หัวข้อ: Setting Sun ☀ อาณาจักรพระอาทิตย์ : ประกาศร่วมเล่ม หน้า 1 (5 March 19)

[bpyt]

นี่คงเป็นเหตุผลที่ทำไมจันทร์ถึงไปอยู่กับ​เจิ้นสินะ

[❣☾月亮☽❣]

ขอบคุณมากๆค่า

[O-RA DUNGPRANG]

 

[iceman555]

 

[ดาวโจร500]

จบแย้วววว คิดถึงเจินจันทร์เลย
เป็นเรื่องสุดท้ายที่แบมลงในเล้า  ใจหายเลยอะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ รอติดตามน้องเอ่าเอ้ยด้วยค่ะ อิอิ

[ืniyataan]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จบแล้ว   

ทุกชีวิตต้องสู้.......หยางหวางกับอวิ๋นก็ต้องสู้กันต่อไป
ที่ผ่านมา ก็สู้ แต่อยู่กันคนละที่ แต่มันไม่เวิร์คสำหรับตอง
แต่คราวนี้พี่ซัน กับอวิ๋น มาอยู่ด้วยกันจริงๆ แล้วสู้ไปด้วยกัน   

พี่ซัน  อวิ๋น   
ขอบคุณไรท์มากๆ
       
 

[Ginny Jinny]

แล้วลุงกับพ่อตองก็เดินไปตามทางของตนเองเนอะ

[gackmanas]

รอเล่มนะคะ..
อยากอ่านตอนพิเศษแล้ววว.. 

[fahdekkom]

สงสารพ่อต้อง สงสารจั๋นตัวน้อยๆด้วย

[Jiraapp]

มาอ่านอีกทีก็ 3 ตอนสุดท้ายพอดีเลย สนุกมากๆๆๆ รักทุกตัวละคร (ยกเว้นสองผัวเมียคู่นั้น ) รู้สึกผิดที่ขำพี่ซันเรื่องยาดมอ่ะ จริง ๆพี่ป่วย แต่อ่านตอนพิเศษในปกครองอิพี่ก็ยังแซ่บเหมือนเดิมจนตองเขินลูกเราจำได้
ขอบคุณนะคะ

[labelle]

ร้องไห้หนักมากค่ะ ชีวิตไม่มีสูตรสำเร็จจริงๆ เลยค่ะ
ความรัก ความเข้าใจ และคนรอบข้างสำคัญมาก

สงสารทุกคนเลยค่ะ ทั้งตอง ซัน และเจ้าจันทร์
ตองต้องเจอแต่เรื่องเครียด กดดัน และคิดมาก
แถมพยายามจะอยู่คนเดียว อยู่กับลูกให้ได้
ไม่อยากรบกวนใครให้มาก ทุกอย่างสะสมมาตลอด
ถือว่าตองทำได้ดีแล้วนะ ที่เข้าใจและยอมรับว่าตัวเองไม่ไหว

ซันก็น่าเห็นใจ ทั้งชีวิตส่วนตัว ทั้งงาน คนรอบข้าง
แถมยังมาป่วยอีก ทุกอย่างรุมเร้า
แต่ตองคือความสุข คือความรัก
ซันยอมได้ทุกอย่าง เป็นพระอาทิตย์ที่อบอุ่น
คิดแต่จะให้ตองกับลูกเยอะแยะมากมาย
ซันทำให้ตองและเรายิ้มได้ กับมุกคนรวยจริงๆ ค่ะ
และที่วำคัญ ซันคุยกับเจ้าจันทร์วัยซนรู้เรื่อง 5555

เจ้าจันทร์น่าเอ็นดูมากลูก น้องพูดช้าแต่น้องทำได้ดี
เข้าใจทุกอย่าง และซึมซับไปหมด พ่อป่วยเจ้าจันทร์ก็เข้าใจ
แต่สงสารเหมือนกันที่ต้องแยกจากกันแบบนี้
ยังเล็กและเป็นเด็กน้อยที่ไม่เคยแยกกับพ่อเลย 

ชอบโมเมนท์ พ่อ เจ้าจันทร์ ลุง ทุกเวลาเลยค่ะ
ยิ่งตอนลุงมาแอบคุยกับเจ้าจันทร์ข้างบ้าน ยิ่งน่ารัก
จั๋นเก่ง และเป็นเด็กดีนะลูก เอ็นดูหนักมาก

ขอบคุณคุณแบมมากนะคะ อ่านมาแต่แรกจนจบ
คือทุกตอนดีมาก มันมีทั้งความเป็นนิยายและความจริง
ที่ชีวิตคนเราต้องเจอ ต้องเผชิญ และเรียนรู้
เราจะติดตามไปยังถิ่นที่ย้ายไปนะคะ
จะหายไปทางไหน อย่าลืมแจ้งข่าวกันนะ

เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ

[miikii]

อวิ๋นก็ต้องสู้ต่อไปนะส่วนหยางหวางก็รักษาตัวต่อไปเช่นกัน
 

[punthipha]

จะไม่ได้เจอตองกับพี่ซันแล้ว สู้สู้ คิดถึงกันนะ

[jj]

จบแล้วววว
สนุกมาก   ขอบคุณมากค่ะ

ประคับประคองกันต่อไปให้ดีนะคะ

คงจะคิดถึง หยางหวางจอมขี้โม้ และตองจอมอ่อยไปอีกนานเลยค่ะ

[arjinn]

ชอบมากๆ เรื่องนี้
ชอบสุริยะ หยาง แมนๆ แบบกวนโอ๊ย แต่ได้ใจเมื่อใจรักจริง แค่ตองมีความสุข ...
ชอบกันติชา ถ้าไม่ต้องแยกจากกันในตอนแรก ตองต้องไม่เป็นแบบนี้แน่ ว่าแต่ ตองเปลี่ยนนามสกุลไปใช้อะไรคะ ...
ชอบพี่จิน ผู้เป็นทุกอย่างจริงๆ ...

ความเหมือนกับ In Control ...
อยู่บนยอดตึก มีกระต่ายมาเกี่ยว พระเอกชอบปีนบ้าน นายเอกชอบผมร่วง ต่างก็ชอบวางแผน มีชิวซีได้ก็มีเอ็มเช่นกัน
ความต่าง ... มีปลาแต่ไม่มีนก มีนกแต่ไม่มีปลา

ขอบคุณนะคะ สนุกมาก

[titansyui]

 

[twinmonkey0311]

 

[Ac118]

จบแล้ววว ร้องไห้ตามคิดถึงความรู้สึกตอง ที่ต้องแยกจากลูกเพราะป่วยจนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทั้งที่รักลูกสุดหัวใจ จั๋นเองก็ยังเด็กรักและติดพ่อมาก

สนุกมากค่ะ รักพระอทิตย์ที่แสนจะอ่อนโยนคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ รักเมียยิ่งกว่าชีวิต ยอมเสียสละให้ได้ทุกอย่างแม้แต่ลูกของเมีย ก็ยังรักโดยไม่มีเงื่อนไข โอ้ยย จะหาที่ไหนได้อย่างนี้อีก ใช้เงินแก้ปัญหาเพราะรวยช่วยไม่ได้ รวยล้นฟ้าจนต้องขิง อวยรวยไปวันๆ ยอมเป็นลุงข้างบ้านที่พกยาดม มีกองทัพกระต่าย ปลา อูฐ และเเจกัน เป็นพระเอกที่เป็นลุงโดยแท้ ที่ทำให้ทั้งรักทั้งหมั่นไส้มากกกกกกกกกก
ตองเป็นอีกคนที่มีความหลาหลายทางในตัวเองสูง มีความผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้มันทำให้เรื่องนี้ดูมีมิติที่จับต้องได้ในแง่ของความรักที่ไม่ถูกตีกรอบว่า รักกันก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน ชอบตองที่ทั้งแซ่บ ร้าย ออดอ้อนและน่ารักสมกับที่เป็นเมียของพี่ซัน เราเข้าใจตองและบริบทที่ต้องเป็นไป ตองทำได้ดีที่สุดแล้ว อ่านมาจนถึงตอนนี้ อยากกอดตอง...ในที่สุดก็ได้กลับบ้านเเล้วนะ หยางอวิ๋น 

สุดท้ายอยากขอบคณ คุณแบมที่ทำให้เรามีความสุขกับพระอาทิตย์และเมฆน้อยของเขา จั๋นและแก็งกระต่ายหูยาว ชิวชีพระเอกของเรื่อง(?) 555555 
ติดตามผลงานคุรแบมต่อไปนะคะ ใจหายเหมือนกันที่เป็นเรื่องสุดท้ายในเล้าแล้วแต่เข้าใจค่ะ จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ 

[TheWanFah]

เป็นนิยายที่เข้าใจความเป็นไปของชีวิตคนเราจริงๆค่ะ
รักไม่มีสูตรสำเร็จ

[Pam_ban]

จบแบบมีสไตล์เป็นของทั้งคู่มาก​ ๆ​ เลยค่ะ​ แอบสงสารเจ้าจันทร์กับพ่อตองมากเลย​ แต่ก็แอบลุ้นตอนพ่อตองหายดีแล้วกลับมาหาน้อง


รอหนังสือนะคะ


 

[wetter]

จบแล้ววว ขอชมก่อนเลยคนเขียนคุมธีมได้ดีมากๆ ไม่หลุดเลย คาแรกเตอร์ตัวละครเด่นมาก
พี่ซันคือพระเอกในดวงใจ ชอบความที่ทุกอย่างจะง่ายถ้าให้พี่ซันจัดการ เพราะพี่รวย555555 เป็นคนที่ใจเย็นและพี่งได้มากๆ
เวลาเถียง(คนเดียว)กับชิวซีก็คือน่ารัก ตอนคุยกับจั๋นก็น่ารัก พี่ซันน่ารักมากๆ
ส่วนตองก็ยิ่งโตยิ่งเครียด ยิ่งมีภาระ ดีใจที่พี่ซันยังอยู่กับตอง ชอบความแซ่บของทั้งสองคน
อยากอ่านตอนอาเฟยกับชิวซี เขาไปแอบกุ๊กกิ๊กกันตอนไหนนึกไม่ออกเลย

[GF_pp]

 

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

 

[Readingissexy]

จบแล้วววว ชอบเรื่องนี้มากกก ชอบความพูดไปเรื่อยของจั๋นกับลุง55555
ต้องอยู่กันอย่างมีความสุขนะ พ่อตองลุงหยาง รักๆๆๆ

[Chompoo reangkarn]

 

[Natti]

สุดยอดเลยค่ะ ตามลุงซันมาจากในปกครอง ไปแย่งซีนเขาไว้เยอะ

ลุงแซ่บตลอดเลย ชอบความอวยตัวเองของลุง ก็รวยอ่ะเนอะ 555 5

พ่อตองน่าเอ็นดูตั้งแต่เด็ก พยายามทุกอย่าง คิดว่าตัวเองตัวคนเดียว ต้องไขว้ข้วา ยึดพี่ซันเป็นหลัก เลยเสียหลังง่าย พ่อเสียสูญได้น่าเอ็นดูทุกครั้งเลย

มีจันร์แล้วอินกับความเป็นครอบครัวของพ่อตองอ่ะ
คุณพ่อดีเด่นมาก ทำดีทุกอย่าง พยายามทุกอย่าง แต่พ่อต้องเข้มแข็ง ต้องกลับมาเก่งแบบจั๋นเก่งนะ

ชอบเวลาลุงเลี้ยงหลาน น่ารัก มีความคุยคนละเรื่องเดียวกัน

ภาษาดีมากเลยค่ะ อ่านลื่นไหล ไม่มีติดขัดเลย
 

[bambooiihallo]

อาณาจักรพระอาทิตย์วันตรุษจีน

สุริยะ หยางตื่นแต่เช้าเพราะถูกเมียสุดที่รักปลุกมาใส่ชุดแดงเตรียมไหว้วันตรุษจีน บางทีก็ไม่เข้าใจว่าใครกันแน่ที่เป็นคนจีนเพราะเขาไม่รู้เรื่องขั้นตอนอะไรสักอย่าง ทุกปีก็มีกันติชาจัดการให้หมด มีหน้าที่แค่ไหว้ ไหว้และไหว้ จากนั้นก็กิน

อาณาจักรพระอาทิตย์ก็เหมือนองค์กรอื่นที่หยุดยาวให้พนักงานกลับบ้าน ช่วงนี้กันติชาก็เลยว่าง ใช่ กันติชาเพิ่งจะว่าง! เมื่อก่อนก็พอจะรู้ว่าเมียเด็กของเขาเรียนเก่งมาก แต่พอปล่อยให้ทำงาน องค์เทพเจ้าบ้างานก็ประทับร่างเมียไปเลย ตื่นเช้า กลับดึก ตรวจงานต่างเมือง ประชุมสารพัดจนต้องหิ้วกาน้ำชาไปหาชิวซีว่าใครกันแน่เป็นเจ้าของอาณาจักรพระอาทิตย์

“คุณก็หัดขยันแบบหยางอวิ๋นบ้าง ตอนนี้บัญชีอาณาจักรพระอาทิตย์หยางอวิ๋นเป็นคนตรวจ ถ้าวันไหนเขาเบื่อคนขี้เกียจแบบคุณ คงได้ไปนอนข้างถนน”

เมื่อปีก่อนผู้จัดการบัญชีที่คุมการเงินทุกอย่างในอาณาจักรฯ เกษียณ บัญชีเงินหมื่นล้านขาดคนดูแลแล้วหาคนใหม่ไม่ได้เลยต้องจำใจให้กันติชาไปจัดการชั่วคราว ย้ำว่าชั่วคราว! แต่เมียสุดที่รักเล่นปิดงบทั้งอาณาจักร ทำงบการเงิน ข่มคนทั้งแผนกจนบ้านช่องไม่ยอมกลับ ปล่อยเขานอนเหงาจนทนไม่ไหวต้องไปแอบด้อมๆ มองๆ เมียทำงาน

กันติชาเหมือนเป็นมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อเอาชนะตัวเลข วันแรกๆ ที่ไปคุมบัญชีก็ได้ยินเสียงบ่นว่าลูกน้องไม่นับถือบ้าง การเมืองในแผนกน่าเบื่อบ้าง มันก็ปกติ อายุแค่สามสิบจะไปอยู่เหนือพวกพนักงานที่อยู่กันมานานก็ต้องเจอเรื่องพวกนี้ แต่ผ่านไปสักพักกลายเป็นคนแผนกบัญชีไม่อยากได้ผู้จัดการคนใหม่

ฝันไปเถอะ! อยากนอนกอดเมียโว้ย ไอ้พวกนี้บังอาจจะยึดเมียเขาไว้ ต้องให้ชิวซีรีบไปซื้อตัวผู้จัดการบริษัทอื่นมา ขืนปล่อยนอนกว่านี้อวิ๋นไม่ยอมลาออกแน่ ขนาดกลับดึกทุกวันยังหน้าตาสดใส แถมคุยเรื่องงานซะมีความสุขอย่างกับคุยเรื่องเที่ยวพักร้อน คนทุกข์น่ะคนนี้!

“สงสัยต้องพาอวิ๋นไปเที่ยว ไม่งั้นไม่เลิกทำงานแน่”

“เพื่ออนาคตขององค์กร ปล่อยหยางอวิ๋นทำไปเถอะ”

“เพื่ออนาคตของฉัน เมียฉันไม่ควรทำงาน ทำไมไม่ทำแค่คาเฟ่ชาต๊อกต๋อยไปนะ นี่ปีหน้าอวิ๋นจะตีตลาดต่างประเทศ ชิวซีฉันให้อวิ๋นทำเพราะกลัวเขาเบื่อ ให้ทำเล่นๆ ขำๆ เจ๊งก็ช่าง ไม่ใช่ทำจริงจังขนาดคาเฟ่ชาใกล้จะทำเงินสูงสุดในเครือพระอาทิตย์แบบนี้ ยังไม่พอนะ ยังมาบอกจะซื้อไร่ชาเพิ่ม ทำไมมันไม่เจ๊งวะ! ”

ชิวซีมองจักรพรรดิพระอาทิตย์ที่มีปัญหาเมียไม่กลับบ้านด้วยความเหนื่อยใจ คนหากิจการให้เมียทำดันไม่ได้คิดไกลขนาดว่าเมียจะประสบความสำเร็จขนาดนี้ อีกนิดหยางหวางก็ยกอาณาจักรฯ ให้หยางอวิ๋นดูแลได้เลย ยึดแผนกบัญชีมาได้ไม่ใช่เล่นๆ แต่ต้องเก่งจริง ก่อนจะเข้าไปนั่งที่แผนก หยางอวิ๋นก็เป็นคนจ้างทีมออดิทต่างประเทศมาตรวจบัญชีอาณาจักรฯ ทุกปีอยู่แล้ว คุมงานเอง ตรวจสอบเอง หยางหวางไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากนั่งบ่นเมียบ้างาน

“เขาก็ทำเพื่อคุณ คุณไม่มีใครนอกจากเขา”

หยางหวางไม่สบาย หยางอวิ๋นก็คงเป็นห่วงเลยพยายามทำงานแทนทุกอย่าง ยกเว้นแค่เรื่องประชุมกับวางแผนนโยบายบริษัทที่จะปล่อยให้หยางหวางจัดการเอง ยอมยืนอยู่ข้างหลังไปหนึ่งก้าวแล้วคอยสนับสนุนทุกอย่าง

“ฉันแค่ไม่อยากให้เขาทำงานหนักเกินไป”

“จะให้หยางอวิ๋นอยู่บ้านคงไม่ได้”

สุริยะ หยางถอนหายใจแต่ก็เห็นด้วย หยางอวิ๋นเป็นมนุษย์ทำงานจริงๆ งานบ้านทำไม่เป็นสักอย่าง ผีผาก็เลิกสนใจจะเรียนไปนานแล้ว วันหยุดตื่นสาย วันธรรมดาทำแต่งาน พอว่างก็บินไปไทยไปหาลูก

“ฉันไม่ได้เดทกับเมียมาเป็นเดือนแล้วนะ จะไปสวีทในที่ทำงานก็ไม่ได้ อวิ๋นถีบตกตึกแน่ๆ เมียฉันใส่ชุดทำงานแล้วโคตรเซ็กซี่”

ชิวซีอยากจะเบะปากใส่เจ้านายเหลือเกิน สรุปที่บ่นเนี่ยคือไม่ได้สวีทกับเมียเลยงอแง

“หยุดตรุษจีนก็ไปเดทกันสิครับ”

“อวิ๋นจะกลับไทย เฮ้อ เตรียมซองแดงให้อวิ๋นหน่อยชิวซี ตรุษจีนต้องให้อั่งเปาเมีย เขียนเช็คเลขสวยๆ หน่อยนะ เผื่อปีหน้าอวิ๋นยังเมตตาไม่ยึดบริษัทฉันไป ไม่งั้นได้อุ้มแจกันไปนอนข้างถนนแน่ๆ”



“พี่ซัน ธูปครับ ไหว้ตรงนี้ด้วยนะ”

ตาคมมองคนหน้าใสในชุดสีแดงแล้วก็อยากจะอุ้มเข้าห้องนอนแต่ทำไม่ได้ ทำได้แค่เดินตามต้อยๆ ไปไหว้นั่นไหว้นี่ คนอื่นขอพรอะไรไม่รู้ แต่เขาขอให้เมียเบื่องาน สาธุหยางอวิ๋นเลิกทำงาน สาธุหยางอวิ๋นไม่ทำงานแล้ว สาธุได้สวีทกันสักที

“อวิ๋นขอให้พี่ซันสุขภาพแข็งแรง อาณาจักรพระอาทิตย์เติบโตเป็นอันดับต้นๆ ของจีน ขยายกิจการไปทั่วโลก”

ไม่ขยายแล้ว!!! อาณาจักรเรามีสามตึกนี่ก็พอแล้วอวิ๋น ขายทิ้งไปสองตึกพี่ยังไม่เสียดายเลย!!

“ขอบคุณนะ พี่ขอให้อวิ๋นมีความสุข สุขภาพแข็งแรง”

...และเลิกทำงานสักที

“ขอบคุณครับ”

พอเมียรักยิ้มแล้วเข้ามาควงแขนก็รู้สึกถึงสายลมเย็นๆ ที่พัดพาความสุขเข้ามา พยายามลืมๆ เรื่องเมียบ้างานแล้วหยิบซองแดงที่เตรียมไว้ออกมา

“อ่ะ อั่งเปา”

“ขอบคุณครับ ปีนี้ให้กี่ล้านน้า โห ร้อยล้านเลยหรอ”

“พี่รวย”

“ขอบคุณนะครับ ปีก่อนที่พี่ซันให้อวิ๋นเอาไปขยายสาขาที่เกาหลี ตอนนี้กำไรดีมากเลย ปีนี้ได้ร้อยล้านลองไปทางยุโรปดีกว่า”

อะไรนะ!!!!!!!! นี่อั่งเปาที่เขาให้เมียไว้เล่นๆ ให้เมียภูมิใจว่าผัวรวย แล้วคิดถึงผัวให้มากๆ ให้ระลึกไว้ว่าชีวิตตัวเองดีขนาดไหน เงินนี่ก็ให้เอาไปใช้ขำๆ ไปกินเที่ยวเล่นช็อปปิ้งอะไรก็ทำไปสิ ซื้อของแบรนด์เนมอวดร่ำอวดรวยไปก็ได้ ทำไมเมียสุดที่รักดันเอาไปลงทุนขยายกิจการ!

“ไว้เราไปดูที่ดูทางที่ยุโรปกันเนอะ”

“ได้สิ...”

อยากจะร้องไห้ ทำไมไม่ให้แจกันไปให้รู้แล้วรู้รอด! ปีนี้ไม่ทันละปีหน้าเอาใหม่ แจกันเท่านั้น!

“อวิ๋นก็มีอั่งเปาให้พี่ซันด้วยครับ นี่เลย”

ความหงุดหงิดหายวับไปกับสายลม เมื่อได้ซองแดงกับเขาบ้าง แต่เป็นซองแดงไซส์ A4 แถมคนให้ยังทำท่าตื่นเต้นเลยพลอยตื่นเต้นไปด้วย แล้วอั่งเปาของหยางอวิ๋นก็คือ...โฉนดที่ดินตึกตรงข้ามอาณาจักรพระอาทิตย์ ที่ดินแถวนี้เป็นทำเลทองของเซี่ยงไฮ้ การจะซื้อตึกสูงระฟ้าขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงไม่ได้ใหญ่เท่าอาณาจักรพระอาทิตย์แต่ตึกตรงข้ามก็ราคาสูงเหมือนกัน

“กำไรที่เอาไปลงทุนครับ ตึกตรงข้ามกิจการเขาไม่ค่อยดีเลยจะขาย อวิ๋นว่าต่อไปถ้าคาเฟ่ชาจะขยายไปยุโรป เราอาจจะทำร้านกาแฟ แล้วเปิดโรงเรียนสอนชงชาทั่วโลกได้ด้วย พื้นที่ในอาณาจักรฯ เราน่าจะไม่พอเป็นสำนักงานใหญ่ อวิ๋นเลยซื้อไว้ดีกว่า เราใช้สักสิบชั้นก็พอ ที่เหลือก็ให้บริษัทอื่นเช่าออฟฟิศไป ต่อไปอาจจะต้องไปนั่งที่ตึกนั้น ราคาอาจจะแพงนะครับ แต่เรากำไรเยอะมากจนซื้อเงินสดได้เลย พี่ซันเซ็นอนุมัติให้หน่อยน้า ตรุษจีนปีนี้อวิ๋นซื้อตึกให้ ดีใจไหมครับ”

นั่งอยู่ตึกเดียวกันยังแทบไม่เจอหน้า นี่จะต้องไปนั่งตึกตรงข้าม...คิดแล้วก็ต้องหยิบยาดมขึ้นมาดม

“ฮวงจุ้ยดีใช่ไหม? พี่ว่าเราลองถามซินแสก่อน...”

“ดีมากกกกกกกกกกก เพิ่งไปคุยกับซินแสมาเองครับ ซินแสบอกว่าได้ตึกนี้มาก็เหมือนเสริมบารมีพี่ซันด้วยครับ ดีกับพี่ซันมากๆ เลย ส่งเสริมด้านสุขภาพด้วยนะ จะได้แข็งแรงอยู่กับอวิ๋นไปนานๆ”

“โอเค...”

เถียงอะไรไม่ได้เลย เจอรอยยิ้มจนตายิบหยีกับเหตุผลสุดแสนน่ารัก เลยทำได้แค่หยิบปากกาเซ็นลงไปอย่างไม่เต็มใจ ไม่อยากเซ็นโว้ยยยย

“แล้วก็นี่ครับ ตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่น สำหรับเราสองคน ตรุษจีนนี้ไปเดทกันครับ”

คำว่าเดททำให้พระอาทิตย์หงอยหน้าตาสดชื่นขึ้นมา

“ไม่กลับไทยหรอ?”

“จันทร์ไปเที่ยวกับเจิ้น เราก็ไปเที่ยวกันบ้างดีกว่า ไม่อยากไปหรอ”

“ไป พี่ไป เก็บกระเป๋าเลยไหม?”

“ครับ ไปพักผ่อนกัน เพราะหลังหยุดยาวอวิ๋นน่าจะต้องบินไปดูไร่ชาหลายที่เลย คงไม่ได้เจอพี่ซันหนึ่งเดือน ห้ามนอกใจอวิ๋นนะ”

หนึ่งเดือน!

“พี่ไปด้วยสิ”

“พี่ซันมีประชุมบอร์ดบริหารครับ”

“ก็ไม่ทั้งเดือนหรอก พี่ไปด้วยนะ สัญญาจะไม่ดื้อ”

พยายามทำตัวน่ารักให้เมียใจอ่อนหิ้วไปทำงานด้วย แต่หยางอวิ๋นกลับส่ายหน้า

“น่าจะตรงช่วงพี่ซันประชุมบอร์ดบริหารพอดีเลย”

“อวิ๋นก็เลื่อนไปหน่อย”

“ไม่ได้หรอกครับ ช่วงนี้บริษัทอื่นมาจ้องๆ มองๆ เหมือนกัน ต้องชิงลงมือก่อน”

“พี่นอนไม่หลับ”

“กอดปั้นชาไปก่อนนะ อวิ๋นไปเดือนเดียวเอง เดี๋ยวโทรหาทุกวันเลย”

“ปั้นชาไม่ใช่เมียพี่”

“แต่พี่ซันนอนกอดปั้นชาทุกวันเลย”

“ก็อวิ๋นกลับบ้านดึก”

“อวิ๋นทำงานเพื่ออนาคตของเราไงครับ ไม่น้อยใจนะครับ รักพี่ซันที่สุดในโลกเลย อยู่บ้านเป็นเด็กดีเนอะ”

ฟังคำว่ารักแล้วมันก็เคลิ้มๆ จนยอมใจอ่อนพยักหน้าให้เมียไปทำงานได้หนึ่งเดือน แม้จะตงิดๆ ว่ามันสลับบทบาทกันหรือเปล่า ทำไมเป็นเขาอยู่บ้านแล้วอวิ๋นออกไปทำงาน

“ไปจัดกระเป๋ากันครับ พี่ซันอยากไปเที่ยวไหนอวิ๋นตามใจหมดเลย”



กันติชาอมยิ้มกับท่าทางฮึดฮัดแต่ไม่พูดออกมาของสุริยะ หยาง รู้หรอกว่าไม่ชอบให้ทำงานแต่ก็ไม่พูดออกมาเพราะว่าเขาดันชอบทำงานมากนี่สิ หลังๆ มานี้ชิวซีถึงกับต้องมาขอให้ทำงานน้อยลงเพราะมีพระอาทิตย์น้อยใจไปบ่นให้ฟังทุกคืน อาเฟยเลยไม่ได้นอนไปด้วยเพราะต้องมานั่งรอชิวซีคุยกับหยางหวาง

ที่ต้องรีบทำงานหนักช่วงนี้ก็เพราะเขาวางแผนจะทำงานให้น้อยลงนี่แหละ ทำระบบให้มั่นคง วางคนให้ถูกตำแหน่ง ต่อไปก็จะได้ตรวจงานอย่างเดียวแล้วเอาเวลาไปดูแลคนแก่ขี้น้อยใจได้เต็มที่

รออีกนิดนะครับ ตรุษจีนปีหน้าเดี๋ยวอวิ๋นพาไปเที่ยวรอบโลก ปีนี้นอนกอดกระต่ายไปก่อนนะ

“ไม่ให้ไปด้วยจริงอ่ะ พี่ซื้อที่เก่งนะ”

“เฮ้อ ก็ได้ครับ เดี๋ยวดูวันให้นะว่าพี่ซันไปได้วันไหนบ้าง”

ใจอ่อนจนได้ เอาเถอะดีกว่าผัวหงอยแล้วไปเดือดร้อนคนข้างบ้าน

“แต่เรื่องย้ายตึกพี่ยังไม่ให้นะ ไกลไป พี่ไม่ชอบ”

“ตรงข้ามนี่เองครับ”

“ขี้เกียจซื้อกล้องมาส่องเมียทำงาน”

“นี่ผัวหรือโรคจิตครับ?”

กันติชาถึงกับขำ ตลกกับท่าทางจริงจังของสุริยะ หยางแต่ก็รู้สึกดีที่โดนหวง อายุก็เยอะกันแล้วมีบ้างเหมือนกันที่กังวลว่าอีกฝ่ายจะรักกันน้อยลง แต่พอยังเห็นสุริยะ หยางมาด้อมๆ มองๆ แถวออฟฟิศที่ทำงานดึกๆ ดื่นๆ ก็เลยยังวางใจอยู่ จะมาตรงๆ ก็กลัวพนักงานเอาไปลือกันผิดๆ เลยชอบมาแบบแอบๆ ให้คนเขาลือกันไปว่าตึกนี้มีผี แต่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องหรอก...

“จะดีจะชั่วก็ผัวเธอ”

“ฮ่าๆ เอาประโยคนี้มาจากไหนครับ”

“ละครไทยเมื่อคืน พี่จดไว้”

“โอเคครับ ยอม”

สุริยะ หยางยังคงดูละครไทยเพื่อฝึกภาษาไทย แล้วก็จะมีประโยคแปลกๆ มาใช้ด้วยอยู่เรื่อย ยิ่งละครพีเรียดนี่ติดงอมแงมจนหลังๆ ไม่น่าจะดูเพราะฝึกภาษาไทยละ

ติดละครก็ดีจะได้ไม่เบื่อ หาอะไรให้พี่ซันทำแก้เบื่อเพิ่มดีกว่าจะได้เลิกงอนที่เขาบ้างาน เผื่อได้โอกาสขยายกิจการเพิ่ม ยังไม่ได้ไปตีตลาดอเมริกาเลย

“พี่ซันว่าถ้าเรานำเข้าละครไทยมาฉายในจีน...”

“พอเลย ปล่อยให้บริษัทอื่นเขารวยบ้างเถอะอวิ๋น พี่พอเพียง ประหยัดมัธยัสถ์ สมถะ นโยบายปีหน้าเราขะยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงนะ”

“ครับ...”

อยากจะขำคนประหยัดแต่เพิ่งไปแอบซื้อภาพวาดราคาหลายร้อยล้านมา ใช้เงินทีละร้อยล้านจะให้เลิกทำงานได้ยังไง วันไหนขี้เกียจขึ้นมาผัวจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อของพวกนี้เนี่ย

ไม่เป็นไร ไว้ค่อยตะล่อมใหม่ เดี๋ยวก็ใจอ่อน <3



======================

สงสารลุงเขานะคะ 555555+

ถือเป็นการสปอยล์ตอนพิเศษในเล่ม อิอิ <3

สุขสันต์วันตรุษจีนค่า 5555555555555

ปล. ตอนนี้ไม่อยู่ในเล่มงับ





หนังสือจะมาช่วงเดือนมีนาคม ในงานสัปดาห์หนังสือค่ะ

สุดท้ายนี้ฝากอ่านเรื่องใหม่ในจักรวาลช่อฟ้าด้วยค่ะ ชื่อเรื่อง Not Yours เมื่อผมไม่ใช่ ออกงานหนังสือพร้อมกันจ้า

[B52]

 

[arjinn]

ลุงหยางยังไงก็เป็นลุงหยางที่รักเมียเหลือเกิน
ที่สำคัญยังคงตลกร้าย และรวยมาก
ยังคงเก็บบางเรื่องไว้ ไม่พูดออกมา ด้วยรัก

อยากได้สักคน ตองโชคดีมากจริงๆ