หัวข้อ: [Fantasy]// Enamorado de Ti:: ความงามและตะแลงแกง :: ถามหน่อยค่ะ (11/12/56)

[teatimes]

>>  ต่อจากหน้า 7 <<



ไอร่าพยายามเบี่ยงตัวหลบเมื่อโครอสส่งมือมาแตะใบหน้าผ่านผ้าคลุมผืนบาง  ทำไมเขาถึงไม่แอะใจนะ  ทั้งที่เมื่อวานโครอสก็เป็นคนขอเขาแต่งงาน  และวันนี้ยังมีการกระทำและคำพูดแปลกๆของลีเดียกับเซรีน่า  ไอร่าหน้าแดงเมื่อโครอสเปิดผ้าคลุมหน้าออก  เขาเอียงหน้าหลบ  เมื่อโครอสโน้มตัวลงมาจูบและฝังจมูกลงที่นวลแก้ม  ไอร่าหน้าร้อนผ่าวเมื่อถูกเชยคางให้มองสบดวงตาคู่คม
 
" คืนนี้จะเป็นคืนแต่งงานของเจ้ากับข้า  เจ้าที่จะอายุสิบแปดในคืนนี้จะเป็นคนของข้าโดยสมบูรณ์  ไอร่า  ไดแอน  ไซธีรา  เจ้าจะสาบานหรือไม่ว่าจะขอใช้ชีวิตร่วมกับข้าไปตลอดชีวิต  จะร่วมทุกข์   ร่วมสุข  จะอยู่เคียงข้างข้าแม้ยามเจ็บไข้และยามสุขสบาย  เจ้าจะสาบานหรือไม่ว่าจะอยู่เคียงข้างข้าไปตลอดชีวิต"
 
ไอร่าเริ่มไปไม่ถูก  เขาไม่นึกว่าการแต่งงานของตนเองจะมาถึงเร็วโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้  ไอร่ามองสบตาคู่คมที่รอคำตอบอย่างมุ่งมั่น  ไอร่าหลุบตาลง  ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น  ก่อนคลายลงและเอ่ยคำสาบานออกมาต่อหน้าของโครอส
 
" ข้าสาบาน.."
 
" ข้า  โครอส  อาเบล  ไฮพีเรีย  ขอสาบานว่าจะปกป้องและดูแลเจ้าไปชั่วชีวิต  ดั่งที่ได้ให้คำสาบานเอาไว้แล้ว  นับแต่นี้ต่อไป  ไอร่า  ไดแอน  ไซธีรา  จะเป็นคู่ครองของข้า  เป็นคู่ครองเพียงหนึ่งเดียวที่ข้าจะปกป้องไปชั่วชีวิต  ข้า  โครอส  อาเบล  ไฮพีเรีย  หนึ่งในพ่อมดทั้งเจ็ดแห่งไฮพีเรีย  ขอกล่าวให้พิธีแต่งงานนี้เสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์หลังจากจูบสาบาน  และขออวยพรให้เราทั้งสองจงมีความสุข  ไม่มีสิ่งชั่วร้ายใดเข้ามากล้ำกลาย  และขอให้คำสาปอื่นใดที่มีก่อนหน้านี้จงลดทอนความชั่วร้ายลง  ตามความรักของเราที่จะมีมากขึ้นในทุกคืนวัน"
 
โครอสก้มจูบไอร่าเพื่อมอบจูบแทนคำสาบาน  โครอสเป็นหนึ่งในพ่อมดทั้งเจ็ดแห่งไฮพีเรียที่ไม่เคยแสดงตัว  เขาอยู่ในฐานะจุดศูนย์กลางแห่งพลัง  เขาสามารถรับและถ่ายทอดมนตราเพื่อเพิ่มพลังให้แก่วงเวทย์ได้  โครอสอุ้มไอร่าขึ้นไปวางบนเตียง  ห้องนอนที่เขาเลือกใช้เป็นห้องหอนี้เป็นห้องตรงกลางของปราสาท  และโครอสเลือกใช้จุดกึ่งกลางน้ีเป็นจุดร่ายเวทย์  การที่ตัวของโครอสเป็นหนึ่งในผู้ร่ายวงเวทย์ขนาดใหญ่  พลังของเขาจะช่วยบดบังดวงตาของนักพยากรณ์ที่ตามหาตัวไอร่าได้  และการที่เขาเลือกเอาคืนนี้เป็นคืนแต่งงาน  แสงจากดวงดาวจะส่องประกายไปทั่วผืนฟ้าแทนที่จะส่งตรงมายังไอร่าเพียงผู้เดียว 
 
โครอสเริ่มปลดดอกไม้ที่ประดับอยู่บนผมของไอร่าออกมาวางรวมกันไว้ในจานแก้วที่ลีเดียวางเตรียมให้  เขาไล่ดึงดอกไม้ออกจนหมด  ก่อนจะปลดเชือกสีแดงที่อยู่ตามตัวของไอร่าออก  โครอสไล่แก้เงื่อนผูกตั้งแต่บนเส้นผมจนมาถึงข้อเท้า  และวกกลับขึ้นมาแก้ปมเชือกที่ผูกรัดเสื้อผ้าไว้อีกครั้ง  เขานำเชือกแต่ละเส้นมามัดต่อกันจนได้สายเชือกเส้นยาว
 
" เจ้าเคยรู้จักธรรมเนียมการแต่งงานของชาวแฮริออสมาก่อนหรือไม่  รู้หรือไม่ว่าทำไมเจ้าสาวถึงต้องผูกเชือกสีแดงมากมาย" 
 
ไอร่าส่ายหน้า  เขาจะรู้ได้อย่างไร  และถ้าเขารู้เขาคงไม่ยอมให้ลีเดียผูกเชือก  โดยเฉพาะเชือกที่อยู่ในต้นขา..  ลีเดียนนะลีเดีย  จะบอกกล่าวกันซักคำก็ไม่มี  ไอร่าเริ่มกล่าวคาดโทษลีเดียที่ไม่ยอมบอกอะไรเขา  ตอนนี้ไอร่าไม่กล้าขยับตัวมากนัก  เพราะโครอสดึงเชือกผูกเสื้อที่ด้านหลังออกแล้ว  หากขยับตัวเสื้อเขาคงหลุด  ไอร่าหดขาหนีเมื่อโครอสเลื่อนมือเลิกชุดนอนขึ้นจนเห็นขาขาวเรียว  เขาไม่รู้จักพิธีการผูกและการปลดด้ายแดง  แต่ที่เขารู้อย่างหนึ่งคือการปลดเชือกที่ต้นขา  จะหมายถึงการเริ่มต้นของการผูกสัมพันธ์  ก่อนที่จะส่งความโชคดีนั้นไปให้ชายโสดคนอื่นเหมือนกับการที่เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้
 
" การผูกด้ายแดงหมายถึงความบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ผ่านการอวยพรด้วยเปลวไฟของทวยเทพ  ยิ่งดึงออกมากเท่าไหร่  เจ้าสาวยิ่งมีความบริสุทธิ์มากขึ้นเท่านั้น  ส่วนเชือกที่มัดต่อกันจนได้สายเชือกเส้นยาวจะหมายถึงชีวิตคู่ที่ยืนยาว  แม้มันจะมีปุ่มปมแต่เราก็จะสามารถผ่านมันไปได้ด้วยกัน" 
 
โครอสกล่าวแล้วก้มลงใช้ริมฝีปากแก้ปนเชือกที่ต้นขา  ไอร่าอยากมุดหน้าหนี  มันฟังดูเป็นธรรมเนียมที่น่ารัก  แต่สำหรับเขามันฟังดูน่าอายมากกว่า  ไอร่าต้องเม้มปากเพื่อกลั้นเสียงครางเมื่อโครอสใช้ลิ้นและริมฝีปากแก้ปนเชือกบริเวณต้นขาด้านใน  เชือกอยู่สูงเกินไป..  ไอร่าเกือบร้องออกมาแล้วเมื่อโครอสประทับจูบร้อนที่ต้นขาซ้ำๆ  จนเกิดรอยแดงช้ำที่ขาทั้งสองข้าง  ไอร่าพยายามดึงขาออก  แต่โครอสกลับกดเท้าเขาไว้แน่น  ก่อนที่เอาเชือกสีแดงที่เพิ่งถอดได้ไปใส่รวมกับจานดอกไม้ 
 
ไอร่าเริ่มทิ้งตัวแล้วเอามือปิดหน้า  พิธีแต่งงานแห่งแฮริออสช่างยุ่งยากวุ่นวาย  เขาเห็นโครอสถอดผ้าคาดเอวออกและพันรวมกับริบบิ้นสีแดงที่โครอสผูกไว้  โครอสยกมือเขาออก  ดวงตาคู่คมที่เคยดุดันบัดนี้ดูเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก  ไอร่าแทบเห็นประกายเวทย์สีทองไหลวนอยู่ในดวงตาสีเทาเข้ม  โครอสไม่ได้ใช้มนตรา  แต่ในค่ำคืนที่แสนพิเศษนี้มันกลับดึงพลังของโครอสให้ปะทุ  ไอร่ามองโครอสที่ดึงมือเขาออกไปกุมแล้วประทับจูบเนิบนาบ  ปากบางเม้มแน่น  โครอสนำผ้าที่พันเกลียวด้วยเชือกมามัดที่ข้อมือเขาก่อนมอบจุมพิตลงที่จุดชีพจรขของข้อมือ  ไอร่าหน้าแดงเมื่อเห็นโครอสมัดปลายอีกด้านบนข้อมือของตนเอง
 
" การผูกรวมเชือกหมายถึงการที่สองชีวิตจะเกี่ยวพันรวมเป็นหนึ่ง  คู่บ่าวสาวจะไม่ดึงเชือกผูกออกจากกันจนพ้นเวลาสามวัน  เราจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องนี้เพื่อทำความรู้จักกันและกันมากขึ้น  และเมื่อผ่านพ้นเช้าวันที่สามเจ้าจะนำดอกไม้และด้ายเชือกไปโปรยที่ระเบียง  เพื่อส่งมอบความสุขและความโชคดีไปให้แก่ชายหญิงคู่อื่น"
 
ตอนนี้ไอร่าแทบไม่อยากรับฟังอะไรจากโครอส  ทุกอย่างดูมีความหมายและศักดิ์สิทธิ์ไปหมด  ไอร่าต้องกลั้นลมหายใจเมื่อโครอสเริ่มพรมจูบไปบนตัวเสื้อ  เขาไม่กล้าขยับ  หากเขาขยับตัวเสื้อนอนที่ใส่อยู่คงเลื่อนหลุดลงมาหมดแน่
 
โครอสมองร่างบางที่เขินอายจนตัวแดงไปทั้งตัว  เขามองผิวขาวนวลที่โผล่พ้นเสื้อผ้าที่ใกล้หลุดออก  ไม่ว่าจะมองเห็นมากี่ครั้งเขาก็อดใจที่จะฝากรอยรักเอาไว้ไม่ได้  โครอสถอดเสื้อของตนเองออก  ตามด้วยกางเกง  เขาถอดเสื้อนอนของไอร่าออกจนเห็นร่างบอบบางเปลือยเปล่าที่สั่นน้อยๆ  โครอสมองร่างกายขาวผ่องแล้วเริ่มขึ้นทาบทับ  คนงามของเขาหันหลังหนีและซุกหน้าลงกับหมอน  เขาไล่จูบและสร้างรอยไปตามแผ่นหลังที่เริ่มขึ้นสีอ่อนจาง  เขาไล่จูบและวกกลับขึ้นมาเพื่อกระซิบบอกพิธีการสุดท้ายให้ไอร่าฟัง
 
" และในคืนที่สามของการแต่งงานเราสองคนจะร่วมรักกันในสระอาบน้ำเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่สะอาดสดใส  เจ้ากับข้าจะอยู่ในห้องอาบน้ำกันสองคน  และรอฟังเสียงสวดอวยพรจากเหล่าพ่อมดและนักบวชที่ข้าจะอนุญาติให้เข้ามาได้เป็นพิเศษในคืนนั้น"
 
โครอสกล่าวแล้วเริ่มกดแทรกกายเข้าไปในตัวของไอร่า  เขาไม่ได้เปิดช่องทางช่วย  เพราะเหล้าเจ้าสาวที่ลีเดียส่งมอบให้ไอร่าจะทำให้ไอร่าไม่รู้สึกเกร็งมากนัก  เหล้าเจ้าสาวหรือไวน์ส่งตัวจะช่วยให้เจ้าสาวผ่อนคลายและมีอารมณ์ร่วม  โครอสค่อยๆกดกายแทรกเข้าไปจนหมด  ช่องทางคับแคบตอนนี้ชุ่มฉ่ำและรัดแน่นไปหมด  โครอสหยุดนิ่งเพื่อให้ไอร่าปรับตัว  ร่างบางกำผ้าปูที่นอนแน่น  เขาส่งเสียงครางผะแผ่วเมื่อคนด้านบนเริ่มพรมจูบไปตามซอกคอและแผ่นหลัง  ไอร่ากัดปากแน่น  แม้จะเคยผ่านการร่วมรักมาแล้วแต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกเคยชิน  ไอร่าเริ่มหายใจหอบและเริ่มมีเหงื่อผุดออกมาจากไรผมเมื่อโครอสขยับตัว  ร่างบางต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้เมื่อถูกกระแทกกายลงมาโดนในจุดที่อ่อนไหว  ไอร่ารู้สึกว่าช่องทางของตนเองกำลังหดเกร็งและตอดรัด  เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าทุกครั้ง  ไอร่าเริ่มขยับกายตอบ  แต่เขาก็ต้องหวีดร้องเสียงสูงออกมาเมื่อถูกจับพลิกตัว  ไอร่าร้องครางลั่นออกมาในที่สุดเมื่อโครอสกระแทกกายลงมาไม่ยั้ง  กายหนาด้านบนเริ่มขยับตัวเร็วขึ้นไม่หยุดจนตัวของเขาสั่นคลอน  ไอร่าจิกมือลงบนไหล่หนาของคนด้านบนแน่น  ตอนนี้โครอสไม่ได้พันผ้าพันแผลที่เกิดจากฝีมือของลีโอแล้ว  และตอนนี้โครอสกำลังจะได้แผลใหม่จากตัวเขาแทน 
 
ไอร่าเริ่มร้องครวญครางไม่หยุดเมื่อคนข้างขยับกายรัวแรงไม่หยุด  ไอร่าตอบรับโครอสในทุกสัมผัส  เขาผวาเฮือกทุกครั้งเมื่อโครอสถอนตัวออก  และเริ่มจิกข่วนเมื่อโครอสขยับกายเข้ามาใกล้  ไอร่าเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา  เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน  เสียงครวญครางด้วยความสุขของทั้งสองคนเป็นดังขึ้นมาเป็นระยะ  ทุกสิ่งที่โครอสกำลังทำในค่ำคืนนี้เป็นเหมือนการทำเพื่อปรนเปรอเขา  ไอร่าเริ่มตอบสนองเพื่อให้โครอสมีความสุขมากยิ่งขึ้น  กายบางเริ่มขยับตัวให้สอดคล้องกับท่วงทำนองเพลงรักของโครอส  ไอร่าทันได้ยินเสียงแว่วดังของระฆังเมืองที่ตีบอกเวลาเที่ยงคืน  เขาหวีดร้องเสียงหลงเมื่อโครอสกระแทกกายเข้ามารุนแรงเหมือนจะบอกว่าเรื่องราวใกล้ดำเนินการมาถึงจุดสิ้นสุด  ไอร่าปลดปล่อยออกมาพร้อมโครอส  ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่เสียงระฆังที่หยุดดังพอดี
 
" ตอนนี้เจ้าเป็นคู่ครองของข้าโดยสมบูรณ์แล้ว  นับแต่นี้ต่อไปข้าจะปกป้องเจ้าไปชั่วชีวิต  และจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเจ้าได้"
 
โครอสกล่าวและกดแทรกกายซ้ำลงไปอีกครั้ง  เมื่อครู่เขาปลดปล่อยออกมาพร้อมกับร่างบางจนทำให้ช่องทางคับแคบชุ่มฉ่ำมากขึ้น  เขาขยับกายซ้ำและเริ่มร่ายมนต์  ดวงตาของโครอสเริ่มส่องประกายแสงสีทองแห่งมนตรา  ดวงดาวของไอร่าส่องแสงแล้ว  และมันกำลังทอแสงสีขาวสาดส่องไปทั่วแผ่นดินเพื่อแทนคำอวยพรจากทวยเทพที่ตอบรับคืนแต่งงานของเขาทั้งสอง  โครอสเริ่มท่องมนตราในขณะที่ขยับกาย  เหล่าพ่อมดทั้งหกที่เหลือประจำตำแหน่งทิศทั้งหกรอบตัวปราสาทตะวันออกแล้ว  พวกเขากำลังร่ายวงเวทย์ที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าวงเวทย์ของเฮสเทีย 
 
โครอสนั้นได้สั่งให้อลันฝังอัญมณีและไม้เท้าของเฮสเทียลงตรงตามตำแหน่งเดิมที่เฮสเทียเคยทำไว้  ปราสาทตะวันออกมีสายน้ำเส้นเล็กที่ไหลผ่านเหมือนบ้านในโพรงเขาของไอร่าอยู่แล้ว  และแม้วงเวทย์ของเขาจะคุ้มครองหนาแน่นอยู่แค่ตัวปราสาทตะวันออก  แต่ต่อไปคนงามของเขาจะสามารถค้างอ้างแรมได้ทุกที่ในดินแดนของแฮริออส  ส่วนหนึ่งเป็นเพราะวงเวทย์  และอีกส่วนคือเขาเป็นกษัตริย์ผู้ครอบครองดินแดนแห่งนี้  ในฐานะที่ไอร่าเป็นคู่ครองของเขาโดยถูกต้องสมบูรณ์  ไอร่าจะถือเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา  และจะมีสิทธิ์อันชอบธรรมในการปกครองดินแดนแห่งนี้
 
โครอสขยับกายและส่งไอร่าไปถึงฝั่งฝันอีกครั้ง  คนงามของเขาเริ่มครางหอบและเหนื่อยล้า  แต่เขาต้องประคองตัวร่างบางไว้ก่อน  เขากดแทรกกายเข้าไปเพื่อกระตุ้นปลุกไอร่าให้ตื่น  โครอสเริ่มร่ายมนตราต่อ  ตอนนี้วงเวทย์กำลังบรรจบและถูกสร้างขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แล้ว  เขาต้องประคองร่างบางเอาไว้ให้ตื่นเพราะไอร่าถือเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างวงเวทย์  และหากมองลงมาจากฝากฟ้า  เขาคงเห็นวงเวทย์ของตนเองแผ่ขยายออกไปจนครอบคลุมเขตพื้นที่ปราสาทตะวันออก  และแผ่ขยายออกไปจนเต็มพื้นที่ดินแดนแห่งแฮริออส  โดยมีเขาและคนงามเป็นจุดศูนย์กลาง  ตอนนี้วงเวทย์สีขาวเริ่มปรากฎอยู่ใต้ตัวของไอร่าแล้ว  มันเป็นวงเวทย์สีขาวที่มีอักขระเวทย์สีทองล้อมรอบ  มนตราบทนี้ปกป้องไอร่าไปจนชั่วชีวิต  และมันจะคงอยู่ไปจนกว่าเมืองของเขาจะล่มสลาย 
 
ไอร่าร่วมรักกับโครอสไปจนเกือบถึงเช้า  เขารู้สึกเหนื่อยอ่อนเต็มทีแต่ก็ต้องฝืนทนตื่นเพราะถูกโครอสปลุกเร้า  เขาครางเสียงเหนื่อยอ่อนเหมือนจะขาดใจ  แต่โครอสกลับประคองตัวเขาไว้และขยับกายไม่หยุด
 
" อดทนอีกหน่อยนะคนงาม  ไว้ผ่านพ้นช่วงที่ดวงดาวทอแสงข้าจะปล่อยให้เจ้าหลับ  แต่ตอนนี้จงอยู่กับข้าก่อน  ไอร่า..คนงามของข้า  ข้ารักเจ้ายิ่งนัก  รักเจ้าจนไม่อยากปล่อยให้เจ้าหลับ  รักเจ้าจนไม่คิดว่าชีวิตของข้าจะได้เจอรักแท้เช่นนี้"
 
โครอสกระซิบบอกร่างบางในช่วงที่ดวงตะวันใกล้ขึ้น  ตอนนี้เขาอยู่บนตัวของโครอสที่ประคองสะโพกของเขาไว้  ไอร่าเงยหน้าขึ้นมาจากแผ่นอกที่ชื้นเหงื่อ  เขาแทบไม่มีแรงเหลือ  แต่เขาก็ยืดตัวขึ้นไปจูบที่ริมฝีปากของโครอส
 
" ข้าเอง  ก็รักเจ้ามากเช่นกัน"
 
ไอร่าว่าและถูกพลิกตัวกลับ  โครอสขยับกายเพื่อส่งความสุขให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย  ไอร่าปลดปล่อยออกมาพร้อมกับโครอสด้วยน้ำสีขาวขุ่นปริมาณน้อยนิด  แต่ถึงมันจะน้อยแต่ก็ยังพุ่งแรงไม่แพ้ครั้งก่อนๆ  โครอสยอมถอนตัวออกในที่สุด  เขาก้มตัวจูบและแนบริมฝีปากลงที่หน้าผากมนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยให้ร่างบางนอนหลับตา
 
" ข้ารักเจ้า..  และจะปกป้องเจ้าไปตลอดชีวิตตามที่ได้สาบานไว้" 
 
โครอสกล่าวและดึงรั้งร่างบางเข้ามากอด  ตะวันทอแสงแล้ว  โครอสมองแสงดาวและแสงจันทร์ที่ถูกแทนที่ด้วยแสงอาทิตย์  ไอเรสจะไม่มีวันตามหาคนงามของเขาพบ  หากไม่ได้มาพบเจอหรือมาเจอหน้าคนงามด้วยตัวเอง  โครอสหลับตาลงและกระชับอ้อมกอดแน่น  สามวันนับจากนี้คงเป็นเวลาที่เขาและร่างบางจะมีความสุขมากที่สุดในชีวิต  และมันจะมีแต่ความสุขเพิ่มมากขึ้นตามคืนและวันที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
 
 
 
 
 
 

บทส่งท้าย

 

ดวงตะวันทอแสงแล้ว  วันเวอร์​นอล  อีควินน็อก  กำลังจะเริ่มต้นขึ้น  ไอเรสมองดูประชาชนของตนเองที่ระเบียงของปราสาทแห่งไซธีเรีย  ประชาชนของเขากำลังทำการเฉลิมฉลองวันใหม่ของฤดูใบไม้ผลิที่มาเยือนดินแดนแถบเหนือเป็นครั้งแรกครั้งถูกหิมะปกคลุมมาตลอดทั้งปี  ปีนี้เป็นปีที่มีแสงแดดและดอกไม้ผลิบานของจริงมากกว่าจะเป็นแค่คำเรียกตามฤดูกาล  ไอเรสมองกุหลาบป่าโบรเนียที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมานานเกือบสิบปี  มันไม่เคยออกดอกบาน  แต่มันก็โตขึ้นมาอย่างแข็งแรงและแข็งแกร่งท่ามกลางสายลมหนาว  ไอเรสไล้นิ้วไปบนกลีบดอกกุหลาบสีแดงสดที่เริ่มแบ่งบานมาตั้งแต่เมื่อวาน  กุหลาบแดงที่เขาเฝ้าถนอมตอนนี้ออกดอกจนเต็มต้น  ไอเรสดึงกระชากดอกกุหลาบสีแดงสดออกมาจนเลือดออกเพราะถูกหนามตำ  ดอกกุหลาบดอกอื่นเริ่มเหี่ยวเฉาและถูกแช่แช็งเมื่อโดนหยดเลือดของไอเรส  ไอเรสกำดอกกุหลาบสีสดในมือเต็มแรงจนกลีบดอกของมันร่วงหล่น  เขาส่งสายลมออกไปเพื่อให้สายลมพัดพากลีบดอกกุหลาบไปถึงน้องชายที่เขารัก
 
" เจ้ามีความรักแล้วน้องรัก  เจ้าเติบใหญ่ขึ้นมาได้อย่างงดงามเหมือนที่ข้าหวัง  แต่ข้าจะตามตัวเจ้ากลับมาเพื่อทำลายความรักของเจ้า  ได้เวลาตามล่าหมาป่าแห่งไซธีเรียที่หลบหนีแล้ว  เจ้าจะต้องถูกจับกลับมา  และข้าจะทรมานเจ้าให้ตายทั้งเป็นอย่างที่ได้สาบานไว้  เจ้าจะถูกจับขังและถูกทรมาน  และต่อไปเจ้าจะต้องมาเป็นหมาป่าของข้าที่จะต้องอยู่เคียงข้าไปตลอดชีวิต  ก่อนที่เจ้าจะตายลงเพราะทนความทรมานไม่ไหวอยู่บนตะแลงแกงเผาไฟ"
 



>>  To  Be  ConTinue  <<

[teatimes]

โฮๆๆๆๆ  ในที่สุดก็ปั่นครึ่งแรกจบแล้ววว  มาแบบกระปิดประปอยแยกส่วนมากๆ แต่ก็พยายามแล้วนะที่จะอัดมันให้ลง reply เดียวกันแต่ทำไม่ได้ T-T

ตอนที่สิบนี่ถือว่าเป็นตอนจบครึ่งแรกเหมือนอย่างที่บอกไว้น่ะค่ะ  เป็นตอนจบแบบเหมือนเจ้าชายกับเจ้าหญิงแต่งงานและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไงคะ 
แต่แอบมีไอเรสมาโพล่มาให้ชวนสยองเล่น  ความจริงไอเรสที่เราคิดไว้นี่หล่อมากนะ (ประมาณว่าหล่อกว่าโครอสอ่ะ)  แต่น่าเสียดายไปเป็นตัวโกงซะแล้ว 

ส่วนโพลนี่ยังไม่มีใครกด Sad เลยอ่ะ  ท่าทางต้องวางพล๊อตใหม่เอาให้จบแบบแฮปปี้แน่ๆ (แต่กว่าจะแฮปปี้พระเอกนานเอกนี่... ) เฮ่อๆ  ถ้ายังไงก็รอตามอ่านกันด้วยนะคะ


::  ประกาศ ::

อาทิตย์ที่จะถึงนี่งดอัพเรื่องนี้นะคะ  เพราะเราต้องเดินทางไปต่างจังหวัดน่ะค่ะ 

แต่จะลงนิยายใหม่ (มันช่างกล้าเนอะ) มาให้ลองอ่านดูค่ะ  ว่าจะเอามาลองเชิงก่อน  เพราะจะแต่งจริงๆจังๆอีกทีตอนเรื่องนี้จบน่ะค่ะ  เรื่องนี้ชื่อ ผิงอัน  หนุ่มเอ๋อกับเด็กข้างบ้าน    เป็นแนวมาเฟียจีนแบบโรมานซ์มากๆ  ประมาณว่า happy ending แน่นอน  ถ้ายังไงก็ลองอ่านกันดูนะคะ  จะลงสามตอน  คือ วันเสาร์ที่ 5/10/56  วันพุธ และวันเสาร์อีกทีค่ะ 

เอาไว้อ่านเล่นแก้คิดถึงไอร่านะคะ



แล้วเจอกันวันเสาร์หน้าโน้นนน  กับชีวิตหลังคืนแต่งงานหวานๆของไอร่าและโครอส  ก่อนจะดาร์ก  มาม่ากันต่อไปนะคะ

[cakecoke]

 

ขอนั่งทำใจแปป น่าคนเขียน

   แต่ชอบลีโออ่าาา

[saruttaya]

อา เสด็จพี่ไอเรสเริ่มออกโรงแล้วสินะ

[june55]

ไอเรสออกโรงแย้ววว

[cher7343]

มันคือจุดเริ่มต้นขิงความชั่วร้ายใช่มั้ย
ไอเรสนางน่ากลัวมาก 

[pannixz]

เหวออออออ....
ไอเรสความคิดน่ากลัวมาก

โครอสป้องกันอย่างแน่นหนานแล้ว
ไอเรสคงไม่มีทางเจอไอร่าหรอกมั้ง

มาต่อไวนะ 

[arisa_sa]

โครอส ปกป้องไอร่าให้ได้น้า    สงสารไอร่าที่น่ารัก อย่าโดนคุณพี่สุดโหดทำทารุณนะ   

 

[mana_ai]

เราอยากให้จบแบบที่ 1 นะ แฮปปี้เอนด์
สงสารไอร่า เศร้ามาเยอะแล้ว
ความจริงแล้วอยากให้ไอเรสกลับตัวได้นะ แต่ดูท่าคงจะถลำลึกไปละ 

[bun]

ช่างเป็นตอนแห่งความสุขเสียจริง
แต่แอบร้ายในตอนท้ายนะนี่

[@Lucifer_Prince@]

เฮ้อไอเรสนะไอเรส  แสดงว่าเค้าคิดเหมือนๆกับคนแต่งสิเนี่ย  เพราะเค้าคิดวตั้งแต่ตอนแรกๆว่าไอเรสหล่อแต่หล่อคนละแบบกะโครอส  แต่ผิดตรงที่เค้าคิดว่าโครอสหล่อกว่านี่สิ  ฮ่าฮ่า  ไอเรสเอ๊ย  อุตส่าห์ไม่อยากมองแกร้ายแล้วนะ  อยากให้มันได้ผัวเป็นหมาป่า(ที่ไม่ใช่ไอเรส)ซะจริงจริ๊ง  รอตอนต่อไปเน้อคนแต่ง^^

[JustWait]

/เค้าขอโทษค่า..โพลนั่นเค้าเผลอกดsadไปแล้ว แอร๊ย

มือลื่นจริงๆนะคะ ว้าย

แต่ดูจะแพ้ลุ่ยเลยคนกดแฮปปี้เอนด์กันเต็ม

อันไหนก็อ่านได้ค่ะ ตอนนี้หวานจัง เขิน

รอนะคะ

[nemesis]

พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้และชอบมากกๆสนุกจะติดตามต่อนะคับมาอัพไวๆนะ

[teatimes]

ลิงซ์และเลนีเมีย

หากนับถึงคืนวันที่แสนสงบสุข  ลิงซ์คิดว่า..  ช่วงเวลาสงบสุขที่มันเคยมี  มันหมดไปนับตั้งแต่วันที่มันผูกสัญญากับเลนีเมียแล้ว

ตอนนี้ลิงซ์กำลังนอนหมอบอยู่บนต้นไม้  เจ้าแมวดำนอนหมอบเพื่อหลบให้พ้นจากลูกสิงโตหิมะตัวใหม่ที่ตามตอแยมันไม่เลิก  ลีโอ  เจ้าลูกสิงโตตัวนั้นเห็นมันเป็นแม่ไม่ต่างอะไรกับเลพป์  ทั้งสองตัวคอยตามหาตัวมันไม่หยุด  ห้องพักสัตว์เลี้ยงที่เคยเป็นถิ่นของมันตอนนี้กลายเป็นเหมือนสถานที่สำหรับให้เด็กวิ่งเล่น  แม้แต่คนหาอาหารเองก็เรียกห้องพักของมันว่า  " ที่เลี้ยงเด็กอ่อน "

ลิงซ์ถอนหายใจ  ก่อนแกว่งหางสีดำไปมาตอนที่ได้ยินเสียงครางแผ่วดังลอดออกมาจากห้องนอนใหญ่กลางปราสาทตะวันออก  วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่เจ้านายของมันทั้งสองแต่งงาน  ลิงซ์มองไปยังหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดแง้มรับลมเพียงเล็กน้อย  ผ้าม่านสีขาวปลิวสะบัดพริ้วไหวไปตามแรงลม  กลิ่นหอมจางๆของคนงามลอยออกมาตามสายลม  มันสูดกลิ่นลึก  คนงามของมันมีกลิ่นหอมหวานขึ้นทุกที  เหมือนดอกไม้งามที่กำลังเบ่งบานเต็มที่  ลิงซ์มองเหล่าดอกไม้ที่บานสะพรั่งก่อนเวลาผลิบานตามปกติ  ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว  แต่แทนที่มันจะได้นอนอาบแดดอย่างสงบ  มันกลับต้องคอยหลบเลี่ยงลูกสองตัวที่มันไม่เคยคิดว่าจะมี

มันนอนหมอบนิ่งอยู่บนต้นไม้เมื่อหูมันได้ยินเสียงแกรกกรากวิ่งอยู่บนพื้นหญ้า  หากจะวิ่งเสียงดังขนาดนี้  มันก็ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมลูกสิงโตถึงได้ดูผอมโซนัก  ลีโอล่าสัตว์ไม่เป็น  แม้เสียงฝีเท้าของลีโอจะเบาเมื่อเทียบกับฝีเท้าของมนุษย์  แต่ถ้าเทียบกับสัตว์นักล่า  เสียงฝีเท้าของลีโอถือว่าหนักเกินไป  ลิงซ์นอนนิ่งแล้วฟังเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาใกล้  เสียงฝีเท้าที่วิ่งนำมาก่อนคือเสียงกระทืบเท้าของเลพป์  เจ้ากระต่ายป่าตัวผอมลงมากเมื่อต้องคอยวิ่งหนีและเป็นเหยื่อซ้อมให้ลีโอออกล่า  แต่ลีโอก็ยังวิ่งตามฝีเท้าเลพป์ไม่ทันซักครั้ง  และไม่ว่าเหตุผลหรือปัญหาของลีโอคืออะไร  หน้าที่ของมันคือสอนลีโอให้ล่าให้เป็น  ไม่เช่นนั้นลีโอจะไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากเป็นสัตว์เลี้ยง  และสัตว์เลี้ยงไม่อาจปกป้องคนงามของมันได้

ลิงซ์นอนหมอบเงียบเมื่อเห็นลีโอวิ่งไล่เลพป์ออกมาจากพุ่มไมั  เลพป์วิ่งกระทืบเท้าเต็มฝีเท้ากระต่าย  ในขณะที่ลีโอวิ่งไล่ต้อนตามทางที่เลพป์คอยหลบหลีก  เจ้ากระต่ายอ้วนวิ่งไวกว่าที่มันคาด  มันหักเลี้ยวและหลบหลีกเมื่อลีโอตะปบ  จนเมื่อลีโอวิ่งมาถึงใต้ต้นไม้  ลิงซ์กระโจนลงมาจากต้นไม้อย่างเงียบเชียบก่อนเหวี่ยงขาหน้าเต็มแรงตวัดใส่ตัวลีโอให้กระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่จนต้นไม้สั่น

ลีโอสะบัดหัวแล้วพลิกตัวหมอบต่ำ  มันขู่คำรามใส่ลิงซ์ในลำคอก่อนกระโจนเข้าใส่ลิงซ์ที่ยืนอยู่นิ่ง  มันพลาด..  มันพลาดเหมือนทุกครั้งที่มันกระโจนเข้าใส่แม่ตัวที่สองของมัน  มันนอนหมอบแล้วพยายามหาจังหวะเพื่อกระโจนใส่ลิงซ์อีกครั้ง  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า..  แต่มันก็ไม่เคยโดนตัวลิงซ์แม้แต่เส้นขน  มันโดนเหวี่ยงจนตัวกระแทกเข้ากับต้นไม้ทุกครั้งเมื่อมันหลบลิงซ์ไม่ทัน  มันพยายามเปลี่ยนกลยุทธ์  แต่ลิงซ์ก็สามารถหลบหลีกได้ทุกครั้งโดยทำแค่เบี่ยงตัวหลบ  ลิงซ์แทบไม่ขยับไปจากจุดเดิม  มันเดินวนแล้วจ้องตาสีทองของลิงซ์  และในช่วงที่ลมเปลี่ยนทิศ  มันกระโจนเข้าใส่ลิงซ์เป็นครั้งสุดท้าย  และมันก็พลาด...  เหมือนทุกครั้งที่มันพลาด  แม่ตัวที่สองของมันตะปบขาหน้าเข้ามาที่หน้าของมันเต็มแรง  แรงเหวี่ยงนั้นมากพอที่จะทำให้ตัวมันที่ชนเข้ากับต้นไม้เจ็บหนัก  ถึงกระดูกจะไม่หัก  แต่มันก็ไม่สามารถขยับตัวได้  ลีโอขู่ฟ่อในคอเมื่อเห็นลิงซ์เดินเข้ามาใกล้  มันพยายามขยับตัวเพื่อหนีให้พ้นจากลิงซ์  แต่มันขยับไม่ไหว  แม่แมวตัวโตเดินเข้ามาใกล้แล้วเอาขาหน้ากดหัวมันไว้  มันพยายามขืนตัวออกอย่างไม่ยอมแพ้  แต่มันก็ไปไม่รอด  เพราะตอนนี้ลิงซ์แยกเขี้ยวและกัดเข้ามาที่คอของมันเต็มแรง

ลีโอครางออกมาด้วยความเจ็บปวด  มันถูกกัดและสะบัดให้รู้รสชาติของการถูกล่า  มันพยายามตะกุยเล็บ  แต่ตำแหน่งของมันไม่เอื้ออำนวย  ลิงซ์สะบัดและกดลำคอมันจนจมเขี้ยว  ยังดีที่หนังของมันเริ่มหนา  แม้จะยังต้านศาสตราไม่ได้ทุกอย่างเหมือนพ่อของมัน  แต่กับเขี้ยวที่ไม่ได้ลงมนตรา  เขี้ยวของลิงซ์จึงไม่อาจผ่านผิวหนังของมันได้

ลิงซ์กัดคอลีโอเต็มแรงแล้วเหวี่ยงสะบัดตัวลีโอไปกระแทกต้นไม้  มันปรายตามองลีโออย่างสมเพชก่อนเดินไปที่ด้านหลังของปราสาทตะวันออก  ที่ซึ่งลิงซ์ใช้เป็นที่นอนหลับพักผ่อน  โดยที่ห้ามใครเข้าไปยุ่ง

ลีโอฝืนลืมตามองแม่ตัวที่สองของมันของมันเดินจากไป  ลิงซ์ไม่เคยพูดคุยกับมันนอกจากเหวี่ยงมันใส่ต้นไม้  มันรู้ว่าลิงซ์พยายามสอนมัน  แต่การสอนโดยการเหวี่ยงมันใส่ต้นไม้  เป็นการสั่งสอนมันแบบไหนกัน  ลีโอเดินกระโผลกกระเผลกไปหาพี่ชายของมันที่มองมา  เลพป์ทำหูลู่  เลพป์ถือเป็นพี่ชายของมันตามที่พ่อของมันสั่ง  เลนีเมียบอกว่าเลพป์เป็นสัตว์ตีตราโดยเจ้านายคยเดียวกัน  และถ้ามันอยากปกป้องคนงาม  มันต้องปกป้องเลพป์ด้วย  ลีโอเดินเข้าไปหาเลพป์แล้วย่อตัวลงเพื่อให้พี่ชายกระต่ายกระโดดขึ้นหลัง  เลพป์ใจดีกับมันมาก  ทั้งที่เป็นสัตว์ที่ถูกล่า  แต่กลับยอมช่วยเหลือมันเพื่อที่จะสั่งสอนมันเพื่อให้ล่าให้เป็นก่อน  ลีโอถอนหายใจ  หากแม้แต่กระต่ายป่ามันยังล่าไม่ได้  แล้วต่อไปมันจะปกป้องคนงามของมันได้อย่างไร 

ลีโอเดินไปหาพ่อของมันที่นอนเฝ้าอยู่หน้าประตูทางเข้าของหน้าปราสาทตะวันออก  เลนีเมียมีหน้าที่ปกป้องดูแลและคอยตรวจตราทุกคนที่ผ่านเข้ามาในปราสาทตะวันออก  และแม้จะมีคนเพียงไม่กี่คนที่เข้ามาได้  แต่พ่อของมันไม่เคยประมาท  เลนีเมียจะคอยนอนเฝ้าที่หน้าทางเข้าทุกครั้ง  โดยที่มีมันมาคอยเปลี่ยนเวรบ้าง  ลีโอทิ้งตัวลงนอนซบพ่อของมันอย่างหมดแรง  เลนีเมียเป็นพ่อที่ใจดี  แม้จะเข้มงวดแต่ก็ใจดีที่สุด  พ่อของมันคอยมองตามมันทุกครั้งที่มันฝึกล่าโดยที่มีเลพป์เป็นตัวช่วย  แต่มันก็ทำไม่ได้  แม้เลพป์จะวิ่งช้าบ้างเร็วบ้างมันก็ยังไล่ตามไม่ทัน  มันถอนหายใจแล้วมองพ่อของมันอย่างขอความช่วยเหลือ  พ่อของมันมีร่างกายที่กำยำและมีท่วงท่าสง่างาม  พ่อของมันสามารถล้มลิงซ์ลงได้โดยที่ไม่ต้องใช้มนตราช่วย  ลีโอมองพ่อของมัน  และเฝ้าฝันถึงคืนวันที่มันจะเติบโตขึ้นมาได้อย่างสง่างามและแข็งแกร่งเหมือนพ่อของมัน

เลนีเมียชำเลืองตาสีฟ้ามองลูกน้อยของตน  ลีโอยังเด็ก  และการที่ลีโอถูกพลัดพรากจากแม่และพ่อตั้งแต่ตอนเล็กทำให้มันไม่สามารถรู้ได้ถึงพลังที่แท้จริงของสิงโตหิมะ  สิงโตหิมะไม่ใช่สัตว์นักล่าที่อาศัยแต่พละกำลัง  มันต้องใช้สมองและสติปัญญา  แต่ลีโอตอนนี้คงยังไม่เข้าใจมากนัก  เลนีเมียมองลูกของตนที่ดูเศร้าหงอยโดยที่มีกระต่ายป่าคอยปลอบ  การที่ลูกของมันไม่ท้อถอยแม้จะถูกลิงซ์ตะปบกี่ครั้งเป็นเรื่องดี  แต่เจ้าแมวดำเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องไปหน่อย  ลิงซ์ไม่เข้าใจวิถีการล่าแบบสิงโตหิมะ  แต่ตัวมันเเองก็ไม่สามารถสั่งสอนลีโอได้  มันเป็นเรื่องของสิงโตตัวเมียที่ต้องคอยสั่งสอนลูกให้คอยออกล่า  โดยที่มันจะมีหน้าที่คอยสั่งสอนการต่อสู้ให้เท่านั้น  สงสัยมันคงจ้องไปคุยกับลิงซ์เสียหน่อย  ไม่เช่นนั้นหากปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไป  ลีโอจะพ้นวัยแห่งการเรียนรู้  และต่อไปลีโอจะไม่สามารถปกป้องคนงามของมันหรือลิงซ์ได้  ในขณะที่มันต้องตามติดเจ้านายไปในการต่อสู้

เลนีเมียเลียขนทำความสะอาดตัวให้ลีโอ  เจ้าลูกสิงโตดูหงอยเหงา  แต่ดวงตาสีฟ้าของลีโอมีแววไม่ยอมแพ้  มันพ่นสายลมเย็นใส่ลีโอเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้ลีโอตัวแห้ง  มันรอจนลูกของมันปรับอารมณ์ได้  แล้วเดินไปที่สวนหลังปราสาท  โดยปล่อยให้ลีโอกับเลพป์เฝ้าหน้าปราสาทแทน

เลนีเมียเดินตามกลิ่นของลิงซ์ที่ลอยมากับสายลม  ความจริงแล้วลิงซ์นอนหมอบอยู่เหนือลม  แต่ที่มันได้กลิ่นคงเป็นเพราะลิงซ์ไม่ได้จงใจพรางกลิ่นมากนัก  เลนีเมียเดินตรงเข้าไปที่ต้นไม้ข้างต้นวีปปิ้ง  วิลโล่  มันเดินเข้าไปใกล้ลิงซ์ที่นอนนิ่งไม่ขยับ  มันไถหัวเข้ากับหัวของลิงซ์แล้วนั่งหมอบอยู่ข้างๆ

สายลมเอื่อยพัดผ่านพากิ่งต้นวิลโล่ให้ลู่ตามลม  มันนอนฟังเสียงลมและเสียงสายน้ำไหลผ่าน  สายน้ำเส้นเล็กนี้มีต้นกำเนิดมาจากเทือกเขาของป่าเฮสเทีย  ความใสบริสุทธิ์ของมันมีมากเท่ากับสายน้ำในเทือกเขาที่ไหลเข้ามาในบ้านโพรงเขา  มันสูดกลิ่นอายที่มากับสายลม  ตอนนี้วงเวทย์กำลังทำงาน  วงเวทย์ที่เจ้านายของมันสร้างมีความแข็งแกร่งมากกว่าวงเวทย์ในโพรงเขาหลายเท่า  แต่วงเวทย์นี้จะแข็งแกร่งอยู่ได้ก็ต่อเมื่อมีองค์ประกอบครบถ้วน  นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ลิงซ์มานอนที่หลังปราสาท  จากจุดนี้ไม่ไกลเป็นที่ฝังของเข็มกลัดเปื้อนเลือด  มันเป็นจุดสำคัญที่สุดของการคงอยู่ของวงเวทย์  แม้จะมีเพียงคนหาอาหารและเจ้านายของมันที่รู้ที่ซ่อน  แต่พวกมันทั้งสองก็ยังต้องคอยผลัดกันมาเฝ้าไว้  ความประมาทเป็นหนทางสู่ความตาย  และความตายที่ว่าคือความตายที่แสนทรมานที่คนงามของมันจะได้รับหากวงเวทย์ถูกทำลายลง

เลนีเมียเริ่มนอนหมอบเมื่อลิงซ์นอนหายใจสม่ำเสมอ  เจ้าแมวดำตัวนี้กำลังรอมันอยู่ในความฝัน  ลิงซ์รักเจ้านายยิ่งชีพ  แม้จะหยิ่งทะนง  แต่ความรักในตัวของลิงซ์ที่มีต่อเจ้านายก็มีมากไม่แพ้มัน  เลนีเมียวางหัวทับบนหัวของลิงซ์  นับตั้งแต่มันผูกพันธสัญญากับลิงซ์  เวลาที่พวกมันคุยกันจะพูดคุยกันผ่านห้วงฝัน  ที่ซึ่งพวกมันจะสามารถสื่อสารกันได้เข้าใจมากกว่าการพูดคุยผ่านดวงตา  เลนีเมียนอนหลับตาลง  มันกำลังดำดิ่งเข้าไปในห้วงฝันของลิงซ์  ที่ซึ่งลิงซ์กำลังรอคอยมันอยู่

เลนีเมียเดินเข้าไปในความฝัน  มันเห็นลิงซ์ในร่างมนุษย์รออยู่  ลิงซ์ดูร่างเล็กและปราดเปรียวเหมือนร่างเสือ  ผิวสีแทนออกดำดูรับกับดวงตาสีเหลืองทอง  เจ้าแมวดำเหลือบตามามองเขา  ก่อนสะบัดหน้าไปมองผืนฟ้า

" ลูกของเจ้ามันไม่ได้เรื่อง  แค่ล่ากระต่ายป่ามันยังล่าไม่ได้  แล้วต่อไปมันจะปกป้องคนงามได้ยังไง"

" ลีโอไม่ใช่แมวหรือเสือ  มันเป็นสิงโต  และสิงโตมีวิธีการล่าที่ต่างจากแมวทั่วไป"

เจ้าแมวดำขนสะบัด  หากเส้นผมของมันคือหาง  เลนีเมียคงเห็นลิงซ์หางฟู

" จะบอกว่าเป็นความผิดข้าที่สอนลูกเจ้าไม่ดี?  ในเมื่อลูกของเจ้ามันไม่ได้เรื่องและข้าสอนไม่ดี  ทำไมเจ้าไม่สั่งสอนมันเอง"  เสียงติดแหบแหลมของลิงซ์ห้วนสะบัด  มันแยกเขี้ยวใส่เลนีเมียที่บังอาจโยนความผิดมาให้มัน

เลนีเมียมองลิงซ์แล้วถอนหายใจ  เจ้าแมวแสนดื้อ  ทั้งที่พวกมันเคยตกลงกันเรื่องนี้แล้ว  แต่ดูเหมือนว่าเจ้าแมวดำจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

" หน้าที่สอนคือหน้าที่เจ้า  ในฐานะที่เจ้าเป็นคู่ชีวิตของข้า  เจ้าควรสั่งสอนให้ลีโอสามารถปกป้องท่านไอร่าได้  มันเป็นหน้าที่ของเจ้าตามที่เจ้าได้ตกลงเอาไว้แล้ว"

ลิงซ์กัดฟันส่งเสียงขู่ในลำคอ  เพียงแค่มันแพ้เจ้าสิงโตหิมะเพียงแค่ครั้งเดียว  มันต้องลำบากเลี้ยงลูกสิงโตหิมะตัวเดียวไปตลอดชีวิตหรือไง

" เจ้าไม่ต้องเลี้ยงดูลีโอไปชั่วชีวิต  เพียงแค่สอนให้เขาออกล่าได้ก็พอ  หากเจ้าสอนเขาได้สำเร็จ  ข้าจะเป็นคนรับหน้าที่ฝึกฝนฝีมือของเขาเอง"

ลิงซ์ขู่ฟ่ออย่างหมดความอดทนแล้วกระโจนใส่เลนีเมียในร่างมนุษย์  มันแปลงร่างเป็นแมวดำแล้วกระโจนเข้าใส่เลนีเมีย  เจ้าสิงโตหิมะเปลี่ยนร่างกลับ  มันตั้งรับแล้วคอยโต้กลับเมื่อลิงซ์พุ่งเข้าใส่  จนในที่สุดมันก็กดลิงซ์อยู่ใต้ร่างได้สำเร็จ  เจ้าแมวขู่ฟ่อเมื่อแพ้เขาเป็นครั้งที่สอง

" เจ้าเป็นสัตว์นักล่าที่เป็นแค่แมว  หน้าที่สอนเป็นหน้าที่ของเจ้าไม่ใช่ออกล่าหรือต่อสู้  สอนลีโอซะ  แล้วข้าจะรับผิดชอบหน้าที่ในส่วนที่เหลือทั้งหมด"

ลิงซ์ขู่ในคอมองเลนีเมียในร่างมนุษย์จากมุมสูง  เลนีเมียดูตัวใหญ่ไม่แพ้นายของมัน  ตัวมันมีสีขาวปรอทเหมือนสีขน  เส้นผมสีขาวพริ้วไหวไปตามลม  ดวงตาสีฟ้าดูดุกว่าปกติเล็กน้อย  ยามที่เลนีเมียเห็นมันดื้อเพ่ง

ลิงซ์เคยเห็นเลนีเมียในร่างมนุษย์มาแล้วในวันที่มันตามไปแก้แค้นเลนีเมียเมื่อวันที่อยู่ในบ้านโพรงเขา  ตอนนั้นมันไล่เจ้าสิงโตออกจากบ้านของคนงามเพื่อประลองฝีมือ  ฝีมือของมันเทียบเคียงไม่ต่างจากเลนีเมียมากนัก  แต่ด้วยขนาดตัวและมนตราของเลนีเมียที่มีมากกว่า  มันจึงแพ้ราบ  และต้องยอมรับข้อตกลงในการปกป้องคนงามแทนที่จะอยู่เคียงข้างเจ้านายยามออกรบ

" เจ้ามีความสำคัญมากกว่าข้า  หากเจ้าตายนายท่านจะลำบาก  มนตราของเจ้ามีเพื่อปกป้องเจ้านายและนำความโชคดีมาให้เท่านั้น  มันไม่ได้มีไว้เพื่อประหัตประหาร  ดังนั้นจงอยู่เคียงข้างคนงามซะ  แล้วข้าจะยอมสละชีวิตแทนเจ้าเอง"

นั่นคือคำพูดของเลนีเมียที่มีให้แก่มันในยามที่มันพ่ายแพ้เป็นครั้งแรก  แน่นอนว่าพวกมันคุยกันผ่านห้วงฝันเหมือนในครั้งนี้  ลิงซ์นั้นเข้าใจสิ่งที่เลนีเมียกล่าวดี  หากไม่เข้าใจ  มันคงไม่คิดผูกสัญญากับเจ้าสิงโตหิมะหน้าโง่  การมีมันเป็นคู่ครองไม่ต่างอะไรกับการที่มีมันเป็นจุดอ่อน  มันเป็นเพียงแค่แมวแสงจันทร์ที่มีมนตราเล็กน้อย  มันไม่ได้มีหนังหนาเหมือนสิงโตหิมะ  หากมีใครคิดอยากจัดการกับเลนีเมียก็แค่ฆ่ามันก็พอ  แล้วเลนีเมียก็จะตายแทนมัน

" ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาฆ่าเจ้า  ลีโอลูกข้าจะดูแลเจ้าได้เหมือนที่มันปกป้องท่านไอร่า  เจ้าจงสั่งสอนเขาซะ  ในส่วนที่เป็นมนตราเขาจะรู้ซึ้งได้เองตามสัญชาตญาณของสิงโตหิมะ"

เลนีเมียว่าแล้วยกตัวออกจากลิงซ์ที่นอนอยู่ข้างใต้  เจ้าแมวดำตาวาววับ  ดวงตาสีเหลืองทองของลิงซ์ทอประกายวาบ  เลนีเมียยอมรับว่าตาสีทองของลิงซ์สวยมาก  แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามันจะลดความหยิ่งทะนงลง

" ข้าดูแลตัวเองได้พอๆกับที่ปกป้องท่านไอร่าได้  คงไม่ต้องให้ลูกไร้ความสามารถของเจ้ามาปกป้อง  หรือถ้าเจ้าอยากให้ลูกของเจ้ามีประโยชน์  ก็แค่ถลกหนังของมันมาก็พอ  เหมือนเมียของเจ้าไง  ข้าเคยเห็นมาแล้ว  สีขนของเมียเจ้าก็สวยงามดี"  ลิงซ์พูดแล้วปัดเส้นหญ้าออกจากเส้นผม  ขนาดอยู่ในห้วงฝันยังมีผืนหญ้า  คราวหน้ามันคงต้องเปลี่ยนเป็นห้องที่พัก  ตัวของมันจะได้ไม่เลอะดิน

ฝ่ายเลนีเมียที่ได้ฟังคำกล่าวก็ได้แต่ขบฟันข่มอารมณ์  การที่มันปกป้องตัวเมียไม่ได้เป็นความอัปยศที่มันต้องทนรับ  แม้การที่นายของมันเป็นฝ่ายลงมือฆ่าเพราะมีฝีมือเหนือกว่าเป็นเรื่องที่มันต้องยอมรับ  แต่มันก็ไม่ค่อยพอใจมากนักที่เจ้าแมวดำพูดถึงตัวเมียของมันแบบนี้

" ขอโทษที  ข้าปากพล่อยไปหน่อย  ขอโทษด้วยแล้วกัน"  ลิงซ์บอกเมื่อรู้สึกว่าเลนีเมียเริ่มโกรธขึ่ง  สายสัมพันธ์ของมันสามารถทำให้มันรับรู้ถึงความรู้สึกของสิงโตหิมะได้  ลิงซ์ปรายตามองเลนีเมียที่ปล่อยสายลมเย็นออกมา  มันถอนหายใจแล้วกล่าวขอโทษซ้ำเมื่อสายลมพัดผ่านตัวมันอย่างเป็นสัญญาณเตือนว่าให้ระวังในคำพูด  และมันก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะยอมรับความผิด  ไม่เหมือนพวกมนุษย์ที่เอาแต่กลิ้งกลอก

เลนีเมียผ่อนลมหายใจแล้วเรียกเก็บพลังคืน  มันมองเจ้าแมวดำที่พูดขอโทษอย่างขอไปที  แต่สำหรับลิงซ์มันคงเป็นคำขอโทษที่ดีที่สุดเท่าที่มันจะได้รับแล้ว  เลนีเมียมองลิงซ์ที่ยังคงปัดหญ้าตามตัวไม่เลิก  ลิงซ์เป็นแมวที่รักสวยรักงามตามประสาแมวทั่วไป  มันเดินไปปัดเศษหญ้าตามตัวลิงซ์ออกให้  เพื่อเป็นการบอกว่ามันหายโกรธแล้ว

" แล้วเมื่อไหร่ลูกของเจ้าถึงจะมีมนตรากัน  เวลาไม่รอท่าแล้ว  หากลูกของเจ้ายังไม่มีมนตราข้าเกรงว่า  ลีโอจะปกป้องท่านไอร่าไม่ได้"  ลิงซ์เริ่มยืนนิ่งเมื่อเลนีเมียปัดหญ้าออกให้  นิสัยแมวของมันเป็นนิสัยโดยสันดาน  มันชอบให้คนมาลูบตัวเล่น  แน่นอนว่าคนที่ลูบตัวมันได้คือเจ้านายและคนงามเท่านั้น  ส่วนเจ้าสิงโตหิมะนี่  มันจะถือเสียว่าเจ้าสิงโตเป็นคนใช้ก็แล้วกัน  มีคนใช้ซักคนก็ดี  ไหนๆมันก็มีคนหาอาหารอยู่คนหนึ่งแล้ว

" น่าจะอีกไม่นาน  ลีโอยังอายุไม่ถึงขวบปี  แต่เขาน่าจะเรียกมนตราได้เร็วกว่าลูกสิงโตหิมะทั่วไปเพราะต้องเอาตัวรอด  แม้เขาจะไม่รู้ตัว  แต่มนตราของลีโอก็มีไม่น้อยไปกว่าข้า  ออกจะมีมากกว่าด้วยซ้ำเพราะเขาพบเจอคนที่จะปกป้องได้เร็วกว่าสิงโตหิมะทั่วไป"

เลนีเมียกล่าวแล้วเลียลงบนต้นคอของลิงซ์ที่เปื้อนดินเล็กน้อย  ลิงซ์ตัวหอมหวาน  กลิ่นของมันหอมหวานมากกว่าสัตว์นักล่าทั่วไป  หากเป็นมนุษย์มาสูดดมคงเป็นกลิ่นสาบ  แต่สำหรับมัน  กลิ่นของลิงซ์ไม่ต่างอะไรกับพืชสมุนไพรชั้นดี  ที่สูดดมแล้วชวนให้มึนเมา

" แสดงว่าข้าต้องกระตุ้นสัญชาตญาณของเขาสินะ  ที่ข้าเหวี่ยงเขาทุกวันยังไม่พอหรือไง  หรือว่าต้องรอให้ลีโอกระดูกหักก่อน  มันถึงจะปล่อยมนตราออกมาได้"  ลิงซ์ว่าเสียงครือแล้วเอียงคอ  ลิ้นของเลนีเมียอุ่นชื้น  มันออกเย็นนิดๆเมื่อถูกลม  แต่โดยรวมแล้วอุ่นมากกว่า

" การเหวี่ยงปะทะคงไม่ใช่วิธีการสั่งสอนที่ดี  บางทีเจ้าควรหาตัวช่วย  ความห่วงใยในสิ่งที่ลูกข้าปกป้องจะช่วยกระตุ้นให้เขาใช้มนตราออกมาได้  แต่เจ้าต้องสอนให้เขาใช้สติปัญญามากกว่าใช้อารมณ์  เจ้าอาจใช้อลันหรือเลพป์ก็ได้  แต่ทางที่ดีควรเป็นเลพป์  เพราะเลพป์แกล้งตายได้เหมือนจริงมากกว่า"

เลนีเมียว่าแล้วเลียคอของลิงซ์อีกครั้ง  มันเลียคอลิงซ์ตั้งแต่ต้นคอยาวไปถึงใบหู  ลิงซ์หูกระดิก  แมวมีจุดอ่อนอยู่ที่หูเหมือนสิงโต  แต่หูแมวจะอ่อนนุ่มและไวต่อเสียงมากกว่า  โดยเฉพาะแมวตัวเมียที่มีหน้าที่ออกล่ามากกว่าสิงโตตัวผู้ที่คอยแต่นั่งเฝ้าและต่อสู้เมื่อศัตรูมาถึงตัว

ลิงซ์เอียงคอหลบเมื่อเลนีเมียแลบเลียใบหู  มันตัวสั่นและเริ่มหูกระดิก  มันครือครางในคอก่อนสะบัดหัวจนผมสีดำพลิ้วไหว  มันไม่ใช่มนุษย์ที่จะต้องถูกโลมเลียก่อนมีสัมพันธ์  การเลียของสิงโตหิมะคือการทำความสะอาด  ลิงซ์ดึงตัวเองออกจากเลนีเมียที่ยังคงไล่เลียไม่เลิก  มันสะบัดขน  แล้วยื่นมือไปให้เลนีเมียเลียแทน

เลนีเมียยอมเลียมือลิงซ์อย่างว่าง่าย  มันเป็นเรื่องของสัญชาตญาณในการทำความสะอาด  มันไม่รังเกียจคราบดิน  และเมื่อเป็นดินที่อยู่บนตัวลิงซ์มันยิ่งไม่รังเกียจ  มันเลียมือลิงซ์ทั้งสองข้าง  ก่อนที่จะดึงตัวลิงซ์ลงแล้วไล่เลียไปตามตัวและเรียวขาของลิงซ์  เลนีเมียมองลิงซ์ที่นอนหงายอย่างว่าง่าย  ลิงซ์ในตอนนี้นอนตัวเปล่า  เส้นขนสีดำที่เคยมีปัดบังตัวตอนนี้กลายเป็นเส้นขนสีดำจาง  ตัวของลิงซ์นุ่มลื่นไม่ต่างอะไรกับเส้นขนของมัน

เลนีเมียไล่ทำความสะอาดไปทั่วเรียวขาของลิงซ์  เจ้าแมวดำนอนส่งเสียงครือครางในลำคออย่างพอใจ  ลิงซ์เป็นแมวที่ชอบให้คนมาเอาใจ  และในฐานะที่มันเป็นสิงโตตัวผู้  มันมีหน้าที่ปรนเปรอตัวเมียให้มีความสุขที่สุด  เพื่อที่มันจะได้ทำให้ตัวเมียสุขสมและมีลูกให้มันได้  แม้ว่าตัวเมียตัวนั้นจะเป็นตัวผู้ที่ไม่มีวันมีลูกได้ก็ตาม

เลนีเมียไล่ทำความสะอาดตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงช่องทางคับแคบ  มันยกขาลิงซ์ข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า  ก่อนลงลิ้นเข้าไปในช่องทางอุ่นแคบเพื่อขยับขยาย  ลิงซ์ครางพร่าตัวสั่น  เลนีเมียลงลิ้นลึกและขยับเข้าออกจนลิงซ์เริ่มตอบสนอง  เจ้าแมวตาสีทองจ้องมองมันตาปรอยเมื่อช่องทางชุ่มฉ่ำ  เลนีเมียกดขาลิงซ์ทั้งสองข้างลงจนเข่าชิดอก  มันกดแก่นกายของมันลงไปในช่องทางอุ่นแคบ  ลิงซ์รับมันเข้าไปได้หมดในที่เดียว  แม้ลิงซ์จะเจ็บจุกแต่มันไม่ต้องถนอมลิงซ์มากนัก  สัญชาตญาณสัตว์ป่าของพวกมันรุนแรงพอที่จะเห็นความเจ็บปวดจากการผสมพันธุ์เป็นเรื่องเล็ก  เลนีเมียเริ่มขยับตัวเมื่อลิงซ์เร่งรัด  มันขยับกายเข้าออกสุดแรงในขณะที่ลิงซ์เริ่มส่งเสียงคราง

เจ้าแมวดำนอนครวญครวงร้องรับกับท่วงทำนองที่มันโหมเข้าใส่  เล็บของลิงซ์จิกข่วนแผ่นหลังมันเต็มแรง  เมื่ออารมณ์ของลิงซ์เริ่มปะทุ  มันพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนด้วยท่าทางปราดเปรียว  เจ้าแมวดำแลบเลียปากตนเองก่อนส่งสายตาย่ัวยวนทอประกายสีทองมาให้  มนตรา...  มนต์สเน่หาในดวงตาของลิงซ์กำลังทำงาน  หากมันเป็นสัตว์ที่ไร้ซึ่งมนตรามันคงยอมสวามิภักดิ์อยู่แทบเท้าของลิงซ์  ลิงซ์เริ่มขยับตัวเข้าออกอย่างยั่วเย้า  ร่างกายปราดเปรียดของมันโยกขยับอย่างเป็นธรรมชาติ  มันส่งเสียงครือคราง  เสียงของลิงซ์ฟังดูแหบหวานยิ่งกว่าครั้งไหนๆ  เลนีเมียยกตัวขึ้นแล้วแลบลิ้นลงที่ปากของลิงซ์  ลิงซ์ส่งปลายลิ้นออกมาพัวพัน  พวกมันแลกจูบกันโดยที่ลิงซ์ยังเป็นคนควบขยับเพื่อควบคุมเกมส์  มันสวนกระแทกกายช่วงล่างขึ้นไปเพื่อให้รับกับจังหวะของลิงซ์  เจ้าแมวดำครางพร่าแล้วถอนปากออก  ลิงซ์ขยับตัวเร็วขึ้นจนเมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุด  ดวงตาสีทองของลิงซ์ยิ่งส่งมนตราออกมาอย่างยั่วเย้า  เลนีเมียพลิกตัวลิงซ์ลงและกระแทกสวนกายเข้าไปอย่างรุนแรงเพื่อส่งลิงซ์ไปให้ถึงปลายทาง  ลิงซ์ครางลั่นและข่วนแผ่นหลังมันไม่หยุด  หากมันไม่ได้มีหนังหนา  หลังของมันคงเป็นแผลเหวอะหวะไปแล้ว

เลนีเมียขยับกายย้ำลงไปอีกพักใหญ่ลิงซ์ก็ปลดปล่อยออกมา  เจ้าแมวดำครางพร่าและส่งเสียงแหบยาว  เลนีเมียขยับกระแทกอีกสองสามครั้งเพื่อผลักดันตนเองให้ไปถึงปลายทางบ้าง  ลิงซ์ครางเสียงสั่นเมื่อมันรู้สึกว่าแก่นกายของเลนีเมียกำลังขยายใหญ่และสอดลึกเพื่อเชื่อมติดตัวมันทั้งสองตัวไว้  มันเป็นกลไกของร่างกายที่พวกมันต้องตัวติดกันไปซักระยะเพื่อให้น้ำรักของเลนีเมียเข้าสู่ตัวมันให้มากที่สุด  ลิงซ์ครางหอบ  มันมองตาสีฟ้าของเลนีเมียที่อารมณ์คุโชนต่างๆเริ่มสงบลง  จนเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น  เลนีเมียค่อยๆขยับถอนแก่นกายออก  แล้วไล่เลียทำความสะอาดร่างกายให้มันอีกครั้ง

ลิงซ์นอนหมอบก่อนคว่ำตัวลง  มันยังอยู่ในร่างของมนุษย์  การที่มันอยู่ในร่างนี้ไม่ได้เป็นเพราะต้องการอยากเป็นมนุษย์  แต่เป็นเพราะร่างมนุษย์จะทำให้มันมีสติปัญญามากกว่า  มันปรือตามองเลนีเมียที่ยังเลียตัวให้มันไม่หยุด

" พรุ่งนี้ข้าจะทำให้ลีโอปล่อยมนตราออกมา  หากมันทำไม่ได้  ข้าจะฆ่ามันซะ  สิงโตหิมะที่ปล่อยมนตราไม่ได้  ไม่ต่างอะไรกับการเป็นตัวถ่วง  จงบอกลูกของเจ้าให้เตรียมตัวให้พร้อม  ไม่เช่นนั้น  แม้แต่ท่านไอร่าก็ช่วยลูกของเจ้าไม่ได้"

ลิงซ์บอกแล้วปิดตาลง  การมีสัมพันธ์ทำให้มันเหนื่อยอ่อน  มันนอนหลับแล้วดึงตนเองให้ออกจากห้วงฝัน  เลนีเมียตามมันออกมาเช่นกัน  เพราะในเมื่อเจ้าของความฝันไม่อยู่  คนนอกก็ไม่สามารถคงอยู่ได้

เลนีเมียมองลิงซ์ในร่างแมวแสงจันทร์ที่หลับสนิท  แต่ถึงจะหลับสนิทแค่ไหนหูของลิงซ์ก็ยังทำงาน  มันขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่หน้าปราสาท  มันคงต้องไปเตือนลูกของมัน  แม้ลิงซ์จะไม่ฆ่าลีโอเหมือนดังปากพูด  แค่ถ้าวันพรุ่งลีโอยังปล่อยมนตราออกมาไม่ได้  ลีโอและเลพป์คงได้เจ็บหนักจนท่านไอร่าตกใจแน่

[BeeRY]

อุกรี๊ดด ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้อ่านคู่นี้ ดุเดือดเลือดพล่านสมกับเป็นสัตว์ป่าจริงเชียว
ระบบจิ้นทำงานหนักมากค่ะ มันคอยแต่จะคิดว่าตัวนึง้ป็นแมวตัวนึงก็สิงโตนะ แต่เขารวมร่างกันในร่างมนุษย์นี่เนอะ
เหมือนจะอ่านข้ามตอนยังไงไม่รู้ เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่ก่อนนะคะ

[cakecoke]

 
 รอเอใจช่วย ลีโอ สู้ๆๆๆ

[RenaBee]

ชอบคู่ลิงซ์กับเลนีเมียมากกกกกกกกกกโอ้ยยยยยยยยยยยยย 

[จ๊ะจ๋า]

  มันช่าง.....สมใจ 

คุณแม่นี้โหดน้อ เลโอทำใจนะ

[pannixz]

โฮกก
ไมานึกไม่ฝันว่าจะได้อ่านเอนซีคู่นี้ 
 

[mana_ai]

เป็นคู่ที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้อ่าน หุๆๆๆ 
รออ่านต่ออยู่นะคะ สู้ๆ 

[lalitalx]

ฟินมากค่ะ    โอยย คู่นี้สุดยอดมากกก ประมาณเคะดื้อกับเมะผู้ใหญ่ๆ อ๊ากกก ฟิน

[andear]

อัยยะ คู่นี้มัน... 

[nemesis]

อั้ยยะคู่นี้ก้มีจิ้นอะ

[june55]

55 อยากเห็นคู่ลิงซ์กับเลนีเมียในร่างคนอะ อุอุ

[JustWait]

กรี๊ดดดดดดดด เม้นท์ไม่ถูก

โอยยย ชอบมากค่ะ ชอบคู่นี้มาก อร๊ายยไม่คิดว่าจะได้อ่านน


/ลิงซ์ขาาาถ้าเลโอใช้มนตราไม่ได้ยกให้เราก็ได้นะคะเราชอบลูกสิงโตสีขาวมากกก

[@Lucifer_Prince@]

ฟินจังเลยอ่ะ  เราไม่คิดว่าคู่นี้จะร้อนแรงเช่นนี้  ตอนแรกแค่คิดว่าอาจจะรักกันชอบกันเฉยๆ  ที่ไหนได้  เขิ๊นเขิน  แอบมีซัมธิงรอง  แบบที่คนอื่นเค้าไม่รู้  ลีโอ  เลพป์  พวกเจ้าต้องช่วยกันนะลูก  ระวังแม่จอมโหดยนองเจ้าจะเอาเจ้าหนักนะ  โดยเฉพาะลีโอ คริคริ  รอตอนต่อไปนะคัฟคนแต่ง ขอบคุณคัฟ^^

[nomo9]

ผูกเรื่องได้ดีค่ะ อ่านแล้วไม่รู้สึกสะดุดเลย การวางผังวงเวทย์ก็เข้าใจง่าย  ในการผูกสัมพันธ์ระหว่างตัวละครก็ทำได้ลื่นไหล
ปล.รอชมฉากงานแต่งงานวันที่สามอยู่ค้า ^^
ปล.2 ชอบเรื่องที่เป็นแหล่งบันดาลใจเหมือนกันค่ะ

[teatimes]

ฮึก...  อาทิตย์นี้ไม่อัพนะคะ  ขอดองหน่อยพอดีขุดความดาร์กไม่ได้  กล้วครึ่งหลังไม่ดาร์กพอแล้วคนอ่านจะไม่อิน  แต่ถ้าว่างจะเอาตอนพิเศษมาลงเพิ่มต่อในวันพุธนะคะ

ตอนนี้ขอตอบเม้นท์ก่อนนะคะ  ดองมาหลายตอนแล้ว

===================================

cher7343 :: มาแล้วๆ  มาแจกตอนหวานๆก่อนจบลงด้วยความสยองขัญของไอเรส

@Lucifer_Prince@  :: ชอบคู่ลิงซ์กับเลนีเมียใช่ม้า  คนแต่งก็ชอบเหมือนกันค่ะ  มาแบบซึนๆกันดี

lalitalx :: ชอบมะ  ชอบม้า  คู่เลนีเมียนี่น่ารักที่สุด(แต่งเองอวยเอง)  ส่วนเรื่องของไอร่านี่มีลูกแน่ค่ะ  แต่ไม่ได้ท้องเองนะ  ต้องรออ่านนะคะว่าลูกของไอร่าจะออกมาอีท่าไหน

someone0243 ::  ลีโอมันคงได้กัดโครอแค่ครั้งเดียวนี่แหละ  แต่มันคงเป็นที่หมั่นไส้ของโครอสไปอีกนานนน  ส่วนเรื่องจิ้น  ความจริงเราก็ชอบไอเรสมากเลยนะ  มันจิตๆดี  แล้วแนว incase นี่ของชอบอ่ะ  แต่ไอเรสคงอดกินล่ะนะคะ

BeeRY ::  คุณ BeeRY นี่ท่าทางรอการแก้แค้นอย่างใจจดใจต่อ  แต่เราแต่งได้แค่นี้อ่ะ  นายเอกเราเป็นคนดีเกิ๊น  แปบบเดียวหายโกรธ  เลยต้องให้ลีโอจัดการแทน  ส่วนตอนจบคงแล้วแต่ผลโหวตค่ะ(อยากมีหักหลังคนโหวตจัง ) แต่ถ้าจะมีภาคลูกๆ  คงเป็นตอนพิเศษมากกว่านะคะ

pannixz ::  เรื่องวุ่นๆกำลังจะมาอีกเพียบเลยค่ะ  ทั้งจากในวัง  นอกวัง  และไอเรส  ฮ่วยยย  เหนื่อยแทนไอร่า  ส่วนที่อลันเป็นเคะนี่  ความจริงเราแอบแพลมๆไปในตอนแล้วนะคะว่าใครจะได้กดอลัน  ลองอ่านดูอีกทีเนอะ  มาเป็นชื่อสั้นๆ  หุหุ  ส่วนลูกไอร่านี่มีออกมาแน่นอนค่ะ

bun ::  ตอนจบแบบแฮบปี้ไงคะ  ตามผลโหวต  ส่วนตอนที่สองเอาแบบดาร์กดีกว่าา  แกล้งคนอ่าน(ล้อเล่นค่ะ  อย่าคิดจริงนะ  )

จ๊ะจ๋า ::  ขอบคุณที่เข้ามาเม้นท์จ้า  อย่าลืมติดตามแล้วรอลุ้นไปด้วยกันนะคะ

อายทำไม  ::  คุณ อายทำไม  นี่เกลียดรักสมาคมคนเกลียดโครอสได้เหนี่ยวแน่นมาก  เรามาตั้งชมรมคนรักไอเรสบ้างดีไหมคะ  ไอเรสหล่อนะ ส่วนตอนจบเราก็อยากได้ sad นะ  แต่ผลโหวตมันไม่ให้อ่ะ 

cakecoke ::  กดโหวตแล้วแน่ใจนะ  แบบ sad ก็สนุกนะ (มันจะไซโคคนอ่านทำไม ) ส่วนลีโอ  น่ารักแบบเด็กๆ แต่บทน้อยนะ เฮ่อๆ

RenaBee ::  มีแต่คนกดหนึ่ง  เสียใจ (แล้วมันจะทำโพลทำไม  )  ฟินคู่ลิงซ์กับเลนีเมียล่ะซี้  เขาก็ชอบนะ

Biwty... ::  ไม่มีใครตายเลยเหรอ...  ไม่ได้อ่ะ  มันต้องมีเลือดสาดบ้างงง   รอลุ้นนะคะว่าใครจะสิ้นชีพ

june55 ::  หวานเบาๆ  แต่ร้ายนานๆ  หุหุ  แต่คู่เลนีเมียกับลิงซ์นี่...  จะอิมเมจยากจังน้า  จะวาดเองก็ไม่มีปัญญา  555

saruttaya :: กดโหวตโลด!  ส่วนไอเรส  มันมาแบบหลอนๆน่ะค่ะ

cheyp :: ขอบคุณที่ติดตามนะคะ  เนื้อหากับที่มานี่มาจากเรื่องสโวน์ไวท์เลยค่ะ  เราชอบเทพนิยายมากๆ  เลยเอามาแปลงเป็นวิยายวายซะเลย อย่าลืมมาเม้นท์ให้กำลังใจบ่อยๆนะคะ

arisa_sa :: โครอสปกป้องไอร่าได้  แต่ได้นานแค่ไหนต้องรอดูค่ะ  แต่ถ้าไอร่าโดนไอเรสจับตัวไปนี่แย่แน่

mana_ai :: เศร้ามาเยอะ  เจ็บมาเย๊อะะะ  ส่วนไอเรสคงกู่ไม่กลับแล้ว

JustWait :: หุหุ  กดพลากก็ไม่เป็นไรค่ะ  เพราะผลคงขาดลอย  แต่ตอนจบแบบหวานๆเราก็ชอบนะ  แอ๊ะ  ยังไง  แต่งเองชักเริ่มสับสน  แต่คงให้ลีโอไม่ได้นะ  พี่เลพป์เขาหวงงง

nemesis ::  ขอบคุณที่ตามอ่านค่า  อาจมีมาช้าบ้าง  แต่ไม่ดองนะคะ   

andear :: ชอบล่ะสิ  เอาเลือดเพิ่มไหมจ๊ะ

nomo9 ::  ผู้อ่านรายใหม่  ยินดีต้อนรับจ้าาา  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติชมนะคะ  ส่วนเรื่องวันแต่งงานในวันที่สามต้องไปดำน้ำในอ่างแอบบดูเอาเองนะคะ  เพราะคงจะแพลมแค่นิดๆน่ะค่ะ  หุหุ 

========================================================

ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านนะคะ  แล้วถ้าขุดความดาร์กมาได้เมื่อไหร่เราจะรีบมาต่อนะ  ส่วนช่วงนี้อาจมีตอนพิเศษหวานๆมาให้อ่านก่อนแก้เครียนนะคะ  เพราะขึ้นบทหลังมาคงมีเรื่องเครียดๆอีกเยอะ

ขอบคุณทุกคนอ่านและทุกคอมเม้นท์เลยค่ะ

[@Lucifer_Prince@]

คัฟ  รอวันพุธนะคัฟ ^^

[teatimes]

สปอย


ตอนนี้เป็นตอนของอลันค่ะ  แด่อลัน เอฟซี ค่ะ

=========================


เสียงร้องครางผะแผ่วและเสียงกรีดร้องดังขึ้นในห้องลึกสุดของปราสาทตะวันออก
 
อลันในยามนี้แทบไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังทำอะไร  เขาเป็นอะไร... 
 
และเขากำลังทำสิ่งใดอยู่
 
อลันโอบกอดแผ่นหลังชื้นเหงื่อที่เต็มไปด้วยความต้องการ  เขาส่งเสียงครวญครางออกมาตามแรงกระแทกที่ขยับส่วนขึ้น  แผ่นหลังของเขาเสียดสีอยู่กับผนังหยาบของปราสาท  อลันแทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด  เขาเกี่ยวขาเข้ากับสะโพกสอบที่กำลังโยกขยับ  อลันร้องคราง...  เมื่ออีกฝ่ายปลดปล่อยความต้องการออกมาในกายเขาทั้งที่ยังยืนอยู่  อลันหอบแล้วลืมตามองแสงเทียนที่อยู่ด้านหลังของคนที่เขากำลังโอบกอด  ใครกัน...  อลันพยายามทบทวนความทรงจำ   ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่  ทำไมเขาถึงทำแบบนี้  เขากำลังทำอะไรอยู่  เขา...  กำลังร่วมรักอยู่กับใคร
 
" อย่า...  ปล่อยข้าลง"  อลันร้องบอกเมื่อรู้สึกว่าคนที่ตนโอบกอดกำลังสอดใส่  ตลอดชีวิตมานี้  เขาคิดที่จะถือครองพรหมจรรย์ไปชั่วชีวิต  ชีวิตของเขามีเพื่อฝ่าบาท  นายของเขามีเพียงโครอสเท่านั้น  และโครอสควรจะเป็นคนเดียวที่เขาพร้อมจะถวายชีวิตให้  เขาไม่ควรรักใคร  เพราะความรักจะทำให้เขาเกิดความลังเล 
 
แต่เรื่องของความรักช่างยากที่จะกะเกณฑ์  อลันโอบกอดแผ่นหลังและร่างตรงหน้าที่ประคองตัวเขาไว้แล้วหลั่งน้ำตาออกมา  เขาไม่ควรรักใคร  เพราะในยามที่เขาพบเจอความรัก  เขาจะต้องพบกับความเจ็บปวด  มันเป็นชะตาของเขา  อลันหลั่งน้ำตาออกมาเงียบๆเมื่อถูกอีกฝ่ายโหมตัวเข้าใส่
 
เขาไม่ควรรักใคร  โดยเฉพาะ...
 
ท่านไอร่า...
 
เทพธิดาที่เขาไม่มีวันเอื้อมมือไขว่คว้ามาถือครองได้ 
 
อลันนึกย้อนไปถึงวันที่เขาได้พบเจอเทพธิดาครั้งแรก  ยามนั้นเขาคิดว่าตนเองกำลังอยู่ในช่วงย้ายไปสู่สัมปรายภพ  เขาเจ็บปวดและพยายามต่อสู้กับความเจ็บที่เกิดจากพิษของบาดแผล  เขาทรมาน  แต่แล้วในช่วงเวลาที่เขากำลังจะยอมแพ้  เทพธิดากลับยืนมือเข้ามาช่วย  มือขาวผ่องนุ่มนวลคอยประคองตัวไว้แล้วป้อนยา  สัมผัสนุ่มลื่นอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนคอยดูแลบาดแผลให้เขาและคอยเช็ดตัว  เขานึกว่ามันเป็นความฝัน  ความฝันที่จะทำให้เขาได้พบรักแท้ซักครั้งก่อนย้ายไปสู่ชาติภพใหม่  เทพธิดาที่คอยดูแลเขา  แม้จะไม่มีวันได้ถือครอง  แต่เขาก็อยากเห็นใบหน้างามของเทพธิดาซักครั้ง  เพื่อที่เขาจะได้สวดภาวนาเมื่อเกิดใหม่ในชาติภพหน้า  เขาจะสวดภาวนา  ให้เทพธิดาของเขาเพียงองค์เดียว
 
แต่แล้วความฝันของเขากลับต้องพังทลายลงเมื่อลืมตาตื่น  เทพธิดาของเขาคือเจ้าแมวป่า  แมวป่าที่นายของเขาหลงรักจนหมดหัวใจ  บุรุษที่สามารถทำให้นายของเขาได้เข้าใจคำว่ารัก  และเป็นบุรุษที่ทำให้เขาได้รู้จักคำว่ารักและคำว่าเจ็บปวดไปพร้อมกัน
 
อลันร้องครางและจิกข่วนแผ่นหลังของอีกฝ่าย  เขาทรมานจนแทบขาดใจ  ทั้งจากทั้งความรู้สึกที่เขาไม่เคยได้รู้จัก  และจากความรู้สึกผิดที่มีอยู่ในใจ  เขาไม่ควรรักเจ้าแมวป่า  เพราะต่อให้เขารักไปจนตาย  เขาก็ไม่มีวันได้ครอบครอง  เขาไม่ควรทรยศ  ไม่ควรทำลายความเชื่อใจของโครอสที่มีต่อเขา  สิ่งที่เขาทำเพื่อท่านไอร่าและฝ่าบาทได้อย่างเดียวในตอนนี้คือการตายแทน 
 
และนั่น...  ถือเป็นการแสดงความรักของเขาที่มีต่อเจ้าแมวป่า  และถือเป็นการไถ่โทษความผิดต่อผู้เป็นนาย  ที่เขาไม่อาจทำตามคำสาบานของตนที่เคยมีให้ฝ่าบาทได้
 
" ฮึก  ท่านไอร่า..."
 
" ชู่ว์  เงียบซะอลัน  ให้ข้าได้ช่วยท่าน  พี่ชายข้า  ข้าจะไม่ยอมให้ท่านทนทุกข์อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว  ให้ข้าได้ช่วยท่านนะพี่ข้า  ข้ารักพี่มานาน  ให้ข้าได้ช่วยพี่ให้พ้นออกมาจากความทุกข์เถอะนะ"
 
" ฮึก  ท่านไอร่า...  ฝ่าบาท...  ข้า... "
 
" ชู่ว์  ไม่เป็นไร  อลัน  ท่านพี่  จงหลับตาลงแล้วลืมเรื่องทุกอย่าง  คืนนี้ขอให้ข้าได้ช่วยเหลือท่าน  ให้ข้าได้ช่วยเหลือท่านให้ลืมเลือนความทุกข์  ไม่ต้องกลัว  พี่ชายข้า  ผ่านคืนนี้ไปท่านจะลืมทุกอย่าง  หลับตาลงแล้วนอนซะ  ข้าจะเป็นคนขจัดความทุกข์ทนให้  แล้วตื่นเช้ามาท่านจะลืมเลือนความทุกข์ทุกอย่าง  รวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ "
 
เสียงกระซิบชิดติดใบหู  ทำให้อลันหลับตา  เขากอดแผ่นหลังเปลือยชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายแน่น  เสียงทุ้มต่ำนี้ช่างฟังดูคุ้นหู  มันเป็นเสียงปลอบประโลมที่เขาไม่ได้ยินมานาน  เสียงที่ชวนให้คลายใจ  เสียงที่เหมือน...  เสียงของฝ่าบาท
 


สปอย...

อันนี้ไม่ใช่อันที่จะลงตอนหน้านะคะ  แต่เอามาลงเรียกเรตติ้งให้อลันค่ะ
ว่าแต่ใครเป็นคนกดอลันน้าาาา