จบแล้วค่ะ เนื้อเรื่องหลักก็น่ารักมากนะคะ อ่านไปปริ่มไป พี่ทองมันบ้าาาาา มันเป็นคนบ้าาาาา 5555 แต่ยินดีกับชงโคด้วยมากๆจริงๆค่ะ ปั๋วรักปั๋วหลง โชคดีจริงๆเลย
ส่วนตอนพิเศษษษษษ
หมั่นไส้หลิน นังหลินปิงงงงง ชอบรักคนมีเจ้าของแล้ว คืออะไรรรร... ไม่ชอบที่หลินว่าเล้งร่าน ทำร้ายจิตใจกันไปนะ เห็นเป็นของตายชัดๆสิ ที่พูดนั่นคืออะไร คือคิดว่าคืนเดียวจบ แต่ตัวเองก็ไม่จบป่ะะะะะะะะะ
เอาจริงๆสงสารเล้ง บิ้ว แมวนะคะ สงสารเค้า
บิ้วยังดี พี่ตั้มหย่ากับเมียแล้วมาจีบ เล้งก็ยังสับสนกับแฟนเก่ากับหลิน เจ็บกันมาเยอะ สงสารตรงที่บอกว่าไม่มีใครรัก ทำตัวดีเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้ใครยินดีหรอก โถถถถถถถถถถ ลูกกกกก มาให้ป้าปลอบมะ T^T
สงสารแมวก็สงสาร...เหมือนตามรักเขาข้างเดียวมาหลายสิบปี โบรักแมวจริงเหรอ อาจจะรักจริงแต่เราว่าอาจจะรักตัวเองมากกว่า ไหนบอกว่ารู้ไงว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว ก็เห็นแก่ตัวจริงๆนะที่ทำกับแมวอ่ะ ถ้ารำคาญก็บอก ถ้าไม่รักแล้วก็บอก ไหนว่าเชื่อใจแมวไง ที่เป็นอย่างนี้เราว่าเพราะโบอาจจะเก็บเรื่องหลายๆเรื่องไว้กับตัวเองด้วยหรือเปล่าคะ รอจนถึงเวลา แล้วก็ปล่อยตู้มออกไป ก็จริงอยู่ที่ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรอก ทำตามความรู้สึก ทำตามใจตัวเอง แต่โบก็เห็นแก่ตัวมาก ถ้ารักแมวจริงก็น่าจะบอกอาการป่วยของตัวเองนะ ถ้ารักจริงก็บอกแมวสิ จะได้ช่วยกัน ตัดใจปล่อยมือจากแมวง่ายไปนะคะ หรือบางทีโบอาจจะคิดว่ารัก แต่ความจริงแค่ผูกพันธุ์ต่างหาก
ยังไงก็ขอให้แมวเจอคนรักคนใหม่ที่จะรักแมวจริง และแมวก็รักเขาจริงนะคะ
ส่วนโบ...ยินดีด้วยที่ได้เจอกับพี่ฟา ขอให้รักกันดีๆนะคะ พี่ฟาใจกว้างเป็นมหาสมุทรเลยจริงๆ เห็นด้วยว่า แค่ตอนพิเศษตอนเดียว โบพูดกับพี่ฟาเยอะกว่าที่พูดกับแมวมาทั้งเรื่องอีก โอ้ยยยยย
ขอบคุณคนแต่งอีกครั้งนะคะที่แต่งเรื่องราวดีๆออกมา ถึงฟีลมันจะยังหน่วงๆอยู่ก็ตาม เหมือนมีปมที่ยังค้างคาอยู่เลยอ่ะค่ะสำหรับเรา T^T แต่ก็ขอบคุณนะคะ