หลังจากผ่านการสอบถามหลายเรื่อง (ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการรักษา) เสมือนอยู่ในห้องสืบสวนของตำรวจ ชานนท์เดินออกจากห้องด้วยสีหน้างง กึ่งสงสัยกับการสนทนากับหมอเอิร์ธที่ผ่านมา
“หมอว่าไง ทำไมทำสีหน้าแบบนั้น” คนตัวสูงที่นั่งรออยู่ด้านหน้าถามด้วยสีหน้ากึ่งกังวล
“หมอก็ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไรที่น่ากังวล แต่แค่งงกับคำถามแปลกๆ ของหมอเท่านั่นแหละ”
“เออ.... จริง! ถามนอกเรื่องเยอะ อย่างเรียนที่ไหน? คณะอะไร? เป็นกีฬาหรือเปล่า? .....แต่กูเลือกที่จะไม่ตอบ!”
“นึกว่าล่ะ นายเข้าไปแปปเดียวเอง”
“ช่างเหอะ! ไปรับยาเถอะ ต้องไปต่ออีกหลายที่”
วรุฒพูดจบก็เดินนำห่างออกไป
“หลายที่? เดี๋ยว!! ไปไหน? แล้วคาบเรียนช่วงบ่ายล่ะ?”
ชานนท์สาวเท้าเดินเร็วขึ้นเพื่อตามก้าวยาวๆของคนข้างหน้าให้ทัน
....................