14
พะอืดพะอม ถ้าเป็นผู้หญิงจะโซเดียมคอลไลน์ไปบอกแม่ว่าท้องแล้วแน่ๆ
ผมรู้ตัวว่ากายหยาบตัวเองอยู่บนสิ่งของนุ่มนิ่มที่เดาว่ามันคือเตียง แต่ไหงทำไมหัวถึงรู้สึกตุ้บๆเหมือนฝูงช้างวิ่งแข่งกันขนาดนี้ ทั้งอยากอ้วก ทั้งหัวตุ้บ ทั้งพยายามคิดว่าทำไมถึงเกิดอาหารเหล่านี้ขึ้นก็คิดไม่ออก
“ฝันร้ายหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับแรงนวดเบาๆตรงหว่างคิ้วทำให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้น
หน้าพี่ปลัดกระดกคิ้วข้างเดียวเด่นชัดในเรติน่า พี่มันกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นผมอึ้งไปนาน ขออึ้งเถอะ นี่กูตื่นมาเจอหน้าพี่ปลัดแต่เช้าได้ยังไงวะ เมื่อวานเหมือนไปร้านเหล้ากับเพื่อนร่วมเอก แต่ตื่นมาอยู่บนเตียงรุ่นพี่ห้องตรงข้าม
โอ้
มาย
ก็อด
นี่มันฉากหนังไทย!! นี่มันฉากหนังไทย!!!
ตื่นมาบนเตียงแบบจำอะไรไม่ได้แบบนี้ บอกเลยว่าแฟนช่องเจ็ดสีคุ้นเคยเป็นอย่างดี ละครสิบเรื่องมีฉากนี้แล้วเก้า ผมแอบกระดิกตูดตัวเองใต้ผ้าห่มดิ๊กๆก็ค้นพบว่าไม่เจ็บไม่ตึงไม่ปวด เห้ย โยกซ้ายก็ไม่ปวด โยกขวาก็ไม่สะเทือน ทำไมไม่ปวดเหมือนในหนังวะ ของพี่ปลัดก็ไม่น่าจะเล็กนะ เคยเห็นผ่านๆเวลาพี่มันใส่บ๊อกเซอร์เดินในห้องก็น่ากลัวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน มีแหกกันบ้างแหล่ะ
แต่เอ๊ะ
...แบบนี้แสดงว่า
โอ้
มาย
ก็อด
นี่ตัวเราปล้ำพี่ปลัดไปแล้ว!!!
ให้ตายเถอะริบบิ้น!!!
นี่เราเมาแล้วมีแรงเยี่ยงนักมวยขนาดล้มพี่ปลัดลงได้เลยหรอวะ เชี่ย หรืออันตัวเราเป็นเดอะฮัลค์วะ แต่ไม่ชอบสีเขียวขอเป็นเดอะฮิ้งสีชมพูแทนได้ไหม ไม่สิ ไม่ใช่ประเด็นนี่หว่า โอ๊ย รู้สึกผิดโคตรๆ ทำไงดีวะ
“พะ พี่ปลัด”
“หือ?” พี่ปลัดยกมือขึ้นบีบแก้มผมไปมา ส่วนตัวผมก็บีบผ้าห่มแน่น ฮือๆ แม่จ๋าหนูขอโทษ หนูเมาแล้วเผลอฟันคนอื่นไปเสียแล้ว
“ผมจะรับผิดชอบเอง”
“รับผิดชอบเรื่อง?”
“เรื่อง ทะ ที่ ที่ เกิดขึ้นเมื่อวาน” ฮือๆ อย่าให้ย้ำสิ รู้สึกเจ็บแทนพี่ปลัดเลยอ่ะ ทำไงดี อยากโอ๋พี่มันด้วยการตบตูดแปะๆแต่ก็กลัวพี่มันจะเจ็บตูด
“มึงไม่ต้องคิดมากหรอก”
“ไม่คิดมากได้ไงวะพี่” ผมได้แต่หลับตานึกหน้าพ่อหน้าแม่ ฮือๆ พ่อแม่ต้องผิดหวังในตัวผมมากแน่ๆที่เมาจนทำร้ายร่างกายคนอื่นขนาดนี้ โอ๊ย คิดภาพแล้วน้ำตาจะไหล
“เรื่องแค่นี้เอง” เชี่ย พี่ปลัดแม่งโคตรคนดีเลยว่ะ กลัวเราคิดมากขนาดนี้เลยหรอ ทำไมพี่มันต้องเป็นคนดีขนาดนี้ด้วยวะ ถ้าเป็นการ์ตูนต้องมีออร่าบุญเรืองรองเป็นฉากหลังแน่ๆ นั่นยิ่งทำให้รู้สึกผิดเลยเนี่ย ผมลืมตาเตรียมจะคว้ามือพี่ปลัดมาถือแต่ปรากฏพี่แม่งเดินไปเปิดม่านอย่างชิวๆ
พี่ปลัดอยู่ในชุดเสื้อกล้ามโชว์กล้ามแน่นๆและรัดแพคเห็นเป็นลูกกับกางเกงนอนขายาว หุ่นดีจนอิจฉา แต่นั่นยังไม่ใช่ประเด็นเท่า…
ทำไมพี่มันเดินชิวจังวะ
หรือของเราเล็ก เห้ย ก็ไม่ป่ะวะ อีกนิดก็ขาที่สามแล้ว หรือพี่ปลัดมันอดทน จริงด้วย!! พี่ปลัดกลัวเรารู้สึกผิดแน่ๆ!! ใบหน้าง่วงๆนั่นแท้จริงหรือหน้ากากเอามาปกปิดความทรมาณ!!
“พี่ปลัด พี่ไม่ต้องทำเป็นเข้มแข็งก็ได้”
“หยุด”
“พี่ปลัด ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างจริงๆนะพี่”
“กูบอกให้หยุด”
ฮือออออออออออออออออออออ
น้ำตาไหลผมแหมะลงบนผ้าห่มอย่างรวดเร็วหลังจากที่พี่ปลัดพูดจบ นี่เราทำอะไรลงไปวะไอ้คุณ เราทำร้ายพี่มันลงได้ยังไงวะ
“พี่...”
“กูหมายถึงหยุดคิดเรื่องอะไรก็ตามในหัวมึง”
“พี่ผมขอโทษ”
“เห้ย นี่มึงร้องไห้ทำไมวะ” ยังทำงง พี่แม่งเล่นละครดีแต่โกหกชีวิตจริงไม่เก่งเลยว่ะ พี่ปลัดมันเดินงงๆเข้ามาเช็ดน้ำตาให้ผม หน้าตาพี่มันดูโครตเด๋อด๋าอยากจะขำแต่ติดว่าทำผิดไว้อยู่
“ผมขอโทษที่ปล้ำพี่นะ ฮือออออ ผมเสียใจจริงๆ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเลย” ฮืออออออออออ ผมซุกหน้าเข้ากับเอวพี่ปลัด รู้สึกผิดเกินกว่าจะสบตา พี่ปลัดเงียบไปสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ไอ้คุณ กูถามจริง”
“ฮือออออออ” ไม่ให้ถามได้ไหมอ่ะ แงงงงงงงงง
“จะมโนทั้งทีให้กูเป็นคนปล้ำไม่ได้หรอวะ” อะไรวะงง อะไรมโน ผมละหน้าออกมาจากเสื้อพี่ปลัด ฮื้อ ขี้มูกย้อยติดเสื้อพี่มันเลย
“หมายความว่าไงอ้ะ”
“เพ้อเจ้อ” พี่ปลัดดีดหน้าผากผมดังปั้กแล้วหัวเราะออกมา
“หมายความว่าผมไม่ได้ปล้ำพี่หรอ”
“สภาพกูดูเหมือนคนโดนปล้ำหรอ แล้วใครปล้ำ มึงเนี่ยนะ กูดีดครั้งเดี๋ยวก็กระเด็นแล้ว” โหไอ้พี่ปลัด นี่คนนะไม่ใช่เม็ดแตงโม มาดมาดีดกระเด็นอะไร
“แล้วผมมานอนอยู่บนเตียงพี่ได้ยังไง!!”
“มึงเมาไง ไอ้ไลออนคุณ” ไลออนคุณอะไรของพี่มันวะ ดูการ์ตูนแล้วอินหรอ
“สรุปผมไม่ได้ปล้ำพี่หรอ”
“คนปกติเขาตื่นมาบนเตียงคนอื่นมีแต่คิดว่าโดนปล้ำไม่ใช่หรอวะ”
“หงึ ไม่รู้ แต่ปวดหัวเลยอ่ะ เออ แล้วผมมาอยู่บนเตียงพี่ได้ไงวะ จำได้ว่าเต้นอยู่กับไอ้ริกแท้ๆ” พี่ปลัดขมวดคิ้วทันทีที่ผมพูดจบ
“มึงไม่ได้เต้นอยู่กับน้องเทคมึง แต่มึง
นั่ง-ตัก” มีย้ำด้วยแนะ แล้วทำไมต้องหน้าดุอะไรเบอร์นั้น อยากนั่งตักไอ้ริกบ้างเรอะ
“เออใช่ นั่งตักๆ ว่าอยู่ว่าซบอกมันเพลินๆ อุ่นดี เพราะร้านเปิดแอร์โคตรเย็น”
“...”
“อะไรอ่ะ” พี่ปลัดถอนหายใจยาวแล้วยกมือขึ้นดีดหน้าผากผม
“ไอ้ลูกสิงโต รู้ตัวอะไรบ้างไหมเนี่ย” พูดอะไรของพี่มันวะงง หรือนี่เรายังแฮงค์อยู่ถึงไม่เกทว่าพี่มันพูดอะไร
“ถามจริง”
“ถามจริงอีกแล้ว ทำไมขี้สงสัย”
“ถามจริงว่ารู้ตัวเองบ้างไหมว่าเมื่อวานหงุดหงิดเพราะอะไร” พี่ปลัดจ้องตาผม นานๆทีจะได้มองหน้าพี่มันใกล้ๆขนาดนี้ ค้นพบเลยว่าพี่ปลัดตอนนี้มีสิวขึ้นเม็ดเบ้อเริ่มตรงข้างจมูก ยิ่งมองใกล้ๆใจผมยิ่งเต้นแรง
เชี่ย!!
นี่เราใจเต้นเพราะเห็นสิวพี่มันหรอเนี่ย!!
หรือนี่เราเป็นโรคกลัวสิว? สิวโฟเบีย?
“พี่สิวขึ้นอ่ะ”
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง” ทำเสียงดุแต่ทำไมปากยิ้มวะคนเรา
“ผมไม่ได้หงุดหงิดเสียหน่อย เอามาจากไหน” ผมพูดพรางกระเถิบตัวหนี ไม่ใช่อะไร ยังไม่ได้แปรงฟัน มันก็จะต้องกลัวเหม็นกันบ้าง แต่ดูเหมือนพี่ปลัดคนแปรงแล้วจะไม่เข้าใจ พี่มันถึงส่งมือมาล็อคคอผมไว้อย่างแน่นหนา โอ๊ยยยย ไอ้พี่มึงงงง
“แน่ใจนะ”
“อื้อ” ผมเม้มปากแน่น ระงับกลิ่นขี้ฟันไว้แน่นหนาไม่ให้หลุดรอดออกไปได้แม้แต่ฟุ้งเดียว ผมเบี่ยงตัวหนีแต่พี่ปลัดก็ตามทันมาบีบแก้มผมไว้ โว้ยยยยยย ทำไม!! ขี้ฟันตอนเช้าไม่ใช่เรื่องตลกป่ะ!!
“จะหนีทำไม” ไม่ไหวแล้วโว้ย ผมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองหลังจากโดนไอ้พี่มันรุกจนไร้ทางสู้ พี่ปลัดมองผมพร้อมกระดกคิ้วขึ้นแบบที่ชอบทำ
“ปล่อยผม”
“ปิดปากทำไม”
“ยังไม่ได้แปรงฟันอ้ะ”
“ถึงว่า นี่คิดว่ามึงตดแต่ไม่กล้าบอก” เห้ย บ้าไปแล้ว เมื่อวานกูกินหนูตายไปเรอะ เห็นพี่มันพูดขนาดนี้ผมงี้ยิ่งเม้มปากกว่าเดิมพร้อมกับปิดปากแน่นจนไม่มีช่องว่างให้ผมหายใจลอดผ่าน พี่ปลัดมันก็แทนที่จะเอาหัวหนีออกไปก็ดันกระเถิบมาใกล้กว่าเดิมแถมยิ้มอีกต่างหาก ยิ้มอะไรวะ ชอบดมตดหรอ
“อื้อ” ผมเลยจำเป็นต้องสละมือไปข้างนึงเพื่อผลักไหล่พี่มันออก
“ถ้ามึงยังไปนั่งตักน้องเทคมึงอีก กูจะแฉว่าปากตอนตื่นนอนกลิ่นเหมือนตด”
โห!!
ไอ้พี่ปลัด!!!
ชั่วมากไอ้คิ้วท์บอยชั่ว ไม่ต้องปงต้องเป็นมันแล้วคิ้วท์บอย ร้ายขนาดนี้ไปเป็นเฮลบอลไป!!!
“อื้อ!!”
“ไม่ต้องมาอื้อ นี่กูขู่มึงอยู่นะไอ้ขี้เมา” พี่ปลัดหยิกแก้มผมจนแทบย้วยติดมือ โว้ยยย ไหนวะภาพลักษณ์คิ้วท์บอยเจ้าชาย ร้ายขนาดนี้ นรกบอยรัวๆๆๆ อยากจะแฉพี่มันบ้างจังโว้ย แต่ใครที่ไหนจะมาเชื่อไอ้คุณคนที่หล่อน้อยกว่าพี่นิชคุณ 0.5% อย่างเรากันวะ
“อย่าหยิกกกกก เจ็บบบบบ” ผมเปิดปากไปปัดมือพี่มันออกแทน ไม่ปงไม่ปิดมันแล้วโว้ย ดมตดให้ตายไปเลย!!
“เข้าใจที่กูพูดไหม ห้ามนั่งตักอีก”
“โว้ยพี่ แค่นั่งตักป่ะวะ พี่ไม่เคยนั่งตักพี่ทิดหรอ”
“ไม่”
“เออว่ะ ก็จริง ผมก็ไม่คิดว่าพี่เคย พี่ทิดแม่งคงบ่นว่าพี่หนักเป็นหมี เห้ย!! ไม่ดิ ผมหมายถึงนั่งตัก เอ่อ ใครดีวะ เออๆ ตักน้องเทคอ่ะ!!” เกือบไหลไปตามพี่มันอีกแล้วโว้ย
“ไม่เคย น้องเทคกูเป็นผู้หญิง”
“งั้นนั่งตักเพื่อนสักคนบนโลกอ่ะ”
“ไม่เคย เคยแต่นั่งตักรุ่นน้อง”
“ใครวะพี่”
“มึงไง”
พูดจบพี่มันก็ทิ้งตัวทับขาผมที่นั่งห้อยหาอยู่ตรงขอบเตียงจนเซลงไปนอน ขอโทษนะครับ หุ่นพี่ปลัดเนี่ย ถ้าเทียบเป็นสัตว์ก็ประมาณหมีขาวขั้วโลกตัวบึ้กๆขู่โฮกฮากส่วนผมเป็นแพนกวิ้นโง่ๆที่เดินเตาะแตะไปมาสะดุดหิมะทีไถลตกก้อนน้ำแข็ง ก็ขอบอกเลยว่า...
ไอ้พี่ปลั๊ดดดดดดดดดดด หนักโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วที่ทับมาก็ไม่ใช่ตักแล้ววววววว นั่นตัวกู๊วววววววววววววววว
“หนักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” พี่ทุบหลังพี่มันป้าปๆให้ลุกขึ้น แต่ไอ้พี่ปลัดก็ไม่ฟัง นอนทับผมนิ่งเหมือนพยายามทำตัวเองให้เป็นที่ทับกระดาษ
“ถ้ามึงนั่งตักน้องเทคมึงอีกกูจะนั่งตักมึงแบบนี้อีก”
“สัดพี่ นี่ไม่เรียกนั่งตักแล้วป่ะ!!!”
“ก็เหมือนๆกัน”
“ไม่เหมือน!! ลุกเลยโว้ยยย ตัวเท่าหมี ทับมาได้ หนักกกกกกกกกกก” ยังอีกยัง!! ผมเอาส้นเท้าที่ชี้โด่ชี้เด่มาเคาะสะโพกพี่มันปั้กๆให้ปล่อยเสียดี อีกนิดหัวนมยุบกลับไปอยู่ด้านหลังแล้วเนี่ย ผมดิ้นปั้ดๆอยู่ใต้ร่างพี่มัน สักพักพี่มันก็ยอมกลับตัวลงไปนอนแผ่บนเตียง ผมถึงได้โอกาสในการรวบรวมผมหายใจรัวๆ แม่งเง๊ย คิดว่าปอดจะแยกแล้ว
หมีโฉดที่นอนแผ่อยู่ไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด พี่มันยังคงยกยิ้มอยู่ เห็นแล้วคันตีนจนต้องยกถีบพี่มันไปหนึ่งที ข้อหาทำร้ายร่างกายคนหล่อโดยไม่ได้รับอนุญาต
“พี่แม่งขี้แกล้งว่ะ แฟนคลับพี่รู้ป่ะวะว่าพี่ชั่วขนาดนี้”
“ทำไม จะแบล็กเมลล์กูหรอ”
“ทำเหมือนผมพูดแล้วแฟนคลับพี่จะเชื่อ” ใช่สิใช่ ผมมันคนหล่อน้อยกว่านิชคุณ0.5%จะไปพูดอะไรได้
“รู้ก็ดี ไปอาบน้ำไป” พี่ปลัดผลักหัวผมดังปั้ก รุนแรงจัง ผมสะบัดหัวสองสามทีก็ลุกขึ้นเปิดประตูห้องนอนเตรียมเดินเข้าห้องน้ำพี่มัน อ่อ ผมมีแปรงฟันอยู่ที่ห้องพี่มันอยู่แล้วครับ เพราะเคยมานอนแล้วตอนไฟดับน้ำไม่ไหล
กำลังจะเปิดประตูห้องน้ำถ้าไม่ติดที่ว่าหางตาโฟกัสเห็นอะไรบางอย่างแถวพื้นหน้าทีวี เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรมาอยู่ที่นี่ได้...
ศพไอ้มิตรกับไอ้แทน...
นี่มึงมานอนน้ำลายยืดอยู่พื้นห้องพี่ปลัดมันได้ยังไงเนี่ย!!
“เห้ย”
“เพื่อนมึงเมาเมื่อวาน มันเข้ามาจะไปนอนกับมึง กลัวมันอ้วกบนเตียงเลยเอามากองไว้ตรงนี้” โอ้โห้พี่แม่งพูดเสียเพื่อนเราเป็นขี้เลย ผมมองสภาพไอ้มิตรไอ้แทน เลอะเทอะสุดๆ นอนน้ำลายย้อยขาพาดหัวกันและกัน ขาไอ้แทนที่พาดบนโซฟาเลยพอทำให้รู้ได้ว่าก่อนหน้านี้ร่างพวกมันคงเคยอยู่บนโซฟามาก่อนแล้วคงดิ้นตกลงมาแต่ก็เมาเกินกว่าจะตื่น ทุเรศสายตาจนต้องขอยืมโทรศัพท์พี่ปลัดมาถ่ายเก็บไว้
“โห ทำไมมันเมากันขนาดนี้วะ”
“ก่อนพูดนี่จำตัวเองเมื่อวานได้หรอ” ผมหันคอไปมองพี่ปลัด
“เอ้า ผมคงไม่เมาไรขนาดนั้นหรอก ไม่งั้นพี่ก็ต้องกลัวผมอ้วกใส่เตียงต้องทิ้งผมกองไว้กับพื้นแล้วดิ” นี่ได้นอนบนเตียงนุ่มนิ่มเชียว พี่ปลัดไม่ได้ตอบอะไรผมมาแต่เดินไปเปิดตู้เย็นกินน้ำแทน ทับผมทีเดียวคอพี่มันแห้งเลยหรอวะ เห็นงั้นผมก็เลยหันหลังเดินเข้าห้องน้ำมาเตรียมแปรงฟันให้หอมมิ้นท์ ใครมาดอมดมก็ต้องอยากกินไอติมมิ้นท์ ระหว่างที่กำลังแปรงฟันแซ่กๆก็แอบนึกขึ้นมาได้
เอ๊ะ...
ถ้าไอ้แทนกับไอ้มิตรนอนบนโซฟาแล้วพี่ปลัดมันนอนไหนวะ
ระเบียง? ห้องน้ำ? ครัว? เออๆ สงสัยนั่งเก้าอี้นอนตรงโต๊ะกินข้าวแน่เลย โถถัง สงสารพี่มันรัวๆ เห้อ ถึงพี่มันจะชั่วบ้างบางเวลาแต่พี่มันก็เป็นคนดีมากกว่าแหล่ะ สมแล้วที่ได้เป็นคิ้วท์บอยนัมเบอร์วันของมหาลัย
แปรงฟันล้างหน้าจนหน้านุ่มเหมือนตูดหนูแฮมสเตอร์ก็ออกมาปลุกไอ้พวกขี้เมาให้ตื่น กว่าจะเตะให้มันตื่นลุกลากร่างพวกมันกลับมานอนห้องได้ก็เหงื่อตก
...หมายถึงเหงื่อพี่ปลัดมัน ผมมองอย่างเดียว
แหงครับ ไอ้มิตรนี่หนักเกือบเท่าโซฟาที่มันเอาขาพาดอยู่เลยมั้ง ใครจะพยุงไหว ถึงแผ่นดินจะไหวแต่ไอ้คุณไม่ไหว ลากมาเสร็จพี่ปลัดมันก็กลับห้องไป เห็นบอกว่าจะต้องรีบไปคุยงานที่ค่าย ผมเลยกลับห้องมาหาอะไรกินรอเวลาให้ไอ้มิตรไอ้แทนตื่นซึ่งใช้เวลากว่าครึ่งวันกว่าสติจะกลับเข้าร่างพวกมันได้
“กูบอกเลยว่าภาพตัด”
“โฟโต้ชอปหรอ”
“นั่นตัดภาพ ไอ้สัด อย่าเพิ่งเล่นมุกโง่ๆ กูแฮงค์อยู่” ไอ้แทนยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง ส่วนไอ้มิตรก็นั่งจิบน้ำส้มอยู่เงียบๆ
“พวกมึงก็แดกอะไรกันให้เมาขนาดนั้นวะ”
“โถถถถ ไอ้คุณ สภาพมึงนี่โอเคมากมั้ง เชี่ย พูดดังแล้วหูวิ้งเลย”
“ไก่ในเคเอฟซีหรอ”
“นั่นวิงค์แซ่บ กูบอกว่าอย่าเล่นมุกโง่ไง” เมาแล้วหัวร้อนเว้ย
“แต่แม่งโคตรปวดหลังเลย มึงไม่ปวดหรอวะไอ้คุณ” ไอ้มิตรจิบน้ำส้มแล้วถามผม ซึ่งผมก็ส่ายหัวรัวๆ
“ไม่อ่ะ กูนอนเตียง” ทันทีทันใดก็ได้รับสายตา ‘มึงว่าอะไรนะ’ มา2ea
“เชี่ยๆ เดี๋ยวๆ หมายความว่าไงว่ามึงนอนเตียง”
“คือกูต้องแปลเป็นภาษาอะไร”
“กรีกได้ก็ดี”
“กรีกยางอยู่ใต้ไม่ปลอดภัย มาขับขี่มอเตอร์ไซต์อยู่ในกอทอม้ออ“
“นั่นกรีด ไอ้สัด” แอ่แฮ่กันไปหนึ่งที ขำขันยามเที่ยง
“แอ่แฮ่ ...ก็ไม่ไง พี่ปลัดบอกว่าพวกมึงเมามากกลัวอ้วกเลอะเตียงเลยให้ไปนอนด้านนอก” ไอ้มิตรกับไอ้แทนถึงกับสบตากันสองวิแล้วทำหน้าเหม็นตีนขึ้นมา
“โอ้โห สองมาตรฐานเหี้ยๆเลยครับ”
“เมาองค์สิงโตประทับเสือกได้นอนเตียง กูยอมใจ”
“มึงนี่เหมาะไปเปิดตำหนักนะคุณ เปิดพรีน้ำมันพรายอะไรแบบนี้”
“น้ำมันพายคนเดียวไม่เมื่อยหรอวะ”
“โว้ เลิกคุย ไม่ชอบคุยกับคนโง่ ป่ะไอ้มิตร ย้ายที่นั่งกัน”
อะไรของพวกมันวะงง ยังไม่ทันได้ถามพวกมันก็แยกย้ายกันไปนั่งบ่นพี่ปลัดกันในห้องนอนแทน ปล่อยให้ผมนั่งไม่เข้าใจอยู่บนเก้าอี้ในครัวอยู่คนเดียว อะไรวะ งงโว้ย อยากมีส่วนร่วมในการเข้าใจบ้าง!!
.
.
.
หัวข้อ: ░ ผมอยากเป็นคิ้วท์บอย ❤️░ ll ตอนที่ 25 บทส่งท้าย [14/06/18] p.23 (อ่าน 252515 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก