หัวข้อ: ☼เติมรักใส..ใส่หัวใจ2ดวง♥♥ บทส่งท้าย +จบบริบูรณ์ (20/11/12)

[mentholss]

ภาคแรกฟ้าใสได้ผัว 2 คน คนแรกโดนข่มขืน คนที่ 2 เต็มใจ

ภาค 2 ต่อเนื่องจากภาคแรก ได้มาอีก 1 คน ฟ้าใสบอกโดนข่มขืน
และยอมให้เค้าข่มขืนต่อมาเรื่อยๆ จนโดนโละ

ภาค 3 ได้มาอีก 1 คนโปรยมาตั้งแต่ภาค 2
คนนี้ฟ้าใสยินยอมพร้อมใจหลังจากเล่นตัวนิดหน่อย

ไม่เข้าใจว่าคนแต่งจะสื่ออะไรให้เข้าถึงชื่อเรื่อง
ทั้งๆที่เนื้อหาตรงกันข้าม

ติดตามต่อไปว่าภาคที่ 4 5 6 7....ว่าใครจะมาเป็นผัวฟ้าใส
ถึงตอนนั้นฟ้าใสยังจะฟิตอย่างที่คุยไว้หรือเปล่าและหวังว่า
ฟ้าใสคงจะเติมรักใสใส่หัวใจสองดวงได้สำเร็จ
และหวังอีกว่าหัวใจดวงที่สองที่ฟ้าใสจะเติมรักใสใส่ให้นั้น
เค้าจะเห็นความใสในตัวฟ้าใส มองข้ามอดีตของฟ้าใสไป

เอาใจช่วยฟ้าใสให้หาหัวใจดวงนั้นเจอเร็วๆ ก่อนจะเปลืองตัว
เปลืองใจไปมากกว่านี้

ฟ้าใส สู้ สู้ ไฟต์ติ้ง

 

คิดเหมือนกันเลย ดีนะที่คุณคิดส์โดนชะนีข่มขืนแล้วชิงตัวไปซะก่อน ไม่งั้นคงได้คุณคิดส์แถมมาเป็นออฟชั่นเสริม

คิดไม่ออกว่าฟ้าใสใจอ่อนเกินไปจนใช้ร่างกายเปลือง หรือว่าไอพวกคนที่เข้าหาฟ้าใสเพราะมันคิดถึงเรื่องอย่างนั้น
แค่เพียงเรื่องเดียว

[arisa_sa]

ว่าแล้วเชียว ไม่รอดจนได้ ใสเอ้ยจะชำหมดแล้วมะเนีย แต่ก็นะอุตส่าห์เฝ้ามาตั้งแต่ภาค 2 ก็ยังไม่ทำไรมากมาย ก็ยอมๆ คุณลิฟท์อีกซักคนก็แล้วกัน แต่อย่ามีมากกว่านี้เนอะ ฟ้าใสกว่าจะถึงพี่โมง อิอิ แต่ก็ชอบอะไม่หักหาญน้ำใจ ดูจะเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่าหว่า ถ้าจะจากก็จากกันด้วยดีเนอะ อย่าทำให้ฟ้าใสเจ็บอีก ดูจะอินเกินไปแล้วเหมือนเป็นฟ้าใสเองเลย 555+ แต่ชอบอะ

ขอบคุณคนแต่มากๆๆๆจ้า มาต่ออย่างต่อเนี่องเลย เที่ยวให้สนุกแล้วกับมาต่อซัก 10 ตอน อิอิ
  +

[benzdekba]

 

[yayee2]

 :เฮ้อ:ไม่รอดจากพี่ลิฟต์จริงๆนะฟ้าใส
 ฟ้าใสก็ยังเป็นฟ้าใสที่ไม่ค่อยทันคน ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ต้องอิงคนอื่นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนหนอ
แล้วเมื่อไรฟ้าใสจะมีใครซักคนที่เป็นของฟ้าใสจริงๆจัง แบบต่างคนต่างรักกัน อยู่ดูแลกันไป

[Raspberry complex]

ไปเที่ยวยังไม่กลับฮะ แต่พอแวบมาอัพเพราะพกเน็ตบุ๊ตไปด้วย
แอบเพื่อนมานั่งเขียน โดนลากให้นั่งคุย ต้องแกล้งทำเป็นหาวๆๆๆๆ
 ขอไปนอน เลยได้มาเท่านี้


(ต่อ)
เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ   
ฟ้าใสเอาของฝากไปให้บ้านแม่เสร็จนั่งคุยสักพัก ก็ออกมาที่ร้าน พี่ลิฟต์นั่งที่โซฟาจิบกาแฟ สูบบุหรี่ ฟังเพลงโปรดของฟ้าใสอยู่
พี่ลิฟต์ตบที่ขาให้ฟ้าใสไปนั่งตัก บ้าสิ ฟ้าใสไม่ใช่เด็กนะ  ฟ้าใสก็แค่นั่งข้างๆพอ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่พอ
จับฟ้าใสดึงไปนั่งตักจนได้ แล้วกอดฟ้าใสไว้ ฟ้าใสเลยเอนซบๆกับอกล่ำๆไป โดนหอมที่แก้มที ฟ้าใสก็หอมตอบไปที

มันเหมือนเราเล่นไล่จับกัน แล้วจนในที่สุดฟ้าใสก็ถูกจับจนได้

ฟ้าใสเองก็ไม่ได้เป็นเพื่อนพี่ลิฟต์มาก่อน เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงปีก็แค่ที่มาบ้านในฐานะเพื่อนไอ้โภชน์เท่านั้น 
มาตอนที่ไอ้โภชน์เริ่มห่างเหินฟ้าใส ฟ้าใสก็รู้สึกว่าโดนตามป้วนเปี้ยนรอบๆตัวฟ้าใสบ่อยขึ้น
แล้วทำตัวเป็นเพื่อนในยามที่ฟ้าใสไม่มีไอ้โภชน์อยู่ข้างกาย และพยายามรุกฟ้าใสเต็มที่ ซึ่งที่ผ่านมา

แรกๆฟ้าใสก็ตอบสนองไม่ได้หรอก ถึงจะชอบเซ็กซ์ที่มีคนทำให้ แต่ไอ้การจะมีอะไรกับใครโดยที่เราไม่นิยมชมชอบเค้านี่ก็ไม่ไหว
 โดยเฉพาะฟ้าใสที่นิยมความเก่ง ทางใดทางหนึ่ง หรือเราต้องเห็นข้อดีของเขาจนฟ้าใสยอมรับในตัวตนของคนๆนั้นได้
แต่ด้วยความที่แกก็นัวเนียใกล้ชิดจนสนิทกันขึ้น เวลาที่ฟ้าใสทำงานมีปัญหา ปรึกษาพี่ลิฟต์ก็สามารถช่วยตอบโจทย์ให้คำแนะนำได้

ไอ้หลงแบตหมดอายุ จอดสตาร์ทไม่ติด ก็โทรตามมาช่วย

ไปจอดรถซื้อของในเขต1กิโลรอบบ้านเฮีย  กลับมาก็เจอโน๊ตคิดถึง เห็นกระดาษขาวเสียบที่ปัดน้ำฝน ตกใจนึกว่าโดนใบสั่ง
อะ…อะ…อ้าว กลายเป็น เลิฟเล็ตเตอร์



ฟ้าใสอิงซบอยู่กับอกแกร่งเปลือยเปล่า  ฟ้าใสยังมีใครสักคนที่อยู่กับฟ้าใส ให้ความอบอุ่น ให้ความรู้สึกที่ว่าฟ้าใสยังที่ต้องการ

“ไปนอนกันเถอะ” พี่ลิฟต์กระซิบที่ข้างหู หลังจากบุหรี่ที่สูบหมดมวนลง ฟ้าใสไม่ตอบ แต่ก็กระชับมือที่โอบกอดเอวไว้
พี่ลิฟต์จึงลุกขึ้นและอุ้มฟ้าใสไปที่เตียง เพลงรักที่เริ่มจากแผ่วเบาและเริ่มหนักแน่นขึ้นเมื่อปลายลิ้นที่ซอกซอนในโพรงปาก
มีการตอบสนองดึงดูดซึ่งกันและกัน ร่างกายที่เบียดเสียด โอบกอดรัดแน่น บ่งบอกถึงความต้องการของคนทั้งคู่
ฟ้าใสไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า พี่ลิฟต์ทำให้ฟ้าใสมีความสุขได้มากกว่าที่ฟ้าใสเคยได้รับ คนมากประสบการณ์ใช้ปากลากลีลา
ทำให้ฟ้าใสถึงกับปลดปล่อยความสุข
.
.
.
.
ใครที่ฉลาด ใครที่เก่ง ฟ้าใสก็ถือว่าเขาโชคดี
แล้วยิ่งถ้าใครได้เจอรักแท้ รักยืนยง ก็ยิ่งโชคดีใหญ่บึ้ม
สำหรับฟ้าใสเลิกเชื่อถือกับเรื่องความรักไปแล้ว

“รัก”น่ะเหรอ ทำไมฟ้าใสจะไม่เคยได้ยินได้รับจากปากไอ้โภชน์
10จูบที่นิ้วเท้า10จูบที่นิ้วมือ ทุกอย่าง ฟ้าใสไม่เคยเรียกร้องบีบบังคับให้จัดให้
เพียงมีเขาคนเดียว หรือขอเป็นคนสำคัญที่สุด ก็ยังไม่ได้ นี่น่ะหรือความรัก มันไม่มีอยู่จริง
.
.
.
ฟ้าใสคบพี่ลิฟต์ โดยที่ไม่ได้บอกที่บ้าน หรือเอาไปปรากฏตัวให้เห็น บ้านฟ้าใสก็ถือว่าเป็นเขตหวงห้าม
ที่เขาไม่อยากให้ใครๆเข้ามา ยังอยากเก็บไว้เป็นที่พิเศษเหมือนเดิม

การมีใครสักคนเคียงข้าง เห็นความสำคัญบ้าง ทำให้ฟ้าใสไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า หรือถูกทิ้ง
ก็เข้มแข็งเท่าที่ทำได้ ใช้ชีวิตต่อไปดังเช่นที่เคยเป็นมา เกิดมาคนเดียว ตายก็คนเดียว

ยามมีความสุขได้ ก็ใช้ความสุขหล่อเลี้ยง
อีกฝ่ายที่ให้เหตุผลว่าเมียพี่ให้ความสุขไม่ได้ พาให้ฟ้าใสปิดตาไปข้างหนึ่งด้วย
และคิดว่าตัวเองก็จะไม่ไปก้าวก่ายกับครอบครัวพี่ลิฟต์
และแน่นอนก็หวังว่าพี่ลิฟต์ก็ห้ามมายุ่งกับบ้านฟ้าใสด้วยเช่นกัน

ฟ้าใสก็ดูจะมีความสุขดีกับวิถีชีวิตแบบนี้
สนุกสนานกับเพื่อนฝูงทั้งกลุ่มเพื่อนจากโรงเรียนเก่า และกลุ่มเพื่อนที่อาร์ต อาร์
กับคุณคิดส์ก็ยังคบหาเป็นเพื่อน ส่งงานให้กันบ้าง
และกับไอ้พี่ลิฟต์ ที่ฟ้าใสมีความสุขร่วมกัน

“ไข่ ไปเที่ยวบ้านพี่วุ้นเส้น ไหม ไปขี่จักรยานเล่นกัน” แชมพูชวน

“เอาดิ” ตกลงง่ายมาก ทำไมตรูใจง่ายอย่างงี้ ช่างเถอะ สงสารมันเด๋วมันไม่มีเพื่อน

“หมูแฮมมันให้มาชวนไข่ด้วยนะ เพราะไอ้หมูแฮมมันไม่สนิทกับพี่วุ้นเส้น แต่ วันยังไม่กำหนดนะเฟ้ย ไอ้ไข่เมริงอย่าเพิ่งรับงานนะ”

“เออ เออ รู้น่า”


ในที่สุดก็ได้กำหนดวันมา ฟ้าใสรีบส่งแบบเสื้อยืดให้พี่เก๋

“พี่เอาไป20แบบไปก่อนนะพี่ ไอ้พูมันชวนเที่ยวอ่ะ”

“ได้ ได้ ไข่ พี่เอาไปเสนอเขาก่อน เที่ยวให้สนุกล่ะ”


อ่ะมีอีกสายที่ต้องโทรบอก

“อะโหล พี่ลิฟต์ ไขไม่อยู่นะ จะไปเที่ยวกับแชมพูกับหมูแฮม”

“อะไร!!! ไปไหนน่ะ” เสียงตกอกตกใจจากคนแมนเกิน100 อะไรว่ะ ตรูไม่ใช่เด็กแล้วน่ะเฟ้ยเด๋วก็ไว้หนวดไว้เคราซะหรอก
(ได้โดนคุณนายพรรณด่าเปิง แค่ขนจั๊กกะรู้ คุณนายพรรณก็เพียรจะให้ฟ้าใสโกน มิใยฟ้าใสจะเอ่ยอ่อยๆว่า
เพื่อนผู้ชายฟ้าใสเขาไม่โกนกัน แม่พรรณก็บอกว่านั่นมันเขา แต่นี่ตัวเรา จะไว้ทำไม ไม่สะอาด สะสมกลิ่นเหงื่อไคล
เฮ้อ...ทำตามไป เพื่อความสบายใจของแม่เจ้า เวลาฟ้าใสโดนบ่น จะคอยมีตัวหนึ่งที่แอบหัวเราะ อิอิ ข้าวปั้นไง
ตอนเย็น ถ้าฟ้าใสไม่ออกไปไหน ก็คงเข้าไปทานมื้อเย็นที่บ้านแม่ ร่วมกับป้าๆ)

“ไขจะไปเที่ยวสุโขทัยนะพี่”

“ไปกี่วัน” โห ฟ้าใสมีผู้ปกครองอีกคนแล้วเหรอ “จะไปน่ะ ไม่ชวนพี่บ้างเหรอ” อ้าวเฮ้ยมีต่อว่าตัดพ้อกันด้วยโว้ย

“ไปสัก2-3-4วัน เค้าไปแบบหญิงๆกันน่ะพี่ ไอ้แชมพูมันชวนบอกพี่วุ้นเส้นแฟนคุณคิดส์ชวนมันอีกที แล้วหมูแฮมก็ให้ชวนไขอีกคน”

 ก็ตรูน่ะโดนรวมเป็นกลุ่มหญิงไปซะแล้ว

“พี่ก็รู้จักไอ้คิดส์นี่นา แชมพูก็เคยเที่ยวที่ไปดำน้ำด้วยกัน น่า พี่ไปด้วยดิ แล้วงวดนี้ไปสุโขทัยจะเที่ยวอะไรเหรอ”

“อ๋อ พี่วุ้นเส้นเค้าไปเข้ากลุ่มพวกขี่จักรยานเสือภูเขา คุณคิดส์แกอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไอ้แชมพูมันเจอพี่วุ้นเส้นตอนลงมากรุงเทพเลยคุยกันก๊ะเลยชวนกัน มันก็เลยลามมาถึงไข”

“งั้นพี่ไปด้วยคนสิ อยากไปบ้านไอ้คิดส์มั่ง” ตอแหลเปล่าพี่ ไปแล้วไปช่วยคุณคิดส์เลี้ยงลูกนะ


ร่างบุคคลสี่คนนั่งคุยกันกับพื้นมีกระดาษกล่องปูพื้นกันก้นกระเทือน ที่ตู้สัมภาระของขบวนรถไฟ จุดมุ่งหมายของทริปนี้คือ
อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ซึ่งเกิดขึ้นเพราะพี่วุ้นเส้นชวนไอ้แชมพู ไอ้แชมพูก็ชวนหมูแฮมที่อยากพักผ่อนบวกกับใช้วันลา
แต่ตัวเองไม่ได้สนิทกับพี่วุ้นเส้นกลัวเหงาเลยชวนไอ้ไข่อย่างกระผมมาคลายเหงา
 
ไอ้เราก็โทรไปลากลับกลายเป็นโทรไปลากเฮียมาด้วยซะอีก
เลยเกิดเป็น หนุ่มสาวสองคู่มานั่งเม้าท์ เฝ้าจักรยานในตู้รถไฟ
.
.
.
“ดูลูกดีดีนะ” เสียงสั่งส่งท้ายกำชับจากพี่วุ้นเส้น
“เหอะน่า ไปได้แล้ว” เสียงเตือนจากคุณพ่อโคตรใจดี ต่อไปคุณคิดส์คงเลี้ยงลูกแบบตามใจสุดๆ สายตาส่งมาให้
บอกความปรารถนาดีที่เห็นฟ้าใสมีความสุข
ขบวนการเดินทางเริ่มขึ้น หมูแฮมท้ายสุด โดยมีฟ้าใสอ่อนแรงเป็นเพื่อน

“ปล่อยบ้าพลังอย่างไอ้แชมพูมันไปเหอะ” ฟ้าใสปลอบใจหมูแฮม

พี่วุ้นเส้นกับแชมพูจะขี่กันเต็มที่สมใจอยากของตนเอง ฟ้าใสกับหมูแฮมก็ขี่กันเต็มที่เท่ากำลังตัวเองเหมือนกัน แต่ผลมันต่างกัน 555

ส่วนเฮียลิฟต์น่ะเหรอ แกก็ขี่สองรอบขี่ไปเกาะกลุ่มเสร็จคอย ถ้าฟ้าใสกับหมูแฮมนานไม่มาซะทีก็ขี่ย้อนกลับมาดู
น่าๆโตๆกันแล้ว โทรศัพท์ก็มี หายไปนานก็เพราะหวานเย็นข้างทางมันน่ากินต่างหาก


TBC....

[arisa_sa]

  จิ้มก่อน

ว้าว ว้าว น้องใขมาต่อแล้ว เย้

ขอบคุณมากๆค่ะ เที่ยวให้สนุกจ้า ว่างก็ชะแว๊บมาต่อ อิอิ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
  +

[yayee2]

อ๊ะๆ ฟ้าใสมาแล้ว นิดเดียวก็ยังดีนะ
ก็ไม่รู้ว่าการคบกันของฟ้าใสกับพี่ลิฟต์ตอนนี้ อนาคตจะเป็นอย่างไรเนาะ
เพราะฟ้าใสก็คงมองแค่ความสุขที่มีที่ได้ในขณะนี้ ส่วนพี่ลิฟต์เองก็มีข้ออ้างว่า "เมียพี่ให้ความสุขไม่ได้"
มันคือข้ออ้างของผู้ชายที่มีเมียทุกคน แล้วอยากลอง อยากมีของใหม่ๆไว้ลิ้มลองหรือเปล่านะ
ก็ได้แต่หวังว่า คนนี้คงไม่มาสร้างปัญหา หรือพาความทุกข์ใจมาให้อีกคนนะฟ้าใส

[timvasabi]

ก็คงได้แต่หวังว่า ฟ้าใสจะไม่ถูกฟันแล้วทิ้งเหมือนเดิมนะ (คำอาจรุนแรงไป ==' )

ไม่รู้ว่าเรื่องนี้นักเขียนต้องการสื่อให้เห็นถึงอะไร ถึงคนหนึ่งๆที่ดูใสๆแต่ผ่านอะไรมาเยอะรึป่าว
แล้วเป็นข้อคิดตอนสุดท้าย หรือว่ารักใสๆทั่วไป
เราอยากรู้อะ ^^

[mentholss]

ตอนนี้มีความสุขก็ดี แต่ไม่อยากคิดถึงอนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ว่าแต่ ไอชั่วโภชน์ กับ อิ(หน้าไม่)อาย มันมรนังไปยังง่ะ อยาก
รู้

[Raspberry complex]

ก็คงได้แต่หวังว่า ฟ้าใสจะไม่ถูกฟันแล้วทิ้งเหมือนเดิมนะ (คำอาจรุนแรงไป ==' )

ไม่รู้ว่าเรื่องนี้นักเขียนต้องการสื่อให้เห็นถึงอะไร ถึงคนหนึ่งๆที่ดูใสๆแต่ผ่านอะไรมาเยอะรึป่าว
แล้วเป็นข้อคิดตอนสุดท้าย หรือว่ารักใสๆทั่วไป
เราอยากรู้อะ ^^

อยากบอกออกไปให้หมดเหมือนกันฮะ แต่ก็...เดี๋ยวก็หมดกันเลย
บอกเพียงว่า อยากเขียนให้เห็นถึงคน...เพราะคนเขียนรักความเป็น"คน"ของมนุษย์อย่างเราๆมาก
บางคนก็บอกไม่แต่ใจต้องการ บางคนเรียบร้อยแต่ก็เรียบมาเป็นร้อย บางคนดูไม่ดีแต่ก็อาจจะดีกว่าคนที่เราคิดว่าดี
บางคนก็มีเหตุผล แตกต่างกันไป คนเขียนก็เพิ่งเตาะแตะหัดเขียน

จับมือกันติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ อย่าทิ้งกัน
แม้นจะเม้นท์นิดเม้นท์หน่อยเม้นท์แรงเม้นท์เบา ก็เป็นกำลังใจอย่างดี
จะเป็นคนอ่านไม่เม้นท์ก็ยอดจำนวนคนเปิดอ่านที่คนเขียนภูมิใจและดีใจมากๆ
ขอบคุณที่กรุณาติดตาม
 

[benzdekba]

 

[Raspberry complex]

((ต่อ))
พี่ลิฟต์ พี่วุ้นเส้น ไอ้แชมพู จอดรถคุยกันรออยู่ตรงบ้านตายายปากทางเข้าอุทยาน
ฟ้าใสกับหมูแฮมปั่นกันเต็มที่ 80% 555

“ใครจะไปบ้าปั่น 100% แบบพวกนั้น เนอะหมูแฮม เกิดมีอะไร พวกเราก็ไม่เหลือแรงทำอะไรเลยดิ”

“ใช่ แก เราก็ต้องมีกำลังไฟสำรองดิ”

“โอ้โฮ ไอ้ไข่ ไอ้หมูแฮม มัวทำอะไรอยู่ พี่นึกว่าเราโบกรถกลับบ้านไปแล้วนะ” พี่วุ้นเส้นทักเสียงใส

ฟ้าใส แอนด์หมูแฮมมองหน้ากัน พลางนึก “เออ เข้าท่าเนอะ”

“ไปข้างในกันเหอะ” แชมพูหันมาพยักหน้าชวนทุกคน

ขณะที่เราขี่ผ่านพิพิธภัณฑ์โครงกระดูกมนุษย์โบราณ แชมพูก็ชวนทุกคนแวะดูกัน

พี่วุ้นเส้น พี่ลิฟต์ ดูรอบๆแปบเดียวก็ออก หมูแฮมไม่เข้า นั่งพักรออยู่ข้างนอก มีฟ้าใสกับแชมพูเที่ยวดูโน่นดูนี่ชี้ชวนเดินขึ้นลง

ตึง!!! ฟ้าใสได้ยินเต็มหู ดูเหมือนแชมพูก็ได้ยินด้วย เพราะฟ้าใสเห็นมันมองดูรอบๆ แต่ฟ้าใสเห็นคนที่เข้าชม ดูเฉยๆกัน
ฟ้าใสพยายามนึกถึงที่มาของเสียง แอบลองเอาเท้าเตะขอบปูนบ่อที่ขุดโชว์โครงกระดูก ก็ไม่ใช่
ลองเดินออกมาดูข้างนอก ก็ไม่เห็นมีใครขนอิฐตอกเสา

แชมพูมันต้องได้ยินแน่นอน เห็นมันก็ลองกระทืบๆพื้นเหมือนกัน

“แหะ แหะ เมริงได้ยินอะไรหรือเปล่า” ไอ้แชมพูแอบกระซิบถามฟ้าใส ตอนเดินออกมาด้วยกัน

“ไม่ได้ยินอะไรเลยซักกะตึ้งเดียว” ฟ้าใสก็อยากแกล้งมันนะ แต่ก็สงสาร

“เฮ้ย  เมริงก็ได้ยินใช่ไหม”

“เออ ว่ะ กรูก็มองหา ลองเคาะๆก็ไม่ใช่ว่ะ”

“เออ เออ กรูก็ลองเหมือนกัน”

“ออกไปดูข้างนอกก็ไม่เห็นมีใครทำไรเลย”

“เออ เออ กรูก็ออกมาดูเหมือนกันนั่นดิ”

“งั้นเขาคงทักเมริงกับกรูแหล่ะ”

“นั่นดิ เพราะกรูก็สังเกตคนอื่นนะ ไม่เห็นมีใครทำท่าได้ยินเสียงเลยว่ะ”

“เพราะเมริงแหล่ะไอ้พู ชวน ไม่รู้ล่ะ มีอะไรกรูบอกให้ไปหาเมริงคนเดียวนะเฟ้ย”

“เชรี่ยไอ้ไข่ มาโยนอะไรกรูคนเดียวล่ะ”


หลังจากขี่ตะเวณดูกับจนครบรอบ โดยที่ไอ้หมูแฮมจะจอดนอนเล่นคอยอยู่ข้างนอก ขณะที่คนอื่นจะเข้าไปดูข้างใน

“เข้าลาตายายแกก่อนดิ”

“เออ”

“เดี๋ยว พวกผมจะกลับกันแล้วล่ะครับ”

“หวัดดีครับ /ค่ะ ลานะครับ/ค่ะ”

“แล้วจะไปไหนต่อกันล่ะ”

“ว่าจะขี่ไปทางอุตรดิตถ์กันครับ”

“นี่ก็เย็นแล้วไม่หาพักกันแถวนี้ล่ะ”

“เห็นโรงแรมตรงปากทางเค้าปิดซ่อมแซมนี่ ยาย” พี่วุ้นเส้นตอบ

“ท่าทางหรูด้วย แต่ดีน่ะ ขนาดปิดซ่อมแซมยังเปิดเพลงดนตรีให้คนงานแก้เหงา”

“โอย…แก้เหงาอะไรล่ะหนู ตรงโรงแรมนั่นที่ปากทางหรือเปล่า”

“ใช่แล้วค่ะ”

“มีอะไรเหรอครับ” พี่ลิฟต์เริ่มสนใจถามมั่ง

“ตรงนั้น น้ำมันท่วม เสียหายไปเยอะ เขาเลยปล่อยร้างไว้นานแล้ว เขาย้ายไปทำข้างในแล้วล่ะลูก ดนตงดนตรีอะไรไม่มีหรอก
 ที่นั่นไม่มีหรอกคนงานน่ะ มีแต่เจ้าหน้าที่ของอุทยานขี่จักรยายตรวจผ่านไปผ่านมาด้านนอกเท่านั้น
ยายหมายความให้พวกหนูหาที่พักตรงหมู่บ้านใกล้ก่อน เดี๋ยวพอเลยไปก็ไม่มีอะไรอะไรแล้วล่ะ ทางมันจะมืด อันตราย
รีบหาที่พักก่อน เช้าค่อยออกเดินทางต่อ”

ทุกคนลาตายาย ตกลงขี่เข้าหมู่บ้าน เพื่อหาที่พักหาข้าวกิน พร้อมสำนึกอยู่ในใจ
ฟ้าใสก็พยายามคิดว่าอาจจะมาจากบ้านอื่นลอยมาตามลมก็ได้
ก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยระนาด ปี่พาทย์ กันทุกคนนี่หว่า ตอนนั้นก็ยังไม่เย็นย่ำพลบค่ำซะหน่อย
ก็แค่พวกเราขี่กันเข้าไป ไอ้แชมพูผู้มีประสาทไวต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ก็กล่าวชมเสียงที่แว่วมา

“มีเสียงดนตรีไทยด้วย” ทุกคนพยักหน้ารับคำได้ยินกันทุกคน

“ตรงนั้นคงทำเป็นที่พัก” พี่วุ้นเส้นออกความเห็น

“จะเข้าไปดูกันไหมล่ะ” พี่ลิฟต์ฝ่ายสนับสนุน

ฟ้าใสกับหมูแฮม เป็นพวกรอบนอก เมื่อทั้งขี่เข้าไปดูใกล้ๆจึงเห็นป้ายว่าปิดซ่อมแซม ทุกคนจึงชวนกันออกเดินทางต่อ
แม้แชมพูจะขอแอบแวบไปดูตามบ้านพักที่ห่างจากเรือนหลังใหญ่


พอเราเข้าย่านชุมชนเริ่มเย็นจนจะค่ำแล้ว รีบหาที่พัก ก็เห็นบ้านหลังหนึ่งเป็นโรงแรมเล็กๆ ไม่มีใครพักเลย
มีเจ้าของเป็นผู้ชายอายุสัก 45 ปี บ้านไม้สวย สลัวๆ 2ชั้น เงียบสงบวังเวง หมูแฮม พี่วุ้นเส้น กับฟ้าใสมองหน้ากัน
แต่พี่ลิฟต์ก็ยังชวนฟ้าใสและ แชมพู เดินสำรวจกัน แชมพูก็ชื่นชมชั้นบน หมูแฮมก็อยากอยู่ชั้นล่าง

“มันก็ว่างทั้งหลังนี่หว่า ใครอยากอยู่ห้องไหนก็อยู่แล้วกัน” ฟ้าใสก็รู้ว่าหมูแฮมมันกลัวผี ฟ้าใสก็กลัวน่ะ แค่แหย่เล่นเท่านั้น

“บ้า ไม่เอาด้วย นอนรวมกัน ดีที่สุด” พี่วุ้นเส้นก็ไม่เล่นด้วย

ตกลงเราเลยนอนชั้นบนสองห้อง ฟ้าใสก็นอนกับพี่ลิฟต์ หมูแฮม แชมพู พี่วุ้นเส้นนอนรวมกัน จ่ายเงินเรียบร้อยเก็บของ
ล็อคจักรยาน ถามหาที่กินข้าว พี่เอนกเจ้าของบ้าน บอกให้เดินไปทางซ้าย ถัดไปสัก 5 ห้อง จะมีร้านอาหารตามสั่ง
แต่พอออกมาเราเห็นร้านถัดไปสองห้อง ทางขวาก็มี เลยตกลงกินที่นั่น

“พวกหนูมาจากไหน มาเที่ยวเหรอ พักที่ไหน”

หลังจากทำอาหารให้พวกเรากินเสร็จ ป้าก็มานั่งคุยด้วย

“มาเที่ยวกันครับ/ค่ะ”

“พักที่ไหน หรือจะเดินทางต่อ”

“พักที่โรงแรมใกล้ๆนี่ล่ะค่ะ/ครับ”

“อ๋อ บ้านตาเอนกน่ะเหรอ เออ เออ แม่มันผูกคอตาย บ้านก็เหลือมันอยู่เดียว ก็อย่างงี้แหล่ะ พี่น้องทะเลาะกัน
แม่มันเลยเครียดผูกคอตายชั้นล่าง กว่าไอ้เนกจะตื่นมาเจอ ก็ช่วยไม่ทัน”


เอิ่ม …ป้าเอนจอยเม้าท์ติ้งมาก ไม่สงสารคนฟังกันเลย
ไอ้หมูแฮมหน้าซีด ปากสั่น พี่วุ้นเส้นก็มองหน้าคนโน้นทีคนนี้ที แชมพูฟังเรื่องชาวบ้านอย่างสนใจ

ส่วนพี่ลิฟต์น่ะเหรอ รายนั้นเขาไม่มีความกลัวอะไรหรอก พี่แกเคยนึกอยากลองเดินลงจากดอยตอนเที่ยงคืน
แกก็เดินลงมาแวะนอนในถ้ำบ้าง ชีวิตและสรรพสิ่งล้วนพี่น้องร่วมโลกเดียวกัน

“เอ่อ...ป้า แล้วใกล้ๆแถวนี้มีโรงแรมอื่นมีไหมอ่ะ” หมูแฮมกลั้นใจถามอย่างลุ้นคำตอบ

“โอ๊ย...มีน่ะมี...” หมูแฮมหูผึ่งยกยิ้มขึ้น ตาเป็นประกาย “แต่มันไกลโน้นออกเมืองไปโน้น4-5กิโลโน้น หรือสัก 10 กิโลนั่นแหล่ะ
เป็นพวกโรงแรมม่านรูดน่ะ มีแต่ไอ้พวกเด็กวัยรุ่นน่ะไปใช้ เขาเลยไปสร้างให้มันไกลๆ  อันตรายหนู มีแต่พวกมอเตอร์ไซต์ซิ่ง”

ฟ้าใสกับหมูแฮมหน้าสลดลง เหมือนความหวังริบหรี่
กินเสร็จเดินกลับมา ฟ้าใสกับหมูแฮมเดินคู่กันประหนึ่งคนหัวอกเดียวกัน พี่วุ้นเส้นดูยังพยายามรักษาฟอร์มสดใสกระชุ่มกระชวย
นั่งคุยข้างล่างที่ห้องกลางบ้านมืดสลัวเปิดไฟสีเหลือง สักพัก พี่เอนกก็ขอตัวไปนอน บอกว่ามีอะไรก็เรียก แกอยู่ห้องข้างล่างนี่เอง

“อ้าวพี่  บ้านนี้มันมีอะไรจนต้องเรียกด้วยเหรอ” หมูแฮมแอบกระซิบฟ้าใส

“เมริง พี่เขาจะมีพระให้ยืมแขวนหรือเปล่า” ฟ้าใสกระซิบบ้าง

“เออ นั่นสิ กรูก็ไม่มีอ่ะไอ้ไข่” มนุษย์ผมทรงกะลาครอบตอบ

“แกก็รีบหาเน็ตเปิดหา 100วิธีเอาตัวรอดจากการถูกผีหลอกได้แล้วเว้ย”

“เชรี่ย ปาก…ห้ามเอ่ยเว้ย มาอี๋ เอ๋อ อะไรเมริงนี่ คำต้องห้ามหลังพระอาทิตย์ตกดินนะแก”

“ไข่ หมูแฮม กระซิบอะไรกัน” พี่วุ้นเส้นมาแจมสมาคมปอดแหกมั่ง หลังจากเห็นฟ้าใสกับหมูแฮมกระซิบเอาหัวติดกัน

“พี่วุ้นเส้นมีพระติดตัวหรือเปล่าอ่ะ” หมูแฮมถาม

“ไม่มีน่ะสิ” พี่วุ้นเส้นตอบด้วยสีหน้าสุดแสนเสียใจ “ทำไม ไข่มีเหรอ จะให้ยืมเหรอ”

โอ้โฮ พี่คาดหวังมากมายเยอะไปเปล่าพี่ ตรูก็จะเอาตัวไม่รอด
 แต่เอ...ฟ้าใสว่า ฟ้าใสเคยเห็นพี่ลิฟต์มีนี่นา สร้อยทองเส้นหนาเชียว ตอนสบึมละกึ้ยฟ้าใส
 พี่ทั่นก็เหวี่ยงพระท่านไปไว้ด้านหลังบ้าง ถอดวางไว้ที่หัวเตียงบ้าง ก็หวังว่า พี่ทั่นคงสวมติดตัวมา



TBC.....
จะแต่งแต่ก็ดอง จรดๆจ้องๆ ค้างไว้ เพราะแอบเพื่อนมาแต่งตอนกลางคืน อ่า ตัวเองก็สมาคมปอดแหกเหมือนกัน

[mentholss]

อยากบอกออกไปให้หมดเหมือนกันฮะ แต่ก็...เดี๋ยวก็หมดกันเลย
บอกเพียงว่า อยากเขียนให้เห็นถึงคน...เพราะคนเขียนรักความเป็น"คน"ของมนุษย์อย่างเราๆมาก
บางคนก็บอกไม่แต่ใจต้องการ บางคนเรียบร้อยแต่ก็เรียบมาเป็นร้อย บางคนดูไม่ดีแต่ก็อาจจะดีกว่าคนที่เราคิดว่าดี
บางคนก็มีเหตุผล แตกต่างกันไป คนเขียนก็เพิ่งเตาะแตะหัดเขียน

+1 ให้กับข้อความนี้


สมาคมปอดแหก อืม ขอสมัครเข้าสมาคมด้วยจิ

[timvasabi]

อยากบอกออกไปให้หมดเหมือนกันฮะ แต่ก็...เดี๋ยวก็หมดกันเลย
บอกเพียงว่า อยากเขียนให้เห็นถึงคน...เพราะคนเขียนรักความเป็น"คน"ของมนุษย์อย่างเราๆมาก
บางคนก็บอกไม่แต่ใจต้องการ บางคนเรียบร้อยแต่ก็เรียบมาเป็นร้อย บางคนดูไม่ดีแต่ก็อาจจะดีกว่าคนที่เราคิดว่าดี
บางคนก็มีเหตุผล แตกต่างกันไป คนเขียนก็เพิ่งเตาะแตะหัดเขียน

จับมือกันติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ อย่าทิ้งกัน
แม้นจะเม้นท์นิดเม้นท์หน่อยเม้นท์แรงเม้นท์เบา ก็เป็นกำลังใจอย่างดี
จะเป็นคนอ่านไม่เม้นท์ก็ยอดจำนวนคนเปิดอ่านที่คนเขียนภูมิใจและดีใจมากๆ
ขอบคุณที่กรุณาติดตาม
 

ค่ะ^^ ติดตามต่อแน่นอนจร้า~

+ 1 >o<

[yayee2]

รอดูว่า คืนนี้จะมีอะไรให้สมาคมปอดแหกได้รสชาติมันๆให้กับชีวิตบ้างไหม

[Raspberry complex]

กลับมาแล้ว ได้ ABSOLUT ขวดลิตร 490 บาท ติดมือ ฝากเพื่อน 2ขวด
มาลุยนิยายกันต่อล่ะ จะได้ถึงแอพ 4 แอพ 5กัน อุ อุ       
((ต่อ))

ขณะที่เดินขึ้นชั้นบนเพื่อแยกกันไปห้องฝ่ายชาย ฝ่ายหญิง หมูแฮมมองหน้าฟ้าใสอย่างอาลัยอาวรณ์ประสาคนรู้ใจ
ต่างจากสีหน้าร่างใหญ่สูงล่ำ ที่ดูมาดมั่น เมื่อมองที่หนุ่มร่างเล็กเช่นเดียวกัน

บ้านไทย ต่างจังหวัด ไม่มีห้องน้ำในตัว เหล่าผู้หญิงพากันอาบน้ำที่ห้องน้ำชั้นบน ฟ้าใสก็ตัดสินอยู่ว่าจะรอต่อคิวดีไหม
พี่ลิฟต์ ก็ชวนไปอาบข้างล่าง กลัวก็กลัวอ่ะ

“พี่อยู่เป็นเพื่อน” ผู้นำดี ผู้นำเข้มแข็ง ก็น่าสนว่ะ “ไปปล่ะ” มองหน้า เอาก็เอา “พี่เฝ้านะ” ฟ้าใสคาดคั้น

“เออ สิ ไม่หนีหรอก” พี่ลิฟต์อาจจะเป็นคนเฝ้าที่ดีก็ได้ ไม่แกล้งปิดไฟแบบเพื่อนกันที่เล่นแกล้งกัน

“ไปก็ได้พี่.. เกรงใจ เด๋วหาว่ามาด้วยกันแล้วไม่ดูแล” เอาบุญคุณนิดหน่อย

โถงกลางบ้านดูเวิ้งว้าง ชวนนึกถึงบ้านที่ริมคลองสมัยที่เรียนปีสาม 555 ทุกวันนี้ ผิงผิงก็ยังพูดว่า ไม่รู้อยู่กันเข้าไปได้อย่างไง
บรรยากาศ มืดสลัว แน่อยู่แล้ว ฟ้าใสเดินเกาะชายเสื้อพี่ลิฟต์ จับแค่แผ่นหลังของคนเดินนำหน้า ไม่มีวอกแว่กซ้ายขวา
ฟ้าใสก็มีกระจิตกระใจห่วงหมูแฮม ว่ามันจะหัวใจวายหรือเปล่า บางทีมันอาจขออาบพร้อมแชมพูก็ได้

“ไขอาบก่อนนะพี่  เอ่อ...ไม่ปิดประตูแล้วกันนะ พี่อย่าไปไหนนะ พูดส่งเสียงด้วยก็ดีอ่ะ” คำขอจากคนน่าสงสาร
“อึ้ม...ตามสบาย อาบพร้อมกันก็หมดเรื่อง”

“ไม่เอาอ่ะ” ก็น่ากลัวเหมือนกันนะ พี่น่ะ

ซู่ ซู่ ซ่า ซ่า !!!  รีบอาบ รีบถูสบู่ ไม่สะอาดก็ไม่ได้เหงื่อออกทั้งวัน ทั้งฝุ่น ทั้งแดด หัวก็เหนียว สระๆผม เอ๊ะ เสียงเงียบๆ

“พี่ ยังอยู่เปล่า”

“อื้อ…อยู่” อ้า เสียงใกล้มาก ฟู่ ฟู่ มีพลังจิตเหมือนใครจ้องด้านหลัง ช่วงที่ล้างแชมพูออก ไอร้อนจากตรงหน้า
มือหนึ่งที่ถือชาวเวอร์จ่อเหนือศีรษะ  มือหนึ่งยื่นมาช่วยยีแชมพูออก เล่นเอาเฟ้าใสชะงักเมื่อแรกลืมตามาเห็น
เอาว่ะ เคยเป็นพี่น้องท้องติดกัน ใส่ชุดแฮปปี้เบริดเดย์แรกเกิดนอนกอดกันก็เคยแล้ว  ของก็มีเหมือนกัน
ต่างไซต์ต่างความสามารถกันบ้าง

ขณะที่ฟ้าใสกำลังเผชิญมังกรตาเดียวตรงหน้า


ฝ่ายสาวๆข้างบน

“เฮ้ย..น้ำไม่ไหลน่ะ ไอ้แชมพู ดีนะสระผม อาบน้ำจะเสร็จแล้ว....”วุ้นเส้นบ่นดังพอให้ได้ยินถึงคนหน้าห้องน้ำ
 แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างนอก จึงส่งเสียงเรียก  “แชมพู หมูแฮม”

“ว่าไงพี่” เสียงแชมพูตอบรับ

“เฮ้ยน้ำไม่ไหลว่ะ”

“อ้าว...สงสัยน้ำอ่อนมั๊งพี่ พวกไอ้ไข่ไปใช้ห้องน้ำข้างล่าง น้ำข้างบนเลยไม่ไหล” ขาดคำ

ซู่!!!!

“อ้าวน้ำมาแล้ว ...อ่ะ..อ้าวหยุดอีกแล้ว” เสียงวุ้นเส้นพูดพึมพำอย่างหงุดหงิด

“อ้าวเป็นไรเปล่าพี่” แชมพูรีบตะโกนถาม แต่คนยืนเคียงข้าง อย่างหมูแฮมเริ่มหน้าซีด บรรยากาศรอบข้างเย็นลง มีลมพัดซู่ใหญ่

“เออ..ยังดีนะ อาบน้ำเสร็จพอดี” วุ้นเส้นเดินออกมาจากห้องน้ำมือหนึ่งใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมให้แห้ง  เปลี่ยนชุดเรียบร้อย

“พี่ว่า เราน่ะไปอาบข้างล่างดีกว่า เด๋วเกิดสระผมค้างน้ำหยุดไปจะลำบาก”

“ฮื่อว่างั้นแหล่ะ” แชมพูเห็นด้วย หันหน้าไปทางหมูแฮม “ไปอาบข้างล่างกันเหอะ”

“แก ฉันว่ากรูขอซักแห้งได้ไหม” หมูแฮมลองแยบๆ

“บ้าแล้ว ไอ้หมูแฮม” พี่วุ้นเส้นรีบพูด

“นั่นสิแก เหนียวตัวจะตาย ทั้งเหงื่อทั้งฝุ่น ไปเร็วเหอะ จะได้นอน พรุ่งนี้ออกแต่เช้าเลยเนอะพี่ อยากไปดูพวกหมู่บ้านผ้าทอของไทลื้อน่ะ”

“เออ ก็ได้ เมริงก็เดินนำสิ ไอ้พู” พอโดนยกโปรแกรมเช้าพรุ่งนี้ หมูแฮมพอมีกำลังใจฝ่าฟันคืนนี้ สู้สู้

“แล้วพี่...”

“เด๋วพี่เข้าห้องเลย จะโทรหาคิดส์ หน่อย ถามว่าลูกเป็นไงมั่ง ไม่ล็อคห้องหรอก ที่นี่ไม่มีใคร มีแต่พวกเรา”

เหอ เหอ พี่ มีแต่พวกเราที่ไหนล่ะ มีพวกโน้นพวกนั้นพวกใครที่คุณก็รู้อยู่ ด้วยล่ะ หมูแฮมแอบคิดในใจ

“ฮื่อ..งั้นเด๋วพูกับไอ้หมูแฮมรีบอาบจะได้รีบขึ้นมานอนเลยล่ะกัน” ว่าแล้ว แชมพูก็เดินไปทางบันไดที่ทอดลงไปชั้นล่างอันสลัวแสง
หมูแฮมรีบสาวเท้าก้าวตาม นึกด่าฟ้าใสในใจ ลงไปข้างล่างทำไมไม่เปิดไฟให้มันสว่างๆว่ะ

แชมพูก้าวลงบันได แล้วเหลือบมองไปทางที่พี่วุ้นเส้นเดินไปเข้าห้อง แต่ก็ต้องชะงัก หยุดกึก

หมูแฮมรู้ถึงบรรยากาศเยือกเย็นขึ้น พลอยชะงักตามหันกลับไปมองตามสายตาของแชมพู แล้วก็ขนลุกเกลียว
สายตาที่มองไปเห็น มีเท้าอ่ะ เท้า  ที่ช่องใต้บานประตูที่ลอยยกจากพื้น นิ้วเท้าซีดๆมีเล็บเขียวๆดำๆด้วย เต็มๆตา

หมูแฮมวิ่งก้าวกระโดดคว้ามือแชมพูมาหน้าห้องน้ำ

ลิฟต์ได้ยินเสียงแล้ว จึงบอกให้ฟ้าใสที่นั่งอ่อนเปลี้ยเพลียแรงอยู่ข้างในก่อนไม่ต้องออกมา

“มีอะไรเหรอ” ลิฟต์ที่พันผ้าขนหนูเปลือยอกล่ำ พราวด้วยหยดเหงื่อผสมหยดน้ำ

“ไม่มีอะไรหรอกพี่ ไอ้หมูแฮมมันอยากรีบเข้าห้องน้ำ” แชมพูตอบปัดๆ อย่างไม่อยากย้ำเด๋วยิ่งกลัว

“เมริงไม่ต้องพูดเลย ไอ้แชมพู แกก็เห็นเหมือนชั้น แก็เห็นเท้านั่นใช่ไหม” หมูแฮมเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ใจก็เต้นระส่ำระส่ายไม่เป็นสุข

ลิฟต์ไม่อยากให้ทุกคนกลัว จึงหัวเราะขึ้นเบาๆ

“โอ๊ย นั่นไม่มีอะไรหรอก ตาฝาดหรือเปล่า คงเห็นเท้าไอ้ไข่น่ะสิ ไข่มันอยู่ในห้องนะ” ลิฟต์พูดทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ

ส่วนคนร่างเล็กข้างในนั่งเอียงหูแอบฟังเรื่องราวอย่างเงียบๆ แต่ก็ทำตาลุกวาวเมื่อได้ยิน
ลิฟต์เห็นหมูแฮมยังทำท่าวิตกกังวล จึงจับสร้อยคอพนมมือไหว้ถอดออก ยื่นให้หมูแฮม

“อ่ะ พี่ให้ยืมไปสวมก่อนก็ได้ เราจะได้สบายใจ” พร้อมยิ้มปลอบใจ เพื่อนเมียก็เหมือนเพื่อนเรา ก็ต้องดูแลกันหน่อย

“โห พี่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้” หมูแฮมกล่าวอย่างเขินๆ ในความเป็นสมาชิกชมรมปอดแหก ออกตัวนิดหน่อย
 รีบยกมือไหว้ รับคุณพระคุณเจ้ามาอยู่ด้วย “แหะ แหะ ขอบคุณพี่”รับปุ๊บไหว้ปั๊บ สวมสวบ กลัวเจ้าของเปลี่ยนใจ

“เด๋ว ก็อาบน้ำกันไปเถอะ เด๋วพี่ก็อาบเสร็จแล้วว่าซักเสื้อต่อหน่อย จะคอยอยู่แถวนี้เอง อาบกันไปเหอะ”

“ได้ พี่ แท็งกิ้วพี่” เสียงแชมพูเอ่ยด้วยความนับถือในความมีน้ำใจ ทั้งสองจึงเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ถัดไป
หมูแฮมพอมีพระอยู่กับตัว ประกายทอง สร้อยบาทเลี่ยมพระอีกบาท ดูเจิดจ้า ขับไล่บรรยากาศอึมครึมภูตผีสลาย
จนจิตใจกล้าแข็งอาบน้ำเดี่ยวหญิง


ทันทีที่ลิฟต์กลับเข้าไปในห้องน้ำ ฟ้าใสที่ถูกอ้างว่าอยู่ข้างบน ชี้โบ้ชี้เบ้ ชี้สร้อยพระที่เขาเองก็หมายมั่นปั้นมือเป็นที่พึ่ง
ลิฟต์หัวเราะเข้ามาหอมหัวเปียกเกือบแห้งคนตัวเล็ก หยิบชาวเวอร์เปิดรดตัวร่างเล็กอีกครั้ง เล่นระเบิดออกมาซะเกือบถึงคาง
แล้วล้างตัวให้ตัวเองบ้าง

ทั้งสองเปลี่ยนชุดเสร็จก็มายืนคุย จากที่เตี้ยมกันว่าฟ้าใสอยู่ในห้องข้างบน
ฟ้าใสก็เสียดายสร้อยพี่ลิฟต์เหมือนกัน แหมมมมมม....แต่ก็สงสารหมูแฮม พี่ลิฟต์ เฮียก็ใจดีอ่ะสงสารเพื่อนฟ้าใสด้วย เป็นคนดีจริงๆ

“แหม่..เฮียก็ใจดีน๊า” ฟ้าใสเอ่ยชมกึ่งแซว ตบหลังปุปุ “เราก็หวังพึ่ง ให้หมูแฮมมันไปซะแล้ว แต่ก็อ่ะน่ะสงสารหมูแฮมอ่ะ
แล้วคุณเฮียว่าหมูแฮมมันตาฝาดเปล่าอ่ะ” พูดไปฟ้าใสก็ตาเหลือกไปมาทำท่าหวาดๆ

“เฮ้ย!!! ไปพูดไป เด๋วยิ่งกลัวกันใหญ่ ที่นอนก็มีที่นี่ที่เดียว ไม่ทางเลือกอื่นนี่นา


TBC...

[arisa_sa]

น้องใขมาแล้วเย้ ไปเที่ยวสนุกอะเปล่าจ๊ะ อิอิได้แรงบรรดาลใจเยอะ ๆๆเลย รออ่านอีก 10 ตอนรวด 55+

ขอบคุณมากๆๆ ค่ะ  +

[Raspberry complex]

CH.2 ending

((ต่อ))

สองสาวอาบเสร็จ

“สบายตัว กันแล้วนะ” เสียงลิฟต์เอ่ย ฟังราวกับมันแฝงความนัยอย่างไงก็ไม่รู้ ฟ้าใสว่า

“เมื่อกี้ ไข่แกอยู่ในห้องเหรอ” ไอ้หมูแฮมไม่วายเคลงใจ

“เออ ดิ เนี่ยลงมาดูพี่ลิฟต์ เห็นหายไปนาน กลัวพี่เขาเป็นลมเป็นแร้ง เลยต้องลงมาดู ไม่รู้ว่าคุณพ่อมาเฝ้าลูกสาวนี่เอง”

อ้าว ปากเสียนี่หว่าเรา ดันมาพูด พ่อๆ ลูกๆ เดี๋ยวคุณแม่ก็มา กรูหัวใจวายตายพอดี

พอเดินไปถึงหน้าห้องสาวๆ พี่วุ้นเส้นก็เปิดประตูออกมาต่อว่ากึ่งบ่นกึ่งอวด

“ไอ้ไข่ เรานี่ก็เล่นเป็นเด็ก ไอ้พู ดู มัน ไอ้ไข่มันแหย่พี่ แต่พี่ไม่กลัวหรอก นึกว่าพี่จะกลัวล่ะสิ ทำมาเปิดๆปิดๆหน้าต่างห้องพี่”

“โอ๊ยพี่ยังดี ไอ้หมูแฮมสิ แค่เห็นขาไอ้ไข่เดินอยู่ในห้อง มันตกใจลากพูไปหน้าห้องน้ำ แค่3ก้าวเองนะพี่”

เออ เออ พวกเอ็งเก่ง คืนนี้ก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน เอาตัวให้รอดกันทุกคนนะ ทั้ง 2เคส น่ะ ไม่ใช่ฟ้าใสทั้งนั้น

อ๊าค!!!!! หมูแฮม เอาพระคืนมานะ  ไอ้พี่ลิฟต์ ฟ้าใสขอให้สิทธิคนสนิท เอาพระมาให้ฟ้าใสสวมเดี๋ยวนี้เลย

หลังจากแยกย้ายเข้าห้อง ฟ้าใสทุบไหล่ลิฟต์

“พี่ เอาไง เนี่ย ไขก็ไม่มีพระเลยอ่ะดิ” หน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่เกรงใจหรอกต่อให้อายุมากกว่า ก็กลัวผีมากนี่
ร่างใหญ่กอดคนตัวเล็ก

“พี่มีวิธีน่า...รู้หรือเปล่า” ลิฟต์กระซิบข้างหูฟ้าใส

“บ้า....จริงอ่ะ หลอกเปล่า”

“เฮ้ย พี่ไม่ใช่ผี ไม่หลอกหรอก”

“โห พี่ ปากเสียว่ะ ไม่รู้อ่ะ ถ้าวันนี้ไขโดนอี๋หลอก โกรธกันเลิกคบไปเลย” กลัวจัดจริงๆขอพาลแล้วกัน

“น่า ทำตามพี่ว่า รับรองได้ผลน่า” ดูท่าจะไม่มีทางเลือก คืนนี้จะมาทำเป็นคอนเวิร์ด ทางใครทางมันไม่ได้แน่
ฟ้าใสยินยอมให้ลิฟต์ถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่าขาวโพลน

“ได้ผลแน่นะพี่”

“แน่สิ” ร่างใหญ่สมส่วนตอบพร้อมเดินไปล็อคประตู

“เนี่ยเหรอวิธีแก้ไม่ให้ผีหลอก แต่ก็หายกังวลเรื่องผีไปได้อักโขเลย แต่ก็เป็นกังวลกับไอ้พี่ลิฟต์นี่แทน
แต่ก็น่าจะรู้นะ พรุ่งนี้ยังต้องปั่นจักรยานกันต่อ ขืนยุ่งกับบั้นท้ายฟ้าใส ก็ระบมแย่อ่ะดิ

พี่ลิฟต์บอกให้ฟ้าใสนอนก่อน ขอสูบบุหรี่หน่อย

ขณะที่ฟ้าใสเคลิ้มใกล้จะหลับ เสียงหมาข้างนอกก็เริ่มเห่า และก็หอนตามมา

โฮ้ง โฮ้ง โบร้ววว!!! เสียงหมาหอนโหยหวน
ฟ้าใสนอนนิ่งตัวแข็ง ค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น มือลองควานๆ ข้างตัวว่างเปล่า พี่ลิฟต์ออกไปห้องน้ำหรือเปล่า
เงาตะคุ่มที่หน้าต่างหุ่นล่ำคุ้นตา พอวางใจ ร่างสูงดับบุหรี่ ท่อนบนเปลือยเห็นกล้ามอกชวนอิงแอบเสริมความมั่นใจ

เสียงหมาหอนที่ชวนขนลุก ทำให้ฟ้าใสรีบนอนเบียดร่างใหญ่ทันทีที่เอนกายเคียงข้าง

ทันใดก็มีเสียงฝีเท้าเดินลากเท้า ดัง แสกๆ หนัก เบา สลับกัน ดังจากทางหน้าประตูวนเวียนหน้าห้อง แล้ว ผ่านไปทางห้องสาวๆ
ฟ้าใสหลับตาปี๋ เกาะอกพี่ลิฟต์ เอาให้ห่างจากขอบเตียงมากที่สุด

ร่างสูงยกยิ้มมุมปาก  กอดร่างเล็กแนบอก
พร้อมลงมือถอดกางเกงท่อนล่างของตัวเองออก
สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดเคียงกัน มือใหญ่ลูบไล้สะโพกมน
ริมฝีปากประกบปากอิ่ม สอดลิ้น เข้าคลอเคลียลิ้นเล็ก
หลังจากจูบดูดวิญญาณแล้ว ลิฟต์กระซิบข้างหู

“Makelove กันนะ” สิ้นคำเอ่ยจากร่างหนา

ราวกับจ้างมา โบร้วววว!!! เสียงหมาหอนดังย้ำขึ้น ฟ้าใสรีบพยักหน้าตกลง

“นอกจากเราทำอะไรลามกๆกันนะ ยิ่งถ้าไขพูดคำหยาบ คำลามกอีกด้วยนะ ผีมันยิ่งไม่มายุ่งกับเรา”

“โอ่ย ไขพูดไม่เป็นหรอก”

“เถอะน่า อะไรก็ได้ พูดมา ด่าพี่ก็ได้”

“จริงอ่ะ สัสสส”

“อึ่ม...นี่แหล่ะได้” คำหยาบเริ่มกระตุ้นความกำหนัด  เลือดลมเริ่มสูบฉีด  ลิฟต์เบียดมังกรเข้าไถลถลาหนอนน้อย
โชคดีที่เขาได้ทำออรัลให้ฟ้าใส แล้วให้ฟ้าใสใช้มือทำให้เขา ทำให้ลิฟต์ นั่งมองร่างบางเปลือยอย่างใจเย็นได้
ครั้งนี้เขาคงต้องพยายามทำอย่างนุ่มนวลไม่ให้ร่างตรงหน้าระบมนัก พรุ่งนี้ยังต้องขี่จักรยานไปกันอีกไกล
บางที เขาอาจจะโบกรถกระบะให้ฟ้าใสกับหมูแฮมนั่งย่นระยะทางสัก 5กิโล10กิโลก็ได้
เสียงหน้าประตู จะเป็นเสียงแมวเดินใครเดิน เสียงหมาหอน อะไรก็ช่างสำหรับเขา เขาพอใจเสียงจากเจ้าคนตัวเล็กตรงหน้ามากกว่า
ลิฟต์ขยับแก่นกายกลางลำตัวจรดจ่อปากทาง เจลหล่อลื่นที่ชโลมเตรียมพร้อม
ในเมื่อยังไม่พูดคงต้องบิวอารมณ์ มือลูบคลึงสองบอลเล็ก ศีรษะใหญ่ก้มลงต่ำปากหนาซุกหว่างขาครอบครองหนอนน้อย
ที่แสดงท่าทางฮึดฮัด ทำ แต่ไม่ทำให้ถึงที่สุด  ร่างเล็กบอกความทรมาน นิ้วสวยจิกเข้าผม ผงกหัว กระซิบ

“สัสสสส เชรี่ยยย ฮือ ฮือ เอากรูด้วยพี่ลิฟต์”

ลิฟต์เสียบแก่นกายเข้าช่องทางที่ใช้นิ้วเปิดทางพร้อม ซรึบ!!! กดหนัก กดแน่น  ภายในตอดรัด ตุบ ตุบ
อั้ก อั้ก หลังจากโดนกระแทกซ้ำ หนอนน้อยปล่อยของเหลวขาวข้น
ลิฟต์ก้มลงกัดที่ลำคออย่างอดใจไม่อยู่ พอรู้สึกตัวจึงถอนปากออก แต่ก็ไม่วายขบเม้มที่ลาดเนินไหล่อีกหนึ่งดอก
ร่างเล็กดูจะผล็อยหลับ จริงๆเลย สบายตัวเองแล้ว เล่นหนีกันไปอย่างนี้

ก๊อก ก๊อก  ก๊อก ก๊อก  ก๊อก ก๊อก  เสียงเคาะประตูแต่เช้า

ลิฟต์นั่งสูบบุหรี่ จิบกาแฟ ริมหน้าต่าง หันไปดูข้างตัวคนตัวเล็กยังนอนหลับสบาย
ปล่อยให้เพื่อนเข้าคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ สนิทกันทั้งนั้น
ลิฟต์เดินไปเปิดประตู สาวสาวเดินเข้ามาดูท่าทางอิดโรย

“อ้าว ไอ้ไข่ ยังไม่ตื่นอีกเหรอ” เสียงวุ้นเส้นทัก คนที่พอได้ยินคนทักก็รีบงัวเงียตื่น
ทั้งสามคนเล่าเมื่อแทบไม่ได้นอน มีเสียงฝีเท้าบริเวณหน้าห้องอยู่ตั้งนาน หน้าต่างด้านนั้นก็เปิดๆปิดๆ
แต่พอช่วยกันสวดมนต์ก็หายไป นอนคลุมโปงกัน จนเพลียหลับไปเอง พอรู้สึกตัวเช้าก็เลยชวนกันมาที่ห้องนี้
ตกลงกันว่าจะรีบออก ไม่อาบน้ำกันแล้ว มีแชมพูแหล่ะที่ไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ แบบตายด้านน่ะ
เทอจะออกแนวปรัชญา มาทำไม มีเหตุผลอะไร ทำไมต้องหลอกกัน อยากให้ช่วยปลดปล่อยวิญญาณเหรอ
ต้องการให้ทำบุญไปให้หรือเปล่าค่ะ แล้วตัวเองยังอยากอาบน้ำแต่จะบังคับให้คนอื่นไปด้วย

หลังจากเก็บของ ใครจะอาบพี่ลิฟต์ก็ไปคอยเป็นเพื่อนให้ จนเรียบร้อย ขณะลงบันไดไม่มีใครมองไปที่ห้องใดหรือช่องใต้ประตู
พี่วุ้นเส้นมีสะดุดบันไดก้าวพรวด 2ขั้น แล้วก็คงมีแต่พวกสอดรู้อยากเห็นอย่างพี่ลิฟต์หรือไอ้แชมพู
ทั้ง ห้าคนลาพี่อเนก เจ้าของโรงแรมที่คงทำหน้าแบบ ก็มันเป็นแบบนี้ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ช่วยไม่ได้ รู้รู้กันอ่ะนะ
ขณะที่เราเข็นจักรยานออกมา โดยมีฟ้าใสกับหมูแฮม ที่บอกยังไม่คืนพระจนกว่าจะออกจากบ้านนี้เข็นตามพี่ลิฟต์ติดๆ

“ทุกคนอย่าหันไปมองข้างหลังนะ” พี่ลิฟต์บอกเตือนทุกคนเสียงเรียบๆ สิ้นเสียง ความอยากรู้อยากเห็นของไอ้แชมพูก็รีบหันไปดู
เอิ่ม ใครอยากรู้ว่า ไอ้แชมพู มันเห็นก็อะไร ก็ถามกันเอาเอง จักรยานของแชมพูก็มีอาการเข็นไม่ไปติดติดอยู่อย่างงั้น โซ่ก็อยู่ดี
พอมันออกแรง หนักๆ ก็หลุดพรวด ดีว่าพี่ลิฟต์ที่อยู่ข้างหน้าช่วยจับ สองคนนั้นก็มองหน้ากัน
ฟ้าใสกับหมูแฮมรีบเข็นไปไกลๆก่อนล่ะ จ้ำๆๆๆให้พ้นเสียงหัวเราะที่ลอยมาตามลม
.
.
.
.
ลิฟต์นึกในใจ เตือนก็แล้วนะ ไอ้แชมพู ก็ยังหันไปดู  ดีว่าไอ้ไข่ของเขายังเชื่อฟัง ไม่หันกลับไปดู
ภาพหญิงชราที่นั่งแสยะปากหัวเราะเยาะหยันที่ระเบียงหน้าห้องพักถัดไปจากห้องเขา

เฮ้อ!!! ทั้งคนทั้งผี ยัยป้านี่ก็อยู่แกล้งลูกชายตัวเอง ถึงจะมีเรื่องอะไรกันมาก่อน  ตายไปก็ยังไม่ปล่อยวาง....



ตอนหน้าไอ้โภชน์มาครับ

[mentholss]

ช่างลุ้นระทึกไปกับผีคุณยายซะจริง

[yayee2]

อ๊ะ ! ได้ผลจริงอ้ะ วิธีของพี่ลิฟต์
เพราะไม่เห็นผีมาหลอกห้องฟ้าใสเลย
555ฟ้าใสเอ๊ยยยย...ใสสมชื่อจริงอะไรจริง อิพี่ลิฟต์ก็เนอะ ร้ายกว่าผีซีอีก หลอกฟ้าใสซะ สม สมอยากเลยละซี้

[Raspberry complex]

Ch.3

การคบหากันไป ฟ้าใสก็เห็นทั้งข้อดีข้อเสียของพี่ลิฟต์

ความตื้อสะบัด ความเอาแต่ใจของตัวเอง ที่พี่ทั่นบู๊เบี้ยวเปรี้ยวใส่คนอื่น
ความเจ้าชู้ นานาชาติ คารมเป็นต่อมีหน้าตาหล่อดูดีเสริม บรรดาสาวๆที่แกไปยุ่งเกี่ยวด้วย เวลาที่ไปเที่ยว

คนที่เป็นตัวเป็นตนสำหรับพี่ลิฟต์ มีเมียและฟ้าใสเท่านั้น เรื่องบรรดาสาวฝรั่งเศส ญี่ปุ่น สาวบก.นิตยสารดัง เดือน 2เดือนก็ชิ่งกันไป
สารพัด ที่เมียแกไม่เคยรู้ แล้วที่พี่พลอยเมียพี่ลิฟต์ ไม่ระแวงฟ้าใสมากเพราะพี่ลิฟต์เคยพาเมียไปเที่ยวเชียงใหม่ ก็ไปนั่งคุยเล่น
ที่บ้านไอ้โภชน์ ไอ้แชท ในเมื่อสามีคุยกัน กลุ่มแม่บ้านก็ต้องจับกลุ่มกัน พี่พลอยเลยมองว่าฟ้าใสเป็นแฟนไอ้โภชน์
เพื่อนพี่ลิฟต์ แถมตัวพี่ลิฟต์เองก็ไม่เคยมีวี่แววจะเป็นเกย์ หรือสนใจกระเทยสาว
ขนาดบรรดาเพื่อนสาวพี่พลอยที่มีดุ้น ทั้งหลาย แม้แต่ผ่านการเฉาะมาแล้วจะให้ท่าพี่ลิฟต์ เวลามาบ้าน
เฮียแกก็ไม่เคยสนอง พี่พลอยเลยยังไม่วีนหรือหวงห้าม เมื่อพี่ลิฟต์ส่งงานมาให้และต้องไปทำงานด้วยกัน

แน่นอน ฟ้าใสก็ไม่เคยลืมว่า หนึ่งในสาเหตุที่ชีวิตคู่กันของฟ้าใสและไอ้โภชน์ต้องจบกัน พี่ลิฟต์เองก็มีส่วน
ถึงไลฟ์สไตล์ที่พี่ลิฟต์ใช้คือมีคนอื่นเรื่อยๆแต่ก็ยังเอาเมียไว้ แต่ไอ้โภชน์มันคนละอย่าง มันมีเป็นคนๆให้ใจเป็นคนๆไป
แต่ยังไงชีวิตคู่ฟ้าใสกับไอ้โภชน์ก็จบกันไปแล้ว ไม่มีการติดต่อกัน แม้ว่าข่าวคราวที่ฟ้าใสได้ยินจากขวัญหรือพี่ลิฟต์ว่า

ตอนนี้มันลงมาอยู่ที่กรุงเทพฯ เปิดแกลลอรี่เล็กๆ ส่วนเรื่องไอ้อายที่ขวัญเล่าอย่างสะใจว่า
มันทำตัวได้เป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ จูบโชว์ดูดปากกับนักดนตรีในผับดัง หน้าเวที ไม่เว้นแต่ละวัน
ไอ้โภชน์ต้องไปคอยตามรับกลับบ้าน จนทะเลาะกัน ไอ้อายก็หนีไปกับฝรั่งกลับเกาะ ไอ้โภชน์ก็ต้องตามง้อกลับมา

แล้วถ้าไม่มีเงินให้มันใช้ ไอ้อายก็ไม่กลับมาอยู่ด้วย ไอ้โภชน์ก็ทำงานไปจนพอมีเงินก้อนใหญ่ ขายงานได้ ไอ้อายก็ถูกฝรั่งทิ้ง
ก็จะกลับมาอยู่กับไอ้โภชน์ จนหลังสุดเมื่อเห็นว่าที่เชียงใหม่ทำไม่รุ่ง และบางครั้งต้องใช้เงินจากทางบ้านช่วยบ้าง
มันเลยย้ายลงมาอยู่ที่กรุงเทพตามคำขอของแม่มัน และเปิดแกลลอรี่
.
.
.
.
หลังจากกินจิ้มจุ่ม เนื้อย่าง น้ำตก ลาบ ส้มตำ กัน มื้อนี้นับว่าเป็นมื้อที่ฟ้าใสสะใจมากกกก อาหารอร่อยสมคำร่ำลือ
ที่ไอ้แชมพูมันคุยอวด จนลากเพื่อนมากินร้านอาหารอีสานในปั้มน้ำมัน เพชรในตมแท้เหลา 555
ส่วนบรรยากาศการกิน นั้น ฟ้าใสโดนเพื่อนทั้งสอง ไอ้แชมพู กับไอ้นุ้ย ด่าแหลก
พวกมันว่า

“ไอ้ไข่ เมริงทำได้ไงว่ะ” ไอ้แชมพูตวัดเสียงใส่ฟ้าใส

“นั่นสิ เราจะบ้าตาย ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไง เครียดจนแทบกินไม่ลง” ไอ้นุ้ยมันเซนซิทีฟครับ

ฟ้าใสก็บอกพวกมันด้วยเสียงเรียบๆราวกับโดนครูให้ท่องสูตรคูณแม่2 “มันมากันเอง”

ก็พวกเรานัดกันจะกินเนื้อย่างกันก็แค่ร้านเล็กๆใกล้ที่ทำงาน ไอ้แชมพู  ส่วนไอ้นุ้ยมันก็จะมาตัดแว่นตรงร้านใกล้ๆ
แล้ว บ้านมันก็อยู่ทางนั้นอยู่แล้ว นัดกันแค่3คน แต่ไอ้พวกแขกรับเชิญสารพัดนี่มันมากันเอง



เดี๋ยวมาต่ออีกนะครับ
อีกท่อนมันยาว

[Raspberry complex]

((ต่อ))

ก็เริ่มจากไอ้โภชน์ที่จู่ๆมันก็โผล่มาโดยมิได้นัดหมาย ทั้งที่ไม่เคยติดต่อมาก่อน ฟ้าใสนอนของฟ้าใสอยู่ดีๆที่ร้าน
 เริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติ มันก็6โมงเช้าแล้วล่ะ คงได้กลิ่นบุหรี่ กลิ่นกาแฟเตะจมูกด้วยล่ะมั่ง
อ้าวไอ้โภชน์มันมานั่งที่โต๊ะทำงาน

ฟ้าใสใจเต้นตึกตั๊ก ทักทายว่ามาได้อย่างไง นั่นสิ แล้วเอ็งเข้ามาได้ไง มานั่งในห้องด้วย ทำให้ฟ้าใสยิ่งอนาถตัวเอง
ฟ้าใสรู้ดีว่าตัวเองเป็นคนหลับลึก  ข้าวปั้นมันเคยจะยืมผ้าบาติกที่ฟ้าใสใช้ห่มนอน (ฟ้าใสทำเอง)ไปใช้อวดเพื่อน
ตอนจะไปทะเล  มันเข้ามาดึงเอาออกไปจากตัวฟ้าใส โดยที่ฟ้าใสยังไม่ตื่นเลย ที่มารู้เพราะพอหาไม่เจอ ไปถามป้านวลว่าเห็นไหม
ข้าวปั้นถึงบอกว่าเอาไปเอง

 ปรากฏว่าไอ้โภชน์มาตั้งแต่ตีสองกว่าๆ เข้ามาทางข้างหลังบ้าน ด้านหลังนี่จะมีเทคนิคการเปิดพิเศษหน่อยไว้สำหรับคนรู้กัน 
ยามฉุกเฉินไม่มีกุญแจ คุณคิดส์แอบบอกมันแน่ วิธีซ่อนกุญแจ ฟ้าใสก็ได้มาจากบ้านพวกมันสมัย อยู่หมู่บ้าน ซอย 10นั่นแหล่ะ
 แล้วห้องนอนฟ้าใสชั้นบนก็เปิดโล่งตลอดซะด้วยสิ


มันทะเลาะกับไอ้อายมา ซึ่งฟ้าใสก็สมน้ำหน้า มีคุณเมียดีดีอย่างฟ้าใส เอาใจสารพัด ไม่เคยตบตีให้เสียน้ำใจ
มันโดนไอ้อายเอาไม้กวาดไล่ตีมาด้วย  มันเลยกลัวว่าจะระงับใจไม่อยู่จะมีเรื่องลงมือลงไม้กับเขา เลยรีบชิ่งออกจากบ้าน
มาบ้านฟ้าใส  ฟ้าใสก็อือออไป  เชอะ ทีอย่างงี้มานึกถึง เลยถามแล้วนอนหรือยังอ่ะ มันก็บอกยัง  รู้สึกปวดหัวด้วย
ฟ้าใสน่ะรู้สึก ทั้งรักทั้ง แค้น  ไอ้โภชน์เป็นคนที่ได้อยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตเป็นครอบครัว ดูแลกันและกัน ซึ่งฟ้าใสไม่เคยคิดว่าฟ้าใสจะมีใครอีก

ฟ้าใส เดินไปหยิบยามาให้มัน พารา2เม็ด แหะ แหะ กับยาแก้แพ้อากาศ อีก3 เม็ด อ่ะ เพราะรู้ว่าไอ้ยาแก้แพ้อ่ะมันทำให้หลับ
เลยอยากให้มันหลับๆไป เพราะถ้ามันอยู่ตื่นอยู่ ฟ้าใสก็ต้องคอยดูแลมัน มันไม่อยากทำร้ายจิตใจตัวเองอย่างงั้นหรอกครับ
ไม่ได้ชอบซาดิสท์นี่นา แค่ขอให้ช่วย แรงๆขึ้นอีก—โป๊ก!! ทะลึ่ง—

สักพักมันก็หลับ หลับสิยาแก้แพ้ตั้ง3เม็ด พารา2เม็ด แดกยาแค่4-5เม็ด ควายอึดๆอย่างงี้ ไม่ตายหรอก
อยากส่งให้มันกินสัก10เม็ดด้วยซ้ำ ฟ้าใสชงกาแฟ แล้วเดินไปนั่งจิบที่ระเบียงห้องนั่งเล่นด้านหลัง


10โมง เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ฟ้าใสรู้แล้วว่าใคร พี่ลิฟต์นั่นแหล่ะ แกจะโทรมาประมาณนี้เสมอทุกวัน จะมีบ้างที่ขาดหายไป
ด้วยต้องไปทำธุระติดพัน เพราะแกรู้ว่าฟ้าใสจะตื่นประมาณนี้ แกก็จะโทรมาออดอ้อน มอร์นิ่งคิสผ่านสายโทรศัพท์
รับเช้าวันใหม่กับฟ้าใสเกือบทุกวัน ฟ้าใสเลยบอกว่าคุณพี่เอ็กซ์ฮาสะแบ็นของฟ้าใสมา
ตอนนี้นอนหลับอยู่ เล่นเอาไอ้คุณพี่ลิฟต์ก็จะมามั่ง ฟ้าใสรีบบอกไม่ต้องมา ไม่มีอะไร นี่เดี๋ยวฟ้าใสก็จะลงไปนั่งเล่นเฝ้าร้าน
อยู่แถวข้างล่าง พี่ลิฟต์ก็จะตื้อมาให้ได้ ฟ้าใสก็บอก ตอน5โมงเย็น ฟ้าใสก็มีนัดจะออกไปกินเนื้อย่างกับพวกไอ้นุ้ย ไอ้แชมพู
แถวออฟฟิศไอ้แชมพู ถึงตอนนั้น ไอ้โภชน์ก็คงต้องกลับแล้ว

พอเที่ยงกว่าเกือบบ่าย ไอ้โภชน์ก็ตื่น ฟ้าใสก็เอาผ้าเช็ดตงเช็ดตัวให้มันไปอาบน้ำ เชอะไม่หาเสื้อใหม่ให้เปลี่ยนหร็อก
แต่หาให้ก็ได้ว่ะ แม่พรรณน่ะชอบสั่งสอนให้รู้จักให้อภัยคน

“จะเอาเสื้อเปลี่ยนเปล่า” ฟ้าใสก็ถามแบบสะบัดหน่อยๆ ก็คนมันยังเจ็บอยู่ลึกๆนี่นา

“เอาสิ... ได้ก็ดี” มรึงจะยิ้มทำไม มรึงรู้ว่ามรึงยิ้มแล้วหน้ามรึงดูดีขึ้นอีก10เท่าใช่ไหม

“ขอกางเกงด้วยนะ” กรูไม่ใช่คนใช้มรึงนะ  แล้วมรึงไม่ต้องมาทำตาหวานใส่กรู ว่าแล้วฟ้าใสก็ไปหากางเกงเลกางเกงเมือง
 ที่น้องกับป้าชอบซื้อมาฝากเวลาไปเที่ยวทางเหนือมาให้มัน เลือกเอาเนื้อหนาๆหน่อย ไอ้นี่มันชอบธรรมชาติ ขืนเลือกกางเกงเนื้อบางๆ
ให้คงได้เห็นหนอนชาเขียวมันเด้งไปเด้งมา  พอมันอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ฟ้าใสก็เห็นรอยแนวยาวที่หลัง3-4รอย
ตัวมันขาวครับ ถึงมันจะหน้าไทยคมเข้ม แขนจะคล้ำก็เพราะออกแดดบ้าง ฟ้าใสก็รู้เลย นี่ฝีมือไอ้อายนี่แหล่ะ
เนี่ยยังรอยกัดอีก2ที่มันก็เอารอยที่ต้นแขนให้ดู กัดจนห้อเลือดม่วงเขียวเห็นเป็นรอยฟัน บอกว่า นี่มันกระโดดกอดคอแล้วกัด
 เหมือนหมาบ้าเลย มันขยับเล่า แต่ฟ้าใสก็ไม่ได้ถามไม่พูดอะไร  จะถามทำไมให้ตัวเองเจ็บ จะไปฟังทำไมเรื่องของครอบครัวอื่น

“ขอยาทาหน่อยสิ” ไม่ต้องมาอ้อนกรู

“....”

ฟ้าใสเดินไปหยิบยามาให้ วางลงที่ตรงหน้า

“ทาให้หน่อยสิ...ทาข้างหลังทาเองไม่ได้หรอก”

ฟ้าใสมองหน้าไอ้คนพูด....
ฟ้าใสค่อยๆป้ายครีมลงที่แผลรอยช้ำบนร่าง ร่างที่ฟ้าใสเคยมีสิทธิเป็นเจ้าของ รอยช้ำของมันแค่นี้ เทียบไม่ได้กับที่เกิดในใจฟ้าใส
สักกระผีก นี่มันจะมาให้ฟ้าใสเห็นให้ฟ้าใสสัมผัส ถึงแม้จะคิดอย่างน่าดีใจว่าฟ้าใสยังเป็นที่นึกถึง เป็นที่ที่มันมาพึ่งพิงยามไม่สบายใจ
บ้านที่มันอยู่กับไอ้อายและใช้เป็นสตูดิโอทำงาน อยู่ไกลจากฟ้าใสมากเรียกว่าคนละมุมเมือง ถ้ามันขับรถไปบ้านแม่มัน
หรือเพื่อนสนิทมัน ยังใกล้กว่ามาบ้านฟ้าใส

หลังจากนั้นมันเอายื่นต้นแขนที่รอยฟันกัดก็เริ่มออกเขียวๆม่วงๆ เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ระหว่างฟ้าใสกับมัน
ไม่เคยใช้ความรุนแรงอะไร โมโหสุดๆฟ้าใสก็แค่เผลอเดินทิ้งถ้วยกาแฟจากชั้นสองเท่านั้น เพียงแค่ครั้งเดียว
ฟ้าใสป้ายยาที่รอยฟันกัด จะทาแรงก็กลัวมันเจ็บ คนเราเน้อ...ฟ้าใสถนอมทั้งจิตใจและร่างกายของมัน ยามเจ็บไข้ได้ป่วย
ยามท้อเรื่องงานหรือครอบครัวทางบ้านมัน
อกแกร่งที่อยู่ตรงหน้า ผิวเนียนละเอียดอย่างไทยแท้ ที่ฟ้าใสเคยนอนซบโอบกอด ร่องรอยข่วนขีดจากเล็บมือคนร่างเล็กที่มันเลือก
 คนที่มันรักเขามากกว่าฟ้าใส คนที่มันเดินออกไปจากชีวิตฟ้าใสเพื่อไปอยู่กับเขา

“ขอบใจนะ” พอทายาเสร็จฟ้าใสขยับจะลุกจะเดินเอายาไปเก็บ มันลุกขึ้นจับมือฟ้าใส และดึงฟ้าใสมากอด
อกอุ่นที่คุ้นเคย กลิ่นกายที่มีกลิ่นบุหรี่ยี่ห้อเดิม ฟ้าใสอยากทิ้งตัวเองให้อยู่ในอ้อมกอดนั้นนานเท่านาน
คิดถึง คิดถึงสิ มันเป็นผู้ชายคนแรกที่ฟ้าใสมอบทั้งกายและใจให้นี่นา แต่ฟ้าใสก็ไม่สามารถยกแขนของฟ้าใสไปกอดตอบร่างสูง
ตรงหน้าได้ มันได้เลือกคนที่มันให้ความสำคัญกับเขาแล้ว ถ้าฟ้าใสต้องยอมรับการเป็นที่สอง เป็นตัวสำรอง

ต่อไปฟ้าใสจะต้องเจ็บปวดไปอีกกี่ครั้ง เสียงของฟ้าใส คำบอกเล่าของฟ้าใสกลายเป็นเรื่องโกหก กลายเป็นเรื่องไม่จริง
เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งบอกเล่าเรื่องราวว่าฟ้าใสทำไม่ดีกับเขา

ไอ้โภชน์รั้งตัวฟ้าใสกอดแน่นขึ้น ฟ้าใสรู้สึกราวกับหัวใจจะระเบิดออกมา น้ำตาหลั่งไหลออกหลังจาก ที่พยายามอดกลั้นบีบคั้นลำคอ
จนปวดร้าวฟ้าใสสะอื้นจนตัวโยน สองมือของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นประคองใบหน้าฟ้าใสที่ซุกอยู่อกเปลือยนั้นให้เงยขึ้นรับริมฝีปากหนาของใบหน้าคมที่ก้มลงมาใกล้

ฟ้าใสเอาแขนดันอกแกร่งออกห่างแล้วใช้มือเช็ดน้ำตา

“จะนั่งอยู่ข้างล่างนะ ถ้าจะกินอะไรก็บอกแล้วกัน ตอนเย็นมีนัดจะออกไปข้างนอกนะ เสื้อผ้าคุณอยู่ตรงโน้น” ฟ้าใสก้มหน้าเดิน
ออกมา ลงมาเฝ้าที่หน้าร้านเอง หลังจากเช็ดน้ำตาและพยายามทำหน้าตาให้เป็นปกติ พลางบอกเด็กอุ๊ว่า จะไปพักหรือหาอะไรกินก็ได้
เดี๋ยวจะเฝ้าจนถึงห้าโมงเย็นเอง เด็กจึงบอก

“งั้นเดี๋ยวหนูจะเข้าบ้านข้างใน ถ้าพี่มีอะไรก็โทรตามหนูแล้วกัน” ฟ้าใสก็พยักหน้า

ฟ้าใสนั่งอ่านเช็คเมลล์ คุยกับเพื่อนทางเน็ต จึงได้ยิ้มได้ขำแล้วก็ค่อยกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง

สักพักใหญ่ คุณเอ็กซ์ฮัสสะแบ็น ก็ลงมา พลางสำรวจภายในร้าน ที่วางขายสินค้าตกแต่งบ้าน และมีหนังสือมือสองทั้งไทยและอังกฤษ
วางขายอยู่ด้วย ฟ้าใสนะไม่อยากขายหนังสือหรอก เสียดาย แต่น้องสาวมันบอกรกบ้าน เพราะของใหม่ก็ซื้อมาใหม่ เก็บไว้ก็ไม่มีที่
จะเอาไปบริจาคก็ต้องหอบไปเอง ถ้าเป็นพวกนิตยสารก็แล้วไป แต่ถ้าเป็นพ็อกเก็ตบุ๊ค นิยาย แม้แต่การ์ตูน ฟ้าใสภาวนาว่า
อย่าซื้อเลย พลีส พลีส เพี้ยงเพี้ยง!!! ถ้าเขาไม่ซื้อ ฟ้าใสก็โล่งใจ บางทีถ้าเป็นพวกเด็กๆหรือคนที่อยู่แถวนี้ร้านใกล้ๆ หรือคนรู้จัก
ฟ้าใสก็จะให้เขาเอาไปอ่านฟรี แล้วค่อยมาคืน พวกเด็กก็จะซื้อเป็นขนมมาฝากฟ้าใสบ้าง บางวันกลับมาดึกๆ
ฟ้าใสก็อาจเจอถุงขนม แขวนอยู่ที่ประตูด้านหลังร้าน

“เอางานผมมาวางมั่งไหม”เสียงหล่อถาม

“ไม่เอาอ่ะ” เสียงแง๊วแง๊วตอบ

“ให้ฟรีด้วย” เสียงหล่อที่พยายามเก็กเสียงให้หล่อกว่าเดิมตื้อ

“ไม่เอาอ่ะ”เสียงแง๊วแง๊วตอบห้วนขึ้น

“แถมคนทำด้วย”เสียงหล่อเสนอโปรโมชั่นพิเศษ

“เฮอะ!!! ยิ่งไม่เอาใหญ่” เสียงแง๊วแง๊วตอบโดยไม่ต้องใช้สมองคิด พร้อมทำปากแบะใส่ ทำให้คนถามยิ้มดีใจที่ได้ยั่วฟ้าใส

“จะกินอะไรก่อนกลับอ่ะ” ถามแบบไม่ได้ไล่นะ ฟ้าใสช้อนตามองไอ้หน้าไทยสุดหล่อ ที่ตอบกลับมาว่า

“เหมือนเดิม” อ๋อ ฟ้าใสชุบแป้งเด็กทอดวางบนเตียงชิมิ >///< ลูกค้ามันหายไปไหนหมด เข้ามารบกวนกันหน่อย กลัวใจตัวเอง
ฟ้าใสเดินออกไปสั่งร้านอาหารตามส่งที่อยู่ถัดไป4ห้องเป็นร้านที่ทั้งพี่วินและชาวบ้านแถบนี้ฝากท้อง

“ข้าวไก่ทอดกระเทียมกับข้าวคะน้าหมูกรอบผัดไข่ ส่งที่ร้านให้ด้วยนะครับ” ฮื่อนี่แหล่ะอาหารประจำของมัน

เอ ทำไมฟ้าใสไม่สั่งหญ้าผัดไข่ไปให้มัน ฐานที่มันไม่ยอมฉลาดเลือก
พอกินข้าวเสร็จไอ้โภชน์มันนั่งเล่นอยู่ข้างล่างช่วยฟ้าใสดูลูกค้าแหย่ลูกค้าฟ้าใสบ้าง พยายามทำตัวดีสุดๆ ถามถึงเพื่อนๆกลุ่มฟ้าใส
ฟ้าใสก็ได้แต่ตอบไป  สักพักมันก็บ่นเบาๆ ว่าอยู่กับทางโน้น ไม่เคยได้รับกำลังใจอะไรเลย
ฟ้าใสฟังไปก็ไม่ถามไม่พูดไม่วิจารณ์เลยสักคำ

“เราจะออกไปข้างนอก ห้าโมงเย็น” ฟ้าใสย้ำอีกที

“ไปไหนน่ะ” เฮียเกิดจะทำมาสนใจอยากรู้อยากเห็น

“ก็นัดกินอะไรกับไอ้แชมพู ไอ้นุ้ย”  แล้วฟ้าใสก็ไม่ได้ชวน เฮียเลยตอบแบบคนมารยาทดี

“เดี๋ยวก็กลับแล้ว” ดีเชิญกลับไปได้ ฟ้าใสจะได้ทำอะไรตามสบายได้ซะที ไม่ใช่มีสายตามาจ้องจับทุกอิริยาบถ
เดี๋ยวก็ชำเลืองเดี๋ยวก็ชำเลืองอีก เดินไปไหนก็คอยมองตามอยู่นั่น

พอสี่โมงเย็น คุณพี่ก็บอกจะกลับแล้ว ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้างบน ฟ้าใสก็ไม่ได้ตามขึ้นช่วยถอดให้ สักครู่ใหญ่พอลงมาปรากฏเฮียแก
เปลี่ยนแต่กางเกงอย่างเดียว ทิ้งเสื้อตัวเองไว้ให้ฟ้าใสดูต่างหน้า เหอะ ไม่เอากลับใช่ไหม เดี๋ยวจะเอาไปเผาสวดส่งวิญญาณเลย แกก็บอก

“ไปล่ะ ขอบคุณนะ” ฟ้าใสก็เดินไปส่งที่หน้าร้าน แต่ก็ไม่ได้เดินไปส่งที่รถ

“ฮื่อ...ไปดีมาดี” ฟ้าใสพยักหน้า เดินเข้าร้าน แล้วนึกว่า เดี๋ยวคงต้องขึ้นไปเก็บผ้าข้างบน ก็นิสัยคุณท่านชอบถอดเสื้อผ้ากองๆ
ฟ้าใสต้องคอยตามเก็บใส่ตะกร้า ตามพับเสมอ

ฟ้าใสเดินขึ้นชั้นบน เสื้อคุณพี่แกวางพาดที่เก้าอี้โต๊ะเขียนหนังสือฟ้าใส ผ้าเช็ดตัวกับกางเกงเมืองก็กองพาดๆอยู่ปลายเตียง ราวตากที่ตั้งใกล้ทางเข้าห้องน้ำมีก็ไม่เอาไปวาง ฟ้าใสก็เดินไปหยิบลงตระกร้าซัก


กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง

ฟ้าใสก็ได้เสียงคนเปิดประตูเข้าร้าน เลยจะลงไปดู ก็ปรากฏว่าเป็นพี่ลิฟต์ แกเดินเข้ามาด้านหลังร้านแล้วตะโกนทัก

“สวัสดีครับ”

“อ้ะ...อยู่ข้างบน” ฟ้าใสพอจะเดินลงชะโงกมาเห็นแก แกก็รีบเดินขึ้นมาข้างบน พอมาถึงแกก็รีบกอด โน้มคอตีเข่า กดหัวประกบปากจูบลงลิ้นทันที

“อือ..อือ..เดี๋ยวก่อน”ฟ้าใสรีบดันตัวออกห่าง

“ร้านก็ยังไม่ได้ปิด เดี๋ยวก็ต้องออกไปข้างนอก”  พวกมรึงขอเวลาส่วนตัวให้ฟ้าใสบ้างได้ไหม ขอไปกินข้าวกับสาวๆให้หายปวดหัว(ใจ)มั่งเฮอะ ไม่ต้องมาทำสายตาอย่างงี้ด้วย

“เขาไปแล้วเหรอ” ไอ้แมวขโมยขี้อิจฉา ถามเสียงเครียด

“ฮื่อ...เพิ่งไปเมื่อกี้” ฟ้าใสตอบเสียงเรียบๆ

“มีอะไรกันหรือเปล่า” ไอ้ปากหมาพี่ลิฟต์

“บ้าสิ ใครจะไปมี เลิกกันแล้วก็เลิกกันเลย” ฟ้าใสตอบพร้อมกับชกไปที่ไหล่หนาๆของร่างบึกตรงหน้า

“แล้วเขาเป็นไงบ้าง” อยากรู้เรื่องตานี่มากฟ้าใสจะบอกให้ไปหากันเองแล้วกัน

“ก็ผอมลง...กว่าเดิม” ฟ้าใสตอบพร้อมกับก้มลง ก็คิดแล้วก็สงสารบ้างเหมือนกัน ก็มันนะเป็นคนเลือกกิน ร่างสูงที่แม้เป็นคน
ที่โครงร่างกระดูกใหญ่ ถึงแม้จะมีกล้ามเนื้อเพราะต้องทำงานออกแรง แต่ก็จัดว่าผอมแทบจะไม่มีไขมันเพราะเป็นคนที่ไม่ชอบกิน
อาหารเลี่ยนๆ มันๆ ที่เมื่อกี้ที่พอเล่าให้ฟังก็ได้ความว่า โดนใช้ให้ช่วยทำงานบ้านด้วย อยู่ด้วยกับฟ้าใส จะมีเด็กคนงาน
มีอ็อตคอยช่วยงานบ้านคอยดูแลความสะอาด แต่พวกเรื่องส่วนตัวจุกจิก กับบริเวณสตูดิโอทำงาน ฟ้าใสจะเป็นคนดูแลให้

พี่ลิฟต์ก็ลูบหัวฟ้าใส ฟ้าใสก็ชวนเค้าลงไปข้างล่าง

ขณะที่ฟ้าใสยืนคุยกัน ด้านหลังร้าน เสียงกระพรวนแขวนร้านก็ดังขึ้น ฟ้าใสหันไปดู
คุณเอกซ์ฮาสสะแบ็น ไอ้โภชน์ ก็เดินกลับเข้ามา!!! อ๊ากกกกกก ฟ้าใสก็อยากบ้าครับ ฟ้าใสเหมือนยืนอยู่กับ บินลาดิน กับ อเมริกา
หรืออเมริกากับจีน อะไรก็ได้ ที่มันไม่มีใครยอมใคร แล้วก็เหม็นหน้ากัน ทั้งที่ต่อหน้ากัน มันเป็นเพื่อนกัน รักกันจนจะตามไปเรียน
ด้วยกันที่เดียวกัน เคยแก้ผ้าเล่นน้ำด้วยกัน - -พาลเอาฟ้าใสมาสนิทแก้ผ้าตามด้วยอีก
- -อ๋อ นึกได้ แล้ว ไอ้ที่บอกว่าสนิท กันที่ว่า เมียเพื่อน ก็เหมือนเมียเรา อ๋อ...มันเป็นอย่างงี้เอง

 “อ้าว ลืมอะไรเหรอ” ฟ้าใสถามพร้อมทำตาแป๊วแหว๋วใส่ ฟ้าใสก็ไม่ได้ตรวจที่โต๊ะทำงานฟ้าใส เฮียแกลืมอะไรไว้เปล่า
เอ๋...หรือว่าลืมหัวใจ ว๊าว!!! เลี่ยน ละครล่ะนั่นน่ะ

“อ่ะ..โภชน์” เสียงพี่ลิฟต์ทักมันก่อนพร้อมกับพยักหน้า แล้วก้าวมายืนติดข้างหลังฟ้าใส เล่นเอาฟ้าใสต้องขยับก้าวไปข้างหน้า
เพื่อให้มีระยะห่างบ้าง พี่แกหน้าด้านได้โล่จริงๆ ก่อนหน้านี้ เมื่อสมัยนั้น พี่ลิฟต์มาหาไอ้โภชน์ที่ร้าน แกยังเป็นแค่แขกมาเยี่ยม
ฟ้าใสต้อนรับเสิร์ฟน้ำบรรดาเพื่อนฝูงของสามี ตอนนี้แกทำเหมือนว่าแกมีสิทธิที่จะยืนในร้านกับฟ้าใสมากกว่าคนในอดีต
 ซึ่งฟ้าใสก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่หรอกที่คนในอดีตจะโดนข่มเอา ถึงจะโดนทำร้ายจิตใจ แต่ไอ้โภชน์มันก็ทำสิ่งดีๆให้กันมาก่อน
สีหน้าที่แสดงความเจ็บปวดแสดงออกมาชัดเจนจนฟ้าใสก็เห็นได้ ความรู้สึกผิดก็มีบ้าง สงสาร เห็นใจกับสถานการณ์แบบนี้
แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันเกิดจากการกระทำของตัวมันเอง เป็นคนทำ ความโลภ ความอยากลองของใหม่ๆ
และสุดท้ายมันเองก็เป็นฝ่ายเลือก ฟ้าใสที่ยืนอยู่ตรงหน้า ฟ้าใสไม่ได้เป็นคนถูกเลือก ฟ้าใสเป็นแค่ของที่ถูกมันทิ้งขว้างไปไม่ใช่หรือ
 คุณค่า ฟ้าใสไม่ได้มีมากพอที่มันเลือกรักษาไว้

“เอ่อ...ลิฟต์” เสียงตอบที่เคยพูดคุยกันเมื่อบ่ายเปลี่ยนจากเสียงหล่อคอยหยอกล้อเป็นเสียงที่แหบพล่า

“เป็นไงมาไงน่ะ.....” ลิฟต์ทักอีกฝ่าย เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ แกเลยพูดต่อ “เห็นไขบอก กลับไปแล้ว”

“เออ...พอดีจะออกไปหาเพื่อน เพื่อนมันไม่อยู่ เห็นเมียมันบอกว่าจะกลับมา 2ทุ่ม เลยจะมานั่งรอที่นี่แหล่ะ”

“อ้าว แล้วไม่เอาไอ้อะ..”ลิฟต์ขยับจะแดกกลับ แต่ก็สงสารร่างบางที่ยืนใกล้ เลยเปลี่ยนเป็นถามเรื่องงานที่ไอ้โภชน์มันทำแทน
นึกอยากจะมาก็มา ถามก่อนหรือเปล่าว่าอยากให้มากันไหม ฟ้าใสคิดในใจ

“งั้นฝากดูหน้าร้านด้วยล่ะกัน” ฟ้าใสเอ่ยลอยๆ “ เดี๋ยวไปเตรียมตัวก่อน จะออกไปข้างนอก” ฟ้าใสก็จะเดินเข้าหลังร้าน

ไอ้พี่ลิฟต์ขยับจะตาม ฟ้าใสเลยมองตาขวางตาเขียว มรึงอย่าขยับเดินตามกรูขึ้นมาข้างบนนะ ไม่งั้นได้โดนแบนแน่

ขณะเดินสวนผ่านลิฟต์ ฟ้าใสเลยแตะสะโพกพี่ลิฟต์นิดหนึง ผลักให้แกไปคุยเป็นเพื่อนไอ้โภชน์ ทำตัวดีๆมีรางวัลให้น่า
ฟ้าใส อาบน้ำสระผมฟ้าใส เปลี่ยนชุด กะจะได้สดใสนั่งเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อน เอนจอยเม้าติ้งแอ่นอีทติ้ง โทรบอกไอ้นุ้ย
คอนเฟริมอีกครั้ง มาชัวร์ เตรียมตัวเสร็จ เดินลงมาข้างล่าง ก็เห็นหนุ่มๆพูดคุยกันดี สามีเก่า สามีใหม่ ปรองดองไม่หมางใจ
คุณเมียย่อมชื่นใจ - - ไม่ใช่ครับ - -

“จะไปกินเนื้อย่างกับไอ้แชมพูกะไอ้นุ้ยนะ  ตรงร้านใกล้ที่ทำงานไอ้แชมพูอ่ะ”ไหนไหนก็ไหนไหน เอาว่ะ พูดประโยคนี้ก็ได้ว่ะ
 พวกมันๆทั้งหลายจะได้ออกไปให้พ้นบ้านตรู

“จะไปกินด้วยกันเปล่าล่ะ” ฟ้าใสก็หันไปทางพี่ลิฟต์ แล้วพูดต่ออย่างรวดเร็ว

“หรือจะนั่งอยู่ที่นี่ก็ได้นะ กินเสร็จอาจค้างบ้านแชมพู”

พี่ลิฟต์รีบบอก ”ไปสิ”

ฟ้าใสเลยหันไปถามไอ้โภชน์ “แล้วคุณล่ะจะไปด้วยเปล่า” เฮียแกก็รีบพยักหน้า นี่ฟ้าใสต้องโกยพวกนี้ไปด้วยเนี่ยนะ
แล้วจะไปอย่างไง พี่ลิฟต์ขี่มอไซต์มา ไอ้โภชน์ขับรถมา หรือฟ้าใสจะขับรถฟ้าใสไปเองแล้วเอา2คนไปด้วย ใครจะนั่งข้างคนขับ
ใครจะนั่งหลัง แล้วพอกินเสร็จ แล้วจะกลับอย่างไง ไอ้พี่ลิฟต์มันต้องมาต่อที่ร้านฟ้าใสแน่ ฟ้าใสเลยพอรู้แล้วว่าจะเอาอย่างไง
แต่อย่างไงฟ้าใสจะไม่เข้าไปนั่งรถไอ้โภชน์เด็ดขาด ฟ้าใสก็ถือว่ารถมันใช้รับส่งคุณเมียมัน ฟ้าใสไม่ไปยุ่ง ไอ้ขับกันไป3คันที่เดียวกัน
มันก็บ้าเกิน ฟ้าใสก็ซ้อนมอไซต์พี่ลิฟต์ ถ้าไอ้โภชน์มันจะคิดอะไรก็คงต้องยอมรับไป ฟ้าใสยังต้องเคยเห็นมันเดินจูงมือไอ้อายเลย

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ฟ้าใส มาก่อนเวลานัด 555 แถมมีของขวัญมาเซอร์ไพซเพื่อนๆอีก ฟ้าใสแอบโทรมาบอกไอ้แชมพูแล้ว
ว่าจะมีใครมาด้วย เล่นเอาไอ้นุ้ยมันบอกจะหนีกลับ มันไม่ชอบเรื่องเครียดๆ เดี๋ยวโรคกระเพาะเล่นงาน

พอถึงร้าน ไอ้นุ้ยรีบเป็นคนจัดที่นั่ง ไอ้นุ้ยก็นั่งข้างไอ้โภชน์ เพราะมันรู้ว่าฟ้าใสคงไม่ชวนไอ้โภชน์คุย แล้วมันก็นิยมชมชอบไอ้โภชน์
ถ้าฟ้าใสว่าหรือบ่นไอ้โภชน์มันยังคอยแก้ตัวให้ งานนี้ฟ้าใสเลยเอนจอยอิทติ้งได้สบายใจ ท่ามกลางสายตาเพื่อนส่งค้อนส่งตะปู
สาบแช่ง555 เพราะไอ้แชมพูมันต้องคอยดูแลเทคแคร์ พี่ลิฟต์ ส่วนไอ้นุ้ยก็คอยดูแลชวนไอ้โภชน์คุย

พอกินกันเสร็จ ฟ้าใสเตรียมมุกชิ่งไว้แล้ว เลยบอกว่า เดี๋ยวจะไปนั่งเม้าท์กันต่อที่บ้านไอ้แชมพูที่อยู่ถัดไปแค่ป้ายรถเดียว
เพราะฉะนั้นก็แยกย้ายกันกลับ ฟ้าใสก็มองหน้าพี่ลิฟต์ที่ทำสายตาเหมือนหมาอ้อนขอขาไก่ สื่อกลับไปว่าวันหลังแล้วกัน

ส่วนไอ้โภชน์ ที่พยายามทำตัวดี พูดมีตลกบ้าง ทั้งที่เคยปากคอเราะร้ายก็พูดปรับตัวจนการสนทนาราบรื่น
ส่วนฟ้าใสนะเหรอ ก็จิ้มเอาจิ้มเอา ดี คุยกันไป ฟ้าใสกินคนเดียวก็ได้ 555  ปิดท้ายงานนี้ไอ้โภชน์ก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ
ขอเป็นเจ้าภาพ อ้าพวกเรา CHEER!!!!

หลังจากส่งหนุ่มๆไปสู่ที่ชอบๆ
ฟ้าใสและไอ้นุ้ยก็ตามไอ้แชมพูไปเอาของที่ออฟฟิศ แล้วก็เดินไปที่คอนโดไอ้แชมพู
ก็ไปนั่งเม้าท์ให้ไอ้พวกนี้สัมภาษณ์ฟ้าใส ว่าเหตุใดฟ้าใสถึงเล่นบ้าๆหนีบสามีมาถึงสองคน จะเอามาฝากพวกมันก็ไม่ใช่
เพราะทั้งไอ้สองคนจะคุยกับพวกมัน แต่สายตามันเอาแต่จะลอบมองฟ้าใส บวกจะจ้องจับผิดอีกฝ่าย
ทันทีที่ไอ้แชมพูชงกาแฟมาแจกจ่าย ฟ้าใสก็ทำเป็นเฉย ไอ้แชมพูเลยเอา นิตยสาร ฟาดไหล่ฟ้าใสเปรี้ยง

“โอ๊ย....เมริง” ฟ้าใสคลำส่วนที่โดนฟาดเอา “แหม...พวกแกก็...”

“อิ่มไหมอ่ะ เนื้อย่างวันนี้” ไอ้นุ้ยมันเริ่มแดกฟ้าใส

“เออ...ดิ อิ่มเลย ก็นั่งกินคนเดียวนี่หว่า 555” ฟ้าใสส่งเสียงเยาะเย้ย

ฟ้าใสก็เลยบอกเล่าเรื่องราวให้ฟัง  ซึ่งพวกมันก็สรุปว่า ที่ไอ้โภชน์มันไปแล้วกลับมันตั้งใจมาจับผิดฟ้าใสแน่

เรานั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ เตรียมนัดกันไปเที่ยวต่างจังหวัด   ไอ้นุ้ยมันก็จะเอาตัวฟ้าใสไปเยี่ยมบ้านมัน ไปพบพ่อ แม่ ป้า ญาติๆ
 ที่มันคอยง้อฟ้าใสแล้วดีกับเอาใจสารพัด มันไม่คิดอะไรหรอก ก็ฟ้าใสไม่ใช่สเปคมันด้วย 555 มันแค่จะเอาฟ้าใส...
อย่าคิดมากครับ จะเอาฟ้าใสไปคอยคุยกับบรรดาญาติมันที่มีมากมายต่างหาก ตัวมันเองไม่รู้จะคุยอะไรกับญาติพี่น้อง
โดยเฉพาะคนแก่ ฟ้าใสน่ะชินตั้งเด็กแล้ว ทั้งแม่และป้า ชอบเอาฟ้าใสกับพี่สาว( พี่ส้มโอคุยเก่งโคตๆ จนฟ้าใสเลยใช้ศึกษาเป็นตัวอย่าง)
ไปเยี่ยมญาติพี่น้องออกสังคม พาไปเที่ยว ไม่ว่ากับที่ทำงาน การบุญต่างๆ กับงานบุญฟ้าใสจะมีปัญหานิดหนึ่ง
คือพระชอบคิดว่าฟ้าใสเป็นผู้หญิง พอผู้ใหญ่จับถ่ายรูปพอไปใกล้พระ ท่านจะรีบขยับหนี จนป้าและแม่ใครๆบอกว่าฟ้าใส  “เป็นผู้ชายค่ะท่าน”

ฟ้าใสก็สอนมันจะตาย ก็พูดๆไปเหอะ ถามอะไรเขาไปก็ได้ สุขภาพ กินข้าว ราคาพืชผล - บ้านมันทำสวนผลไม้ครับ อากาศร้อนหนาวฝนตก

หลังจากหมดเบียร์ไป5ขวด  เที่ยงคืนกว่า ไอ้นุ้ยมันบอกได้เวลากลับแล้ว นอนดึกมาก เดี๋ยวผิวเสีย ไอ้แชมพูก็จะชวนฟ้าใสค้าง
ฟ้าใสกะมันประเภทนอนดึกได้อีก แต่ก็ ไหนๆก็ต้องเดินส่งไอ้นุ้ย ฟ้าใสก็กลับเลยดีกว่า พลางบอกว่า คราวนี้ขอบใจมากว่ะ
ช่วยแก้สถานการณ์ให้ฟ้าใสได้มากจริง พวกมันก็ตบหลังฟ้าใสคนละที บอกไม่เป็นไร เพื่อนกัน

“เดี๋ยวงวดหน้า เลี้ยงเอง” ฟ้าใสบอกก่อนฟ้าใสและไอ้นุ้ยแยกย้ายกันขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน
.
.
.
.
“ไข...ไข...” จู่จู่ขณะที่นอนหลับสนิท ฟ้าใสเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรหนักมา กอดรัดทับตัวอยู่ ฟ้าใสน่ะยังรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่
เสียงกระซิบข้างหูพร้อมริมฝีปากที่นัวเนียบริเวณใบหูข้างแก้ม ลามไปถึงลำคอ ความรู้สึกฟ้าใสเริ่มถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นจากสัมผัสที่ชวนให้จิตใจกระเจิดกระเจิง

“อือ...อ้า...” ฟ้าใสเริ่มรวบรวมสติ ฟ้าใสได้กลิ่นเบียร์ไม่ใช่ของฟ้าใสหรอกมาจากอีกฝ่าย พร้อมกลิ่นบุหรี่ SKL Cherry Menthol
กลิ่นบุหรี่หวานๆแบบนี้

“พี่ลิฟต์เหรอ”

“ไม่ใช่พี่แล้วไขมีใครอีกเหรอ”ถามเสร็จแกก็ประกบปากปิดปากฟ้าใสทันที
ทั้งละเลียดทั้งบดขยี้ดูดริมฝีปากฟ้าใสอย่างดุดัน”อ๊ะ ฮ้า อ้า” ฟ้าใสได้แต่ร้อง เมื่อความรุนแรงเริ่มมากขึ้น ฟ้าใสพยายามถอนจูบนี้
แต่ไม่ว่าจะบุ๊ยปากใช้ลิ้นตอบทำเป็นโอนอ่อนตามแล้วดันออก แกก็ไม่ยอมดูดลิ้นฟ้าใสกลับแล้วครอบริมฝีปากฟ้าใสไว้จนหมด
ในที่สุดท่อนล่างของฟ้าใสที่ถูกแกใช้ฝ่ามือขยำขยี้บี้อัด ทั้งบดเบียด ลูบคลำเคล้นคลึง จนมันต้องระเบิดออก บ็อกเซอรฟ้าใสนั้นหายไปไหนฟ้าใสไม่อาจหยั่งรู้ได้

 “ไข...” แกครางพร้อมกระดมพรมจูบไปทั่วหน้าฟ้าใส เมามาแน่ๆ ฟ้าใสคิด แล้วพี่ลิฟต์เริ่มจับตัวพลิกประกบด้านหลัง
มือเริ่มป้วนเปี้ยนที่ยอดอก ก้มหน้ามาดูดเจ้าติ่งเม็ดสีแดงระเรื่อของฟ้าใส

“อื้อ....” อุ๊บ...” ”เจ็บ” แกเริ่มเม้มขบจนฟ้าใสเจ็บจนฟ้าใสต้องผลักหัวแกออก แกก็ไม่หยุด ยังคงฟัดร่างกายฟ้าใสต่อ
ทั้งดูดซอกคอลำตัว ถ้าฟ้าใสบิดซ้ายหนีแกก็ย้ายมาดูดขวา ถ้าฟ้าใสเอนตัวหนีแกก็ก้มไปดูดที่สะโพก เมาแล้วเป็นเด็กหรือไง
เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาฟ้าใสจะเล่นงานให้หนัก แต่คืนนี้คงพูดอะไรกันไม่รู้เรื่อง วันนี้แค่ไม่มีใครกัดกะใครก็ดีแล้ว
 แล้วนี่ไงมาลงเอากะฟ้าใสเอง เฮ้อ เริ่มบุกฟ้าใสอีกแล้ว จะเข้าก็เข้ามา เดี๋ยวฟ้าใสจะได้นอนต่อ
.
.
.
.
.
“น่า นะ ขอโทษ” ก้มลงจูบไหล่เปลือยเปล่า ซึ่งความจริงฟ้าใสก็เปลือยอยู่ทั้งตัวนะแหล่ะ ฟ้าใสเห็นแล้วบ็อกเซอร์ฟ้าใสกระเด็น
ไปตกอยู่ที่พื้นห่างไปตั้ง5ก้าว แม่งพี่ลิฟต์มันถอดได้มันเหวี่ยงทิ้งเลยหรือไงว่ะ ฟ้าใสนะยังไม่อยากลุกเลย ปวดระบมไปหมดทั้งตัว
ช้ำสิเล่นฟัดขนาดนั้น หัวนมฟ้าใสก็เล่นกัดเจ็บๆ ที่ไหล่ก็โดนกัดแรงชะมัด ตามตัวมีแต่รอยดูด รอยกัด ฟ้าใสบ่นกระปอดกระแปด
อีกฝ่ายก็พยายามแก้ตัวว่าฟ้าใสเป็นคนบอกเองนี่ว่าให้กัดแรงๆ

“ก็นั่นแหล่ะ ถึงจะบอกแต่ก็ไม่ใช่ให้แรงอย่างเงี้ยะ กว่าจะหายเป็นอาทิตย์แน่เลย อย่างงี้ก็ไม่ต้องมาแล้วอ่ะ”

อีกฝ่ายได้ฟัง ทำหน้าเหวอ ตกใจ ฟ้าใส พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง ผลักหน้าคนร่างบึกที่นั่งคุกเข่าเอาใจอยู่ข้างๆเบาๆ เพราะฮีถือแก้วกาแฟอยู่

“ก็มันช้ำอยู่อย่างงี้ ใจคอยังคิดจะมาซ้ำอีกเหรอ บ้าชะมัด” ฟ้าใสบ่นทิ้งท้าย ยอมลุกมานั่งจิบกาแฟเคียงข้างร่างบึกที่ใช้ผ้าบาติก
ที่ฟ้าใสทำเองพันสะโพกไว้อย่างหลวมๆ
พี่ลิฟต์นั่งจิบกาแฟไปสูบหรี่รสเชอรรี่ไป ฟ้าใสนะชอบกลิ่นบุหรี่แก กลิ่นหวานๆดี มีอยู่สองกลิ่นที่ฟ้าใสชอบ พอฟ้าใสชมอันไหน
 แกก็เลยจะสูบเฉพาะอันนั้นเวลาที่มาหาฟ้าใส มันดีอย่างนี้แหล่ะ เวลาที่มีคนให้ความสำคัญกับเรา
เรื่องแบบนี้ไม่ใช่แค่เรื่องกับคนรักหรอก ไม่ว่าพี่น้องพ่อแม่ เพื่อนพ้อง ลูกหลาน
ฟ้าใสเอนตัวซบที่แผงอก ตัวแกเย็นสบายเพราะลุกไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ฟ้าใสไล้มือไปตามซิกเพ็ค
แหย่สะดือเล่นแล้วเลยพาลไปเขี่ยหนอนชาเขียวที่นอนสงบใต้ผ้าบางๆผืนงาม


 พี่ลิฟต์แกก็มีเวลาให้ฟ้าใสไม่ใช่จะมากมายอะไรนักหรอก แกก็มีเมีย ก็ต้องอยูบ้านโชว์หน้าโชว์ตาให้เมียเห็นบ้าง
แต่ก็ขาดฟ้าใสเกิน 4-5วันหรือ1อาทิตย์ไม่ได้ 

หากฟ้าใสเองงานยุ่งติดพัน ฟ้าใสไม่ว่างเช้า กลางวันเย็น ดึกๆเที่ยงคืน พี่ลิฟต์ก็ขอมาหา จนบางครั้งที่ฟ้าใสได้แล้วก็แทบจะหลับ
จนปล่อยให้พี่ลิฟต์จัดการฟ้าใสตามใจชอบ
.
.
.
ตรืดดดด ตรืดดดด

“ไข อยู่ไหนน่ะ”

[Raspberry complex]

(ต่อ)

ตรืดดดด ตรืดดดด

“ไข อยู่ไหนน่ะ”

“อยู่บ้านข้างใน พี่”

“พี่ไปหานะ”

“เอ้ย...ไม่ได้พี่ จะออกไปข้างนอกกับป้าน่ะจะไปช่วยป้าเลือกทีวีใหม่อ่ะพี่”

“พี่ไปช่วยเลือกให้ไหม” ที่บ้านไม่มีใครรู้จักพี่นะเว้ย ห้ามมา

“โอย...ไม่เป็นไรน่ะพี่”

“ไขออกมาเจอกันหน่อย พี่อยู่ที่ร้านแล้ว พี่เข้าไปหานะ พี่คิดถึง” น้ำเสียงเริ่มงอแง
ความหมายทางตรง พี่น่ะเงื่ยนสุดๆขอเอาหน่อย ไม่ได้เจอมา อาทิตย์กว่าแล้ว

“โหย พี่ กำลังจะออกแล้วนี่พี่ รอป้าทานข้าวเสร็จ ก็จะไปแล้ว เดี๋ยวพี่มาตอนกลางคืนก็ได้น่า เดี๋ยวคืนนี้ไขออกไปนอนข้างนอกก็ได้”

“งั้นพี่ไปหาข้างใน  ซื้อช็อคโกแลตมาฝากด้วย”

“ไม่ต้อง ไม่ต้อง งั้นเดี๋ยวไข ออกไปหาข้างนอก” กรูจะบ้า พี่แกจะฮีทขึ้นอะไรกันนักหนา  ไหนบอกว่ามีลูกสาวแม่ค้าน้ำเต้าหู้สาดสายตาใส่ให้ไง


ทันทีที่ฟ้าใสขึ้นไปบนห้องที่ร้าน

ร่างใหญ่ยิ้มอย่างเอาใจส่งช็อคโกแลตมาให้ ตรงเข้ากอด เตรียมถอดเสื้อฟ้าใสออก

“เฮ้ยๆ พี่ อุบ!!!” ปากถูกปิด

อั้ก!!!   ผลักออก “โหย พี่...มีเวลาแค่ 15 นาทีนะ”

อื้อ อื้อ.... จมูกโด่งปากหนาได้รูปเริ่มลงมือทำงาน
กางเกงฟ้าใสถูกปลดออก......
.
.
.
“คืนนี้ไขนอนที่ร้านนะ พี่มาหาอีกนะ” ร่างสูงล่ำ ทำเสียงละห้อย

ฟ้าใสพยักหน้า “ไม่รู้ล่ะ วันนี้ต้องซื้อแก้วกาแฟไปอย่างน้อย สองใบด้วยล่ะ เอาที่เป็นพอร์ซเลนด้วย” หึ บังคับซื้อโว้ย
“โห ที่บ้านพี่มีแก้วกาแฟร้านไขเกือบ50ใบแล้วนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็พี่ไม่ซื้ออย่างอื่นบ้างล่ะ”
“ก็อยู่นี่แล้วนึกอะไรไม่ค่อยออก ถ้าไม่จิบกาแฟ ก็คิดแต่จะกินเจ้าของร้านอย่างเดียวนี่ล่ะ”

“โห....”

“ไขก็เอาเซ็กซ์ทอย มาขายสิ พี่จะได้เหมา”

“โหย...ไม่เอาอ่ะ แค่นี้ ไขก็โดนทีไม่ต่ำกว่า 3ชั่วโมง มีของเล่นมาอีก ไขก็ไม่ต้องทำงานทำการ”

“ก็พี่บอกแล้วก็ไม่ต้องทำ พี่เลี้ยงไขได้ ก็ยังจะดื้อทำอีก” ลิฟต์ก็ไม่เข้าใจคนตัวเล็ก บางครั้งทานอาหารด้วยกัน ก็แย่งจ่ายเงินเอง
ข้าวของอะไรที่เวลาเดินเล่นระหว่างรอดูหนัง พอเขาเห็นว่าถูกใจ ก็ไม่เคยตื้อให้ซื้อให้ จะซื้อให้ก็ไม่เอา เกรงใจ ไม่เหมือนผู้หญิง
ที่พอเขาจีบหน่อยเดินด้วยกัน ก็ให้เขาดูแลเทคแคร์ทุกอย่าง ไอ้โน่นก็อยากได้ สะกิดให้เขาซื้อให้ ของที่ฟ้าใสยินดีรับ ก็มีแต่ซีดีเพลง
กับขนม ยิ่งถ้าเขาส่งงานมาให้ คนตัวเล็กดูจะดีใจมาก แต่เขาก็ไม่รับมาให้เยอะหรอก พอมีงาน งานก็แย่งเวลาของเขาไปนะสิ


“อ่ะ พี่ กลับไปได้แล้ว ไขจะล้างตัว”

“อะไร ไล่กันแล้วเหรอ”

“ใช่สิ ไปเลย ชิ้ว ชิ้ว เลย พี่น่ะ เดี๋ยวป้าไข คอย”

“ครับ ครับ จ๊วฟ...อื้อ...”ลิฟต์ดูดปากร่างเล็กอีกที กระซิบข้างหู “คืนนี้พี่มาค้างด้วยนะ”

[arisa_sa]

  จิ้มตูดอิอิ

ยาวได้ใจไปเล้ย อืมม ก็น่าสงสารโภชน์อะนะ แต่สมน้ำหน้ามากกว่า    มีของดีอยู่ในมือแล้วทิ้งขว้าง 
อาเฮียลิฟท์ก็มีเมียแล้ว  เพลียใจเหลือเกิน ไปเรือยๆ มาเลียงๆ แล้วกัน เนอะ แล้วไม่มีหนุ่ม ๆ คนอื่นมาขายหนมจีบใขอีกเหรอ รอพี่โมงเลิกกะเมียสงสัยจะนาน

ขอบคุณมากๆๆค่ะ ร้อ รอ น้องใข อิอิ  +

[Raspberry complex]

Ch.4

หลังจากส่งพี่ลิฟต์กลับไปแล้ว

ฟ้าใสปิดร้านดับไฟข้างล่างเดินขึ้นมาชั้นบนอย่างอ่อนแรงน้ำตาไหลริน

เวลาผ่านไปที่ฟ้าใสคบกับพี่ลิฟต์ เกือบ 3 ปี
เวรกรรมคงตามมาทันแล้ว แม้ทำใจไว้ล่วงหน้า อย่างคนที่รู้ว่าตัวเองทำผิด

แต่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นถึงแบบนี้
ข้อตกลงที่มีระหว่างกันไม่มีคำมั่นสัญญา ไม่มีข้อเรียกร้อง ไม่ได้ยึดมั่นถือมั่น ฟ้าใสมาทีหลัง มาที่หลังกว่าใครๆที่พี่ลิฟต์มีมาก่อน
ฟ้าใสไม่เคยก้าวก่าย ไม่ห้ามว่าจะไปจีบสาวที่ไหน ขอเพียงบอกให้รู้บ้าง เมื่อบังเอิญพบเจอฟ้าใสจะได้วางตัวถูก
หากพี่มั่วมาก ฟ้าใสจะได้ป้องกันตัวถูกว่าอยู่ในฐานะเสี่ยงภัย
และหากเจอใคร ฟ้าใสก็ยินดีจากไป แต่ไม่ใช่ปล่อยให้ฟ้าใสกินหญ้าอยู่เกือบปี
.
.
.
“อะโหล หมูแฮม” ฟ้าใสโทรหาหมูแฮมอย่างอึ้งๆ

“มีอะไรให้รับใช้ คร้าบบ ไข่” หมูแฮมทำงานราชการถูกเรียกใช้งานจนมีประโยคประจำตัว ฟ้าใสพอยิ้มออกบ้าง

“ช่วยซื้อหญ้ามาให้กินหน่อยดิ เราเปลี่ยนร่างเป็นควายไปแล้วนะ”
“ไรว้า ไอ้ไข่ เอ็งพูดให้รู้เรื่องสิว่ะ ใครช่วยเอ็งแปลงร่างว่ะ” ฟ้าใสนิ่งจะพูดออกมาดีไหม แต่ความอัดอั้นตันใจมันก็มากเหลือเกิน

“ไอ้แชมพูอ่ะ มันมีอะไรกับพี่ลิฟต์มาเกือบปีแล้วอ่ะ”

“ห๊า ค_ย สิ เมริง” หมูแฮมสถบหยาบที่สุด เท่าที่นึกได้ “เป็นไปไม่ได้หรอก”

“เออ...กรูก็ไม่อยากเชื่อ แต่ไอ้พี่ลิฟต์มันสารภาพมาหมดแล้ว”

“มันอำแกหรือเปล่า”

“ไม่หรอก ไอ้พี่ลิฟต์มันไม่เคยอำเล่นแบบนี้หรอก”

“แล้วเมริงรู้เรื่องนี้ได้ไง”

“วันนี้ไอ้พี่ลิฟต์มาร้าน พอมีซัมติงกัน ก็มีโทรศัพท์มา มันก็ไม่รับ พอภารกิจเสร็จ แม่งโทรศัพท์ก็มาอีกหลายครั้ง มันเลยรับ
แกก็รู้ใช่ไหม คนมันก็มีสไตล์พูดคุยเป็นลักษณะของตัวเอง กรูก็เห็นไอ้พี่ลิฟต์มันรับ ตอบคำ พูดคำ กรูก็รู้สึกคุ้นๆกับรูปแบบ
ประโยคคำถามสไตล์นี้  พอมันไปอาบน้ำ กรูก็เลยแอบดูมือถือ ก็เป็นเบอร์ไอ้แชมพู กรูก็เลยถาม
ไอ้พี่ลิฟต์มันเลยสารภาพหมดทุกอย่าง”

“.....” หมูแฮมก็นิ่งเงียบอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี

“ไอ้พี่ลิฟต์มันก็บอกว่าจะเลิกติดต่อไอ้แชมพู สัญญาว่าจะไม่มีอะไรกับไอ้แชมพูอีกเด็ดขาด แต่กรูก็ทำไม่ลง”

เรื่องที่ฟ้าใสคบและมีอะไรกับพี่ลิฟต์ในกลุ่มเพื่อนก็มีคนรู้ไม่กี่คน แค่หมูแฮม แชมพู ไอ้นุ้ย แม้แต่ผิงผิงก็ไม่ได้บอก
คงเพราะพี่ลิฟต์เองก็มีเมียแล้ว ผิดกับที่คบไอ้โภชน์ ที่เปิดเผย ช่วยกันทำงาน ควงออกงาน เพื่อนฝูงรุ่นพี่รุ่นน้อง รู้กันทั่วไป

ทันทีที่ฟ้าใสได้ยินว่าพี่ลิฟต์จะตัดสัมพันธ์กับไอ้แชมพู เขากลับรู้สึกห่วงความรู้สึกของเพื่อน เขารีบกระร่ำกระลักห้าม
 ขอร้องไม่ให้ทำอย่างนั้น เขาเองเป็นผู้ชาย  ไอ้แชมพูมันก็เป็นผู้หญิง มันโดนบอกเลิกง่ายๆ มันคงเจ็บปวด
ฟ้าใสคิดถึงความรู้สึกแชมพู เพื่อนที่นับว่าสนิทเป็นรองแค่ผิงผิงสนิทพอกับหมูแฮม แค่ต่างสไตล์กัน สนิทมากกว่าไอ้นุ้ย
สนิทที่พอให้เป็นคนถือกระเป๋าสตางค์เวลาไปไหนมาไหนตั้งแต่ปี2 เพราะฟ้าใสเก็บเงินไม่เรียบร้อยจะร่วงจะลืมหลายครั้ง
 ฟ้าใสไม่เข้าใจว่าแชมพูทำกับเขาได้อย่างไง ไอ้พี่ลิฟต์นั้นช่างมันเถอะ คงเป็นสันดาน
แต่ฟ้าใสเสียดายความเป็นเพื่อน มันไม่สำคัญมากกว่า ไอ้ดุ้นขนาดXนิ้วนั่นเหรอ

“ช่วงนี้ กรูอาจจะไม่ติดต่อมันสักพัก แกคงเข้าใจนะ”

“มีอะไรโทรมาหาเรานะไอ้ไข่ เมริงก็ทำใจดีๆไว้นะ” หมูแฮมพูดอย่างลำบากใจ

เรื่องมันดูไม่น่าเชื่อ ใช่ เขาเองก็ไม่อยากเชื่อ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ไม่น่าเชื่อที่ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่คบกันมานานเกือบ10ปี
จะถูกเมิน เพื่อแลกกับความสุขทางกาย ฟ้าใสเสียดายความเป็นเพื่อนที่ต่อแชมพู แม้แต่เพื่อนก็แทงข้างหลังเขาเหรอ
ความเป็นเพื่อนกันของฟ้าใสกับไอ้แชมพู ที่คบกันมาสู้ เซ็กซ์ที่พี่ลิฟต์ปรนเปรอให้มันไม่ได้เหรอ
ฟ้าใสไม่มีค่าสำหรับแชมพูที่จะนึกถึงเหรอ อยากถามกับเจ้าตัว ก็กลัวไอ้แชมพูตกใจ เสียความรู้สึก

ก่อนบอกลาพี่ลิฟต์ ฟ้าใสย้ำพี่ลิฟต์ว่า อย่าบอกแชมพูว่าฟ้าใสรู้แล้ว ขอให้ทำตัวเป็นปกติ
ฟ้าใสกอดลาร่างสูงใหญ่ ขอให้กลับไปก่อน เมื่อพี่ลิฟต์จะไม่ยอมกลับ ฟ้าใสบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้

“เป็นเพื่อนกันจูบกันได้ไหม” ร่างสูงต่อรอง

“ก็ได้ แต่ห้ามใช้ลิ้นนะ” ฟ้าใสพยายามยิ้มสู้หยอกกลับ รู้ว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของฟ้าใสกับพี่ลิฟต์


TBC....

รูปสปอยล์ล่วงหน้าครับ

[lunar]

ฟ้าใส degrade ตัวเองมาเป็นวัตถุระบายความใคร่ให้ลิฟท์ซะงั้น
เหตุเพราะเมียให้ความสุขไม่ได้ ฟ้าใสเลยอ้าขาสนองซะ
งานนี้ถ้าฟ้าใสไม่รู้ว่าลิฟท์มีเมียแล้ว จะไม่ว่าฟ้าใสเลย
เพราะเข้าใจว่าฟ้าใสตูดไวแต่นี่รู้ทั้งรู้แถมรู้จักเมียเขาอีก
ยังทำชั่วกันต่อ ไม่มีสำนึกกันเลย
กล้ามองหน้า  กล้าเอาหน้าหนาๆไปเจอเค้าอีก

ฟ้าใสว่าแชมพูทรยศเพื่อนแทงข้างหลังฟ้าใสแล้วที่ฟ้าใสทำกับเมียลิฟท์ล่ะ
เรียกว่าอะไร กล้าพูดเนอะ  เลวพอกันนั่นแหล่ะ

ทำไมไม่เลิกใช้ตัวเองเข้าแลก แล้วลองใช้ใจอย่างเดียวตามหาความรักดูบ้าง
รักใครชอบใครอย่าปล่อยตัว กับเค้าง่ายๆ
รักนวลสงวนตัว เก็บอาการไว้บ้างก็จะดี ผชก็รักนวลสงวนตัวได้
ใช้แต่ร่างกาย ไม่ใช้ใจแล้วเมื่อไรจะเจอรักใสอย่างที่หวัง

ส่วนลิฟท์ ผชแบบนี้สมควรจะตายไปให้พ้นๆ รกโลก
มีเมียเป็นตัวเป็นตน ยังมั่วไปทั่วแถมมั่วกันเองในกลุ่มเพื่อนที่คบกัน
เลวหาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ

ทางที่ดีเราว่าฟ้าใส กลับไปอยู่กับพ่อแม่เหอะ รักแท้รออยู่
กับลิฟท์น่ะ เลิกให้ได้จริงๆ อย่างปากว่าเถอะ
จะเป็นผลดีกับตัวฟ้าใสเองไม่ใช่ใครอื่นเลย
ลิฟท์จะไปมั่งกับใครต่อก็เป็นเรื่องของมันกับเมีย
ที่มีผัวเฮงซวยแบบนี้

งงกับฟ้าใส ฟ้าใสจะเลิกกับลิฟท์เพราะลิฟท์มั่วกับแชมพู
ฟ้าใสรับไม่ได้ อ้าว...เราก็นึกว่าจะเลิกเพราะรู้สึกผิดต่อเมียเค้าซะอีก
แถมลิฟท์จะเลิกกับแชมพูดันห้ามไม่ให้เลิกซะงั้น
คิดถึงใจเมียเค้ามั่งมั๊ย กลัวเพื่อนทำใจไม่ได้ แล้วเมียเค้าล่ะ คิดถึงใจเค้าบ้างหรือเปล่า
ทางที่ดีทั้งฟ้าใสและเพื่อนควรจะเลิกมั่วกับผัวชาวบ้านเค้าได้แล้ว ทั้งสองคนนั่นแหล่ะ
เพื่อนกันก็ต้องหวังดีต่อกัน ต้องพากันทำดี ไม่ใช่ทำชั่ว มั่วกับผัวเค้าไปวันๆ

งงกับความคิดของฟ้าใสจริงๆ

[mentholss]

เฮ้ออออ มึนตึบ

[goonglovenut]

ฟ้าใส degrade ตัวเองมาเป็นวัตถุระบายความใคร่ให้ลิฟท์ซะงั้น
เหตุเพราะเมียให้ความสุขไม่ได้ ฟ้าใสเลยอ้าขาสนองซะ
งานนี้ถ้าฟ้าใสไม่รู้ว่าลิฟท์มีเมียแล้ว จะไม่ว่าฟ้าใสเลย
เพราะเข้าใจว่าฟ้าใสตูดไวแต่นี่รู้ทั้งรู้แถมรู้จักเมียเขาอีก
ยังทำชั่วกันต่อ ไม่มีสำนึกกันเลย
กล้ามองหน้า  กล้าเอาหน้าหนาๆไปเจอเค้าอีก

ฟ้าใสว่าแชมพูทรยศเพื่อนแทงข้างหลังฟ้าใสแล้วที่ฟ้าใสทำกับเมียลิฟท์ล่ะ
เรียกว่าอะไร กล้าพูดเนอะ  เลวพอกันนั่นแหล่ะ

ทำไมไม่เลิกใช้ตัวเองเข้าแลก แล้วลองใช้ใจอย่างเดียวตามหาความรักดูบ้าง
รักใครชอบใครอย่าปล่อยตัว กับเค้าง่ายๆ
รักนวลสงวนตัว เก็บอาการไว้บ้างก็จะดี ผชก็รักนวลสงวนตัวได้
ใช้แต่ร่างกาย ไม่ใช้ใจแล้วเมื่อไรจะเจอรักใสอย่างที่หวัง

ส่วนลิฟท์ ผชแบบนี้สมควรจะตายไปให้พ้นๆ รกโลก
มีเมียเป็นตัวเป็นตน ยังมั่วไปทั่วแถมมั่วกันเองในกลุ่มเพื่อนที่คบกัน
เลวหาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ

ทางที่ดีเราว่าฟ้าใส กลับไปอยู่กับพ่อแม่เหอะ รักแท้รออยู่
กับลิฟท์น่ะ เลิกให้ได้จริงๆ อย่างปากว่าเถอะ
จะเป็นผลดีกับตัวฟ้าใสเองไม่ใช่ใครอื่นเลย
ลิฟท์จะไปมั่งกับใครต่อก็เป็นเรื่องของมันกับเมีย
ที่มีผัวเฮงซวยแบบนี้

งงกับฟ้าใส ฟ้าใสจะเลิกกับลิฟท์เพราะลิฟท์มั่วกับแชมพู
ฟ้าใสรับไม่ได้ อ้าว...เราก็นึกว่าจะเลิกเพราะรู้สึกผิดต่อเมียเค้าซะอีก
แถมลิฟท์จะเลิกกับแชมพูดันห้ามไม่ให้เลิกซะงั้น
คิดถึงใจเมียเค้ามั่งมั๊ย กลัวเพื่อนทำใจไม่ได้ แล้วเมียเค้าล่ะ คิดถึงใจเค้าบ้างหรือเปล่า
ทางที่ดีทั้งฟ้าใสและเพื่อนควรจะเลิกมั่วกับผัวชาวบ้านเค้าได้แล้ว ทั้งสองคนนั่นแหล่ะ
เพื่อนกันก็ต้องหวังดีต่อกัน ต้องพากันทำดี ไม่ใช่ทำชั่ว มั่วกับผัวเค้าไปวันๆ

งงกับความคิดของฟ้าใสจริงๆ

เห็นด้วยอย่างแรง ไม่เข้าใจว่าฟ้าใสคิดอะไรอยู่ ตอนแรกยังพอเข้าใจว่าห่างจากพี่โม่งและมาเจอโภชน์ขืนใจ หลังจากนั้นก็สมยอม ตอนเลิกกับโภชน์ก็เห็นใจอยู่นะ พอมาถึงลิฟท์คิดว่าฟ้าใสคงไม่เสร็จแต่ก็จนได้ คนไม่เรียบร้อยหรือผิดหวังอะไรมาก็ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ น่าสงสารเมียลิฟท์นะ ที่ถูกคนใกล้ชิดทำร้ายโดยไม่รู้ตัวหรือว่ารู้แต่ไม่พูด ผ่านอะไรร้ายๆมาก็เยอะทำไมฟ้าใสไม่คิดอะไรบ้างนะ สับสนอะไรนักหนา น่าจะเข้าใจชีวิตได้แล้วนะ 

อินจัดแสดงว่าคนเขียนเก่งมากเลย อย่าเคืองกันนะคะ

[timvasabi]

^
^
^
^

เห็นด้วยกับความคิดเห็นบนๆเลยค่ะ

ไม่เข้าใจชีวิตฟ้าใสเลย ทำไมทำแบบนั้นนะ เซ็ง -*-

ผช.mี่เข้ามาหาฟ้าใสแต่ละคนก็เล...วทั้งนั้น ใช้ใจหาดิ อย่ามั่วมาก พี่เป็นห่วงนะ

ว่า season4 นั่นใครหว่า??

[Raspberry complex]

((ต่อ))

ลิฟต์ กลับเข้ามาในห้อง เห็นฟ้าใสถือโทรศัพท์ เขาก็รู้แล้วว่า
เรื่องนี้คงปิด ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

“ทำไมไม่บอก ทำไมไม่บอกกันบ้าง” เสียงตัดพ้อต่อว่าจากคนร่างเล็ก เมื่อฟังคำบอกเล่าว่า

“พี่มีอะไรกับแชมพู” ลิฟต์ จับตัวฟ้าใสมานั่งตักและโอบกอดไว้

“มันเริ่มได้ไง” ฟ้าใสพยายามถามด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนที่เคยฟังร่างสูงมาเล่าเกี่ยวกับสาวๆคนอื่นๆที่ผ่านมา

“โกรธ หรือเปล่า ไข” หน้าใหญ่ๆซบที่ไหล่ กระซิบถาม

ฟ้าใส ส่ายหน้า “เล่ามาเถอะ” ไม่โกรธหรอก ช็อค เสียใจ รู้สึกว่าตัวเองเป็นควายจริงๆ ถูกเพื่อนตีหน้าซื่อใส่เกือบปี
วันก่อนก็ยังเพิ่งคุยเล่นกับแชมพู เรื่องที่พี่ลิฟต์เอาช็อคโกแลตมากินตัว ว่าแทบขาดใจ มิน่าที่พักหลัง แชมพูดูสนใจเรื่องพี่ลิฟต์
คอยถามถึง ฟ้าใสก็ไม่ได้ระแวงอะไร ยังเคยแซวเล่นๆ เพราะแชมพูหาแฟนไม่ได้สักที เหมาะกับพี่ลิฟต์ ชอบกีฬา ขี่จักรยาน เหมือนกัน

เคยคิดอยากเลิกกับพี่ลิฟต์หลายครั้งตั้งแต่เมื่อคบกันผ่านไปได้ 1 ปี คบทั้งที่รู้ว่าผิด ต้องทนมองหน้า พี่พลอย เมียพี่ลิฟต์
คราวที่ไปจอดรถใกล้บ้าน พี่ลิฟต์ แล้วเปียกฝนหนัก จนโดนคนตัวโตที่ดักรอพบ บังคับให้เข้าไปในบ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และอยู่คอยจนฝนเบาลง
เป็นเขาเองที่โง่ เชื่อใจคนทั้งโลก ปากเพื่อนสนิทที่บอกว่าไม่มีใคร ยามมีการแซวกันเรื่องแฟน เรื่องกิ๊ก 

แม้แต่เมื่อฟ้าใสเคยโทรไปหาแชมพูตอนเช้าจะถามเรื่องงาน ไม่มีคนรับ จนเมื่อรับก็เป็นเสียงพี่ลิฟต์  แล้วเรียกให้แชมพูรับ
ซึ่งแชมพูก็บอกว่าออกมาทริปขี่จักรยานด้วยกัน ฟ้าใสถามเรื่องงานเสร็จ ก็วางสายไม่ได้คิดอะไร

“ไข จำวันที่มาเคาน์ดาวน์กันที่บ้านพี่ได้ไหม” ลิฟต์เริ่มเล่าถึงจุดเริ่มต้น ฟ้าใสพยักหน้า
 แชมพูโทรมาชวนฟ้าใสออกไปนั่งชิลชิล หาที่ดื่มรับบรรยากาศเคาน์ดาวน์ข้างนอก ฟ้าใสยังไม่รับปาก ต้องถามที่บ้านก่อน
 บ้านฟ้าใสเป็นโรงงานด้วย จึงมีการจัดงานปีใหม่ทุกปีเป็นธรรมเนียมเพื่อให้คนงานสนุกสนาน จับของขวัญ
แต่จะจัดตั้งแต่วันที่28-29-30 ตามสะดวกว่าตรงกับพฤหัส ศุกร์ เสาร์ หรือเปล่า เพื่อให้คนงานได้ลาหยุด ไปเที่ยวกันเองฉลองปีใหม่

ปีนี้ที่บ้านจัดเสร็จไปแล้ว ทั้งข้าวโอ๊ต ข้าวปั้นก็ไปงานบ้านเพื่อน ถามแม่พรรณ กับป้า ป้า ว่าจะให้ฟ้าใสอยู่ ดูทีวีเป็นเพื่อน
ดูเคาน์ดาวน์นับเคาน์ดาวน์ด้วยกันที่บ้านไหม แม่กับป้าก็บอก ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวว่าจะนอน เร็ว  ฟ้าใสเลยโทรบอกแชมพูว่า
 ออกก็ได้ แชมพูเลยชวนไปกินแถวบ้านพี่ลิฟต์ ที่เป็นแหล่งเที่ยวกลางใจเมือง และพอพี่ลิฟต์รู้ก็ชวนมานั่งที่บ้าน
บอกว่าพวกแก๊งค์จักรยานก็จะมากัน แล้วเมียแกก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อน ตะลุยราตรีกรุงเทพยันพัทยา 3 วัน 3คืน โน่นแล้ว

 หลังนั่งคุยกินดื่มกันไปจน 5 ทุ่มกว่า อีก30นาทีจะเคาน์ดาวน์ มือถือฟ้าใสก็ดัง ปรากฏเป็นข้าวโอ๊ต เสียงเริงร่า มีเสียงข้าวปั้น เสียงป้า หัวเราะ

“ไข อยู่ไหน” ข้าวโอ๊ตมันไม่เคยเรียกไขว่าพี่เร๊ยยยย...ปืนเกลียวอยู่ได้ ไขก็แก่แล้วนะไม่ได้ทำตัวเด็กๆแล้วด้วย ถือว่าสูงกว่าล่ะดิว่ะ

“อยู่บ้านเพื่อนตรงนี้....”

“กลับมาเร็ว มากินเค้กกัน มีไอ้ติมของ...รส...ของโปรดไขด้วย เร็ว กลับมา กลับมา”

“อ้าว ไหนบอกที่บ้านไม่มีอะไรไง ไม่มีใครอยู่ ไขถึงได้ออกมา โธ่เอ๊ย...”

“555 พอดี ข้างบ้านเพื่อนข้าวโอ๊ตมันตีกัน ตำรวจมาเต็ม บ้านไอ้หลินมันเลยเซ็ง เลิกงานออกไปเที่ยวข้างนอกแทน โอ๊ตเลยกลับบ้าน
ไอ้หลินเลยให้ของกินมาฝากไข กับแม่แน่ะ” เพื่อนข้าวโอ๊ตกลุ่มมันแม้แต่รุ่นพี่รุ่นน้อง ที่รู้จักข้าวโอ๊ต มันจะรู้จักไขด้วย ไม่รู้เป็นอะไร
ข้าวโอ๊ตมันชอบเอาไขไปอวดเพื่อนเรื่อย ถ้าพามาบ้านก็มาให้รู้จักไขก่อนพาไปไหว้แม่ซะอีก

“แล้วโอ๊ต เลยขับรถไปรับ ข้าวปั้นกลับบ้านมาด้วยเลย 555” เออ เอ็งไอ้โอ๊ต เอ็งนี่เจ้ากี้เจ้าการตามเคย

“เออ เออ ก็ได้” ฟ้าใสไม่เคยปฏิเสธใคร รับปากไปก่อนตามเคย ทำได้ไม่ได้ค่อยว่ากันทีหลัง ฟ้าใสจึงขอตัวกลับจาก
แชมพู พี่ลิฟต์และพวกกลุ่มจักรยาน


ทันทีที่พี่ลิฟต์บอก ทำไมจะจำไม่ได้ ก็ปีนี้แหล่ะ ปีนี้เอง ที่...ฟ้าใสได้เคาน์ดาวน์กับใคร ก็จะใครล่ะ ไม่ใช่พี่ลิฟต์ ไม่ใช่เพื่อนๆ
ไม่ใช่ ญาติ พี่น้อง ไม่ใช่ แม่ ป้า ออกจากบ้านพี่ลิฟต์ตามคำของข้าวโอ๊ต ฟ้าใสเรียกแท็กซี่


เวลาผ่านไป.....

“รถติดนะครับ” แท็กซี่ชวนคุย

“ฮื่อ” ฟ้าใสพยักหน้า กระวนกระวาย ดูนาฬิกา

“ใครๆก็ออกมาเที่ยวกัน” แท็กซี่ชวนคุยอีก

ฟ้าใสดูเวลาที่มือถืออีก ข้อความเริ่มทยอย แฮปปี้นิวเยียร์จากบรรดาเพื่อนฝูง
อีก10นาที ต้องยูเทิร์นข้างหน้า แล้วเจออีก2ไฟแดง ก็จะวิ่งฉิวถึงบ้านฟ้าใส รถไม่ขยับ อีก 5 นาที ฟ้าใสตัดใจแล้ว

“อ้าพี่คนขับ เดี๋ยวปีนี้เราได้เคาน์ดาวน์ด้วยกันนะครับ 555”


ตรืดดด ตรืดดด

“ไขอยู่ไหนน่ะ” ข้าวโอ๊ตถามเสียงเข้ม

“บนแท็กซี่นะสิ ถามได้”

“5555 อ่ะ ไม่เป็นไร เปิดเครื่องไว้” ดูมัน ยังจะมาทำร่าเริง ลากเรามาทำบ้าในรถแท็กซี่ ครึ่งๆกลางๆ ระหว่างสองบ้านงานฉลอง

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวเคาน์ดาวน์กับพี่คนขับเค้านี่แหล่ะ กลับไปจะกินเค้ก กินไอ้ติมให้จุกเลย” ตวัดเสียงงอนใส่ข้าวโอ๊ต ปลายสายหัวเราะร่า

TBC…

 
^ ข้างบนนั่นเอามาฝากหน่อยหนึงก่อน รีบมาคุย ก่อน คนอ่านหงุดหงิด 
คนเขียนมาคุยฮะ แหะ แหะ ว่าจะมาคุยหลังจบ S.3 ก่อน S.4 ภาค ไฟนอล
คนเขียนบ้า สตาร์วอร์ (มีกล่องดินสอ มีเป้ มีโมเดล ด้วย etc…)
ดูตอนแรกที่พ่อแม่ให้ดู ก็โดนล้อ เพราะ อ่านว่า สตาร์-วาร์ ก็มัน เขียนว่า Star Wars นี่นา
อยากเขียนตอน ที่3 ก่อน แล้วค่อย มาเขียน S.1  S.2 แล้วจบด้วย S.4 อะไรทำนองนี้ แต่ก็สำนึกกำเนิด
ว่าอันตัวเรา เพิ่งจะเริ่ม ขืนเขียนไปคงโดนด่าแน่ ฐานทำให้คนอ่านปวดหัว แล้วคงพาออกทะเล ถ้าต้องบอกเล่าตัวละครต่างๆ
เลยค่อยๆใจเย็นๆจับมือคนอ่าน ไปด้วยกันตั้งกะต้น จุ๊บ จุ๊บ คนอ่านด้วย ที่ตามมาด้วยกันถึงขนาดนี้ เล่าให้แม่กับพี่สาว
น้องสาวฟังทุกวัน ว่ามีคนอ่านนะ แต่ไม่บอกว่าลงที่ไหน หวังว่าเขาไม่มาเปิดคอมเช็ค เปิดคงเจอ ชื่อหลายเรื่องมาก
ลองแต่งไว้ตั้งหลายเรื่อง เขียนได้4-5หน้าก็หยุดไป จนมาฮึด เอาเรื่องนี้ พอได้ลง มีคนอ่าน เลยฮึดสู้ต่อมาเรื่อยๆ

ใครๆก็ด่าพี่ลิฟต์ ดูเหมือนพี่แกก็เลวเป็นปกติ ใครจะเห็นใจแกบ้าง ก่อนแกจะเริ่มนอกใจเมียแกเคยเจออะไร
(ก็เอ็งไม่เขียน แล้วคนอ่านจะรู้ได้ไง- แค่เนื้อหลัก ก็แทบพิมพ์แบบจิ้มๆใช้1นิ้วจิ้มก็แทบไม่ทันแล้วอ่ะฮะ#Rasp)
พี่ลิฟต์แกเคยซ่อนกล้องจับผิดเมียหลักฐานครบ แต่ก็ปล่อยไว้ถือว่ามีคนดูแลป๊ะกับม๊า ระดับพี่ลิฟต์นี่ ฝีมือเทคนิค
พอกับไลท์ในเดทโน๊ตเลยอ่ะฮะ ใช้เส้นผม วาง ไส้ดินสอ สารพัดอุปกรณ์จับผิด ความสามารถระดับนี้
ทำให้ฟ้าใสเกิดความนับถือ ถึงยอมปล่อยตัว คิดว่าคบกับยางามิ ไลท์ ในการ์ตูนเดทโน๊ต
แล้วจะจัดให้มี พี่ลิฟต์ ทอค นะฮะ

ส่วนฟ้าใส คนเขียนก็........จะ...ใจร้ายกับฟ้าใสต่อไป    (ขอโทษ คร้าบบบบบบบบ)
เหตุผลกับบรรทัดฐานของแต่ละคน สิ่งแวดล้อม การเลี้ยงดู ประสบการณ์ชีวิต ส่งผลต่อความคิดและทัศนคติ แน่นอน
การเลี้ยงดูแบบ จับวาง จับตั้ง ไม่ให้คิด แล้ว ไอ้ หนูไข มันจะไปคิดอะไรได้ แค่เดินเข้าร้านอาหารก็ตัดสินไม่ถูกแล้ว
ว่าจะเลือกนั่งโต๊ะตัวไหน 

คน สัตว์ สิ่งของ เกิด แก่ เจ็บ ตาย สืบพันธุ์  เป็นเรื่องธรรมชาติ ความสุข ความทุกข์ ความดี ความเห็นแก่ตัว ความชั่วเหล่านี้
 เป็นเรื่องที่คนเขียนอยากสื่ออ่ะฮะ แต่จะอาศัยผ่านชีวิต หรือเรื่องราวใด แนวใดของรสนิยม คงต้องลองพยายามดู
ฝันอยากแต่งเก่งๆออกเป็นเล่มหนาๆสัก 3นิ้วครึ่ง

ส่วน ชื่อเรื่อง ที่เนื้อมันไม่เห็นจะรักใส เอาซะเลย
อ่า....คนเขียนก็พย๊ามพยายามคิดนะฮะ จะเอาแบบโหดมันฮา ก็ไม่ไหว
ก็เลยเอาตรงจุดเริ่มต้นนี่แหล่ะ ที่พี่โม่งกับหนูไข เค้าปิ๊งกัน
เลยได้เป็น เติมรักใส ใส่หัวใจ 2ดวง แต่เนื้อเรื่องนี่มัน.... อย่าว่ากันนะคร้าบบบบบ

ไปเที่ยวมาสนุกครับ ฝนตก ตา-หลอดดดดดด