ผมยอมรับตัวเองได้นานแล้วว่าชอบผู้ชาย หน้าตาธรรมดา และเนื่องจากว่าอีกไม่กี่วันผมก็จะเข้าสู่วัย 27 เต็มตัว เท่ากับว่าอีกไม่กี่ปีผมจะขึ้นเลข 3 แล้ว และโอกาสก็จะยิ่งยากขึ้น (แต่เลข 3 ก็ยังไม่น่าจะสิ้นหวังขนาดนั้นมั้ง) ผมเลยตัดสินใจว่าคงต้องใช้โอกาสที่ยังเหลือให้คุ้มค่าหน่อยด้วยการเริ่มเปิดเกมเอง เข้าไปจีบใครสักคน การโสดสนิทตั้งแต่เกิดยันเลข 3 นี่มันไม่ค่อยน่าปรารถนาเท่าไหร่สำหรับผม
ถามว่าผมเชื่อเรื่องชะตาลิขิตมั้ย ที่อยู่ดีๆมันจะมาเอง ผมก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งครับ ยอมรับว่าใช้เป็นเครื่องปลอบใจมากกว่า คือเวลาเรารู้สึก failed ผมก็ใช้คำพูดนี้แหละปลอบตัวเอง 555+ พอมีแรงก็กลับไปหาใหม่
ผมเริ่มต้นด้วยการพยายามเปลี่ยนทัศนคติตัวเองก่อนครับ ผมเห็นเกย์หลายคนชอบถามว่าดูคนที่จะจีบไม่ออกว่าชอบผู้ชายด้วยกันรึป่าว ทำให้ไม่กล้าจีบ ผมก็เคยคิดแบบนั้น แต่มันก็จะไม่ไปไหนสักที หรือเกย์บางคนท่าทางเหมือนผู้ชายทั่วไปมากก็มีคนบอกให้แสดงออกหน่อยๆจะได้เรียกคนได้ เอิ่ม อันนี้มันทำกันได้ด้วยเหรอครับ คือเกย์ที่เค้าแสดงออกแบบผู้ชายจริงๆมันแทบแยกไม่ออกจากผู้ชายทั่วไปเลยนะครับ แล้วเค้าไม่ได้ถือว่าปกปิดอะไรด้วยมันเป็นธรรมชาติของเค้าจริงๆ
ผมเลยลองคิดแบบตั้งโจทย์ใหม่ว่าให้หาคนที่เราชอบเขาและเขาชอบเราไปเลย ถ้าใจตรงกันไม่ว่าเขาจะเป็นเกย์หรือไม่ หรือเคยมีแฟนเป็นเพศไหนมาก่อน มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
ผมยังคงเป็นพวกหัวเก่าครับ เน้นหากับคนจริงๆในสถานที่ๆเราชอบไปบ่อยๆ อย่างสวนสาธารณะ (แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธแนวทางใหม่ๆ อย่างพวก app นะครับ) แล้วก็ได้เจอคนๆนึง เป็นเป้าหมายที่แสดงถึงความไม่เจียมบอดี้ของผมเลย 555+ เพราะเค้าหน้าตาดีมาก เด็กกว่าด้วย ตอนเปิดปากทักไปครั้งแรกนี่เป็นอะไรที่ยากมาก แต่พอเขาคุยด้วยก็ค่อยยังชั่วขึ้น ถามชื่อถามว่าอยู่แถวไหนได้ ผ่านไปหลายวันตอนนี้ก็แหง็กอยู่บนดอยครับเหมือนบทสนทนามันเริ่มตันๆอ่ะครับ ทั้งที่พยายามหาแล้วว่าเค้าชอบอะไร อันนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจะไปต่อยังไง 555+ ที่ผ่านมาคือด้นสดมาตลอด
ส่วนเรื่องถูกปฏิเสธอันนี้ก็เตรียมใจไว้แล้วครับ การจีบมันเหมือนการลงทุน ถ้าเราไม่รุกล้ำเขามากเกินไป เขาก็คงตอบปฏิเสธดีๆกลับมาผมก็จะได้ขอบคุณเค้าและปลีกตัวไปหาคนอื่น
ถ้าใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันก็เอามาแชร์กันได้เลยนะครับ