ปล. พี่แน๋ว พูดกำกวมนะ อิอิ
พี่พูดกำกวมเย๋ออ ตรงไหนอ่า เค้าออกจาพูดจาจริงใจ ใสซื่อซะขนาดนี้ คิคิ
ยังเดากันไม่ออกอีกหรือเนี่ยว่าเปงครายยย งั๊นคงต้องติดตามกันไปเรื่อยๆนะจ๊ะ
****************************************************
" เฮ้ยมาได้ไงว่ะมึง "
ผมถามมันเมื่อผมดันร่างของมันออกจากตัวผมได้แล้ว
" มาถึงเมื่อกี้ว่ะ แล้วกูไม่ได้มาคนเดียวด้วยมึง "
ผมหันหลังกลับเจอทั้งไอ้นุกับเมียมันแถมแฟนไอ้โชคด้วย ผมเดินไปกอดไอ้นุทันที
" มาทำใมไม่บอกกันมั้งว่ะพวกมึง "
" ก็มึงเสือกไม่ยอมกลับไปงานเลี้ยงรุ่นนิหว้า พวกกูก็ต้องมาหามึงที่นี่ซิว่ะ "
จากนั้นผมและพวไอ้นุ ไอ้โชคและเมียมันขับรถไปร้านอาหารแถวหาดจอมเทียนกัน
เราพูดคุยกันเหมือนไม่เจอกันเป็นชาติ
" เล็กกูถามจริงๆนะมึง อย่าโกหก "
ไอ้โชคถามผมขึ้นมา แล้วจ้องหน้ารอคำตอบ
" มึงมีแฟนหรือยังว่ะ เล็ก "
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนอย่างกูเหรอว่ะจะมี "
" มึงก็อย่าเลือกมากซิว่ะ เจอใครแม่งมึงคว้าเอามาเลย "
" ขอบใจว่ะไอ้นุ กูเลือกซะที่ใหนว่ะ วันๆกูเจอแต่คนทำงานกลางคืนนะมึง "
" นั้นซิยิ่งดีเลยว่ะเล็ก ลีลาคงเด็ดว่ะ มึงเห็นด้วยกับกูไหมว่ะ นุ "
อ้าวๆเพื่อนกู ไม่เจอกันเท่าไหร่ แม่งเห็นกูเป็นอะไรไปแล้วว่ะนี่
" โห้ยพวกมึง มาพูดกันแบบนี้กูเสียหายนะโว๊ย "
" โอโอ๋ รักดอกจึงหยอกเล่นนะ เล็ก ไรว่ะหัวยังไม่ล้านเลยนะมึง "
เราคุยกันไปเรื่อยๆทั้งเรื่องที่โน้น เรื่องที่ผมอยู่ที่เป็นยังไงบ้าง แต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องของไอ้หมง
อาจเป็นเพราะอยากให้ผมลืมความเจ็บปวดครั้งนั้นให้ได้
" แล้วพวกมึงจะอยู่กันกี่วันว่ะ พรุ่งนี้กูจะได้ลางานไว้ "
" ไม่ต้องเลยว่ะเล็ก พรุ่งนี้พวกกูก็กลับกันแล้ว "
ผมมองหน้าไอ้นุกับไอ้โชคสลับกันไปมา พวกมันก็พยักหน้าให้ผม
" พวกกูเห็นมึงสบายดี พวกกูก็เบาใจขึ้นเยอะแล้วมึง " ไอ้นุบอกผมแล้วหันไปเอาใจเมียมันต่อครับ
" พวกมึงไม่ต้องห่วงกูนะ ขอบใจพวกมึงมากว่ะ "
ในชีวิตคนเราอาจจะมีคนเข้ามาในชีวิตให้เรารู้จักมากมาย แต่จะมีสักกี่คนที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าคนเหล่านั้น
นี้คือเพื่อนรักเพื่อนตาย อย่างน้อยผมยังมีทั้งสองคนนี่เป็นเพื่อนรักเพื่อนตาย
หลังจากพวกไอ้โชคกลับไปแล้ว ผมก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มเข้ามาในชีวิตของผมคือมันครับ
มันเริ่มโทรหาผมบ่อยขึ้น แล้วบางวันยังมาหาผมถึงที่ทำงานด้วย ชอบชวนไปนั้นไปนี้ ผมก็พยายามหาข้ออ้างต่างๆนานาปฎิเสธมันตลอด ไม่ใช่กลัวที่จะไปกับมันครับแต่กลัวแฟนมันเข้าใจผิด แต่ยิ่งผมหลบมันเท่าผมกับยิ่งเจอมันบ่อยขึ้นอีก
วันนี้เป็นวันหยุดผมเลยไปนั่งเล่นที่หาด กำลังพักสายตาอยู่ก็ได้สิ่งเสียงมันดังอยู่ข้างๆตัวผมครับ
" มาไม่ชวนกันเลยนะ เล็ก "
" เราไม่รู้ว่านานก็หยุดเหมือนกันนิ เลยไม่ได้ชวน "
มันเดินมานั่งเก้าอี้ตัวติดกับผม แล้วชวนคุยกัน คุยนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็ต้องคุยตอบมันบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่มีมารยาท
" แฟนนายไปใหนซะล่ะ ถึงได้มาคนเดียวแบบนี้ "
ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับมันเลยถามหาแฟนมัน เพราะเห็นมันมาคนดียว
" ไปกับเพื่อนเค้านะ แล้วนายล่ะเล็ก ทำใมมาคนเดียว "
ช่างเป็นคำถามที่เกือบทำเอาผมสลบได้เลยครับ แล้วที่รู้จักกันมานี้มึงไม่สังเกตุเลยเหรอว่ากูมักไปใหนต่อใหนคนเดียว
" เรายังไม่มีแฟน "
ผมตอบมันไป สาบานได้ว่าผมเห็นสีหน้าแสดงความดีใจออกมาให้ผมเห็น แม้ว่าจะแค่แป๊บเดียวเท่านั้น
กูไม่มีแฟนนี้มึงดีใจจนออกนอกหน้าขานดนี้เลยเหรอว่ะ คงคิดสมน้ำหน้าผมอยู่ในใจอยู่ล่ะซิ ไอ้หน้าหมอ
" เอ้อเล็กนานจำเรื่องที่เราบอกได้ไหม " นั้นอยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องคุย กับอารมณ์ท่านไม่ทันจริงๆ ผมทำท่าคิดก่อนที่จริงไม่ต้องทำท่าทางก็ได้ ผมลืมจริงๆครับ
" เราว่าเราเจอคนที่เราตามหาแล้วล่ะ " อ้อเรื่องนี่นี่เอง
" ดีใจด้วยนะ ในที่สุดนายก็ได้เจอสักที่ "
" แต่ไม่รู้ว่าเค้าจะคิดเหมือนกับเราไหมนะเล็ก "
มันบอกแล้วหน้ามันสลดลงไปเลยครับ เห็นหน้ามันผมอดสงสารมันไม่ได้เหมือนกัน
" นายคิดมากไปมั้ง เราว่าแฟนนายก็ดูรักนายดีนิ "
หน้ามันยิ่งเศร้าเข้าไปอีกแล้วครับ กูพูดอะไรผิดว่ะ อยู่ๆมันลุกขึ้นแล้วลาผมเดินกลับไปเลย
ผมมองตามร่างมันไปจนลับตา ไอ้นี่ยิ่งรู้จักมันนานขึ้น ยิ่งแปลกคน