ลมเหนือที่รัก
ตอน71 โรงอาหารกลาง ศึกของเหยี่ยว
------------------------------
yeaw's
วันอังคาร ...วันที่น่าหนักใจ
คนของผมเอากิ๊กลมออกแต่เช้า ผมขับตามเหมือนเคย (แกล้งมาปลุกผมสาย เลยอดล่าตอนเช้าเลยผม)
ตอนเช้าเมี่ยงคำโผล่มาพร้อมกับกาย ร่วมมือกับโจ๊กตะล่อมคนของผมให้ไปคัดตัวลีดมหา-ลัย บ่ายนี้
ขอโทษเหอะ-โดนดอก 'แพ้แดด' เข้าไปเงียบจ๋อย ล่าถอยไปทันที -สะจาย 555
..............................
........................................
ตอนเที่ยงเจอหมวยบีกับตี๋เก็ท (โจ๊กเรียกจนชิน) ที่โรงอาหารกลางฝั่งนิเทศและบริหาร เจฟฟรี่ที่เพิ่งตื่นมาเรียนภาคบ่ายร่วมแจมด้วย ไม่มีกายที่แยกพาเมี่ยงคำพาไปซื้อของกับทานข้าวข้างนอก
เหตุการณ์เหมือนปกติแต่ไม่ปกติ...ที่โรงอาหารนั่นทำผมร้อนองศาเดือด!
"แม่ฝากขอบคุณพี่เหยี่ยวมาด้วย โอนเงินงวดแรกคืนให้แล้วนะครับ" เหลือบีกับผมนั่งโต๊ะกันสองคน พยักหน้ารับรู้เรื่องผมเซ้งร้าน 2 คูหา ที่ตลาดใหญ่ใกล้คอนโดของกายที่ตอนนี้สองคนเข้าครอบครองเต็มเม็ด
ตลาดฝั่งนั้นมีหอพักนักศึกษาอยู่เพียบ แม่บีขายร้าน 7-eleven แล้วว่างงานพอดี (ผมอยู่อีกฝั่ง ประมาณออกจากประตูรั้วมหาลัย ผมเลี้ยวซ้าย เด็กสองคนนั่นเลี้ยวขวา) ให้ร่วมหัวจมท้ายกับพี่นุชจรีแฟนพี่พงศ์ที่มาเปิดร้ายขายเสื้อผ้าฝั่งผม
สองร้านแบ่งคอนเซ็ปต์กันชัดเจน ฝั่งร้านพี่นุชขายเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับคนทำงาน ฝั่งแม่บีขายชุดนักศึกษาล็อคหนึ่ง อีกหนึ่งขายเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับเด็กวัยใส-นักศึกษา
ไม่ถึงเดือนมีเงินทุนมีคืนผมบางส่วนแล้ว..
"แสดงว่ากิจการไปได้สวยมากนะนี่เรา"
"พอใช้ได้ครับ แม่ดูแฮปปี้ดีมากๆ บีช่วยดูช่วงเย็นบ้าง แต่ตอนนี้รับน้องกลับดึก เรียนเยอะด้วย แม่ให้หลานสาวมาช่วยดูอยู่ บีกับเก็ทช่วยแค่เสาร์-อาทิตย์เอง"
"เก็ทด้วยเหรอ"
"ครับ ถ้าเก็ทไม่ต้องเข้าบ้านน่ะนะ"
"แม่เราก็เก่งเหมือนกัน ไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ" ผมชมจริงใจ
"ลมช่วยด้วยแหล่ะครับ"
"หือ ลมเกี่ยวไรด้วยเหรอ?"
"นี่ครับ...ลมช่วยเป็นแบบให้ บีถ่ายรูปแล้วเก็ทช่วยส่งเข้ามือถือ กระจายเฉพาะในกลุ่มเพื่อน" รับไอพอดมาดูโชว์นายแบบหรา ผมตกใจวูบ!!!
"ไรเนี่ย -บี!?" ค้างไปเลยเพราะมันทั้งโฟลเดอร์ รูปลมเหนืออริยาบถเผลอๆ ไม่มองกล้อง ถ่ายโคสลอัพเสื้อผ้ากระเป๋า เครื่องประดับก็จริงแต่มันติดเสี้ยวหน้า คางมน ปากรูปกระจับ ข้อมือสวยนั่น
"ใครโชว์รูปพวกนี้ที่ร้าน แม่ลดให้ 20-25% ในชิ้นที่สอง ตอนนี้ร้านมีลูกค้าใหม่เก่าเพียบ ขายดีมากครับ พี่นุชยังเอาของที่ร้านมาให้ลมเป็นแบบด้วย" ยังเจื้อยแจ้วไม่เห็นเงาหัวหาย
"......" ผมไล่ดูทุกรูป ตาถลนออกนอกเบ้า ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้ายูนิเซ็กส์ ใส่ได้ทั้งผู้ชายผู้หญิง พออยู่บนตัวคนนี้ทำไมมันดูมีราคา ราศรีจับ ดูแพงระยับขึ้นมาทันทีเลยวะ
"ลูกค้าชอบมาก มาซื้อเพราะนายแบบใส่สวย บอกให้ถ่ายเต็มตัวแต่ลมจ๋าไม่ยอม แล้วที่ร้าน-แม่บอกรูปที่พริ้นท์แปะกะไม้แขวนหายบ่อยมากๆ ต้องให้เก็ททำสำรองไว้ตลอดเลย" ยังเจื้อยแจ้วไม่รู้สำนึก
"...ไอ้-โจ๊กถ่าย!?" กัดฟันกรอด
"ไม่ใช่ครับ บีกับเก็ทใช้มือถือกับไอพอดถ่ายกันเองนะ"
"......" เลื่อนดู เกือบ 40 ภาพได้
"พี่โจ๊กแค่ออกไอเดียกับให้ยืมใช้ห้องชมรมถ่ายตอนคาบว่างของลมจ๋า ---แป๊บๆ เสร็จ" แป๊บๆ หนูก็จะตายคามือพี่!!!
ผมแทบกระโจนข้ามไปบีบคอหมวยน่ารักของไอ้เก็ท
"อ่า..งื้ออออ-พี่เหยี่ยวทำหน้างี้อ่ะ ...เค้ากัวอ่า" บีเริ่มรู้มาคุ
"ก็มัน..."
"บี ๆๆๆๆ ให้เก็ทเป็นแบบเหมือนกันนะ ดูอีกโฟล์เดอร์ซิครับแนวสปอร์ต แมนๆ น่ะ แต่เสื้อผ้าสไตล์ของลมขายดีกว่า ให้เก็ทลองแล้วไม่ดึงดูดแรงเท่าแล้วก็ไม่ยูนิเซ็กส์เท่าลมอ่ะคับ"
"บี!!!"
"แล้ว ๆๆๆๆๆ เอ่อ...ลมจ๋าบอกเป็นแบบนาฬิกาให้พี่ด้วยหนิ บี-ก๊อะเลย อื๊อออT^TT" เอาแล้วครับ หน้าผมคงเข้าโหมดฆ่าเด็กกลางที่สาธารณะแน่ๆ
"...-^-" สุดจะเอ่ย ก้มหน้าบีบนวดหัวคิ้วเป็นการใหญ่ ตายๆๆ เด็กกู ป่านนี้มิดังกระฉ่อนทั่วมหา-ลัย!?
ที่ลมเหนือเคยบอก 'พี่เหยี่ยวต้องระวังบีนะ เก็ทไม่เท่าไหร่แต่บีฉลาดแกมโกงมาก รักเพื่อนจริงแต่แกล้งเพื่อนได้หน้าตาเฉย'
'ลมได้คลิปประหลาดก็เพราะบี แถมมีการบอกถ้าตกงาน-มือเจ็บเล่นเปียโนไม่ได้ จะให้ลมเป็นตัวเทสต์อาหารร้านไหนมีผงชูรสด้วยนะ ใจร้ายมั่ก' นินทาเพื่อนตัวจ้อยซะผมขยาดไปเลย
หันมองหาพรรคพวก เจฟฟรี่กับโจ๊กอยู่ร้านน้ำ ลมกับเก็ทรอคิวอยู่ซุ้มเครปไอติมที่เพิ่งเปิดใหม่...ได้แต่ถอนหายใจพรืดดดดด-แรง!!!
"พี่อนุญาตแค่ช่วงนี้ ถ้าคืนเงินครบ-เลิก! หรือไม่ต้องครบแต่หมดเทอมนี้ต้องเลิกทันที แล้วให้เก็ทหาวิธีตามลบไฟล์ภาพพวกนี้ด้วย"
"ลบได้ด้วยเหรอครับ?" บีแอ๊บแบ๊วตาโตน่ารัก
"ให้เก็ทถามเจฟฟรี่ มันมีวิธีของมัน!" เพื่อนพ่อมดผมยาวตามฝังไวรัสอัดพร้อมสรรพ เปิดดูได้ส่งต่อไม่ได้ พวกมันวิดวะคอม-ภาคเดียวกันคงสอนกันได้หรอก
"ง่า-ครับ บีจะรีบบอกเก็ท" ทำจ๋อย
"ทันทีเลย!"
"คร๊าบบบบ"
"บ่ายนี้ก่อนเก็ทคัดลีด พี่ต้องได้เรื่อง ไม่งั้นโยนเจฟฟรี่จัดการทั้งหมด เข้าใจมั้ย!?"
"ขอบคุณพี่เหยี่ยวมากคร๊าบบบบ" ทีนี้ล่ะยิ้มแฉ่งปากจะฉีกถึงหู ไม่ตัวเล็กน่ารักและติดทัณฑ์บนไอ้ตี๋เก็ท 3 เดือนผมจะเฉ่งให้
ใช่ ลมเหนือเป็นโมเดลนาฬิกาข้อมือให้ผม (อ่านตอน deal!? p.44) ผมถ่ายจากมือถือหรือโพลารอยด์ส่งเข้าเว็บไซด์ร้านของผมเอง ไม่ให้เห็นหน้าทั้งหมดแค่ข้อมือหรือแค่คางปรากฏคนมาโพสต์อยากเห็นหน้า เลยถ่ายติดแค่หน้าด้านข้างหรือเสี้ยวหน้าแบบเผลอๆ ไม่มองกล้อง
เท่านั้นล่ะ... ทายได้เลยว่าเรือนนั้นจะขายดี แค่ปล่อยภาพออกไม่เกิน 10-20 นาทีจะมีคนติดต่อเข้ามาได้ปล่อยของทันที ไม่ต้องวางโชว์หน้าร้านด้วยซ้ำ
ตอนนี้ตัวเลขค่าคอมในบัญชีธนาคารที่ผมเปิดไว้ให้มันพุ่งขึ้นเรื่อย ๆ จนผมเริ่มกุมขมับว่าคิดผิดซะแล้ว
ไม่กล้าให้ดู ถ้าเผื่อเห็นยอดสวยแบบนี้เค้าจะปีกกล้าขาแข็งบินปร๋อห่างผม...เรื่องไรจะให้เห็น -เหยี่ยวยอมไม่ได้!!! -^-
แล้วรูปพวกนี้ ผมทำได้ แต่คนอื่น ...ไม่!!!
นั่นศึกแรก
.....................
........................
"อ่ะ สตอปั่น รอจนเหงือกแห้ง..." โจ๊กเพิ่งฝ่าด่านอรหันต์ บรรดานักศึกษาฝูงใหญ่คราคร่ำมาวางแก้วน้ำให้น้องได้
"ขอบคุณคร๊าบ เจ่เจ๊น่ารัก" หมวยเล็กยิ้มแก้มปริ
"คนเยอะว่ะ กูจะอ๊วก" ค้างคาวผมยาวออกปาก ตื่นเกือบเที่ยงเจอแดดจ้า-เจอฝูงชนเข้าไป เจฟฟรี่ผู้ชอบสันโดษ ชอบคนน้อยๆ ส่ายหัวเหนื่อยหน่าย (เหมือนกับลมเหนือ'ผมม่ชอบคนมาก-นิดหน่อย' เดินห้างทีไรเอ๋อ หลบคนไม่เป็น ผมต้องคว้ามาควงติดตัวทุกครั้ง)
"เออดิ คนแม่ม-เยอะยังกะหนอน คราวหลังไปฝั่งโน้นเหอะนะ หมวยนะ" โจ๊กระอาอีกคน
ถ้าบีไม่ออกปากว่าอยากกินขนมร้านนี้ว่าอร่อยเท่าฝั่งวิดวะมั้ย ผมไม่พาคนของผมมาเป็นอาหารตาพวกนี้หรอก..แล้วนั่นโต๊ะพวกผู้ชาย 4-5 คนใกล้ร้านเครปเจือกมองคนของกูตาเป็นมัน
เดี๊ยะ...ได้เจาะลูกกะตามาร้อยประคำคล้องคอซะหรอก!!!
"อะ-บี นี่ชอคชิพของพี่โจ๊กครับ คิวค่อดดด" เก็ทเกินกลับมาพร้อมเครปชุดแรก ยื่นแจกรายตัว
"วานิลลาของมึงยังไม่ได้อีกเหรอวะ" โจ๊กหันหลังไปปรายตามอง 3 คนนั่งหันหลังให้ เจฟฟรี่ที่นั่งฝั่งเดียวกับผมชนเข่ามาโดนใต้โต๊ะพลางบุ้ยสายตาให้ดูเหตุการณ์ที่ซุ้ม
"ยังพี่ ลมมันรออยู่ ชอคชิพของพี่เจฟฟรี่ด้วยนะครับ" เก็ท
"อื้อ พี่ชักไม่อยากกินแล้วว่ะ..."เจฟฟรี่ตอบอืมๆ แต่ตาจ้องร้านเครปเขม็ง
"อ๊ะ นั่นของเค้า ไอ้หมูอ้วน!/ ขอชิมหน่อยหมวย" เป็นเก็ทแย่งน้ำหวานสีชมพูเลยเปิดศึกน้ำตาลกันสามคน ไม่สนใจผมกับเจฟฟรี่ที่มองหลังร่างบางที่ต่อคิวอยู่เกือบสุดอาคารโน่น
ไอ้หน้าเหียกตัวดำนั่นมันชิดใกล้คนของกูตั้งกะเมื่อไรวะ จำได้ว่ามันเป็นหนึ่งในโต๊ะลีดชายคณะนิเทศเพราะบีชี้ให้ดูตั้งแต่มาถึงแล้ว (เค้าแค่ผิวสีแทน เพิ่มสีซะT^T)
แล้วยืนจ้องตามันทำไม...อมยิ้มด้วย-ผมลุกพรึ่บ!!!
--------------------------------
ตรงลิ่วไปกระชากบ่ามันออก เสียงคนร้องวี๊ดว๊ายเล็กๆ วงแตกฮือ
วางก้ามข่มจริงจัง นี่น้องปี2 และเป็นลีดกลุ่มเดียวกับเมี่ยงคำ (อ้อลูกค้านาฬิการ้านกูด้วย) ถ้าปีเดียวกันผมฟาดหน้ามันยับไปแล้ว
"นี่-ของ-กู" ว่าเบา ไอ้เชรี่ยดำมันโกรธวูบก่อนหน้าเหลือสองนิ้วพอรู้ว่าจะๆ กูเป็นใคร...ในมหา-ลัยไม่มีใครไม่รู้จักเหยี่ยวขาว!!!
ที่สำคัญ 'คนของเหยี่ยว' แตะไม่ได้ ไม่เคยอวดเบ่งศักดาในสถานศึกษาแต่สถานบันเทิงเริงรมย์ต่างๆ เหยี่ยวขาวลงหมัดเอง ไม่รวมใช้คนอื่นลงแขกกระทืบ ข่าวใส่ไข่ชามใหญ่จะตามมากระฉ่อนถึงในนี้เอง-ไม่ต้องห่วง
"ผะ-ผม...ผมขอโทษครับ" เสียงอ่อย หลบตาหน้าจ๋อย ค่อยน่าปราณีหน่อย
ไม่แปลกใจเท่าไร ผมมันสมญา 'เจ้าชายแบดบอย' ถึงไม่เคยกร่างในมหา-ลัย แต่ข้างนอกนั่นข่าวโคมลอยเป็นกระตัก...ก่อนตกม้าตายเพราะเสียงนี้!
"ไม่พูดด้วย 2 วันเต็ม!" ห๋า ยังไม่เชื่อหูหาเรื่องของตัวเอง ขย้ำคอเสื้อไอ้เหียกเตี้ยเข้าไปอีก ...มือแมวยื่นมาจับชายเสื้อชอป
"...พะ-พี่ พี่เหยี่ยว อ่อก" ไอ้เหียกสำรัก ไม่เก่งหยั่งหน้าตามันเล๊ย
"3!" งั้นหูไม่ฝาดแน่ แต่ว่าไงนะ ไม่พูดด้วยเหรอ ไม้นี้ไม่เคยได้ยินแฮะ
"......." ไม่สน กดคอหมอนั่นไอค่อกแค่ก
"6!!"
"ห๋า... ว่าไงนะ 4,5 หายไปไหน!?" ซวยล่ะ หลงกลเต็มเปา T^TT
หันไปเห็นสีหน้าเรียบเฉยยกมือทำท่ารูดซิปปาก-ฉับ! สบตาท้าทาย...เอาไงดีวะ !?
ร่างคนต้นเหตุเดินห่าง 2-3 ก้าวก่อนหันกลับไปมอง ...หยุดรอให้เดินตีคู่-กลับโต๊ะด้วยกัน
"ฮื่ยยยย..." ผลักไอ้เหียกคนนั้นเซพรืดไปกับผนัง ก้าวตามออกมาจับบีบต้นแขนแน่นพาเดินกลับไป ...คนซุบซิบรายรอบ หลีกทางโล่งโจ้ง ทะลุถึงโต๊ะนั่ง....เห็นโจ๊กสาละวนดึงกล้องจากกระเป๋า บียืนค้างมือถือขนมรออยู่หน้าโต๊ะ
"......" ยังเงียบ ฉุดต้นแขนลากลิ่ว เจฟฟรี่ตามมาใกล้เข้าคุม-ซ้อนหลังทันที
"กลับ...เผลอ-ไม่-ได้!" ผมไม่น่าปล่อยให้ไกลตัวเลยจริงๆ
ไอ้เก็ทรออยู่กลางทาง ขนาบอีกข้างเพื่อนตัวแสบทันที
"เกิดไรขึ้นวะลม พี่พวกนั้นทำ-ไร!?"
"......" ได้ความเงียบแทนคำตอบ
ถึงโต๊ะ ผมคว้าเก็บสิ่งของตัวเอง มือถือ ไอแพด พาออกไปให้พ้นจากที่นี่
"ลมจ๋า เกิดไรขึ้นอ๊ะ!?" บีตาโต สองมือมีขนม ข้างนึงเครป อีกข้างน้ำหวานสตรอเบอรี่ปั่น คงคอนเซ็ปต์(งกของหวาน) ชัดเจนไม่เปลี่ยน
"อย่าบอกนะ พี่ลีดคนนั้นมาสีมึง?" เก็ทมันเก็ทไวสมชื่อ ลงมือรีบเก็บกระเป๋าบีกับของตัวเองเร็วไวปานกัน
"ห๊ะ พี่โมทย์ หัวหน้าลีดปี 2 น่ะนะ ไม่อยากจะเชื่อ เค้าอุตส่าห์กรี๊ด" ตัวน้อยยืนอึ้งมึนๆ มองเพื่อนตัวขาวสลับกับเหตุการณ์วุ่นวายที่ร้าน ผู้คนซาเสียงลงแต่ยังฮือฮา ซุบซิบหนาหูให้ได้ยิน
"ไม่รู้อะไรหมวย ไอ้นั่นน่ะ---ปล่อยยยย จะทำข่าว!" โจ๊ก
"ไม่ต้อง เรื่องไม่เป็นเรื่อง!!!" เจฟฟรี่ตวาดเข้ม นักข่าวหัวเห็ดโดนมือใหญ่เก็บกล้องคู่ชีพเข้ากระเป๋า-หุบปากไปทันที
--------------------------------
ลากเดินเร็ว คนในอุ้งมือยังเงียบกริบ ไม่ได้ยินเสียงตั้งแต่ที่เกิดเหตุแล้ว ...แต่ตรงทางออก
"ว๊ายพี่เหยี่ยว/...ตายแล้ว พี่เหยี่ยวมาแล้วววว เร็วค่าน้องพอลขา"
"...พี่เหยี่ยวแวะนิ๊ดส์นึงค๊า" กระเทยกลุ่มใหญ่...แม่ม ทีนี้ละงานเข้า กรูกันมาหลายทางชิบ
"พะ พี่---พี่เหยี่ยวฮะ/ตุ๊บบบ/ ...อ๊ะ!" น้องพอลโผล่มาใบหน้าตื่นเต้นยิ้มหน้าบาน ยื่นถุงขนมไทยร้านชื่อดังให้กลับโดนไหล่ผมปัดหล่นทันใด ก็ใครใช้ให้เจือกขวางทางวะ!
"ว๊าย ตายแล้ว ...ขนม/...น้องพอลขา/ ต๊าย -เป็นไรมากมั้ยคุณลูกขา"แว่วเสียงลูกคู่แก๊งค์กระเทยไล่ล่าตามหลังพอได้ยิน ...กูไม่สน ไม่อยู่ในสายตาว๊อย
"อ๊ะ นั่นพวกพี่พอลกับพวกพี่โมนาลิซ่า-ราชินีนิเทศนี่" หมวยน้อย
"เร็วบี" เก็ทดึงแขนตัวเล็กของมัน
คุยอะไรกันไม่รู้ไม่ได้ศัพท์ ทำนองเคยเจอมาบ่อยแล้ว เรื่องทำนองนี้
มันจะทำนองไหนก็ช่าง แต่ต้องไม่ใช่กับคนของกู-คนนี้เฟ้ยยย!!!
"ใช้มุก 'เจ้าชายน้ำแข็ง' เหรอวะ ได้ผลใช่ป่าว?" เก็ทยิ้มแย้มผ่อนคลายขึ้นมาตีขนาบอีกข้าง คล้ายจะรู้จักเพื่อนตัวเองดี
"อือ...เอาไป วานิลามิลค์เชคว่ะ" ยื่นขนมเจ้าปัญหาให้เพื่อน ยังจะฮา แกล้งบีบแรงขึ้น พาก้าวเร็วยิ่งขึ้น
"เฮ้ย ไหงเละงี้!" เก็ท
"...อ๋อย ทิ้งไปเหอะ" บี
"ยังไงวะตี๋ อย่าบอกนะลมมันเจอบ่อย" โจ๊กวิญญาณนักข่าวลงประทับ ควานหาข่าวไม่เลิก ไวนักล่ะเรื่องพวกนี้
"ประ-จำ-พี่ ที่โรงเรียนนะ---" เก็ทยังจะบาน ผมรำคาญเต็มทน
"ยุ่ง!!/เงียบ!!!" เจฟฟรี่/ผมเสียงดัง เพื่อนเสาไฟฟ้าล็อคคอคนของมันกลับไปเดินใกล้ บีเก็ทถอยวูบ-โดดเข้าหากันโดยพลัน
แล้ว...ได้ยินเสียงเย็นเยียบอีกครั้ง
ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ยินประโยคคำสั่งจากปากรูปกระจับนั่น
"พาลมไปล้างมือหน่อย" กล้าสบตานกไฟบรรลัยกัลป์อย่างผม
"...ได้- เรามีเรื่องต้องคุยกัน!" ต้องการอย่างนี้ใช่มั้ย จัดให้!!!
***********************************TBC by puppyluv