.
.
แดกบุฟเฟ่ต์เนื้อย่างกันเต็มอิ่มพวกมันก็ยังไม่จบประเด็นนี้ ล้อกูยันลูกบวชเลยมั้ย ทีพวกมึงไปเล่นบาสให้เสียเหงื่อแล้วมาแดกเนื้อสามร้อยกิโลกรัมกูยังไม่บ่นเลย ตอนนี้พวกมันให้ความสนใจกับไอติมและมาร์ชเมลโล่ปิ้งอยู่ครับ ด่าได้
“หน้างอเป็นปลาทูเชียวว” ไอ้กลางทักถ้าไม่ติดว่ามีผัวแล้วนะมึง...
“ปลาทูบ้านป้ามึงหล่อขนาดนี้”
“จ้า.....” ไอ้กลางกินไอ้ติมเลอะปากตอบซะกวนตีน เอาเวลาหาเรื่องกูไปกินให้มันไม่เลอะดีกว่ามั้ย เหลือบมองไอ้เปาที่เอาแต่จ้องมาร์ชเมลโล่เสียบไม้แล้วขอหน่อย ขอแกล้งไอ้กลางหน่อย ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้มัน ก่อนจะกัดฟันพูดด้วยความมันเขี้ยว
“ไอ้กลางถ้าไม่อยากให้กูจับจูบ อย่ามายุ่ง”
“อะแฮ่ม!”
“อะไรตีนติดคอหรอ ชะอุ้ย! โทษครับเพื่อนเปา” หันขวับเชียวนะมึง ยกมือไหว้ท่วมหัวเพราะผัวมันหวงครับพี่น้อง
“นี่พวกกูคิดจริงแล้วนะว่ามึงจะไปได้ดีกับทางของ...” ไอ้เบสว่าพร้อมทำท่าร้องเพลง “ทางของรุกอะเพื่อน”
“ขนลุกเลย บรึ๋ย” ผมลูบแขนตัวเอง
“ทำเป็นขนลุก ก็เห็นมึงพูดเล่นกับไอ้กลางอยู่เรื่อย จนไอ้เปาเครียดจนผมร่วงแล้วเนี่ย”
“ไม่...”
“ไม่ร่วงหรอไอ้เปา”
“ไม่ต้องยุ่งกับหัวกูไอ้เบส!!”
“เออนั่นแหละๆ มึงจะลองดูมั้ยเพื่อนเริ่มจากหนังโป๊เกย์แบบขั้นสุดยอด”
“ไม่โว้ย! แต่ถ้ามาแบบเซ็กซี่พี่กล้วยจะใส่ไม่ยั้งเลย” พูดถึงสาวๆ นะครับ จริงๆ แล้วพี่กล้วยชอบคนเซ็กซี่ครับ มองแล้วมันกระชุ่มกระบวย เอ๊ย กระชวย
“อันแหนะๆๆๆ พูดแล้วนะครับเพื่อน” ไอ้ทัพล้อหน้าบานเป็นกระด้ง มันคงเข้าใจว่ากูหมายถึงผู้ชาย เออช่างมัน เหนื่อยเถียงกับพวกคนสมองน้อย
“รับรองมึงจะได้ตามที่มึงพูดเลยเพื่อน”
“เลิกพูดเถอะไอ้ทัพ กูเริ่มแดกติมไม่ลงละ”
“เชื่อกูเถอะน่า มันจะมาโดยไม่รู้ตัว หึหึ”
คำประกาศิตพร้อมกับหน้าตากะลิ่มกะเหลี่ยของไอ้ทัพในวันนั้นก็ไม่ได้มีผลศักดิ์สิทธิ์แต่อย่างใด ผมไม่ได้รอเลยจริงจริ๊งงงง รับทงรับแท้อะ พี่กล้วยยังคงเดินหน้าปากทะลึ่งแซวผู้....หญิงไปวันๆ จนลืมไปแล้วว่าไอ้ทัพเคยออกปากบอกว่ายังไง
ใครจะไปคิดว่าวาจาศักดิ์สิทธิ์ของเทพทัพจะบังเกิดผล ณ วันหนึ่ง...
วันหนึ่งนั้นคือวันนี้นายสืบสกุลเดินทางกลับบ้านอีกเหมือนเคย ไม่อยากยอมรับว่ากลับบ้านทีไรกระผมจะเหมือนคุณชายน้อยในบ้านหลังโต คุณชายป๊า พี่พจม้าค้าบบบ ผมก้มหน้าถอดรองเท้าแล้วก็เริ่มปฏิบัติการตะโกนแหกปากเหมือนแดกโทรโข่งให้อากงข้างบ้านได้ยินด้วยเลย
“กลับมาแล้ว!!!!!!!!....ครับ” เอ่อ เสียงแผ่วเลยกู
ไม่มีใครบอกพี่กล้วยเลยว่าจะมีแขก!!!
“เอ่อ...หวัดดีครับป๊า ม้า อาม่า”
“ตี๋น้อยมานั่งๆๆ” อาป๊าตบเก้าอี้ข้างตัว ส่วนอาเจ้ก็เดินปรี่เข้ามาลากผมไปนั่งท่ามกลางสายตาของครอบครัวตัวเองและครอบครัว...เอ่อ ใครวะ?
“หวัดดีอาแปะซ่งสิอาตี๋”
“จำได้ม้าย แปะเคยมาอยู่บ้านเราตอนสมัยนู้น”
เวลารำลึกความหลังบอกตรงๆ รุ่นหลานไม่เข้าใจหรอกครับ ผมยกมือไหว้อาแปะซ่ง พี่ชายร่วมสาบานของอาป๊าแล้วแอบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ สายโซเชียลครับผมเนี่ย ไม่ค่อยสันทัดในวงสนทธนาผู้ใหญ่เท่าไหร่
“เออมาพอดี! นี่ลูกชายแปะซ่งจะมาอยู่บ้านเราสองสามอาทิตย์นาตี๋”
หือ!!!
ทันทีที่ป๊าพูดจบผมก็เงยหน้าขึ้น แต่พลันสายตาก็ไปสบกับคนๆ นึงที่พึ่งเดินเข้ามาพอดี
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที ใช่เธอรึนี่ ที่คอยตลอดมา
นี่....มัน...
โดนใจ...จอร์ช
ผมมองคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่อึ้งๆ ...ก็หน้าตา รูปร่าง ดูแล้วโคตรเซ็กซี่ โดนกระดองใจพี่กล้วยอย่างแรง ผมไม่รู้ตัวว่าได้ไล้สายตามองคนตรงหน้าอย่างไร้สติแค่ไหน นั่น! ขาขาวๆ พ้นกางเกงนักเรียนขาสั้นทำเอาน้ำลายแทบหก และวินาทีที่เด็กคนนั้นช้อนตามาสบกับพี่กล้วย...
“ตี๋!!”
...โอ๊ย แบบว่าใจมันหายละลายละล่องไปอยู่ไหน
“อาตี๋!!!”
เฮือก!
ม้าเอื้อมมือมาแตะไหล่เรียกสติก่อนพยักพเยิดให้หันไปมองหน้าป๊าที่เริ่มขมวดคิ้วเนื่องจากลูกไม่สนใจฟัง
“คระ...ครับม้า”
“ได้ยินมั้ยเนี่ย นี่น้องตันหยงจะมาอยู่บ้านเราสองสามอาทิตย์นะ ดูสิทำหน้างงอีก สงสัยจำอีไม่ได้แหงๆ” ม้าส่ายหน้าบ่นกับตัวเองเบาๆ
“ได้ ยิน ครับ” ตอบไปด้วยเสียงยานคาง บอกเลยว่าผมเบลอ เบลอว่ารักแถบ...
“นี่ตี๋น้อย หนูตันหยงเรียกอาตี๋เรียกว่าอาเฮียเหมือนที่เคยเรียกก็ได้ ตันหยงเกิดหลังเฮียเขานี่นะ” ม้าจัดการเสร็จสรรพ ผมเช็ดน้ำลายมุมปากมองตันหยงตาไม่กระพริบ นี่เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาสวยมาก ลาบปากไอ้กล้วยมีคนให้ตอดถึงบ้าน แล้วใจก็จะชุ่มฉ่ำพอเห็นเด็ก ...เดี๋ยวนะ เด็ก...ดะ...เด็กผู้ชาย!!!
พี่กล้วยขนลุกซู่อย่างไม่ทราบสาเหตุ หรือว่าน้องเขาจะเป็นรับแท้ที่ตามหาอยู่ เอ๊ะหรือไม่ใช่วะ...แต่ช่างแม่งเหอะ คิดอะไรให้มากมาย รู้แค่ว่าเห็นแล้วอยากจีบ อยากได้ อยากด้ายยยยย
กระผมตาพร่าและควบคุมจังหวะหัวใจไม่ได้ ตลอดการพูดคุยจนกระทั่งบทสนทนาจบลง ตาผมยังมองตรงไปที่น้องตันหยงไม่เสื่อมคลาย น้องทำท่าเอียงอายจนม้าและเจ้ๆ เอ่ยชมไปหลายครั้งว่าน่ารักน่าดูเอ็...เชี่ย เอ็นดู อาแปะซ่งบอกว่าน้องยังเรียนอยู่ม.6 โรงเรียนกางเกงน้ำเงินชื่อดังฝั่งนู้น แปะซ่งกับภรรเมียต้องไปหาอาม่าที่ป่วยอยู่ที่เมืองจีนจึงอยากจะฝากตันหยงไว้ที่นี่ แปะซ่งเป็นห่วงน้องมาก ดูผิวพรรณหน้าตาคงจะทำอะไรไม่เป็น เออพอๆ กับพี่นี่แหละ ไม่ใช่เรื่องผิวพรรณนะเรื่องทำอะไรไม่เป็นเนี่ย น้องตันหยงใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วไม่อยากขาดติวที่โรงเรียน มาจ้ะ..อยู่กับเฮียจะติวให้ทั้งวันทั้งคืนเลย คริๆๆๆ
“ตี๋!!” เจ้ส้มเอ็ดเสียงดังเมื่อเห็นผมเหม่ออีกแล้ว อา...ตอนนี้อาแปะซ่งกำลังจะกลับแล้วล่ะ น้องตันหยงลุกขึ้นกอดป๊าของตัวเองแน่นก่อนจะผละออก จมูกน้องแดงนิดหน่อย โถถถถ ไม่ต้องเศร้านะคนดี อยู่ตรงนี้เธอจะ have fun แน่นอนจ้ะ
“แปะหวัดดีครับ”
“หวัดดีๆ แปะฝากตี๋ดูแลน้องด้วยนะ”
“ครับแปะ เดินทางปลอดภัยครับ”
ผมค้อมหัวประหนึ่งฝากตัวเป็นเขย อาป๊าผมก็เดินกอดคอป๊าตันหยงไปส่งขึ้นรถ ส่วนน้องก็ยืนเคว้งอยู่ตรงนั้น หุ่นดีด้วยนะเนี่ยสูง ขายาวๆ ถ้ามารัดเอวพี่จะขนาดไหน แค่คิดก็ใจเต้นไม่ไหวล้าววววววว
“ตันหยงไม่ต้องร้องนะอยู่กับเฮียสนุกแน่นอน” กระแซะเข้าไปใกล้ ตันหยงค่อยๆ ช้อนตามองพร้อมกับกัดปากล่างอย่างเขินอาย เชรดดด ทำไมรู้สึกเซ็กซี่จนใจจะแทบระเบิด
“ตี๋พาน้องไปดูห้องไป เจ้ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว” เจ้เปิ้ลตะโกนมาจากห้องครัว เตรียมพร้อมกันมาดีไม่บอกผมซักคนมาน้องจะมานอนที่นี่ วันนี้พี่กล้วยไม่ค่อยหล่อเลย เจ้โมก็เดินเข้าไปช่วยเจ้ส้มกับเจ้เปิ้ลทำอาหาร พี่กล้วยไม่เข้าใจเจ้ไม่ไปรับลูกรับผัวเจ้หรอครับจะเลิกเรียนแล้วเนี่ย
“เด็กๆ คุยกันไปเดี๋ยวถึงเวลาอาหารเย็นเจ้จะขึ้นไปเรียก ไปอาบน้ำอะไรก่อนก็ได้”
“วันนี้หลานมามั้ยเจ้”
“มาสิ วันนี้วันกินข้าวพร้อมกันลืมรึไง”
“อ๋อครับ ปะน้องตันหยงขึ้นห้องกัน” อุ้ยยย แค่พูดคำว่าขึ้นห้องก็เสียวแล้วอ่า.... น้องตันหยงยกเป้ขึ้นมาสะพายไหล่ ผมเห็นว่ามันหนักเกินจึงคว้ามาถือเอาเอง น้องมองผมเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขอบคุณเสียงเบา จากนั้นก็หยิบกระเป๋าผ้าอีกใบตามหลังผมมาแทน
เดินนำขึ้นมาชั้นสองห้องในสุดเป็นห้องคนเท่ของพี่กล้วยเอง ไม่ค่อยได้มานอนหรอกส่วนมากจะอยู่หอ แต่น้องตันหยงมานอนห้องพี่แบบนี้จะกลับบ้านมานอนทุกวันเลย ผมเปิดประตูห้องผายมือโชว์ห้องนอนตัวเองด้วยความภูมิใจ หวังว่าเจ้คงไม่รื้อหนังสือโป๊ใต้เตียงมานะ ผมเอากระเป๋าน้องวางข้างเตียงพร้อมกับหันไปบอก
“ตันหยงนอนห้องเฮียนะ”
“แล้วเฮียล่ะครับ
โอ๊ยยย ดาเมจกระแทกใจ เวลามีคนเรียกตี๋น้อยของบ้านว่าเฮียแล้วมันใจบางจริงจริ๊งงงงงงงง
“เฮียก็นอนกับตันหยงไง” ตอแหลสุดๆ จริงๆ กูต้องไปนอนที่หอครับ ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยโม้กับม้า
“อ้าว...อ๋อ...ครับ”
“ไม่ลำบากใช่มั้ย”
“ไม่ครับแค่ให้มาอยู่ก็ขอบคุณมากแล้ว อ๊ะ ของหล่น” จังหวะที่น้องจะค้อมตัวเหมือนขอบคุณผม จู่ๆ กระเป๋าตังค์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อนักเรียนของตันหยงก็หล่นลงพื้นดังตุ๊บ น้องเอียงข้างก้มลงไปเก็บช้าๆ อย่างกับภาพสปีดต่ำ ผมเผลออ้าปากค้างมองตามไปด้วย ชิบหาย เลือดกำเดาแทบพุ่ง กางเกงขาสั้นเลิกขึ้นไปอีกเห็นขาอ่อนด้านใน
โอ้มาย โอ้มายยยยย ก้อดดดดดดดดดดดด
ฟู่ ฟู่ ใจเย็นนนนนนน
เย็นน
เย็นนนน
เหยดดดดดดดด
ของขึ้น! ไอ้เชี่ย พี่กล้วยของขึ้นเพราะเห็นขาน้อง ความเป็นชายกลางลำตัวมีความเคลื่อนไหว มึงจะเป็นอะไรตอนนี้! ผมนั่งหนีบแบบไม่มีพิรุจ ทำไมตอนน้องเงยหน้ากูเห็นเป็นภาพดูดนิ้ววะ ดูดมีเสียงจ๊วบๆ ด้วยนะ หรือผมกำลังเคลิ้ม
ไม่ กูต้องตื่น!!
“ตันหยงจัดของเข้าตู้เลยก็ได้ เฮียขออาบน้ำก่อนพึ่งถึงบ้าน ร๊อนร้อน” พูดลิ้นพันกันพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างด่วน ตันหยงพยักหน้าช้าๆ ส่วนพี่กล้วยโกยแนบเลยครับ ก่อนจะปิดประตูก็ได้ยินเสียงแว่วมา
“คิก...”
ไม่มีอะไรหรอกมั้ง...
“อ่า...อ่า....อืม”
เปิดน้ำแรงสุดให้กลบเสียงตอนนี้พี่กล้วยเสียศักดิ์ศรีเห็นแค่นั้นแล้วขึ้น ฝ่ามือรูดรั้งแก่นกายตัวเองเป็นจังหวะ ห่อปากซี้ดซ้าดไม่เกรงใจคนข้างนอก น้องไม่ได้ยินหรอก ว่าแต่...ไอ้เชี่ยรู้ถึงไหนอายถึงนั่น แล้วนี่อะไร อ่า...อ่า เสียววาบไปหมดยิ่งขึ้นถึงสายตาเซ็กซี่นั่น ใกล้แล้ว อ่า....เสียวโว้ย น้องมิรินก็มิรินเถอะเจอขาอ่อนหยงหน่อยเดียวกูแทบเดินไม่เป็นเลย
นั่น ได้ยินมั้ย เสียงใสเรียกผมเบาๆ ในจินตนาการ “เฮีย....”
อึก....
“เฮียครับ”
....ตันหยง....
เชี่ยยย ไม่น่าเชื่อว่าแค่หน้ากับเสียงตันหยงลอยมา พี่กล้วยถึงกับบรรลุทางสวรรค์ อกหอบกระเพื่อม ลมหายใจร้อนไปหมด สุดปลายสวรรค์นั้นผมแอบคิดว่าถ้าได้สัมผัสน้องจะดีแค่ไหนกันวะ...ไม่ๆๆๆ คิดอะไร กูชักจะบ้าใหญ่แล้วนั่นน้อง น้องงง อายุสิบแปด ใจเย็นๆ
ก๊อกๆ
“เฮียเสร็จรึยังครับ”
เสียงตันหยงเรียก ผมตะโกนตอบกลับอย่างรวดเร็ว “เสร็จแล้วครับ” หมายถึงกูเนี่ยเสร็จจนมือแทบเปื่อย
ผมลุกออกจากอ่างอาบน้ำ ปิดน้ำฝักบัวที่เปิดกลบเสียงแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้ารวบรวมสติอยู่แป๊บนึง อ้าว ชิบหาย กูไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามา ผ้าเช็ดตัวเจ้เตรียมไว้ในห้องน้ำอยู่แล้วแต่ไม่มีเสื้อผ้า และด้วยความหน้าด้าน พี่กล้วยก็จับผ้าเช็ดตัวมาพันเอวแล้วก็เดินออกมาอย่างนั้น คิดว่าน้องคงจะลงไปก่อน แต่พอเปิดประตูมาเท่านั้นแหละตันหยงนั่งรออยู่ปลายเตียง เสื้อนักเรียนถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีขาวบางเห็นจุดสีชมพูบนร่างกายน้อง ฟินตาแป๊บบบ
ไม่ดีนะครับน้อง ยิ่งนั่งรอปลายเตียงแบบนี้ เดี๋ยวเฮียหน้ามืดผลักน้องนอนขึ้นมาแล้วจะลำบาก
“ตันหยงลงไปก่อนเลยก็ได้” ทำเป็นเช็ดหัวตัวเองหลบสายตา
ตันหยงกัดปาก แก้มแดงใสน่าหยิก โอ๊ย มึงบิดเนื้อตัวเองก่อนเดี๋ยวของขึ้นอีกจะลำบากไอ้กล้วย
“ตันหยงอยากไปพร้อมเฮีย” ตันหยงช้อนตามองก่อนจะตอบ เอ่อ น้องครับน้อง พูดแบบนี้คิดอะไรกับเฮียรึเปล่าครับ
“ไป ไปพร้อมกัน...เลยหรอ” พี่ละเมอเคลิ้มเลยแต่ต้องหยิกเนื้อตัวเองเรียกสติ “อะ...เอ่อ...ได้ๆ”
ผมกำลังจะคว้าเสื้อผ้าไปแต่งในห้องน้ำแต่ตันหยงก็พูดขึ้นมาอีก “เฮียอายหรอ” ชะงักเลยกู พี่กล้วยไม่เห็นต้องอายเลยแต่ตอนนี้น้องจ้องแบบนี้พี่ไม่ไหวนะครับ
“แต่งตรงนี้สิครับ” ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่หางเสียงของตันหยงออกจะติดบังคับแกมเอาแต่ใจเล็กน้อยแต่ก็นั่นแหละ ทำไมพี่กล้วยถึงไม่กล้าย้ายร่างตัวเองไปไหนเลย สายตาเฉี่ยวของน้องแทบจะฉีกผมเป็นชิ้นๆ ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่กระตุกอยู่กลางอก
“ครับๆ แต่งตรงนี้ก็ได้ครับ” รีบยัดเสื้อกางใส่ร่างกายตัวเองไม่นานเจ้ก็ขึ้นมาตามอีกรอบ รอบแรกก็ตอนผมนั่งแช่น้ำนานไปหน่อย
“ปะ..เรียบร้อยแล้ว ขอโทษเฮีย(จุด จุด จุด)นานไปหน่อย ตันหยงเลยไม่ได้อาบน้ำเลย”
“ไม่เป็นไรครับ” น้องยิ้มให้ผมทีนึงพาลให้ใจกระตุก ผมเปิดประตูห้องให้น้องเดินลงไปก่อน ตันหยงเดินลงบันได้ไป ส่วนผมก็เดินมองบั้นท้ายที่บิดไปมาอย่างมีความสุข แต่จู่ๆ ตันหยงก็เหมือนจะชะงักทำให้การก้าวผิดจังหวะเกือบจะล้มลงตรงบันได พี่กล้วยเห็นแบบนั้นก็รีบคว้าเอวบางไว้อย่างรวดเร็ว น้องก็ดูจะตกใจเพราะคว้าคอผมไว้ เป็นเหตุให้หน้าสวยโดนใจของน้องซบเข้ากับซอกคอผมอย่างจัง
“อ๊ะ....เฮีย” เสียงหวานกระซิบตรงลำคอลมหายใจของน้องเป่ารดผิวหนังจนเสียววาบ “ขอบคุณครับ” ตันหยงก้มหน้าขอบคุณ แล้วปล่อยมือออกจากลำคอผมแต่ก่อนจะผละไปนั้น...
ตันหยงไล้มือจากอกผมลงไปถึงท้องน้อย สายตายั่วยวนเหมือนแมวเจ้าเล่ห์เข้ากันดีกับใบหน้าซุกซน เดี๋ยวนะ ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย!
....!?!
“ครีมอาบน้ำหอมดีนะครับ”
ว่าแล้วก็ขยิบตาข้างหนึ่งให้พี่กล้วยที่ยืนอึ้งเพราะความตกใจอยู่ตรงนั้น
นี่ตันหยงกำลัง....อ่อยผมหรอ!!??
_____
คิดถึงทุกคนมากกก
พากล้วยคนจังไรมาเเล้วค่ะ
หายไปประหนึ่งสูญสิ้นชีวิต
กลับมาคราวนี้มีข่าวดีมาบอกด้วยค่ะ
คนกลางกำลังจะมีเล่มเเล้วววว
อีกไม่นานเราคงจะได้เจอกัน
ติดตามรายละเอียดได้ที่เพจสำนักพิมพ์ฟาไฉค่ะ
พูดถึงเพจ คุณพระ เราก็มีเพจเเล้วนะคะ
https://www.facebook.com/Jaevin3/มาพูดคุยกันเต๊อะ
#คนกลาง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
