หัวข้อ: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##

[PoppyPrince]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว

[Apple_matinie]

 

[Belove]

                                                   เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                           บทที่ 9

           อาหารมื้อค่ำในวันนี้ถูกจัดขึ้นที่ระเบียงกว้างซึ่งต้องเปิดประตูจากห้องนอนของแพทริค อิวานอฟ กลยุทธมอง

รอบๆทั่วบริเวณอย่างแปลกตาเพราะมันสามารถมองเห็นชายหาดที่อยู่ไกลออกไป แสงไฟชิงช้าสวรรค์ส่องแสงระยิบ

ระยับจนกลยุทธถึงกับตื่นเต้น



          “ซานตาโมนิก้า”



          ตั้งแต่ถูกจับตัวมาที่บ้านหลังใหญ่ของแพทริค กลยุทธก็ยังไม่ได้มองเห็นทิวทัศน์ภายนอกเลยสักนิด นอกจาก

กำแพงสูงที่เขาปีนขึ้นไปแล้วมีกระแสไฟฟ้าช็อตจนร่วงลงมาและโกดังร้างที่ไม่ได้ใช้งานแล้วทางด้านหลังรวมถึงห้อง

นอนของแพทริค เขาจึงยังไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้ตั้งอยู่ส่วนไหนของลอสแองเจลิสด้วยซ้ำ จนกระทั่งตอนนี้ที่แพทริคเดินโอบ

ไหล่ขึ้นมาบนห้องและเปิดประตูบานหนึ่งเพื่อพาเขาออกมาระเบียงกว้างที่มีโต๊ะอาหารขนาดกำลังดีตั้งอยู่ตรงกลาง


           สายลมเอื่อยเฉื่อยแตะต้องอยู่ตามผิวกายเมื่อกลยุทธเกาะอยู่ตรงขอบระเบียงจ้องมองไปยังชายหาดที่ติดอันดับ

ความสวยงามของโลก แม้ว่าตอนนี้จะมองไม่เห็นทะเลสีฟ้าแล้วแต่ว่าดวงอาทิตย์ที่เพิ่งจะลาลับขอบฟ้าก็ยังทิ้งแสงสีส้ม

เย็นตาสะท้อนผืนน้ำเป็นครั้งสุดท้ายของวันและทดแทนด้วยแสงไฟละลานตาของอาคารต่างๆท่ามกลางความมืดของ

รัตติกาลที่เข้ามาเยือน


 
         “เกมเมอร์ ไม่หิวหรือไง”



          เสียงเรียกอย่างอารมณ์ดีทำให้กลยุทธต้องหันกลับไปมอง ใช้เวลาไม่นานคนจากห้องครัวก็จัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อย

ก่อนจะเดินกลับออกไปอย่างรวดเร็ว กลยุทธเดินกลับมาที่โต๊ะ เมื่อเห็นจานอาหารที่วางไว้เขาถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่


           สเต็กเนื้อสตริปลอยน์ชิ้นใหญ่ความสุกขนาดมิเดียมแรร์วางอยู่บนจานที่ตกแต่งด้วยเครื่องเคียงยั่วยวนน้ำย่อยใน

ท้องจนได้ยินเสียงโครกคราก พร้อมทั้งถังใส่ขวดไวน์แดงที่แพทริคกำลังรินใส่แก้วทรงสูงแล้ววางขนาบจานสเต็กไว้ กล

ยุทธนั่งลงบนเก้าอี้ที่จัดไว้ด้านหนึ่งของโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่ชิดกับด้านที่แพทริคนั่งอยู่

           เมื่อลอบมองเสี้ยวด้านข้างของแพทริค อิวานอฟแล้ว กลยุทธก็ต้องยอมรับว่าผู้ชายที่กำลังก้มหน้าลงใช้ลม

หายใจสูดกลิ่นหอมของไวน์เข้าจมูกพลางใช้ปลายนิ้วที่จับอยู่ตรงก้านแก้วเขย่าเบาๆนั้นช่างเป็นโครงหน้าที่สุดแสนจะ

สมบูรณ์แบบ ดวงตาสีเทาบอกถึงความใจเย็นในขณะที่เริ่มหั่นชิ้นเนื้อในจานตนเองช่างดูแตกต่างจากในขณะที่เล่นบทรัก

ร้อนแรงบนเตียงหรือบนพื้นแข็ง ความแตกต่างของบุคลิกยิ่งสร้างความน่าค้นหากลายเป็นเสน่ห์แห่งบุรุษเพศจนกลยุทธ

ยังอดอิจฉาไม่ได้



          “จะจ้องอีกนานไหมเกมเมอร์”



          เสียงเรียบดังขึ้นทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตาหั่นชิ้นสเต็กเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆทำให้กลยุทธสะดุ้งจากภวังค์ หน้าตาเลิก

ลั่กทำให้แพทริคต้องแอบอมยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะยกจานแล้วขยับไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา

แพทริครีบคว้าท่อนแขนนั้นไว้เป็นการห้าม



           “จะทำอะไร”



          “จะย้ายไปนั่งตรงนั้น นั่งตรงนี้มันติดกันเกินไปอึดอัดว่ะ”



          “ไม่ต้อง นั่งตรงนี้แหละอึดอัดอะไรกันกว้างขนาดนี้”



          ดุอย่างไม่จริงจังนักเรียกเสียงสบถเบาๆจากกลยุทธแต่ว่าเขาก็ต้องยอมทิ้งตัวนั่งที่เดิมพลางคว้ามีดมาหั่นชิ้นเนื้อ

เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ




         “เคี้ยวช้าๆสิเกมเมอร์ ให้ความหวานและรสชาติของเนื้อมันค่อยๆละลายในปาก แล้วนี่ไวน์แดงดื่มคู่กับ

สเต็กเพิ่มความอร่อย”



           กลยุทธคว้าแก้วไวน์ยกขึ้นเทลงคอที่เดียวหมดแก้ว อุ่นวาบมาตั้งแต่ท้องตีขึ้นมาที่ปากกับรสขมก่อนจะกลายเป็น

หวานจนเลือดในกายวิ่งวนกันไปมา แพทริคถึงกับส่ายหน้าเมื่อเห็นสิ่งที่กลยุทธทำลงไป



          “ใครเขาดื่มไวน์กันแบบนั้น”



          “โอ๊ย ขี้บ่นจริง นี่มึงเป็นพ่อกูหรือไงไอ้แพทริค”



          กลยุทธหน้าคว่ำใส่พลางกระแทกแก้ววางไว้ที่เดิมแล้วหันความสนใจไปกับเนื้อสเต็กแสนอร่อยที่อยู่ตรงหน้า แพ

ทริคยกยิ้มอยู่ตรงมุมปาก



          “ไม่ได้เป็นพ่อ แต่เป็นผัว…”



          “เหี้ยแล้วมึง ใครเมียมึง”



          กลยุทธหน้าร้อนเห่อ มันคงเป็นเพราะไวน์แดงที่เขากินไปเป็นแก้วที่สองที่เขากระดกเข้าปากแน่ๆ 

แพทริคกรอกตาไปมาอย่างระอา เขาเท้าแขนนั่งมองกลยุทธหั่นเนื้อเสต็กเข้าปากจนกระทั่งมันหมดลงแม้แต่เครื่องเคียง



          “เอิ่กกก”



         เมื่อไวน์แก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ถูกเทผ่านลำคอตบท้ายมื้ออาหารกลยุทธก็ถึงกับเงยหน้าเรอออกมาเสียงดัง แพทริก

ถึงกับถอนหายใจก่อนจะหัวเราะเบาๆ



        “มานี่สิเกมเมอร์”



          เขาใช้มือตบที่ต้นขาตนเองเพื่อบอกให้กลยุทธลุกมานั่งบนตัก แต่กลยุทธกลับส่ายหน้าพรืดแพทริคเลยสอดมือ

ไปรอบเอวของกลยุทธแล้วดึงให้ลุกมานั่งบนตักของเขาจนได้



        “กินยังไงให้ปากเลอะขนาดนี้นะ ทำตัวเหมือนเด็กจริงๆเลย”



         แพทริคยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นเช็ดไปรอบปากอย่างอ่อนโยน กลยุทธถึงกับหายใจขัดเมื่อก้มหน้าลงมาประสานสายตา

กับดวงตาสีเทาคู่นั้นที่จ้องลึกราวกับจะกรีดลงไปกลางหัวใจของเขา กลยุทธโทษไปที่บรรยากาศรอบตัวกับฤทธิ์ของ

แอลกอฮอล์เมื่อหัวใจมันเต้นโครมครามในขณะที่เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้ให้แพทริคได้ประทับริมฝีปากแนบแน่น


          กลีบปากถูกไล่ขบเม้มโลมเลียคราบไวน์และซอสที่เปรอะเปื้อนก่อนลิ้นหยุ่นจะแทรกเข้าไปเลาะชิมรสหวานที่ยัง

หลงเหลืออยู่ในโพรงปาก กลยุทธเผลอไผลปล่อยใจไปกับรสจูบที่หวานยิ่งกว่าจนต้องถอนลมหายใจออกมาพลาง

กระชับท่อนแขนที่คล้องโอบอยู่รอบลำคอของแพทริคให้ยิ่งขยับใกล้ชิด นานจนใจจะขาดกว่าที่แพทริคจะยอมถอนลิ้น

อย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาสีเทาทอประกายระยิบระยับจนกลยุทธต้องหลบสายตา



           “อยากได้อะไรเป็นของขวัญไหมเกมเมอร์”



           “ของขวัญอะไรอีกล่ะ”



            กลยุทธเอียงคอถามอย่างงงงัน แพทริคยิ้มอ่อน วงแขนที่โอบกอดอยู่ตรงเอวกระชับเข้ามาจนเอวของ

กลยุทธเสียดสีไปกับลำตัวของเขา
   


            “ของขวัญที่นายเป็นคนของฉัน”
 


               ดวงตาที่กลยุทธมองว่าอ่อนโยนกลับเพิ่มความร้อนแรงเป็นลำดับ เรียกเลือดลมให้วิ่งมารวมกันบนใบหน้าจน

ร้อนซู่ลามไปถึงใบหู กลยุทธก้มหน้ามองปลายนิ้วตัวเองที่เขี่ยเบาๆอยู่ตรงสาบเสื้อของแพทริคจนกระดุมเม็ดบนหลุด

ออกจากกัน



          “ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่เห็นอยากได้อะไรสักหน่อย ขอแค่ให้กูได้กลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมก็พอแล้ว”



          เงียบงันจนได้ยินเสียงของลมหายใจก่อนที่กลยุทธจะตกใจเมื่ออยู่ๆแพทริคก็ใช้ท่อนแขนกวาดจานอาหารจนพา

กันร่วงกราวกับพื้น เขายกเอวของกลยุทธจนตัวลอยให้นั่งอยู่บนขอบโต๊ะแล้วจึงผุดลุกยืนตามพลางแทรกตัวเข้าไปอยู่

ระหว่างขาของกลยุทธ คอเสื้อที่กลยุทธใส่อยู่ถูกกระชากเข้าหาแพทริคที่โน้มตัวลงมาจนใกล้กันแค่ปลายจมูก



           “เกมเมอร์ ฉันจะบอกอะไรนายอย่างนึง” เสียงแหบพร่ากระซิบใกล้หู



          “คราวหน้าอย่าได้ปลดกระดุมให้คนอื่นอีก รู้ไหมว่าทำอย่างนี้มันปลุกความต้องการในตัวนายแค่ไหน”



          ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ตรงซอกคอเมื่อแพทริคพ่นมันออกมาแรงๆ หลังจากนั้นเขาก็กระชากเสื้อที่

กลยุทธใส่จนกระดุมหลุดกระเด็น ผิวขาวเหลืองอย่างคนเอเชียอวดกายล้อแสงจันทร์ที่เริ่มอวดโฉมอยู่ตรงขอบฟ้าเรียก

ร้องให้แพทริคฝังหน้าลงไปขบเม้มอย่างกระหาย








           ผมกำลังทำในสิ่งที่ร่างกายกลายเป็นคนสั่งงานเมื่อผมกระชากเสื้อของไอ้แพทริคออก เราต่างช่วยกันดึงเสื้อผ้า

ของอีกฝ่ายให้หลุดออกจากลำตัวจนกระทั่งกอดรัดกันโดยปราศจากสิ่งกั้นขวาง


           ใช้มือเท้าแขนไปด้านหลังลงกับขอบโต๊ะพลางยกขาขึ้นเพื่อให้มันดึงกางเกงผ่านปลายเท้าออกไปในที่สุด ไอ้

แพทริคส่งสายตาวาววามเมื่อมันปลดเข็มขัดออกทิ้งกางเกงให้ร่วงลงกองกับพื้น เราสบตากันอีกครั้งก่อนที่จะผวาเข้า

กอดเบียดอยู่บนพื้นที่แคบๆอย่างนี้


           ผมเงยหน้าให้มันได้ซุกไซ้ซอกคอผมถนัดๆ ไอ้แพทริคกัดเบาๆจุดไฟให้เลือดในกายเดือดพล่าน ผมยกขาตั้ง

ฉากเมื่อไอ้จ้อนถูไถจนแข็งขัน มือใหญ่ของมันรวบทีเดียวแล้วรูดรั้งพร้อมกันจนผมสะดุ้ง



          “อือ อะ เสียว ไอ้แพทริค”



           “พูดเพราะๆหน่อยเกมเมอร์ เลิกใช้คำหยาบได้แล้ว”



          เสียงสั่นพร่าดังอยู่แถวลานนมที่มันเลียจนเปียกชื้น



          “ก็มัน อื้อออ อย่าบีบสิวะ”



          ผมเด้งเอวเข้าหาอุ้งมือใหญ่ที่กำลังปลุกปั่นให้แท่งเนื้อเสียดสีจนไฟแทบลุก



          “ก็พูดดีๆก่อนสิ ว่าไง”



          “อะ อึก พะ แพทริค แพทริคครับ มันเสียว อะ จะแตกแล้ว…”



          ไม่ทันขาดคำผมก็ปล่อยพรวดอย่างไม่ทันตั้งตัว แพทริคสูดลมเข้าปอดเฮือกใหญ่



          “ทนไม่ไหวแล้ว เกมเมอร์ เกม”



          มือใหญ่ผลักหน้าอกให้ผมหงายหลังลงไป ความกว้างของโต๊ะรองรับได้แค่ใต้แค่ราวนม ผมต้องเกร็งหัวที่ลอย

อยู่กลางอากาศเมื่อต้นขาถูกจับแยกกว้างให้ตั้งฉากจนติดก้น ผมกัดฟันรับความเสียวซ่านเมื่อแพทริคดันกายสอดแทรก

เข้ามาทนแทนช่องว่างจนมันคับแน่นไปหมด



          “โอ้ ทำกันทั้งวันแต่นายยังฟิตจนบีบไปหมด เกม นายกำลังทำให้ฉันหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”



          เสียงครางต่ำดังมาจากแพทริคเมื่อมันโน้มตัวลงมาพลางกระแทกเอวเข้ามาจนผมสะดุ้ง มันจูบไปทั่วทั้งหน้าอก

และลำตัวรวมทั้งเริ่มสาวเอวเคลื่อนที่ช้าๆให้เส้นเอ็นเสียดสีกับผนังรอบช่องทางของผม



          “โว้ยย เสียวว”



          ผมตะโกนลั่น ลมหายใจสะดุดเป็นช่วงๆเมื่อลิ้นร้อนของมันลากไล้ผ่านยอดอกที่แข็งเป็นไต ปลายลิ้นกระดกอยู่

ตรงยอดพักใหญ่และในที่สุดมันก็ครอบลงไปทั้งปากดูดดุนจนผมตาลอยคว้าง สติของผมเตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้วเมื่อ

ถูกกระทำทั้งด้านบนและด้านล่างจนแยกไม่ออกว่าผมควรจะเสียวตรงไหนก่อน แพทริคหอบหายใจถี่ยิบเมื่อช่องทางของ

ผมเริ่มบีบรัดมากขึ้น สองแขนสอดเข้าใต้เอวยกแผ่นสะโพกของผมให้สอดรับยามมันเด้งใส่แบบติดเทอร์โบ ผมได้ยิน

เสียงคำรามลั่นราวกับเจ้าป่าที่กำลังอหังการ์เพราะตะปบเหยื่อชิ้นงามได้


           ผมปรือตากัดฟันยกสองแขนโอบรัดรอบแผ่นหลังชื้นเหงื่อของแพทริค ท่อนเนื้อของผมอยู่ในมือของเขาเมื่อ

ร่างกายของเรากำลังเดินทางไปถึงปากทางสวรรค์



          “ถึงพร้อมกันนะ เกม ยินดีต้อนรับสู่ชีวิตของแพทริค อิวานอฟ”



          “โอว้ แพทริค”



          ผมครวญครางอย่างไม่อายอยู่บนโต๊ะ หัวสั่นคลอนลอยอยู่กลางอากาศเมื่อแพทริคจู่โจมครั้งสุดท้าย ความเสียว

กระสันแล่นพล่านไปรวมกันอยู่ตรงจุดยุทธศาสตร์ แพทริคกระชากให้ผมรู้สึกราวกับผมกำลังล่องลอยไปตามสายลม

           




           ในที่สุดผมก็ได้กลับไปที่มหาวิทยาลัยหลังจากที่ถูกแพทริคกักตัวไว้ในบ้านหลังใหญ่เสียเกือบเต็มสัปดาห์

เพื่อตอกย้ำให้ผมยอมรับว่าได้กลายเป็นคนของมันโดยสมบูรณ์ รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดหน้ามหาวิทยาลัยโดยคนขับรถ

ของแพทริคในยามสายวันหนึ่ง



           “จะให้ผมรอรับคุณที่ไหนครับ เกมเมอร์”



          คนขับรถผิวดำที่ชื่อจิมมี่ถามผมอย่างพินอบพิเทาจนผมเกรงใจ



          “ไม่ต้องหรอกจิมมี่ หอพักของผมอยู่ถัดจากที่นี่ไปไม่ถึงห้าร้อยเมตรผมเดินกลับเองทุกวัน”



          “คำสั่งของเจ้านาย ผมไม่อาจขัดได้ เอาเป็นว่าผมจะรออยู่ตรงนี้เมื่อคุณเลิกเรียนและซ้อมกีฬาเสร็จแล้ว”



          ผมถอนหายใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีใครกล้าฝืนคำสั่งของแพทริค อิวานอฟได้ ก็เลยก้าวลงจากรถเดินตรงไปยัง

ตึกเรียน



          “เกม”



          เสียงตะโกนเรียกชื่ออย่างยินดีทำให้ผมชะงักเท้า แทยังนั่นเอง มันก้าวเร็วๆมาหาด้วยใบหน้าจืดเจื่อนเมื่อมาหยุด

ยืนต่อหน้าผม



          “มึงหายไปไหนหลายวัน นี่กูเป็นห่วงมึงมากรู้ไหม นึกว่ามึงจะ…”



          ผมแค่นยิ้มมองหน้ามัน



          “ทำไม คิดว่ากูโดนเก็บไปแล้วหรือไง เสียใจด้วยว่ะแทยังที่กูปลอดภัย”



          ผมเดินหนี เรื่องที่ไอ้แทยังร่วมมือกับซัคเกอร์ล้มบาสกลับมาเป็นสิ่งรบกวนอารมณ์ให้หงุดหงิด




          “เกม ฟังกูก่อน”



          แทยังก้าวตามมาคว้าแขนให้ผมหยุดเดินและหันกลับไปมองหน้ามัน



          “กูบอกมึงแล้วว่ากูจำเป็นต้องทำ กูร้อนเงิน”



          มันมองด้วยแววตาเสียใจ



          “พ่อของกูกู้เงินนอกระบบมา พอไม่มีเงินจ่ายพวกมันก็ส่งพวกเหี้ยมาก่อกวนที่ร้าน”



          บ้านไอ้แทยังขายอาหารเกาหลีอยู่ที่ไชน่าทาวน์



          “ถ้ากูไม่จำเป็นต้องหาเงินก้อนใหญ่กูไม่ทำหรอกเกม เพราะกูรู้ไงว่ามึงจะโกรธแค่ไหน”



          แทยังพูดได้ยาวที่สุดตั้งแต่ผมรู้จักกับมันมา แต่มันยังทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาไม่ได้ ผมดึงแขนตัวเองออกจาก

มือของมัน



           “เอาเป็นว่ากูเข้าใจมึงแต่กูยังทำใจไม่ได้ว่ะแทยัง ทางที่ดีมึงอย่าเพิ่งมายุ่งกับกูเลยนะ”



          ผมหันหลังเดินหนี แทยังก็ยังไม่เลิกตื้อมันก้าวตรงมาทางด้านหลังแล้วคว้าแขนผมไว้



          พลัก!!


           ผมตกใจเมื่ออยู่ๆแทยังก็ถูกต่อยร่วงลงกับพื้นเมื่อผมหันมามองอีกที ลูกน้องของแพทริคสองคนยืนจังก้าขวาง

ทางระหว่างผมกับแทยังที่หงายหลังนั่งกองอยู่กับพื้น


           ผมเพิ่งรู้ สถานะคุ้มกันระดับเอบวกนี่มันขนาดนี้เชียวหรือ



                                                        TBC



ปอลิง ผู้แต่งไม่เคยไปอเมริกา ไม่เคยไปลอสเองเจลิส ไม่เคยไปซานตาโมนิก้า ทั้งหมดดูได้จากอากู๋เกิน ฮี่ๆๆ




อัปเดตผลงานที่ยังออนแอร์อยู่ตอนนี้

เพลิงพ่าย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0


X-theme the series Season2
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45021.0



ฝากไว้ในอ้อมใจคนอ่านด้วยนะคะ



[attachment deleted by admin]

[malatee3103]

 :haun4:ขอเลือดหน่อยค่ะ

[HISY]

เคมีเรื่องบนเตียงของคู่นี้เขาเข้ากันดีจริงๆ

[fay 13]

 

[Freja]

เชื่อไหมเราว่าเดี๋ยวเฮียแพทไม่เหลือค่ะ   นี่ขนาดเกมเมอร์แค่เขี่ยกระดุมเสื้อนะคะ

ป.ล  เซอร์ลอยด์ เสต็กนี่ขอแบบหนาๆติดมันตรงขอบๆ เราชอบแบบแรร์ค่ะ มีแจ็คแดเนี่ยลเกลซด้วยนี่โอ๊ย   ยังกะขึ้นสวรรค์นักกินค่ะ

[brookzaa]

ไม่รู้สินะ เหมือนชีวิตมันจะดี๊ดี  ซึงมันก็เป็นเค้าลางแห่งมาม่ารสเด็ดนั่นละน่า  คึคึ   

[Ysolip]

เกมมม นี่แกแอบยั่วคุณอิวานอฟอยู่รู้ตัวบ้างไหมย้าาา
หึ่ย หมั่นไส้อ่ะ ตอนที่คุณอิวานอฟถามว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญ
แกก็เขี่ยกระดุมเสื้อเขา อยากได้เขาใช่ไหมล่ะ (พลังมโนขั้นสูง)
แล้วก็แอบตกใจนิดนึงอยู่ๆคุณอิวานอฟก็ปัดจานซะงั้น
ตอนแรกนึกว่าลมโกรธที่ไหนได้ลมหื่นนี่เอง กิ้วว ฟินอ๊าา 

[boboman]

โอ้ววว (เลียนเสียงเกมคราง ฮาดี อิอิ) เกม แกไปเขี่ยกระดุมเขาเท่ากับอ่อยนะเฮ้ย -..- เลยโดนกดเลย หุหุ แต่เกมก็สมยอมอ่ะน้าาา หึๆๆ

[Min*Jee]

แหมมมมม หลงอิหนูขี้นสุดแล้วนะคะป๋า
นี่เกมได้คนมาคุมมาอีกต่างหาก อะไรจะหวงขนาดน้านนน
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

[Alone Alone]

เกมน่าอิจฉาอ่ะ ระดับเอ~~~~~~

~ นี่ฉันคิดไปถึงไหนเนี่ย

[❣☾月亮☽❣]

เกมเอ๊ยเกมเมอร์. สกิลอ่อยผัวของหนูก็ระดับเอบวกจ้ะ. 
งานนี้เอาให้ไปไหนไม่รอดนะ.  งานผัวหลงต้องมา.   
 รู้สึกว่าความวุ่นวายกำลังจะมาเยือน. ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[My_yunho]

ไปไหนไม่รอดหรอกเกมเมอร์

[Aumy8059yaoi]

เลือดใกล้จะหมดตัววววว
การคุ้มกันนี่แน่นหนามากกกกกกก หุหุ

[allegiant1994]

ชอบแพทริคมาก คนบ้าาาา

[kms]

ชอบมากคู่นี้
สุดยอดดดดดดดดดด

[PoppyPrince]

อร๊าย น่ารักชอบค่ะ เราชอบนิยายแนวนี้มากเลย จะนั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ

[khwanruen]

เกมยั่วแพททริค หึหึ
ชอบความคุ้มครองระดับเอบวก แพททริคคงหลงน้องน่าดู

[iammz]

อยากเป็นคนของแพทริคด้วยได้มั๊ยง่ะ~

 

[gibichan]

ชอบเรื่องนี้มากกว่าคู่อื่นๆอีกค่า ถึงจายยยยยย มันส์ขั้นสุด

[Ysolip]

เดินผ่าน55 

[Belove]

                                                   เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                          บทที่ 10


           ร่างสูงผึ่งผายในสูทสีเทาเช่นเดียวกับสีนัยน์ตาของเขานั่งทอดอารมณ์อยู่ตรงจุดบัญชาการในคาสิโนชื่อดังของ

ย่านสำหรับนักแสวงหาโชคและความสนุกสนาน แม้ดวงตาคู่นั้นจะจ้องมองจอมอนิเตอร์นับสิบจอที่เรียงรายกันอยู่ตรง

หน้าแต่ใจกลับไม่ได้สนใจผู้คนในจอเหล่านั้นสักนิด ควันบุหรี่บางเบาถูกปล่อยตามลมหายใจออกให้ลอยเป็นควันเอื่อย

ขึ้นสู่ที่สูง มุมปากยกยิ้มขึ้นไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความดื้อรั้นจองหองของใครอีกคนที่เริ่มจะยอมอ่อนข้อลงบ้างเมื่อใช้น้ำ

เย็นเข้าลูบ


           “ไม่เอาแล้วแพทริค จะหื่นอะไรนักหนาวะ”


           นิ้วมือเรียวยาวที่สากเพราะจับลูกบาสมาตั้งแต่วัยเด็กยกขึ้นผลักใบหน้าของเขาให้ออกห่างเมื่อแพทริคคิดจะจูบ

แก้มที่กลายเป็นสีแดงเรื่อชื้นเหงื่อหลังจากที่ออกแรงแข่งกันชูทบาสลงห่วงกันอยู่พักใหญ่ แพทริคสั่งให้ลูกน้องไปหา

เสาแป้นบาสมาตั้งอยู่ที่ลานข้างตัวบ้านเพื่อเอาใจกลยุทธที่เริ่มจะมองเขาในแง่ดีมากขึ้น แข่งกับ

กลยุทธได้ไม่นานแพทริคก็ต้องยอมแพ้เพราะกลยุทธโชว์เทพชูทลงนับไม่ถ้วนในขณะที่เขาถึงกับโคลงศีรษะระอาใน

ฝีมือที่ไม่ได้เรื่องของตัวเอง


            ปล่อยให้กลยุทธสนุกสนานอยู่กับบรรดาลูกน้องของเขากลุ่มหนึ่งที่ชอบเล่นบาสเก็ตบอลเหมือนกัน ส่วนเขาก็ได้

แต่นั่งจิบชาหอมกรุ่นเฝ้ามองรอยยิ้มสดใสที่ประดับอยู่บนใบหน้าหนุ่มน้อยชาวไทยร่างสูงโปร่งแต่ฟิตเฟิร์มไปด้วยลอน

กล้ามเนื้อขนาดพอดีกับตัวชวนมอง แพทริคไม่สงสัยเลยว่าทำไมกลยุทธถึงได้เนื้อหอมในหมู่สาวๆทิ่นิยมหนุ่มจากทาง

เอเชีย เขามองกลยุทธที่โยนลูกบาสลงเมื่อเกมจบและเดินมายังชุดโต๊ะเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ ใบหน้าอ่อนเยาว์แดงเรื่อไปด้วย

เลือดฝาดหยดเหงื่อเกาะพราวอยู่ตามต้นแขน กลยุทธคว้าขวดน้ำเย็นขึ้นเทลงคอจนหมดขวดจึงค่อยก้มหน้าลงมาสบตา

กับเขาที่จ้องมองอยู่แล้ว


           “จะมองให้หน้าผมเปลี่ยนเป็นเอเลี่ยนเลยไหม”


           กลยุทธบ่นพึมพำก่อนที่จะถูกเขาดึงแขนให้ทรุดตัวนั่งอยู่บนตักกว้างพลางสวมกอดต้นแขนไว้หลวมๆ พอเขาคิด

จะหอมแก้มกลับถูกผลักจนหน้าหงาย


           “ก็อยากหอมก็แค่นั้น”


           แพทริคดึงฝ่ามือของกลยุทธมากดจูบลงไปกลางฝ่ามือเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเหล่าบริวารคนสนิทที่นั่ง

กระจายกันอยู่แถวนั้นจนกลยุทธถึงกับเขินจัดสะบัดข้อมือหนี


           “อายลูกน้องมั่งก็ได้ ไอ้คนหน้าด้าน”


           “ไม่ต้องอายพวกผมหรอกครับเกมเมอร์” ลูกน้องที่ฝีมือดีที่สุดซึ่งกลยุทธรู้จักแล้วว่าชื่อจอห์นพูดกลั้วหัวเราะ


           “ตั้งแต่คุณมาอยู่กับเจ้านายเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเราก็คุ้นกับเสียงโหยหวนของคุณกับเจ้านายจนพวกเรานี่

ถึงกับจะจับคู่กันเองอยู่แล้ว”


           “ปากหมาพอกับเจ้านายเลยนะจอห์น”


           กลยุทธยกมือชี้หน้า จอห์นหัวเราะลั่น


           “ตามสบายเลยนะครับ พวกผมไม่ขัดขวางเวลาแห่งความสุขของเจ้านายละ แล้วก็เจ้านายน่ะช่วยรักษาช่วงเอว

ด้วยนะครับ อย่าลืมว่าอายุสามสิบห้าแล้วไม่ใช่เด็กหนุ่มกลัดมันอย่างเกมเมอร์เขา”


           บริวารกระจายตัวกันจนเหลือเพียงเจ้านายและเขา กลยุทธขยับขานั่งคร่อมอยู่บนตักและจ้องมองใบหน้าคมเข้ม

ที่อยู่ระดับเดียวกับเขาพอดี


           “คุณอายุสามสิบห้าแล้วหรือแพทริค นี่ผมกับคุณอายุห่างกันสิบสี่ปีเหรอ”


           แพทริคยิ้มอ่อน เขาใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของกลยุทธ


           “แก่เกินไปหรือเปล่าสำหรับคนอายุสามสิบห้าอย่างฉัน”


           กลยุทธนิ่งงัน เขาหรุบตาลงมองเหม่อสายตาเปลี่ยนแสงไปวูบหนึ่ง


           “คุณกับผมอายุห่างกันเท่ากับที่พ่อผมอายุห่างจากคนรักของพ่อเลย”


           “แล้วพ่อของนายเขามีปัญหาเรื่องช่องว่างระหว่างวัยกับคนรักของเขาไหม”


           ยิ้มเศร้าปรากฎอยู่บนใบหน้าของกลยุทธเมื่อเขานึกถึงภาพที่คุ้นชินในสมอง


           “ไม่มี ทั้งคู่รักกันมากจนไม่ยอมให้เกิดช่องว่างใดๆมาทำลายความรักของเขา มันทำให้ผมนึกอิจฉาที่พวกเขาได้

รู้จักความรักอันแสนวิเศษ”


           “เกม นี่นายโหยหาความรักขนาดนี้เชียวหรือ”


           เหมือนตะกอนที่นอนก้นอยู่ในบ่อลึกถูกกวนขึ้นมาให้ลอยกระจายตัวจนมองเห็นถึงความขุ่นมัว กลยุทธนิ่งงันเมื่อ

สบตากับแพทริคที่พูดแทงใจดำให้รู้สึกเจ็บจี๊ด จมูกของเขาชื้นจนเจ็บเมื่อเขาต้องกลั้นน้ำตาที่ผลิตขึ้นมาเต็มหน่วยตา


           ตลอดชีวิตยี่สิบเอ็ดปีของเขา แพทริคเป็นคนแรกที่เข้าใจแจ่มแจ้งทั้งที่เพิ่งรู้จักและผูกพันกันไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ดี

ด้วยซ้ำ


           “บ้า พูดงี้ได้ไงวะ ใครกันที่อยากได้ความรักบ้าบออะไรนั่น”


           กลยุทธใช้กำปั้นทุบรัวที่ต้นแขนแกร่งเมื่อเขากลั้นน้ำตาไม่สำเร็จ น้ำตาที่เขาต้องซ่อนไว้ไม่ให้คนอื่นเห็นถึงความ

อ่อนแอ แต่เขากลับร้องไห้ออกมาต่อหน้าผู้ชายที่ชื่อแพทริค อิวานอฟ


           “เกม เกมเมอร์”


           แพทริคไล่คว้าข้อมือที่ทุบถองนั่นและดึงกลยุทธให้ซบใบหน้าลงมากับบ่ากว้างของเขา มือใหญ่ลูบแผ่นหลัง

แผ่วเบาเขาปล่อยให้กลยุทธร้องไห้ออกมาจนพอใจ


           “เกม ฟังนะ”


           เมื่อเสียงสะอื้นจางลงแพทริคจึงดันไหล่ของกลยุทธให้สบตากับเขา ดวงตาสีเทามองอย่างปลอบประโลมจน

ความรู้สึกอบอุ่นส่งตรงมาถึงกลยุทธ


           “เท่าที่ฉันรู้มานายไม่มีแม่ แต่นายก็ยังมีครอบครัวคนอื่นๆที่เขารักนาย ลองมองคนอื่นที่เขาขาดยิ่งกว่านายสิเกม

อย่างเช่นฉันนี่ไงที่แม้แต่ชื่อและหน้าตาของพ่อกับแม่ก็ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ เห็นหรือเปล่าว่าไม่ใช่นายคนเดียวที่ขาดแคลน

ความรัก”


           กลยุทธมองลึกลงไปในดวงตาสีเทา มองลึกจนถึงแก่นแท้ของหัวใจแพทริค ลึกจนหัวใจของเขาสั่นสะท้านไป

ด้วยความรู้สึกที่เขายังประมวลไม่ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่


           “ความรักไม่ต้องแสวงหาแต่เราสร้างมันได้ ในเมื่อเราทั้งสองคนต่างก็ขาดแคลนความรักแล้วทำไมเราไม่ลอง

สร้างมันขึ้นมาเองล่ะ เกม นายอยากจะลองสร้างความรักของนายพร้อมกันกับฉันไหม”


           น้ำเสียงทั้งประโยคมันช่างอ่อนโยนเหลือเกิน แววตานั่นอีกเล่าที่ทอประกายดังแสงสว่างอยู่ในความมืดมิด กล

ยุทธไม่อาจละสายตาที่สอดประสานได้แม้แต่วินาทีเดียวถึงแม้ว่าเขาจะเอียงหน้าจนได้องศาและบดเบียดเข้าหาริมฝีปาก

ของแพทริคแทนการตอบรับ แผ่นหลังของเขาถูกท่อนแขนแกร่งโอบกอดไว้แน่นหนาเมื่อแพทริคจูบตอบอย่างอ่อนโยน

จนหัวใจของกลยุทธแทบหลอมละลาย


           จุมพิตหนักหน่วงขึ้นตามลำดับ แพทริคดึงรั้งให้ร่างกายเบียดเสียดจนลมหายใจร้อนระอุเมื่อต่างก็ผละจากปาก

ของอีกฝ่ายอย่างอ้อยอิ่ง แพทริคลากไล้ปลายลิ้นลงมาตามซอกคอที่เอียงรับของกลยุทธ


           “จะให้ทำตรงนี้หรือจะไปทำที่ห้อง”


           กลยุทธเผลอหัวเราะเบาๆทั้งที่ดวงตาปรือเมื่อแพทริคเม้มปากไปตามเนื้อไหล่


           “เพิ่งจะซึ้งกันไม่กี่นาทีคุณก็หื่นอีกแล้วนะแพทริค”


           “ก็เด็กมันยั่ว”


           กลยุทธยกสองแขนคล้องไปรอบคอและเป็นฝ่ายงับเบาๆที่ใบหูของแพทริคบ้าง


           “ทำตรงนี้ก็ได้ท่าเดียว แต่ถ้าไปทำที่ห้องก็ได้หลายท่า”


           เสียงขู่คำรามดังลึกมาจากลำคอ แพทริคจับขาทั้งสองข้างของกลยุทธให้เกี่ยวไปรอบเอวของเขา ท่อนแขนอัน

แข็งแกร่งโอบกระชับรอบลำตัวของกลยุทธก่อนที่เขาจะยืนขึ้นมาโดยมีกลยุทธเกาะอยู่ แพทริคจูบอย่างกระหายในขณะ

ที่จ้ำอ้าวเข้าไปยังตัวบ้านโดยแทบจะไม่รู้สึกหนักที่ต้องอุ้มกลยุทธไปด้วย พอถึงบันได้ทางขึ้นชั้นสองเสื้อของกลยุทธก็

ถูกดึงผ่านศีรษะ และพอแผ่นหลังของกลยุทธแตะที่นอนกางเกงกีฬาก็ถูกรูดออกจากขา แพทริคมองอย่างพอใจพลาง

จัดการกับตัวเองและโถมกายเข้าหาอย่างรวดเร็ว


           “อยากได้ท่าอะไรบ้างล่ะเกม ฉันจะได้เรียงลำดับถูก”


           เสียงกระเส่าดังแว่วอยู่แถวแผ่นอกที่แพทริคกำลังโจมตีอย่างไม่ขาดตอน กลยุทธหอบหนักแอ่นอกให้ดูดดุนจน

ยอดอกสีน้ำตาลเปียกชื้น


           “มีปัญญานึกได้กี่ท่าก็ทำไปเถอะน่า อ๊ะ เบาๆสิแทงเข้ามาได้”


           กลยุทธสบถเมื่ออยู่ๆแพทริคก็สอดเอวเข้ามาจนแทบจุก กลยุทธกางขาเป็นมุมได้ขนาดเพื่อรองรับน้ำหนักที่

ถาโถมเข้ามาจนตาลอยเมื่อแพทริคชักพาให้เขาสุขสม


           “แพทริค ผมต้องกลับไปเรียน อาทิตย์หน้าก็จะสอบปลายภาคแล้ว”


           กลยุทธพูดอย่างเหนื่อยหอบเมื่อกรำศึกหนัก เขานอนตะแคงเข้าหาแพทริคที่นอนหงายและใช้มือลูบไล้แผ่น

หลังของเขา


           “อยู่ที่บ้านนี้ได้ไหม จะไปเรียนก็ให้จิมมี่ขับรถไปส่ง เรียนเสร็จก็กลับมา”


           “จะบ้าหรือไง นี่มันไกลจากมหาวิทยาลัยของผมมาก ผมกลับไปอยู่หอพักน่ะดีแล้ว”


           กลยุทธต่อรอง แพทริคมองกลับอย่างเอ็นดูแต่เขาซ่อนความหนักใจเอาไว้ แพทริคนึกเป็นห่วงความปลอดภัย

ของกลยุทธจนไม่อยากให้คลาดสายตา


           “ถ้าอยากไปก็ลองทำให้ฉันพอใจหน่อยสิ”


           กลยุทธเบิกตากว้างพลางยกมือเกาหัวยิกๆ


           “ทำไม่เป็น ผมเคยแต่ให้คนอื่นทำไม่เคยทำให้ใคร”


           “ไม่มีใครทำอะไรครั้งแรกเป็นตั้งแต่เกิดนี่”


           คำแย้งของกลยุทธไม่เป็นผล แพทริคเลิกคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นสีหน้ายุ่งยากใจของกลยุทธ และยิ่งยิ้มขำเมื่อ

เห็นเจ้าตัวลุกยงโย่ยงหยกอยู่ตรงท่อนเนื้อที่เพิ่งจะอ่อนแรงของเขา แพทริคกางขากว้างให้กลยุทธขยับนั่งระหว่างขา

ดวงตาแพรวพรายจ้องมองไปยังร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยจากฝีมือของเขา กลยุทธมองมันอย่างชั่งใจและ

ตัดสินใจใช้มือจับมันขึ้นมาในที่สุด


           กลยุทธนึกถึงตอนที่บรรดาสาวๆทำให้ว่ามันต้องทำอย่างไรบ้าง เขาก้มหน้าลงไปจดๆจ้องๆพลางแลบลิ้นออกมา

แตะเบาๆอยู่ตรงปลายก่อนจะไล่เลียลงมาจนถึงโคนเนื้อ แพทริคสูดลมหายใจลึกเขาสอดมือเข้าไปยักกลุ่มผมดกดำของ

กลยุทธเมื่อเจ้าตัวเริ่มเปิดปากกว้างและครอบมันลงมา


           “อ้าปากกว้างๆเกม อา อย่างนั้น อ๊ะ เก็บฟันไว้หน่อย ดีมากหนุ่มน้อยใช้ลิ้นด้วย อา เสียวสุดๆ”


           สีหน้าเคลิบเคลิ้มของแพทริคทำให้กลยุทธได้ใจ เขาเร่งเร้าจนท่อนเนื้อตื่นตัวเต็มที่ตั้งตรงอยู่ตรงเอวหนาจึงได้

หยุดปาก กลยุทธดันกายสูงกางเข่าคร่อมเอวแพทริคไว้อย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะกดเอวตัวเองลงมาช้าๆให้ช่องทางที่ยัง

ไม่ปิดสนิทกลืนกินมันเข้าไปทีละน้อย


            “อืม ทำไมมันเสียวงี้วะ”


           กลยุทธบ่นพึมพำเมื่อเขากินเข้าไปจนหมด แก้มแดงเรื่อเมื่อเห็นแพทริคมองอย่างพอใจกับการกระทำของเขา


           “ขยับเลยสิ รออะไรอยู่ จะได้รู้ว่าฉันจะพอใจหรือเปล่า”


           กลยุทธเม้มปากซ่อนความอาย เขาเริ่มบดสะโพกหมุนวนช้าๆ ท่อนเนื้อสอดลึกถูไถจนร่างกายเริ่มร้อนผ่าว เขา

ค่อยๆบดคลึงให้มันเสียดสีก่อนจะเร่งเร้าขึ้น กลยุทธถึงกับแอ่นกายด้วยความเสียวซ่านเมื่อแพทริคเด้งเอวสวนกลับ สอง

มือของกลยุทธแกว่งสะเปะสะปะจนแพทริคต้องคว้ามาสอดมือประสานกันแน่นเมื่อต่างพากันโยกรั้งสร้างเสียงดังก้องไป

ทั่วห้อง


           และแพทริคก็ต้องยอมให้กลยุทธกลับไปที่หอพักในที่สุด ส่วนเขาก็มาดูงานคาสิโนที่ไม่ได้มาหลายวันตั้งแต่อยู่

กับกลยุทธ





           “นาย ดูสิใครมา”


           ลูกน้องเรียกสติกลับคืนให้เขาต้องจ้องมองจอ แพทริคขยี้ก้นบุหรี่ใส่จานแก้วด้านข้าง ใบหน้าพลันเครียดขรึมเมื่อ

เห็นอาคันตุกะที่มาเยือนถึงถิ่น


           “ไมเคิล วีแกน”




           เสือเฒ่าไมเคิล วีแกนทิ้งกายที่มีน้ำหนักขนาดใหญ่ลงไปบนโซฟานุ่มของโซนลูกค้าวีไอพี ดวงตาที่เริ่มมีรอยฝ้า

จ้องมองนักร้องหุ่นสะบึมที่เฉิดฉายอยู่บนเวทีจนกระทั่งมองเห็นร่างสูงของแพทริค อิวานอฟชายหนุ่มรุ่นลูกเดินสง่าตรง

เข้ามาทรุดตัวลงนั่งอยู่ตรงกันข้าม  ไมเคิลคว้าซิการ์ออกมาจากกล่องเก็บส่งเข้ามุมปาก แพทริคล้วงไฟแช็คขึ้นมาจุดไฟ

ที่ปลายซิการ์ให้เขา


           “ไม่นึกว่าจะมีโอกาสต้อนรับคุณครับไมเคิล”


           “นั่นสินะ”


           เสือเฒ่ากวาดสายตามองความโอ่โถงของคาสิโนครบวงจรแห่งนี้


           “ไม่ได้มานานตั้งแต่กัสโตบริหารอยู่ ไม่นึกว่าพอเปลี่ยนมือแล้วจะยิ่งใหญ่โตได้ขนาดนี้ เก่งไม่เลวเลยนะ

แพทริค”


           “ขอบคุณสำหรับคำชม ผมเองแค่ต่อยอดจากพ่อมาอีกนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ”


           คำกล่าวอย่างนอบน้อมทั้งที่ไม่ยอมละสายตา แพทริคซ่อนความระแวดระวังไว้ใต้สีหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเขา


           “กัสโตเลี้ยงลูกได้เก่งทุกคน ทำอะไรก็ได้ดังใจ ฉันเองก็อดชื่นชมไม่ได้ แต่เสียอย่างเดียวที่กัสโตไม่ได้สอน

เรื่องสิ่งที่ไม่ควรทำหากจะอยู่ในสังคมนี้ให้รอด”


           ดวงตาฝ้าฟางฉายแววอำมหิตทั้งที่ยังจ้องตรงไปที่นักร้องสาวที่อยู่บนเวที


           “พ่อของนายไม่ได้สอนหรือไง ว่าไม่ควรจะแย่งของที่มีคนหมายปองไว้แล้ว”


           ดวงตาสีเทาวาวโรจน์แวบหนึ่งก่อนจะคลายลงดังเดิม แพทริคนั่งไขว่ห้างเท้าศอกกับพนักเก้าอี้เมื่อเอ่ยกลับเสียง

เย็น


           “แล้วคุณทราบงั้นหรือครับว่าใครเป็นฝ่ายเห็นเป้าหมายก่อน พ่อสอนผมว่าให้ผมรักษาสิ่งที่ต้องการไว้ให้ได้ ไม่

ว่าจะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม”


           ไมเคิลกัดฟันจนหนวดสีดอกเลากระดิกเมื่อหันหน้ากลับมาจ้องหน้ากับแพทริค อิวานอฟที่สบตาไม่ยอมหลบเช่น

กัน ร่างอ้วนสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนจนไขมันกระเพื่อมเมื่อหันกลับไปยังทางเดิน


           “รักษาไว้ให้ดีก็แล้วกันแพทริค ไอ้ฉันเองมันพวกรักศักดิ์ศรีเสียด้วย เด็กอ่อนหัดอย่างนายจะได้รู้ว่าการลูบคมคน

แก่อย่างฉันจะได้รับผลลัพธ์ยังไงบ้าง”


           คำพูดทิ้งท้ายก่อนกลับของไมเคิล วีแกนทำให้แพทริคต้องขมวดคิ้วด้วยความหนักใจ
                                                                                                                                                               
                                                TBC                                                                                                                                         
ผลงานจ้า
เพลิงพ่าย

           
X-theme the series Sesons

                                               

[Freja]

อารมณ์มันเลี้ยวหักองศามากเลยค่ะ    เกมเมอร์ตอนนี้ให้อารมณ์ช่างยั่วเย้าเซะซี่มากๆ
เข้าขากันได้ดีเยี่ยม    ขัดใจอยู่อย่างเดียวก็ไอ้แก่ตัวนี้แหละ   น่าจะให้โดนขย่มจนหัวใจวายตายคาอกไปเลยนะ  แต่เสียดายถ้าหากว่าจะตายดีเกินไป

อดีตเพื่อนร่วมทีมของเกมส์จะมาเป็นนกต่อให้อิเขิ้น (ไม่เคิ่ล วีแกน) หรือเปล่านี่?

[k_keenny]

    

[Min*Jee]

ชักเป็นห่วงน้องเกม ดูแลเมียเด็กดีๆล่ะลุง
รอตอนต่อไปเนอะะะะ

[brookzaa]

อีตาเฒ่านี่ก็นะ   

[boboman]

ใครก็ได้เอาอิลุงเฒ่านี่ไปเก็บที -_-^^
คู่นี้ช่างเคมีตรงกันนัก ทำเราเสียเลือดอีกแล้ว -.,- อย่างว่าแหละ... เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย

[❣☾月亮☽❣]

เห็นเจ้าเกมในมุมใหม่ๆแล้วแบบ. 

พี่แพททริคอย่าน้อยใจเรื่องแก่นะคะ. เครื่องยังฟิตสตาร์ทติดง่ายสุดๆ
เอาลุงวีโก้ไปเข้ากรุทีค่ะ. พี่แพทจัดเลยให้รู้ว่าอย่ามายุ่งกับโลกของแพททริค. 
ขอบคุณคนเขียนจ้า

[Aumy8059yaoi]

โอยยยย ตาแก่เอ้ยยยยย!!!! คนเค้ากำลังไปได้ดี แกโผล่มาทำม๊ายยยยย?!!!
แก่ก็อยู่ส่วนแก่ไปดิ๊ ฮึ่มมม  
แพทริค!!! ต้องดูแลเกมเมอร์ดีๆน๊าาาาา
น้องเกมเปิดใจแร้ววววว รอเวลาแค่กำจัดไอ้แก่ไปให้พ้น!!!!!
ก้จะได้มุ้งมิ้งล่ะ ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆ