หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[LiuXin]

รอดวงดาวริบหรี่ทีละดวง แต่ถึงอย่างนั้นดวงดาวก็ไม่เคยหมดไปจากท้องฟ้านะ
ดวงนี้ริบหรี่ ดวงนั้นเปล่งประกาย สับเปลี่ยนทุกวันนะผู้กองธงรบ


รอตอนต่อไปค่า หนทางยังอีกยาวไกลไกล๊ไกล

[katawoot]

บทที่ 6 มาแล้วครับ บางส่วนในตอนนี้อาจมีคนเคยได้อ่านมาแล้วนะครับ ในตอนพิเศษของ "คดีรัก"

Tongrob Chapter 6

อาทิตย์ใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะจัดการเรื่องธุรกิจชองมารดาจนเรียบร้อย นายหน้าค้าเพชรพลอยที่มีปัญหากับบริษัทดูท่าทางอ่อนลงไปมากเมื่อเขาแจกแจงรายละเอียดเรื่องข้อตกลง สัญญา และเรื่องอื่นๆ โดยมีเอกสารชัดเจนครบถ้วน
ขณะเดินกลับมาที่รถ อาทิตย์หันไปขอบคุณธงรบที่มาเป็นเพื่อนและนั่งกอดอกทำหน้าเข้มตลอดเวลาที่คุยเรื่องธุรกิจซึ่งเขายอมรับว่าฝ่ายนั้นลดท่าทีแข็งกร้าวลงกว่าเดิมส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีตำรวจนั่งอยู่ในห้องด้วย
“ขอบคุณที่เอาพี่มาเป็นไม้กันหมาใช่ไหมอาทิตย์ ตั้งแต่จบนายร้อยสามพรานมาเพิ่งรู้สึกตัวเองมีประโยชน์ก็ตอนนี้ล่ะ แต่เมื่อยหน้าจริงๆ เลยรู้ไหมนั่น ไม่เคยทำหน้าบึ้งๆ นิ่งๆ นานขนาดนั้นเลยนะ ปวดกล้ามเนื้อไปหมดเลย อาทิตย์นวดหน้าให้หน่อยนะจ๊ะ" ธงรบบเปลี่ยนใบหน้ามาเป็นคนเดิม
“แวะร้านนวดไหมครับ" อาทิตย์ทำเป็นจริงจัง
“แวะทำไม มืออาทิตย์ก็มี นวดให้ซักนิดไม่ได้หรือ"
“ผมนวดไม่เป็น" อาทิตย์ส่ายหน้า "แต่ถ้าต่อยล่ะได้"
“โอโห เล่นแรง" ธงรบเบ้ปาก "ถ้านวดไม่เป็น เปลี่ยนเป็นนาบก็ได้นะ แบบนี้น่าจะไม่ยาก ฝึกซักนาทีสองนาทีก็คล่องแล้ว"
“ผมหิวข้าว" อาทิตย์เปลี่ยนเรื่อง
“หิวก็ไปกินสิ แต่ว่าอาทิตย์เป็นเจ้าภาพนะ อาทิตย์ต้องรับผิดชอบชีวิตน้อยๆ ของพี่" ธงรบพูดยิ้มๆ ใช้ไหล่กระแทกไหล่ของธงรบเบาๆ
“ทำไมผมต้องเลี้ยงผู้กอง" อาทิตย์อดพูดไม่ได้
“อ้าว ไม่มีค่าจ้างเลยหรือ มายืนโชว์แมนแอ็คท่าทำมาดเข้มอยู่ตั้งนาน ไม่เห็นหรือสองคนนั้นพูดดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ ตอนที่อาทิตย์เดินเข้าไปคนเดียวมันทำท่ากวนตีนซะน่าเตะ พอพี่เดินเข้าไป ยังไม่ได้บอกเลยว่าเป็นตำรวจ ไอ้...”
“ผู้กอง กรุณาอย่าใช้คำหยาบ"
“อ้อ ลืมไป โทษที หูอาทิตย์ไม่ชินกับคำพูดแบบนั้น" ธงรบทำหน้าสำนึกผิด "ตอนที่อาทิตย์เดินเข้าไปคนเดียว มัน เอ๊ย เค้าทำท่ากวนบาทาซะน่ายกเท้าขึ้นแตะก้น เอ๊ย บั้นท้าย...”
อาทิตย์อยากจะยกมือขึ้นอุดหู รู้สึกทั้งฉุนที่โดนกวน และทั้งขำกับคำพูดไหลลื่นของนายตำรวจ ทั้งยังรู้สึกอ่อนใจเพราะรู้ว่า การเดินทางกลับกรุงเทพฯ เขาก็คงหูอื้อพอๆ กับขามา
ธงรบพูดมาตลอดทาง ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ แต่ส่วนมากมักจะเป็นอย่างหลัง เขาแทบไม่ต้องเปิดเพลงฟังแก้เบื่อเพราะมีเครื่องเล่นเพลงมีชีวิตอยู่ข้างกาย ไม่ต้องเสียบปลั๊กไฟ ไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ให้เปลือง มีธงรบคนเดียวไม่ต้องกลัวเหงา
...เอ๊ะ ทำไมเขารู้สึกแบบนี้ เมื่อกี้ยังอ่อนใจ กลัวปวดหัวเพราะโดนกวน ทำไมตอนนี้รู้สึกไม่เหงาเพราะมีคนพูดมากอยู่ใกล้ๆ...
...อยู่ใกล้ๆ ธงรบ ไม่มีช่องว่างจะให้เหงาหรอก...

ในร้านอาหารชานเมืองบรรยากาศร่มรื่น ธงรบกับอาทิตย์นั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ธงรบนั้นแสดงอาการอร่อยเกินจริง
“อิืม ของฟรีนี่อร่อยที่สุด" ธงรบพูดทั้งที่ยังเคี้ยวอาหารอยู่
“จะทานอะไรต่อหรือเปล่าครับ" อาทิตย์ถามพลางก้มหน้าลงมองจานอาหารเต็มโต๊ะ ธงรบทานจุมากจนพนักงานเสริฟมองอย่างไม่เชื่อสายตา
“เกรงใจจัง" ธงรบทำหน้าเกรงใจตามที่พูด
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ค่าอาหารแค่สองสามพัน ผมมีเงินจ่าย" อาทิตย์ยักไหล่
“พูดออกมาจากใจหรือประชดนี่"
“ถือซะว่าจ้างบอดี้การ์ดหนึ่งวัน" อาทิตย์ประชด ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ ขณะนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่เร่งธงรบ แต่เมื่อเห็นเวลาและตระหนักว่าต้องเดินทางต่ออีกเกือบสามชั่วโมงเขาก็ชักจะทนไม่ไหว
“ขอผลไม้กับของหวานล้างปากหน่อยก็ดี" ธงรบตอบยิ้มๆ แล้วยกมือขึ้นเรียกพนักงานแล้วสั่งของหวานแและผลไม้มาอีกสามรายการ
“อาทิตย์ เราค้างคืนกันที่จันทบุรีไม่ได้หรือ ขับรถกลางคืนอันตราย แล้วอีกอย่าง พี่ก็ง๊วงง่วง หนังทองตึง หนังตาก็หย่อน เห็นไหนเมี่ย" ธงรบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วทำตาปรือ ก่อนจะเอนตัวพิงเก้าอี้ อ้าปากหาวเพื่อนแสดงให้เห็นว่าง่วงจริงๆ
“ขากลับผมขับก็ได้ครับ" อาทิตย์ตอบเสียงราบเรียบ เขากับธงรบตกลงกันว่าขามากับขากลับจะเปลี่ยนกันขับ
“ได้ไง พี่เป็นคนรักษาสัญญา" ธงรบแย้ง
“งั้นสัญญาจะไม่ถ่วงเวลา สัญญาว่าจะไม่เจ้าเล่ห์ สัญญาว่าจะไม่กวนผมได้ไหม" อาทิตย์ถือโอกาสเรียกร้อง
“สัญญาอะไรตั้งหลายอย่าง ง๊ง งง เอาทีละสัญญาสิ" ธงรบยิ้มทะเล้น
“งั้นเอาอันแรกก่อน"
“อันแรกอันไหน" ธงรบเลิกคิ้ว ทำหน้าซื่อ
“ผู้กอง" อาทิตย์ทำเสียงดุ ขมวดคิ้ว อดตำหนิตัวเองไม่ได้ว่า ไม่น่าเลย รู้ทั้งรู้ว่ายังไงๆ ธงรบก็คงไม่จนมุม เขาก็ยังคิดจะต้อนให้ธงรบจนคำพูด
“อ๋อออ" ธงรบลากเสียงยาว "ไม่ถ่วงเวลา ได้สิ งั้นไปเลย พี่จะบอกให้เขาเอาผลไม้กับของหวานใส่กล่องไปกินบนรถ พี่ขับรถไปอาทิตย์ก็ป้อนพี่ด้วย ดีออก"
“ไม่เป็นไรครับ ทานที่นี่ให้เสร็จก่อนก็ได้" อาทิตย์ส่ายหน้า "หวังว่าผมกลับมาจากห้องน้ำ ผู้กองคงจะทานเสร็จ"

อาทิตย์ให้เวลาธงรบทาน 'ผลไม้กับของหวาน' เป็นเวลาพอสมควร ออกจากห้องน้ำ เขาไปเดินเล่นชมธรรมชาติที่สวนด้านข้างร้านอาหารก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะ แต่เมื่อเห็นคนตัวโตที่กำลังหยิบผลไม้เข้าปากอย่างไม่เร่งรีบก็แทบอยากจะกระโดดเข้าไปบีบคอ
“เด็กเสริฟเขาเอามาให้ช้า" ธงรบรีบพูดขึ้นมาทันที
...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าธงรบถ่วงเวลา...
...เพื่ออะไร เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันนานๆ หรือ...
อาทิตย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วนั่งรออย่างใจเย็น ธงรบเร่งความเร็วในการทาน ผลไม้เต็มปากจนแก้มป่อง
...สัญญาข้อที่สามซึ่งบอกว่าจะไม่กวนนี่คงไม่มีทางเป็นไปได้...
...อยากให้ผลไม้ติดคอจังเลย...
อาทิตย์มองหน้าธงรบแล้วอดขำไม่ได้ จึงก้มหน้าลงมองตักตัวเองแล้วพยายามกลั้นยิ้ม รู้สึกทั้งฉุนทั้งขำอีกแล้ว
...อยู่กับผู้ชายคนนี้มีแต่รู้สึกทั้งฉุนทั้งขำ...
...แต่เขาก็อยากรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจเพราะรู้สึกถึงความรัก...
...รักอย่างที่เขามีให้พี่นุ...
อาทิตย์ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกครั้งที่เขาเริ่มรู้สึกดีๆ กับธงรบ ภาพของอนุภาพจึงรีบแทรกเข้ามา ความรู้สึกเจ็บเข้ามาแทนความรู้สึกสดชื่นทันที บางครั้งเขาพยายามบอกตัวเองว่าควรจะเริ่มต้นใหม่ ควรจะลืมอดีตเสียให้หมด แม้ผู้กองธงรบซึ่งตามจีบตามตื๊อเขามานานจะเป็นขั้วเดียวกัน แต่เขาก็บอกตัวเองว่าต้องลองให้โอกาส
...โอกาสอีกครั้ง...
“อาทิตย์ เป็นอะไร" เสียงธงรบดังขึ้น
“เปล่าครับ" อาทิตย์เงยหน้าขึ้น มองใบหน้าขรึมของธงรบแล้วส่ายหน้าช้าๆ
“อิ่มแล้ว ไปกันเถอะ" ธงรบชวน
“ยังไม่หมดเลย" อาทิตย์หลุบตามองจานผลไม้บนโต๊ะ
“ช่างเถอะ ของฟรี"
“เฮอะ" อาทิตย์ทำเสียงในลำคอ ส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อหูว่าจะได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากปากของอีกฝ่าย
...ดูเอาเถอะ เขาต้องเปลี่ยนอารมณ์จากเศร้าๆ มาเป็นหมั่นใส้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที...

ธงรบนั่งนิ่งเงียบจนอาทิตย์แปลกใจ คาดไม่ถึงว่าจะสบายหูมาได้นานกว่า 20 นาที นายตำรวจหนุ่มขับรถออกจากตัวเมืองจันทบุรีค่อนข้างช้า แต่แล้วอาทิตย์ก็ตระหนักได้ว่าธงรบคงกำลัง..
...ถ่วงเวลา!
“ผู้กอง คุณกำลังผิดสัญญา" อาทิตย์พูดขึ้นเสียงเข้ม อดตำหนิตัวเองไม่ได้ว่าเผลอนั่งเงียบๆ มาได้ตั้งนาน ไม่ได้ฉุกคิดเลย
“อะไรอีกล่ะ" ธงรบแกล้งทำหน้าหงุดหงิด
“ผู้กองกำลังถ่วงเวลา"
“หาเรื่อง" ธงรบลากเสียงยาวแล้วส่ายหน้า
“ผู้กองขับรถช้ามาก นี่ยี่สิบสองนาทีแล้วเพิ่งออกมาจากตัวเมืองไม่เท่าไหร่ จงใจถ่วงเวลาใช่หรือเปล่า" อาทิตย์ไม่ยอม
“คิดอกุศล" ธงรบถอนหายใจ แต่ทันใดก็ต้องร้องอุทานเสียงดังเมื่อได้ยินเสียงดังสนั่นใต้ท้องรถ
“อ้าว เฮ่ย ตาย ห่_ อะไรวะ" ธงรบโวยวาย พยายามประคองรถจอดข้างทาง "เอ๊ย ขอโทษครับคุณชายอาทิตย์ พี่พูดไม่เพราะ ตายแล้ว เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย"
อาทิตย์ส่ายหน้า อยากจะโขกหัวตัวเองกับกระจกรถ ธงรบโวยวายด้วยความตกใจแต่ยังมีอารมณ์ทะเล้น
เมื่อนายตำรวจบังคับรถให้จอดข้างทางได้แล้วจึงลงไปตรวจดูความผิดปกติ อาทิตย์ตามลงไปและเมื่อเห็นว่าเกิด อะไรขึ้นก็ถอนหายใจแรงๆ อย่างอารมณ์เสีย
“อ๊ะๆ อย่าหันหน้ามามองกันยังงั้นนะอาทิตย์ ถ้าพี่จะแกล้งทำยางแบนพี่ไม่ทำสองล้อข้างเดียวกันพร้อมกันหรอก มีหวังได้คว่ำตายกันพอดี"
“ไม่ต้องร้อนตัว" อาทิตย์เสียงห้วน "ผมไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"
...ทั้งๆ ที่เขาก็อดคิดไม่ได้...
“มองตาก็รู๊ ธงรบผิดทั้งปี จะหาว่าเราผิดสัญญาข้อที่สองว่าด้วยความเจ้าเล่ห์ละสิ" ธงรบบ่น พลางเดินไปท้ายรถอเพื่อค้นหาอุปกรณ์ช่าง "มองเราแต่แง่ลบ เคยเห็นธงรบดีบ้างหรือเปล่า เป็นธงรบนี่มันแย่อะไรนักหนา"
อาทิตย์เดินตามนายตำรวจขี้บ่น พยายามทำใจเย็น ในใจก็บอกตัวเองว่า คงจะจริงอย่างที่ธงรบให้เหตุผล หากจะถ่วงเวลาก็อาจแค่ปล่อยลมยางรถล้อใดล้อหนึ่ง ไม่ใช่ข้างเดียวกันทั้งสองล้อ ที่แย่ก็คือยางล้อหลังฉีกขาดเป็นริ้วไม่เหลือสภาพ
“ยังดีนะว่าเป็นบีเอ็มและพี่ขับช้าๆ ด้วยความระมัดระวัง ไม่งั้นได้ตายคู่กันเป็นพยานรัก แต่คนบางคนก็ยังหาว่าแกล้งถ่วงเวลา" ธงรบก้มลงเปิดกล่องเครื่องมือแล้วโวยวายเสียงดัง "อ้าว อาทิตย์ ไม่มีบล๊อคถอดล้อ ไม่มีแม่แรงยกรถเลยหรือ"
“ไม่ใช่อู่เคลื่อนที่นะครับ" อาทิตย์อดตอบโต้ไม่ได้หลังจากเงียบอยู่พอเป็นเวลาพอสมควร
“มันก็ต้องมีติดรถไว้บ้าง"
“นี่รถพี่ชายผม ใช้วิ่งในกรุงเทพฯ ยังใหม่อยู่"
“ยางใหม่เหยียบตะปูมันก็แบนได้เหมือนกัน" ธงรบเถียง
“ขับไม่ระวังเอง" อาทิตย์เถียงบ้าง "ขับมาตั้งนานก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร"
“อ้าว นี่ว่าพี่พาซวยเร๊อะ"
“นี่บีเอ็มนะครับ มีอะไรก็เรียกศูนย์ ครึ่งชั่วโมงช่างก็มา ตัวเองก็ขับบีเอ็มอยู่ ไม่รู้หรือไง"
“ช่างเขาเถอะนะสิ" ธงรบปิดกล่องเครื่องมือและปิดท้ายรถ ยืนเท้าสะเอวแล้วพูดว่า "เอ พี่่ว่าแถวนี้คือจันทบุรีนะคุณชายอาทิตย์ และมืดแล้วด้วย บริการบีเอ็มดับเบิลยูซุปเปอร์ด่วนของอาทิตย์นี่ กี่นาทีถึงเมืองจันทร์กันหรือจ๊ะ"
“ผู้กองไม่ต้องมา...”
“กวน" ธงรบรีบต่อประโยค "พี่รู้หรอกว่าตัวเองเป็นคนยังไง ไม่ต้องเตือนความจำ อาทิตย์รอตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ไปหาคนมาช่วย"
ธงรบเดินย้อนกลับไปตามถนน ทิ้งให้อาทิตย์อยู่คนเดียว แต่ครั้นเดินไปได้ประมาณสิบก้าวก็หันมาตะโกนว่า
“ขึ้นไปนั่งรอบนรถนะอาตี๋ ล๊อคประตูให้เรียบร้อย รูปร่างหน้าตาแบบนั้นเดี๋ยวได้โดนพวกไอ้หื่นฉุุดลงข้างทางหรอก"
...รู้ตัวเองว่าเป็นคนกวน แต่ไม่เคยเลยซักครั้งเดียวที่คิดจะเลิกกวน...
...ธงรบ ธงรบ ธงรบ ถ้าไม่กวนก็ไม่ใช่ธงรบ อย่าต่อล้อต่อเถียงกับธงรบ ทำยังไม่ก็ไม่ชนะปากของธงรบ...
อาทิตย์เริ่มท่องคำขวัญปลอบตัวเอง แล้วผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ เป็นจังหวะ

ในที่สุดธงรบก็หาช่างเปลี่ยนยางได้ แต่เมื่อช่างตรวจดูสภาพแล้วก็ส่ายหน้าทันทีเพราะไม่มีบล๊อคถอดล้อ และพูดคำเดียวว่าต้องลากรถไปที่ร้าน
“ตัวเองก็ขับบีเอ็ม ไม่รู้หรือว่าไม่มีบล๊อคถอดล้อช่างก็ทำอะไรไม่ได้ เสียเวลาไปตามช่างมาเฉยๆ" อาทิตย์บ่น
“เอ๊า บ่นเข้าไป ธงรบผิดอีกสิเนี่ย รถมันคนละรุ่นกันนิ แล้วดึกขนาดนี้พี่ก็ลืมเป็นมั่งสิ คุณเอารถพี่ชายมาทำไมล่ะ พี่ชายอาทิตย์นี่ไม่ไหวเลย ต้องจับตีก้น ถ้าเอาเบนซ์เอสแอลเคของตัวเองมาก็ไม่ต้องยางแบน ยางรถเบนซ์มันทนไม่ใช่หรือ เหยียบโคตรเรือใบก็ไม่รั่ว" ธงรบบ่นประชดพึมพำพลางทำหน้ามุ่ย แล้วก็ต้องยกมือเกาศีรษะอย่างไม่พอใจเมื่อช่างบอกว่าต้องลากรถไปเก็บไว้ที่ร้านก่อน พรุ่งนี้เช้าจะพยายามถอดล้อและเปลี่ยนยางให้
“ต้องค้างคืนหรือ" อาทิตย์โวยวายบ้าง
“ถ้าพี่จะถอดล้อตอนนี้ให้ได้ก็ต้องหาบล๊อดคถอด พี่โบกให้บีเอ็มจอดซักคันแล้วยืมบล๊อคเค้า" ช่างเสนอทางออก
“เห็นแต่กระบะผ่านไปผ่านมา" ธงรบเสริม "งั้นเราก็ยืนรอไปเรื่อยๆ โบกเข้าไว้ พวกขับบีเอ็มมันคงจอดให้ซักคันหรอก ถ้าไม่มีใครยอมจอดพี่จะถลกกางเกงโชว์ขาอ่อน"
อาทิตย์มองธงรบตาขวางแล้วสั่งให้ช่างลากรถ จากนั้นเดินไปเปิดประตูหลังของรถกระบะสองตอนของร้านเปลี่ยนยางขึ้นไปนั่งคอยเงียบๆ
“น้องชายผู้กองเขาโกรธอะไร" ช่างเงยหน้าขึ้นมาถามธงรบ
“จัดการเรื่องรถไปไอ้น้อง อย่าขี้สงสัย เร็วๆ เข้า ผู้กองง่วงแล้ว จะได้รีบไปส่งโรงแรม" ธงรบสั่งการ "เอาโรงแรมชานเมืองนะ จะได้ไม่สะดวกเข้าเมือง"
“อ้าว" อีกฝ่ายเลิกคิ้ว กำลังจะอ้าปากถามแต่นายตำรวจยกมือขึ้นปรามแล้วชี้นิ้วไปยังรถบีเอ็มดับบลิวสีดำ ส่งสัญญาณว่าให้จัดการเรื่องรถไป ห้ามถามอะไรทั้งสิ้น

ธงรบกับอาทิตย์เดินเข้ามาในโรงแรมเล็กๆ ชานเมืองจันทบุรีอย่างเหนื่อยอ่อน ตลอดทางจากจุดเกิดเหตุจนไปถึงร้านปะยางสองหนุ่มนั่งนิ่งเงียบ แต่คนที่โวยวายขึ้นกลับเป็นอาทิตย์เมื่อพนักงานต้อนรับแจ้งว่าเหลือห้องพักเพียงห้องเดียว
“อาทิตย์ สงบสติอารมณ์หน่อย ห้องเดียวก็พักกันได้ ไม่มีใครเขาว่าหรอกถ้าผู้ชายสองคนจะนอนห้องเดียวกัน" ธงรบทำเสียงเหมือนผู้ใหญ่ปลอบเด็ก
“เตียงคู่ค่ะ ไม่ต้องห่วง คนละเตียงอยู่แล้ว นี่โชคดีนะคะ ที่จริงไม่มีห้องว่าง พอดี๊พอดีคนจองยังไม่มาซะที หนูเลยตัดสินใจให้คุณพักแทน" พนักงานรับพูดแทรก
...เตียงเดียวกันยิ่งดี จะได้นอนกอดตี๋น้อยซะเลย...
ธงรบแอบอมยิ้มกับความโชคดีของตัวเอง ไม่นึกเลยว่าแผนถ่วงเวลาด้วยการปล่อยลมยางรถจะได้ผลเกินคาด ยางล้อหลังเกิดแตก ทำให้ไม่สามารถเปลี่ยนล้อรถได้
...บล๊อคถอดล้อนั่นหรือ ซ่อนอยู่ในที่ปลอดภัยที่สุดซึ่งใครก็คงหาไม่เจอ...
อาทิตย์ทำท่าฮึดฮัดแล้วพูดขึ้นว่าจะไปหาโรงแรมใหม่ พนักงานสาวจึงรีบแทรกว่า "คงเต็มหมดแล้วล่ะค่ะคุณ ช่วงนี้มีงานเทศกาล โรงแรมไม่ว่างหรอกค่ะ"
“กว่่าจะเข้าไปในเมือง กว่าจะตระเวนหาโรงแรม กว่าจะได้นอน เถอะน่าอาทิตย์ พี่ไม่นอนกรนจนทนฟังเสียงไม่ไหวหรอก ถือซะว่าเป็นเสียงนกเสีียงกา ฟังเพลินๆ ตอนกลางคืน" ธงรบปลอบคนที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ส่วนพนักงานสาวนั้นเอาแต่หัวเราะคิกคักเพราะขำคำพูดของนายตำรวจหนุ่มรูปหล่อ

ในห้องพักห้องเล็กๆ ของโรงแรม อาทิตย์กับธงรบต่างทำธุระส่วนตัวเงียบๆ ธงรบอาบน้ำเสร็จแล้วจึงนั่งดูโทรทัศน์ จนกระทั่งหันไปมองเห็นอาทิตย์ขึ้นนั่งบนเตียงแล้วคลี่ผ้าห่ม จึงปิดโทรทัศน์แล้วกล่าวราตรีสวัสดิ์ อาทิตย์ยิ้มให้บางๆ ในใจอยากจะบอกธงรบว่าขอบคุณที่ไม่ 'กวน' เลยตั้งแต่เดินเข้ามาในห้อง
แต่หากอาทิตย์รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 15 นาที ชายหนุ่มก็คงอยากจะมัดมือมัดเท้าและอุดปากของผู้กองธงรบเอาไว้ตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องพักเลยทีเดียว
...ธงรบให้เวลาอาทิตย์ได้อยู่อย่างสงบสุขมาเกือบชั่วโมง พอปิดไฟแล้ว คราวนี้ขอหยอกล้อให้สนุกๆ ซักหน่อย...
“อาทิตย์ มืดแบบนี้พี่คงนอนหลับยาก ขอเปิดไฟให้สลัวๆ หน่อยนะ" ธงรบพูดขึ้นมาเบาๆ
“ตามใจ" อาทิตย์ตอบ
“แอร์เย็นไปไหมอาทิตย์"
“ไม่"
“แต่พี่รู้สึกหนาวๆ ผ้าห่มก็บาง ไม่อุ่นเลย"
...เอาละสิ พักยก 'การกวน' มาได้เป็นชั่วโมง พอจะนอน 'ผีทะลึ่ง' ก็เข้าสิงผู้กองธงรบซะแล้ว หนาวก็หนาวไป อย่าได้คิดจะมาขอห่มผ้าห่มผืนเดียวกับเขา...
อาทิตย์เงียบ ไม่พูดไม่จา แต่หูเงี่ยฟังเสียงของนายตำรวจซึ่งนอนอยู่เตียงข้างๆ ในใจนึกภาพธงรบกำลังนอนตะแคงมองด้านหลังของเขาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
ดวงไฟหน้าห้องน้ำสว่างขึ้น อาทิตย์อยากจะยกมือปิดหูเพราะธงรบเริ่มถามคำถามซึ่งเขาไม่อยากตอบ แต่ไม่ถึงสองนาทีก็รู้สึกว่า 'เพื่อนร่วมห้อง' กำลังลุกขึ้นจากเตียง อาทิตย์หันหน้ากลับไปด้านหลังทันใด และพอเห็นว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้่น เขาก็พลิกตัวที่กำลังนอนตะแคงอยู่แล้วดันตัวขึ้นนั่งทันที
เสียงดังโครมใหญ่ ผู้ชายตัวโตสูง 184 เซ็นติเมตรที่พูดจ้อไม่ยอมหยุดหล่นจากเตียงลงไปกองอยู่บนพื้นพร้อมเสียงร้องดังลั่น
"โอ๊ย อาทิ๊ตย์ ผลักพี่ทำม๊าย"
"ผมไม่ได้ผลัก" อาทิตย์ปฏิเสธเสียงเรียบ
...เขาไม่ได้ผลัก เขาถีบต่างหาก...
"ไม่ได้ผลักแล้วพี่มานอนอยู่บนพื้นได้ยังไงกันจ๊ะ" ธงรบครางเสียงอ่อย ยันตัวขึ้นนั่งคุกเข่า มือพาดอยู่ขอบเตียง กำลังจะคลานขึ้นมาบนเตียงแต่ตี๋หนุ่มผู้ส่งนายตำรวจหนุ่มลงไปกองอยู่บนพื้นรีบห้าม
"ผู้กอง ไปนอนเตียงโน้น" อาทิตย์ชี้มือไปอีกเตียงใกล้ๆ กัน
"ทำไมล่ะ" ธงรบถามหน้าเป็น
หนุ่มน้อยถอนหายใจ "ก็ห้องนี้มีสองเตียง เตียงใครเตียงมัน ผู้กองจะมากวนผมทำไม"
"ใครว่ากวน คนจะให้ความอบอุ่นซะหน่อย" ธงรบยักคิ้ว คลานขึ้นมานั่งบนเตียงเรียบร้อย "อ๊ะ อย่าถีบอีกนะอาทิตย์ มันเจ็บนะจะบอกให้"
"ก็ได้ อยากนอนเตียงนี้ก็ได้" อาทิตย์ลงเตียงอีกฟากหนึ่ง"
"จะไปไหนละนั่น" ธงรบโวยวาย
"ก็ไปนอนเตียงโน้น" อาทิตย์พูดเสียงสะบัด
"ไปเตียงโน้นก็จะตามไป" ธงรบตั้งท่าจะลงจากเตียงเหมือนกัน
"ผู้กองตามมาเตียงนี้ ผมก็จะกลับไปเตียงโน้น" อาทิตย์ไม่รู้ว่าจะจัดการกับธงรบอย่างไร ตอนนี้นึกได้เพียงว่า หากธงรบไม่มีเหตุผล เขาก็จะไม่มีเหตุผลบ้างเหมือนกัน
"เบื่อแล้วบอกนะ จะได้เลิกเล่น" ธงรบพูดยิ้มๆ
อาทิตย์หยุดยืนอยู่ระหว่างเตียงนอนสองเตียง ยกมือขึ้นเท้าเอว มองหน้าผู้กองหน้าเป็นที่นั่งห้อยขาอยู่บนเตียงแล้วถอนหายใจช้าๆ เหมือนระอาเด็กเล็กๆ ที่บอกไม่เชื่อฟัง จากนั้นจึงพูดขึ้นช้าๆ ว่า
"ผู้กองธงรบครับ ผมขอบอกผู้กองว่าที่ยอมนอนห้องเดียวกันวันนี้ก็เพราะมันไม่มีห้องพักเหลือจริงๆ แต่ถ้าผู้กองยังกวนไม่ยอกเลิก ผมจะออกไปนอกห้องเดี๋ยวนี้ ไปเช็คเอาท์ แล้วผมจะไปนอนในรถ เตียงผู้กองก็มี ผู้กองก็นอนไป กรุณาอย่ามายุ่งกับเตียงผม"
อาทิตย์พูดยาว ธงรบนั่งฟังตาแป๋วเหมือนจะยอมเชื่อ ผู้กองหนุ่มนิ่งอยู่ชั่วครู่แล้วยักไหล่ ล้มตัวลงนอนหงาย แบะขาออกอย่างสบายตัว
"นอนก็นอนสิ ใครจะไปว่าอะไร"
พูดเสร็จ ธงรบก็หลับตาพริ้มประหนึ่งว่าง่วงนอนเต็มกำลัง ทิ้งให้อาทิตย์ยืนจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อที่โดนปั่นหัวจนแทบจะระเบิด
"ไม่เห็นจะต้องดุกันเลย" ฝ่ายที่หลับตาพึมพำเบาๆ แล้วอ้าปากหาว
อาทิตย์ไม่สนใจ เดินไปนั่งลงบนอีกเตียงหนึ่ง ตบหมอนแรงๆ นึกภาพใบหน้าของธงรบบนหมอนสีขาว จากนั้นจึงล้มตัวลงนอนตะแคงหันหน้าเข้าผนังอีกด้าน
"นอนคนเดียวระวังหนาวตายเน๊อ" เสียงห้าวๆ ดังขึ้น
อาทิตย์เงียบ...ไม่โต้ตอบ
"ถ้าทนไม่ไหว จะมาหาไออุ่นเตียงนี้ก็ไม่รังเกียจนะจ๊ะ"
อาทิตย์สูดลมหายใจลึกๆ ตาจับจ้องอยู่ที่แจกันโคมไฟบนโต๊ะข้างเตียง
"ตกดึกอย่าละเมอมานอนกอดเราล่ะ"
อาทิตย์หลับตาลงช้าๆ พยายามนึกถึงท้องฟ้าสีครามสวยงาม หาดทรายขาวสะอาด ทิวสนริมหาด และทะเลสาดซัดคลื่นกระทบฝั่งเสียงเบาๆ เพื่อทำให้ใจเย็นลง
"แล้วอย่ามาลักหลับกันด้วย"
...พอกันที...จะประสาทกินอยู่แล้ว...ธงรบจะทำให้เขาบ้าตาย...
"ผู้กอง อีกประโยคเดียวเท่านั้น ผมจะเดินออกจากห้องเดี๋ยวนี้" อาทิตย์เสียงเข้ม
ธงรบเงียบกริบ ไม่กระดุกกระดิก
...กลัวจริง หรือแกล้ง...
อาทิตย์อดสงสัยไม่ได้
...อย่างธงรงนี่หรือกลัว ไม่มีทางเสียหรอก คอยดูต่อไปว่าจะเงียบได้ซักกี่นาที...
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ในห้องมีแต่ความเงียบ ได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศครางเบาๆ อาทิตย์หันหน้าไปมองคนที่นอนเงียบอยู่บนเตียงข้างๆ เห็นแต่แผ่นหลังกว้างหนาของนายตำรวจไม่ไหวติง
ผ่านไปอีกราวห้านาที อาทิตย์ได้สัมผัสถึงความเงียบสงบ เงียบจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตนเอง
...ธงรบเลิกกวนเขาแล้ว เลิกกวนเพราะถูกเขาขู่ หรือเพราะ...?
อาทิตย์ผงกหัวขึ้นเพื่อมองอีกฝ่ายให้ชัดๆ ธงรบยังนอนนิ่งไม่ไหวติง
...หลับจริงหรือ ทำไมหลับเร็วอย่างนี้...
อาทิตย์สงสัยจึงลุกขึ้นเดินไปชะโงกดูอยู่ข้างเตียงของนายตำรวจ เห็นธงรบหายใจเข้าออกช้าๆ สม่ำเสมอ แผ่นอกกว้างสะท้อนขึ้นลงเป็นจังหวะ สองมือสอดเข้าใต้แก้ม เสี้ยวหน้าด้านข้างของผู้กองหนุ่มดูแปลกตาไปยามหลับตา เหมือนเด็กดื้อๆ คนหนึ่ง ดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริง
อาทิตย์มองนายตำรวจหนุ่มจอมกวนที่หยอกล้อเขาไม่หยุดตั้งแต่ขับรถออกจากกรุงเทพฯ ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้ามา เขายอมรับว่าเริ่มคุ้นเคยกับคนอารมณ์ดีที่ช่างเย้าแหย่เขาได้ไม่หยุดหย่อน บางครั้งอดคิดไม่ได้ว่า หากขาดเสียงธงรบ โลกก็คงเงียบเหงาไม่น้อย
เขาคิดอยู่นานพอสมควรกว่าจะตัดสินใจให้ธงรบมาเป็นเพื่อนทำธุระให้คุณแม่ที่จันทบุรีซึ่งหลังจากไตร่ตรองแล้วก็เห็นว่าน่าจะเป็นผลดีมากกว่าผลเสีย ซึ่งผลเสียอย่างเดียวที่ว่านี้ก็คือธงรบจะหยอกล้อเขาตลอดทาง ชวนเขาคุยจนเขาเมื่อยปาก ไม่ก็ยั่วเย้าให้เขาต้องขมวดคิ้วจนปวดขมับ แต่ผลดีก็คือว่า หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ธงรบก็จะช่วยเขาได้ ปัญหาเรื่องนายหน้าเพชรพลอยที่คุณแม่ขอร้องให้เขาไปช่วยติดตามก็ง่ายขึ้น มีธงรบในชุดเครื่องแบบครึ่งท่อนอยู่ใกล้ๆ ทำให้เขาอุ่นใจ เขายอมรับว่ากังวลใจอยู่พอสมควรในการเดินทางมาจันทบุรีในครั้งนี้
...เออ รู้จักกับตำรวจมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง ให้ธงรบเล่นบทหน้าดุเข้าหน่อย การ "คุย" กันระหว่างเขากับนายหน้าเพชรพลอยเจ้าปัญหาก็สะดวกราบรื่นขึ้น...
อาทิตย์สะดุ้ง ทันใด ร่างที่นอนตะแคงหลับอยู่ก็พลิกตัวนอนหงาย ลืมตาแป๋ว ยิ้มกว้าง
...แกล้งหลับ เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย ผู้กองธงรบจับได้ว่าเขาแอบยืนมองอยู่...
อาทิตย์สะบัดหน้าพรืด หันหลังกลับทันที ไม่พูดไม่จา เดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของตัวเอง แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟ
เขาได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ ของธงรบดังขึ้นเบาๆ ในความมืด แล้วนายตำรวจก็ไม่พูดอะไรอีก
ราตรีนี้จึงพบกับความสงบสุขดังที่อาทิตย์รอคอย
...บ้า...บ้าจริงๆ ทำไมรู้สึกเขินๆ ธงรบแบบนี้นะ...
อาทิตย์ถอนหายใจเบาๆ แล้วหลับตาลง เตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา
เวลาผ่านไปนานพอสมควร อาทิตย์นอนนับแกะได้หลายร้อยตัวแล้วแต่ก็ไม่หลับเสียที ตอนนี้ธงรบไม่กวนเขาแล้ว แต่เขาก็นอนไม่หลับ
...เบื่อจริงๆ เลย เราเป็นอะไรกันนี่ นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว ทำไมสมองมันวุ่นวายแบบนี้ หลับตาลงก็เห็นแต่หน้าทะเล้นของธงรบ กวนประสาทยามตื่นยังไม่พอ ยามจะนอนก็ยังไม่วายตามหลอกหลอนอีก...
...เฮ้อ...
 

[Chatcha]

ธงรบนี่กวนดีจริงๆ

[gboy]

เมื่อไหร่พ่ออาทิตย์น้อย
จะยอมรับผู้กองซักที
 
ผู้กองก็กวนไม่หยุด

 :กอด1:พี่นาย
รีบมาต่อนะครับ
ลป กดบวกให้คนแต่ง

[Solar cell]

สงสัยผู้กองคงต้องให้ยานอนหลับซะละมั้งอาทิตย์ถึงจะหลับได้

รอลุ้นอยู่นะผู้กอง คราวนี้อย่าให้หลุดมือไปได้ล่ะ

[andy_kwan]

อาทิตย์ทำเป็นฟอร์มปากแข็ง ก็เลยนอนไม่หลับ
แบบนี้ต้องให้ผู้กองธงจัดการฉีดยา   อิอิ

[SweetSacrifice]

อาทิตย์เริ่มใจอ่อนขึ้นมาแล้วใช่มั้ยยยย
 

[astral]

น่าจะรวบเข้ามานอนบนเตียงด้วยกันเลยนะผู้กอง 

[Donpopper]

อาทิตย์ใกล้เสร็จผู้กองแล้วใช่ไหมเนี่ย

[pongsj]

พระอาทิตย์เริ่มละลายแล้ว อิอิ

[MIkz_hotaru]

  อาทิตย์เขินน่ารักจัง
มานอนด้วยกัน ไม่มีไรเกิดขึ้นเลยหร๊ออออ 

[K2KARN]

โอ้ยยยยยยยยย ตี๋น้อยอาทิคย์น่ารักไปปป 
ธงรบนะ ,, ว่าแล้วว่ามันไม่บังเอิญอย่างนี้หรอก ฮ่าๆ ~
ทำอะไรระวังเค้าจับไเ้ทีหลังนา อิอิ 

แล้วอย่างนี้จะนอนหลับกันมั้ยเนี่ย ฮ่าๆ

[annestrong]

หลงรักผู้กองธงรบซะแล้ว กะล่อนได้ใจมาก ชอบๆ

[┗◎┗◎]

ธงรบน่าร้ากก

อาทิตย์ใจอ่อนหน่อยนะๆ

[DEMON3132]

ผู้กองธงรบนี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ ตี๋น้อยอย่างอาทิตย์ผู้มีประสบการณ์
และประสบกามน้อยกว่าจะตามทันได้ไงละเนี่ย อาทิตย์อย่าเพิ่ง
ใจอ่อนนะ ใจแข็งเข้าไว้ ....... คุณนายมาก ๆ ๆ ๆ...

[morrian]

  อาทิตย์กำลังสบสน

ลอยกระทงนี้ ผู้กองก็พาอาทิตย์ไปลอยลอยด้วยซะล่ะ

เผื่อบรรยากาศจะเป็นใจ 

[littlepretty]

ตี๋น้อยอาทิตย์เริ่มใจอ่อนสะแล้ว

ธงรบนิกวนได้กวนดี แต่ถ้าไม่กวนก้อไม่ใช่ธงรบ 555+

[Fujitaga]

ยุทธวิธี น้ำซึมบ่อทรายรู้สึกว่าไปได้สวยเลยนะผู้กองธงรบ
ถ้าเกิดอาทิตย์ ใจอ่อนเร็วขึ้นเนี่ย ดวงตะวันฉายจะ
อ่อนแรง แพ้แสงพวกดวงดารา หรือป่าวนะ อยากจะเชียร์ ก็ใช่
แต่กลัวอาทิตย์ จะสู้รบกับเด็ก เก่า ๆ ของธงรบ สู้ไม่ไหวแน่เลย
ทำไงดี

[maicy]

อ่านแล้วลุ้นว่าเมื่อไหร่อาทิตย์จะใจอ่อนซักที
แอบเชียร์ผู้กองธงรบอยู่เงียบๆ แบบลุ้นๆ อยู่

ชอบเรื่องนี้มากเลย พึ่งจะได้มาอ่าน
อยากถามคนเขียนค่ะว่ายังมีหนังสือคดีรักอยู่หรือเปล่า
อยากได้แบบเป็นเล่มเก็บไว้ ถ้ายังไงรบกวนแจ้งด้วยนะคะ ^^

[Ak@tsuKII]

อาทิตย์เริ่มอ่อนลงมานิดแระ  พยายามเจ้าผู้กอง

นี่เจ้่เล่ห์จนได้พักค้างคืนจนได้  สถานการ์ก็เป็นใจจริงๆ  555

+1 ค่ะ   

[McDeliVery]

อะไรจะเป็นใจขนาดน๊านนนนน



อาทิตย์หนอ 



เขินละสิเนี่ย   

[patz]

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของอาทิตย์เลยอะ ว่าทั้งฉุนทั้งขำ มันเป็นยังไง

ผู้กองนี่ก็เหลือเกิน กวนจริงๆ 

[thaitanoi]

อาทิตย์แย่เลย รอลุ้นต่อไปครับ

[katawoot]

หลงรักผู้กองธงรบซะแล้ว กะล่อนได้ใจมาก ชอบๆ

ยังมีคนชอบผู้กองธงรบอีก นึกว่าแต่จะมีคนหมั่นใส้

บทที่ 7

ธงรบ บทที่ 7

เช้าวันใหม่ อาทิตย์ตื่นตั้งแต่เช้าทั้งที่นอนไม่ค่อยหลับ หันไปมองธงรบ ฝ่ายนั้นนอนตะแคงคุดคู้เหมือนเด็ก มือสอดอยู่ระหว่างต้นขา ผ้าหุ่มหลุดลุ่ยกองอยู่ปลายเท้า และไม่มีท่าทางว่าจะตื่นง่ายๆ อาทิตย์จึงลุกขึ้นและออกไปเดินเล่นใกล้ๆ กับโรงแรม เมื่อกลับมาถึงห้องพัก ธงรบยังนอนหลับสนิท คราวนี้นอนหงายกางแขนกางขา ส่วนกลางลำตัวตั้งเด่น อาทิตย์จึงก้มลงหยิบผ้าหุ่มแล้วโยนคลุมตัวของนายตำรวจขี้เซาเอาไว้ ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำโดยคิดเอาไว้ว่าจะแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อยก่อนถึงจะปลุกธงรบ
ชายหนุ่มใช้เวลาหลายนาทีปลุกคนขี้เซา เรียกก็แล้ว เขย่าตัวก็แล้ว ธงรบก็ยังนอนครางอืออาพลิกตัวไปมาเหมือนเด็กที่โดนแม่ปลุกให้ไปโรงเรียนตอนเช้าวันจันทร์ จนในที่สุดเมื่ออาทิตย์บอกว่าให้ธงรบรออยู่ที่โรงแรม เขาจะไปดูรถที่ร้านปะยาง นายตำรวจจึงลุกขึ้นนั่งตาปรือ
“ทำไมไม่ปลุกกันเลยอาทิตย์" ธงรบอ้าปากหาว
“ขอโทษครับ ผมนึกว่าผู้กองจะลุกเอง" อาทิตย์ประชด
“ง๊วง ง่วง" ธงรบบิดขี้เกียจ "เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ฝันว่าโดนใครก็ไม่รู้ หน้าขาวๆ ตาตี่ๆ ท่าทางหื่นๆ วิ่งไล่จะข่มขืน"
...ตื่นขึ้นมาก็กวนทั้งๆ ที่ยังนั่งหลับตา รู้แบบนี้ทิ้งไว้ที่โรงแรมซะก็ดี...
อาทิตย์ลุกขึ้นรูดผ้าม่านเปิดออกให้แสงสว่างส่องเข้ามาในห้อง ธงรบยกมือขึ้นปิดตาทั้งที่หลับตาอยู่ แล้วทำท่าจะเอนตัวลงนอนต่อ อาทิตย์จึงใช้กลวิธีเดิม 'ปลุก' คนที่บ่นว่านอนไม่หลับมาตลอดคืน
“เดี๋ยวผมจะไปเช้คเอาท์ให้เลย ผู้กองจะได้นอนถึงเที่ยงโดยไม่ต้องกังวล แต่ว่าร้านปะยางคงเปลี่ยนยางเสร็จก่อนเที่ยง ยังไงผมจะแวะมารับที่โรงแรม"
“ลุกแล้วๆ" ธงรบทำเสียงเนือยๆ แล้วกระโดดลงจากเตียง ถอดเสื้อผ้าออกทันที อาทิตย์หันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างเมื่อเห็นร่างเปลือยของนายตำรวจ ธงรบหัวเราะหึๆ แล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ปิดประตู แล้วยังมีหน้าส่งเสียงตามมาว่า "เตรียมเสื้อผ้าวางไว้บนเตียงให้พี่ด้วยนะอาทิตย์"

เมื่อไปถึงร้านปะยาง อาทิตย์ก็เร่งให้ช่างทำการเปลี่ยนยางให้เสร็จโดยเร็ว ธงรบเอาแต่นั่งดื่มกาแฟอยู่ในร้านกาแฟใกล้ๆ จนกระทั่งพร้อมออกเดินทางจึงเดินกลับมาที่รถแล้วยื่นมือมารับกุญแจจากอาทิตย์
"ผมขอยื่นคำขาดนะผู้กอง ขาขับรถกลับกรุงเทพฯ ห้ามกวนโมโหเด็ดขาด ไม่งั้นผมจะไม่ไปไหนกับผู้กองอีกเลย" อาทิตย์ประกาศก่อนจะขึ้นรถ
"อุตส่าห์มาช่วยเรื่องงานให้เสร็จ" ธงรบบ่นอุบอิบแล้วออกรถ "หลอกกันมาใช้นี่หว่า"
อาทิตย์ นั่งนิ่ง ไม่ต่อปากต่อคำ ธงรบจึงขับรถเงียบๆ ไม่พูดอะไรซักคำ จนถึงทางแแยกเข้าทางด่วนมอเตอร์เวย์ คนที่ถูกห้ามไม่ให้กวนโมโหจึงพูดขึ้นว่า
"ขออนุญาตพูดนะครับคุณชายอาทิตย์ ไปมอเตอร์เวย์นะครับ จะได้ถึงกรุงเทพฯ เร็วๆ จะได้แยกกันไปทำอย่างอื่น"
...นี่หรือที่จะไม่กวน ที่ยื่นคำขาดไม่ให้กวน ธงรบไม่เคยเลยที่จะทำตาม...
...แล้วนี่งอนหรือ ว่าหน่อยเดียวทำเป็นงอน ตัวก็ออกโต...
อาทิตย์ปรายตาไปมองคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ รู้สึกขวางหูขวางตากับบุคลิกเคร่งขรึมของคนที่เคยยิ้มทะเล้นอยู่เป็นนิจ
...เขาไม่หลงกลหรอก อยากเงียบก็เงียบไปสิ ดูซิ จะเงียบได้นานแค่ไหน...
อาทิตย์พยักหน้า ธงรบเปลี่ยนช่องทางเดินรถเบี่ยงเข้าสู่ถนนมอเตอร์เวย์ มุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพมหานคร
จนถึงครึ่งทาง จริงอย่างที่อาทิตย์คาด คนที่ทนไม่ได้คือธงรบเอง คนที่ไม่เคยเงียบได้เกินครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ทำสถิติใหม่ เงียบมาได้กว่าสี่สิบห้านาทีแล้ว และดูท่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
"ปวดฉี่ อยากเข้าห้องน้ำ" ธงรบชะลอรถเพื่อเบี่ยงเข้าจุดพักรถกลางมอเตอร์เวย์ แล้วจอดหน้าห้องสุขา
"ไม่ลงหรืออาทิตย์"
อาทิตย์ ส่ายหน้า แต่ธงรบยังเซ้าซี้ "ลงหน่อยน่า เกิดไปปวดฉี่กลางทาง จอดแวะเด็ดดอกไม้ เอ๊ย ยิงกระต่ายข้างถนนไม่ได้นะ มอเตอร์เวย์เขาอุตส่าห์ลงทุนมหาศาลสร้างจุดพักรถระหว่างทางให้ ใช้บริการเขาหน่อย ถึงยังไม่ปวดฉี่ตอนนี้ก็ลงไปเบ่งๆ เดี๋ยวก็ฉี่ออกมาเอง"
...ที่ขู่ก่อนขึ้นรถ ผู้กองธงรบท่าจะไม่สนเสียแล้ว พูดไปก็เท่านั้น เหนื่อยเปล่า...
อาทิตย์ยังนั่งนิ่ง ไม่สนใจจะตอบโต้นายตำรวจ
"ตามใจ จะนั่งงอนอยู่ในรถก็ตามใจ" ธงรบพูดเสียงเบาแล้วรีบลงจากรถ แต่ยังไม่ว่ายกวนอารมณ์
"ดับเครื่องยนต์ด้วยนะ ช่วยลดโลกร้อน"
อาทิตย์ หันขวับไปมองนายตำรวจจอมยั่ว ฝ่ายนั้นเลี่ยงที่จะไม่มองตาขวางๆ ของอาทิตย์ที่ทำท่าจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วเดินหายเข้าไปในห้องสุขา
อาทิตย์ เอื้อมมือไปบิดกุญแจรถเพื่อดับเครื่องยนต์ ในใจคิดถามตัวเองว่า หากขับรถหนีไป ทิ้งธงรบไว้ที่กลางมอเตอร์เวย์ นายตำรวจจอมกวนคนนี้คงจะโกรธจนควันออกหู
...ขอแกล้งซักหน่อยเถอะ...
อาทิตย์เปลี่ยนมานั่งที่นั่งคนขับ แล้วเคลื่อนรถจากจุดจอดเดิมหน้าห้องน้ำไปยังช่องจอดที่อยู่ริมสุด ห่างไปราวห้าสิบกว่าเมตร
...เดินหน่อยนะผู้กองธงรบ...
อาทิตย์ล๊อครถ ข้ามถนนไปยังร้านค้าฝั่งตรงข้ามเพื่อสั่งกาแฟสดดื่มอย่างสบายอารมณ์ ตามองมายังหน้าห้องน้ำอีกฝากหนึ่งของถนน คอยดูผู้ชายตัวโตที่เดินออกมาแล้วพบว่ารถที่จอดอยู่หน้าห้องน้ำหายไปแล้ว
ไม่ถึงสองนาที อาทิตย์ก็ยิ้มด้วยความขบขันเมื่อเห็นธงรบเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทำหน้าตกใจอย่างสุดขีดที่ไม่เห็นรถของเขาจอดอยู่ที่เดิม นายตำรวจเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง หันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่ก ก่อนจะหันไปเตะถังขยะจนเกือบล้ม ทำให้คนหลายคนที่อยู่ใกล้ๆ ต้องตกใจไปตามๆ กัน
เสียงโทรศัพท์ดัง อาทิตย์ไม่ต้องหยิบขึ้นมารับก็รู้ว่าเป็นใครที่โทรมา
...ให้เสียงเรียกเข้าที่เป็นเพลงเพราะๆ ร้องจบไปซัก 3 รอบก่อนเขาถึงจะรับ...
จากที่อาทิตย์กำลังมองดูนายตำรวจหนุ่มอยู่ เขาเห็นนายตำรวจยื่นมือที่ถือโทรศัพท์ออกมาข้างหน้า ยืนแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์ราวกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต แล้วทำท่าเหมือนจะขว้างโทรศัพท์ลงบนพื้น
...ดูๆ ไปก็ขำผู้กองธงรบ นี่ถ้ายกมือขึ้นปิดหูสองข้างแล้วกระทืบเท้าคงจะตลกกว่านี้...
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังนานมาก ธงรบคงกำลังอารมณ์ฉุนเฉียวน่าดูเพราะรอให้อาทิตย์รับสายด้วยความอดทน
“ครับผู้กอง” อาทิตย์รับสายเสียงเรียบ หลังจากเพลงเสียงเรียกเข้าร้องจบสี่รอบ
“อาทิตย์อยู่ไหน อย่าบอกนะว่า...” ธงรบเสียงห้วน พูดไม่จบประโยค
“ว่าอะไรครับ” อาทิตย์ทำไม่รู้ไม่ชี้
“จะวิทยุให้ตำรวจมอเตอร์เวย์ตั้งด่านสะกัดจับ ลองดูสิ ถ้าทิ้งพี่ไว้ที่นี่ จะตามไปจับใส่กุญแจมือ ไพร่หลัง แล้วเฆี่ยนด้วยเข็มขัด” นายตำรวจขู่
“มีวิทยุหรือครับ” อาทิตย์ถาม ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ทิ้งกันละน่าดู”
“ทำไมคิดว่าผมจะทิ้ง”
“ก็แล้วรถหายไปไหนล่ะ เล่นแบบนี้ไม่สนุกนะ เดินออกมาตกใจหมดเลย ขวัญเสียฉิบ” ธงรบโวยวาย
“ผมขยับรถไปจอดที่ร่ม” อาทิตย์ยังคงทำเสียงราบเรียบ “แค่นี้ก็ออกอาการเป็นลิเกไปได้”
...แกล้งธงรบแค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะ แต่สนุกจริงๆ แบบนี้คงเงียบไปได้อีกหลายกิโลเมตร...

ธงรบแทบจะกระโดดเข้าขย้ำคออาทิตย์เมื่อชายหนุ่มหน้าตี๋เดินกลับไปที่รถช้าๆ ในมือถือแก้วกาแฟแก้วใหญ่หนึ่งแก้ว ทำหน้าทำตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อาทิตย์มองธงรบเดินตามหารถจนเจอ แล้วจึงลุกจากเก้าอี้ในร้านกาแฟ เดินเอื่อยๆ มาที่รถ ตอนนี้นายตำรวจยืนกอดอกทำหน้าบึ้งรอเขาอยู่
“ทำไมไม่บอกกันก่อน” ธงรบเอาเรื่องทันทีที่เจอหน้า
“ผมลืม”อาทิตย์ยักไหล่ แล้วยื่นกุญแจให้
“อาทิตย์ขับบ้างสิ” ธงรบเกี่ยง
“ผมเหนื่อย”
“พี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน” นายตำรวจที่กำลังทำหน้าบึ้งอยู่อ้างเหตุผลเดียวกัน
อาทิตย์ลดมือลง หยุดโต้เถียงกับธงรบ แล้วเดินไปที่ประตูฝั่งคนขับเงียบๆ ในใจนึกอยากแกล้งธงรบอีกรอบ
“ผมง่วงมาก” อาทิตย์อ้าปากหาว ทำเสียงเนือยๆ พร้อมตีสีหน้าอ่อนระโหยโรยแรง “เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับเหมือนผู้กอง ถ้ายังยืนยันจะให้ผมเป็นคนขับต่อจริงๆ ขอนอนพักซักหน่อยก่อนนะครับ”
ธงรบถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินมาที่อาทิตย์ แล้วยื่นมือมารับกุญแจ
“ไม่เป็นไรครับผู้กองธงรบ” อาทิตย์จงใจเน้นเสียงเรียกยศของธงรบ“ผมงีบซักหน่อยก็ขับต่อได้”
“เถอะน่า พี่ขับเองก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าโหดร้าย ใช้แรงงานต่างชาติที่กำลังง่วงและเหนื่อยแรง” ธงรบทำเสียงเนือยๆ เหมือนกัน เพราะรู้ดีว่าอาทิตย์ทำเป็นงอน
...และที่สำคัญ เขาอดง้อไม่ได้...
อาทิตย์ไม่ตอบ เปิดประตูขึ้นนั่งบนรถ แล้วเอนเบาะลงนอน ทิ้งให้ธงรบยืนมองตาค้าง ไม่เข้าใจที่จู่ๆ อาทิตย์ก็ออกอาการพูดไม่รู้เรื่องขึ้นมาเฉยๆ
...แค่ขอให้ขับรถต่อก็งอนซะแล้ว นี่ก็ง้อจะขับต่อเองก็ได้ แล้วยังทำงอนอีก...
“อาทิตย์ มาพี่ขับเอง เอากุญแจมาเถอะ แล้วขยับไปนั่งเบาะโน้น”
“รบกวนผู้กองธงรบจริงๆ ขอให้มาเป็นเพื่อนทำธุระ ยังให้มาขับรถให้อีก ผมนี่ไม่ไหวจริงๆ” อาทิตย์พูดเบาๆ ทั้งที่หลับตาอยู่ “คราวต่อไปจะไม่รบกวนอีกแล้วครับ”
ธงรบนิ่งเงียบไปชั่วครู่ มองหน้าตี๋เข้มนิ่ง รู้สึกอยากจะจูบปากแดงๆ ของพ่อตะวันน้อยของเขาขึ้นมาทันใด
...แกล้งทำงอนนี่หว่า อาทิตย์นะอาทิตย์ เข้าใจกวนประสาทเขา...
...อยากจะเล่นนักใช่ไหม ได้เลย ธงรบก็จะเล่นด้วย...
“เอางั้นหรือ งั้นก็นอนต่อได้เลยนะ ตื่นเมื่อไหร่ก็โทรไปหาพี่ก็แล้วกัน” ธงรบพูดเสียงเบาๆ มือเอื้อมไปดึงกุญแจรถที่อาทิตย์เผลอเสียบคาทิ้งไว้
อาทิตย์ไม่ตอบ ขยับตัวยุกยิก แล้วเอียงหน้าไปด้านซ้าย หลบสายตาของธงรบที่เขารู้ทั้งที่กำลังหลับตาว่าฝ่ายนั้นคงกำลังยืนจ้องมองเขาอยู่เป็นแน่
เสียงประตูปิด ในรถเงียบสนิท อาทิตย์ลืมตาขึ้นช้าๆ เหลือบมองไปยังนอกรถเห็นธงรบเดินข้ามถนนไปยังฝั่งที่เป็นร้านค้า เขาจึงเปิดประตูรถออกเพราะเริ่มรู้สึกร้อน
ลมเย็นๆ โชยเข้ามา อาทิตย์จึงคิดที่จะเปิดเพลงฟัง แต่เมื่อเอื้อมมือไปยังกุญแจรถก็พบว่ากุญแจหายไปเสียแล้ว ชายหนุ่มจึงถอนพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เพราะความเจ็บใจที่รู้ว่าธงรบแอบดึงกุญแจไป

“พี่กำลังจะทานข้าว เพิ่งสั่งต้มย้ำกุ้งกับผัดพักรวมมิตร รออยู่นั่นก่อนนะ ทานข้าวเสร็จจะรีบกลับ” ธงรบตอบเสียงเรียบเมื่ออาทิตย์โทรศัพท์มา “แล้วทำไมตื่นเร็วนัก ไหนว่าจะงีบหลับพักเหนื่อยไงล่ะ”
“ผู้กองธงรบ อย่าให้มันมากนักนะ” อาทิตย์เสียงแข็ง
“อะไรมากจ๊ะ ตี๋น้อย” ธงรบทำเสียงเรียบ ขัดกับคำพูด
“ผมไม่ใช่ตี๋น้อย อย่ามาเรียกแบบนี้นะ” อาทิตย์เสียงดังขึ้น “ผู้กองรีบทานอาหารให้เสร็จเร็วๆ แล้วรีบกลับมาที่รถ”
“คนหิวข้าว”
“ให้เขาห่อใส่กล่องสิ มานั่งทานในรถ” อาทิตย์สั่ง
“กินไม่สะดวก ต้มยำกุ้งนะอาทิตย์ ไม่ใช่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง” ธงรบยังคงทำเสียงเรียบนิ่ง
“ถ้างั้นทานตามสบาย ทานของหวานแล้วต่อด้วยกาแฟก็ได้ ถึงกรุงเทพฯ เอารถผมไปจอดไว้ที่บริษัทให้หน่อยก็แล้วกัน รถทัวร์มาพอดี ผมไปนั่งหลับบนรถทัวร์เข้ากรุงเทพฯ สบายกว่าเยอะ” อาทิตย์พูดเสียงเรียบเหมือนกัน
ธงรบหันขวับ เห็นรถโดยสารสีฟ้าคันใหญ่จอดอยู่ใกล้ๆ กับรถ BWM X5 ของอาทิตย์แล้วอดหวั่นใจไม่ได้ว่าตี๋หนุ่มของเขาอาจจะเกิดใจเด็ด หนีขึ้นรถทัวร์ไปจริงๆ
...เฮ้อ ยกนี้ให้อาทิตย์ชนะไปก็แล้วกัน คราวหน้าคงเป็นทีของธงรบบ้าง...
ธงรบถอนหายใจหนักๆ เดินไปหยิบน้ำอัดลมได้หนึ่งกระป๋อง จ่ายเงินให้แม่ค้าแล้วรีบเดินข้ามถนนกลับไปที่รถ ก่อนคุณชายตะวันน้อยของเขาจะหนีขึ้นรถทัวร์ไปจริงๆ
...กว่าจะถึงกรุงเทพฯ ต้องเล่นกันแบบนี้อีกหลายเกมไหมเนี่ย จะว่าไปก็สนุกดีเหมือนกัน เห็นอาทิตย์ทำหน้างอนๆ ดุๆ น่ารักไปอีกแบบ...
...แต่ถ้าเห็นอาทิตย์เปลือยกายคงสุดยอด เขายังจำคืนแรกคืนนั้นที่เขาจัดการ “ชุดเล็ก” กับอาทิตย์ได้ไม่ลืม...
...ครั้งเดียว แต่ตรึงใจเขาจนไม่อาจลบได้ แล้วยังทำให้เขารู้สึกถวิลหาไม่คลาย...
... โธ่ ธงรบ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ ไม่เคยนึกเลยว่าคนอย่างธงรบต้องมาง้องอนใคร แต่ก่อนมีแต่เคยได้ง่ายๆ เลือกได้ตามใจชอบ เบื่อแล้วก็ทิ้ง คราวนี้ กับคนนี้ ได้แต่มอง มือแตะต้องก็ไม่ได้ หวงตัวไม่มีใครเกิน กินยากกินเย็น...
...เดี๋ยวพาเลี้ยวเข้าม่านรูด ปล้ำซะเลยดีไหม...
****7****

[Chatcha]

ปล้ำเลย

อิอิอิ

[Dee^daY]

อะไรก็เกิดขึ้นได้

[McDeliVery]

...เดี๋ยวพาเลี้ยวเข้าม่านรูด ปล้ำซะเลยดีไหม...


สนับสนุนอย่างเเรงเลยครับ 

เเต่ผลที่ตามมานั้นคาดว่า...


ป.ล. งอนกันไปงอนกันมาอย่างงี้ เค้าว่าลูกดกนะครับ 

[gboy]

 
ได้แต่คิด
ทำไรเขาไม่ได้

[astral]

ดี เอาเลย ผู้กอง  หนับหนุนเต็มที่   

ผู้กอง เกลียวมัว มากๆ เลยนะนี่

[pongsj]

ท่าจะอีกนานแหละผู้กอง เหอะๆๆๆๆ