมคบกับพี่ทิม ความรักที่ผมมีให้พี่มันไม่ใช่ปัจจุบันแล้ว...”
เด็กน้อยพูดทั้งน้ำตา เวลาไม่อาจย้อนกลับ และที่คนแก่กว่าทำได้มีเพียงคำขอโทษโง่ๆ
“พี่ขอโทษ”
หลังจากเรื่องราวในวันนั้นผ่านไป ทิมหายไปจากชีวิตทั้งคู่ แม้โยจะพยายามติดต่อแค่ไหนก็ไม่ได้ ทิมโกรธและเกลียดโยกับคุณเกินกว่าจะให้อภัย ส่วนโยกับคุณก็ไม่ได้เจอกันอีก พวกเขาไม่ได้คบกันแม้ว่าโยจะเลิกรากับทิมไปแล้วก็ตาม ทั้งสองได้แต่เก็บเรื่องราวครั้งนี้ไว้เป็นความทรงจำที่เลวร้าย และคาดหวังว่าเรื่องราวคงจบลงแบบเงียบๆ
แต่ทิมไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น
เมื่อโยเริ่มเข้าเรียนปีแรก เขาถูกครรหาจากทุกสารทิศทาง
ทิมปลุกปั่นสร้างกระแสเรื่องราวต่างๆ เกินจริง ทั้งเรื่องที่ว่าโยเป็นเด็กขายน้ำ ทั้งกุเรื่องว่าเด็กน้อยยอมอ้าขาให้ใครฟรีๆ สารพัดเรื่องเลวร้ายไม่มีมูลความจริงถูกกุสร้างขึ้นจนเป็นข่าวไปทั่ว เขาไม่มีใครคบหา รวมถึงมีแต่คนแปลกหน้าเข้ามาเพราะต้องการร่างกายเขา เด็กน้อยในตอนนั้นไม่สามารถรับมือกับเรื่องเท็จที่ทำร้ายจิตใจนี้ได้
เมื่อเรื่องเข้าถึงหูคุณพ่อคุณแม่ของเด็กน้อย สายตาของทั้งคู่ที่ส่งมาทำให้โยธาไม่สามารถทนรับไหวอีกต่อไป เจ้าตัวตัดสินใจล้มเลิกการเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ เลิกไปมหาลัยแบบถาวรเพราะกลัวผู้คนที่เข้ามาหาเขาตามข่าวลือที่กุขึ้น เขาลาออกจากมหาลัย ตั้งหน้าตั้งตาสอบเข้าใหม่ โชคดีทีโยเรียนสายวิทย์มาก่อนรวมถึงพื้นฐานด้านการวาดรูปของเขาก็ดีอยู่แล้ว เขาเพียงเรียนรู้เกี่ยวกับความถนัดทางด้านสถาปัตย์เพิ่มเติม จนในที่สุดก็สอบติดคณะสถาปัตย์ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งอย่างที่พ่อกับแม่เขาต้องการ
เขาหนีมาโดยที่ไม่ได้บอกใคร มีเพียงพ่อแม่เท่านั้นที่รับรู้ออกค่าที่อยู่และยังคอยส่งเงินให้เขาใช้จ่ายเป็นระยะ แม้โยธาจะทำให้พ่อแม่ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่พ่อแม่ของเขาก็ไม่อาจทอดทิ้งลูกชายคนเดียวได้อยู่ดี
โยได้แต่โทษตัวเองซ้ำซาก ผิดที่ตัวเขาทั้งหมด เขาทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ทำให้เพื่อนรักอย่างคุณและทิมแตกหักกัน เขาเกลียดตัวเอง แต่ก็หนีตัวเองไม่ได้ จึงเลือกที่จะจากสถานที่ที่มีแต่ความทรงจำเลวร้ายแทน
โยธามีชีวิตที่ดีในต่างจังหวัด แม้คณะที่เรียนจะไม่ตรงกับความต้องการแต่เขาก็พอรับได้ถ้าเทียบกับสภาพแวดล้อมที่จากมาแล้ว เขามีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ที่ดี นับว่าเริ่มต้นใหม่ที่นี่ได้อย่างมีความสุข
ทว่าพอเขาขึ้นปีสอง ทิมรับรู้ว่าโยหนีมาเรียนที่นี่ คนมีความแค้นไม่รอช้าที่จะปล่อยข่าวลือเสียหายๆ กับเขาอีกครั้ง สารพัดข่าวเน่าเฟะถูกพัดโหมกระหน่ำจนเรื่องดังขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง ข้างในใจลึกๆ ของโยธารู้ตัวดีเสมอว่าทำเขาผิดพลาดไปกับแฟนคนแรก แต่เขาไม่คิดเคยคิดเลยว่าทำไมทิมที่เคยแสนดีถึงจองล้างจองผลาญเขาเสียขนาดนี้
เด็กน้อยแม้จะเสียใจแต่ก็ได้แต่บอกว่าเป็นเพราะตัวเองที่ทำให้ทิมเป็นเช่นนี้ เขายอมรับว่าตัวเองทำร้ายจิตใจของคนๆ นี้มากไปจริงๆ
คราวนี้เรื่องราวเสียหายไม่ได้ทำให้เขาไปไม่เป็นเหมือนครั้งแรก เพราะครั้งนี้เขามีเพื่อนใหม่ที่ดี พร้อมที่จะคอยรับฟังปัญหาเรื่องราว ไม่ฟังความข้างเดียวเหมือนที่ที่เขาจากมา คงเพราะพวกเขาสนิทสนมกันมาก่อนเป็นระยะเวลาหนึ่งปีด้วย ทำให้มิตรภาพนี้ไม่อาจทำลายได้ด้วยข่าวลือไร้ที่มาที่ไป
แต่ทิมก็ทำให้เขาหวาดกลัวในความรัก แม้จะมีคนเข้าหาเขามากมายแต่ไม่มีคนไหนที่โยสามารถเปิดใจรับได้เลย
เขาไม่สามารถเชื่อในความรักของใครที่พยายามมอบให้อีกแล้ว
ในระหว่างนี้เอง ฮิมก็เข้ามา...
ฮิมเป็นคนที่เข้ามาหาเพราะข่าวลือบ้าบอนั่นเหมือนคนอื่นๆ ในทีแรก โยคิดว่าฮิมก็เหมือนคนทั่วไปที่เข้าหาเขาเพราะต้องการเพียงร่างกาย แต่จู่ๆ ฮิมก็ทำให้เด็กน้อยประทับใจ ด้วยความช่วยเหลือของฮิมที่ยอมมาอยู่เคียงข้าง ขับไล่คนไม่ประสงค์ดีออกไปทั้งๆ ที่ไม่มีความจำเป็นอะไรเลย
วินาทีนั้นเองที่หัวใจแหลกสลายของเขาพลันเต้นผิดจังหวะขึ้นมา
โดยไม่ทันได้ตกหลุมรัก
ฮิมก็ได้ทำเรื่องที่เขาหวาดกลัวที่สุดในชีวิต
เป็นอีกครั้งที่โยธาใจสลาย เขาร้องไห้อย่างหนัก ปริมาณน้ำตาทั้งคืนไม่อาจเปรียบเป็นคำบรรยายความเจ็บปวดนี้ได้ เขาหวาดกลัวการสัมผัสจากความทรงจำที่เลวร้าย เขากลัวการถูกสัมผัส การกระทำของทิมกับคุณทำให้เขาขยาดกับความรัก ครั้นพอคิดว่าฮิมอาจจะเป็นไปได้ กลับเป็นว่าฮิมได้ทำเรื่องที่เขาหวาดกลัวที่สุดในชีวิต
จากที่จิตใจของโยธาเคยแหลกสลายไปเมื่อสองปีก่อน ในตอนนี้มันป่นปี้ไม่ต่างจากเศษแก้วที่โดนบดจนละเอียด
และก่อนที่เขาจะจมลงไปในห้วงอวกาศมืดมิดไร้ทางออก ก็เป็นฮิมที่เข้ามาฉุดเขาอีกครั้ง
เด็กน้อยหวาดกลัวและหวาดระแวงผู้คนมากขึ้น มีเพียงเพื่อนๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างเพียงแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลา ช่วงเวลาของมหาลัยย่อมมีบางเวลาที่พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะธุระส่วนตัวของแต่ละคนและงานเดี่ยวที่ทับโถม เป็นฮิมที่ใช้โอกาสนี้เข้ามาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง
แม้ว่าความเชื่อใจที่มีต่อฮิมจะไม่เหมือนเดิม แต่เพราะการกระทำของฮิมในคราวนี้แตกต่างออกไป โยธาห่างบ้านมาไกล แม้จะมีเพื่อนๆ อยู่เคียงข้างแต่ก็ไม่ได้คอยอยู่ดูแลตลอดเวลาเหมือนฮิม เด็กน้อยที่เคยติดหรู เคยมีคนเอาใจเสมอมาในตอนนี้เลยอ่อนไหวกับการดูแลของฮิม แม้ว่าฮิมจะเคยทำร้ายกันมาก่อนก็ตาม
แต่ฮิมก็เป็นคนที่ทำร้ายเขาและช่วยเหลือเขาไปพร้อมๆ กัน
เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า พวกเขาสนิทใกล้ชิดกันมากขึ้น ความใกล้ชิดที่ฮิมมอบให้เขาทุกวันทำให้จิตใจเด็กน้อยเริ่มหวั่นไหวอีกครั้ง เขายังไม่คิดจะตกหลุมรัก คราวนี้เขาพยายามรักษาความรู้สึกตัวเองเพื่อไม่ให้ใครมาทำร้ายมันได้อีก โยได้แต่หวังว่าเขาจะเริ่มกลับมาเชื่อใจคนนี้ได้ใหม่อีกครั้ง หลังจากที่ไม่มีความรู้สึกนี้กับใครมานาน
เด็กน้อยหวังว่าพระจันทร์จะไม่ทำให้หัวใจเขาแหลกสลายอีก
❍
เป็นตอนที่ไม่มั่นใจที่สุดเลย
ไม่ต้องชอบน้องโยก็ได้ แต่อยากให้เข้าใจน้องหน่อยนะแง
#ณพระจันทร์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
