หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[namtaan]

^
^
จิ้มพี่ชาย แง่มๆๆๆ

หนูแนน ขอให้สุขภาพแข็งแรง
หายป่วยเร็วๆนะจ๊ะ

เรื่องนี้ยังไงก็รอจ้า

[nanalonely]

อาาาา คิดถึงจัง ยังมีใครคิดถึงแนนบ้างมั๊ย!!!!
วันนี้วันแม่ อย่าลืมส่งความรัก ความห่วงใย ถึงแม่กันด้วยนะคะ 
หายไปซะนานเลย  ขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ช่วงนี้แนนติดอะไรหลายๆอย่าง ยุ่งวุ่นวายมากมายกับชีวิต+สังขารไม่รักดีของแนน เลยเดินเล่นที่โรงพยาบาลบ่อยไปหน่อย แต่ระหว่างที่ไม่ได้เล่นก็แว่บไปดูด้วยนะคะ ว่าคุณเท็นมาต่อเรื่องหรือยัง แต่ยังไม่มีเลยนะคะ ทุกเรื่องรอก่อนนะคะ เพราะแนนเองก็ยังไม่ได้ข่าวคุณเท็นเลย

วันนี้มีอะไรมาฝากอ่านเล่นๆให้หายคิดถึงกันไปก่อนนะคะ


คุณเป็นคนแบบไหน

แบบพัด ลักษณะนิสัย ใครข่มได้ก็ข่มแหลกเอาให้อยู่หมัด ควรไปเป็นผู้คุม

แบบโพด พยายามทำความเข้าใจคนอื่นและไม่ทำตัวมีปัญหา ควรไปเป็นศิราณี

แบบส้ม หยิ่ง ทระนงตัวเอง ควรไปเป็น ผู้พิพากษา

แบบเจง งง เชื่อคนง่าย ควรไปเป็นหมอดู

แบบต้นสน ไม่ค่อยสนใจคนอื่นมากนัก ใครจะเป็นยังไงก็ไม่ยุ่งด้วยถ้าไม่จำเป็นควรไปเป็น ช่างซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้า

แบบหนมปัง คิดมาก คิดนั่นคิดนี่จุกจิก ขี้เกรงใจ ควรไปเป็น นักบัญชี

แบบหยง ผู้ปฏิบัติตามคำสั่งที่ดี ควรไปเป็นทหาร

แบบบอย ใจอ่อน ควรไปเป็น นักสังคมสงเคราะห์

แบบตั้ม ............ตั้มมันนิสัยยังไงหว่า

แบบเส่ง กล้าได้กล้าเสีย ควรไปเป็นนักพนัน

แบบพี่วิน ชอบทำตามใจตัวเอง ควรไปเป็นลูกนักการเมือง

แบบตาหวาน ชอบสร้างโลกส่วนตัว มีชีวิตอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบควรไปเป็ โปรแกรมเมอร์สร้างเกมส์ออนไลน์

แบบถิง มีปัญหาเรื่องการเข้าสังคม ควรไปเป็น ชาวเกาะ

แบบน้องวี ไม่เคยเข้าใจว่าตัวเองคิดอะไร ควรไปเป็น ครู

แบบแคน มั่นใจในตัวเอง ควรไปเป็นดารา นักร้อง


คนใกล้ชิดของคุณเป็นแบบไหน

แบบหนุ่ม เจ้าเล่ห์นิด ๆ ซื่อ ๆ เป็นบางครั้ง ควรไปเป็นจิตแพทย์

แบบกอล์ฟ ยอมอ่อนข้อให้คนรักเสมอ ควรไปเป็นทหาร

แบบแมน หื่นหน่อย ๆ แต่จริงใจ รักใครรักจริง ควรไปเป็น คนทำหนังโป๊

แบบไกร เจ้าอารมณ์ ขี้อ้อน รู้จักปรับตัวเข้ากับคนรอบข้าง ควรไปเป็นพระเอกลิเก

แบบภาคี เงียบ ๆ เฉย ๆ สมองมีแต่หลักปรัชญา ควรไปเป็นนักวิชาการ

แบบสักวา พร้อมที่จะอยู่คนเดียวนาน ๆ และหนีหน้าจากสังคม ควรไปเป็น ชาวประมง

แบบนะ เอาแต่ใจตัวเอง คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ควรไปเป็นลูกนักการเมือง

แบบเน่ ร่าเริงสดใส ช่างพูดช่างคุย ควรไปเป็นนักพูด หรือนักจัดการวิทยุ

แบบปอนด์ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ต้องคอยมีคนบริการ ควรไปเป็น ลูกแหง่

แบบแคป ขี้กลัว กลัวนั่นกลัวนี่ แต่ความพยายามสูง ควรไปเป็น นักต่อโดมิโน่

แบบปลา เจ้าชู้ แต่อ่านใจคนเก่ง ควรไปเป็นโฮสต์

แบบน้ำแข็ง พวกเจ้ามารยา ควรไปเป็นดารา

แบบเปา ขี้น้อยใจ ร่าเริง สนุกสนาน กวนประสาทเล็ก ๆ ควรไปเป็นพ่อค้า

แบบกระชาย มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว และแคร์ความรู้สึกของคนอื่น ควรไปเป็นนักอนุรักษ์ 






ปอลอ งดทวงนิยายน๊า แต่รอเป็นเพื่อนกันได้จ้า เพราะถึงทวงมาแนนก็ไม่มีลง ถ้าคุณเท็นยังไม่อัพ!!!!

ย่องมาลง แล้วก็ย่องออกไป ฟิ้วววววววววววววววววววววววว

[nanao]

ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับคุณแนน

มารอนิยายเป็นเพื่อน

ได้แต่ร้องเพลงรอต่อไปเรื่อย ๆ ฮ่า ๆ

[namtaan]

ยังไงก็รอพี่เวย์ กะน้องสายเสมอจ้าหนูแนน

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

จุ๊บๆๆๆ

[nanalonely]

วันนี้ ตอนนี้ เวลานี้ที่แนนได้คุยกับเท็นอยู่
แนนมีเรื่องอยากมาบอกเพื่อนๆว่า รอเท็นหน่อยนะคะ
รอเวลาที่เท็นจะกลับมาเขียนนิยาย
ถึงเวลาแล้วแนนจะเอามาลงให้เพื่อนๆได้อ่านแน่นอน

เหตุผลอยู่ข้างล่างนี่แล้ว

เราเลิกกันแล้ว


วันนี้ผมลื่นล้มที่หน้าระเบียง

มือซ้ายแตกที่ข้อนิ้วกลางกับนาง เนื้อหลุดไปนิดหน่อย แต่เอาพลาสเตอร์ยาแปะไว้สองนิ้ว หัวเข่าซ้ายมีรอยเขียวช้ำ ๆ

ตอนที่ล้มลงไป เจ็บมาก

มันเจ็บ หรือจะเรียกว่าจุกดี

ลุกขึ้นได้ก็พาตัวเองไปนอนบนเตียง

นอนมองเพดานเงียบๆ

แล้วก็นอนหายใจเหนื่อยๆ อยู่อย่างนั้น

สิบเอ็ดโมง มีดที่ใช้ปาดขวดน้ำโพลาลิสบาดนิ้วชี้ข้างขวา มีพลาสเตอร์ยาแปะไว้เรียบร้อย

บ่ายกว่า ๆ ลื่นล้มนิ้วแตกสองนิ้ว ขาซ้ายเป็นรอยช้ำ

ไม่รู้จะทำยังไงดี นอกจากนั่งมองนิ้วที่มีแต่พลาสเตอร์ยาแปะ

ในหัวมีเรื่องราวมากมายเต็มไปหมด

ผมเลิกกับเขาแล้ววันนี้

ทั้งที่เขาบอกว่าเสียใจขอไปทำใจซักพัก เดี๋ยวเขาก็หาย

ผมทำเป็นอิดออดว่าอย่าหายไปนานนะ ทำใจไม่ได้
ทั้งที่ในใจคิดว่า ยังไงซะคราวนี้ เราจะได้เลิกกันจริงๆ ซะที

ผมถามเขาหลายครั้งว่า ตกลงจะเงียบๆ กันซักพักจริง ๆ เหรอ

ทั้งที่ในใจคิดไว้ว่า เข้าทางแล้ว นี่แหละที่หวังไว้มานาน

ผมอยากเลิกกับเขา
ไม่ใช่เขาไม่ดี เขาไม่น่ารัก หรือเขาไม่เข้าใจผม

แต่เพราะเขามีครบหมดทุกอย่าง ผมถึงต้องเลิกกับเขา

เขามีทุกอย่างที่ผมอยากได้
นานวันไปผมจะถูกเขาครอบงำ

รักใครซักคนมันง่าย แต่มันก็ยาก บางทีมันอาจจะยากไปสำหรับผม
ที่ไม่ยอมเข้าใจว่าความรักมันคืออะไร

ผมหาเรื่องเลิกกับเขาหลายครั้งแล้ว แต่มันไม่สำเร็จ

ผมหวังเอาไว้ว่าคราวนี้จะสำเร็จจริง ๆ

เหตุผลที่ผมอยากเลิกกับเขา

ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเขา หรือเขาไม่รักผม หรือเราเข้ากันไม่ได้

แต่เราจะต้องเลิกกัน

เพราะผมไม่พยายามเข้าใจความรักเลย ไม่พยายามและไม่ยอมเข้าไปทำความรู้จัก เอาแต่เดินหนี และถ้าวิ่งหนีได้ก็ทำ

ถ้าจะผิด มันก็ผิดที่ผมเอง

22 สิงหาคม 2552
เวลา 22.20 น.

[namtaan]

^
^
ความรักมันยากจังเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณเท็นค่ะ
อย่างน้อยสิ่งที่เกิดขึ้นก็เป็นสิ่งที่หัวใจตัวเองต้องการไม่ใช่หรือ
ผ่านพ้นไปได้ในเร็ววันนะคะ 

บวก 1 แต้มให้น้องแนนค่ะ ขอบคุณที่มาส่งข่าว
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[nanao]

ขอบคุณสำหรับข่าวคราวนะครับคุณแนน

เป็นกำลังใจให้นะครับคุณเท็น ขอให้ผ่านคืนวันเหล่านี้ไป

และพบเจอแต่ความสุขในแบบที่ต้องการครับ ^^

[teenza]

 

ขอบคุณ คุณแนนที่มาส่งข่าว

เป็นกำลังใจให้คุณเท็นคับ   ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้

[Cha Ris Ma]

  เข้าไปอ่านในบอร์ดคุณเท็นเหมือนกัน
แต่งงๆอยู่ไม่รู้เป็นเรื่องใหม่หรือป่าว

แต่ยังไงก็รอได้ อุตส่ารอมาตั้งนาน รออีกก็ไม่เป็นไร

[manami1155]

ง่า...ความรักนี่มันซับซ้อนดีแท้เลยค่ะ
เลิกกันไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่เพราะไม่พยายามที่จะเข้าใจความรัก

เป็นกำลังใจให้คุณเท็นนะคะ

ปล.นิ้วแตกควรจะไปหาหมอนะคะ แปะพาสเตอร์ไว้อย่างเดียวไม่ดีแน่ๆอ่ะ

[kunkai]

:กอด1:ให้กำลังใจคุณเท็น
 :กอด1:พี่แนนนี่   คิดถึงจังค้าบ

[Cn-Nt]

คุณเท็นคะ มารับกำลังใจด้วยนะคะ
ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปอย่างเข้มแข็งนะคะ
 

[paulla]

มารอคุณเท็นคับ   

[boboaje]

เหอะๆ ไม่เข้าใจชีวิตรักของคุณเท็นค่ะ  .. .เป็นอีกคนนึงที่ไม่เข้าใจความรัก  . .. น่าแปลกนะคะ คนที่แต่งนิยายรักหวานซึ้ง ดูจะเข้าใจความรักดี .......................... ซะจนนำมาเล่าให้เราได้ฟังได้ เหมือนเข้าใจทุกอย่างแต่พออ่านเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตจริงทำไมมันดูแตกต่าง แปลกแยก ออกไปจนยิ่งไม่เข้าใจหนักไปอีกอ่ะคะ .....รอคุณเท็นค่ะ

[HaLF333]

คิดถึงแนนที่สุด คิดถึงคุณเท็นมากด้วย..

ความรักเป็นสิ่งที่น่าลิ้มลอง แล้วก็น่าหวาดกลัวที่สุด..

เป็นกำลังใจให้คุณเท็นนะคะ ..

แนนจ๋าขอให้ร่างกายแข็งแรงไวๆ แล้วมาเดินเล่นเล้ากันบ่อยๆอีกนะ

 

[jajey9]

เป็นกำลังใจให้คุณเท็นนะครับ  อ้อและก็น้องแนนขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ

[DEMON3132]

ฝากความคิดถึงและกำลังใจไปถึงคุณเท็นด้วยนะคะ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง
แม้ไม่อยากจะเชื่อว่า ต่างคนก็รักกันแต่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยที่ไม่ต้องมีมือที่
สามหรือปัจจัยอื่นมาแทรกแซงเลย เศร้าจริง ๆ ค่ะ แต่ขอเอาใจช่วยนะคะ ขอให้กลับ
มามีร่างกายและจิตใจที่แข็งแรงเหมือนเดิม
ปล. น้องแนนรักษาสุขภาพกายและใจด้วยเช่นกัน 

[nunda]

ไม่เข้าใจค่ะ ไม่เข้าใจจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คุณเท็นนะคะ ปลอบคนไม่เก่ง ให้กำลังใจใครก็ไม่ค่อยเป็น
แต่ว่าเป็นห่วงนะเนี่ย 

แนนก็ด้วย ขอให้สุขภาพดีวันดีคืนนะ รู้สึกว่าช่วงหลังเข้า รพ.บ่อยจริงๆแหละ
+1 สำหรับข่าวที่แสนสำคัญอันนี้จ้า

[patee]

  มอบให้คุณเท็นนะคะ

     "ชีวิตเป็นของเรา"

[RAKDEK_KA]

อ้าว คุณเท็น อืม  สู้ๆๆ นะ
บางทีถ้ากกันสักพักมันอาจทำให้เรามองเห็นอะไรดีๆ
บ้างก็ได้ 

[ppangg]

เรื่องความรัก
(นอกเหนือจากรักพ่อแม่ ครอบครัว)
รู้จักแต่ทฤษฎี

ไม่เคยรักใคร ไม่เคยมีใครมารัก
ก็เลยไม่รู้จะเม้นยังไง
มีแต่กำลังใจมาให้ค่ะ

คุณเท็นสู้ๆ นะ

[jimmyjimmy]

อิเพ่เวย์ ดูแล น้องสายดีดีล่ะ

คู่นี้เค้าแสดงความรักกันแปลกๆดี แต่ก้อรักกันเนอะ

[tarn-ta-wan]

รอคุณเท็นนะ กลับมาหายดีเมื่อไร มาโพสเรื่องสนุกๆให้อ่านต่อ เป็นกำลังใจให้คับผม

[RN]

 :กอด1:เท็น ก็คิดอยู่ว่าหายไปคงมีเรื่องให้คิด

วันนี้เท็น ถึงบอกพี่ว่าหนีไปอยู่กับตัวเองมา  สู้ๆนะ

รู้จัก เท็นมา สามสี่ปี เท็น ก็ ยังคงเป็นเท็น (แล้วจะให้เป็นใคร ก๊าก พูดเอง งง เอง)

ยังไงก็สู้ๆนะคุณน้อง เป็นห่วง อยู่ห่างๆจ้า

 :L2:ให้คุณแนนจ๊ะ

[ronger]

ให้กำลังใจคุณเท็นนะคะ 
ขอบคุณคุณแนนด้วย 

[NUTSANAN]

คิดถึงพี่เวย์กะน้องสายแล้วอ่ะ

 

คุณเท็นดีขึ้นแล้วกลับมาต่อด่วน!

[sam3sam]

เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้


มาลงชื่อรอทั้งคนแต่งและคนโพส


^^

[ordkrub]

คิดถึงครับ มาไวๆนะครับ

[kamui1972]

แนนตอนใหม่มาแล้ว ไปเอามาลงได้แล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[nanalonely]

ตอน  แล้วตกลงสายรักพี่หรือเปล่า



“พี่”

นั่งมองคนที่เอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อให้ทีละเม็ด แล้วก็เงยหน้าขึ้นเรียกเพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ควรทำอะไรในเวลานี้ นั่งเฉย ๆ หรือชวนคุย หรือว่าต้องทำยังไงดี

“ผม.....ช่วยถอดป่าว” มันต้องทำตัวเป็นพลเมืองดีสินะ ช่วยเหลือกันและกันจะได้ดูเหมือนเป็นคนมีน้ำใจ ใช่แล้ว มันต้องเป็นแบบนี้

บอกออกไปแล้ว และก็เห็นว่าไอ้พี่เวย์เงยหน้าขึ้นมองและอมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก มือที่กำลังลงมือแกะกระดุมเสื้อให้ หยุดชะงัก และคนอมยิ้มก็เปลี่ยนเป็นขยับมานั่งอยู่ใกล้ ๆ อยู่ตรงหน้า

ใกล้ไป แบบนี้ไม่ดี เพราะพี่หล่อเกินห้ามใจ สายจะทนไม่ไหวเอานะพี่

ดวงตาสีฟ้าจ้องนิ่งมองมาที่ใบหน้าแดงเรื่อของคนที่ก้มหน้าก้มตาเอื้อม มือสั่น ๆ มาปลดกระดุมเสื้อให้ ช่างกล้าเกินไป แล้วทำไมถึงต้องทำหน้าบู้บี้แบบนั้นด้วยล่ะน้องสาย

แล้วพี่เวย์มันมองอะไรของมันนักหนาวะ
เออเว้ย คนเรา จะยิ้มทำไม คนอุตส่าห์มีน้ำใจ จะช่วยถอดเสื้อให้ แทนที่จะขอบคุณสักคำไม่มีเล้ย มานั่งทำหน้ายิ้มตาเยิ้มอยู่ได้ รู้มั้ยเนี่ยว่ามันเป็นภาระยิ่งใหญ่ของสายเลยนะเว้ยเฮ้ยยยยย
เข้าใจหรือเปล่า แต่ไหน ๆ ก็อาสาแล้ว มา มา จะแกะกระดุมเสื้อให้ก็ได้ เพราะว่าเป็นคนมีน้ำใจนะเนี่ย

“ทำไมมือสั่น”

เอ้า แทนที่จะอยู่เงียบ ๆ มองไปเฉย ๆ ดันมาทักซะได้ สั่นอะไร สั่นตรงไหน ไม่มี
อย่างสายนี่ไม่มีสั่น เหอ เหอ เหอ เหอ แอร์มันเย็นแค่นั้น ก็เลยสั่น
แต่แค่นิด ๆ นะไม่ได้เยอะอะไรนี่หว่า คิดมากไปป่าวพี่
ฮ่า ฮ่า ฮ่า แหม่พี่เวย์ ทำเป็นแซว ไม่ได้เขินหรอกน่า กะอีแค่.....

“ถอดเองแล้วกัน เดี๋ยวผมถอดของผมเองก็ได้วะ”

โกรธ..... ทักทำไมเนี่ย คนกำลังบิ๊ว ฉากเข้าด้ายเข้าเข็ม ทักอยู่ได้ ถอดไปเองแล้วกัน แม่ง

“มีงอน อ่ะมา ถอดเสื้อให้หน่อย เร็ว เดี๋ยวพี่ถอดให้สายด้วย เอาป่ะ”

เออ ให้มันได้งี้สิ ทีจะช่วยทำเป็นมาทัก พอทีนี้ล่ะทำเป็นจะมาช่วยถอด
นี่เห็นว่าเป็นพี่เวย์นะเนี่ย ถึงได้ไม่อยากเรื่องมาก โห่ ถ้าเป็นวันอื่นอารมณ์ไม่ดีนะ โมโหใส่ไปแล้ว
วันนี้ยังดีที่อารมณ์ดีนะเนี่ย

เงียบแบบไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่พูดมากอย่างที่เคย
ยินยอมทำตามคำสั่งทุกประการ ก้มหน้าก้มตาเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อให้อีกฝ่ายแบบเงียบๆ
ก้มหน้าก้มตาทำ เป็นเด็กดีเรียบร้อยน่ารัก

จนเวนิชถึงกับต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ เหลือบสายตามองแก้มขาว ๆ ที่เริ่มเป็นสีแดงเข้มแล้วก็ทำให้แทบกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
ไอ้น้องสายนี่มันทำตัวดีเกินไปหรือเปล่า ก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีผิดปกติเลยนะ

ก้มหน้าก็ก้มจริงๆ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองกันเลยสักนิด แถมยังขบริมฝีปากตัวเองซะแน่นจนแทบจะเป็นรอยช้ำอยู่แล้ว

เห็นอย่างนี้แล้วใครจะไปทนไหว
ก้มลงไปหา กำลังจะแตะปลายจมูกลงที่ข้างแก้มของสายใจแล้วก็เห็นว่าร่างตรงหน้าสะดุ้งเฮือก
แล้วทำท่าจะผละหนี จนต้องรีบดึงแขนเอาไว้ ไม่งั้นคงได้มีการลุกขึ้นเดินหนีกันแน่ ๆ

แปลกใจที่ไม่หนี แต่จากที่เบี่ยงหน้าหลบ เวลานี้สายใจค่อย ๆหันหน้ากลับมาอยู่ที่เดิมแล้ว
แต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากันเลยสักนิด

ผิดปกติเกินไป

จนอยากจะพิสูจน์บางอย่างให้แน่ใจ

จนเมื่อค่อย ๆ แตะปลายจมูกลงที่ข้างแก้มเนียนขาวนั่นอีกครั้ง
ถึงได้รู้สึกและสัมผัสถึงอาการสั่นไหวจากร่างกายของอีกฝ่าย เน้นย้ำแตะต้องไปอีกครั้งและรั้งให้ร่างนั้นเข้าหาตัวกอดประคองเอาไว้และ เริ่มซุกไซร้ปลายจมูกลงมาหา
ปลดเสื้อที่ไม่ได้กลัดกระดุมออก และกดปลายจมูกลงมาที่ลาดไหล่เนียนของสายใจเบา ๆ

ผละใบหน้าออกห่างและจ้องตรงไปที่ดวงตาหรี่ปรือของเด็กตัวเล็กในอ้อมแขน

แน่ใจนะว่าไม่ได้ยั่ว

ปกติก็เห็นหน้ากันอยู่บ่อย ๆ แต่ตาเยิ้ม ๆ ท่าทางเคลิ้ม ๆ แบบนี้ ไม่เคยได้เห็นแบบเต็ม ๆ ตาเลยสักครั้ง จะน่ารักไปไหน ไม่รู้หรือไงว่าทางนี้แทบทนไม่ไหวแล้ว

“พี่ พี่ จะมอง มองทำ ทำไม”

พูดยังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ยังจะกล้าถาม ถามแล้วก็ยังเบือนหน้าหนีกันง่าย ๆ แบบนี้อีก
ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง

“มองน้องสายน่ารัก”

ชมกันแบบนี้ค่อยมีกำลังใจหน่อย

“บ้าเปล่าวะ”

ตอบรับคำชมด้วยคำด่า แล้วก็ได้เห็นว่าไอ้พี่เวย์มันกำลังอมยิ้มเพราะประทับใจในคำตอบ
อย่ายิ้มนาน เข้าใจมั้ยพี่ว่าผมเขิน

พูดแล้วก็เอาแต่เบือนหน้าหนี แต่ก็ถูกปลายนิ้วแกร่งรั้งปลายคางให้หันมาเผชิญหน้ากัน
จะเบือนหนีอีกก็ถูกรั้งให้หันกลับมาเผชิญหน้ากันอีกจนได้

สุดท้ายเลยต้องยอม อยู่นิ่ง ๆ เมื่อใบหน้าคมโน้มลงมาหา และแตะริมฝีปากเบา ๆ ลงที่ริมฝีปากนุ่มที่ขบเม้มแน่นไม่ยอมตอบรับการรุกราน

จูบสัมผัสเป็นนาน คลอเคลียไม่ห่างจนสุดท้าย ก็ยินยอมตอบรับปลายลิ้นที่แทรกเข้ามาภายในและกระหวัดรัดพัวพัน จูบซับมอบสัมผัสอบอุ่นนุ่มนวลส่งให้แก่ร่างที่ค่อย ๆ เปิดรับการรุกล้ำอย่างเชื่องช้า

ร่างกายถูกประคองให้เอนลงอย่างเชื่องช้า แผ่นหลังสัมผัสกับฟูกนอนพร้อมกับร่างกายแข็งแกร่งที่ทาบทับแนบชิดลงมา

บดเบียดริมฝีปากเข้าหาไม่ยอมห่างและลากไล้ฝ่ามือวนเวียนไปมาที่หน้าท้องเนียน ทิ้งความร้อนเอาไว้ทุกที่ที่ฝ่ามือลากผ่าน

กางเกงถูกปลดออกและหลุดพ้นไปจากร่างกายโดยไม่ทันตั้งตัว

ฝ่ามือร้อนรุ่มแข็งแกร่งลากไล้เข้าไปภายในผืนผ้าที่ปกปิดร่างกายที่กำลังตื่นตัวของร่างที่กำลังบิดเร่า

แตะสัมผัสและรูดรั้งให้มากขึ้น ก่อนจะปลดสิ่งที่ขวางกั้นออกจนหมดสิ้น

ขบเม้มไล้เลียไปที่ยอดอกสีเข้มดูดกลืนปลุกเร้าอารมณ์ความรู้สึก ทำให้ร้อนรุ่มจนทนแทบไม่ไหว

“อ่ะ”

จูบประทับลงที่ริมฝีปากบาง สอดแทรกปลายลิ้นวนเวียนเกี่ยวกระหวัดพัวพันเข้าหา
จูบซ้ำอีกครั้ง อ้อยอิ่งเชื่องช้า แต่ก็แฝงด้วยความรู้สึกอบอุ่นนุ่มนวลที่อยากจะมอบให้
ทุกสัมผัสที่ได้ฝากเอาไว้


เวนิชผละออกห่างจากร่างที่เปล่งเสียงครางแผ่วเหมือนไม่ได้สติ
ปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย และทันได้เห็นนัยน์ตาหวานเชื่อมที่มองมาก่อนจะเบือนหนีไปอีกทาง
เพราะไม่อาจห้ามใจให้ไม่รู้สึกอะไรกับร่างกายแข็งแกร่งที่ปรากฏให้เห็นเด่นชัดอยู่ตรงหน้า

แผ่นอกกว้าง ลาดไหล่แข็งแกร่ง ไล่เรื่อยลงมาจนถึงจุดที่ต้องรีบเบือนหน้าหนี
พร้อมกับที่ใบหน้าเนียนขาว ยิ่งแดงเรื่อเพิ่มขึ้นเมื่อเห็นบางอย่างเต็มตา

ไม่ทันได้สำนึกว่าเวลานี้กำลังถูกจ้องด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกันเลยสักนิด

ร่างกายแข็งแกร่งที่มองเห็น แนบลงมาหา สัมผัสแนบสนิทกับร่างที่นอนหอบหายใจหนักและหรี่ตาปรือปรอยมองมาด้วยความขัด เขิน และเอาแต่เบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมสบตาตรง ๆ เลยสักครั้ง

ฝ่ามือร้อนรุ่มลูบไล้ระเรื่อยลงมาก่อนจะค่อย ๆ แทรกลงไปแยกเรียวขาเนียนออกกว้าง กดแทรกและสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ควรถูกเปิดรับและขยายให้กว้าง พอเพื่อตอบรับบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะถูกแทนที่เข้าไป


ปลายนิ้วถูกดูดกลืนเข้าไปจนหมดสิ้น ช่องทางที่กว้างขึ้นพร้อมที่จะยอมรับบางอย่างที่ใหญ่โตกว่า
และเมื่อกดปลายนิ้วลงไปอีกครั้ง
ช่องทางก็เปิดกว้างพร้อมที่จะยอมรับบางทุกสิ่งทุกอย่างได้มากขึ้น

“ทนนิดเดียวนะ นิดเดียว” มัวเมากับความเพลิดเพลินหอมหวานที่ถูกป้อนให้ จนไม่ทันได้รู้ว่ามีบางอย่างกำลังกดแทรกเข้ามาภายในร่างกาย

ความใหญ่โตที่ตื่นตัวเต็มที่ล่วงล้ำเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างช้า ๆ
และเมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งก็เมื่อร่างกายตอบรับไปจนหมดสิ้นแล้ว


“ไอ้พี่เวย์ เจ็บโว้ยยยยยยย” หมดเวลาด่า เพราะกว่าจะแหกปากด่าได้ ก็โดนกดแทรกะเข้าไปจนหมดสิ้น หายใจแทบไม่ออก อยากจะขยับหนี แต่กลับถูกทาบทับลงมาทั้งตัวจนขยับไปไหนไม่ได้

อยากจะแหกปากร้องกลับถูกริมฝีปากร้อนรุ่มประกบซ้ำลงมา ดูดดุนปลายลิ้นอยู่ภายในโพลงปาก ไม่ปล่อยให้มีโอกาสได้โต้แย้ง เคลิบเคลิ้มจนถึงอยากร้องก็ร้องไม่ไหว

จิกทึ้งปลายเล็บที่แผ่นหลังของคนที่เริ่มขยับกายเข้าออกอย่างช้า ๆ กดปลายเล็บลงที่แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความรู้สึกที่กำลังท่วมท้นออกมาให้ บรรเทาเบาบ้างลงบ้าง

เจ็บร้าวไปทั้งร่าง

แต่กลับรู้สึกร้อนวูบภายในอกจนสะกดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว

“อ่ะ อ๊า” เปล่งเสียงร้องครางแผ่วในลำคอ เมื่อส่วนปลายของร่างกายกำลังถูกเหนี่ยวรั้ง
พร้อมกับความแข็งแกร่งสอดแทรกอยู่ภายในร่างเริ่มกระแทกกระทั้นจากเชื่อง ช้าเป็นเร่งเร้าและรุนแรงเพิ่มขึ้นในทุกจังหวะที่ร่างกายขยับตอบรับการสอด แทรก

เบือนหน้าหนีและต้องรีบตะครุบปากของตัวเองเอาไว้เมื่อรู้สึกว่าจะสะกด กั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่แทบจะทุกครั้ง ทุกจังหวะที่ถูกกดทับอย่างลึกล้ำเข้ามาภายใน

“อืออออออออออ”

ยิ่งรู้สึกเท่าไหร่ ยิ่งอายเกินกว่าจะให้ใครได้ยินเสียง สะกดกลั้นเอาไว้ แต่แทบจะหยุดไม่อยู่ ทุกครั้งที่ถูกสอดแทรกความแข็งแกร่งเข้ามา

ยกฝ่ามือขึ้นปิดปากของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ถูกจับให้แยกออกจากกันพร้อมกับที่คนแกล้งกดทับฝ่ามือลงมาประกบเอาไว้ แน่นไม่ยอมให้กลั้นเสียงร้องเอาไว้ได้อีก

จ้องตรงไปที่ดวงตาสีฟ้าที่มีแววปรารถนาเร่าร้อนแล้วก็ได้แต่ต้องจำยอม
ขบริมฝีปากเอาไว้ แต่ก็ได้ไม่นาน เพราะเหมือนกำลังถูกแกล้ง ยิ่งนิ่งก็เหมือนยิ่งโดนแกล้ง
จนต้องยอมปล่อยให้เสียงเล็ดรอดหลุดออกมาเป็นระยะ และดูเหมือนจะเป็นที่พอใจของอีกฝ่ายเหลือเกิน

“อืออออ” ได้แต่ขบริมฝีปากแต่ก็หยุดเสียงเอาไว้ไม่อยู่

ความแข็งแกร่งกระแทกกระทั้นเข้าออกจนเต็มแรง
สะบัดหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นว่าในเวลานี้ร่างกายถูกทำอะไรลงไปบ้าง

“อ๊า อ่ะ อ๊า” ได้แต่พยายามสะกดกลั้นเสียงร้อง แต่มันก็ยากเต็มทน

ความรุนแรงเมื่อไม่กี่นาทีก่อนสงบนิ่งลงอย่างรวดเร็ว แต่ร่างกายแข็งแกร่งยังขยับเคลื่อนไหวไปมาอยู่ภายในอย่างเชื่องช้า

“น้องสาย” ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้แตะสัมผัสเบา ๆ ที่ข้างแก้ม พร้อมกับน้ำเสียงนุ่ม แผ่ว ของร่างที่โน้มลงมาหาจนร่างกายสัมผัสกันหมดทุกส่วน

“ทนอีกนิดนะ อีกนิดเดียว” เหมือนจะรู้สึกตัวอีกรอบ แต่ก็เพียงเท่านั้น เมื่อบางอย่างที่ทำเหมือนหยุดนิ่งเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งและเริ่มกระแทก กระทั้นเข้ามาภายในอย่างรุนแรงในเวลาไม่นาน หลังคำพูดนั้น

ทนแทบไม่ไหว อยากจะเอ่ยบอกออกไปอย่างนั้น
แต่เพราะไม่มีเรี่ยวแรงอีกแล้วเมื่อถูกกดแทรกอย่างไม่ยั้ง พร้อมกับน้ำเสียงห้าวทุ้มที่หลุดรอดจากริมฝีปากของคนที่กำลังร่างกายให้เข้า ออกไปมาภายในร่าง รู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งวาบเข้ามาภายในอย่างรุนแรง

“น้องสาย น้องสาย อึก”

ดวงตากลมหรี่ปรือลงอีกครั้งและขบริมฝีปากตัวเองแน่น เมื่อส่วนอ่อนไหวของร่างกายเสียดสีไปมากับหน้าท้องแกร่ง และกำลังจะสะกดกลั้นต่อไปอีกไม่ไหว

“อ๊า พี่เวย์ ไม่ ไม่ไหว อึก อื้ออออออออ” หน้าท้องเกร็งแน่น แอ่นรับความความรู้สึกทั้งหมดที่ถูกถาโถมลงมา ขบริมฝีปากแน่นและก็หยุดไม่อยู่ จนต้อง เปล่งเสียงร้องออกมาอย่างสุดกลั้น
ก่อนจะปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาจนหมดสิ้น หลั่งรินทะลักทลายออกมา

“อื้อออออออ” ปลายนิ้วเรียวกดฝ่ามือลงบนไหล่กว้างเต็มแรง เมื่อถูกกดแทรกร่างกายเร็วรัวจากร่างที่กระหน่ำความต้องการลงมาทั้งหมดแบบ ไม่ยั้งพร้อมกับน้ำเสียงห้าวห้วนเปล่งเสียงแผ่ว ๆ อยู่ในลำคอ

หยดน้ำขุ่นข้นทะลักทลายอยู่ภายใน ฉีดพ่นจนหมดสิ้น พร้อมกับสัมผัสได้ถึงอาการตอดรัดแรงขึ้น
และในไม่ช้า เมื่อทุกอย่างสงบนิ่ง

เลมหายใจหนื่อยหอบยังเป่ารดจนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของกันและกัน

และในเวลาไม่นานเมื่อบางอย่างถูกถอดถอนออกจากร่างอย่างช้า ๆ และพบว่าคราบน้ำสีขุ่นข้นไหลซึมตามออกมาจนเลอะเปรอะเปื้อนรินรดลงที่หน้าขา

“อ๊ะ”

รู้สึกเหมือนบางอย่างหายออกไปจากร่างกาย หรี่ตามองและได้เห็นฝ่ามืออุ่น ๆ ของใครบางคนที่กำลังเกลี่ยปลายนิ้วให้ และไล้เรื่อยไปมาที่หน้าผากมนอย่างช้า ๆ

ดวงตาสีฟ้าวาววับมาพร้อมกับรอยยิ้มพราวที่ทำให้สายใจต้องเบ้หน้า และกำมือแน่นก่อนจะทุบไปที่ไหล่ของอีกฝ่าย เพราะนึกโมโหอยู่ในใจ

“แน่จริงทุบอีกสิ”

ไม่เจ็บ ไม่สะทกสะท้านแถมยังอมยิ้มหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก

จะบ้า อยากจะบ้า ทำอะไรลงไปไม่รู้ตัวเลยสักนิดแต่เวลานี้อยากจะบ้าเพราะรอยยิ้มหวานๆ และคำพูดกวน ๆ พูดจาวกวนไปมาของคนที่เอาแต่ยิ้มและหัวเราะเพราะถูกใจไม่เลิก

“ที่พี่สงสัยก็คือ ตกลงสายรักพี่หรือเปล่าแค่นั้น”

ห๊า

อะไรนะ คราวนี้สายใจที่เบือนหน้าหนีมีอันต้องหันมามองคนถามอย่างเต็มตา

ที่ถามนี่หมายความว่าไงวะ

หมายความว่าไง

ถามแบบนี้หมายความว่า................

“ไอ้พี่เวย์ ไอ้.......โห่โว้ยยยยยยยยยยย” ยกมือขึ้นกุมขมับและได้ยินเสียงหัวเราะของเวนิชที่ดังแว่ว ๆ มาแต่ไกล

เหนื่อย

เหนื่อยกายแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจ

รักหรือเปล่าถามออกมาได้ยังไง อยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไป มีใครเข้าใจชีวิตกูบ้างมั้ยนี่

“เหอะ แต่พี่รักสายจริง ๆ ก็พอแล้วมั้ง”

เป็นคำพูดที่ทำให้ต้องเบะหน้าและเบือนหน้าหนีอีกครั้งได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ประสาท มาบอกตอนนี้ให้ได้อะไร

บอกไปก็ไม่อยากจะรับรู้หรอก เหนื่อยจะตาย ใครจะไปอยากฟัง

“พี่รักสายคนเดียวก็พอแล้วมั้งใช่มั้ย”

ไม่รู้

จะกอดทำไม จะกระซิบทำไม จะหอมแก้มซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไปทำไม ไม่เข้าใจ
ทำไปทำไม ท่าจะบ้า

“ยิ้มก็ไม่ต้องหันไปยิ้มทางอื่นหรอกน่า หันมายิ้มทางนี้ดีกว่า ยิ้มให้ผนังดู จะเหมือนยิ้มให้พี่ดูได้ยังไง หันมาเร็ว มายิ้มให้พี่คนเดียวดีกว่ามั้ย”

ไม่

ไม่ได้

ขืนยิ้มให้ดูก็มีหวังโดนหาว่าบ้ากันพอดี

เรื่องอะไรจะโง่ยอมยิ้มให้ดูวะ ไม่มีทาง ไม่มีทางโว้ยยยยยยยยยยย

สายใจรีบคว้าหมอนมาปิดหน้า และแหกปากโวยวายอยู่คนเดียว โดยมีเวนิชอมยิ้มมองอยู่ข้าง ๆ อย่างสบายใจ

“ไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้ยิ้ม พี่สิยิ้ม ผมไม่ได้ยิ้ม ผมไม่ได้ยิ้มจริง ๆ นะโว้ยยยยยยยยยยยย”

เอาเถอะ พูดได้พูดไป หาเรื่องหลบเลี่ยงเพราะเขินก็เข้าใจ เวนิชอมยิ้มอย่างสบายใจ
และกำลังคิดเรื่องบางอย่างที่ถ้าสายใจรู้แล้วคงยิ้มไม่ออกอีกแน่ ๆ

ปล่อยไป ให้ทำตัวบ้า ๆ ได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง แล้วเรามาสารภาพรักกันอีกรอบดีมั้ยน้องสายใจ

คราวนี้จะทำให้ยิ้มไม่ได้ ยิ้มไม่ออก เหมือนที่พูดเลยจริง คอยดู
เด็กไม่ยอมรับความจริงแบบนี้ มันต้องสอนบ่อย ๆ ค่อย ๆ ตะล่อมรับรอง อีกไม่นานก็พูดคล่องเอง ไม่ต้องกลัว





TBC…..



เย่ๆๆ คุณเท็นกลับมาแล้ว แนนก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน อ่านไปพร้อมกันเลยนะ หายไปนาน ยังไม่ลืมน้องสายกับพี่เวย์กันใช่ไหมคะ