หลังวันรับปริญญาอิชั้นกะพี่นัทก็คุยกันบ่อยขึ้น ทั้งๆที่คุยกันทุกวันแต่ก็สรรหาเรื่องมาคุยกันได้ตลอดเวลา แต่พี่นัทเองก็ต้องเดินทางไปนู่นมานี่บ่อยๆ เลยไม่ค่อยมีเวลามาหาอิชั้นเท่าไหร่นัก แล้วอิชั้นก็รับรู้ได้ว่าอิบ่างนอยด์แดก ไม่รู้ว่านอยด์เรื่องอะไร ด้วยความเป็นเพื่อนที่แสนจะประเสริฐเลิศล้ำ อิชะนีก็ หอบสังขารพาร่างอันบึกบึน เอ๊ย! บอบบางไปหาเพื่อนเลิฟที่บ้าน พอไปถึงบ้านมันก็แทบจะช๊อคตาย อิบ่างหนุ่มเจ้าสำอาง ที่ต้องเนี้ยบตลอดเวลา เหลือสภาพเป้น ไอ้บ้าเมายาที่ไหนไม่รู้ นั่งใส่บ๊อกเซ่อร์ตัวเดียวอยู่ในห้อง ซิกแพ็คเท่ห์ๆ เริ่มจะกลายเป็นมาม่าบิ๊กแพคล่ะ หน้าตาเหมือนไม่ได้อาบน้ำเป็นอาทิตย์ อิชะนีเลยรีบถาม
"บ่างมึงเป็นไรวะ"
"กูอกหัก" O.o แว้กก
"เชี่ยบ่าง มึงเนี่ยนะอกหัก"
"เออ กุนี่แหละ สาดดดด" อุ้ยตายว๊ายกรี๊ดดดดดดด ชะนีโง่ที่ไหนกล้าหักอกเพื่อนกรู สาดดด สวยนักรึไงมึง อยากจะเอาน้ำกรดไปสาดหน้าจริงๆ อิชะนีตาต่ำเอ๊ย เพื่อนกรูออกจะหล่อ รวย กล้าดียังไงมาทิ้งเพื่อนกรู แม่ม อย่าให้เจอ กูจะตบให้ลืมบ้านเลยมึง สาดดดด หลังจากด่าอิชะนีโง่ในใจ (เหมือนด่ากระทบตัวเอง แต่ตอนนั้นไม่รู้ ถือว่าไม่ได้ด่าค่ะ! กร๊ากกกก) อิชั้นก็รีบปลอบเพื่อน
"โหยเพื่อนเลิฟ อย่าไปเสียใจ ผู้หญิงในโลกมีเยอะก่าผู้ชายอยู่แล้ว แค่ผู้หญิงคนเดียวอย่าไปใส่ใจ เชื่อกู" ปลอบไป อาการอีนี่ยิ่งหนักขึ้น เริ่มไม่ไหวจะเคลีย อิชะนีรีบหากำลังเสริมโทรไปจิกอิกวาง หลังจาดเจรจาต๊ะอวยกะอิกวางเรียบร้อย ระหว่างรออิกวาง เลยจับอิบ่างมานอนตัก แล้วลูบหัวมัน (ครือเวลาอิชะนีไม่สบายใจชอบให้คนลูบหัวไง เวลาคนอื่นไม่สบายใจ เลยทำแบบที่ตัวเองชอบให้) อิบ่างมันก็นอนนิ่งๆ ให้ลูบ สักพักอิกวางก็มา เราก็ช่วยกันปลอบ ก็ไม่ได้ปลอบอะไรมากมาย คือมันเหมือนว่าเวลาเราสนิทกันมากๆ คำพูดมันก็ไม่จำเป็นน่ะค่ะ แค่นั่งอยู่ด้วยกันก็พอ ประมาณนั้น พวกอิชั้นอยู่จนไอ้บ่างดีขึ้นก็ยกพวกกลับบ้าน
อาทิตย์ต่อมาก็ได้เวลาลัลล้าของพวกอิชั้นค่ะ พวกเราไปฉลองกันที่หัวหิน บรรยากาศดีมากมายก่ายหน้าผาก พวกอิชั้นก็พากันไปหมดครอบครัวแหละค่ะ พี่นัทก็มาด้วย อิชั้นกับพี่นัทก็อยู่ด้วยกันบ่อยๆ อ้ะนะ ก็แบบว่าขอตอดนิดตอดหน่อยก็ยังดี กร๊ากกกก อิชั้นกับพี่นัทแล้วก็อิพวกนั้น ช่วยกันทำกับข้าว เตรียมของกันอย่างสนุกสนาน ในตอนนั้นอิบ่างมันก็ไม่ได้ดูผิดปกติอะไร อาจจะมีเศร้าๆ นิดหน่อย อิชั้นก็นึกว่านอยด์แดกเรื่องอกหัก เลยไม่ค่อยได้สนใจ พอเตรียมของเรียบร้อย ระหว่างรอพี่เต็มกะแม่มา จะได้กินพร้อมๆ กัน อิบ่างมันก็ออกไปเดินเล่น อิชั้นนั่งเตรียมของสักพักก็ออกไปเดินเล่นโดยมีพี่นัทตามไปด้วย
เราสองคนเดินกันไปเรื่อยๆ จริงๆ แล้วหัวหินนี่บรรยากาศดีมากนะคะ ยิ่งตอนเย็นๆ หูยยยอย่าให้เซ่ดดด ระหว่างที่กะลังเดินไปนั้น แรกๆ มืออิชั้นกะมือพี่นัทก็ต่างคนต่างอยู่ แล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มือเราทั้งคู่ไปจับกันอยู่ได้ไง! จะเอาออกก็ใช่ที่ เดี๋ยวเค้าจะหาว่ารังเกียจ เลยประสานมือเข้ากับนิ้วเรียวๆ ของพี่เค้าซะเลย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก พี่นัทหันมายิ้มละลายใจให้ อิชะนีแทบลงไปกอง อย่ามายิ้มได้ไม๊เล่า แม่ม หน้าหวานก่ากรูอีก อายนะเฟ้ย! เดินกันไปสักพัก พี่นัทก็หยุด อิชั้นก็หันไปมองงงๆ พี่นัทยิ้มให้
"ชะนี พี่มีอะไรจะบอกล่ะ" อร๊ากกกกกกกกกกก บรรยากาศพระอาทิตย์ตกน้ำ ท่ามกลางหาดสวย อร๊ายยยย จะมีเรื่องอะไรถ้าไม่ใช่.... กรี๊ดดดดดดดดดด อิชะนีเอียงอายสามสิบแปดตลบ พี่นัทยืนขำ
"ชะนีทำไรอ้ะ หน้าตลกชะมัดเลย" อ้าวว ด่ากรู สาดดด อิพี่นี่ เดี๋ยวกูตีให้หนอนแดก ถ้าไม่ติดว่ากรูรักนะมึง จรเข้ฟาดหางแระเนี่ย
"โอ๋ๆ ไม่งอนนะ ไม่งอน พี่ล้อเล่น อย่าหน้างอสิ เดี๋ยวไม่สวยนะคนดี" ชริเห็นแก่ที่พูดหวานๆ นะเนี่ย เลิกงอนก็ได้
"แล้วเมื่อกี๊ พี่นัทจะบอกไรนะ" อิชะนีหมดมู้ดละ ถามแม่มดื้อๆ งี้ล่ะ พี่นัทนิ่งไปสักพัก
"ชะนีรู้ป้ะ พี่ชอบกวางมากเลยนะ" อิชะนีอึ้งไปแปบนึง ก่อนจะพยักหน้า
"อืม" พูดได้แค่นี้ค่ะ ไอ้ที่เหลือมันมาจุกตรงคอ ร่ำๆ จะกลายเป็นน้ำตาอยู่แล้ว พี่นัทหันมาเชยคางอิชะนีที่ยืนก้มหน้าอยู่ อิชะนีเลยสบตาพี่เขา รู้ตัวว่าน้ำตาคลอๆ ละ พี่นัทยิ้มให้
"แต่ตอนนี้ พี่มั่นใจว่า พี่รักเรานะ" O.o ใบ้แดก หน้าคงเอ๋อมาก จนพี่นัทก้มมาจุ๊บหน้าผากถึงได้รู้ตัวค่ะ อิชะนีหน้าร้อนวูบวาบ คิว่าคงแดงแจ๋ ถ้าพี่เขาสังเกตุเห็นอ้ะนะ กร๊ากกก อิชนีสติสตังหายหมดแระค่ะ พูดไรไม่ออก
"พี่ถามตัวเองมาตลอดเลยนะ พี่ก็รู้นะว่าชะนีอาจจะคิดมากเรื่องที่พี่เคยคบกับกวาง พี่เองก็คิดมาก พี่ถามตัวเองจนแน่ใจ และมั่นใจ ว่าพี่รักเราจริงๆ พี่ถึงมาบอก ชะนีรู้ไม๊ครับ ว่าพี่รักชะนี แล้วชะนีล่ะ รักพี่บ้างไม๊" อิชะนียังเอ๋อแดก ทำอะไรไม่ถูก จนพี่เค้าต้องถามซ้ำ
"ว่าไงครับคนดี" แว้ก อย่ามาถามด้วยเสียงหวานๆ แบบนั้นได้ไม๊เล่า กรูจะตายแล้วเนี่ย กูเขิลลล อิชะนีสติยังมาไม่ครบเลยตอบไป
"เอ่อ..ไม่รู้ดิพี่ หนูเอ่อ...ไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น...มั้งนะ" พี่นัทหัวเราะ
"ครับ..งั้นวันนี้ เป็นแฟนพี่วันนึงได้ไม๊ครับ" แหมพี่เค้าขอมาอ้ะนะ คนใจดีอย่างอิชั้นจะขัดก็ใช่ที่ เลยพยีกหน้าไปหงึกๆ พี่นัทยิ้มละลายใจให้อีกรอบ ก่อนจะหอมแก้มอิชะนีรอบนึง อิชั้นข่มความอายมองหน้าพี่เค้า สายตาที่มองมาดูมั่นคง จนอิชั้นไม่กล้าหลบสายตา ได้แต่หลับตาลงเมื่อพี่เขาก้มลงมา
ยอมรับนะคะ ว่าจูบครั้งนี้ ไม่ใช่จูบแรก แต่มันเป็นจูบที่อิชะนีจะจำจนวันตาย มันไม่ได้ทำให้รู้สึกวูบวาบ แต่มันอุ่นๆ หวานๆ ไม่เรียกร้อง สัมผัสแผ่วเบาไล่ละจากหน้าผาก เปลือกตา แก้มทั้งสองข้าง ปลายจมูก และสุดท้าย จบลงที่ริมฝีปาก ไม่ได้เรียกร้องให้ตอบกลับไป แต่ก็ดูเหมือนอ้อนวอน จนต้องยอมจูบตอบกลับไป แล้วยอมให้พี่เค้าสัมผัสได้เต็มที่ ริมฝีปากนุ่มๆ เหมือนจะละลายให้อิชั้นลงไปกอง มันอบอุ่นอ่อนหวานจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เป็นจูบที่แสนจะนุ่มนวล อิชั้นเหมือนตัวลอยๆ ไม่รับรู้เหตุการณ์รอบตัว มือหนาที่แสนอบอุ่นของพี่นัทโอบเอวไว้ อีกมือก็สัมผัสที่แก้มอ่อนโยนจนไม่อยากให้ผละจาก จนกระทั่งพี่เค้าเลื่อนริมฝีปากมาแตะที่ขมับ แล้วรวบตัวไปกอดไว้แนบอก อิชั้นถึงได้รู้สึกตัว หูที่แนบอยู่ที่อกพี่นัท ได้ยินเสียงหัวใจพี่นัทเต้นแรงรัว บางทีมันอาจจะเต้นแรงพอๆ กับหัวใจอิชั้นก็ได้...
TBC ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
