ธงรบพึมพำแล้วเดินนำหน้าอาทิตย์ แต่ชายหนุ่มยังยืนนิ่ง นายตำรวจจอมกวนจึงหันหน้ามาเร่งว่า "ตามมาสิครับ รถอยู่ทางโน้น จะให้เอารถมารับถึงในนี้ไม่ได้นะอาทิตย์ ต้องเดินหน่อย"
อาทิตย์ส่ายหน้า เหยียดปากออกเหมือนจะยิ้มและร้องให้พร้อมๆ กัน ในใจก็พยายามท่องว่า "ธงรบก็คือธงรบ ถ้าไม่ใช่แบบนี้ก็ไม่ใช่ธงรบ ธงรบก็คือธงรบ อย่าถือสาธงรบ ไม่เช่นนั้นอาจปวดหัวจนระเบิด"
อาทิตย์เดินตามธงรบเงียบๆ เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะต่อล้อต่อเถียงกับธงรบเรื่องการเดินทางจากสนามบินเข้าเมืองเพราะรู้ว่าหากธงรบลงทุนมายืนยกป้ายต้อนรับถึงสนามบิน ยังไงฝ่ายนั้นก็ต้องจับเขาขึ้นรถจนได้
“แวะกินข้าวกันก่อนนะแล้วค่อยกลับบ้าน" ธงรบเปิดท้ายรถแล้วยกกระเป๋าเดินทางวางเก็บ
“ผมไม่หิว ผมทานแล้วบนเครื่อง" อาทิตย์อดแย้งไม่ได้ ขอให้ได้ขัดธงรบบ้านเขาก็พอใจ
“แต่พี่หิว ถ้าอาทิตย์ไม่อยากกิน นั่งมองตาพี่เฉยๆ ก็ได้" ธงรบเดินไปที่ประตูรถด้านคนขับ "อ้าว ขึ้นรถสิครับคุณชายอาทิตย์ หรือจะให้พระเอกเดินไปเปิดประตูให้"
...ลองดูสิ ถ้าทำแบบนั้นเขาจะวิ่งหนีเดี๋ยวนี้เลย...
อาทิตย์ถอนหายใจเบาๆ แล้วขึ้นนั่งบนรถ คาดเข็ดขัดนิรภัยแล้วเอนตัวพิงเบาะ หลับตาเพราะต้องการพักผ่อนและต้องการเลี่ยงการสนทนากับคนขับรถที่ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
“อาทิตย์มีโทรศัพท์กี่เครื่อง" จู่ๆ ธงรบก็ถามขึ้น
“สอง" อาทิตย์ตอบสั้นๆ
“เครื่องที่พี่ใช้โทรจีบอาทิตย์นี่คือเครื่องหลักใช่ไหม หรือเป็นเครื่องใช้โทรเรื่องงาน"
“ผู้กอง มีปัญหาอะไรกับโทรศัพท์ของผม" อาทิตย์ลืมตาขึ้นแล้วเอียงหน้าไปมองธงรบ
“เปล๊า แค่อยากรู้ว่าพี่เป็นคนพิเศษที่มีชื่ออยู่ในเม็มโมรี่โทรศัพท์ทั้งสองเครื่องหรือเปล่า" ธงรบยักไหล่
“โทรศัพท์ส่วนตัวก็ส่วนตัว งานก็งาน ว่าแต่ผู้กองเถอะ มีกี่เครื่อง คงมีสามเครื่องใช่ไหมครับ เครื่องส่วนตัว เครื่องที่ใช้ทำงานในภารกิจของตำรวจ และเครื่องติดต่อสื่อสารกับกิ๊ก"
“ใครบอกว่ามีกิ๊ก" ธงรบหันมาทำหน้าขึ้งขัง
“ขอโทษครับ ผมใช้คำผิด" อาทิตย์ยิ้มเยาะ
...ของเล่น ทุกคนเป็นของเล่นของผู้กองธงรบทั้งนั้น แต่ยกเว้นเขาคนหนึ่งล่ะ เขาไม่มีวันจะยอมเป็นของเล่นของคนเจ้าชู้หน้าเป็นคนนี้หรอก...
“พี่ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าพี่ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์ พี่ก็เคยผ่านใครมาบ้าง อายุขนาดนี้ จะบอกว่ายังไม่เสียหนุ่มก็เกินไป แต่อาทิตย์ต้องเข้าใจนะว่าตัวเองเป็นดวงตะวันของพี่ คนอื่นเป็นแค่ดวงดาวหรือดาวหาง ไม่ก็อุกาบาต แต่ในที่สุด คนที่โดดเด่นที่สุดก็คือพระอาทิตย์ที่ให้ชีวิต พอรุ่งอรุโณทัย พระอาทิตย์ส่องแสง พวกดาวเล็กดาวน้อยก็หมดความสำคัญ" ธงรบทำเสียงราบเรียบ หน้าตาจริงจัง
“ตกดึก ดวงดาวก็เต็มฟ้าเหมือนเคย ถึงเวลาเคารพธงชาติ" อาทิตย์เบ้ปากด้วยความหมั่นใส้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกขำ อยากจะยิ้มเพราะคำเปรียบเทียบแปลกๆ ของนายตำรวจ ในใจอดนึกไม่ได้ว่า ก็ยังดีที่เขาไม่ได้เป็นอุกาบาตของธงรบ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะอาทิตย์ ต้องเข้าใจนะว่าเวลาของจักรวาลนี่มันยาวนานมาก ดวงอาทิตย์คงอยู่นานที่สุด แต่ดาวก็จะหมดแสงไป" ธงรบรีบแก้ตัว "ให้เวลาพี่บ้างสิ นะอาทิตย์นะ ดาวมันเยอะ ต้องค่อยๆ ให้มันหรี่แสงทีละดวงสองดวง"
“ทานข้าวแล้วไปบริษัทนะครับ ไม่ก็ไปทานที่ร้านแถวหน้าบริษัทผม" อาทิตย์เปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นมาเมื่ออีกฝ่ายเริ่มทำเสียงอ่อนโยนและใบหน้าจริงจัง แต่คนที่ได้ยินโวยวายขึ้นมาทันที
“อะไรกัน เพิ่งกลับมากรุงเทพฯ แทนที่จะพักผ่อน จะไปทำงานเลยหรือ กลับไปนอนพักเถอะ ไปที่คอนโดพี่ก็ได้ มีเก้าอี้เลซี่บอยนุ่มๆ นั่งสบายที่สุดในโลก พี่จะเปิดเพลงเบาๆ กล่อม จะได้ผ่อนคลายสมอง"
“ผมมีงานต้องทำเยอะ มะรืนผมต้องไปจันทบุรีจัดการปัญหาเรื่องเพชรพลอยให้แม่" อาทิตย์ตอบแล้วเผลอถอนหายใจด้วยความหนักใจ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ทำงานหนักแบบนี้จะไม่ไหวเอานะ เดี๋ยวได้เข้าโรงพยาบาลอีกหรอก คราวนี้พี่จะให้หมอมัดอาทิตย์ไว้กับเตียงแล้วเอายาลดอาการไฮเปอร์ยัดปาก" ธงรบถามด้วยความห่วงใย แต่ลงท้ายด้วยการหยอกเย้าเช่นเคย
“บริษัทคุณแม่มีปัญหากับนายหน้า ผมต้องไปเคลียร์ให้เรียบร้อย ทางโน้นชอบเล่นตุกติก"
“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนนะ เอาตำรวจไปเบ่งกล้ามขู่ จะได้คุยกันง่ายขึ้น หน้าตาหวานๆ อย่างอาทิตย์ ไม่มีใครกลัว"
“ผู้กองรู้หรือว่าจะไปจัดการยังไง"
“ดูหน้าก็รู้ว่าอาทิตย์หนักใจ อีกอย่าง ทำงานเหนื่อยมาตลอดไม่ได้หยุดพัก ไปสองคนดีกว่าไปคนเดียว ขับรถทางไกลแบบนั้นพี่เป็นห่วง" ธงรบทำเสียงห่วงใย แล้วจบประโยคว่า "เพลียจะได้นอนพักบนเบาะหลัง นั่งขับรถคนเดียวนานๆ เมื่อยก้น นั่งนานมากจนก้นแบน พี่เสียดายแย่"
อาทิตย์ส่ายหน้า กัดริมฝีปากเอาไว้ไม่ให้ตอบโต้นายตำรวจปากดี ในใจคิดว่า หากธงรบเดินทางไปกับเขาไกลถึงจันทบุรีแล้วพูดแบบนี้ไปตลอดทางเขาก็กลัวว่าตัวเองจะเปิดประตูรถกระโดดลงข้างทางก่อนถึงจันทบุรี หรือไม่ก็ฆ่าผู้กองธงรบหมกพงหญ้าข้างทางเสียเลย
...แต่ที่ธงรบพูดก็ถูก มีเพื่อนไปด้วยซักคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจ อย่างน้อยก็ทำให้ฝ่ายที่เขาจะไปเคลียร์ปัญหาให้แม่รู้สึกเกรงๆ เขาบ้าง เท่าที่แม่เขาเล่าเรื่องให้ฟังอาทิตย์ยอมรับว่าค่อนข้างหนักใจ แม้จะเป็นคนแข็งแต่อายุเขาก็ถือว่าเด็กมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าตาที่แม้จะฉลองวันเกิดอายุ 25 ปีมาได้เกินครึ่งปีแล้ว แต่ก็ไม่ช่วยให้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเลย หลายคนยังทักเขาว่าเพิ่งเรียนจบด้วยซ้ำ ตอนแรกคิดว่าจะชวนพี่ตะวันไปด้วย แต่เขากับพี่ชายคนรองนั้นแทบไม่ต่างกัน และพี่ชายของเขานั้นก็ยิ่งชอบทำตัวเป็นเด็กกว่าเขาอีก หน้าตาทะเล้นสดชื่นร่าเริงและชอบประนีประนอมกับคน จะให้ไปช่วยจัดการเคลียร์ปัญหาทางธุรกิจนั้นคงไม่ได้เรื่อง...
ธงรบจำต้องมาส่งอาทิตย์ที่บริษัทแลกกับการที่ชายหนุ่มยอมไปทานอาหารกลางวันกับเขา แต่เมื่อจอดรถและช่วยยกกระเป๋าลง นายตำรวจหนุ่มก็แทบจะอยากกระโดดเข้าไปในรถแล้วซ่อนตัวให้มิดชิดเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนทัก
ธีรยุทธเดินออกมาจากประตูด้านหน้าของบริษัทพอดี อาทิตย์ทำหน้าเรียบนิ่งมองธงรบแวบหนึ่งแล้วหันไปยิ้มทักทายธีรยุทธ นายแบบโฆษณาน้ำหอมที่กำลังจะเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่
“โชคดีจังเลยที่เจอผู้กอง ผมกำลังรีบไปกองถ่าย เผลอคุยธุระกับคุณรชานนท์นานไปหน่อย แท็กซี่ก็ไม่มีซักคัน ขอติดรถผู้กองไปหน่อยนะครับ ไม่ไกลหรอก" ธีรยุทธส่งเสียงมาก่อนตัว
“ได้ครับ" อาทิตย์ตอบแทนแล้วหันไปหาธงรบซึ่งรีบทำก้มๆ เงยๆ อยู่กับเบาะรถของตัวเอง ครึ่งตัวอยู่ในรถ มองเห็นแต่ขายาวๆ โผล่ออกมาจากรถสปอร์ตสีบรอนซ์
“ผู้กองครับ ช่วยไปส่งคุณธีรยุทธด้วยนะครับ" อาทิตย์พูด
ธงรบทำเป็นไม่ได้ยิน จนอาทิตย์ต้องเดินมาสะกิด ส่วนธีรยุทธเดินตามมาเกาะขอบประตูรถ มองตายตำรวจด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“ผู้กองธงรบครับ คุณธีรยุทธอยากจะขออาศัยรถให้ผู้กองไปส่งที่กองถ่าย" อาทิตย์พูดเสียงดังฟังชัด
“หา อะไรนะ" ธงรบเอี้ยวตัวหันมามองสองหนุ่ม "อ้าว แล้วธีรยุทธไม่ขับรถมาหรือ แท็กซี่ล่ะ คือว่าผม...”
“ตอนนี้แท็กซี่เขาเปลี่ยนกะ เรียกยาก แถวนี้ก็ไม่ค่อยมีแท็กซี่ผ่าน" อาทิตย์ตอบแทน
“กลางวันไม่ชอบให้ใครนั่งรถด้วย ต้องรอให้ค่ำก่อน คราวนี้ไม่ต้องขอติดรถให้ยาก ผู้กองโฉบไปโฉบมา รับส่งคนนั้นคนนี้สมกับเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่รักการบริการประชาชน" ธีรยุทธหัวเราะขำ ทำให้ธงรบแอบทำตาดุใส่ ส่วนอาทิตย์ยิ้มบางๆ แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้ธีรยุทธ
“ฝากหน่อยนะครับผู้กอง คุณธีรยุทธเป็นนายแบบโฆษณาของเรา ถ้าผมว่างผมจะขับรถไปส่งคุณธีรยุทธเลยล่ะ แต่เพิ่งกลับจากฮ่องกง แล้วก็มีงานด่วนรออยู่หลายอย่าง แต่ผู้กองว่าง เมื่อกี้เห็นพูดว่าวันนี้ว่างทั้งวันทั้งคืน" อาทิตย์พูดยิ้มๆ
...ไม่ได้ว่างสำหรับคนอื่นนี่นา อาทิตย์นะอาทิตย์ เล่นกันอย่างนี้เลยหรือ เกิดเขาบริการธีรยุทธทั้งวันทั้งคืน จะมางอนธงรบไม่ได้นะ...
ธีรยุทธเข้านั่งในรถโดยมีอาทิตย์ปิดประตูให้ ธงรบยืนจ้องหน้าอาทิตย์อยู่ชั่วครู่ ทำปากขมุบขมิบราวกับบ่นอะไรอยู่คนเดียวแล้วขึ้นนั่งประจำที่คนขับ และทะยานรถออกไปอย่างรวดเร็ว
*****
Have a good weekend na krap
งานนี้คนเจ้าชู้ อ่วมแน่ๆ จำฝังใจจนตายเลยล่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
