หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18

[Star_ss]

ตอนพิเศษส่งท้ายบทมาเสริฟค่ะ...

**************************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนพิเศษส่งท้าย 2 (ฟรานซ์+อิงค์) รางวัลคนเก่ง






"ง่วงเหรอครับ?........" ผมถามอิงค์ที่นั่งหาวตาปรืออยู่ข้างๆ ผมตอนนี้



"นิดหน่อยครับ......"



"พี่ไม่น่ากวนอิงค์ทั้งคืนเลย......" อิงค์ทำท่าตกใจตาโต เพราะลุงที่ขับรถมาส่งผมสองคนที่สนามบินมองผ่านกระจกหลัง หลังจากที่ผมพูดจบแบบยิ้มๆ นะครับ



"พี่ฟรานซ์พูดอะไรเนี๊ยะ!! อิงค์แค่ดูหนังดึกเฉยๆ พี่ไม่ได้กวนอะไรอิงค์ซะหน่อย"



"อ้าว!!! พี่ก็นึกว่า......" ผมพูดแล้วเว้นช่องว่างซะยาวเลยครับ




"เห้ย!!! พี่ฟรานซ์ อิงค์ของีบหน่อยนะครับ ถึงแล้วพี่ฟรานซ์ปลุกอิงค์ด้วยนะ" อิงค์ทำท่าเลิ่กลั่กก่อนจะแกล้งนอนหลับ พิงหัวที่กระจกอีกฝั่ง ผมดึงอิงค์เข้ามานอนซบลงที่ไหล่ผม อิงค์ขืนตัวทั้งๆ ที่ทำท่าหลับไปแล้ว แต่ไม่เป็นผลครับเลยต้องเลยตามเลยซบที่ไหล่ของผม ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนเป็นเอื้อมแขนไปโอบอิงค์ให้อยู่ในอ้อมกอดแทน








       เมื่อคืนเราไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ.... อย่าคิดลึกซิ แฟนผมอายอยู่นะครับ เมื่อคืนเราจัดกระเป๋ากันเรียบร้อยก็ขึ้นมานอนคุยกันต่อบนที่นอนนะครับ อ๊ะๆ เราแค่นอนกอดกันเฉยๆ เหมือนทุกๆ คืนที่อิงค์มาค้างที่บ้านผมนะครับ คิดลึกล่ะซิท่า...... ที่ว่ากวนนะ....คือเราคุยกันจนดึกนะครับ คุยเรื่องทั่วไป เล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟังบ้าง เล่าเรื่องที่อิงค์ไปทำงานกับอ้นบ้างจนทำให้เรานอนดึกทั้งคู่ แถมต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาขึ้นเครื่องอีกนะครับ ผมนั่งเครื่องไปลงที่ภูเก็ตครับเพราะจะแวะไปทักทายเพื่อนผมก่อนนะครับ ผมให้คนขับรถที่บ้านขับรถมาส่งเราสองคนที่สนามบินนะครับ เพราะสะดวกกว่าขับรถมาเอง อิงค์นอนซบผมจนหลับจริงครับงานนี้ พอถึงสนามบินผมก็ปลุกอิงค์ก่อนที่จะช่วยกันลากกระเป๋าเดินทางมาเช็คอินขึ้นเครื่อง เราใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงเศษเราก็มาถึงที่หมาย พอมาถึงสนามบินก็มีคนมารับผมกับอิงค์ที่สนามบินภูเก็ตครับ เพราะคนของเพื่อนผมเองครับ เราขึ้นไปนั่งรถตู้วีไอพีที่เพื่อนผมส่งคนให้มารับ ไอ้เพื่อนคนนี้ก็เว่อร์จริงๆ มากันแค่สองคนทำไมต้องส่งรถตู้มารับก็ไม่รู้ ผมนั่งรถประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงโรงแรมที่เพื่อนผมดูแลอยู่ครับ






"พี่ฟรานซ์....นี่โรงแรมเพื่อนพี่เหรอครับ?"



"ใช่แล้วครับ.....อิงค์หิวไหม? เมื่อเช้ากินแค่ขนมปังกันนมเอง"



"เริ่มหิวนิดๆ แล้วอ่ะ พี่ฟรานซ์หิวรึเปล่า?"



"นิดหน่อยนะ.....เดี๋ยวไปหาเพื่อนพี่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปกินข้าวกัน"





"ครับ......."






       ผมจูงมืออิงค์เดินเข้ามาในโรงแรม ผ่านรีเซฟชั่นตรงไปยังลิฟแล้วกดไปที่ชั้นบนสุด..... ประตูลิฟเปิดออกก็พาอิงค์เดินไปทางด้านขวาเป็นห้องทำงานของเพื่อนผมเองครับ อีกด้านเป็นห้องพักส่วนตัวของเพื่อนผม ส่วนอีกห้องที่ติดกันเป็นห้องพักสำหรับแขกคนสำคัญอย่างเช่นเพื่อนอย่างผมรวมถึงเพื่อนๆ ในกลุ่มของเราครับ ผมเดินมาถึงหน้าห้องทำงานก็เห็นเลขาของเพื่อนผมนั่งอยู่หน้าห้องครับ






"สวัสดีครับ คุณฟรานซ์"



"สวัสดีครับคุณชล......" ผมกล่าวทักทายเลขาเพื่อนผมครับ



"เดินทางเป็นไงบ้างครับ?"



"สะดวกสบายดีครับ ขอบคุณมากนะครับส่งคนไปรับผม อ่อ....นี่แฟนผมครับ ชื่ออิงค์ อิงค์ครับ....นี่คุณชล เลขาเพื่อนพี่ครับ"



"สวัสดีครับ.....คุณชล" อิงค์ยกมือไหว้



"สวัสดีครับคุณอิงค์ ไม่ต้องไหว้ผมก็ได้ครับ" ผมยิ้มให้คุณชล คงเห็นว่าเป็นแฟนผมนะครับเลยดูเกรงใจที่อิงค์ยกมือไหว้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ถูกนะครับ ยังไงอิงค์ก็อายุน้อยกว่าคุณชล การยกมือไหว้ก็ถือว่าเป็มารยาทที่ดี



"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณชล เพราะยังไงอิงค์ก็อายุน้อยกว่าคุณชลนะครับ" ผมอธิบาย



"คุณฟรานซ์รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมขอรายงานเจ้านายก่อน"



"ครับ....." ผมตอบ






ก๊อกๆๆๆ





คุณชลเคาะประตูก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ผมยืนรอสักพักคุณชลก็กลับออกมาบอกผมกับอิงค์ให้เข้าไปได้ "เชิญครับ....คุณฟรานซ์ คุณอิงค์"



"ขอบคุณมากครับ....." ผมจูงมืออิงค์เข้าไปในห้องทำงานเพื่อนผม



"เห้ย!! เป็นไงบ้างเพื่อน....ไม่ได้เจอกันนานเลย" เพื่อนผมลุกจากโต๊ะทำงานเดินเข้ามาทักทาย



"สบายดี แล้วเมิงล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีไหม?" ผมถามกลับ



"สบายดีๆ เห้ย! นั่งๆ เลยไม่ได้เจอกันนาน" ผมจูงมืออิงค์เข้าไปนั่งลงโซฟารับแขกในห้องทำงานเพื่อนผม



"สวัสดีครับ น้องอิงค์เดินทางเหนื่อยไหมครับ?" อิงค์มองหน้างงๆ ก่อนจะหันมาหาผม



"นี่เพื่อนพี่ครับ ชื่อพี่พี เป็นเจ้าของโรงแรมที่นี่และที่ๆ เราจะไปพักกันครับ"



"สวัสดีครับ....." อิงค์ยกมือขึ้นไหว้ทักทายเพื่อนผม



"หึหึ หน้าตาอย่างนี้นี่เอง เล่นซะเพื่อนพี่ติดงอมแงมเลยนะครับ"



"เห้ย!! อย่ามาแซวน่า แฟนกูอาย...." อิงค์มองผมนิ่ง จะว่าไปผมไม่เคยพูดมึงกูต่อหน้าอิงค์ด้วยซ้ำ แต่นี่กับเพื่อนผมนิครับ เราก็คุยกันอย่างนี้ก็เหมือนกับกลุ่มเพื่อนทั่วๆ ไปนั่นแหละครับ



"ฮ่าๆๆ หวงจริงไรจริง เหมือนที่ไอ้จ๋าโทรมารายงานกูเลยว่ะ!!"



"มันโทรมารายงานมึงว่ายังไงบ้าง?" ผมถามกลับ



"หึหึ มันบอกว่ามึงนะติดแฟน ไม่ติดงานก็ติดแฟนมีอยู่สองอย่าง มันบอกว่าแวะไปหามึงชวนมึงไปกินเหล้าทีไรก็บอกว่าไม่ว่าง จนต้องเปลี่ยนไปนัดมึงกินข้าวเย็นแทน พอนัดมึงได้ก็พ่วงแฟนมาด้วย มันบ่นอุบว่าอิจฉาที่มึงมีแฟนน่ารัก มันอยากมีบ้างว่ะ ฮ่าๆๆ"



"อยากได้ก็หาซิว่ะ มัวแต่มาอิจฉาเพื่อนจะมีไหมแฟนนะ" ผมบ่นเพื่อนผมไม่จริงจังนัก



"มันบอกว่ามันอยากได้แบบน้องอิงค์นะ มีไหมว่ะ?"



"ไม่มีโว้ย!! แบบนี้มีคนเดียว ห้ามยุ่ง!!" อิงค์นั่งขำเลยครับ เพราะผมขยับตัวมาข้างหน้าบังอิงค์เอาไว้



"ฮ่าๆๆ มึงนี่ท่าจะเป็นเอามากเหมือนที่ไอ้จ๋ามันบอกเลยว่ะ เฮ่อ!! สงสัยก็ต้องตั้งใจหาแฟนซะล่ะ ก่อนที่จะเหี่ยวเฉาตายไปซะก่อน"



"เออ.....กูก็ว่ามึงควรจะหาได้แล้วนะ เริ่มแกขึ้นทุกวันล่ะ อิงค์ครับ....หิวแล้วใช่ไหมเดี๋ยวพี่พาไปทานข้าวนะครับ" ผมด่าเพื่อนเสร็จก็หันมาถามอิงค์ที่นั่งขำไม่หยุด



"เออๆ ไปกินข้าวกัน น้องอิงค์หิวแล้วใช่ไหมครับ วันนี้พี่เลี้ยงเต็มที่เลยนะ สั่งได้ทุกอย่างเลยนะครับ" ไอ้เชี่ยพี่




"ไปๆ อย่าพูดมาก หิวจะตายอยู่แล้ว" ผมลุกขึ้นยืนแล้วจับมืออิงค์ให้ลุกตามก่อนจะเดินออกจากห้อง โดยมีไอ้พีเดินหัวเราะตามหลังมาติดๆ เรามานั่งที่โต๊ะทานอาหารที่อยู่ในส่วนที่มีน้ำตกเล็กๆ มีต้นไม่ร่มรื่นดูเป็นส่วนตัวดีครับ ไอ้พี่เพื่อนผมก็สั่งอาหารมาเลี้ยงผมกับอิงค์เต็มที่ เรียกได้ว่าแทบวางบนโต๊ะไม่หมดเลยครับ ผมกันอิงค์อิ่มจนท้องแทบแตกแล้วก็ตบท้ายด้วยทับทิมกรอบกระทิหอมอร่อยของโปรดน้องอิงค์แฟนผม....




"ขอบใจนะไอ้พี ที่จริงไม่ต้องสั่งมาเยอะขนาดนี้ก็ได้....เกรงใจมึงว่ะ" ผมบอก



"ใครบอกว่ากูสั่งมาเลี้ยงมึงว่ะ กูสั่งมาเลี้ยงน้องอิงค์ต่างหาก.... อร่อยไหมครับน้องอิงค์"



"อร่อยครับ ขอบคุณพี่พีมากนะครับ...."



"เอ่อ....กูว่ากูต้องไปแล้วว่ะ เดี๋ยวเผื่อจะไปข้ามเรือ เผื่อจะไปถึงที่พักอีก เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน...." ผมบอกไอ้พี ไม่ได้ๆ ไอ้นี่ไว้ใจไม่ค่อยได้ครับ มันชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว



"เห้ย!!! อะไรหว้า.... อยู่แค่แป๊ปเดียวเอง อยู่ต่ออีกนิดดิ๊" พูดกับผมนะครับ แต่ตามันนี่เยิ้มมองแฟนผมอยู่




"กูคงไม่อยู่ให้มึงมาตีท้ายครัวกูหรอกนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยววันกลับจะแวะมาหาอีก.... ป่ะครับอิงค์ เราไปกันเถอะเดี๋ยวจะถึงที่พักมืดค่ำซะก่อน..." ผมลุกขึ้นยืนได้ก็คว้ามือไปจับมืออิงค์ให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามออกมาเลยครับ ไอ้พีมันก็บ้า เดินหัวเราะตามมาส่งถึงรถตู้คันที่ผมนั่งมานั่นแหละครับ เพราะเดี๋ยวเขาต้องขับไปส่งผมที่ท่าเรือเพื่อข้ามไปยังเกาะที่เราจะไปพักครับ



"เออ..... ขอบใจนะไอ้พี ไว้เจอกัน" บอกลาง่ายๆ จะได้ไม่ยืดยาว



"เออๆๆ รีบจังนะมึง"



สวัสดีครับพี่พี......"



"สวัสดีครับน้องอิงค์ เที่ยวให้สนุกนะครับ เที่ยวเผื่อพี่ด้วยน้าา....." ไอ้นี่ไม่เลิก



"เห้ยๆ พอแล้ว ป่ะครับอิงค์ขึ้นรถกันดีกว่า.... ข้างนอกอากาศมันร้อนครับ" ผมดันตัวอิงค์เข้าไปในรถ ก่อนจะชี้หน้าไอ้พีแบบคาดโทษเอาไว้ก่อน.....





          รถขับมาเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ทำให้ผมกับอิงค์ได้ชมวิวทิวทัศน์กันตลอดทาง อากาศข้างนอกน่าจะกำลังดี แดดไม่แรงสองข้างทางดูร่มรื่นมากครับ ผมนั่งจับมืออิงค์แล้วมองธรรมชาติควบคู่ไปด้วย หึหึ ดีสุดๆ




"พี่ฟรานซ์ ที่พักเราสวยไหมครับ? แล้วไปถึงแล้วเราจะทำอะไรบ้าง?"



"วันนี้พี่ว่าไปถึงแล้วเราพักผ่อนกันก่อนดีกว่าไหมครับ เดินทางเหนื่อยๆ เดี๋ยวป่วยซะก่อนจะอดเที่ยวกันพอดี...." ผมบอกพร้อมลูบผมอิงค์เล่นไปด้วย



"ก็ดีเหมือนกันครับ อิงค์เมื่อยนิดหน่อย....ง่วงด้วย"



"งั้นไปถึงเรานอนกันก่อนดีไหม ตื่นมาตอนเย็นๆ ให้แดดร่มๆ แล้วพี่จะพาไปเดินเล่นที่ชายหาด..."



"ดีเหมือนกัน..... อิงค์ก็เพลียๆ นั่งรถนั่งเครื่อง นอนก็น้อย.....มัวแต่ตื่นเต้นจะได้มาเที่ยว เลยนอนซะดึกเลย"



"หึหึ อิงค์ชอบไหม? ของรางวัลที่พี่ให้สำหรับแฟนที่น่ารักของพี่"






  (หน้าอิงค์ตอนนี้)





"ชอบครับ.....ขอบคุณนะครับที่พาอิงค์มาเที่ยว"



"ครับผม.....มากกว่านี้พี่ก็ให้อิงค์ได้นะ ขนาดพี่มีหัวใจแค่ดวงเดียวพี่ยังให้อิงค์ได้เลย....."



"พี่ฟรานซ์.....หวานไปล่ะ อิงค์เลี่ยน!!....." ปากก็บอกว่าเลี่ยนครับ แต่ฉีกยิ้มซะกว้างนี่คือชอบใช่ไหม หึหึ






           ผมนั่งเรือเฟอร์รี่เพื่อมายังที่พักที่อยู่บนเกาะก็สี่โมงเย็นแล้วครับ พอมาถึงท่าเรือก็มีรถของทางรีสอร์ทมารับ เราสองคนนั่งรถต่ออีกไม่นานก็มาถึงที่หมาย พนักงานต้อนรับใส่ชุดผ้าไหมออกมาต้อนรับ ผมทำจัดการเช็คอินที่พักเรียบร้อยพนักงานก็ขอกระเป๋าและพาขึ้นรถมาส่ง ที่พักทำเป็นบ้านหลังเล็กๆ ไม่ใหญ่มากมีต้นไม้ล้อมรอบ บ้านแต่ล่ะหลังจะปลูกห่างกันพอสมควร ด้านหน้าของบ้านพักจะเป็นพื้นปูนเปิดโล่ง มีโซฟาสำหรับนั่งหน้าบ้านซึ่งตกแต่งด้วยมุ้งผ้าลูกไม้สีขาว ทำไว้สำหรับนั่งรับลมตอนกลางคืน ยุงไม่กัดด้วยครับ ส่วนด้านในเป็นห้องพักโล่งๆ สูงโปร่งเย็นสบาย มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน ด้านขวาของห้องเป็นทางไปห้องน้ำ ประตูเป็นประตูไม้บานพับเลื่อนไปทางซ้าย เปิดไปจะเป็นห้องแต่งตัว มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะสำหรับวางของแล้วแบ่งอีกส่วนเป็นชักโครกเป็นแบบปล่อยโล่ง ห่างจากชักโครกเป็นหน้าต่างที่มองเห็นที่อาบน้ำ ประตูจะอยู่มุมด้านขวาแบบไม่มีบานประตู โอเพ่นสุดๆ ครับ ส่วนที่อาบน้ำไม่ต้องเป็นห่วง อาบท่ามกลางธรรมชาติ ฮ่าๆๆ โอเพ่นจนเห็นแสงเดือนแสงตะวัน ต้นไม้สูงใหญ่ พูดได้ว่าอาบโชว์นกกันเลยที่เดียว แต่จะเป็นกำแพงตกแต่งแบบธรรมชาติล้อมรอบครับ ถ้าไม่ปีนขึ้นมาก็ไม่มีใครสามารถมองเราอาบน้ำได้ ที่อาบน้ำจะกว้างมากครับ มีแค่ฝักบัวใหญ่ๆ อยู่อันเดียว ที่วางของใช้เช่นสบู่ ยาสระผมจะวางตรงกำแพงได้เลยครับ เพราะเขาออกแบบเพื่อให้วางสิ่งของได้โดยเฉพาะ ที่พักที่ผมพามาไม่ได้เน้นหรูหรอกครับ ผมเน้นธรรมชาติมากกว่า เพราะผมคิดว่าอิงค์น่าจะชอบแบบนี้มากกว่า





"โอ้โห......พี่ฟรานซ์ ที่พักน่าอยู่มากเลยครับ" อิงค์พูดขึ้นเมื่อเห็นบ้านพักที่พนักงานพามาส่ง



"อิงค์ชอบไหมครับ?"



"ชอบครับชอบ.....ดูสบายๆ ดี ไม่ได้หรูหราแต่น่านอนมากๆ ครับ"




"งั้นเราเข้าไปดูข้างในกันเถอะ พี่จะได้เอากระเป๋าเข้าไปเก็บด้วย.... นี่ครับกุญแจ พี่ให้อิงค์เป็นคนเปิดประตูแล้วกัน....." ผมยื่นกุญแจให้ อิงค์ก็รีบรับไปแล้วเดินไปหยุดที่ประตูก่อนจะไขประตูเข้าไป



"สวยมากเลยครับพี่ฟรานซ์ เตียงนอนสีขาวนุ้มนุ่น...." อิงค์เดินไปนั่งลงที่เตียง ผมเดินไปเปิดประตูที่เป็นห้องแต่งตัวอยู่ติดกับห้องน้ำ แล้วจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เสื้อผ้าเรียบร้อย หยิบของใช้ในกระเป๋าขึ้นมาวางอย่างเป็นระเบียบ



"หึหึ.....ครับ อิงค์อาบน้ำก่อนไหม เดินทางมาเหนื่อยๆ อาบน้ำจะได้สดชื่นครับ"



"ก็ดีครับ อิงค์อาบเสร็จพี่จะได้อาบต่อ" อิงค์เดินตามเตรียมผ้าเช็ดตัวเพื่อจะอาบน้ำ แต่ต้องหน้าแดงจัดเมื่อเห็นห้องน้ำ



"อิงค์ว่า.....อิงค์อาบที่เดียวตอนมืดๆ ดีกว่าครับ"



"ทำไมล่ะ?" ผมถามแล้วหันไปมองอิงค์ที่ยืนนิ่ง



"ฟ้ายังสว่างอยู่เลย.....แล้วห้องน้ำก็........."



"ฮ่าๆๆ อายเหรอครับ ไม่มีใครดูหรอกน่า.....นอกจากเขาจะปีนกำแพงกับต้นไม้ขึ้นมาดูครับ"



"แต่อิงค์.....อายนี่ครับ อิงค์ไม่เคยอาบอย่างนี้มาก่อน"



"ไม่ได้ครับ นี่ก็เริ่มเย็นมากแล้ว ถ้าอาบช้ากว่านี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะครับ...."



"รอให้มืดอีกหน่อยไม่ได้เหรอครับ....อิงค์กลัวคนเดินผ่านไปผ่านมานะ.... มันไม่ชินนิครับพี่ฟรานซ์....นะครับ"



"ไม่เป็นไรครับ มีพี่อยู่ด้วยทั้งคน....ไม่ต้องกลัวนะครับ งั้นเดียวพี่นั่งเฝ้าให้ดีไหมครับ" ผมพูดบอกยิ้มๆ




"พี่ฟรานซ์อยู่ด้วยอิงค์ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ซิครับ ไม่เอาๆ พี่ฟรานซ์ออกไปก่อนเลย ไม่งั้นอิงค์ไม่อาบแน่ๆ...." อิงค์พยายามผลักตัวผมออกจากห้องแต่งตัว ทั้งๆ ที่ห้องอาบน้ำอยู่ถัดไปจากห้องแต่งตัวครับ แต่ก็อย่างว่า หน้าต่างก็เปิดอ้าซ่า แต่ปิดได้นะครับ แต่ประตูนี่ซิ....ไม่มี อิงค์คงจะกล้าแก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าผมหรอก ฮ่าๆๆ




"หึหึ.....ก็ได้ครับ พี่ออกไปก็ได้ หว้า!! แย่จัง....นึกว่าจะได้อาบน้ำกับแฟน อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งที....." ผมแกล้งพูดแล้วทำหน้าสลดนิดหน่อยนะครับ




"พี่ฟรานซ์อ่ะ.....คืออิงค์......"



"พี่ล้อเล่นนะครับ.....เดี๋ยวอิงค์อาบน้ำนะครับ พี่จะออกไปรอข้างนอก...." ผมลูบหัวอิงค์อย่างอ่อนโยนด้วยความรัก ไม่อยากให้อิงค์คิดมากเพราะคำพูดที่ผมพูดเล่นเพื่อนแกล้งคนรัก



"ครับ......."



"งั้นพี่ไปรอข้างนอกนะครับ......อิงค์อาบเสร็จแล้วพี่จะได้อาบต่อ....."



"ครับ......"







            หลังจากนั้นผมก็เดินออกมานั่งรอที่เตียง ปล่อยให้อิงค์อาบน้ำจะได้สบายตัว เดินทางมาทั้งวันอิงค์คงจะเหนื่อยแย่ ขนาดผมร่างกายบึกบึนกว่าอิงค์ตั้งเยอะยังรู้สึกเหนื่อยล้าเลยครับ แล้วอิงค์จะไม่เหนื่อยได้ยังไง ระหว่างรออิงค์อาบน้ำ ผมก็เปิดทีวีดูรอครับ ผมเอนตัวนอนลงบนที่นอนดูทีวี แต่ด้วยแอร์เย็นฉ่ำและร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางก็ทำให้ผมเกือบเคลิ้มหลับไป แต่อิงค์ออกมาเรียกผมให้ไปอาบน้ำซะก่อน.....





"พี่ฟรานซ์ครับ.....อิงค์อาบเสร็จแล้ว"



"อืม..... เสร็จแล้วเหรอครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบต่อนะ อิงค์นอนพักผ่อนเลยก็ได้นะครับ ไม่ต้องรอพี่ เดินทางมาอาจจะเหนื่อย.....เดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"



"อืม.....ครับ"







          ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปยังห้องอาบน้ำ บรรยากาศกำลังดี ฟ้าเริ่มจะมืดแล้วครับ เนื่องจากที่นี่มีความเป็นธรรมชาติมาก ฟ้าก็จะมืดเร็ว ไฟห้องน้ำสว่างเป็นสีส้มนวลตา ผมแควนผ้าเช็ดตัวไว้แล้วเดินมาหยุดที่ฟักบัวขนาดให้ เปิดน้ำให้ไหลเพื่อชำระร่างกาย น้ำเย็นไหลลงกระทบผิวกายของผม ทำให้ผมรู้สึกสดชื่น เสียงจักจั่น หริ่งหรีด เรไร ฟังแล้วรู้สึกซึมซับกับบรรยากาศที่ธรรมชาติสร้างมา รู้สึกว่าผมได้ผ่อนคลายครั้งนี้เป็นครั้งแรกหลังจากที่ผมเรียนจบแล้วได้มาทำงานช่วยกิจการของที่บ้าน ผมไม่ค่อยได้พักผ่อนอย่างจริงจังอย่างนี้มานานมากครับ แต่วันนี้ผมได้พักผ่อนซะที.....แล้วที่สำคัญ ผมยังได้มาพักผ่อนกับคนที่ผมรักอีกต่างหากครับ..... ผมใช้เวลาอาบน้ำนานพอสมควร ผมแต่งตัวในชุดนอนมีผ้าเช็ดผมพาดอยู่ที่คอ แล้วเดินออกมาที่ห้องนอน อิงค์ไม่ได้อยู่ในห้องนอนครับ ผมเลยเลยประตูออกไปด้านนอกก็เห็นอิงค์นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าบ้านพัก..... นั่งเหม่อลอย มองบรรยากาศรอบๆ สายตาดูเหม่อๆ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่.....






"เป็นอะไรครับ....หื้ออ!! ทำไมออกมานั่งข้างนอกล่ะ เดี๋ยวยุงกัดแย่เลย...." ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ จับขาอิงค์ขึ้นมาวางบนโซฟาสีขาว เอื้อมมือเอามุ้งลายลูกไม้ลงเพื่อกันไม่ให้ยุงกัดแฟนของผม



"เปล่าครับ.....อิงค์แค่ออกมาสูดอากาศนะครับ"



"แล้วไปไงครับ.....ชอบไหม?" ผมถามพร้อมกับเช็ดผมให้แห้งไปด้วย



"ชอบครับ.....ชอบมาก มานี่ครับ.....เดี๋ยวอิงค์เช็ดผมให้" อิงค์หยิบเอาผ้าจากมือของผมไปก่อนนะนั่งชันเข่าหันตัวเข้าหาผม แล้วเช็ดผมให้ผมครับ



"อื้มม.....ดีจัง พี่ชอบให้อิงค์เช็ดผมให้พี่จังครับ" ผมพูดบอก



"เหรอครับ?....."



"ใช่ครับ.....ชอบมากเลย" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปโอบที่เอวของอิงค์ไว้หลวมๆ ก่อนจะซบหน้าลงที่หน้าท้องอันแบนเรียบของอิงค์



"ถ้าพี่ฟรานซ์ชอบ....อิงค์จะเช็ดผมให้พี่ฟรานซ์บ่อยๆ นะครับ"



"หึหึ.....ขอบคุณมากครับ" อิงค์เช็ดผมให้ผมต่อไปเรื่อยๆ เราต่างเงียบไม่ได้พูดอะไร แต่มันทำให้ผมรู้สึกดีจัง



"เสร็จแล้วครับ....." อิงค์พูดบอก



"ขอบคุณมากนะครับ......" ผมยิ้มและพูดขอบคุณอิงค์ แล้วจับตัวอิงค์ให้ลงมานั่งซ้อนด้านหน้าของผม อิงค์นั่งลงอย่างว่าง่ายและพิงหลังมาที่อกแกร่งของผม ผมจึงโอบกอดอิงค์ไว้ทั้งตัวครับ เรานั่งซึมซับบรรยากาศกันเงียบๆ สองคนจนอิงค์เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน.....





"พี่ฟรานซ์......." อิงค์เรียกผม



"ครับ....ว่าไง? ง่วงนอนรึเปล่าครับ?"



"เปล่าครับ....อิงค์แค่จะถามว่า....."



"ถามว่าอะไรครับ?......"



"พี่ฟรานซ์คิดว่าอิงค์ทำหน้าที่แฟนที่ดีรึเปล่าครับ.....ตั้งแต่เราคบกับมา"



"อิงค์เป็นแฟนที่ดีครับ....ดูแลพี่ คอยห่วงใยพี่มาตลอด....แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าเป็นแฟนที่ดีของพี่ได้ยังไงล่ะครับ...."






ฟอดดด......





"แต่อิงค์.....อิงค์คิดว่า....อิงค์ยัง....." อิงค์พูดขึ้นมาแค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าอิงค์ต้องการจะพูดเรื่องอะไร ผมไม่เคยคิดว่าการที่ผมกับอิงค์ยังไม่เคยมีอะไรที่ลึกซึ้งต่อกัน จะทำให้อิงค์เป็นแฟนที่ไม่ดีสำหรับผม การที่อิงค์คอยอยู่เคียงข้างผม ห่วงใยผมและให้ผมได้ดูแลอิงค์ เท่านี้สำหรับผมถือว่าพอแล้วครับ




"อิงค์ครับ....ไม่ต้องคิดมากนะครับ พี่ไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้มันจะทำให้พี่รู้สึกรักอิงค์น้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว สำหรับพี่แล้ว สิ่งที่อิงค์ทำให้พี่ทั้งหมดมันทำให้พี่มีความสุขมากพอแล้วครับ...."




"แต่อิงค์.....อยากทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้นิครับ หรือว่าพี่ฟรานซ์รังเกียจอิงค์" ผมจับหน้าอิงค์ให้มาสบตาผม ผมอยากให้อิงค์รู้ว่าผมไม่เคยคิดอย่างนั้นกับอิงค์แม้แต่ครั้งเดียว




"อิงค์ครับ.....พี่ไม่เคยรังเกียจอิงค์เลยแม้แต่ครั้งเดียว พี่รักอิงค์มาก....จนพี่ไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีก พี่อยากให้อิงค์รู้ไว้นะครับว่าพี่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่ออิงค์และเพื่ออนาคตของเราสองคน พี่รักอิงค์นะครับ...."






จุ๊บ....




            ผมจูบลงที่ปากอิงค์แบบไม่ล่วงล้ำ แล้วอิงค์ก็น้ำตาคลอก่อนจะค่อยๆ ไหลลงมาช้าๆ ผมใช้นิ้วค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาออกอย่างอ่อนโยน




"ร้องไห้ทำไมครับ....หื้อ!! ไม่เอาครับ ไม่ร้องนะคนดีของพี่....."



"อิงค์รักพี่ฟรานซ์นะครับ.....รักมาก พี่ฟรานซ์ช่วยทำให้อิงค์เป็นคนรักของพี่ฟรานซ์อย่างสมบูรณ์ได้ไหมครับ" ผมอึ้งเลยครับ ไม่คิดว่าอิงค์จะพูดคำนี้ออกมา



"อิงค์ครับ.....อิงค์รู้ไหมว่าอิงค์กำลังพูดอะไรออกมา?"



"รู้ครับ.....อิงค์พร้อมแล้ว อิงค์อยากเป็นคนรักของพี่ฟรานซ์ อยากให้พี่ฟรานซ์รักอิงค์คนเดียว รักอิงค์มากๆ และรักตลอดไป...." อิงค์กอดผมแน่นแล้วซบลงที่อกผม ผมกอดพร้อมกับลูบหลังปลอบใจให้อิงค์



"พี่ก็รักอิงค์คนเดียวอยู่นี่ไงล่ะครับ...."



"งั้นก็ทำให้อิงค์เป็นของพี่ฟรานซ์ซิครับ....อิงค์จะได้มั่นใจมากขึ้นว่าพี่รักอิงค์จริงๆ อย่างที่พี่พูด"



"เฮ่อ!! แค่นี้พี่ก็รักอิงค์จะแย่อยู่แล้ว.....พี่จะไปรักใครได้อีกล่ะครับ หื้ออ!!...." ผมพยายามปลอบอิงค์เพื่อไม่ให้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ผมได้นอนกอดอิงค์ มีอิงค์อยู่เคียงข้างผมแบบนี้ผมก็มีความสุขมากแล้วครับ




"ถ้าพี่ฟรานซ์ไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรครับ.....อิงค์เข้าใจแล้วครับ อิงค์เข้าใจดี....."




"เข้าใจว่ายังไงครับ....หื้ออ!! ไหนมองหน้าพี่แล้วพูดให้พี่ฟังหน่อยซิครับคนดี...." อิงค์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผม แต่ไม่พูดอะไรออกมา ได้แต่กัดที่ริมฝีปากตัวเอง น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ผมเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจตามไปด้วย หลังจากที่อิงค์ร้องไห้อย่างหนักที่ชิงช้าสีขาว วันที่รู้ว่าเราต่างคือคนที่เราเฝ้าคอยในวัยเด็ก ผมก็ไม่เคยเห็นอิงค์ร้องไห้อีกเลย จนมาถึงวันนี้.....





"........."





"ไม่เอาครับ....หยุดร้องนะครับคนดีของพี่...." ผมเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของอิงค์




"พี่ฟรานซ์......" อิงค์ร้องเรียกชื่อของผม จนผมคิดว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าผมรักอิงค์มากแค่ไหน ผมถอยหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดประโยคนี้ออกมา....




"ถ้าอิงค์ต้องการอย่างนั้น....พี่ก็จะทำเพื่ออิงค์ แต่พี่อยากให้อิงค์รู้ไว้นะครับ ว่าถึงพี่ไม่ทำอย่างนี้....พี่ก็ยังยืนยันคำเดิมไม่เคยเปลี่ยน คือพี่รักอิงค์คนเดียวครับ....."





"ฮืออ.....ครับ...."







"งั้นต่อจากนี้ไป......"






"อิงค์เป็นของพี่คนเดียวนะครับ คนดีของพี่ฟรานซ์"




******************* TBC. ***********************

อร๊ากก.....พี่ฟรานซ์คร้า..... หวานซะ!!


คือน้องอิงค์ก็น่ารักเกิ๊นน..... อย่างนี้จะไม่ให้พี่ฟรานซ์รักได้ไงค่ะ 


สำหรับตอนพิเศษที่คนเขียนตั้งใจเขียนเป็นพิเศษ


แทนคำขอบคุณที่ติดตามนิยายมาโดยตลอด 


ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะค่ะ 


ปล. ยังไม่จบนะจ๊ะ ยังมีอีกค่ะ คริคริ.....

[❣☾月亮☽❣]

ก็ลองไม่มีต่ออีกตอนสิคนเขียนบ้านบึ้มแน่.  5555 ล้อเล่นนะคนเขียนใจดีออก
พี่คะ สถานที่พร้อม บรรยากาศพร้อม น้องพร้อมแต่เจลล่ะพร้อมไหม.
ถ้าพร้อมแปลว่าพี่เตรียมการทุกอย่างมาเพื่อทริปนี้สินะ. แหม่.  

เรือเฟอร์รี่แบบนี้จ้า. ไม่ใช่เฟอรารี่

[Star_ss]

ก็ลองไม่มีต่ออีกตอนสิคนเขียนบ้านบึ้มแน่.  5555 ล้อเล่นนะคนเขียนใจดีออก
พี่คะ สถานที่พร้อม บรรยากาศพร้อม น้องพร้อมแต่เจลล่ะพร้อมไหม.
ถ้าพร้อมแปลว่าพี่เตรียมการทุกอย่างมาเพื่อทริปนี้สินะ. แหม่.  

เรือเฟอร์รี่แบบนี้จ้า. ไม่ใช่เฟอรารี่

  5555+ แก้ไขแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ
  

[meepooh2499]

มดกัดหมดแว้วววส

[boonpa]

  ทะเลหวานอ่ะ

[nnaon]

รอๆ ตอนต่อไป
 

[midas]

รอติดจอคอมเลย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ 555

[minneemint]

แบบว่าน่ารักฟินสุดๆเลย

[am_ma]

 

รอ ๆๆ น่ารักที่สุด
คู่นี้มาแล้ว 

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (ฟรานซ์+อิงค์) คนดีของพี่ฟรานซ์





         ผมช้อนตัวอิงค์อุ้มขึ้นแนบอกแกร่ง อิงค์ซบหน้าลงที่อกของผมเพื่อหนีความอาย มือทั้งสองข้างของอิงค์คล้องที่คอผมไว้แน่น ตัวของอิงค์สั่นเล็กน้อยไม่รู้ว่าสั่นเพราะตื่นเต้นหรือสั่นเพราะความกลัว ผมอุ้มอิงค์เข้าไปในห้องวางอิงค์ลงบนเตียงนุ่มก่อนจะจูบลงที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน





จุ๊บ...........





          อิงค์คว้าเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองไว้เพราะคงจะอาย ผมได้แต่ยิ้มขำกับท่าทางแบบนั้นของอิงค์ ผมนั่งลงบนเตียงนุ่มข้างๆ อิงค์ที่นอนอยู่ เอื้อมมือไปหยิบหมอนที่ปิดหน้าอิงค์ออกเพราะกลัวว่าอิงค์จะหายใจไม่ออกซะก่อนนะซิครับ




"หึหึ.....อายพี่เหรอครับ?" ผมถาม อิงค์ไม่ตอบ....แต่พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น



"ถ้าอิงค์ยังไม่พร้อมพี่ว่า......." ผมหยุดค้างไว้ไม่พูดให้จบประโยคดี จะว่าผมเจ้าเล่ห์ก็ได้นะ น้องอนุญาตแล้วนิ....ขอผมแกล้งนิดนึงล่ะกัน



"อิงค์.....อิงค์พร้อมแล้วครับ พี่ฟรานซ์โกรธอิงค์เหรอ? อิงค์แค่......แค่ตื่นเต้นเท่านั้นเอง......" อิงค์รีบพูดบอก แต่ท้ายประโยคทำให้ผมดีใจจนยิ้มกว้าง



"แฟนใครน้าา.... น่ารักจังครับ" ผมลูบลงที่กลุ่มผมนุ่มลื่นมือของอิงค์ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้คนที่ผมรัก




"พี่ฟรานซ์......" อิงค์เรียกผม



"ครับ......."



"อิงค์รักพี่ฟรานซ์นะครับ......"



"ครับ......พี่ก็รักอิงค์ครับ" ผมก้มลงจูบที่หน้าผากอิงค์ ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ปากบางแบบไม่ล่วงล้ำ





จุ๊บ........




"เป็นของพี่นะครับ....ถ้าอิงค์เจ็บบอกพี่นะครับ พี่จะหยุดทันที....."



"ครับ....."






  ผมเริ่มจากจูบลงที่ปากบางที่สั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น ค่อยๆ บรรจงจูบอย่างละเมียดละมัย ปลอบขวัญคนรักที่กำลังตื่นเต้นอยู่มิหาย พรมจูบด้วยความทะนุถนอมกลัวปากบางๆ เล็กๆ นี้จะเจ็บ เมื่อผมใช้ลิ้นดุนดันที่ริมฝีปากบาง อิงค์ก็เผยปากเล็กน้อยเพื่อให้ผมได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากนุ่ม "อื้มม...." เสียงครางในลำคอดังขึ้นทั้งเสียงของผมและเสียงของอิงค์ ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก สัมผัสครั้งนี้มันทั้งหวานและอ่อนนุ่มไม่เหมือนสัมผัสไหนที่เราเคยทำร่วมกันมาก็ว่าได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันก็ดีมากแล้วสำหรับผม แต่ครั้งนี้มันยิ่งกว่าคำว่า "ดี" เกินคำว่า "พิเศษ" ผมคงจำกัดความออกมาไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้มันสำคัญกับผมมากแค่ไหน ผมรู้แค่ว่า.... "ผมจะจดจำสัมผัสรักครั้งนี้ไปตลอดชีวิตของผม" ลิ้นร้อนของผมได้เข้ามาสัมผัสด้านในโพรงปากนุ่มนี้ มันทั้งนุ่ม ทั้งชุ่มและหอมหวาน ผมกวาดชิมลิ้มรสหวานจนทั่วโพรงปาก ก่อนจะตวัดผลัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อน อิงค์ก็พยายามตอบสนองจูบของผม ผมตวัดลิ้นเกี่ยวพันลิ้นเล็กอยู่นาน จนคนใต้ร่างเริ่มออกอาการหายใจไม่ทัน ผมจึงจูบย้ำๆ ที่ปากบางก่อนที่จะผละออกมาซุกไซ้ที่ซอกคอ มีกลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่ที่อิงค์ใช้ประจำ กลิ่นนี้ที่ทำให้ผมหลงไหล... ผมจูบไซ้อยู่ที่ซอกคอขาว ก่อนที่จะขบเม้มเบาๆ จนเกิดรอยเพียงเล็กน้อย อิงค์สะดุ้งตัวหลับตาพริ้ม ผมยิ้มกริ่มในใจแล้วเริ่มไซ้จากซอกคอลงไปถึงไหปลาร้า มือก็เริ่มเริกเสื้อขึ้นสูงถึงคอ แล้วเปลี่ยนมาจูบไล้ลงมาที่หน้าอกขาว ก่อนจะเริ่มเลียเบาๆ ที่จุกนมเล็กๆ สีชมพูเข้ม ผมค่อยๆ วนลิ้นเลียรอบๆ จุกนมนั้นอย่างทะนุถนอมก่อนจะเริ่มใช้ปากดูดเบาๆ สลับแรงแล้วตวัดลิ้นผลัดดูดอยู่อย่างนั้น.....






"อื้ออออ......" อิงค์ครางในลำคอ กัดปากเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเล็กน้อย



"ร้องออกมาซิครับคนดี พี่อยากได้ยินเสียง...." ผมพูดเสียงแหบพร่า แล้วก้มหน้าลงไปหยอกล้อกับจุกนมสองจุกนั้นต่อ



"อื้มมม.......พี่ฟรานซ์......." เสียงอิงค์ก็แหบพร่าไม่ต่างจากผมซักเท่าไหร่ ปากผมยังคงทำหน้าที่ได้ดีไม่ต่างกับมือที่ลูบไล้ไปทั่วร่างเนียนอยู่ตอนนี้ หลังจากนั้นผมก็จูบไล้ไปทั่วแผ่นอกแล้วค่อยๆ เลื่อนลงไปจนถึงหน้าท้องอันแบนเรียบ



"อื้อออ......พี่.....พี่ฟรานซ์" เสียงของอิงค์ที่เรียกชื่อผมขาดๆ หายๆ ก็ทำให้ผมยิ่งรู้สึกร้อนในกายขึ้นเรื่อยๆ แก่นกายผมก็พองขยายขึ้นเรื่อย รู้สึกถึงความอึดอัดที่เกิดขึ้นกับร่ายกายทันที ผมเลื่อนมือลงไปถอดกางเกงนอนตามด้วยกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดก่อนจะถอดเสื้อนอนชิ้นสุดท้ายของอิงค์ออก อิงค์หันหน้าหนีอายไปอีกทาง ผมจูบลงที่หน้าท้องอิงค์เบาๆ ก่อนที่จะหันมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง.... เดินไปหยิบขวดโลชั่นที่อยู่ในกระเป๋ามาเตรียมไว้ ผมไม่ได้เตรียมอะไรมาหรอกครับ.... มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแต่ผมต้องหาทางออก คราวหน้าผมรับรองครับว่าผมจะพร้อมกว่านี้....




"อิงค์ครับ...."



"อืม.....ครับ" อิงค์ตอบทั้งๆ ที่ไม่หันมามองหน้าผม



"น่ารักจัง......" ผมยืนตัวเปล่าเปลือยชื่นชมร่างอันสมส่วนของคนรัก



"ห๊ะ!! พี่ฟรานซ์ว่า..... เห้ย!!!" อิงค์เผลอหันมาถามผมและคงตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ในชุดวันเกิดแบบนี้ ผมเริ่มหมั่นเขี้ยวอิงค์ อยากกัด อยากหอม อยากครอบครองอิงค์ให้เป็นของผมคนเดียวเร็วๆ



"อายพี่ทำไม.....หื้ม" ฟอดด.... ผมหอมเข้าที่แก้มของอิงค์หนักๆ อย่างหมั่นเขียว



"ก็อิงค์......อิงค์....."



"หึหึ..... งั้นคืนนี้อิงค์คงต้องอายพี่ทั้งคืนแน่ๆ....."





           ผมจับที่ปลายคางอิงค์ให้หันหน้ามาหาผม จูบลงที่ริมฝีปากบางเบาๆ อย่างนุ่มนวล ก่อนจะมอบจูบที่หอมหวานสลับด้วยจูบที่เร้าร้อน ร่างกายของเราทั้งสองคนบดเบียดกันจนแนบแน่น ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปปรนเปรอให้ส่วนอ่อนไหวของอิงค์จนอิงค์ครางออกมาเสียงดัง แก่นกายของผมก็เริ่มคับแน่นจนรู้สึกอึดอัด ร่างกายยิ่งรู้สึกถึงความรุ่มร้อนที่ส่งผ่านมาจากอีกคนที่อยู่ใต้ร่าง....




"อิงค์ครับ....." ผมผละปากออกมาจากปากบางแล้วเรียกชื่อคนรัก มือก็ยังคงปรมเปรอให้ไม่ขาด ปากก็ทั้งถามทั้งจูบซับไปทั่วเรือนร่าง....



"อื้ออ.....ครับ"



"อิงค์ไว้ใจพี่ใช่ไหมครับ?......."



"อืม.....ครับ อิ...อิงค์ไว้ใจพี่ฟรานซ์" หลังจากผมได้ยินคำตอบเป็นที่น่าพอใจ ผมจึงยื่นปากจนไปชิดติดใบหูข้างขวาแล้วกระซิบเบาๆ ว่า......



"พี่ไม่มีถุงยางนะครับ.....แต่พี่รับรองว่าไม่ท้องร้อยเปอร์เซ็น หึหึ....." อิงค์นอนนิ่ง อ้าปากค้างทำตาโตแทบจะหลุดออกจากเบ้า ฮ่าๆๆ ผมเกือบหลุดขำแนะ!!



"บ้าเหรอพี่ฟรานซ์!! อิงค์เป็นผู้ชาย..... อื้อออ......" ผมจูบประกบปากทันทีไม่ให้พูดต่อ ยิ่งมองก็ยิ่งหมั่นเขี้ยวคนรักของตัวเอง....



"แฮ่กๆๆ......" อิงค์โกยอากาศเข้าหายใจทันทีที่ผมผละปากออกจากปากอิงค์





จุ๊บ!!!




"ต่อไปนี้คือของจริงแล้วนะ..... เตรียมใจให้ดีล่ะ รักนะครับ"





           ผมให้เวลาอิงค์ทำใจไม่นานหรอกครับ.... หลังจากพูดจบก็จูบปิดปากทันทีกลัวเด็กงอแงร้องไห้กลางครัน อิงค์มือไม้แกว่งไปทั่วที่นอนนุ่มคงไม่รู้จะเอาไปวางไว้ที่ไหน ผมเลยจัดการเอามาคล้องที่คอผมเป็นที่เรียบร้อย หลังจากได้ที่วางมือดีๆ ให้กับอิงค์เรียบร้อยแล้ว ผมก็เริ่มสำรวจร่างกายของอิงค์ไปจนทั่ว ก่อนที่จะมาหยุดที่จุดสำคัญ ผมเล้าโล้มด้วยปากของผมไปทั่วร่างของอิงค์ มือก็คว้าขวดโลชั่นแล้วบีบใส่มือก่อนที่จะป้ายลงที่ช่องทางรักของอิงค์ อิงค์เกร็งตัวทันทีเมื่อมือผมสัมผัสเข้าที่ช่องทางรักที่หวงแหน.....



"อย่าเกร็งนะครับ....." อิงค์พยักหน้าตอบ ซุกหน้าเข้าที่ซอกคอของผมทันที




           ผมจูบลงที่แก้มของอิงค์ จูบไล้ไปเรื่อยๆ จนอิงค์เงยหน้าขึ้นมารับจูบจากผม จับขาอิงค์ยกขึ้นตั้งฉากแล้วส่งนิ้วแรกของผมส่งเข้าไปข้างในตัวอิงค์ รับรู้ถึงอาการเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ผมค่อยๆ จูบปลอบเพื่อให้อิงค์รู้สึกผ่อนคลาย เราจูบกันอยู่นานจนผมสามารถส่งนิ้วที่สองและสามเข้าไปได้ในที่สุด......




"อ๊ะ!! พี่ฟรานซ์.....อื้ออ....."





            ผมต้องอดกลั้นข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้เพื่อรอให้ร่างกายของอิงค์พร้อมเสียก่อน ผมอยากทำให้อิงค์รับรู้ว่าผมทำด้วยความรู้สึกรัก ไม่ใช่แค่เพียงเซ็กส์.... อยากให้อิงค์รับรู้สึกความรักที่ผมมีให้ในแบบของผม.... เมื่อร่างกายของอิงค์เริ่มผ่อนคลาย ช่องทางรักเริ่มขยายพอที่จะให้ผมได้เข้าไปสำรวจรักด้านใน ผมค่อยๆ ถอดนิ้วออกแล้ว จูบลงที่หน้าผากอย่างเอาใจ.....




"พี่จะเข้าไปแล้วนะครับ....." อิงค์คงสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่แหบพร่าของผม



"ครับ....." อิงค์ตอบแล้วพยักหน้าเบาๆ อย่างเขินอาย





            ผมจับขาอิงค์แยกออกจากกันให้กว้างขึ้น จับแท่นร้อนของผมถูเบาๆ ที่ปากทางรักที่ชุ่มไปด้วยโลชั่นที่ผมทาไว้ เอื้อมมือไปบีบโลชั่นเพื่อมาทาเพิ่มที่แท่นร้อนของผมเพราะกลัวอิงค์จะเจ็บจนเกินไป... ผมค่อยๆ กดส่วนปลายเข้าไปอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน ช่องทางรักก็ตอดรับแท่นร้อนของผมทันทีที่ได้เข้าไปสัมผัส.... "อ๊ะ!!!..." เสียงอิงค์ร้องขึ้นเมื่อผมส่งแท่นร้อนเข้าไปได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น.....




"เจ็บเหรอครับ?......อย่าเกร็งนะครับคนดี"





            ผมก้มลงจูบที่แก้มเบาๆ อิงค์ส่ายหัวแล้วพยักหน้างึกๆ กอดคอผมแน่น โน้มคอผมลงไปจูบแลกลิ้นอย่างเร้าร้อน เมื่อผมรู้สึกว่าช่องทางรักของอิงค์เริ่มผ่อยคลายจนสามารถขยับต่อได้ ผมจึงค่อยๆ กดแท่นร้อนเข้าไปจนสุดความยาว......



"อ่าาา......." ข้างในทั้งร้อนทั้งตอดรัดชวนให้ผมลุ่มหลงในร่างกายนี้



"พี่รักอิงค์นะครับ......" ผมผละปากเพื่อบอกคนใต้ร่างให้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน



"อิงค์ก็รักพี่ครับ......"






            ผมก้มลงไปจูบปากอิงค์อีกครั้งแล้วเริ่มขยับแท่นร้อนเข้าออกอย่างช้าๆ ร่างกายของเราสอดประสานตอบรับกันได้ดี ผมเริ่มขยับเข้าออกเร็วขึ้น แรงขึ้นจนเสียงครางของเราทั้งสองคนดังระงงไปทั่วห้อง อบอวนไปด้วยบทรักอันหอมหวาน รอยจูบ รอยรักที่สร้างไว้จนเต็มพื้นที่ แรงกระแทกที่เคลื่อนไหวและตอบรับกันอย่าลงตัว ร่างกายที่ส่งผ่านความร้อนเมื่อเนื้อกระทบเนื้อเสียดสีกันจนก่อเกิดความเสียวซ่านที่วิ่งพล่านไปจนทั่วร่างกาย พาให้ทั้งห้องอบอวนไปด้วยบทรักอย่างที่คาดและวาดฝันเอาไว้ แรงโหมกระหน่ำที่นำพาให้เราทั้งสองคนมีความสุขร่วมกัน มือประสานมือ ปากก็ปรนเปรอเพื่อลดความเสียวซ่านให้กันอย่างไม่หยุดหย่อน บอกรักกันด้วยการเคลื่อนไหวของร่างกาย เนื้อแนบเนื้อบอกรักกันอย่างไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อย ส่งผ่านความรู้สึกต่างๆ ด้วยกายที่เชื่อมติดกันอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้อิ่ม ไม่รู้จักพอเมื่อได้เริ่มรักในครั้งนี้ เมื่อได้รักก็ยากที่จะหยุด แรงกระแทกยังคงส่งเสียงดังสนั่นปนเสียงครางระบายความเสียวซ่านในบทรัก ทั้งผมและอิงค์ต่างมอบร่างกายและจิตใจให้กันอย่างไม่รู้เหนื่อยจนสิ้นเสียงครางคือเสียงสุดท้ายเมื่อได้ปลดปล่อย




"พร้อมกันนะครับ......คนดีของพี่"




"อ๊ะๆ อ่าาาาา........" อิงค์ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องของตัวเอง



"อื้มมม......อ่าาาา........" ผมกระแทกหนักๆ สามสี่ครั้งก็ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวอิงค์ ก่อนจะก้มลงจูบซับลงที่หน้าผากอย่างเอาใจ




"พี่รักอิงค์นะครับ........"




"ครับ....อิงค์ก็รักพี่ฟรานซ์....... อ๊ะ!!"




"หึหึ......พี่ขอโทษนะครับ ลูกชายพี่ตื่นเร็วไปหน่อย"




"พี่ฟรานซ์อ่ะ.........อื้อออ......."




"อิงค์เป็นของพี่อย่างสมบูรณ์แล้วนะครับ...... แล้วก็.....รับผิดชอบพี่ด้วย..... รักนะครับผม"





จุ๊บ..........






             สิ้นเสียงบอกรักก็กลับมาอบอวนด้วยเสียงครางที่ฟังแล้วหวานหู บทรักยังคงดำเนินต่อไปจนเกือบเช้า ผมอุ้มร่างที่เกือบจะหลับไหลในอ้อมอกมาอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดก่อนพาไปนอนลงที่เตียงนุ่ม ห่อหุ้มด้วยเสื้อเชิ้ตเนื้อบางแขนยาว ตามด้วยกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาตัวใหม่เอี่ยม แต่งตัวให้แล้วก็ดูเหมือนเป็นการแกล้งคนรัก อิงค์หลับไปตั้งแต่ผมวางลงบนเตียงแล้วครับ มือผมก็ลูบไล้เค้าโครงหน้าเรียวที่ได้รูปก่อนจะจูบลงที่ปากบางเบาๆ แล้วจูบส่งท้ายให้คนรักหลับฝันดีที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน......




"ฝันดีนะครับ......คนดีของพี่"







+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





เช้า..........





"อื้มม......."



"หึหึ.....ตื่นได้รึยังครับคนขี้เซา" ผมวางถ้วยกาแฟไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หันไปมองอิงค์ที่นอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่มหนาทำหน้าเลิ่กลั่ก





พรึ่บ!!!!




"เป็นอะไรครับ.....หื้ม"



"แฮ่ะๆๆ ไม่โป้....." อิงค์ขำปนยิ้มเขินหนังจากเปิดผ้าห่มเพื่อสำรวจตัวเองหลังจากตื่นนอน



"หิวไหม? เดี๋ยวพี่สั่งข้าวมาให้ทาน.... ตัวอุ่นๆ นะ กินยาดักไว้ดีกว่านะพี่ว่า....." ผมใช้หลังมือแตะเบาๆ ที่หน้าผากรู้สึกตัวอิงค์อุ่นๆ กินยาดักไว้ก่อนคงจะดี เดี๋ยวป่วยจะเที่ยวไม่สนุกเอา



"ก็ได้ครับ....อิงค์เจ็บคอนิดๆ แต่คงไม่เป็นอะไรมาก พี่ฟรานซ์ทานข้าวรึยังครับ?" อิงค์ถามผมกลับ มือผมก็ไม่หยุดลูบไล้ที่เส้นผมลื่นนุ่ม



"ยังครับ....พี่รออิงค์ตื่นก่อนค่อยทานพร้อมกัน....."



"อ้าว!! แล้วทำไมไม่ปลุกอิงค์ล่ะ.... โอ๊ย!!!"



"เจ็บเหรอครับ?.... ไม่ต้องลุกขึ้นก็ได้นอนพักก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปโทรสั่งข้าวมาให้ รอแป๊ปนึงนะครับ....."





ฟอดดด......






          ผมลุกขึ้นไปกดโทรศัพท์เพื่อโทรสั่งอาหารกับทางรีสอร์ท หันไปมองอิงค์เป็นพักๆ เป็นห่วงนะครับ ผมทำอิงค์เจ็บมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้ พอขยับตัวก็ร้องซะจนผมอดตกใจไม่ได้ อิงค์นั่งยิ้มให้ผมอยู่ที่เดิม คงไม่กล้าขยับมากกว่านี้ เฮ่อ!! ผมคงทำเกินไปจริงๆ ใช่ไหม......




"พี่ฟรานซ์......"



"ครับ.....ต้องการอะไรเพิ่มรึเปล่า? พี่จะได้โทรสั่งให้ครับ" ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ อิงค์



"อิงค์ไม่ได้เป็นอะไรมากนะครับ....พี่ฟรานซ์ไม่ต้องทำหน้ารู้สึกผิดขนาดนั้นก็ได้ อิงค์เต็มใจเอง....."



"พี่ขอโทษนะครับ.....อิงค์นอนพักต่อหน่อยดีไหม เดี๋ยวข้าวมาแล้วพี่จะปลุกนะครับ"



"อิงค์ไม่ง่วงแล้วอ่ะ แต่อยากล้างหน้าแปรงฟัน....."



"โอเคครับ....งั้นเดี๋ยวพี่พาไป"



"ไม่เป็นไรครับ....อิงค์ไปเองได้ แค่นี้เองสบายมาก โอ๊ย!!!.....คึคึ สงสัยจะรีบลุกมากไปหน่อย"




"ป่ะครับ พี่พาไปเอง....." พูดจบผมก็อุ้มอิงค์ขึ้นตัวลอย อิงค์เอามือทั้งสองข้างคล้องคอผมไว้แน่นกันตก ผมพาอิงค์มานั่งลงที่เค้าเตอร์อ่างล้างหน้า จัดการบีบยาสีฟันใส่แปรงให้เรียบร้อย แล้วปล่อยให้อิงค์นั่งแปรงฟันอย่างเงียบๆ ส่วนผมทำอะไรนะเหรอครับ ก็ยื่นมองอิงค์แปรงฟันนะซิ อิงค์ก็แปรงไปยิ้มเขินไป หึหึ....น่ารักดีนะครับ หลังจากแปรงฟันเสร็จก็บีบโฟมล้างหน้าใส่มือให้อิงค์ ที่จริงอยากจะล้างให้เองด้วยซ้ำ แต่กลัวอิงค์จะเขินไปมากกว่านี้.... ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้อิงค์ ใช้ผ้าค่อยๆ เช็ดน้ำออกอย่างเบามือ....



"เสร็จแล้วครับ......."



"ขอบคุณมากครับ..... อะ...อะไรติดหน้าอิงค์รึเปล่าครับ" อิงค์เอามือขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองอย่างอายๆ เพราะผมเล่นจ้องหน้าตาไม่กระพริบ....




จุ๊บ........




"มอร์นิ่งคิสครับ....หึหึ" ผมจุ๊บที่ปากอิงค์เบาๆ แล้วส่งยิ้มบางๆ ไปให้



"เอ่อ....ครับ โอ๊ย! พี่ฟรานซ์เลิกมองอิงค์ด้วยสายตาอย่างนี้เถอะ อิงค์เขินจะตายอยู่แล้ว...." อิงค์เอามือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเอง ผมอดใจในความน่ารักของคนรักตัวเองไม่ไหวเลยกอดอิงค์ทั้งๆ ที่อิงค์ยังนั่งอยู่บนเค้าเตอร์อ่างล้างหน้านี่แหละครับ อิงค์เอามือที่ปิดหน้าตัวเองไว้ออก แล้วกอดผมเช่นกัน หน้าของอิงค์ซบที่ไหลของผม มือผมลูบเบาๆ ที่หลังของอิงค์อย่างเอาใจ เรากอดกันอยู่เงียบๆ อยากซึมซับความรู้สึกพิเศษนี้ใว้ให้นานเท่านาน.....



"ขอบคุณนะครับ....ที่เชื่อใจพี่ ยอมคบกับพี่ ให้โอกาสพี่ได้ดูแลหัวใจดวงนี้ พี่รักอิงค์มากนะครับ"



"อิงค์ก็ขอบคุณที่พี่กลับมาหาอิงค์ตามสัญญา อิงค์ก็รักพี่ฟรานซ์มากเหมือนกันครับ.... ต่อไปนี้ห้ามทิ้งกันไปไหนอีกนะ อยู่กับอิงค์ตลอดไปได้ไหมครับ....."



"อ้าว!! แย่งพี่พูดได้ไงครับ พี่เลยหมดหล่อเลย.....หึหึ พี่สัญญาครับว่าพี่จะอยู่ดูแลอิงค์ตลอดไปตราบเท่าที่พี่ยังมีลมหายใจอยู่ครับ..."



"อืม......อิงค์ก็ด้วยครับ"



"ครับผม....." ผมลูบหัวอิงค์ ก่อนจะช้อนตัวอิงค์ขึ้น อิงค์คล้องมือไว้ที่คอผมแล้วเกี่ยวขาเข้าที่เอวผมไว้แน่น



"ยั่วพี่เหรอเรา.... หื้มม" ฟอดดดด.... ผมหอมเข้าที่แก้มอย่างหมั่นเขี้ยว



"เปล่านะ.... อิงค์แค่กลัวตกอ่ะ"



"ว้า....พี่อุตส่าห์ดีใจว่าแฟนพี่ก็...." ผมทำตาเจ้าชู้นิดๆ



"เอ่อ.....พี่ฟรานซ์ใส่ชุดอะไรให้อิงค์เนี๊ยะ!!" อิงค์รีบเปลี่ยนเรื่องทันที



"ไม่ชอบเหรอครับ..." ผมถาม



"ก็เปล่าหรอกครับ แต่อิงค์ว่ามัน......" อิงค์ก้มมองดูชุดที่ตัวเองใส่นอนอีกครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมยื่นหน้าเข้าไปชิดที่แก้มของอิงค์ ก่อนที่ปากจะแนบชิดที่ใบหู พ่นลมใส่เบาๆ แล้วพูดว่า....






"พี่ว่า....... ชุดนี้........ถอดง่ายดีนะครับ" อิงค์ย่นคอหนี








"ถ้าอิงค์ไม่เชื่อ........."







  (หน้าอิงค์ตอนนี้)








"งั้นพี่จะทำให้ดูล่ะกัน........"



**************** END. **********************

จบค่ะ.... ตอบพิเศษจบล่ะน้า.... คู่พี่ฟรานซ์กับน้องอิงค์ค่ะ

กัดหมอนเบาๆ เพราะความอ่อนโยนของพี่ฟรานซ์กันไป

มีคู่ไหนบ้างที่บอกรักให้คำสัญญาในห้องน้ำหลังแปรงฟันเสร็จ กร๊ากกก..... มีคู่นี้แหละ

พี่ฟรานซ์หลังจากนี้คงจะใช้น้องจนคุ้มเนอะ!! หึหึ

ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนพิเศษส่งท้ายบทนะค่ะ

ปล.ต่อไปเป็นตอนพิเศษคู่พี่เท็นกับน้องฟรอนท์ค่ะ ขอคนเขียนไปปรับอารมณ์แพ๊พนะค่ะ...

 

[❣☾月亮☽❣]

    อูย. น่ารักมากๆ. หวานไปแล้วคู่นี้
ขอบคุณค่ะ. ฟินมาก

[Star_ss]

   อูย. น่ารักมากๆ. หวานไปแล้วคู่นี้
ขอบคุณค่ะ. ฟินมาก

+1 แทนคำขอบคุณที่ติดตามนิยายมาตั้งแต่ต้นจนจบนะค่ะ แถมยังตามให้กำลังใจทุกเรื่องอีกต่างหาก...

ขอบคุณมากคร้าา.... 

[meepooh2499]

พี่ฟรานขราาาา ใจน้องจะละลาย ซับเลือกแพ้พพพพ

แหมๆๆอยากได้ฝาละมีแบบพี่ฟรานซักกะคน 55555

[reborn]

 

[sweetyswtcou]

 
 

[midas]

หวานสุดๆอ่านคู่นี้แล้วอมยิ้มตลอดเลย ส่วนคู่ฟร้อนแซ่บ 555

[วาย ว๊าย]

ฟินไปสิ อ๊ากกกก เขินแทน -//////- 

[mild-dy]

 

[มะปรางเปรี้ยว]

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ 

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนพิเศษส่งท้าย 1 (เท็น+ฟรอนท์)

ณ คอนโดพี่เท็นสุดหล่อ




"ฮัลโหลๆๆๆๆ พี่เท็นอยู่ไหม? พี่เท็นนนนนน..... พี่เท็นอยู่ไหน?!!!"




แม้แต่วินาทีเดียวก็ห่างยากแล้วครับ ใครจะว่าพวกผมตัวติดกันยังไงผมไม่สนใจหรอก แค่มีเด็กดื้อคนนี้อยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลาผมก็พอใจมากแล้วครับ ช่วงนี้อยู่ในช่วงที่ฟรอนท์กำลังอ่อนไหว เพราะอยู่ในช่วงที่กำลังตัดสินใจว่าจะเรียนต่อปริญญาโทเลยหรือจะต่อคอร์สสั้นๆ พักเหนื่อยก่อนดีครับ ส่วนเรื่องงานฟรอนท์ที่บริษัทนี่ยิ่งไม่ต้องห่วงใหญ่ มีพี่ชายเยอะก็ดีอย่างนี้แหละครับ ผมนี่ซิลูกคนเดียวยังไงก็ต้องสืบทอดกิจการต่อจากพ่อของผม หลังจากเรียนจบมาตอนนี้ผมช่วยงานพ่อได้หกเดือนแล้วครับ คุณย่าผมนี่ก็เอาอกเอาใจฟรอนท์ยิ่งกว่าหลานแท้ๆ อย่างผมซะอีก ก็นะ... ฟรอนท์ทั้งน่ารักทั้งขี้อ้อน ย่าผมนิหลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วครับ บางวันก็แอบหนีไปเที่ยวกันสองคนทิ้งให้ผมนั่งทำงานอยู่ที่บริษัทคนเดียว มันน่าน้อยใจป่ะล่ะ แต่ว่าไปมีฟรอนท์ก็ดีมากเลยครับ ย่าผมก็มีคนช่วยดูแลมากขึ้นอีกคนและที่สำคัญย่าจะได้ไม่เหงา หึหึ ว่าแล้วต้องไปดูซะหน่อย ตื่นมาก็ทำตัวน่ารักเลยนะ




"คร๊าบบบ..... ตื่นแล้วทำไมไม่ลุกล่ะครับ?"

"หึ!! ลุกได้ฟรอนท์ก็ลุกแล้วซิ"

"อ้าว!! ลุกไม่ขึ้น เป็นอะไรล่ะครับผม? หึหึ"

"พี่เท็น!! เพราะใครล่ะที่ทำให้ฟรอนท์ลุกไม่ไหว ได้!! จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม? ฟรอนท์จะกลับบ้าน!!"

"เห้ย!!! พี่ล้อเล่น โอ๋ๆๆ อย่างอนนะคร๊าบบบ.... พี่เท็นผิดไปแล้ว พี่เท็นขอโทษคร๊าบบบบ"


ผมโผลเข้ากอดปลอบใจฟรอนท์ทันที กอดแล้วจับโยกไปโยกมาเหมือนกอดตุ๊กตาดิ้นได้เลย หึหึ ฟรอนท์ก็พยายามดิ้นหนีผมอย่างสุดชีวิต งอนจริงอะไรจริงครับงานนี้ เด็กดื้อนิ ตีตายเลยดีไหมหื้ออ... เมื่อคืนนี่ทำตัวน่ารักสุดๆ อ่ะครับ ผมนี่ทั้งกัดทั้งฟัดทั้งคืน คิดถึงอ่ะ.... อย่างนี้ต้องกอดนานๆ ให้หายคิดถึง


"โอ๊ยยย!! พี่เท็นปล่อยเลย ฟรอนท์หายใจไม่ออกแล้ว"

"หึหึ ไม่ชอบเหรอ? ที่พี่กอดนานๆ อย่างนี้นะ"

"ไม่เห็นชอบเล๊ยย.... จริงๆ นะ คึคึ"

"ไม่เป็นไร พี่ชอบ... งั้นพี่จะกอดทั้งวันทั้งคืนเลยแล้วกัน" 

"งั้นพี่เท็นห้ามปล่อยนะ ฟรอนท์ให้กอดได้ทั้งชีวิตเลย"



จุ๊บบบ....
อร๊ากกกก..... อย่างนี้พี่เท็นก็รักตายเลยซิคร๊าบบบ.... 



"ทำตัวน่ารักอีกแล้วน้าาา.... งั้นเรามากอดกันอีกแบบดีไหม? หึหึ"

"อร๊ากกก.... พี่เท็น ไม่เอา!!! ฟรอนท์ยังเจ็บอยู่เลยนะ"

"นิดนึงไม่ได้เหรอ? พี่ทำเบาๆ นะ สัญญาๆ จุ๊บ!!"

"แต่ฟรอนท์เหนียวตัวอ่ะ"

"งั้นเราเปลี่ยนโลเคชั่นเป็นในห้องน้ำดีไหม? โปรโมชั่นพิเศษถ้าคุณตกลงตอนนี้เราจะแถมอาบน้ำฟอกสบู่ให้ท่านทันที แต่เดี๋ยวก่อน!! ถ้าคุณตอบภายในสิบวินาทีเราจะแถมใส่เสื้อผ้าปะแป้งให้ด้วย ว่าไงครับ สนใจไหมครับ?"


ผมทำหน้าจริงจัง ทำเสียงเหมือนสปอร์ตโฆษณา ฟรอนท์ก็ทำหน้าตั้งใจฟังเหมือนกำลังดูโฆษณาในทีวีอ่ะครับ ผมว่า... นับวันพวกผมสองคนเริ่มเกินคำว่าธรรมดาไปแล้วครับ


"ฮ่าๆๆๆ พี่เท็นฟรอนท์ปวดท้อง ฮ่าๆๆๆๆ"
ฟรอนท์ขำกร๊ากขึ้นทันที ผมนี่ก็อดหัวเราะตามไม่ได้ซิครับงานนี้


"ฟรอนท์ พี่จริงจังนะเนี๊ยะ"

"ฮ่าๆๆๆ ก็ฟรอนท์ขำอ่ะ แป๊ปนะ ขอฮาก่อน ฮ่าๆๆ" 


แล้วฟรอนท์ก็ยังคงขำอย่างต่อเนื่อง ผมก็กอดรัดฟัดหอมฟรอนท์ไม่ทั่ว ฟรอนท์ก็ดิ้นไปหัวเราะไป ผมชอบวันเสาร์อาทิตย์ที่สุดเลยครับ เพราะเป็นวันที่ผมได้อยู่กับฟรอนท์ครบยี่สิบสี่ชั่วโมง


"อือออ..... พี่เท็น อย่าแกล้งฟรอนท์ซิ"

"ใครบอกว่าพี่แกล้งล่ะ พี่เอาจริง หึหึ"

"เดี๋ยวก่อนได้ไหม? ฟรอนท์ขออาบน้ำก่อนนะ ฟรอนท์เหนียวตัวจะแย่"

"งั้นพี่อาบให้นะ โอเคไหม? นะฟรอนท์น้าา... นะครับ"


ฟรอนท์ไม่ได้พูดอะไรแค่พยักหน้าหงึกๆ มือคว้าที่คอของผมก่อนที่ผมจะอุ้มตัวฟรอนท์ขึ้นแล้วพาเข้าไปอาบน้ำ พาไปอาบน้ำนะครับ อาบน้ำจริงๆ น้าาา.....


หลังจากอาบน้ำให้ตามโปรโมชั่นที่เสนอไว้ ตอนนี้ผมก็เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นพ่อครัวทำอาหารให้ที่รักของผมครับ วันนี้ฟรอนท์บอกอยากกินแกงจืดวุ้นเส้นใส่หมูสับกับยำไข่ดาว ส่วนฟรอนท์ก็นั่งดูทีวีรอผมอยู่ที่โซฟานู้นแหละครับ หึหึ วันนี้ผมต้องเอาใจที่รักผมซะหน่อย เพราะเสียสละมาเยอะแล้ว กร๊ากกก....



"พี่เท็น เสร็จรึยังอ่ะ ฟรอนท์หิวใส้จะขาดแล้ว"
ตะโกนนะครับ อย่าคิดว่าเดินเข้ามาถาม เพราะคงจะเดินไม่ค่อยสะดวกซักเท่าไหร่ หึหึ



"เสร็จแล้วคร๊าบบบ....."
ผมจัดโต๊ะเสร็จพอดีครับ พอจัดอาหารใส่จานเสร็จเรียบร้อยก็ต้องไปรับคุณชายครับ งานนี้พี่บริการให้แบบจัดเต็ม เอาใจกันแบบสุดๆ ไปเลย



"เสร็จแล้วเหรอ? ไม่น่าล่ะกลิ่นหอมเชียว คึคึ"

"หึหึ จมูกไวนะเรา ป่ะไปกินข้าวกัน"

"อุ้มซิ" ฟรอนท์อ้าแขนออกกว้างแล้วฉีกยิ้มกว้างให้ผม พยักหน้าหงึกๆ แมร่ง!!! จะน่ารักไปถึงไหวว่ะแฟนกู หลงโคตรๆ



จุ๊บบบบ.....



ผมก้มลงไปจุ๊บปากฟรอนท์ก่อนที่จะอุ้มฟรอนท์ขึ้นแล้วพาไปส่งถึงโต๊ะอาหาร หลังจากนั้นเราก็นั่งกินอาหารที่ผมทำอย่างเอร็ดอร่อย ฟรอนท์นี่กินข้าวหมดจานใหญ่ๆ สองจาน แถมชมว่าผมทำกับข้าวอร่อยมาก ทำให้ผมยิ้มจนหน้าบานแก้มแทบปริ


"วันนี้อยากไปไหนรึป่าว?"

"พี่เท็นจะพาฟรอนท์ไปเหรอ?"

"อืม แล้วฟรอนท์อยากไปไหนล่ะ?"

"งั้นเราไปดูหนังกันนะ ฟรอนท์ไม่ได้ไปดูนานแล้วอ่ะ"

"โอเค งั้นวันนี้เราไปดูหนังกัน"

"อ่อ!! ฟรอนท์อยากซื้อเคสโทรศัพท์ด้วย"

"อืม งั้นเราไปดูกัน"

"ใช่ซิ ฟรอนท์อยากได้กางเกงใหม่ เสื้อใหม่ กระเป๋าตังค์ใหม่ น้ำหอมก็ใกล้จะหมด ยาสระผมก็จะหมด แป้งก็เหลือนิดเดียว
&฿@&)5.()฿,)&&&"
บลาๆๆ และอีกมากมาที่ฟรอนท์พูดออกมาไม่หยุด



"ฟรอนท์ พี่ว่า ไปจดรายการที่อยากได้มาไหม? พี่จำให้ไม่หมดหรอกครับที่รัก"

"คึคึ ฟรอนท์ล้อเล่นนะ ฟรอนท์อยากได้เคสโทรศัพท์ใหม่อย่างเดียวคร๊าบบบ พี่เท็นสุดหล่อ คึคึ"

"หึหึ ทะเล้นนะเรา แล้วจะไปกี่โมงดี เดินไหวเหรอ?"

"โหห... สบายอยู่แล้ว เรื่องเที่ยวฟรอนท์ไม่พลาด แต่ขอพักแป๊ป ขอปรับสภาพนิดนึง ฮ่าๆๆๆ"

"โอเค งั้นเราไปตอนเย็นแล้วกันจะได้ไปหาข้าวเย็นที่กินห้างเลย โอเครไหม?"

"โอเค.... รับทราบ"



หลังจากตกลงกันเสร็จเรียบร้อย ผมสองคนก็มานอนกองกันอยู่ที่หน้าทีวี นอนไปนอนมาหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนนะครับ ฟรอนท์ได้ไปก่อนผมเรียบร้อยแล้ว มุดตัวเข้าหาผมแล้วหลับไปครับ ผมหอมลงที่แก้มเบาๆ อย่างอ่อนโยนก่อนจะหลับตามฟรอนท์ไป



ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที่ก็เกือบบ่ายสามแล้วครับ แต่ฟรอนท์นี่ยังอยู่ในห้วงอยู่เลย ผมนอนมองฟรอนท์หลับอย่างน่ารัก ตาโปนๆ ขนตายาวเป็นแพ ปากเล็กๆ แดงๆ น่าจูบเป็นที่สุด ยิ่งมองก็ทำให้ผมรู้สึกว่าขาดไอ้เด็กดื้อคนนี้ของผมไม่ได้ อะไรทำให้ผมหลงรักฟรอนท์ได้มากขนาดนี้ ภายนอกเวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ฟรอนท์ก็เหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่มีความซ่าส์ตามประสาวัยรุ่นทั่วไป พออยู่ที่บ้านก็จะกลายเป็นน้องเล็กขี้อ้อนที่ใครๆ ต่างพากันรักต่างพากันหลง พออยู่กับผมนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ขี้อ้อนคูณแสน น่ารักคูณล้านไปเลยครับ ยิ่งเราผ่านช่วงเวลาที่ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกันในช่วงแรกๆ ที่เรารู้จักกัน จนเราได้มาคบกันและรักกันในที่สุด ผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่ทั้งผมและฟรอนท์ต่างจดจำมันไว้ไม่เคยลืมว่า... ต่อให้ใครพยายามพรากเราจากกันยังไง ที่ผมรู้คือเราจะไม่มีวันหมดรักกัน ผมจะยังรักฟรอนท์คนเดียวและผมก็คิดว่าฟรอนท์ก็คิดเหมือนกันกับผม แต่ต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องร้ายๆ แบบนั้นอีกแล้วครับ ผมมั่นใจ.....




"อืมมม.... พี่เท็นตื่นแล้วเหรอ?"
ฟรอนท์งัวเงียตื่นขึ้นมา ขยี้ตาเหมือนเด็กที่เพิ่งตื่นนอน แต่ยังไม่ทันจะลืมตาก็หลับตาลงไปอีกครั้ง กระชับตัวกอดผมแน่นขึ้นแล้วเอาขาก่ายรัดตัวผมไว้ครับ



"สรุป... จะตื่นหรือจะนอนต่อครับ หื้มม"



ฟอดดดด......



ผมหอมเขาที่แก้มขวาแรงๆ อย่างมันเขี้ยว

"ขออีกห้านาทีนะ พี่เท็นกอดฟรอนท์หน่อย"
ผมกระชับตัวฟรอนท์ให้แนบชิดตัวผมมากยิ่งขึ้น จูบลงที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน ผมโคตรรักเลยครับเด็กคนนี้



"แน่นพอรึยัง?"

"ยัง... กอดแน่นๆ อีก"



จุ๊บบบ......
ฟรอนท์ตอบแล้วจุ๊บปากลงที่หน้าอกของผมครับ



"พอใจรึยังครับ? หื้มมม...."

"อืม.... รู้สึกดีจัง วันไหนพี่เท็นไม่กอดฟรอนท์ ฟรอนท์นอนไม่ค่อยหลับเลย"
ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมาพูดบอกผม ก่อนจะยิ้มกว้างจนตาหยี



"จะนอนไม่หลับได้ไง พี่ก็กอดฟรอนท์อยู่ทุกคืน"

"ฟรอนท์หมายถึงวันที่ฟรอนท์กลับบ้านแล้วพี่เท็นไม่ได้ไปด้วยต่างหากล่ะ รู้ไหมว่าฟรอนท์ต้องไปนอนกับพี่ฟรอสต์ถึงจะนอนหลับได้นะ"

"ห๊ะ!!! ฟรอนท์ว่าอะไรนะ?" 
ผมนี่โคตรตกใจอ่ะ เห้ย!!! พี่น้องกันก็จริง แต่ผมหวงป่าวว่ะ แฟนผมนะเว้ย!!!   


"นอนกับพี่ฟรอสต์ไง พี่เท็นตกใจทำไม? พี่ฟรอสต์พี่ชายของฟรอนท์นะ ไม่ใช่คนอื่นซะหน่อย"

"ไม่ได้!! พี่ชายก็ห้าม!! พี่ชายก็ไม่ได้ ไม่ได้ๆ คราวหน้าพี่จะไม่ยอมให้ฟรอนท์กลับบ้านคนเดียวแล้ว ต่อไปนี้พี่จะกลับด้วยทุกครั้ง"

"คึคึ พี่เท็นหึงฟรอนท์เหรอ?"
ฟรอนท์ทำหน้าทะเล้นไปด้วย ขำไปด้วย แต่ผมนี่ขำไม่ออกซิครับ หวงอ่ะ


"มันน่าหึงป่ะล่ะ ไม่ได้!! ต่อไปนี้ห้ามถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ ฟรอนท์เป็นแฟนพี่ พี่กอดได้คนเดียว คนอื่นห้ามกอด รู้ไหม? หื้มม...."


"พ่อฟรอนท์ล่ะ แม่ฟรอนท์ล่ะ พี่ฟรานซ์ล่ะ พี่ฟรอสต์ล่ะ คุณย่าล่ะ คุณปู่ คุณพ่อล่ะ พี่เท็นห้ามหมดเลยเหรอ? ไม่ได้ๆ บุคคลที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นคือครอบครัว ฉะนั้นฟรอนท์กอดได้หมด"



ผมคิดไปคิดมา เออว่ะ!! ที่พูดมาคือครอบครัวผมกับฟรอนท์นี่หว่า เอาไงดีฟร่ะ สรุปใครกอดได้บ้างว่ะเนี๊ยะ เซ็งวุ้ย!! ห้ามคุณย่าคงจะยาก เพราะท่านทั้งรักทั้งหวงฟรอนท์ซะขนาดนั้น คุณปู่กับคุณตาผมนานๆ ทีไม่เป็นไร คุณพ่อตากับแม่ยายคงจะห้ามไม่ได้เพราะเป็นผู้ให้กำเนิด พี่ฟรานซ์นี่ข้อยกเว้นเพราะช่วยผมไว้เยอะ (แต่อย่าบ่อยจนเกินไป) ส่วนพี่ฟรอสต์นี่ห้ามยาก ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ฉะนั้นทางที่ดีผมไม่ควรจะห่างจากฟรอนท์ เราควรจะตัวติดกันมากกว่าเดิม เพราะผมนี่แหละจะเป็นคนปกป้องฟรอนท์เอง ฮ่าๆๆๆๆ 



"พี่เท็น... คิดอะไรอยู่เนี๊ยะ ยิ้มอยู่คนเดียว บ้ารึป่าว?"
เออว่ะ ผมคิดไปแล้วยิ้มไป ฟรอนท์จะหาว่าผมบ้าคงจะไม่แปลกหรอกครับ


"พี่รู้แหละ พี่จะยกเว้นให้เฉพาะครอบครัวของเรา แต่ต่อไปนี้ห้ามไปนอนห้องพี่ฟรอสต์นะ เข้าใจ๋?"

"โอ๊ยยย!!! หึงไม่เข้าเรื่อง พี่ชายฟรอนท์นะ!"

"โหหห.... ฟรอนท์คร๊าบบบ.... พี่เท็นขอร้อง เชื่อพี่นะๆ ถ้าพี่ไม่รักก็คงไม่หวงขนาดนี้หรอก หรือว่าฟรอนท์ไม่รักพี่ พี่ขอแค่นี้ได้
ไหมครับ? นะๆ นะฟรอนท์คนดีของพี่เท็น"

"งั้นพี่เท็นก็ต้องไปบ้านฟรอนท์เป็นเพื่อนฟรอนท์ทุกครั้งซิ ไม่งั้นฟรอนท์นอนไม่ค่อยหลับจริงๆ นะ"
ฟรอนท์พูดเสร็จก็กอดผมแน่นแล้วเอาหน้าถูไปถูมาที่หน้าอกของผมครับ น่ารัก อร๊ากกก.... แฟนผมน่ารักง่ะ


"โอเค.... งั้นตกลงตามนี้ พี่จะไปบ้านฟรอนท์ด้วยทุกครั้งครับผม"

"คึคึ น่ารักมากครับ จุ๊บหน่อย"
ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมาพูด พูดจบก็ทำปากจู๋รอให้ผมจุ๊บที่ปากตามคำขอ มีรึผมจะขัดคำสั่งนี้



จุ๊บๆๆๆๆ



ผมจุ๊บรัวๆ ที่ปากของฟรอนท์ จนเราหลุดขำด้วยกันทั้งคู่ครับ


"ตื่นแล้วจะอาบน้ำเตรียมตัวไปดูหนังเลยไหม?" ผมถามขึ้น

"โอเค... งั้นฟรอนท์ไปอาบน้ำก่อน พี่เท็นค่อยอาบทีหลังนะ"

"โหหห... ไรอ่ะ อาบพร้อมกันไม่ได้เหรอ? ประหยัดน้ำไง"

"ไม่ได้!! ถ้าพี่เท็นอาบด้วย ฟรอนท์จะไม่ได้ไปดูหนัง พี่เท็นอาบทีหลังฟรอนท์นะดีแล้วครับผม"

"ว้า... พี่อุตส่าห์คิดมุขตั้งนาน กะว่าจะอาบน้ำด้วยกันซะหน่อย"
ผมแกล้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ที่จริงผมก็ล้อเล่นนะครับ แต่ถ้าได้ก็ดีนะ อาบคนเดียวมันหนาวหัวใจ ฮ่าๆๆ


"งั้นอาบอย่างเดียวนะ ห้ามทำนอกเหนือจากอาบน้ำ สัญญาก่อน"
ฟลุ๊คป่ะล่ะ แอบดีใจเล็กๆ ถึงจะแค่อาบน้ำเฉยๆ ก็เถอะ


"โอเค พี่สัญญา...."
เราเกี่ยวก้อยสัญญากันเสร็จก็จูงมือกันเข้าไปอาบน้ำครับ กร๊ากกกก...



หลังจากเราอาบน้ำแต่งตัวหล่อเสร็จผมก็ขับรถพาฟรอนท์มาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ เราจอดรถกันที่ชั้นห้าของห้างและขึ้นไปยังโรงหนังที่อยู่ชั้นบนสุดเพื่อไปซื้อตั๋วหนังที่ฟรอนท์อยากจะดู ฟรอนท์เลือกหนังอะไรรู้ไหมครับ หนังที่ใครๆ ก็รู้จักนะผมว่า.... ตัวแสดงหลักเป็นตัวสีเหลืองๆ ลักษณะเหมือนแคปซูลนะครับ ฮ่าๆๆๆ ผมนี่ขำกลิ้งก่อนเข้าโรงหนังซะอีก ฟรอนท์ให้เหตุผลว่าคลายเครียดดี พี่เท็นทำงานมาเครียดๆ จะได้ผ่อนคลาย พักผ่อนสมองบ้าง... ผมนี่ฮาหนักกว่าเดิมอีกครับ หึหึ แฟนผมคิดได้ไงฟร่ะ!!



พอซื้อตั๋วหนังเสร็จด้วยเหตุผลที่โคตรรักผม เป็นห่วงสุขภาพจิตของผม เราสองคนก็ตามล่าหาของกินมาลงท้องน้อยๆ ของเราครับ ฟรอนท์เดินชี้ร้านนู้นร้านนี้ไปทั่ว เลือกอยู่นานอ่ะครับ ไอ้นู้นก็อยากกิน ไอ้นี่อยากกิน หึหึ แฟนผมคร๊าบบ....



"พี่เท็น เรากินฟูจิกันเนอะ ฟรอนท์อยากกิน"

"โอเค ตามนั้นเลย พี่ก็เดินจนหิวแล้วเหมือนกัน"

"โถๆๆ น่าสงสารจริงๆ แฟนฟรอนท์เนี้ยะ"
ฟรอนท์พูดไปดึกแก้มผมอย่างหยอกล้อ ผมหันซ้ายหันขวา ทางปลอดสุดๆ



จุ๊บบบ....
จุ๊บปากซะเลย... น่ารักดีนักอย่างนี้ต้องทำโทษซะให้เข็ด



"เห้ยย!!! พี่เท็น นี่มันในห้างนะ อายคนอื่นบ้างก็ได้"

"อายทำไม? พี่จูบแฟนพี่นิ ไม่ได้จูคนอื่นซักหน่อย หึหึ ป่ะ ไปกินฟูจิกัน อยากกินไม่ใช่เหรอ?"

"พี่เท็นนี่โคตรเจ้าเล่ห์ แถมกระล่อนอีกต่างหาก"

"อ้าว!! เพิ่งรู้เหรอ?"

"ชิส์!! รู้นานแล้วเหอะ แต่อย่าให้รู้แล้วกันว่าไปทำอย่างนี้ใส่คนอื่น แล้วจะหาว่าฟรอนท์ไม่เตือน!!"

"ขู่พี่เหรอ? พี่ไม่กลัวหรอก กร๊ากกก....."
ฟรอนท์สะบัดมือออกจากมือผมแล้วหยุดเดิน ยืนกอดอกยืดตัวตรง อู้ยยย.... ซวยแล้วไง ตาขวางแล้วด้วย


"พี่ล้อเล่น ใครจะกล้าล่ะคร๊าบบ.... ป่ะไปกินข้าวกันนะ"



ผมเดินกลับไปกอดคอฟรอนท์แล้วพาเดินไปที่ร้านอาหารครับ ฟรอนท์เงียบไม่ยอมพูดกับผม สงสัยงานนี้โกรธจริงอีกงาน ไม่น่าเลยกู ปากนะปาก... เราต่างคนต่างสั่งอาหารที่ตัวเองอยากกิน ฟรอนท์ก็ยังไม่ยอมพูดกับผม ผมรออาหารด้วยบรรยากาศที่โคตรจะอึมครึมจนอาหารที่สั่งไว้มาเสริฟจนครบครับ



"ฟรอนท์กินนี่ซิ ของโปรดฟรอนท์เลยน้าาา...."


ผมตักไข่ตุ๋นใส่ช้อนแล้วยื่นให้จะป้อนฟรอนท์ครับ แต่ฟรอนท์นิ่งแล้วคีบอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากอย่างเงียบๆ บรรยากาศโคตรจะอึดอัดอ่ะครับ ง้อขั้นแอดว๊านก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้อยู่ที่ห้อง เฮ้อออ... ถอนหายใจแป๊ป


"เอ่อ.... ขอโทษนะค่ะ"
ผมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้หญิงคนนึงยืนยิ้มให้ผมอยู่ ฟรอนท์เองก็มองเหมือนกัน



"ครับ มีอะไรรึเปล่าครับ"
ผมถามเธอ เธอก็ยิ้มหวานมาให้ผม แต่ตอนนี้ผมโคตรจะไม่มีอารมณ์ยิ้มกลับอ่ะครับ คือฟรอนท์งอนผมอยู่ง่ะ ไม่มีอารมณ์หรอกจะบอกให้



"คือว่า... เพื่อนหญิงชอบพี่นะค่ะ คนที่นั่งอยู่ซ้ายมือโต๊ะนู้นนะค่ะ จะเป็นไรไหมค่ะ? ถ้าเพื่อนหญิงจะขอเบอร์พี่นะค่ะ"

"เป็นครับ เพราะผมคงให้ไม่ได้ แฟนผมนั่งมองหน้าผมกับคุณอยู่ตอนนี้ แล้วผมก็กำลังง้อแฟนผมอยู่ ขอโทษด้วยนะครับที่ผมให้เบอร์เพื่อนคุณไม่ได้จริงๆ ผมมีแฟนแล้วครับ"


ผมตอบด้วยอาการเนือยๆ คือง้อแฟนอยู่ไง แล้วยังมาขอเบอร์ผมตอนนี้อีก มันใช่ป่ะ คือเรื่องมันจะไปกันใหญ่ป่ะว่ะ แมร่ง!! ผมนี่โคตรเซ็งเลยครับ


"ไหนอ่ะค่ะ แฟนพี่? หญิงเห็นมีแต่.... น้องชายพี่ที่นั่งอยู่"
ผมกับฟรอนท์มองหน้ากัน ฟรอนท์ก็ไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้ากินอาหารตรงหน้าต่อโดยไม่พูดอะไรออกมา


"คนที่นั่งตรงนั้นแหละครับ "แฟนพี่ครับ" แฟนพี่เป็นผู้ชาย ชัดเจนนะครับ"
ผมตอบเธอไป เห็นฟรอนท์ยิ้มที่มุมปากนิดๆ ทำเอาผมใจชื้นขึ้นมาเยอะเลย


"เอ่อ! งั้นต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่มารบกวน ขอโทษนะค่ะน้อง"
เธอบอกลาผมแล้วหันไปขอโทษฟรอนท์ก่อนที่จะเดินกลับโต๊ะเธอไปครับ


"ฟรอนท์ครับ...."
ผมลองเรียกฟรอนท์อีกครั้ง เผื่อฟรอนท์จะหายโกรธผมครับ ฟรอนท์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบด้วยความดีใจ


"ฟรอนท์อยากกินไข่ตุ๋น"
ฟรอนท์พูดแล้วยู่ปากมาทางไข่ตุ๋นที่ผมสั่งมาให้ฟรอนท์ เพราะรู้ว่าฟรอนท์มาทีไรก็ต้องสั่งอย่างน้อยสองถ้วย เป็นอาหารโปรดของฟรอนท์นะครับ


"หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม?"
ผมถามพร้อมกับยกถ้วยไข่ตุ๋นไปตั้งตรงหน้าฟรอนท์


"อืม..."


ฟรอนท์ตอบแล้วพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ผม โคตรปริ่มอ่ะ คือผมไม่อยากทำให้ฟรอนท์โกรธหรือเสียใจไงครับ หลังจากเราผ่านเรื่องร้ายๆ มาด้วยกัน ต่อจากนี้ไปจนถึงวันข้างหน้า ผมอยากให้ฟรอนท์เจอแต่เรื่องดีๆ ผมไม่อยากเห็นฟรอนท์ร้องไห้อีกแล้ว มันทรมารครับ



"พี่ขอโทษ พี่แค่พูดเล่น พี่ไม่คิดว่าฟรอนท์จะคิดจริง พี่ไม่มีทางทำอย่างนั้นกับฟรอนท์ พี่สัญญา"



ผมยื่นมือไปจับมือฟรอนท์ ตัวฟรอนท์สั่นเล็กน้อย ฟรอนท์ลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ ผม กอดผมแล้วเอาหน้าซุกเข้าที่ไหล่ของผม ผมกอดฟรอนท์ไว้แน่นเช่นกัน โต๊ะที่เรานั่งก็เป็นส่วนตัวพอสมควรครับ แต่ ณ จุดนี้ใครจะมองยังไงผมก็ไม่สนใจ ผมสนใจแค่คนตรงหน้าผมคนเดียวก็พอ....


"ฟรอนท์ก็ขอโทษ ที่ฟรอนท์เอาแต่ใจตัวเองมากไป พี่เท็นอย่าโกรธฟรอนท์นะ ฟรอนท์รักพี่เท็นมาก ฟรอนท์กลัวจะเสียพี่เท็นไปอีก ฟรอนท์ไม่อยากทรมารแบบนั้นอีกแล้ว ฟรอนท์....."


ผมลูบหลังปลอบฟรอนท์ที่กำลังแอบร้องไห้ไม่ให้ผมเห็น ผมก็คิดเหมือนฟรอนท์ครับ ผมอยากให้วันนี้และพรุ่งนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเรา ผมจะดูแลคนๆ นี้ให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้


"อย่าร้องนะครับคนดี พี่รักฟรอนท์คนเดียว และพี่จะไม่มีวันรักใครอีก ฟรอนท์เชื่อพี่นะครับ"


"ฮืออ.... ฟรอนท์เชื่อพี่เท็นครับ"


ยังไงเด็กน้อยของผมก็ยังเป็นเด็กน้อยที่ผมจะต้องดูแลและให้ความรักตลอดไปเสมอครับ ผมจะทำตามสัญญาที่ผมให้ไว้ จนกว่าผมจะหมดลมหายใจ


"หยุดร้องนะครับ คนเก่ง"


ผมกอดปลอบฟรอนท์อยู่สักพัก ฟรอนท์ก็คลายกอดผม เงยหน้ามองผม จมูกฟรอนท์แดงกล่ำ ตาก็บวมด้วยครับ ส่วนเสื้อตรงไหล่ผมเปียกไปด้วยน้ำตาฟรอนท์เรียบร้อยแล้ว เห็นฟรอนท์ร้องไห้แล้วผมไม่ชอบเลย ถึงจะเป็นน้ำตาแห่งความสุขก็เถอะ ผมชอบฟรอนท์ยิ้มมากกว่า...


"ขี้แยนะเรา พี่บอกแล้วไงว่ายังไงพี่ก็รักฟรอนท์คนเดียว อย่าร้องนะครับ พี่ชอบเวลาฟรอนท์ยิ้มให้พี่มากกว่า"

"อืม....."

ฟรอนท์ตอบพร้อมกับพยักหน้า ผมเกลี่ยเช็ดน้ำตาที่แก้มออกให้ฟรอนท์ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาออกให้จนหมดก่อนที่จะจูบลงที่หน้าผากฟรอนท์เบาๆ


จุ๊บบบ.....


"พี่รักฟรอนท์นะครับ"


จุ๊บบบบ....


"ฟรอนท์ก็รักพี่เท็นครับ"



เฮ้ออ.... ผมขาดทุน ก็ผมจุ๊บที่หน้าผากฟรอนท์ แต่ฟรอนท์กลับจุ๊บที่ปากผมนะซิครับ หึหึ....

TBC.

เบาหวานเบาๆ ตอนพิเศษส่งท้ายบทยังไม่จบนะค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[❣☾月亮☽❣]

    สวีทสุดๆๆๆๆๆๆ

[ลูกกระเจี๊ยบ]

ความหวานเข้าตา
ไปโรงบาลแป๊บ

[boonpa]

  มดกัดเราหมดแล้วหวานกันจริง

[minneemint]

ดีจุงเบยรักกันรักกัน

[Timber]

น่ารักกกกกกกก  มาต่อเร็วๆน้าคร้าาบบ

[meepooh2499]

เบาหวานขึ้นจนทะลุเพดานแว้วววว มุ้งมิ้งกันสุดๆ 5555

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนพิเศษส่งท้าย 2 (เท็น+ฟรอนท์)

พาร์ทฟรอนท์



ผมยอมรับครับว่าผมโคตรหวงพี่เท็นของผมเลย ขนาดผมนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันยังมีสาวๆ เข้ามาจีบเลยอ่ะครับ แล้วถ้าผมไม่อยู่ล่ะจะขนาดไหน ยอมรับอีกแหละครับว่าผมงี่เง่า เพราะอะไรนะเหรอ? ก็เพราะผมรักมากไงครับ จะมีใครรู้สึกอย่างผมบ้างล่ะ ผมนี่โคตรเจ็บเลยครับตอนที่เราสองคนโดนกีดกันไม่ให้เราได้คบกัน ไม่ให้เราได้รักกันมันทำให้ผมทรมารแค่ไหนคงไม่มีใครรู้ ผมต้องทนเห็นแฟนตัวเองเดินอยู่กับผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อตา ถ้าผมเลิกรักพี่เท็นได้ง่ายๆ ผมคงจะไม่ต้องทรมารขนาดนี้ แต่ช่วงเวลานั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้ครอบครัวเรายอมรับเรื่องของเราสองคนได้แล้วครับ แถมทั้งบ้านผมและบ้านพี่เท็นยังเข้ากันได้ดี ผมเป็นหลานโปรดของบ้านพี่เท็น ส่วนพี่เท็นก็เป็นลูกชายคนโปรดคนใหม่ของบ้านผมเช่นเดียวกัน พี่เท็นทำให้ผมติดนิสัยชอบเอาแต่ใจ ไม่ว่าผมจะทำอะไรพี่เท็นก็ตามใจผมเสมอ ผมว่าผมอยู่บ้านนี่พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์ตามใจผมมากแล้วนะ แต่มาเจอพี่เท็นนี่หนักกว่าครับ ตามใจโคตรๆ เลย คึคึ....





วันนี้พี่เท็นพาผมมาดูหนังครับ แต่กว่าจะได้ดูหนังก็เกิดเรื่องดราม่าขึ้นซะก่อน เรื่องมันเริ่มมาจากผมเองแหละครับ ไม่รู้จะเอาคำพูดที่พี่เท็นแกล้งหยอกมาคิดจริงจังทำไม รู้นะครับว่าพี่เท็นแกล้งพูด แต่ผมกลับเก็บมาคิดจริง ระแวงไปหมด คือผมเลือกเดินทางเส้นนี้แล้วไงครับ ผมเป็นผู้ชายทำอะไรให้พี่เท็นอย่างที่ผู้หญิงปกติเขาไม่ให้ได้ แต่สิ่งที่ผมให้พี่เท็นได้คือหัวใจของผมไงครับ ผมให้พี่เขาไปหมดแล้ว ไม่มีเหลืออีกแล้ว ที่สำคัญผมก็เลือกแล้วด้วยว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายในชีวิตผม เส้นทางมันอีกยาวไกลนะครับ แต่พี่เท็นกลับทำให้ผมรู้ว่าผมจะมีพี่เท็นเดินคู่ไปกับผมจนสุดทางเส้นนั้น เฮ้ออ.... คิดแล้วผมก็ผิดนะ รู้ทั้งรู้ว่าพี่เท็นไม่มีทางทำอย่างนั้น แต่มันก็อดไม่ได้จริงไหมครับ แต่ตอนนี้เราปรับความเข้าใจกันแล้วน้าา.... พี่เท็นโคตรทำให้ผมทั้งตื่นเต้นและดีใจในเวลาเดียวกัน คือบอกกับผู้หญิงคนที่เข้ามาจีบแทนเพื่อนเขาไงครับ ว่าผมคือแฟนพี่เท็น เธอดูอึ้งไป พอเธอตั้งสติได้ก็หันมาขอโทษผมแล้วก็เดินกลับโต๊ะไปเลยครับ หน้าพี่เท็นตอนนั้นบ่งบอกเลยครับว่าไม่อยากทำให้ผมเสียใจ ผมจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากแสดงออกไปว่าผมรักพี่เท็นมากแค่ไหน ผมไม่อยากเสียใจอีกแล้วครับ ไม่ว่าใครจะมองยังไง... ผมก็จะแสดงให้คนทั้งโลกรู้ว่า... "ผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมรักสุดหัวใจ"





หลังจากเราปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย เรียกน้ำตาผมได้พอประมาณ ความอบอุ่นที่ใจก็ฟูฟ่องจนแทบเอ่อล้นออกมา เรานั่งกินข้าวกันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนอาหารหมดโต๊ะ ก่อนจะออกจากร้านอาหารผมก็รู้สึกเขินกับสายตาผู้หญิงโต๊ะนั้นที่หันมามองผมกับพี่เท็นทั้งโต๊ะ พวกเธอยิ้มแล้วก้มหัวเล็กน้อยเหมือนอยากจะขอโทษผม ผมก็ยิ้มตอบครับ อีกใจก็อยากจะเดินไปบอกสาวๆ กลุ่มนั้นว่า "พี่ครับ ผู้ชายหล่อๆ คนนี้นะแฟนผมครับ" คึคึ แต่โดนแฟนตัวดีดึงตัวออกมาเสียก่อน





"หึหึ โปรยเสน่ห์ต่อหน้าพี่เหรอ? หื้มมม...." ผมโดนพี่เท็นกอดล็อคที่คอแน่นจนหน้าผมไปซุกอยู่ที่อกแกร่งของพี่เท็นเลยอ่ะครับ


"เปล่าซะหน่อย ฟรอนท์แค่ยิ้มตามมารยาท พี่เท็นนน... ฟรอนท์หายใจไม่ออก" พี่เท็นกอดผมแน่นจริงๆ ครับ ที่สำคัญคือกอดเดินในห้างดังนี่ดิ คนเดินอย่างเยอะอ่ะครับ ผมก็อายเป็นนะ


"ยิ้มก็ห้ามครับ ต้องขออนุญาตพี่ก่อนถึงจะยิ้มได้" พี่เท็นคลายกอดผมเล็กน้อย ทำให้ผมสามารถเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคนเจ้าเล่ห์ได้


"พี่เท็น...." ผมเรียกพี่เท็น พี่เท็นก็พาผมหยุดเดินแล้วก้มลงมามองหน้าผม


"ฟรอนท์โคตรรักพี่เท็นเลยรู้ป่ะ"
ผมพูดเสียงไม่ดังมาก แค่ให้ได้ยินกันแค่สองคน แค่เราสองคนก็พอแล้วครับ ไม่ต้องเป่าประกาศให้คนอื่นรู้หรอกครับ เดี๋ยวเขาจะอิจฉา คึคึ



"หึหึ บอกรักพี่ อ้อนพี่กลางห้างเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่รอดหรอก งั้นเรากลับบ้านกันม่ะ?"


"เห้ย!! ไม่เอา!! ฟรอนท์จะดูหนัง แล้วฟรอนท์อ้อนพี่ที่ไหน? ฟรอนท์แค่อยากบอกให้รู้ไว้เฉยๆ ฟรอนท์กลัวพี่เท็นจะลืม"


"ถ้าเป็นที่บ้านรับรองฟรอนท์ไม่รอดแน่ อย่าทำตัวน่ารักข้างนอกซิคร๊าบบบ... หื้มมม" พี่เท็นแกล้งบีบจมูกผมอ่ะครับ บ้านที่พี่เท็นหมายถึงก็คือคอนโดของเราสองคนนั้นแหละครับ เราเรียกมันว่า "บ้าน"


"คึคึ เลิกหื่นได้แล้ว เราไปซื้อเคสใหม่กันเถอะ เดี๋ยวเข้าดูหนังไม่ทัน" ผมต้องเปลี่ยนเรื่องก่อนครับ เดี๋ยวเผลอๆ จะไม่ได้ดูหนังกันพอดี


"คร๊าบผม งั้นเราไปดูที่ร้านเดิมไหม?"


"อืม ฟรอนท์อยากได้ลายใหม่ พี่เท็นว่าฟรอนท์ใช้สีไหนดี?"


"พี่ว่าเราไปดูที่ร้านก่อนดีกว่าว่ามีสีไหนสวย"


"โอเค... ไปกัน"





พี่เท็นพาผมเดินออกมาจากห้างที่เราจะดูหนังผ่านทางเชื่อมมายังห้างอีกห้างที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ห้างนี้มีพวกอุปกรณ์เสริมไอทีเยอะพอสมควรครับ เรามากันบ่อย ชอบมาซื้อเคสโทรศัพท์ คึคึ ผมชอบเปลี่ยนใช้คอลเลคชั่นใหม่ๆ โดยมีพี่เท็นสุดหล่อของผมเป็นผู้สนับสนุนค่าใช้จ่ายทั้งหมดนะครับ เห็นปะล่ะว่าตามใจผมแค่ไหน ก็นะ.. คนเขารักของเขาอ่ะ เล่าไปเดี๋ยวก็มีคนหมั่นใส้มีคนอิจฉาผมอีกใช่ป่ะ ขอโทษด้วยนะคร๊าบบ





"พี่เท็น อันนั้นๆ สวยไหม?" ผมชี้ไปที่เคสรูปลายกราฟฟิกตัวเคสเป็นสีครีมอมชมพูนิดๆ ลายกราฟฟิกเป็นรูปนกฮูกเท่ๆ สวยดีอ่ะครับ


"ลายนี้อ่ะนะ เอาลายคิตตี้ไม่ดีกว่าเหรอฟรอนท์ พี่ว่าคิตตี้น่าจะเหมาะกับฟรอนท์มากกว่านกฮูกนะ หึหึ"


"พี่เท็น!! ให้ฟรอนท์ใช้ลายคิตตี้เนี๊ยะนะ มันใช่ป่ะ?"


"ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นนะ ที่ฟรอนท์เลือกสวยแล้วคร๊าบ เอาเลยไหมพี่จะได้จ่ายตังค์"


"เดี๋ยวจะโดน! พี่ครับผมเอาเคสลายนกฮูกอันนี้ครับ เก็บเงินที่ผู้ชายคนนี้ครับ"
ผมสั่งพนักงานในร้านแล้วชี้นิ้วไปที่พี่เท็นเสร็จก็หันไปสนใจกับสินค้าที่อยู่ในร้านต่อ ส่วนพ่อสุดหล่อของผมก็เดินไปจ่ายค่าเสียหายที่เค้าเตอร์แล้วครับ



"อยากได้อะไรอีกไหมหรือจะกลับไปที่โรงหนังเลย?"


"ไปโรงหนังเลยดีกว่า เดี๋ยวฟรอนท์จะไปซื้อป๊อปคอร์นกับแป๊ปซี่ด้วย"


"งั้นไปกันเลย"




พูดจบพี่เท็นก็คว้ามือผมไปจับไว้แล้วพาเดินกลับไปที่ห้างเดิมครับ คนนี่มองเพียบอ่ะ ผู้ชายเดินจับมือกันกลางห้าง จะไม่ให้มองได้ไงล่ะครับ ก็พี่เท็นดันหล่อกระชากวิญญาณสาวๆ ขนาดนั้น ผมนี่รีบเดินชิดพี่เท็นแทบจะไม่ทัน กลัวโดนเจ้ๆ เขาแย่งไปนะครับ เราสองคนเดินมาหยุดอยู่ที่โซนที่มีโซฟาให้นั่งรอเวลาเข้าดูหนังนะครับ




"ฟรอนท์จะนั่งรอพี่ตรงนี้หรือจะไปซื้อกับพี่ครับ?"


"พี่เท็นไปซื้อแล้วกัน เดี๋ยวฟรอนท์นั่งเล่นเกมส์รอตรงนี้ก็ได้"


"หึหึ จะเปลี่ยนเคสที่ซื้อมาใหม่ล่ะซิ"


"ป่าว!! ใครบอกล่ะ ฟรอนท์จะเล่นเกมส์ต่างหาก ชิส์"


"คร๊าบผม งั้นนั่งรอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อป๊อบคอร์นกับน้ำมาให้"


"ขอบคุณคร๊าบบ...." ผมตอบ





พี่เท็นเดินไปที่เค้าเตอร์สำหรับซื้อป๊อบคอร์น ไม่ต้องบอกพี่เท็กก็รู้ว่าผมชอบกินรสไหน รู้ใจผมไปหมดซะทุกอย่าง พอมาคิดถึงช่วงแรกๆ ที่รู้จักกันกัดกันแทบตาย แต่พอตอนนี้นี้ก็แทบตายเหมือนกันครับ แต่เป็นรักกันแทบตายนี่ซิ กร๊ากกก..... เข้าข้างตัวเองสุดๆ อ่ะ คนต่อแถวซื้อป๊อบคอร์นค่อนข้างเยอะครับ เพราะหนังบ้างเรื่องถึงเวลาฉายแล้ว แต่ของผมเหลืออีกตั้งยี่สิบนาทีแน่ะ แต่เอ๊ะ!!! นั่น.... ผมไม่รอช้าลุกขึ้นยืนสุดความสูง สองขาก้าวให้ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้ เดินตรงไปทางแฟนผมทันทีครับ





"พี่เท็น..."


"อ้าว!! ทำไมไม่นั่งรอพี่ล่ะ?"


"ฟรอนท์มาช่วยพี่เท็นถือนะ"


"ไม่เป็นไรพี่ถือได้ ฟรอนท์ไปนั่งรอเถอะ"


"ไม่เอา ฟรอนท์จะช่วย"


พี่เท็นขมวดคิ้มจนชนกันก่อนจะมองหันไปข้างหลังตัวเอง เห็นผู้หญิงสองคนส่งยิ้มหวานมาให้ แล้วพี่เท็นจะหลุดขำออกมา ผู้หญิงสองคนนั้นไม่รู้ว่ารู้เรื่องรึป่าว เห็นพี่เท็นขำเขาก็ขำตามซะงั้นอ่ะ


"มาๆ มายืนต่อแถวกับพี่เร็วครับ ดีเหมือนกันเผื่อฟรอนท์อยากกินอย่างอื่นด้วยจะได้ซื้อไปด้วยเลยไงครับ"
พี่เท็นพูดจบก็จับมือผมแล้วดึงผมให้ไปยืนข้างหน้าโดยมีพี่เท็นยืนซ้อนด้านหลังของผมครับ



"เอ่อ... ขอโทษนะครับ ผมขอให้แฟนผมมายืนต่อแถวด้วยคงไม่เป็นไรนะครับ"
พี่เท็นหันไปพูดกับผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างหลังนะครับ



"อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เชิญตามสบายค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งตอบ ส่วนอีกคนก็สะกิดแขนเพื่อนตัวเองยิกๆ เลยครับ


"หึหึ โอเครึยังครับ?" พี่เท็นก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของผมอ่ะครับ 


"นี่แนะ!!"


"โอ๊ยย!! ฟรอนท์ พี่เจ็บนะ หยิกพี่ทำไมเนี๊ยะ หื้มมม..."
ผมหมั่นใส้นะครับ เลยหยิบเข้าที่สีข้างของพี่เท็นให้หายหมั่นใส้ซะหน่อย ชอบทำตัวหล่ออยู่เรื่อย



"ฟรอนท์หมั่นใส้คนแถวนี้นะ ชอบทำตัวหล่ออ่อยสาวๆ"


"หึหึ... หึงพี่ล่ะซิ"


"ป่าว!! ฟรอนท์แค่อยากมายืนซื้อป๊อบคอร์ทเองจะได้เลือกรสได้"


"ฟรอนท์นั่งรอก็ได้นิ พี่จำได้ว่าฟรอนท์ชอบกินรสอะไร"


"ไม่เอา ฟรอนท์จะมาเลือกเอง"


"หึหึ ก็ได้คร๊าบบ... พี่ยอมแล้วครับผม"


"ชิส์...."


แล้วพี่เท็นก็โอบเอวผมไว้หลวมๆ เอาคางมาวางไว้ที่ไหล่ของผมจนหน้าเราแนบชิดติดกัน ถามว่าผมอายไหม? ตอบเลยว่าอายมาก แต่ผมรู้สึกดีมากกว่าที่จะอายครับ พี่เท็นมันจะแสดงออกอย่างนี้เสมอ ผมก็ชินที่จะตอบรับสัมผัสและการแสดงความรักของพี่เท็นในแบบนี้ครับ



"รับอะไรดีครับ?" พอถึงคิวผมพนักงานก็เอ่ยถาม


"พี่เท็น ถึงคิวเราแล้ว" ผมสะกิดพี่เท็นให้หลุดจากห้วงแห่งความรักแล้วหันมาสั่งป๊อปคอร์นดิครับ พนักงานเล่นมองหน้ายิ้มๆ ขนาดนี้ ผมอายนะ 


"ฟรอนท์สั่งเลย พี่กินเหมือนฟรอนท์"


"งั้นพี่เท็นก็ยืนดีๆ ก่อนซิครับ ฟรอนท์ถึงจะสั่งได้ พนักงานเขามองหมดแล้วเนี๊ยะ"


"หึหึ...." พี่เท็นทำได้แค่ขำครับ แต่ก็เอาคางออกจากไหล่ผมไปแล้ว แต่แขนยังคงโอบกอดเอวผมไว้อยู่ครับ


"ผมเอาป๊อบคอร์นรสชีสครับ กับแป๊ปซี่ เอาเซตนั้นอ่ะครับ" ผมชี้ไปที่ชุดป๊อบคอร์นเซตหนังที่ผมจะดูครับ มันน่ารักดีนะครับ ผมจะเอาไปสะสมไว้ที่ห้อง คึคึ


"ทั้งหมดสามร้อยสี่สิบเก้าบาทครับ" พนักงานพูดขึ้น


"นี่ครับ..." พี่เท็นยื่นเงินให้พนักงานครับ ส่วนผมก็ถือถังป๊อบคอร์นกับแก้วน้ำ



หลังจากเราสองคนซื้อป๊อบคอร์นเสร็จก็ขึ้นมารอหน้าโรงหนังครับ โรงที่เราดูต้องขึ้นมาชั้นบนสุด ผมกับพี่เท็นเดินมานั่งลงที่โซฟาคู่สีแดง วางแก้วน้ำและถังป๊อบคอร์นไว้ที่โต๊ะเล็กๆ ที่อยู่ข้างโซฟา



"พี่เท็น ฟรอนท์จะเปลี่ยนเคสใหม่ พี่เท็นแกะอันเก่าออกให้ฟรอนท์หน่อยซิ" ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้พี่เท็นครับ


"อ้าว!! เมื่อกี้ตอนนั่งอยู่ข้างล่างยังไม่ได้เปลี่ยนหรอกเหรอ?"


"จะเปลี่ยนตอนไหนล่ะ คาดสายตาแค่แป๊ปเดียวสาวๆ ก็ห้อมล้อมพี่เท็นล่ะ ชิส์"


"หึงนะเรา อ่ะนี่พี่แกะอันเก่าออกให้แล้ว" พี่เท็นยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ผม


"หึงพอกันแหละ!! ถ้าฟรอนท์เป็นฝ่ายโดนจีบพี่เท็นต้องทำยิ่งกว่าฟรอนท์แน่ๆ ใช่ป่ะล่ะ?" ผมพูดไปใส่เคสใหม่ไป แหม!! สวยจริงๆ เคสใหม่ของผม คึคึ


"อันนี้พี่ไม่เถียงนะ"


"แน่อยู่แล้ว พี่เท็นหึงน่ากลัวกว่าฟรอนท์เยอะ อ๊ะ!! พี่เท็นหนังเข้าแล้วไปกัน"
ผมรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วถือถังป๊อบคอร์น ส่วนพี่เท็นก็ถือแก้วน้ำให้ผมครับ



"พี่เท็นที่นั่งของเราชั้นบนสุดใช่ไหม?"
เราเดินเข้ามาในโรงหนังแล้วครับ คนค่อนข้างน้อยมีไม่ถึงสิบคนด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะเป็นหนังรอบเกือบท้ายๆ แล้วมั้งครับ



"ใช่ครับผม ของเราเบาะตรงกลางเลยครับผม" ผมกับพี่เท็นเดินมาถึงที่นั่งก็จัดการวางแก้วน้ำและป๊อบคอร์นแล้วหย่อนก้นน้อยๆ ลงที่เบาะนุ่มทันที


"พี่เท็น ปิดเสียงโทรศัพท์รึยัง?"


"ปิดแล้วคร๊าบบ...."


"ดีมากครับ เพราะเดี๋ยวไปรบกวนคนอื่นเขา"


"แล้วฟรอนท์ล่ะปิดรึยัง?"


"ปิดแล้วคร๊าบบ... ปิดตั้งแต่ที่บ้านแล้วครับผม คึคึ" 


"เว่อจริงๆ เลยเรา ฟรอนท์ขยับมานั่งใกล้ๆ พี่ซิ"




พี่เท็นเนี๊ยะต้องขาดความอบอุ่นแน่ๆ ว่าแล้วผมก็ขยับไปนั่งชิดๆ ตัวติดกันนิดๆ ให้พี่เท็นอุ่นขึ้นอีกนิด อืมมม.... สบายจัง เรานั่งเบาะคู่นะครับ แต่ผมโคตรแปลกเลย ทำไมไม่มีคนมานั่งเบาะข้างๆ พวกผมสองคนเลยอ่ะ
หนังก็เริ่มฉายไป เนื้อเรื่องก็สนุกดีครับ ตลกดี จะบอกว่าออกแนวติ๊งต๊องก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆ แต่ผมเห็นพี่เท็นก็ขำกับผมนะครับ แสดงว่าชอบเหมือนกัน ในโรงหนังก็หนาวครับ คนน้อยไม่ค่อยมีใครมาแย่งแอร์ แต่ผมอ่ะไม่หนาวหรอก เพราะมีพี่เท็นกอดผมแน่นซะขนาดนี้จะหนาวได้ไงล่ะครับ อุ๊นอุ่นอ่ะบอกเลย





"พี่เท็น ฟรอนท์ปวดฉี่" ผมกระซิบบอกพี่เท็น หนังเพิ่งเริ่มไปได้ครึ่งเรื่องเองอ่ะ


"ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม?"


"ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวฟรอนท์มานะ"


"รีบมานะ...."


"คร๊าบบ..."





ผมลุกขึ้นเดินออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในโรงหนัง แมร่งโคตรเงียบเลยอ่ะครับ ได้ยินแต่เสียงหนังที่เล็ดลอดออกจากโรงแว่วๆ บรรยากาศตอนนี้โครตเหมือนหนังผีอ่ะบอกเลย รู้งี้ให้พี่เท็นมาเป็นเพื่อนดีกว่า เข้าใจอารมณ์มาดูหนังรอบดึกป่ะครับ คนน้อยๆ แล้วดันออกมาฉี่กลางเรื่องอย่างนี้อีก ผมไม่ได้กลัวนะครับ แต่แบบว่ารีบฉี่เลยอ่ะ ระหว่างที่ผมกำลังปลดปล่อยน้ำสายน้อยๆ ของผม ผมก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น




แอ๊ดดดดด......




เสียงเปิดประตูอ่ะครับ เสียงโคตรเหมือนในหนังผีเลยอ่ะ ผมนี่ฉี่หดเลยอ่ะ ผมยืนกลั้นหายในห้องน้ำ ตั้งใจฟังเสียงว่าจะมีเสียงเดินเข้ามาไหม? เงียบครับ... ไม่มีเสียงเดินเลย ผมนี่สั่นเลยครับ เหงื่อตกพลั่กๆ เลย ในห้องน้ำยังตกอยู่ในความเงียบครับ ผมจัดการเก็บฟรอนท์น้อยผมเข้าที่เรียบร้อยแล้วก็กดชักโครก แต่พอสิ้นเสียงกดชักโครกแล้วนี่ซิ หึ่ม!!! เงียบ..... ผมปาดเหงื่อที่หน้าผากออกก่อนจะกลั้นใจเปิดประตูห้องน้ำ




แกร๊กก.....




"เหี้ย!! น่ากลัวฉิบหาย"



ผมเปิดประตูแล้วค่อยๆ ยื่นหน้าออกไปมองนอกห้องน้ำ วังเวงมากๆ บอกเลย ผมรีบก้าวเท้าเดินไปที่อ่างล้างมือเปิดก๊อกน้ำล้างมือ เสียงน้ำดังซู่ พอๆ กับขนแขนผมสแตนด์อัพนั่นแหละครับ ผมกำลังตั้งใจล้างมืออยู่ ล้างเสร็จก็เช็ดกางเกงตัวเองแมร่งเลย ทันใดนั้นผมก็ต้องตกใจสุดขีด....




อร๊ากกกกก........ ผีหลอกกกกก 
ผมแหกปากร้องขึ้นสุดเสียง หลับตาปี๋ด้วยความกลัว 



"ฟรอนท์ เป็นอะไร? พี่เอง..."


"พี่เท็น!!!" พอผมได้ยินว่าเป็นเสียงพี่เท็น ผมก็วิ่งเข้าไปกอดพี่เท็นเลยครับตกใจสุดๆ อ่ะ แมร่ง!! นึกว่าตัวเองโดนผีหรอกซะแล้ว


"เป็นอะไร ร้องซะพี่ตกใจเลย"


"โหหห.... พี่เท็น ฟรอนท์ตกใจหมดเลย นึกว่าผีหลอกดิ มายืนอยู่ข้างหลังฟรอนท์เงียบๆ เนี๊ยะ ฟรอนท์แทบฉี่แตกเลยรู้ไหม?"


"ฮ่าๆๆ พี่ก็นึกว่าเป็นอะไรซะอีก พี่เป็นห่วงฟรอนท์ก็เลยตามมาดูนะ" 


"แล้วทำไมไม่มาด้วยตั้งแต่แรกล่ะ โคตรน่ากลัวอ่ะ" ผมก็ยังไม่เลิกกอดพี่เท็นนะครับ ยังตกใจไม่หายเลยอ่ะ


"อ้าว!! ก็ตอนแรกฟรอนท์บอกมาเองคนเดียวได้นิ แต่พอฟรอนท์เดินออกมาพี่ก็คิดได้ว่ามันดึกมากแล้ว คงไม่ค่อยมีคนมาเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ฟรอนท์มาคนเดียวพี่เลยเป็นห่วง พี่เลยตามมาไงครับผม หึหึ"


"น่ากลัวจริง แต่ผีนะ พี่เท็นคิดดูดิ ห้องน้ำอย่างเงียบอ่ะ ฟรอนท์ฉี่ไปกลัวไป"


"หึหึ ท่าทางจะกลัวจริง ตัวยังไม่หายสั่นเลยเนี๊ยะ โอ๋ๆๆ หายกลัวนะคร๊าบบบ"


"พี่เท็น!! อย่าล้อดิ ฟรอนท์ตกใจจริงๆ นะ ฟรอนท์ว่าเราออกไปดูหนังต่อกันเถอะ ฟรอนท์ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยอ่ะ น่ากลัวพิลึก"


"โอเค... ป่ะครับ"
ผมกับพี่เท็นกลับเข้าไปในโรงหนักเพื่อดูหนังให้จบครับ จากอารมณ์น่ากลัวๆ กลับมาสู่อารมณ์ฮาเหมือนเดิม เรานั่งหัวเราะหนังกันจนท้องแข็งจนหนังจบอ่ะครับ




"สนุกไหมฟรอนท์?" ออกมาจากโรงหนังพี่เท็นก็ถามผมทันทีครับ


"สนุกมาก พี่เท็นล่ะ ชอบไหม?"


"อืม สนุกดีนะ ปกติพี่ไม่ค่อยดูหนังแนวนี้เท่าไหร่นะ"


"เห็นป่ะล่ะ สนุกจะตาย คลายเครียดดีด้วย"


"ทำไมฟรอนท์ถึงคิดว่าพี่เครียดล่ะ หน้าพี่แสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ?"


"ป่าวซะหน่อย ฟรอนท์คิดเอาเองว่าพี่เท็นทำงานอาจจะเครียด เลยต้องหาเวลาพักผ่อนบ้าง รีแลกซ์ไง"


"ขอบคุณนะครับคุณแฟน ที่จริงพี่ก็ไม่ได้เครียดอะไรมากหรอก แค่พี่ได้มีเวลาอยู่กับฟรอนท์นานๆ พี่ก็ไม่เครียดแล้วครับผม"


"อย่ามา... กลับบ้านเรากันเถอะ ฟรอนท์ง่วงแล้วอ่ะ"


"คงจะใช้พลังงานเยอะซินะ ถึงง่วงนอนเร็วขนาดนี้ ป่ะ... กลับบ้านเรากัน"


ผมกับพี่เท็นเดินไปที่ลิฟสำหรับลงไปยังชั้นที่เราจอดรถไว้นะครับ แต่พอลิฟเปิดนี่ซิ แม่เจ้า!!



"เห้ย!!...." ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ 


"เอ่อ ขอโทษด้วยนะครับ ป่ะฟรอนท์ไปลิฟอีกตัวเถอะ" พี่เท็นเดินจูงมือผมไปหยุดยืนอยู่หน้าลิฟอีกตัว


"เป็นอะไร? หื้มม.... หน้าแดงเชียว"


"พี่เท็นไม่เห็นเหรอ? ฟรอนท์โคตรอายเลยที่ร้องออกไปซะดังขนาดนั้นอ่ะ"


"นิสัยไม่ดีนะเรา เขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่นะ ไปร้องขัดจังหวะเขาได้ไง หืออ..."


"โหหห... แล้วมันใช่เรื่องป่ะพี่เท็น เป็นใครๆ ก็ตกใจเหอะ เล่นนัวเนียกันขนาดนั้นในลิฟนะ"


"เราลองทำกันบ้างไหม? พี่ว่าน่าตื่นเต้นดีน้าาา...." 


"บ้า!! กลับบ้านเลย ตลกมากไปล่ะ"


"ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่นนะ มีอะไรเราค่อยไปทำกันที่บ้านเราเนอะ" พี่เท็นทำตาเชื่อมใส่ผมทันที ผมจะทำยังไงได้ล่ะครับ นอกเสียจากตอบไปว่า....



"อืม....."



"ฮ่าๆๆๆๆ......" 




แล้วเราสองคนก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันเสียงดัง จนมีคนอื่นอีกสามคนเดินมารอลิฟตัวเดียวกันเราสองคนอ่ะครับ เราเลยหยุดหัวเราะแล้วเปลี่ยนเป็นกลั้นขำแทน



เราขับรถมาถึงคอนโด พอถึงห้องผมก็วิ่งเข้าไปอาบน้ำคนแรกเลยครับ ส่วนพี่เท็นก็ทำอะไรกุกักๆ ไม่รู้อยู่ข้างนอกห้องนอน พอผมอาบน้ำเสร็จก็ใส่ชุดนอนอันแสนสบายพร้อมกับปะแป้งก่อนนอนแล้วเดินออกไปหาพี่เท็นข้างนอกครับ



"พี่เท็น ไปอาบน้ำซิ ฟรอนท์อาบเสร็จแล้ว"


"อืม... อีกแป๊ปนึงนะ"


"หาอะไรอยู่อ่ะ?"


"ป่าวนิ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ" พูดจบพี่เท็นก็เดินเข้าไปในห้องนอนเลยครับ ผมเดินตามเข้าไปแบบงงๆ เหมือนกัน
ผมนอนเล่นเกมส์รอพี่เท็นไม่นานนัก พี่เท็นก็อาบน้ำเสร็จ ออกมายืนแต่งตัวโชว์หุ่นเท่ๆ อยู่ข้างหน้าผมนี่แหละครับ รายนี้เขาใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวประจำ แล้วอย่าหวังว่าจะใส่อย่างอื่นนะครับ พี่เท็นบอกว่าใส่เยอะมันอึดอัดไม่สบายตัว



"ทำไมยังไม่นอนอีกรอพี่อยู่ใช่ไหม?"


"อืม...." ผมตอบนะครับ แต่ตายังอยู่ที่โทรศัพท์ จดจ้องอยู่กับเกมส์ที่เพิ่งเริ่มเกมส์ใหม่ได้ไม่นาน


"นอนได้แล้ว ดึกมากแล้ว มาๆ ให้พี่กอดหน่อย" ผมขยับตัวเข้าหาพี่เท็นอย่างว่าง่าย ปิดเกมส์แล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอนก่อนจะมุดเข้าไปในอ้อมกอดที่คุ้นเคย



จุ๊บบบบ.....



"ฝันดีนะครับ สุดหล่อ" ผมยื่นหน้าขึ้นไปจุ๊บเบาๆ ที่ปลายคางพี่เท็นเหมือนอย่างที่เคยทำทุกๆ คืน


"ฝันดีครับ เด็กดื้อของพี่เท็น"



จุ๊บบบบ..... 




พี่เท็นจุ๊บเบาๆ ลงที่หน้าผากผมเช่นกัน แล้วเราสองคนก็หลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

ตอนพิเศษของพี่เท็นน้องฟรอนท์ยังไม่จบนะค่ะ
เรื่องราวน่ารักน่าฟัดยังมีต่อจ้าาา.... เพื่อคนอ่านที่น่ารักทุกคน ขอบคุณที่ติดตามตลอดมาจนถึงตอนนี้นะค่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...
 

[❣☾月亮☽❣]

    ห้างนี้ระทึกเนอะ แต่ทำอะไรความหวานของคู่นี้ไม่ได้อะ   

[aom2529]

  คนเขามีความสุขกัน.. อิจฉา ๆ 

[boonpa]

  หวานกันอีกแล้วอิจฉา