หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[nongrak]

ต้าต้องเป็นคู่หมั้นติณณ์แน่เลย สงสารนานา

[kiyomaro]

เพิ่งได้มาอ่านสนุกมากจ้า

[bellity]

งานเข้าแล้ว ส่วนริต้าแอบรักใครละเนี่ย คาดว่าคงไม่ใช่ตินแน่ๆ

[hotladyanyavee]

ขอตอนต่อไปได้ไหมค่ะ

[diFil]

' ให้ตายเถอะ ปล่อยไว้อย่างนี้ผมจะโงหัวไม่ขึ้นเอานะ'
แค่นี้ก็แย่แล้วไม่ใช่รึไงนาเอ๊ยย 
ติณห์นี่หวานจริงจริงงง เขินแทนนาเลย ฮาฮาา

[hotladyanyavee]

+1รอตอนต่อไปติณจะเเก้ตัวไง

[maple4120]

โอ๊ะโอ รถไฟชนกันซะละ(รึป่าวหว่า?)
รอตอนต่อไปนะคะ

[lovetn]

รอตอนต่อไปด้วย ช้อบชอบนานา อิอิ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 13 เรื่องราว

   <Tinn talk>

“ต้องให้พามาซื้อของแบบนี้ รบกวนพี่ติณห์แย่เลยนะคะ”

“ไม่เป็นไร เป็นหน้าที่ของพี่อยู่แล้ว”

ผมหักพวงมาลัยจอดที่ลานจอดรถในห้างแห่งหนึ่ง เป็นอีกวันที่ผมต้องทำหน้าที่เป็นคู่หมั้นให้กับน้องริต้าตามข้อตกลงที่เราสองครอบครัวคุยกันไว้

ความจริงครอบครัวผมกับน้องริต้าก็เป็นครอบครัวที่สนิทกันมากครับ เราสองคนก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แน่นอนว่าเต็นท์กับพี่ตุลย์ก็ด้วย

ถ้าถามว่าแล้วทำไมถึงต้องเป็นผมที่ต้องแต่งงานกับน้องริต้า ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมอายุไล่เลี่ยกับน้องก็ได้ล่ะมั้ง

“ต้าไปซื้อที่ร้านตรงนั้นนะคะ”

“อืม งั้นพี่ขอตัวแป๊บนะ”

“ค่ะ”

ข้อดีอย่างหนึ่งที่ได้คู่หมั้นเป็นน้องริต้าก็คือ หนึ่งเธอไม่ขี้โวยวาย ไม่บ่น สองไม่ตื๊อ สามไม่ทำตัวเป็นเจ้าของเหมือนที่คนอื่นพึงจะทำต่อคู่หมั้นตัวเอง และสี่คิดว่าเธอเองก็คงไม่ได้รู้สึกกับผมเกินพี่น้อง แต่ข้อนี้ผมยังไม่แน่ใจเท่าไร

“สวัสดีค่ะคุณติณห์”

“ครับ”

ผมยิ้มให้พนักงานในร้าน ร้านเครื่องประดับนี่เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของครอบครัวผม ก็เป็นพวกร้านอัญมณีธรรมดาๆนี่แหละครับ

ผมไล่มองแหวนในตู้โชว์ไปเรื่อยๆ อืม...นานาจะชอบแบบไหนนะ ผมซื้อไปฝากให้ตกใจเล่นดีกว่า

“คุณติณห์จะซื้อไปให้ใครหรอคะ”

“คนพิเศษครับ” ผมยิ้มให้เธอ

“แฟนรึเปล่าคะ”

“ฮ่าๆ ก็ประมาณนั้นแหละครับ อ้อ ผมขอดูวงนี้หน่อยสิ” ผมชี้แหวนเงินที่มีเพชรเม็ดเล็กๆติดอยู่ มันดูน่ารัก กะทัดรัดเหมาะกับเจ้าตัวดี

“วงนี้เป็นคอลเลคชั่นพิเศษค่ะ เพชรตรงนี้เอาไปปรับเปลี่ยนได้ แต่ต้องสั่งทำประมาณหนึ่งอาทิตย์ค่ะ”

ผมตัดสินใจอยู่ซักพักก่อนจะตัดสินใจสั่งซื้อ

“เอาตามนี้นะ ถ้าเรียบร้อยแล้วติดต่อผมด้วย”

“ทราบแล้วค่ะ”

ผมเดินออกมาจากร้านอย่างอารมณ์ดี อดใจที่จะเห็นหน้าตาตื่นๆของนาไม่ไหวแล้วสิ

ผมเดินวนอยู่แถวนั้นซักพัก แล้วกลับไปหาน้องริต้าที่ร้านเครื่องเขียน เธอกำลังคุยกับใครก็ไม่รู้อยู่

“ต้า!”

“พี่ติณห์ ช้าจังค่ะ ต้าซื้อของเสร็จนานแล้ว” ริต้าหันมาหาผม และเป็นจังหวะเดียวกับที่ตาของผมไปสบกับตากลมๆที่อยู่ด้านหลังริต้า

....นานา

“จริงสิ นานี่พี่ติณห์ พี่ติณห์คะ นี่นาเพื่อนต้า”

“ติณห์......?” นานาทำหน้าเหมือนยังประมวลผลไม่ได้

“ผมเอง” ผมย้ำกับนานาที่เหมือนสติจะเบลอๆไป

ไม่รู้ว่ามองผิดหรือเปล่า แต่แวบนึงในตาคู่นั้นมีแววสับสนอย่างประหลาด

“อ้าว รู้จักกันหรอกหรอคะ”

ผมยิ้มให้ริต้าแทนคำตอบ

“ทำไมพี่ติณห์ทำแบบน....อื้อ!!” กราฟที่ท่าทางจะโวยวายถูกนานาปิดปากไว้แน่น

“งั้น กลับก่อนนะ ไว้เจอกันริต้า” พูดจบก็ทำท่าจะเดินออกไปเลย แต่ช้ากว่าผมที่คว้าข้อมือไว้

“คืนนี้ผมโทรหานะ”

นานามองหน้าผมสลับกับริต้า ก่อนจะยิ้มฝืนๆ

“จะโทรมาทำไม ไม่ว่างหรอก ไปละ” แล้วเจ้าตัวก็เดินจากไป

ผมมองแผ่นหลังเล็กๆค่อยหายไปในฝูงชน ไม่เข้าใจว่าท่าทางรีบร้อนนั่นมันคืออะไร

“เรียบร้อยนะ ต้าจะซื้ออะไรเพิ่มหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ กลับเลยดีกว่า”

ผมขึ้นมาประจำที่คนขับเหมือนเดิม ความเงียบในรถทำให้ผมต้องเปิดเพลงคลอเบาๆเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น

“นาดูแปลกๆนะคะ” ริต้าเริ่ม

“พี่ก็คิดว่าอย่างนั้น” ผมพลางคิดถึงท่าทางของนานา เป็นอะไรไปอีกนะ

หรือเรื่องของริต้า?

จะว่าไป ผมก็ไม่เคยบอกเลยนี่นะว่าคู่หมั้นของผมเป็นใคร

….. เงียบ

….. เงียบ

“มีอะไรรึเปล่าคะพี่ติณห์”

“…..”

“ต้าว่า เรื่องของเรามัน....”

(oh! honey Don't you worry you'll be just fine)

เสียงโทรศัพท์ขัดขึ้นมา ริต้ามองหน้าจอแล้วยิ้ม

“Hi, Mathew”

เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของริต้าทำให้บรรยากาศชวนอึดอัดเมื่อกี้ผ่อนคลายลง อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่โทรมาคือใคร เห็นแบบนี้แล้ว ผมคิดว่า

.....ริต้าเองอาจจะมีแฟนอยู่แล้วก็ได้



   <Nana Talk>

   “นา มึงจะลากกูออกมาทำไม กูกำลังจะเคลียร์กับพี่ติณห์ให้มึงอยู่นะ!!” ไอ้กราฟโวยวายทันทีที่ผมปล่อยให้มันเป็นอิสระ

   “มึงเงียบไปเลยไอ้ห่ากราฟ”

   “นาทำแบบนี้ไม่ถูกนะ ทำไมไม่พูดกันให้รู้เรื่องไปเลยล่ะ” วุ้นเส้นออกความเห็นบ้าง

   “ก็มันทำไม่ได้”

   ผมตอบแล้วเอามือปิดหน้า

   คนที่ริต้าชอบคือติณห์หรอ?

   ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ริต้าที่เป็นเพื่อนผมก็คงจะดีกว่านี้ แล้วแบบนี้จะให้ผมไปทำร้ายจิตใจริต้าที่ชอบติณห์แบบนั้นได้ไงล่ะ โธ่! ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจผมเลยวะ!!

   “ทำไมจะทำไม่ได้ เมื่อกี้ก็กำลังจะทำอยู่ไงเล่า!!” กราฟตะคอก ผมหันไปมองมันตาเขียว

   “ก็เพราะกูกับติณห์ไม่ได้......!!” ผมหยุดกะทันหันเมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป

   “ไม่ได้อะไรนานา”

   “……….”

   “นา!”

   …..เงียบ

   “กูกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน”

.
.

.


.

   ผมโดนเค้นคอให้เล่าเรื่องทุกอย่างออกมา ผมจะพรุนอยู่แล้วครับตอนนี้ โดนซักนั่นซักนี่ มันเห็นผมเป็นนักโทษประหารหรือไงวะ รู้มั้ยว่ากูก็เครียด! ไม่รู้จะทำไงต่อดี คนนึงผมก็ชอบ อีกคนก็เพื่อน อยากจะบ้า!

   “ทำไมมึงโง่แบบนี้วะนานา”

   “เออ ขอโทษแล้วกันที่กูมันโง่แบบนี้” ผมปากยื่น

“เผลอไปชอบเค้าแบบนี้แล้วมึงจะเอาไงต่อ”

“ก็ไม่รู้.....เฮ้ย!?” ผมมองไอ้กราฟกับไอ้วุ้นที่ยิ้มกรุ้มกริ่ม มันหลอกถามผมนี่!

มันสองคนพร้อมใจกันตบบ่าผม

“ดูมึงก็รู้แล้วว่าคงหลงเค้าจนหัวปักหัวปำ”

“ช่ายๆ รอโทรศัพท์จากเค้าทุกวันแบบนี้ ถ้าจะบอกว่าไม่ได้ชอบไม่ได้รัก คงไม่มีใครเชื่อ”

อับอาย อับอาย ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ แล้วติณห์จะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าผมรู้สึกยังไง

ทำไงดี ผมสับสนไปหมดแล้ว

.

.

.

.

   (Rrrrrrr)

   ……..

   (Rrrrrrr)

   …….

   (Rrrrrrr)

   “รำคาญว่ะนา รับทาศัพท์ดิ๊”

   ผมนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโทรมา แต่ผมไม่รู้จะคุยอะไรนี่สิ

   “ไม่รับก็ปิดเครื่องไป”

   ผมยังนอนนิ่งเหมือนเดิม จนไอ้กราฟทนไม่ไหวเดินมาตัดสายและปิดโทรศัพท์

   “ทำอะไรของมึงวะ!” ผมแย่งโทรศัพท์มาจากมือของกราฟและเปิดเครื่องใหม่

   แม่ง กูแค่ชอบชื่อที่โชว์ตอนโทรเข้ามันผิดหรือไง แม่ง ปิดเสียงก็ได้วะ

   “มึงโรคจิตว่ะนานา”

   “เรื่องของกู”

   ผมวางโทรศัพท์ไว้เหมือนเดิม แต่.....ไม่มีใครโทรมาแล้ว

   เฮ้อ ผมเอาหน้าซุกลงกับหมอนอีกรอบทำไงดีๆๆ เออ อ่านการ์ตูนดีกว่า ผมหยิบการ์ตูนที่ยังอ่านไม่จบมาพลิกๆเปิดๆดู แต่ก็ต้องโยนกลับไปที่โต๊ะข้างเตียงใหม่ ซักพักก็หยิบมาอ่าน แล้วก็โยนกลับไปใหม่ ทำแบบนี้อยู่หลายครั้ง จน....

   โป๊ก!

   “โอ๊ยย!! เชี่ยเจ็บนะเว้ย!” ผมมองไอ้กราฟตาเขียว แม่ง ตบมาได้

   “มึงเลิกบ้าซะทีแล้วก็ไปอาบน้ำนอนซะ”

   “เออ!”

   หงุดหงิดๆ รำคาญเว้ย

   ก๊อกๆ

   “วุ้นไปเปิดประตูดิ๊ จะอ่านหนังสือ” ไอ้กราฟสั่ง

   ผมเลยเข้าไปในห้องน้ำ น้ำเย็นๆทำให้ผมสงบลงได้บ้าง แต่ก็ไม่ทั้งหมด ยังคงคิดถึงเรื่องติณห์กับริต้าอยู่ เลิกเลยดีมั้ย เฮ้ย บ้าๆ ไม่เอาหรอก มันเร็วไป ถึงจะต้องเลิกอยู่แล้วก็เหอะ แต่ขออยู่แบบนี้ไปก่อนไม่ได้รึไง แล้วถ้าริต้ารู้ล่ะ โอ๊ยๆ เราต้องมองหน้ากันไม่ติดแน่ ๆอุตส่าห์เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วเชียวนะ

   ผมเช็ดตัวแล้วใส่เสื้อผ้า เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยอาการตาเบลอ

   “จะนอนแล้วหรอ” เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูถาม ผมตอบกลับอย่างเคยชิน

   “อือ......เฮ้ย!” ผมมองคนที่นั่งอยู่ปลายเหมือนเห็นมนุษย์ต่างดาว

   ติณห์มาได้ไงวะ!

   “ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม” ติณห์พูดพร้อมกันลุกขึ้น และเดินเข้ามาใกล้

   “กะ ก็ อาบน้ำอยู่ไง” ยิ่งเข้ามาผมก็ยิ่งถอยหนี ตายห่า จะหนีทำไมวะ “แล้ว....แล้ววุ้นกับกราฟล่ะ”

   “เห็นบอกว่ามีธุระ เลยออกไปกันหมดแล้ว”

   ไอ้เพื่อนเลว ไอ้เพื่อนเวร พวกมึงนะพวกมึง!

   กึก

   และผมก็ถอยมาจนหลังติดกำแพง เชร๊ดดด ฆ่าผมสิ ฆ่าผมเลย!

   “หนีทำไมครับ” ติณห์กักตัวผมไว้ด้วยมือข้างนึง และยื่นหน้ามาใกล้

   “ปะ เปล่า” หัวใจผมเต้นโครมคราม เต้นแรงมากเหมือนจะหยุด

   “นา.... หน้าแดงอีกแล้ว” ติณห์ยิ้มอารมณ์ดี......มาก

   ฮึ่ย เสียเปรียบอีกแล้ว ดูยังไงผมก็เสียเปรียบไอ้ผู้ชายตัวโตตรงหน้านี่เห็นๆ

   แล้วจู่ๆ ติณห์ก็โน้มหน้าลงมา ผมที่ทำท่าจะสมยอมก็นึกถึงผู้หญิงอีกคนที่ยิ้มให้เลยอาศัยจังหวะนาทีทองมุดตัวอกมาจากวงแขนนั่นทันที

   พอออกมาแล้วก็นึกเสียดายแปลกๆ....ไม่ใช่แล้ว ผมล้อเล่นน่ะครับ แหะๆ

   “มาทำไม” มันคือคำถามสิ้นคิดที่ผมพึ่งคิดออกเมื่อกี้ครับ ไม่รู้ทำไมเวลาประหม่ามันมักจะเป็นแบบนี้ทุกที

   “มาหา” ติณห์ยักไหล่สบายๆ พร้อมกับเดินมานั่งที่เดียงอีกครั้ง แล้วเค้าฉุดมือผมให้นั่งลงข้างๆด้วย

   “แล้ว....ริต้าล่ะ”

   “ผมพาไปส่งตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว”

   ……

   “นา วันนี้ดูแปลกๆนะ” ติณห์เว้นช่วงไปครู่นึง “เป็นอะไรรึเปล่า”

   “….อืม” ผมยอมรับอย่างไม่รู้จะทำยังไง

   ติณห์จับมือผมและบีบเบาๆ

   “ที่ว่าคู่หมั้น ริต้าหรอ”

   “ใช่”

   ติณห์พูดออกมาง่ายๆ ผมเลยไปต่อไม่ถูกซะงั้น

   “เราเป็นแฟนกัน.....แบบหลอกๆ เพราะติณห์ไม่อยากหมั้นริต้าใช่มั้ย”

   “อื้ม” 

   “แล้วริต้าล่ะ รู้สึกยังไง” ผมกลั้นใจถาม

   “ผมไม่รู้”

   “แต่ริต้าเป็นเพื่อน” ถ้าริต้าชอบติณห์ ผมจะทำร้ายเธอได้ยังไง

   ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม

   “นากังวลเรื่องน้องริต้า?”

   “ก็ใช่น่ะสิ นากับต้าเป็นเพื่อนกันนะ เพื่อนน่ะเพื่อน เพื่อนๆๆๆ รู้จักมั้ย” ผมเริ่มวีนแตก

   “เข้าใจแล้ว” ติณห์พูด ยืดตัวขึ้นเต็มความสูง

   เข้าใจอะไร?

   “งั้นผมไปก่อนนะ”

   “เอ๊ะ อะไรนะ? ติณห์!”

   ติณห์ที่กำลังจะออกจากห้องหันมาเพราะเสียงเรียกของผม เค้ายิ้มนิดๆ และกวักมือเรียกผมเข้าไปใกล้ และ.....

   โน้มตัวลงมาใช้ปากเค้าสัมผัสกับข้างแก้มผมครู่หนึ่ง ก่อนจะผละออก

   “อย่ากังวลไปเลย ไปนอนเถอะ”

   ผมพยักหน้าลอยๆ สติหลุดออกไปชั่วขณะ

   แล้วคืนนี้ ก็ฝันดี.......แบบงงๆ
   

ตัด..
ฉึบ!!!
ทำร้ายจิตใจคนอ่านอีกแล้ว

ไม่ได้ทำร้ายจิตใจนะคะ วันนี้มาต่อแล้ว ครึๆ

นังริต้ามันจะแฟนหรือยังไม่มีไม่รู้

รู้แต่ว่าตอนนี้อยากตบอิพี่ติณห์

เห็นรีนี้แล้วต้องพาติณห์ไปลี้ภัยซะแล้วล่ะ - -*



เอาล่ะ วันนี้กลับมาต่อที่รีเดิม เพราะตอนนี้มันสั้นเกินไป
คนอ่านอย่่าลืมดูแลสุขภาพด้วย ตอนนี้น้ำท่วมหลายที่มาก

ขอบคุณทุกท่านที่ิติดตาม คนเขียนอ่านคอมเม้นต์แล้วมีความสุขมากๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ

'สวนส้ม'

 

[aofaof]

ง่าาาา

[bulldog17]

คลุมเครืออีกแล้ว
 

[l3iZal2l2e]

เอ่อ .... พี่ติณไม่รู้รึว่านานาเป็นอะไร -___-
สั้นจังค่ะตอนนี้
 

[Sorso]

ตัด..
ฉึบ!!!
ทำร้ายจิตใจคนอ่านอีกแล้ว

[LalaBam]

พี่ติณห์ไปง้อเลยนะ รู้ป่าว

[koikoi]

นานางอนแน่เลยตามไปง้อด่วน

[lidelia]

รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ 

[midnightblue]

ไม่ใช่ว่ายัยริต้าแอบชอบติณห์อยู่นะ โอยยยยยดราม่าอีกแร้ว

[nightsza]

มันยังไงกันแน่เนี่ย?? ริต้าอะ

[roseen]

 

[Yunatsu]

มาสั้นๆก้ได้

แต่มาบ่อยๆน้าาาา

ค้างโครตตตตต

อะไรยังไงงงงง

[killy]

นานาจะคิดยังไง ไม่ใช่กลับไปร้องไห้อีกนะ 

[tsukiko]

รออีกแล้วๆ

[4559]

นานาสู้ๆ

[iforgive]

มาม่าเหรอ  จัดมา

[HappyMelon]

โอ๊ย อิพี่ติณห์นี่ซื่อบื้อปะเนี่ย
ไม่รู้เลยรึไงว่านานาเป็นอะไร บร๊ะ
เป็นแบบนี้ไม่เชียร์ละนะ สงสารน้องนานา งือออออ

[KimGeeHu]

สงสารนานาอีกแล้วอ่ะ
พี่ติณห์ ไปเคลียร์ด่วนๆ

[mickeynut]

มาอัพด่วนๆโล้ดดด ติดงอมแงม

[Wins_Sha]

สั้นอ่ะ

ยังไม่เคลียร์เลย

 

[hotladyanyavee]

ท่าทางแบบนั้น ไม่ใช่เรียกสับสนค่ะติณ แต่เรียกว่า น้องนานาๆงอน

[THiiCHA]

นังริต้ามันจะแฟนหรือยังไม่มีไม่รู้

รู้แต่ว่าตอนนี้อยากตบอิพี่ติณห์