ตอนที่22 เหตุ
"เซียนเป็นยังไงบ้าง"
"พี่จี ก็ดีคับ"
"มันยังจำไม่ได้อีกหรอ"
"ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลาหน่อยซิคับ"
"ใช่ ต้องใช้เวลาแต่ไม่ใช่สำหรับเซียน"
"ผมรู้แต่จะให้ผมทำยังไงละคับ"
"เซียนนี้ก็จะครบกำหนดแล้วนะ พี่อยากให้เซียนทำใจเผื่อไว้บ้าง"
"แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมจะพยายามคับ แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เซียนไปให้หมอตรวจหน่อยไหม"
"แต่...."
"พี่ขอละ"
"ก็ได้คับ แต่ตรวจเสร็จผมกลับห้องเลยนะคับ"
"อืม"
.
.
.
.
.
.
.
"เซียนรออยู่ตรงนี้นะเดียวพี่ไปฟังผลตรวจเอง"
"คับ"
"คุณหมอคับเซียนเป็นยังไงบ้างคับ"
"อาการคนไข้แย่ลงมาก ที่ยังเดินได้อาจเป็นเพราะกำลังใจ หรือว่ายังมีห่วงอะไรอยู่หรือเปล่า รีบๆพาคนไข้มารักษาเถอะคับ"
"คับอีกไม่กี่วันหรอกคับ งั้นผมขอตัวก่อนนะคับ"
"พี่จีคุณหมอว่าไงบ้างคับ"
"อืม หมอเขาให้ยาตัวใหม่มานะบอกว่ายาตัวนี้ดีกว่า เดียวพี่ไปส่งเซียนนะ"
"คับ"
เอ๊ะ นั้นมันไอ้เซียนนิ มาทำอะไรแล้วยังนั้งรถเข็นอีก
"อ่อ ขอโทษนะค่ะคุณหมอ"
"คับมีอะไรให้ช่วยคับ"
"คือหนูเป็นพี่สาวของคนไข้เมื่อกี้นะค่ะ น้องหนูเป็นอะไรค่ะ คือหนูถามอะไรก็ไม่ยอมบอก หนูเป็นห่วงนะค่ะ"
"คุณเป็นพี่สาวหรอคับ"
"ค่ะ"
"น้องคุณเป็นลูคีเมีย"
"ห๊ะ ลูคีเมีย แล้วอาการเป็นยังไงบ้างค่ะ"
"คือตอนนี้อาการน้องคุณแย่ลงมาก คุณควรจะรีบพาน้องคุณมารักษานะคับ"
"คุณหมอหมายถึง น้องหนูมีสิทธิที่จะตายได้ใช่ไหมค่ะ"
"ตอนนี้มีโอกาสสูงอยู่ ถ้าไม่รีบรักษา"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะที่ช่วยบอกหนู"
"ไม่เป็นไรคับ"
หึ หึ รีบๆตายเถอะไอ้เด็กกำพร้า
"เซียนพี่ขึ้นไปส่งที่ห้องนะ"
"ไม่เป็นไรคับผมไปเองได้"
"ให้พี่ไปเถอะ ไหนบอกว่ามันเข้าใจแล้วไงแล้วจะกลัวอะไรอีก"
"ก็ได้คับ"
แก๊รก
"พี่ไปร์เซียนกลับมาแล้ว พี่ไปร์ พี่อยู่ไหน สงสัยจะออกไปข้างนอกอะ พี่จะกลับก่อนก็ได้นะ"
"เดียวพี่รอเป็นเพื่อน"
"ก็ได้คับ พี่จีหิวน้ำไหมคับเดียวผมเอามาให้"
"ไม่พี่ไม่หิวเรามานั้งเถอะ"
"คับ"
"เซียนอย่าลืมที่บอกไว้นะถ้าครบกำหนดแล้วต้องไปรรักษา"
"คับ"
"แล้วก็ตัดใจจากไอ้ไปร์ด้วย"
"พี่จี"
"พี่รู้ว่ามันยาก แต่เราก็ต้องพยายาม พี่ทนไม่ได้หรอกนะที่ต้องมาเห็นเซียนเสียใจอยู่อย่างนี้ คิดซะว่าเขาไม่ใช่ของๆเรา"
"ผมเข้าใจผมจะพยายาม"
"มันอาจจะใช้เวลานานหน่อยแต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเราจะลืมมันไม่ได้"
"พี่จี"
"แรกๆอาจจะเจ็บมากหน่อยเพราะมันเป็นแผลสด แต่ไม่ต้องกลัวพี่จะอยู่ข้างๆเซียนคอยปิดแผลนั้นเอง
มันอาจจะไม่หายสนิท แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้แผลมันขยายใหญ่ไปเรื่อยๆ"
"ขอบคุณนะคับพี่จี" ผมโผเข้าไปกอดพี่ชายของผม
ตู๊ด....................
"ฮัลโหลคับ พี่เลย์
"เซียน ไอ้ไปร์ถูกรถชน อยู่โรงพยาบาลxxxxx เซียนฟังพี่อยู่เปล่า
"เซียนเป็นอะไร ฮัลโหลจีพูด
อืม
อืม เดียวกูไป"
"ฮือ.............พี่จีพี่ไปร์ อึก.............."
"ไม่เป็นไรนะ ไอ้ไปร์มันไม่เป็นอะไรหรอก"
"พี่เลย์ ซิม พี่ไปร์เป็นไงบ้าง"
"ยังไม่ออกมาเลย"เลย์
"แล้วมึงบอก พ่อ-แม่มันยัง"จี
"บอกแล้วตอนนี้ท่านอยู่ต่างประเทศบอกว่าจะรีบกลับมา ฝากไอ้ไปร์ด้วย"
"เลย์ไปร์เป็นยังไงบ้าง"
"แคทมาได้ไง"
"ก็ แม่ไปร์โทบอกแคทก็รีบมาเลย แล้วไปร์ละ"
"ยังไม่ออกมาเลย"
"แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง"
"ไอ้ไปร์มันกำลังขับรถกลับห้อง แต่มีรถฝ่าไฟแดงพุ่งมาชนมัน"
"อึก..........อึก....."
"เซียนมึงไม่เป็นไรนะ"
"กูไม่เป็นไร กูเป็นห่วงมัน"
"พี่เขาไม่เป็นไรหรอก มึงทำใจดีๆไว้"
"คุณหมออกมาแล้ว"เลย์
"คุณหมอคับพี่........"
"คุณหมอค่ะไปร์เป็นยังไงบ้างค่ะ"
"คนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง แต่ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วคับ"
"แล้วเข้าเยี่ยมได้ไหมคับ"
"ตอนนี้คนไข้ยังไม่ได้สติไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมแล้วกันนะคับ"
"เฮ้อ ดีนะที่มันไม่ได้เป็นอะไรมาก"
"เห็นไหมกูบอกแล้วว่าพี่เขาไมเป็นอะไรมาก"
"อืม"
"อ่อ ทุกคนคงจะเหนื่อยกันมามากแล้วเดียวแคทจะออกไปซื้อของใครจะเอาอะไรบ้างค่ะ"
"ขอกาแฟแล้วกัน"เลย์
"ผมไม่เอา"จี
"เซียนไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหม"
"ทำไมต้องพาเซียนไปด้วย"จี
"ก็แค่ไปเป็นเพื่อน"
"เดียวผมไปเองคับ"ซิม
"ไม่เป็นไรเดียวกูไปเอง"
"แต่" ซิม
"ไม่เป็นไร ไปคับพี่แคท"
"จ๊ะ"
"พี่มีอะไรจะพูดกับผมหรอคับ"
"พี่ขอโทษ"
"ขอโทษเรื่องอะไรคับ"
"ทุกเรื่องที่พี่ทำไม่ดีกับเซียน"
"คับ พี่คงไม่ได้มาขอโทษผมอย่างเดียวใช่ไหมคับ"
"ใช่ เซียนป่วยใช่ไหม"
"พะ....พี่รู้ได้ยังไง"
"บังเอิญวันนี้เจอเซียนที่โรงพยาบาลนะ พี่ไม่รู้จะพูดยังไงแต่อยากให้เซียนคิดดูให้ดีๆ"
"เรื่องอะไรคับ"
"ก็เรื่องที่เซียนป่วยแล้วก้ไม่ได้ป่วยธรรมดา เซียนอาจจะ.........จะตายก็ได้"
"คับแล้วยังไง"
"ถ้าเซียนไม่หาย แล้วไปร์ที่จำเซียนได้แล้วเขาจะทำยังไง เขาจะต้องเสียใจเรื่องของเซียนไปตลอด
เสียใจที่ช่วยอะไรเซียนไม่ได้ เขาจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ที่เขามีส่วนให้เซียนตาย
เซียนอยากให้คนที่รักไม่มีความสุขหรอ"
"ตกลงพี่ต้องการจะพูดอะไรกับผมกันแน่"
"อึก........อึก........พี่รู้ว่าไม่ควรพูดอย่างนี้อึก............พี่ขอไปร์ได้ไหม ขอดูแลต่อจากเซียน
แล้วก็อยากจะขอร้องให้เซียนหยุดเรื้อฟื้นความจำของไปร์กลับมาซักทีเพื่อตัวของไปร์เอง
เซียนคงเขาใจนะว่าทำไมพี่ถึงต้องพูดอย่างนี้อึก.........อึก...........พี่รักไปร์แล้วเซียนละรักไปร์ไหม
ลองเก็บไปคิดดูแล้วกัน พี่เคารพการตัดสินใจของเซียน"
"ผมขอตัวก่อนนะคับ"
จบอีกตอน ขอบคุณทุกเม้นเลยนะ
ยังไงก็ช่วยๆกันเม้นต่อไปนะ รักทุกคน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
