หัวข้อ: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue

[M@nfaNG]

พบกันยากจริงๆ  สงสัยต้องวิ่งอ้อมเขาอีกซัก500ลูก รอบต้นไม้อีกซัก200 คงจะเจอ

[Junrai_Hyper™]

ตัวละครออกมาครบทุกตัวหรือยังครับคุณนาย

รอตอนต่อไปนะครับ

[McDeliVery]

ป่านนี้คุณดนย์คงจะลงเเดงตาย
 

ได้เห็นเเวบๆละคงเก็บเอาไปฝันละม๊างงง


 

[LoveNineTeen]

คู่พระเอกนายเอกคงไม่ต้องสืบว่าใครเป็นใคร
แต่เลขาเต้ยของเค้าจะคู่กับใครเนี๊ยะน่าสน

[wan]

ตามกันต่อไปว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ

แต่ยังไง ก็ไม่พ้นวันอังคาร

+1 เพิ่มแต้มให้พี่นาย คนอยากได้เมีย

[pongsj]

เต้ยได้รางวัลปากจัดแห่งปีไปครองเลยคับ อิอิ

[clubza]

เมื่อไหร่จะเจอจังๆ

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดด คุณเต้ยมีค.หลังกับบารมี อั๊ยยยยยยยยยยย
คุณเต้ยพูดซะแบบว่าแค้นฝังหุ่น จะไม่ไปเผาผีกันเลยมากกกกกก
ส่วนบารมีหวังฟันเพื่อนอั๊ยยยยรอไปก่อนเหอะ หุหุ


ช๊อบชอบจนป่านนี้ยังจับลิงน้อยไม่สำเร็จ อิอิ สมน้ำหน้า
แบบนี้แหละ ยิ่งยาก ยิ่งมีคุณค่ามากกว่าน้ำอัดลม 5555
แล้วแถมฉลาดอีกต่างหากจะรู้มั๊ยว่ามีคนดิ้นพล่านๆๆอยากได้ๆๆๆๆๆๆ
คุณวินธ์ นามสกุลหญ่ายมาฟัดเล่นๆให้หายอยาก อยู่เลาๆ 555
ทั้งเพื่อนทั้งเลขาพากันลำบากไปหมด ในชีวิตเคยคิดเห็นใจ คุณเต้ยของคนอ่านบ้างมั๊ญเนี่ย 55

คุณสารวัตรอย่าว่าคุณเต้ยนะ คุณเต้ยบ่นเพราะค.จำเป็นในหน้าที่การงาน
เพราะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจากบอสคุณเต้ยไง คุณเต้ยเลยแลดูพูดและเสียดสี
เก่งไปนิดส์ แต่ความน่ารักกินขาดชนะเลิศศศศศศศศศศศ

+1ให้คนอยากมีเมียคะ

[MrTroy]

เฮ่อ นิยายคุณ katawoot นี่ อ่านกี่เรื่องก็ติดเนอะ ยิ่งเรื่องนี้ นายเอกหน้าลิงด้วย โอวววว ไม่ไหวแล้ว ผมแพ้คนหน้าลิง

รออ่านตอนต่อไปนะคับ

ป.ล. พี่นายเป็นแฟนเพลง daft punk ด้วยเหรอคับ อ่านจากสำนวนการแต่งนิยายแล้ว ไม่ให้เลยนะเนี่ย ท่าทางต้องไปเจอกันซะหน่อยแล้วมั้งคับแบบนี้ หุหุ

[lomekung]

หนุกๆๆ อะ มาลุ้นต่อ

[speedboy]

มายัง  มายัง  มายัง


อิอิ  มารอนะคร้าบ


พ่อนักบิดไปไหนแล้วละเนี่ย


 

[lomekung]

ยังมะมาเหรอ

[vin2526]

สอบเสร็จรึยังครับ เอาใจช่วยคนแค่งให้หายยุ่งไวไว

[vin2526]

สอบเสร็จหรือยังคร้าบ เอาใจช่วยคนแต่งให้หายยุ่งไวๆ

[McDeliVery]

ว๊า......
เมื่อไหร่พี่นายจะเรียนจบ จะได้มาลงให้น้องๆที่น่าสงสารอย่างผมได้อ่านกันเเบบจุใจ

 



ป.ล. พี่นายฟัง Daft Punk ด้วยเหรอครับ  แนะนำเพลง Harder Better Faster Stronger เลยครับ มึนๆดี 

[KIMKUNG]

อายุ34  แล้วหรออะ     


แก่จังง

[snice_cz]

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน อ่านสะใจเลย
อย่างลุ้นอ่ะ ในที่สุดก็ได้เจอกันละ
แต่นะ แมวจับหนู หนุกน่าดูเลย

รอค่ะรอ


เป็นกำลังใจให้นะ ..

[K2KARN]

โอย กว่าจะเจอกันทั้งที
ทำไมไม่เจอกันไปเลยหนอ ต้องมาคลาดกันอีกที
เมื่อไหร่จะได้เจอพ่อลิงปากแดงละเนี่ย


 

[un_john2006]

 



 

[katawoot]

อรุณสวัสดิ์ครับ ขอบคุณทุกท่านที่เ็ป็นห่วงเรื่องเรียนครับ ไม่ได้สอบครับ แค่กำลังทำวิดยานิพน
วันนี้ไปตรวจสุขภาพประจำปีมาครับ หมอบอกว่าสบายดี ตับไตไส้พุงทุกอย่างยังอยู่ดีมีสุข เหตุผลก็เพราะไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ แต่ต้องลดคอเลสเตอรอลลงมาอีกนิด
ก็ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพทีดีนะคร้าบบบ

9

วิธวินท์ลอยคลออย่างมีความสุขอยู่ในสระว่ายน้ำของโรงแรมหรู ภมรกับบารมีนอนหลับสบายอยู่บนเก้าอี้ริมสระ ไม่มีวี่แววว่าจะลงน้ำทั้งที่เป็นคนชวน ชายหนุ่มหน้าเข้มคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกับวิธวินท์แอบมองวิศวกรร่างสูงอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่ลงสระแล้วแต่วิธวินท์ไม่สนใจเพราะรู้ตัวว่าบ่อยครั้งตัวเองเป็นจุดสนใจของคนทั่วไป ความสูง 180 เซ็นติเมตรและรูปร่างดีเพราะออกกำลังกายสม่ำเสมอนั้นดึงดูดสายตาคนได้ไม่ยาก แต่วิธวินท์รู้ว่าใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเขานั้นต่างหากที่ดึงดูดความสนใจคนให้มองมากกว่า
ตัวโตแต่หน้าเด็ก ดูแปลกไปจากคนอื่นๆ ยิ่งเมื่อตัดผมสั้นเกรียนก็ยิ่งดูเด็ก ตอนแรกเขาไม่เคยชอบรูปลักษณ์ของตัวเอง แต่หลังๆ ความคิดก็เริ่มเปลี่ยนไป
นานเข้า ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มให้และทำท่าจะเข้ามาคุย แต่ทันใดก็ยินเสียงคนกระโดดน้ำดังตูมใกล้ๆ แล้วใบหน้าของบารมีก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ
"ถอยไป เพื่อนข้าใครอย่าแตะ" บารมีพูดเบาๆ กับวิธวินท์แล้วหัวเราะลั่น ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มคนนั้นราวจะบอกว่า 'อย่าเข้ามาใกล้'
"ขำตายล่ะ" วิธวินท์เบ้ปาก "แล้วนี่คิดยังไงถึงลงน้ำ"
"ก็ร้อนสิ นอนตากแดดแล้วชักร้อน" บารมียิ้มกว้างแล้วโผตัวออกว่ายตีกรรเชียงข้ามไปอีกฟากหนึ่งของสระแล้วกวักมือเรียกให้วิธวินท์ตามไป
คืนนี้อยู่จนสว่างเลยนะวินท์ ขอเมาซักวันเถอะ" บารมีพูดขึ้นเมื่อวิธวินท์ว่ายตามมาถึง "อย่ารีบลากกลับเหมือนเมื่อคืน"
วิธวินท์ยังไม่ตอบ ในใจกำลังถกเถียงกันอยู่ เสียงหนึ่งบอกว่าคืนนี้คงไม่โชคร้ายเหมือนคืนที่แล้ว คนเยอะแยะไม่น่าจะบังเอิญเจอกับธีรดนย์อีกครั้ง ส่วนอีกเสียงก็แย้งว่า ยิ่งไม่อยากเจอก็จะยิ่งเจอ
"ว่าไงวินท์ คิดมากอยู่ได้ หรืออยากจะจู๋จี๋กับภมร" บารมีล้อยิ้มๆ
"ปากไม่ดี" วิธวินท์ทำเสียงดุแล้วว่ายน้ำท่ากบไปอีกฟากหนึ่งของสระ โดยมีบารมีตามไปติดๆ
"เราว่านายลองทดสอบภมรหน่อยก็ดีนะ เอาให้แน่ใจว่าภมรเป็นหรือไม่เป็น" บารมียังไม่เลิกสงสัยเกี่ยวกับเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน
"ทดสอบเองสิ"
"ไม่กล้าว่ะ กลัวมันเป็นจริงๆ ขึ้นมาแล้วจะแย่" บารมีทำท่าหวาดกลัว
"คิดอะไรไร้สาระ" วิธวินท์บ่นแล้วโผตัวว่ายน้ำอีกหนึ่งรอบสระด้วยท่าผีเสื้อ คราวนี้บารมีไม่ว่ายตามเพราะเริ่มจะเหนื่อย จึงยืนรอให้วิธวินท์ว่ายกลับมาอีกรอบ
...ใช่สิ คิดอะไรไร้สาระ แต่เขาก็อยากมั่นใจว่าภมรที่ทำงานบริษัทเดียวกันกับวิธวินท์แถมยังเป็นหุ้นส่วนกันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด...
...กลัวจริงๆ ตอนนี้ความกลัวเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม ไม่รู้ว่าทำไม...

เต้ยลงจากรถกระบะของพันตำรวจตรีนเรศว์แล้วเดินเข้ามาในโรงแรมอย่างอ่อนระโหยโรยแรง ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะรีบกลับห้องพักเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตรงไปสระว่ายน้ำ เมื่อเดินไปครึ่งทาง เลขาหนุ่มก็เปลี่ยนเส้นทางเดินไปใกล้สระว่ายน้ำก่อนเพื่อสำรวจจำนวนแขกที่อยู่ในสระ แต่พอใกล้ถึงก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเห็นใครที่เขากับนายตำรวจเจ้าของรถกระบะติดฮีทเตอร์เสียเวลาตามหาตลอดบ่าย
...เหนื่อยเปล่าจริงๆ อย่าบอกนะว่าวิธวินท์พักที่โรงแรมนี้...
"คุณเต้ย" วิธวินท์อุทาน ท่าทางตกใจเล็กน้อยเมื่อหันมามองเห็นชายหนุ่มร่างบางที่เดินตรงรี่เข้ามาหา
"โลกกลมจังเลยนะครับคุณวิธวินท์ พักอยู่ที่นี่เหมือนกันหรือครับ" เต้ยทักเสียงใส
"ใช่ครับ แล้วคุณ..."
"คุณธีรดนย์ไม่ได้พักที่นี่หรอกครับ รายนั้นต้องหรูสุด  พักที่โรงแรมลึกลับสัมผัสที่หก ซิกธ์เซนส์ ซ่อนสุดชีวิต" เต้ยพูดเสร็จก็หัวเราะร่ากับมุขตลกของตัวเอง
"แล้วไม่ต้องคอยดูแลเจ้านายหรือครับ"
"โอ๊ย รายนั้นเขาคงอยากไล่ให้ผมไปอยู่โรงแรมกลางเกาะไกลๆ ด้วยซ้ำ" เต้ยเบ้ปาก แต่ก็ยังทำหน้ายิ้มๆ  ก่อนจะบอกอะไรให้วิธวินท์ได้รู้ตรงๆ "คุณธีรดนย์ตามหาคุณอยู่ครับ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าคุณคือนักซิ่งคนนั้นที่แข่งความเร็วกับเขาหลายครั้งแล้วตัวเองก็แพ้ทุกครั้ง"
"แข่งความเร็ว หมายความว่ายังไงครับ" วิธวินท์ขมวดคิ้ว ทำหน้างง
"คุณไม่รู้หรือ" เต้ยทำหน้าแปลกใจ "รถสปอร์ตสีแดงที่คุณปาดหน้าจนคุณดนย์ขับเบียดถังขยะข้างถนนทางเข้าบริษัท อีกครั้ง กลางดึง ถนนรัชดา แล้วก็ล่าสุด จากชะอำมาหัวหินเมื่อวานนี้" เต้ยบอกความจริงแต่ขยักเรื่องที่ธีรดนย์บอกว่าวิธวินท์แอบเข้าไปใน The Dazzle
"ผมไม่ทราบ"
"จะทราบได้ยงไง ก็เขาเห็นแต่ข้างหลังคุณนี่นะ" เต้ยหัวเราะแล้วแอบก้มลงมอง 'ด้านหลัง' ของวิธวินท์ในกางเกงข้าสั้นเปียกน้ำ
...มิน่า ธีรดนย์ถึงได้เป็นเอามาก...
"แล้วที่ตามหาม คุณธีรดนย์จะเอาเรื่องผมหรือครับ" วิธวินท์ถาม แต่ใบหน้าไม่มีท่าทีกังวัลแม้แต่นิด
"เปล่าหรอกครับ" เต้ยเข้าข้างเจ้านาย ตามมาด้วยการนินทา "แต่คุณดนย์นี่เขามีนิสัยแปลก ชอบเอาชนะ และยอมไม่ได้ถ้าตคัวเองจะกลายเป็นผู้แพ้ ซึ่งคุณดนย์ก็ต้องยอมรับความจริงเสียบ้าง ใครจะชนะได้ตลอดเวลาใช่ไหมครับ เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า"
"ผมไม่ได้คิดจะแข่งรถกับคุณดนย์หรอกครับ แต่เวลาอยู่บนถนน ถ้ามีใครคิดจะอยากแข่งกับผม ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน"
...คิดเอาไว้แล้วเชียว คุณดนย์นั่นล่ะเป็นคนหาเรื่อง เป็นคนเริ่มก่อน...
"คุณวิธวินท์อย่ายอมนะครับ คุณดนย์ควรได้รับบทเรียนเสียบ้าง" เลขาแปรพักต์ไม่เข้าข้างเจ้านาย
"หมายความว่า..."
"ต้องอย่าให้เขาจับได้ ผมหมายความว่า ช่วยทำให้คุณดนย์ยอมรับความจริงหน่อยเถอะ ว่าจะทำอะไรตามใจไม่ได้ทุกครั้งไปหรอก คนๆ นี้เอาแต่ใจจนเคยตัว"
"แต่คุณดนยั่งให้ผมไปพบเพื่อขอโทษเช้าวันอังคารนี้" วิธวินท์ทำหน้ามุ่ยเมื่อนึกถึงว่าจะต้องไปพบคนที่ชอบหาเรื่องคนอื่นคนนั้น
"โอ๊ย ตายแล้ว ผมลืมไปเสียสนิท คุณดนย์ต้องไปสิงคโปร์เรื่องธุรกิจ สงสัยคงต้องเลื่อน" เต้ยทำหน้าตกใจ
"แต่ว่า..."
"ไว้ผมจะโทรไปนัดใหม่นะครับ"
วิธวินท์ถอนหายใจเบาๆ แล้วพยักหน้าก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำเพราะเพิ่งจะว่ายน้ำเสร็จ เลขาเจ้าเล่ห์ยืนมองชายหนุ่มหน้าอ่อนร่างสูงจนด้วยสายตาชื่นชม ในใจอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพด้านหลังของวิธวินท์นัก เพราะรู้ว่าหากธีรดนย์ได้เห็นภาพที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ เจ้านายเขาคงแทบคลั่ง
ธีรดนย์นอนแผ่หราอยู่บนเตียงในโรงแรมด้วยความเหนื่อยปนเบื่อ เสร็จตีกอล์ฟเขาได้รับข่าวร้ายจากนเรศว์กับเต้ยว่าตามหาวิธวินท์ไม่พบ
“เต้ยกับสารวัตรตามหาทุกโรงแรมแล้วก็ไม่พบ เหลือแต่โรงแรมจิ้งหรีด” เลขารายงานเมื่อตอนบ่าย
“แน่ใจหรือเต้ย ไม่ได้หลอกให้ผมไปตีกอล์ฟ แล้วคุณกับนเรศว์ก็แอบไปทำอะไรกันแล้วมาบอกผมว่าหาไม่เจอ”
“จะบ้าหรือคุณดนย์ ดูถูกกันมากเกินไปแล้ว อย่างเต้ยนั่นหรือ สองหางตาก็ไม่แลตำรวจ อีกอย่าง สารวัตรนเรศว์ก็เป็นชายแท้ๆ และไม่ใช่สเป็คของเต้ยแม้แต่นิด” คุณเลขาทำเสียงถือดี
“ผู้ชายแท้ล่ะตัวดี พวกนี้อยากลองทั้งนั้น”
“คุณดนย์ ถ้าให้ต้องมีอะไรกับสารวัตรนเรศว์ เต้ยยอมมีอะไรกับคุณดีกว่า แต่ไม่ว่าจะ ‘ถ้า’ อีกกี่ ‘ถ้า’ เต้ยก็บริโภคผู้ชายเจ้าชู้ไม่ลงหรอก กลัวกระดูกติดคอ เต้ยชอบแบบ...”
“แบบติ๋มๆ ทำไมผมจะไม่รู้ ชอบกินแกงจืด มีต้มย้ำอร่อยๆ ไม่รู้จักกิน ไร้รสชาติ”
“อยากได้รสชาติแล้วเป็นไงล่ะ ตอนนี้ต้องนอนแห้งที่โรงแรม” เต้ยทำเสียงเยาะๆ “แต่เอ๊ะ ไม่สิ อย่างคุณคงนอนเซ็งไม่เป็นหรอก เพราะอีกหน่อยคุณก็มีคนมาช่วยให้สบายตัว แล้วไม่โทรหาเต้ยอีกนะ จะไปสนุกกับงานเทศกาลดนตรี คืนนี้มีคนจะเลี้ยงเหล้าเต้ยฟรี อ้อ คุณดนย์ ผมว่าทำใจเรื่องคุณวิธวินท์ซะเถอะ เขาคงเป็นแบบเดียวกับเต้ย ซึ่งก็คือ ชอบรับประทานสเต็คเนื้อดีมีคุณภาพ แทนที่จะทานต้มยำรสจัดที่มีคนลองชิมกันไม่รู้กี่ปากต่อกี่ปาก”
...ปากร้าย มิน่า ถึงได้เป็นเลขาที่คนที่มาติดต่องานคนไหนไม่กล้าหือ...
...เต้ยนะเต้ย ว่าเขาซะเสียหมดเลย...
...ธีรดนย์นี่ล่ะจะรับประทานสเต็คเนื้อดี เนื้อขาวๆ ใสๆ คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆ ปากแดงๆ เคี้ยวให้อร่อยแล้วจะคายทิ้ง...
...วิธวินท์ หน้าตาอย่างนี้ ตัวจริงจะเป็นยังไงนะ เห็นแต่แวบๆ ไม่เคยเห็นจังๆ ซักครั้ง...
ธีรดนย์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดดูรูปภาพทั้งสี่รูปของวิธวินท์ เขายอมรับว่าชายหนุ่มในรูปนั้นหน้าตาดุถูกใจเขา แม้จะดูเด็กไปนิด หากหน้าตาน่ารักแบบนี้เขาไม่เกี่ยง
...แต่จะว่าไป หากเทียบกับดารา นักร้อง หรือนายแบบคนอื่นๆ ที่เขาเคยคบ วิธวินท์ก็ไม่เรียกว่าหน้าตาดีเกินหนุ่มๆ เหล่านั้นซักกี่คน แต่ไม่รู้สิ มีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดใจเขา อะไรที่ดึงดูดใจตั้งแต่แรกพบ เขาบอกไม่ได้ว่าทำไม...
...เพิ่งเรียนจบใหม่ เป็นถึงหุ้นส่วนบริษัทคอมพิวเตอร์เน็ตเวร์กนี่ไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน...
...รูปสุดท้ายนี้น่าจูบจริงๆ เอียงหน้าท้ากล้อง ปากเผยอนิดๆ ต่างจากใบหน้าที่ลอยเด่นเหนือคนอื่นๆ ในงานดนตรีเมื่อคืนนี้ ใบหน้าที่ค่อนข้างตกใจ คิวเข้มเลิกขึ้นสูง ตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ปากแดงๆ เผยอเล็กน้อย แสงไฟตกแต่งร้านขายเครื่องดื่มกะพริบระยิบส่องกระทบใบหน้าเปียกเหงื่อของวิธวินท์เป็นประกาย อยากจะบอกว่าใบหน้าของชายหนุ่มเมื่อคืนนี้ดูเหมือนกวางน้อยที่ตกใจกลัว...
...เฮ้อ คราวนี้มีรูปภาพใบหน้า ‘กวางหล่อ’ อีกภาพมาคอยรบกวนจิตใจเขา...
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ธีรดนย์ลุกขึ้นอย่างเนือยๆ เดินไปเปิดประตู ริกกี้ยืนยิ้มอยู่หน้าห้องแล้วรีบโผเข้ากอดเขาทันใด ปากก็พร่ำว่าคิดถึงจนแทบจะทนไม่ไหว
“เมื่อคืนคุณเบี้ยว หายไปไหนมา” ริกกี้ถาม
“รถผมโดนมอเตอร์ไซด์เฉี่ยว” ธีรดนย์โกหก เมื่อคืนนี้เขาอารมณ์เสียจนอยากจะอยู่คนเดียวหากหาก พอนเรศว์โทรมาบอกเขาว่ารถของวิธวินท์หายไปแล้วเขาก็แทบบ้า ร่ำๆ จะวิ่งไปเตะเพื่อนที่ไม่รู้จักให้ลูกน้องเฝ้า ‘เป้าหมาย’ ให้ดี
“คืนนี้ให้ผมค้างด้วยนะครับ” ริกกี้ออดอ้อน บดเบียดตัวเข้ากับธีรดนย์อย่างเร่าร้อน
“คืนนี้ผมจะออกไปเที่ยว ประชุมเสร็จแล้ว แต่ตื่นเช้าผมต้องรีบกลับเข้ากรุงเทพฯ เลยเพราะมีงาน” ธีรดนยปฏิเสธ ริกกี้เบ้ปากอย่างไม่พอใจเพราะรู้ดีว่านี่คือคำตอบเลี่ยงๆ ของชายหนุ่มที่บอกว่า...ไม่ คืนนี้ผมอยากนอนคนเดียว...
“คุณเบื่อผมแล้วใช่หรือเปล่า” ริกกี้เปลี่ยนเป็นตีหน้าเศร้า
“เบื่อที่ไหน” ธีรดนย์ซุกไซร้ซอกคอดาราหนุ่ม “ถ้าเบื่อจะชวนให้มาสนักกันหรือครับ”
“สนุก พอสุขสมใจแล้วคุณก็ไม่สนผม ทิ้งให้เหงาอยู่คนเดียวตอนกลางคืน” ริกกี้พูดเสียงงอนๆ
“อย่างคุณหรือเหงา เมื่อคืนนี้คงปาร้ตี้โต้รุ่งสิไม่ว่า”
“อยากปาร์ตี้กับคุณ” ริกกี้เสียงกระเส่า
ธีรดนย์ใช้นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงผ้ายืดของดาหราหนุ่มให้ต่ำลง มือสองข้างตะปบลงบนบั้นท้ายเนียแน่นแล้วขย้ำเบาๆ ปากและลิ้นเริ่มไม่อยู่นิ่ง ซอนไซร้ไปตามซอกคอขาวสะอาดของริกกี้ที่แหงนหน้าด้วยความเสียวซ่าน
ธีรดนย์ไม่รีรอต่อไปอีกแล้ว ตอนนี้เลือดของเขาสูบฉีดรุนแรง อารมณ์ปรารถนาคุโชน มือหนึ่งละจากบั้นท้ายงอนๆ ของริกกี้แล้วสอดเขาใต้เสื้อกล้ามสีขาวของชายหนุ่ม ฟอนเฟ้นร่างกายที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อแกร่งของอีกฝ่ายอย่างเมามัน ก่อนจะถลกเสื้อของชายหนุ่มขึ้นเหนืออกแล้วก้มหน้าลงฉกลิ้นเข้ากับกับติ่งเล็กๆ บนหน้าอกกว้างทั้งสองข้างทำให้ริกกี้สะดุ้งเฮือกแล้วร้องครวญครางออกมาดังกว่าเดิม
ไม่นาน เสื้อผ้าของดาราหนุ่มก็หลุดออกไปจากร่าง หลังจากนั้น ธีรดนย์จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองให้เหลือแต่ตัวเปลือยเปล่าอวดความบึกบึนกำยำเต็มที่ ก่อนจะดึงตัวริกกี้ไปที่เตียงเพื่อบรรเลงเพลงรักให้ถึงใจ
...แต่ว่า...
...บ้าจริง ไปไกลๆ สิลิงน้อย กำลังฟัดกับริกกี้อยู่ทำไมโผล่หน้ามากวน...
ธีรดนย์ผงกศีรษะขึ้นสูดลมหายใจลึกๆ มองหน้าคมเข้มของดาราลูกครึ่งที่นอนหลับตาพริ้มรอรับการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา
...คิดซะว่าเป็นขาซิ่งคนนั้นก็แล้วกัน...
ธีรดนย์หลับตาแล้วก้มหน้าลงไปหาคนที่นอนเผยอปากรอเขาอยู่ ภาพใบหน้าของวิธวินท์แวบขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ภาพแรกเป็นภาพที่เขาเห็นขายหนุ่มครั้งแรก ตอนที่ห้อยตัวอยู่บนรางเหล็กใต้อาคาร ตามมาด้วยภาพอีกสี่ภาพที่เต้ยส่งมาให้ทางโทรศัพท์ ปิดท้ายด้วยภาพล่าสุดที่เขาเห็นวิธวินท์ทำหน้าตกใจก่อนจะหายตัวไปท่ามกลางคนชมคอนเสิร์ต ภาพเหล่านั้นผัดเปลี่ยนเวียนไปเวียนมาไม่หยุดหย่อน และจวบจนถึงช่วงสุดท้ายที่เขาโถมตัวเข้าหาริกกี้ไม่ยั้ง ภาพของวิธวินท์ยิ่งชัดขึ้น คราวนี้ทั้งหกภาพเปลี่ยนไปตามตามจังหวะที่เขาขยับตัวกระแทกกระทั้นริกกี้ จนเมื่อร่างกายเขากระตุก ภาพของชายหนุ่มจึงจบลงด้วยภาพจากจินตนาการที่เขาเห็นวิธวินท์เปลือยเปล่านั่งคร่อมอยู่บนเบาะมอเตอร์ไซด์ ทะยานไปบนถนนแล้วมีเขาขับรถตาม
...โอย ไม่ไหวแล้ว ทำไมอยากได้วิธวินท์อย่างนี้...

“นี่ถ้าไม่เป็นห่วง ผมไม่มากับคุณดนย์เด็ดขาด” เต้ยบ่นแล้วเร่งความเร็วแซงรถบรรทุกที่วิ่งอยู่ช่องทางเดินรถซ้ายสุด “สภาพดูไม่ได้ แสดงว่าเมื่อคืนคุณแทบไม่ได้นอนเลย”
...จะได้นอนยังไง เมื่อคืนนี้เจอทีเด็ด พอบรรเลงเพลงรักกับริกกี้อย่างรุนแรงจนริกกี้บ่นว่าเขาตายอดตายหยากมาจากไหนเขาก็ออกไปเที่ยวงานเทศกาลดนตรีแล้วได้ดาราหนุ่มจากเกาหลีติดมือกลับมาที่โรงแรม เห็นเงียบๆ แต่ที่ไหนได้ พอถอดเสื้อผ้าเท่านั้นล่ะ เร่าร้อนยิ่งกว่าริกกี้สองคนรวมกัน เขาโดนรีดพลังไปจนหมด...
“พลังยังเหลืออยู่” ธีรดนย์เสียงเบา เอนตัวนอนอยู่บนเบาะข้างคนขับ “ขับรถให้นิ่มๆ นะคุณเต้ย”
“เต้ยจะส่งใบขอโอเวอร์ไทม์สำหรับการขับรถเข้ากรุงเทพฯ ให้คุณนั่งในครั้งนี้ จะว่าเต้ยไม่เหนื่อยก็ไม่ได้นะ เมื่อคืนนี้เต้ยก็แทบไม่ได้นอนเหมือนกัน” เลขาผู้กลายมาทำงานตำแหน่งพนักงานขับรถบ่นพึมพำ
...เมื่อคืนโดนหนักเหมือนกัน คนอะไร แรงเยอะเป็นบ้า ปากว่าไม่เคย ที่ไหนได้...
เต้ยเผลออมยิ้มเมื่อนึกถึงคืนที่ผ่านมา
“มาประชุมที่หัวหินคราวนี้เหนื่อยจริงๆ” ธีรดนย์ทำเสียงอ่อนแรง
“โดนริกกี้กับโดโด้รีดพลังไปจนหมดละสิ รีดคนละที หรือพร้อมกันละครั้งเจ้านาย” เลขากระแทกเสียงใส่เจ้านาย
“พูดอะไรโจ่งแจ้งจังเลยนะคุณเต้ย เรทอาร์เข้าไปทุกทีแล้ว” เจ้านายท้วง
“ก็ชีวิตคุณดนย์มีเรทอื่นไหมล่ะ ไม่อาร์ก็เอ็กซ์” เต้ยยักไหล่ ธรดนย์ไม่ตอบ ปรับเบาะขึ้นมานั่งตัวตรงแล้วหันมาเร่งเลขาที่ขับรถอย่างใจเย็น
“เร็วอีกหน่อยสิเต้ย เมื่อไหร่จะถึงกรุงเทพฯ ไม่ได้ขับรถหนีไล่จับเต่านะ”
“ผมถือคติ ถึงไม่ช่างไม่ถึงก็ช่าง ไมได้คิดจะไปฟันนักร้องน้องรักที่ไหนนี่ รีบทำไม” คุณเลขายักไหล่
“ชักจะมากขึ้นทุกวันแล้วนะ” ธีรดนย์ทำตาขวาง อยากเอื้อมมือไปตบปากเบาๆ เพราะยามอยู่นอกออฟฟิสนั้นปากคอร้ายกาจมากขึ้นกว่าเดิม
“เต้ยต้องปรับตัว อยู่กับคุณทินเต้ยไม่พูดมากและกัดเจ็บแบบนี้หรอก” เลขาปากเก่งยักไหล่
“ทินอีกแล้ว รักทินขอบทินจะย้ายให้ไปอยู่กับทิน รอเขากลับจากฮันนี่มูนซะก่อนเถอะ” ธีรดนย์เสียงเข้มแล้วถอนหายใจ “แล้วนี่เมื่อไหร่ทินจะกลับ ทำไมนานนัก แค่ฮันนี่มูน พอไปถึงฝรั่งเศสแล้วก็รีบทำๆ กันให้ได้ลูกซักคนแล้วก็น่ารีบกลับมา เบื่อทำงานที่นี่จะแย่อยู่แล้ว”
“ถึงคุณทินกลับ แต่คุณดนย์ก็ยังเป็นประธานคณะกรรมการบริหารอยู่นะครับ อย่าลืม” เลขาเตือน
“เป็นแต่ตำแหน่ง รับแต่เงินปันผล เรื่องงานจะมองให้ทินทำ” ธีรดนย์ยักไหล่ ส่วนเลขาที่ ‘รักทินชอบทิน’ กำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อผู้เป็นเจ้านายทำตาตื่นขึ้นมาทันใด
“เต้ย เร็วเข้าๆ เร่งเร็วเข้า” ธรดนย์ส่งเสียงลั่น
“หา อะไรนะ” เลขาทำหน้าเลิ่กลั่ก
“เหยียบเข้าสิ เร่งตามให้ทัน” เจ้านายชี้มือให้คนขับดูมอเตอร์ไซด์สามคันที่เพิ่งแซงรถเบ็นซ์ S500 ขึ้นหน้าไปทางด้านซ้าย
“ไม่เอานะ เต้ยไม่ชอบขับเร็ว”
“เต้ย นี่เบ็นซ์ เอส 500 นะ ไม่ใช่แดวู เร่งเครื่องเดี๋ยวนี้” ธีรดนย์สั่ง
“ถึงเป็นเฟอรารี่ เต้ยก็ไม่เร่ง” เลขายังดื้อ ไม่ยอมทำตาม
“งั้นจอดข้างทางเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า” ธีรดนย์เร่งเลขา “เร็วๆ เข้าสิเต้ย เดี๋ยวจะตามไม่ทัน”
“คุณนี่เป็นเอามาก จะซิ่งรถไล่ตามเขาทุกครั้งไป อะไรนักหนา” เต้ยโวยวาย แต่ก็พยายามเบี่ยงรถเข้าเลนซ้ายสุด ตามองกระจกมองหลังอย่างระมัดระวัง ปากก็พูดพึมพำว่า “อย่าเพิ่งแซงซ้ายมาสิวะ ไอ้...”
ธีรดนย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะเลขามัวแต่เชื่องช้าไม่ทันใจ พอรถจอดข้างทางธีรดนย์รีบเปิดประตูวิ่งอ้อมมาด้านคนขับแล้วสั่งเลขารีบวิ่งไปเปลี่ยนที่นั่ง
“เร็วสิเต้ย” ธีรดนย์ตะโกนเร่ง
“เร็วแล้วคร้าบ” เต้ยตาลีตาเหลือกอ้อมรถขึ้นไปนั่งบนเบาะคนขับและยังไม่ทันได้ปิดประตู คนขับใจร้อนก็ออกรถ
“พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย” เต้ยพึมพำ มือดึงเข็มขัดนิรภัยคาดเอวแล้วนั่งหลับตาปี๋ “ขออย่าให้ลูกอ๊วกใส่เสื้อ DKNY กับ Armani ของแท้ตัวใหม่เลยนะ”
“คิดหรือว่าจะรอด” ธีรดนย์คำราม ตามองตรงไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น
“คุณดนย์ เต้ยยังไม่มีแฟนนะ” เลขาคนเก่งตอนนี้หน้าซีดเพราะเจ้านายเร่งความเร็วรถขึ้นจนน่ากลัว “ยังไงก็ไม่ทันหรอกคุณดนย์ เขาแซงไปตั้งนานแล้ว”
“เดี๋ยวก็ไปติดไฟแดง” ธีรดนย์ตอบห้วนๆ
“แล้วไง คุณจะลงไปจับเขาใส่กุญแจมือหรือไง”
“เดี๋ยวก็รู้”
“คุณดนย์ เต้ยยังไม่มีแฟนนะ” เลขาคนเก่งตอนนี้หน้าซีดเพราะเจ้านายเร่งความเร็วและขับรถปาดไปปาดมาจนน่ากลัว “ยังไงก็ไม่ทันหรอกคุณดนย์ เขาแซงไปตั้งนานแล้ว”
“เดี๋ยวก็ไฟแดง” ธีรดนย์ตอบห้วน “ยังไงผมก็ไม่ปล่อยให้หายไปอีก”
“แล้วไง คุณจะลงไปจับเขาใส่กุญแจมือหรือไง”
“เดี๋ยวก็รู้” ธีรดนย์เค้นเสียงออกมาจากริมฝีปาก
ไม่นาน สิ่งที่ธีรดนย์พูดก็เป็นความจริงๆ รถติดไฟแดง มอเตอร์ไซด์สามคันจอดอยู่เลนซ้ายสุด มีรถกระบะจอดอยู่ด้านหลัง โชคดี รถเบ็นซ์ของธีรดนย์แล่นเข้าจอดช่องกลางข้างๆ มอเตอร์ไซด์ทั้งสาม ผู้ขับขี่คันหน้าสุดหนมามองพอดี ครั้นเห็นว่าใครกำลังมองอยู่จึงยกมือขึ้นทักทาย
เต้ยยิ้มรับแล้วรีบหันไปทางธีรดนย์ด้วยความตกใจที่ฝ่ายนั้นเปิดประตูรถเดินอ้อมไปหาวิธวินท์
“ว่าไง พ่อตัวดี” ธีรดนย์ส่งเสียงแต่ทันใดก็ต้องชะงักแล้วอ้าปากค้างและตาค้างที่อยู่ๆ มอเตอร์ไซด์ BMW สีน้ำเงินพุ่งทะยานผ่าไฟแดงหายไปต่อหน้าต่อตาด้วยความเร็วสูง
“เฮ้ยวินท์” บารมีซึ่งจอดรถอยู่ข้างๆ ตะโกน แล้วหันมามองชายหนุ่มร่างสูงที่ลงจากรถเบ็นซ์เดินเข้ามาใกล้
“คุณเป็นเพื่อนเขาหรือ” ธีรดนย์ถาม
“เอ่อ...” บารมีอึกอัก หันไปมองเพื่อนที่จอดรถอยู่เยื้องไปทางด้านหลังก่อนจะพยักหน้า แล้วสองหนุ่มก็พร้อมใจกันเร่งเคลื่องเลี้ยวซ้ายหนีไปหน้าตาเฉยเช่นกัน
“อะไรวะ” ธีรดนย์อุทานด้วยความหงุดหงิด ยกมือขึ้นเท้าสะเอวมองตามอย่างไม่เชื่อสายตา
“จะไฟเขียวแล้วนะคุณดนย์ เดี๋ยวก็ตามไม่ทันหรอก” เสียงเลขาผู้ห่วงใยดังขึ้นจากด้านหลัง ธีรดนย์หันไปมองมาขวางจึงเห็นว่าคนที่ลดกระจกลงมารียกเขานั้นทำหน้ายิ้มๆ อย่างสะใจ
“คอยดูเถอะ อย่าให้เจออีกนะ” ธีรดนย์บ่นพึมพำเมื่อกลับเข้ามานั่งในรถ “แสบจริงๆ เลย”
“ก็เขาคงกลัวคุณ อยู่เฉยๆ ลงรถเดินเข้าไปจะเอาเรื่อง เป็นใครก็ต้องหนี” เต้ยเข้าข้างมอเตอร์ไซด์
“ไฟแดงเลยนะเต้ย เขาผ่าไฟแดงไปดื้อๆ เลยนะ ด้วยความเร็วร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเลยมั๊ง” ธีรดนย์ตบพวงมาลัยอย่างหงุดหงิด “แล้วนี่เมื่อไหร่ไฟมันจะเขียวซักทีวะ”
“น่าจะเร่งเครื่องยกล้อเหมือนในหนัง” เต้ยอมยิ้ม “ไม่น่าเชื่อนะวาเด็กสุภาพเรียบร้อยอย่างคุณวิธวินท์จะใจถึงขนาดนี้”
“สุภาพเรียบร้อย ฮึ พูดออกมาได้” ธีรดนย์เบ้ปาก
“ตอนที่มานั่งเฝ้ารอพบคุณทุกครั้งเขาก็สุภาพมากเลยนะครับ เงียบ นิ่ง เยือกเย็น พูดจาดีด้วยล่ะ อ่อนน้อมถ่อมตน น่ารัก ไม่มีท่าทีจะเป็นคนชอบหาเรื่องคนอี่นก่อนเลย”
“คุณคิดว่าผมหาเรื่องเขาก่อนงั้นสิ”
“เปล่าพูดนะ ก็แค่อธิบายลัษณะของเขาทั่วๆ ไป ซึ่งลักษณะที่เห็นนั่นนะ คนที่จะหาเรื่องคนอื่นก่อนไม่น่าจะใช่คุณวิธวินท์”
“เต้ย” ธีรดนย์เรียกชื่อเลขาเสียงเข้ม
...ไม่ว่าจะพูดใหม่แบบไหน ลงท้ายเต้ยก็กระทบกระเทียบเขาอยู่ดี...
...วิธวินท์ เจอกันอีกคราวนี้จะจับตีก้นซะเลย นี่นะหรือสุภาพเรียบร้อย เต้ยพูดออกมาได้ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเป็นยังไง...
...ร้ายที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมาเลยล่ะ...
*********************************9******************

[โน๊อา]

ไม่ได้จิ้มก้นพี่นายมานาน

945 แล้ว อยากหื่น ๆ มั่งอ่ะ

[pongsj]

เจอประชิดตัวขนาดนี้ยังหนีไปได้เลย อิอิ

[andy_kwan]

คุณดนย์จะกินลิงน้อยคงต้องไปฝึกปรับระดับวิทยายุทธใหม่ อิอิ

[Fujitaga]

ขนาดเจอจะ ๆ อย่างนี้ ยังปล่อยให้หนี ไปได้ อยากนี้เรียกว่า ฝีมือ
ลดน้อยถอยลงแล้ว หรือป่าวครับ คุณดนย์
แถมยังมียืมหน้าคนอื่น เข้าปฏิบัติการด้วย มันน่านักนะเนี่ย
กลับไปกรุงเทพฯ เต้ยจะเหนื่อยอีกแน่ ๆ เลย เป็นกำลังใจให้เต้ยนะครับ

ก่อนไป +1 ให้พี่นายอีกดีกว่า 

วันนี้ไปตรวจสุขภาพประจำปีมาครับ หมอบอกว่าสบายดี ตับไตไส้พุงทุกอย่างยังอยู่ดีมีสุข
เหตุผลก็เพราะไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ แต่ต้องลดคอเลสเตอรอลลงมาอีกนิด

นี่ขนาดไม่มีใครทำอาหารยังต้องลด คอเลสเตอรอลนะเนี่ย  (ล้อเล่นนะครับ)

[mecon]

เฮ้ออทั้งเจ้านายและลูกน้องเสียน้ำตามๆกัน 55555
การี๊ดดดดดดดดดคุณสารวัตรเสร็จคุณเต้ยแล้ว อั๊ยยยยยยยยย
ขาดทุนชิมิคะสารวัตร แร๊งเกิ๊น
ส่วนคุณดนย์คระจินตนาการชั่งบรรเจิดน่าสงสารริคกี้จริง
ถ้าได้รูปที่เต้ยถ่ายบันท้ายผ้าเปียกแนบเนื้อเนี่ยไม่ลงไปดิ้นๆ สั่งให้คุณเต้ยไปจับ
คุณวินท์ขัีงที่Dazzleแน่ๆ

คุณวินท์หนีทำไมล่ะนั่นคุณดนย์ยิ่งคลั่งเข้าไปใหญ่
ยิ่งยากยิ่งอยากได้อยากเอาชนะ 555 งานนี้มีคุณเต้ยเป็นแบคด้วย
คงไม่ง่ายสมใจคุณดนย์หรอก
แต่เห็นเต้ยกัดจิกคุณดนย์แล้วสงสารอ่ะ แบบว่าจิกซะคุณดนย์สะอึกแล้วก็
กระอักเลือดเลยอ่ะปากกัดเจ็บจริงๆ คุณเต้ยเนี่ย มีการแก้ตัวด้วยว่าต้องเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม 55
 แบบนี้ถ้ามีแฟนแนวแกงจืดเนี่ย ไม่ขย่ม..เอ้ยข่มแฟนแย่เลยเหรอ 5555

คุณนายเลิสเลออลังการมากๆคะ ช๊อบชอบ อ่านแล้วมีค.สุขแก้มจะปริอีกล่ะ

+1 จัดไปคะ จะได้มีเมียซะที

[akaipee]

  ใกล้แค่นี้ ยังจับไม่ได้อ่ะคุณดนย์ ยิ่งมีคุณเต้ยเป็นแบค

คุณดนย์ลงแดงแน่ๆๆ

ทั้งเจ้านายทั้งเลขา แรง

+1 ค่ะ รอตอนต่อไป 

[MRpongrapee]

ผ่านไป 9  ตอนล่ะ  แต่คู่นี้คุยกันยังไม่ถึง 15 นาทีเลย   

[l_k]

เกือบจับได้แล้ว หนีรอดไปจนได้

เจ้าแมวเหมียว...........อดตามเดิม 



มาต่อเร็วๆนะครับ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

[wan]

ยังเล่นซ่อนแอบกันต่อไป

+1 เพิ่มให้พี่นายอีกนะครับ