พี่ดาปกับต้นข้าวมาชวนผมกับไอ้พี่ทรีไปทานข้าวข้างนอกกันครับ แล้วรู้สึกสามีสี่ตาของผมระริกระรี้จะไปเหลือเกินคงกลัวผมจะเจอกับคู่ขาเก่าแน่ ๆ ตอนนี้พวกเราสี่คนกำลังเดินออกจาลิฟต์เพื่อขึ้นรถกันครับ แล้วก็พอดีอีกครั้งที่คนที่นัดผมเข้าบริษัทมาพอดี..
“ทรีขา.................” สาวเจ้าคนหนึ่งนามว่าจอย กำลังเดินมาหาไอ้สามีสี่ตาของผม คุณเธอสูงกว่าผมอีกนะครับ ดู ๆ ไปแล้วเป็นนางแบบได้สบาย
“จอยครับ...นี้ภรรยาของผม” พี่ทรีก้าวเท้ามายืนซ้อนกับหลังผม มือของเค้ายกมือขึ้นโอบไหล่ของผมไว้
“ถ้าคนที่นอนกับคุณทุกคนเป็นภรรยาของคุณ จอยก็เป็นภรรยาของคุณเหมือนกันคะ” แรง!!! ครับท่าน ผมมองยายเปรตนางแบบนี้อย่างอึ้ง! ทึ่ง! ด้าน! ของเข้าหล่อนทีเดียว
“มันไม่เหมือนกันนะจอย!” เอาละครับ.. ผมกำลังดูอดีตผัว กับอดีตเมียทะเลาะกัน โดยมีชายเอเชียเตี้ยของแท้กำลังการ่มมากางบังน้ำลายของพวกเค้าอยู่
“มันจะไม่เหมือนได้ยังไงคะ จะมาช้าหรือเร็ว...จอยก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียคุณคนหนึ่งเหมือนกัน ใช่ไหมคุณอภิชาติภรรยาแต่ง” ประโยคสุดท้ายเธอก้มมามองผม
“ใช่ครับ..จะเร็วจะช้า คนที่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกันมาก่อนก็ขึ้นชื่อว่าเมียเหมือนกัน แต่คนที่ตกแต่งเค้าเรียก เมียหลง คนที่ไม่ได้ตกแต่งอย่างคุณ เค้าเรียกว่าเมียน้อยนะครับ”
“จะเมียหลงเมียน้อยฉันไม่ได้สนใจตรงนั้น ฉันแค่อยากรู้ว่าถ้าคุณไม่ได้ดันท้องขึ้นมาตอนนี้คุณยังมายืนเชิดหน้าอยู่ตรงนี้รึเปล่า... ฉันกับทรีเราเข้าใจกัน แต่คุณละ...เค้าเคยเข้าใจคุณรึเปล่า ถ้าไม่!...มันจะสำคัญอะไรถ้าฉันยังมีสิทธิใจตัวเค้ามากกว่าคุณเสียอีก ยังไงคุณก็ท้องโตขนาดนี้เรื่องให้ความสุขเค้าก็คงให้ไม่ได้ สู้ให้ทรีกลับไปเป็นเหมือนเดิมดีกว่า..ส่วนคุณก็อุ้มท้องลูกของคุณไป ส่วนทรีก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม..ทรีไม่ได้เป็นของคุณหรือของใคร เค้ายังคงเป็นของทุกคนเสมอ..คุณเข้าใจรึเปล่า”
“คุณกำลังจะบอกให้ผมทำใจใช้ผัวร่วมกับคนอื่น และให้ผมเตรียมใจแบ่งของ ๆ ผมให้คนอื่นร่วมใช้งั้นหรอ”
“มันเป็นอย่างนั้นมาแต่แรกแล้ว...แต่คุณต่างหากที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงมัน” ผมจ้องดวงตาของผู้หญิงตรงหน้าเธอมีความมั่นใจในคำพูดของเธอไม่น้อยทีเดียว
“เอาละ..ผมจะให้เวลาพี่ทรีตัดสินใจแล้วกันเพื่อความยุติธรรม ถ้าพี่ทรีเลือกที่จะอยู่กับผมพวกคุณก็ไม่มีสิทธิข้องแวะกับคนของผมอีก แต่ถ้าเค้ายังไม่เลือกผม..ผมจะเป็นฝ่ายไปเองเพราะผมไม่ได้มีเจนตาที่จะเปลี่ยนแปลงใคร” ผมเอ่ยให้กับผู้หญิงตรงหน้า เธอยิ้มเยาะให้ผม..สมผมก็ยิ้มเยาะให้เธอสมน้ำสมเนื้อดี
“ถ้าคุณเสนอมาแบบนั้นถือว่าคุณเสียบเปรียบนะ แต่ฝ่ายฉันไม่ได้เอ่ยมาก่อนเอาเป็นว่าฉันตกลงตามนั้น” เดินเค้าไปควงแขนไปผัวเลวที่ยังคงยืนนิ่งข้างหลังผม
“โฟม....ทำไมทำแบบนี้ โฟมไม่รักพี่แล้วหรอ” ผมหันหลังไปมองไอ้ผัวเลวด้านหลังอย่างปลง ๆ
“ถ้าผมไม่ทำแบบนี้...ต่อไปพี่ก็ไม่ใช่ของผมคนเดียวแน่ ๆ พี่ก็เลือกเอาแล้วกัน ผมยอมเป็นฝ่ายถูกเลือกตอนนี้ แต่ไม่ได้หมายถึงผมจะรอพี่ตลอดไป”
ผมเดินออกมาจากกลุ่มจรชนย่อม ๆ นั้น เสียงของต้นข้าวกับพี่ดาปไล่ตามผมมาไม่ห่าง ผมเดินก้มหน้าก้มตาไปยังประตูทางออก แล้วด้วยความผมไม่ยอมเอาตามาดูทางทำให้ผมชนกับใครคนหนึ่ง
“โอ๊ะ!! ขอโทษครับ” ผมเงยหน้าเห็นผู้ชายตัวโตพอ ๆ กับไอ้พี่ทรีครับ กำลังกอดผมแน่น ผมเงยหน้ามองไอ้คนกอดอย่างง ๆ มึงจะกอดกูทำไมเนี้ย
“อ่าว...โฟม” ผมหันไปมองด้านข้างเห็นพี่ซองวิ่งมาพยุงผม และช่วยผมออกจากอ้อมแขนของพี่ชายหน้าหล่อคนนั้น
“ไอ้แซน!! มึงกอดเมียกูทำไม..” ไม่ทันที่ผมจะหันไปมอง ผมที่ถูกพี่ซองพยุงตัวอยู่ต้องเซไปด้านหลังเพราะโดนไอ้พี่ทรีกระแทกตัว ผมถูกพี่ซองกอดแน่นคงกลัวผมเสียหลักล้มไป..แล้วต้นข้าวก็มาช่วยพยุงผมอีกที
“ผั๊วะ!” ผมกันไปมองเสียงกรี๊ดไม่ไกลกันนัก ผู้หญิงที่ชื่อจอยกำลังวิ่งบนส้นสูงเข้าไปดึงแขนไอ้พี่ทรีอยู่ ผมงง ๆ อยู่ซักพัก จึงเห็นพี่ดาปวิ่งไปกันพี่ชายที่ช่วยผมไม่ให้เข้าไปชกไอ้พี่ทรี
“ดาป!!! ปล่อยพี่”
“พี่แซน..ใจเย็น ๆ ก่อนพี่”
“ไอ้ดาปมึงปล่อยมันมาเลย กูไม่กลัวมันหรอก”
ผมมองคนนั้นคนนี้ที่กำลังจะกระโจนชกกัน ฝ่ายหนึ่งก็ชี้หน้าด่าโดยมีผู้หญิ่งแสนสวยฉุดแขนไว้อยู่ ส่วนผู้ชายอีกคนก็มองไอ้พี่ทรีอย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อเหลือเกิน เค้าสองคนจะชกกันทำไม...
“เพราะแกคนเดียว...ชอบนักใช่ไหมให้ผู้ชายมาชกแย่งเธอ” ผมหันไปมองยายปลวกที่เลิกฉุดแขนผัวเลวของผมอย่างง ๆ ตกลงนี้พวกเค้าทะเลาะกันเพราะผมหรอ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” ผมเกาะแขนพี่ซองแน่น..ตอนนี้ผมพึ่งได้คนเดียวแล้ว
“เพี๊ยะ! คนเดียวไม่พอรึไง” ผมถูกยายป้าจอยตบหนึ่งที...ผมไม่เจ็บตรงหน้าหรอก เจ็บใจกว่าเยอะ ผมหันไปมองคู่กรณีที่ตบผมไป ไม่ต้องกลัวครับ..ผมไม่หน้าตัวเมียตบผู้หญิงหรอก
“พอใจแล้วใช่ไหม...พอใจแล้วก็เอาคนของคุณไป! ไปเซ่!!” ผมตะโกนสุดเสียง เสียงสะท้อนในตึกทำให้ผมได้ยินเสียงตัวเองซ้ำ ๆ จนเสียงค่อย ๆ หายไป รอบข้างดูเหมือนจะหยุดชั่วขณะ
ผมปล่อยแขนของพี่ซองออกช้า ๆ แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ผมเดินไปข้างหน้าโดยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ผมไม่สนใจว่าใครจะตามมาหรือเปล่า ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น..ตอนนี้ผมอ่อนแอก็จริงแต่ผมไม่อยากแสดงให้ใครเห็น ผมก็ผู้ชายนะ ผมเงยหน้าขึ้นไม่ยอมให้น้ำตามันไหลออกมา ท้องฟ้าวันนี้ไม่สว่างสดใจเป็นใจให้ตอนนี้ดร่ามาสุด ๆ ผมยังคงเงยหน้ามองฟ้า แต่มือก็ลูบท้องอยู่...ที่ผมต้องลูบเพราะผมรู้สึกหายใจติด ๆ ขัด ๆ แปลก ๆ อาการแบบที่เกิดตอนผมนอนในเรือนพิเศษกลับมาอีกแล้ว ผมปวดแถวสะดือแปลก ๆ อย่างแรกผมต้องหาเก้าอี้นั่งก่อนผมกลัวว่าผมล้มไปจะเป็นอันตรายกว่าเดิม ผมเลิกเงยหน้าปรับหมุนทิศทางให้มันเหมือนเดิมสงสัยผมยกหน้าลงเร็วไปหน่อย ทำให้ผมหน้ามืดจนต้องเซไปด้านหลังก้าวหนึ่ง แล้วแผ่นหลังของผมก็ประทะกับร่างของใครเข้าอีกแล้ว
“เป็นอะไรรึเปล่า...” ผมหลับตาแน่น..พยายามให้ผมปรับสายตาให้เร็วที่สุด
“โฟม! โฟมเป็นอะไรรึเปล่า” ถ้าผมจำเสียงไม่ผิดเสียงที่ถามผมคงเป็นพี่ซองแน่ ๆ
“พี่ซองหรอฮะ”
“ใช่! พี่เองโฟมจะเป็นลมหรอ” ผมพยักหน้าหงึกหงัก แล้วร่างของผมก็ลอยจากพื้นด้วยวงแขนของคนที่ช่วยผมไว้แน่ ๆ
“พาไปบ้านเราก่อนเถอะ” ผมลืมตาขึ้นเห็นผู้ชายคนเดิมที่ช่วยผมครั้งแรก เมื่อกี้ยังทะเลาะกับไอ้ควายเผือกอยู่ข้างในทำไมมาตรงนี้ได้ละ
“ไม่เป็นไรครับ” ผมพยายามขยับตัวน้อย ๆ ให้พี่ชายที่อุ้มผมปล่อยผมลง
“อยู่นิ่ง ๆ เถอะ ซองไปเอารถมาเร็ว” ผมกำลังจะอ้าปากบอกพี่ซองว่าไม่ต้อง แต่ก็คงช้าไปเพราะพี่ซองขยับแว่นสายตาแล้ววิ่งไปทางลานจอดรถอย่างเร็ว
“กูบอกมึงให้ปล่อยเมียกูไง!!!” ร่างของผมหมุนไปพร้อมกับร่างของพี่ชายคนนั้น ผมเห็นไอ้พี่ทรีวิ่งมาทางผมอย่างเร็ว ด้านหลังมีต้นข้าวกับพี่ดาปวิ่งตามอยู่ แต่ไม่ยักจะเห็นยายป้าจอยเมียน้อยหมายเลขสองนั้น
“ไม่ปล่อยจะทำไม” พี่คนที่อุ้มผมพูดออกไปไม่กลัวไอ้หมาบ้ามันกัดเอา ร่างใหญ่โผเข้ามาหาผมที่อยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายที่แสนดี ไอ้พี่ทรีพยายามจะอุ้มผมกลับ...เดี่ยวสิมึงกูกลัวตก
“พี่ทรี..อย่าเดี่ยวโฟมตก” ผมพูดเบา ๆ แล้วทั้งสองคนที่แย่งผมก็หยุดกึก เหมือนถ่านหมด รถของพี่ซองเข้ามาจอดไม่ไกลมากนัก
“ปล่อยทั้งคู่เลย...” พี่ซองมาถึงก็เข้ามาแทรกอุ้มผมไป พี่ซองถึงจะไม่ตัวสูงเท่าไอ้พี่ทรีแต่ก็สูงแล้วก็ตัวโตกว่าผมนะครับ ทำให้พี่ซองอุ้มผมได้สบาย ๆ ส่วนผมง้อยรับประทานหน้ามืดตลอดเวลา
“ซองมึงจะเอาเมียกูไปไหน” ไอ้พี่ทรีเข้ามาขวางพี่ซองกับผม
“เมียมึงที่ว่า กู หรือว่า โฟมละ ถ้ามึงมีหลายคน กูรับดูแลคนหนึ่งมึงคงไม่ว่าอะไรนะในฐานะคนเคยมีผัวคนเดียวกัน หลบ!!!” สุดยอดครับ!!! พี่ซองเดินอ้อมไปทางรถโดยมีต้นข้าวอำนวยความสะดวกเปิดประตูให้ผม แถมผิดให้อีกต่างหาก
“โฟมพี่สั่งให้ผมกลับบ้านเราเดี๋ยวนี้” ต้นข้าวชะงักประตูที่กำลังจะปิดแล้วมองผมอย่างให้ผมตัดสินใจ
“ไม่ฮะ...รอให้พี่เลือกแค่ผมคนเดียวก่อนแล้วเราค่อยตกลงกันนะฮะ” ผมพยักหน้าให้ต้นข้าวแล้วประตูกรถไฮโซก็ปิดลง
รถของพี่ซองเคลื่อนตัวออกนอกบริเวรบริษัท ทำให้ผมหายใจทั่วท้องขึ้น เสียงถอนหายใจทำให้พี่ซองหัวเราะออกมา
“ไงวันนี้เหนื่อยเลยหรอ” พี่ซองพูดกับผม ส่วนผมจะพูดยังไงดี
“เป็นพี่จะทำยังไง”
“ไม่รู้สิ...พี่ถึงเลือกที่จะเลิกรักทรีไง” พี่ซองเอื้อมมือมาลูบท้องผมเบา ๆ
“ผมจะทำแบบพี่ได้ไหม”
“ไม่ได้หรอก...โฟมทำอะไรคิดถึงลูกมาก ๆ นะ” ใช่! ผมทำอะไรก็ต้องคิดเรื่องอนาคตของลูกด้วย ยิ่งหัวเดียวกระเทียมลีบ ตากับยายก็หายไปเลย
“พี่ซองไม่รักพี่ทรีแล้วหรอ” พี่ซองส่ายหน้าไปมา ผมมองคนข้าง ๆ ด้วยความนับถือ
“พี่ยังเลิกรักเค้าไม่ได้หรอก แต่พี่เลือกจะรักตัวเองมากกว่าไง...คิดอีกทีมีคนอยากรักพี่ตั้งเยอะจะไปสนใจคนที่ไม่รักเราทำไมเนอะ” ใช่สิ...จะสนใจทำไม แต่ผมท้องอยู่นะคิดแบบพี่ไม่ได้
“พี่ดีจังเลย...อ้อ พี่ชายที่ช่วยผมไว้คือใครฮะ”
“พี่ชายพี่เอง ชื่อแซนเป็นนักธรณีวิทยาทำงานบริษัทของทรีนั้นแหละ” พวกตรวจดินเค็ม หรือเปรี้ยวประมาณนี้แหละมั่ง
“โฟมจะให้พี่ไปส่งที่ไหน” ผมนิ่งกับคำถามนี้ไปชั่วขณะ...ผมจะไปอยู่ที่ไหนละครับ ผมไม่มีบ้านของตัวเองสักหน่อย
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ผมไม่อยากกลับไปบ้านเดิมอีก”
“งั้นไปบ้านพี่แซนแล้วกัน พี่ชายพี่เค้าไม่ค่อยอยู่บ้านเดี่ยวพี่ให้เราไปพักที่นั้นกับพี่ชั่วคราวแล้วกัน”
“รบกวนพี่ซองรึเปล่าครับ”
“ไม่หรอก..พี่ลาพักร้อนแล้ว ลาพร้อมกับพี่แซนนั้นแหละมีโครงการจะไปเที่ยวที่เหมืองสักหน่อย มีโฟมกับหลานในท้องอีกสองคนพวกพี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
“เราจะไปทำไมที่เหมืองกันละครับ” ไม่ใช่แค่พวกคุณหรอกครับที่งง ลาพักร้อนไปเหมือง...ไปทำไม
“พี่แซนทำงานที่โครงการเหมืองเพชร ที่นั้นบรรยากาศกำลังดีเลยเหมาะกับการพักผ่อนนะสิ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะบ้านที่โน้นสะดวกสบายหายห่วง”
“ที่พี่ซองบอกว่าเป็นนักธรณีที่ว่า ไม่ใช่พวกตรวจดินหรอกหรอครับ” โชว์โง่ยังไงไม่รู้ครับวันนี้ เลยโดนพี่ซองหัวเราะใหญ่
“เอาไว้ถามพี่แซนเองแล้วกันนะ”
wwwww
ไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ
หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55 (อ่าน 528109 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก