ดีฮับบบพี่เอ้...ไม่รู้ว่าพี่ยังเข้ามาอยู่รึป่าวอะ....
เพิ่งจะเข้ามาอ่าน... ก้อ่านไรจนจบเลยฮับบ....
ตอนแรกจิงๆๆๆ อ่านแล้วเฉยๆๆฮับ...แต่ก็คิดว่านี่ชีวิตจิงนะเฟ้ยย.. ไม่ช่ายนิยายยย... จะมากุ๊กกิ์กได้ไงง
แล้วยิ่งช่วงที่พี่วุธไปอยู่กับออย... :angry2:โคดสงสารพี่เอ้อะ....แบบไมพี่วุธต้องทำงี้กับพี่เอ้ด้วยย...
แต่พอมาเจอพี่วุธมาขอคืนดี... ตอนที่อยู่มหาลัยแล้วก็แบบบ.... แอบสงสารนะ...
พี่เอ้ใจแข็งดีอะ... แต่ก็เข้าใจว่าคนเราพอโดนไรมาหนัก.. ก็คงสร้างกำแพงให้ตัวเองอะ...
แต่ตอนที่พี่เอ้โกรธพี่วุธที่เห้นพี่วุธกับคุณหนูไฮโซ... .แบบว่าพี่วุธคงเศร้าด้วยเหมือนกันอะ...
เพราะว่าตัวเองก็ไม่ได้ทำไรผิดด.... แต่ก็ยังถูกพี่เอ้โกรธอีก...
แต่ที่รับไม่ได้สุดๆๆๆนี้ก็ต้องเป็นตอนที่พี่วุธเอาพี่พีทเข้าบ้านอะ.... :z6:เห้นใจพี่เอ้มากๆๆเลยอะ...
แบบประมาณว่าพีเอ้อย่าไปยอมมม... ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ฮํบ... ไรประมาณนี้เลยอะ...
ทำไมพี่วุธต้องมาบอกว่าเหงาแล้วลากพี่พีทเข้ามา... แล้วต้องมาทำให้พี่เอ้เครียดด้วยยย........
ทั้งๆๆที่พี่พีทก็เป็นแอบเหมือนกัน... ทำไมต้องมาทำลายความรักของคนอื่นแบบนี้ด้วยยย...
อยากให้พี่เอ้เอาคืนด้วยแหละ.. ตอนอ่านนี่แบบบ อินสุดๆๆเลยอะพี่.. ฮาๆ
แต่เห้นความรักของพี่สองคนที่มีให้กันมาหลายๆปีแบบนี้แล้วซึ้งเลยอะ....
ความรักไม่ต้องมีรูปแบบไม่จำกัดเพศและวัย... แต่ต้องมีความรักแล้วไว้ใจซึ่งกันและกัน...
พี่สองคนฝ่าฝันนนนน... อุปสรรคไรมามากมายยย...
เข้าใจว่าชายรักชายในสังคมไม่เป้ฯพี่ยอมรับมากมายย.. แต่พวกพี่มีความรักให้กันมากขนาดนี้.... แค่ไม่ทำร้ายใคร...
ขอให้ตัวเองกับคนที่รัก... พร้อมทั้งครอบครัวมีความสุขก็พอแล้ว......
รักกันนานๆๆนะฮํบพี่....
พี่เอ้พี่วุธ...
เขียนพลามไรไปหน่อยฮับบ... ฮาๆๆๆๆ