My love
Part 30 “อ่ะ..เป็นอะไร บอกพี่ซิ” ตกใจ..ลืมตาเห็นหน้าน้องเบ้ๆ ใจไม่ดีเลย
“อื้อ..บะ..บูไม่โกรธน๊า” เสียงน้องสั่น รีบส่ายหน้าให้สบายใจ
“ไม่หรอก..บอกซิเป็นอะไรครับ” น้องมองอายๆ เม้มปากมุมมิบพูดแทบไม่ได้ยิน ต้องตั้งใจฟัง
“บอล..ฉี่ใส่บู” หา..ก้มมอง ตายห่าเผลอนอนก่ายน้องแทบขึ้นไปเกยทั้งตัว อยู่ท่านี้ได้ไง
ตื่นมาไม่ทันสังเกต กังวลจนลืม
“ฉี่แตกเลยเหรอ” กลัวระบบขับถ่ายน้องเกิดปัญหา
“อื้อ..” บอลลูนเอามือปิดหน้ายอมรับอายๆ ผมขยับสำรวจเป้ากางเกงผ้าฝ้ายขายาวลายทาง
เข้าชุดเสื้อลักษณะเดียวกันเป็นชุดนอน
ชัดเลย..วาวน้ำเป็นหย่อมใหญ่ แต่ไม่เยอะแถมไม่มีกลิ่น สำรวจตัวเองเปียกด้วยหรือเปล่า
เออเหะ..มีจิ๊ดนึง ตรงหน้าขาที่ก่ายพาดแหละ
“ปวดทำไมไม่ลุกครับ..หืม” เช็คดู อยากรู้น้องหลับจะรู้ตัวว่าปวดไหม
“ตื่นมาเปียกแล้ว ลุกไม่ได้บูกอด” ยังไม่ยอมเอามือออกจากหน้า พูดเสียงอู้อี้
“ถ้างั้นถอดกางเกงอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนกัน” บอกก่อนขยับลงจากเตียง
อายตัวเอง..เผลอกอดน้องล่ะ...วุ้ย! มิน่าหลับสบายดีจัง
บอลลูนทำตัวว่าง่าย พอน้องเข้าห้องน้ำถือโอกาสหยิบกางเกงซึ่งน้องถอดใส่ตระกร้า
กะเอาไปแช่เย็นนี้ค่อยปั่นตาก ขืนให้แม่บ้านซักอายเขาตาย..โตปานนี้ยังฉี่ใส่กางเกงอีก
ไม่ใช่โรคจิต พอหยิบมาไม่มีกลิ่นฉี่ หอมแปลกๆคาวแต่ไม่เหม็น เอามือไปจับรู้สึกเหนียวๆ
นิ่งกึก..หน้าระอุเหมือนไฟจะลุก ผลุนผลันกลับห้องให้ไวเลย..?
“บอล..ไม่ต้องทาแป้งนะ” แกล้งตะโกนสั่ง บอกกลายๆกลับห้อง เสียงสั่นได้อีก...
อร๊าย!!!!..ฝันเปียกไม่ใช่ฉี่เปียก เย้ย!..คราวนี้ดันกอดบอลลูนจนน้องฝัน..?
สงบสติอารมณ์ระหว่างอาบน้ำ ใจเต้นกระหน่ำช้าลงแล้ว หน้าร้อนแทบระเบิดรู้สึกดีขึ้นล่ะ
ฮอร์โมนบอลลูนปกติทุกอย่าง เกิดปฏิกิริยาตามธรรมชาติ แต่น้องไม่เข้าใจตัวเองฝันเปียกตีความว่าฉี่
อารมณ์แบบผู้ใหญ่ที่ซับซ้อน บอลลูนทำความเข้าใจไม่ได้
“บอล..รักบูไหม” ตัดสินใจถาม ระหว่างนั่งทานขนมปังทาเนยปิ้งกับนมร้อน เป็นอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน
“รักบูมาก” น้องตอบพาซื่อ มองตาแป๋วให้รู้ว่ารัก
“จำได้ไหม เคยทำอะไรบู” น้องชะงักกึก ก่อนน้ำตาจะซึมรวดเร็ว ค่อยหยดแหมะตามมาทันที
“อึก..ฮือ..ขอโทษ ฮือๆๆ” ทำอะไรไม่ถูกเลย
“โอ๋ๆๆ..อย่าร้องพี่ไม่ได้ว่า แค่อยากรู้บอลจำได้ไหม ไม่เอาไม่ร้องนะครับ พี่ขอโทษ”
เหวอเลย..พุ่งเข้าไปรวบหัวน้องซุกหน้าท้องปลอบใหญ่ ใครจะไปคิด จู่ๆจะน้ำตาร่วงเป็นเขื่อนแตก
แค่อยากพิสูจน์น้องจำได้ไหม
“อึก..บอลทำแบบตุ๊ด” ห๊ะ..พูดอะไร..งง?
“อะไรคือทำแบบตุ๊ด” ถามอย่างสงสัย
“กะ..ก็..บอลทำบู แบบเดียวกับตุ๊ดทำบอล” อืม..เข้าใจแล้ว คงคิดว่าตัวเองข่มเหงผม เหมือนที่ตุ๊ดเลวบังคับขืนใจ
“บอลโดนตุ๊ดพวกนั้น เหมือนทำบูด้วยเหรอ” ให้แน่ใจ เผื่อบางทีน้องอาจไม่กล้าระบายหมด
ใจหวาดกลัวคำตอบไปด้วย
“เปล่า...แต่บอลทำบู” เฮ้อ!..เผลอถอนหายใจอย่างโล่งอก น้องส่ายหัวดุกดิกมุดหน้าท้องผม
เสื้อนักเรียนเปียกน้ำตาแหละ
“ช่างเถอะ พี่ไม่โกรธหรอก ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก..สัญญานะ” อยากให้น้องรับปาก
“อืม..สัญญา” ยอมโผล่หน้าขึ้นสบตาล่ะ ปากบางสีสดตอบรับอย่างกระตือรือร้น
“แค่นี้พี่ยกโทษให้แล้ว เมื่อเช้าไม่ใช่ฉี่ บอลฝันเปียกน่ะ”
“ฝันเปียกเหรอ..นอนกอดบูชอบเป็น” น้องจำได้จริงๆ เพียงแต่ไม่เข้าใจอารมณ์ความรู้สึก
อย่างตอนข่มเหงผม กลับไม่รู้ว่าเป็นการข่มขืนยัดเยียดอย่างเลวร้าย ตีความเหมือนตุ๊ดเลวกระทำกับตัวเอง ซึ่งน้องจำฝังใจ
“พี่รักบอลนะครับ..จุ๊บ!” ผมก้มไปพูดใกล้ จุ๊บหน้าผากไปที
“ฟ๊อด!!..บอลรักบูมากกว่า” น้องรั้งคอกดจมูกหอมเน้นๆ พร้อมคำพูดที่ทำให้ผมยิ้มแก้มแตก
“อืม..รีบกินเถอะ พี่หนกกำลังมารับ” เขินอ่ะ..ผมเป็นบ้าอะไร
ฉวยโอกาสตอนน้องคิดสาระตะแบบเด็กๆ อกซ้ายคล้ายขยายแน่นไปหมด
“โว้ววๆ! มีความสุขอะไรหืม..บูตัสตากลม” โจ๊กมันแซว หลังผมกับน้องขึ้นนั่งเบาะหลังเรียบร้อย
“อะไร” บอกได้ไง กูดีใจเว่อร์ล่ะ บอลลูนบอกรัก..วุ้ย!
“ให้กูเดา มึงสองพี่น้องมีอะไรสักอย่าง หรือว่า..จึ๊กๆ!”
“จึ๊กเหี้ย..ใครจัญไรอย่างมึงโจ๊ก” เหวไม่จริงจัง รู้โจ๊กมันทะลึ่ง
“หน้ามึงอมชมพูเลยบูตัส กูเห็นยังอยากหอม” กนกกำลังขับรถวิจารณ์เสริม ก่อนมันจะโดนฝ่ามือพิฆาต
“ผลั๊ก!..เยอะทอม” ไม่ใช่ฝีมือใคร นอกจากตุ๊ดปลอมที่นั่งข้างๆ
“เหี้ยโจ๊ก!..ผลักหัวกูเนี่ยะ รถชนมึงรับผิดชอบเลยนะ” บ่นใหญ่
“มึงพูดบ้าอะไร” คู่รักสะท้านภพเริ่มสงครามขนาดย่อม ท่ามกลางสายตาสนใจปนงงของบอลลูน
ขมวดคิ้วยุ่งเหมือนเด็ก สบตาผมหวั่นๆ คงคิดว่าพวกมันทะเลาะกัน ยื่นมือไปลูบผมนิ่มให้รู้ว่าไม่มีอะไร
“กูแค่ชมบูตัส แล้วมันยังไงเหอะ” ทอมสะบัดหางเสียงใส่
“ชมกูไม่ว่า กระแดะจะหอมแก้มมันหืม” อ๋อ..ตุ๊ดแอ๊บหึง
“อ้าว!..ก็แก้มมันแดงน่าหอมนี่หว่า” ทอมแสบเถียง
“อยากหอมมาหอมกูนี่..ใครแฟนมึงกันแน่วะ” ผมนั่งอมยิ้มฟังสงครามน้ำลายเงียบๆ มือก็จับมือน้องบีบเล่นเพลิน
น้องไม่ห้ามหรือดึงหนี สนใจมองนอกหน้าต่าง สลับหันฟังตุ๊ดแอ๊บกับทอมแสบกัดกันอย่างไม่เข้าใจ คงงง..มึงเถียงอะไรกันอยู่
“มึงแหละเยอะ ใครอยากหอมแก้มมึง” สังเกตสรรพนามที่กนกมักเรียกโจ๊ก..ตุ๊ด ไม่มีหลุดจากปาก
ไม่รู้ไปตกลงตอนไหน ไม่ได้ยินมันพูดเลย ยกเว้นโจ๊กยังมีเผลอเรียก..ทอม
“ไม่อยากก็ดี กูให้พวกอีปุยนุ่นหอมแทน” โจ๊กประชดชัดๆ
“เหี้ย!..หาเรื่องใช่ไหม ไหนตกลงไม่ขายกูไง..ห๊ะ” เอาแล้วเสียงทอมเริ่มแรง
“ขายอะไร มึงไม่อยากหอมกูเอง ใช่คนอื่นไม่อยากด้วยเมื่อไหร่วะ แค่ลองเซิฟดู พวกนั้นจะคิดเหมือนมึงหรือเปล่า”
โจ๊กยังคงกวน รู้มันเจตนาเลยล่ะ คงต้องการจับพิรุธกนกสิท่า
“งั้นมึงเลิกกับกูก่อน ใครเขารู้หมดมึงคบกูเป็นแฟน..สัด” กนกขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใหญ่ ดีที่สมาธิยังอยู่ถนน
ไม่หันมาคุยจนลืมมองทาง สังเกตข้อมือกำพวงมาลัยเกร็งเชียว
“โจ๊ก..มึงเลิกยั่วมันซะที กูห่วงสวัสดิภาพตัวเอง” ผมปราม
“กูยั่วทีไหน มึงฟังมันดิ..พูดกับกูแต่ละทีไม่มีรักษาน้ำใจ” โจ๊กมันได้โอกาสหาลูกร่วม รู้ว่ามันต้องการแรงสนับสนุน
“รักษาเหี้ยไร ที่ทำอยู่นี่ไม่เรียกรักษาอีกหรือวะ..แม้แต่ตุ๊ดกูยังเลิกเรียกมึงเลย..สาดดด!!” อาห่ะ!..ได้ข้อมูลแล้ว
“มึงบอกเอง ไม่อยากคบตุ๊ดเป็นแฟน กูยอมไม่แต๋วแตกแล้วด้วย” เพิ่งทราบข้อตกลงพวกมัน
ประหลาดดีพิลึก..โจ๊กมันไม่ยอมเฉลยสักที
“พ่องมึงสิ หัดใช้สมองคิดสิวะ คนจะมองกูยังไง แค่ทอมกลับใจกูก็ทนแบกรับไม่น้อย
ขืนต้องแบกหน้ารับสภาพคบตุ๊ดเป็นแฟนอีก คิดซิกูคงเอาปี๊ปคลุมหัวเดินแล้ว เว้นเสียแต่มึงประกาศที่ผ่านมาแค่ยกเมฆเล่นกัน”
กนกมันเหวี่ยงอย่างหัวเสีย หน้าบอกบุญไม่รับไปเรียบร้อย
“ใครยกเมฆ กูรักมึงจริงหรอก” เหวอเลย บทจะสารภาพไม่โรแมนติกห่าไรเลย แอบเห็นกนกหน้าแดงแปร๋ด
ส่วนสุดหล่อที่หลุดประโยคหวาน หูกับแก้มเป็นสีเชอร์รี่แล้ว บรรยากาศในรถเงียบแม้แต่เข็มตกสักเล่มก็ไม่ได้ยิน
สำคัญผมไม่สัมผัสถึงความอึดอัดแม้แต่น้อย ตรงข้ามเหมือนมีสีชมพูวิ้งค์ๆ อยู่รายรอบอบอวลทั่วคันรถ
“มึงลงไปก่อน กูเอารถไปจอดเดี๋ยวตามไป” กนกจอดรถเยื้ยงหน้าประตูทางเข้า ให้ผมกับบอลลูนลง
ส่วนมันกับโจ๊กต้องเอารถไปจอดปั๊ม ซึ่งเลยไปอีกหน่อย
“รีบมาล่ะ” บอกก่อนเปิดประตู ไม่ลืมดึงแขนน้องให้ลุกตาม
“มึงแม่ง..เอาเป๋าตังค์กับโทรศัพท์กูมาเลย” มาเจอน้องหนุ่ยกับไอ้เขมยืนเถียงกันอยู่
หน้าน้องหนุ่ยง้ำจนปากเป็นเส้นตรงแล้ว
“อ่ะ! เอาไป..อย่าให้กูรู้แอบโทรคุยอีก” ไอ้เถื่อนยื่นกระเป๋ากับโทรศัพท์ มีดึงกลับก่อนขู่สำทับ
“แอบเหี้ยไร หึงดิ..กูโทรคุยคนที่มึงแอบชอบนี่” น้องหนุ่ยแหวใส่
“เออ..กูหึง” ไอ้เถื่อนตอบได้กวนส้นมาก หน้าตาออกอาการสุดๆ
“สัด..เลิกยุ่งกูสิวะ ไปสนใจคนที่มึงชอบโน้น!” น้องเหมือนจะงอน
ยังไม่มีใครสังเกตเห็นผมกับบอลลูน ที่ยืนดูอยู่เงียบๆ ห่างพอสมควร
ข้างพวกมันยังมีชายแปลกหน้า แต่งตัวธรรมดายืนมองน้องหนุ่ยสลับไอ้เขมเหมือนสนใจ
แต่ไม่ได้พูดอะไร นักเรียนไม่น้อยชำเลืองดูแต่ไม่มีใครกล้าเสือก ท่าทางไอ้เขมมันกวนขนาดนั้นเนอะ
“กูหึงมึงต่างหาก” เหวอเลย หน้าน้องหนุ่ยซับสีเลือดทันตา
“เอามาเลย..จิ๊” น้องไม่กล้าสบตาไอ้เขม ยื่นมือไปรับกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์
แต่เบือนหน้ามาทางพวกผมจ๊ะเอ๋เข้าพอดี
“อ่ะ!..บู..ไอ้บอล” ครางเรียกชื่อพวกผม
“ดีหนุ่ย..” ผมทัก บอลลูนยิ้มกว้างให้
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่” น้องตะกุกตะกักอายปนเขิน คงไม่แน่ใจพวกผมร่วมเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้าหรือเปล่าสินะ
“เพิ่งมา” รีบแก้ตัว กลัวน้องเขินจนไม่กล้าคุย
“บอล..มึงมาดีเลย” น้องหนุ่ยหันไปพยักหน้าเรียกเพื่อน ที่ยืนหน้าหล่อตาคมสวยจ้องแป๋วอยู่ข้างผม
“หนุ่ย..ลอกการบ้าน” ตลกอ่ะ น้องแบมือทวงการบ้านลอกเฉย
“เออ..เดี๋ยวสิวะ ขึ้นไปลอกบนห้อง” น้องหนุ่ยหน้ามุ่ย..คงไม่คิดว่าบอลลูนจะมาทวงหน้าโรงเรียน
ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงมีเวลาเหลือเฟือ
“ไปสิครับ” ผมพยักหน้าให้น้อง บอลลูนกระตุกมือข้างที่ผมจับอยู่ บอกให้รู้ว่าปล่อยก่อนสิ
ต๊าย!!..เผลอจับมือน้องตั้งแต่ดึงให้ลงรถจนลืมเลย ถึงว่ามีคนมองพรึ่บ เข้าใจมองไอ้เขมกับน้องหนุ่ย
ที่ยืนตั้งท่าใส่กันเสียอีก ที่แท้มองกูนี่เอง...?
“แหะๆ..ไปเถอะเดี๋ยวพี่ตามไป” เขินเลย..ยิ้มแก้เก้อ ค่อยปล่อยมือบอลลูน กะรอโจ๊กกับกนกก่อนค่อยตามไปดูน้อง
บอลลูนสะพายเป้เดินไปหาน้องหนุ่ย ก่อนฝ่ายหลังจะกอดคอเดิน ดูท่าน้องหนุ่ยจะเขย่ง บอลลูนสูงกว่า
แล้วมึงจะพยายามกอดคอมันทำไม น้องคงรำคาญเบี่ยงหลบเป็นฝ่ายกอดคอน้องหนุ่ยเสียเอง เดินไปไม่กี่ก้าว
บอลลูนดันหยุดหันกลับมาหาไอ้เถื่อนเขม
“พี่เขม..หวัดดี” ไอ้เถื่อนเหวอเลย คงเพิ่งนึกได้ว่าลืมทักมันมั้ง
“เออ..อืม..หวัดดี ฝากหนุ่ยด้วยนะ” ไอ้เถื่อนเขิน มือเกาหัวแกรกๆ
ไม่คิดว่าบอลลูนจะเรียกมันพี่สิ ปกติ ‘ไอ้’ นำหน้าตลอด..
“มึงเพี้ยน..กูสิที่ต้องดูแลมัน” น้องหนุ่ยย้อน จริงอย่างว่าทำไมไปฝากบอลลูนดูแลน้องหนุ่ย
ไอ้เขมคงลืมคนไม่ปกติคือบอลลูนต่างหาก
“หนุ่ยพูดไม่เพราะ เรียกพี่เขมสิ” บอลลูนหันไปปรามเพื่อนเฉย เล่นเอาคนถูกปรามหน้าเหวอ
ส่วนไอ้เถื่อนยิ้มกว้างอย่างถูกใจ
“นั่นสิ..เพื่อนมึงแนะแล้ว หัดฟังบ้าง” ได้ทีมันเอาใหญ่
“พี่เขมก็พูดไม่เพราะ เรียกหนุ่ยมึงได้ยังไง” คราวนี้เป็นไอ้เขมบ้าง หน้าเหวออึ้งแดก ส่วนผมขำพรืด
รวมน้องหนุ่ยและผู้ชายที่ไม่รู้เป็นใคร
“ก๊าก!!! บักห่าเขม เจอละอ่อนย้อน” สำเนียงอิสานกลั้วขำถูกใจ แสดงว่ามากับไอ้เขม
“มึงหุบปากไปเลย..ไอ้หิน” ไอ้เถื่อนชี้นิ้วใส่
“อิหยั่ง..เถียงบ่ออกมาลงข่อย” หนุ่มคนนั้นบ่นกระปอดกระแปด ผมฟังเข้าใจมั่งไม่เข้าใจมั่ง
“เด๊กหนุ่ม..อยู่กรุงเทพฯโดนบ่” หันไปถามบอลลูน
“ไม่โดนหรอก ไม่ได้ทะเลาะกับใคร” น้องตอบหน้าซื่อ ไอ้เขมขำกลิ้งไปเรียบร้อย
แม้แต่น้องหนุ่ยที่บอลลูนกอดคออยู่ก็ขำตามจนตัวสั่น
“โดน..บ่แม่นโดน” หนุ่มอิสานเกาหัวบ้าง คิ้วยุ่งพยายามอธิบาย
“อะไร..” บอลลูนงงหนักทีนี้
“มึงเข้าใจไหมเขม” ผมถามไอ้ตัวดี ที่ยืนหัวเราะหน้าดำหน้าแดง
“มันถามว่าอยู่กรุงเทพฯนานหรือยัง” ไอ้เถื่อนแปลให้ฟัง
“เออนั่นแหละ ข่อยสิเว้าเจ้าอยู่กรุงเทพฯนานหลายบ่” หนุ่มแปลกหน้ารีบสมอ้างคำแปลไอ้เขม
“นานแล้ว..ใช่ไหมบู” น้องตอบตรงๆ หันมาถามผมอีก
“อืม..เราเกิดโตที่นี่ ถามทำไม” ถือโอกาสถามเขาบ้าง
“ข่อยสิเห็นหน้าฝาหรั่ง คิดว่าเจ้าคือคนต่างชาติ สิเว้าไทยได้โห๊ะ!”
เขาเห็นน้องหน้าตาเป็นฝรั่ง แต่พูดไทยเลยอยากรู้
สรุป..หนุ่มคนนี้เพิ่งมาจากอิสาน เป็นญาติฝ่ายแม่ไอ้เขมแต่งงานกับคนในพื้นที่
ตอนนี้มาธุระกับครอบครัว เลยฝากลูกชายวัยเดียวไอ้เขมให้มันดูแล อีกสองวันก็กลับแล้ว
ไอ้เถื่อนให้ติดรถมาด้วย ก่อนพาไปซื้อของแถวประตูน้ำ วันนี้มันมีเรียนบ่ายคาบเดียว
ส่วนเรื่องที่มันเถียงกับน้องหนุ่ยผมยังไม่กล้าถาม กลัวดูละลาบละล้วงส่วนตัวไปหน่อย
แยกย้ายเสร็จ กนกกับโจ๊กมาพอดี แบมเพิ่งลงรถพี่ต้นไม่ลืมเข้าไปไหว้ทักทายพี่เขาด้วย
ถือโอกาสนัดเลี้ยงขอบคุณวันอาทิตย์หลังติวเสร็จ ฝากพี่ต้นเชิญพี่โชคแทน ยังไม่ได้ขอบคุณพี่เขาเลย
จากนั้นเราพากันเดินเข้าโรงเรียน ชวนพวกมันแวะไปดูบอลลูนที่ห้องก่อน
น้องเข้าไปกับน้องหนุ่ยล่วงหน้าแล้ว รีบจะไปลอกการบ้าน....
มาอัพ 50% นะคะ สำหรับตอนที่ 30 นี้ พรุ่งนี้จะลงที่เหลืออีก 50% ค่ะ
หลังจากตอนนี้ จะเป็น Part Special Kam จร้า อยากรู้เรื่องราวของ เขมVS หนุ่ย
ได้อ่านตั้งแต่ตอน 31 - 33 สามตอนนะคะ แล้วจะกลับมาเป็น Part ปกติของ บูตัส&บอลลูนค่ะ
เพราะว่าตอนต่อจากนี้ไป ได้รับทราบเรื่องราวในมุมของเขมกับหนุ่ย แถมดราม่าบอลลูนของจริงแหละ
ผ่านการเล่าเรื่องโดยพี่เขม อย่าตืบคนเขียนเด็ดขาดนะ บอกล่วงหน้าก่อน เพราะเกริ่นไว้แล้ว
เรื่องนี้เขียนไปล่วงหน้า อิคนเขียนมิได้แก้ไขแต่ประการใด มาม่าครั้งนี้ ส่งผลให้ My Love ผลิดอกออกผล
เบ่งบานรับลมหนาวตอนรับคริสมาสต์และส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ หรือเปล่าหว่า???
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1194305 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก