ขอบคุณทุกเม้นท์นะคร้าบ
ดิวตั้งใจเขียนอย่างแรงนิ
ติดตามกันต่อดีกว่าคราบ
เข้ามาในห้องเรียนปุ๊บ ไอ้โจ๊กแหกปากทันทีปั๊บ
"เอ๊ย! ทำไมโต๊ะกูเป็นอย่างนี้ว่ะ....ใคร?"
"ครูเอง....นายมีอะไรรึเปล่า....โจ๊ก"
"ครูพัฒน์....."
"ยังดีนะที่จำได้ว่าครูคือครู"
"ทำซะขนาดนี้....(มันหันหน้ามามองทางผมนิดนึงครับ) ผมลืมไม่ลงหรอก....."
"ครูทำอะไร"
"ไม่อยากพูดถึงแล้ว....แต่นี่มันหมายความว่าไงครับครูพัฒน์....โต๊ะพวกนี้?"
"ครูพัฒน์คงไม่ได้หมายความว่า........" ผมไม่อยากพูดออกไปจริงๆ
"ถูกแล้วจูน.....ก็ครูบอกแล้วว่าพวกนายสองคนต้องตัวติดกัน...ทำอะไรก็ต้องทำด้วยกัน....งั้นนั่งก็ต้องนั่งด้วยกันด้วย...มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยไม่ใช่เหรอ"
"เหรอครับ.....แค่ต้องทำกิจกรรมด้วยกันก็สุดจะทนแล้ว....นี่ยังต้องมานั่งติดกันอีก....หันหน้าไปก็เจอ...แค่คิดก็หลอนแล้วครูพัฒน์...."
"กูก็คิดไม่ต่างจากมึงหรอก...." ผมพูดกับมันเบาๆ...มันหันมาแสยะยิ้มใส่ผม.....กูเกลียดมึง