ตอนที่ 25 แผนร้ายของคุณหญิงณ บ้านวงศ์ศิวาตระกูล
ผมและเจ้านายได้ย้ายมาอยู่บ้านใหญ่ ซึ่งคุณหญิงแม่ท่านยังไม่ทราบเรื่องที่เราจัดงานแต่งงานกัน ถึงรู้ก็คงไม่มีความหมายสำหรับท่านหรอกครับ ตั้งแต่ที่ผมมาอยู่ที่นี่ก็หลายอาทิตย์แล้ว ยังไม่เคยเจอคุณหญิงแม่เลยซักครั้ง ส่วนเจ้านายก็ไปทำงาน ตอนแรกผมจะตามไปด้วย เจ้านายก็บอกว่าช่วงนี้ต้องรีบเรียนรู้งาน ถ้าผมไปคงไม่มีสมาธิทำงาน ก็เข้าใจนะครับ แต่การที่อยู่แล้วไม่ได้ทำอะไรเลย มันน่าเบื่อ และ เหงามากเลย วันนี้คงต้องโทรถามเจ้านายว่าจะกลับบ้านหรือเปล่า
(ครับ คิมจัง)
“วันนี้เจ้านายกลับบ้านหรือเปล่า ผมจะได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอ”
(กลับไปซิครับ อ้อคิม วันนี้คุณแม่ท่านเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเคส ทำอาหารเผื่อท่านด้วยนะ)
“ได้ครับ”
(รักนะ เดียวผมรีบกลับไป)
“อืม”
ตื่นเต้นมากเลยครับ ไม่คิดว่าคุณหญิงแม่จะกลับมาวันนี้ จะทำอาหารอะไรต้อนรับท่านดีนะ นั้นข้าวหอมนี่น่าไปถามดีกว่าว่าคุณหญิงแม่ชอบกินอะไร
“น้องข้าวหอม”
“ครับ พี่คิม” มองพี่สะใภ้ที่เดินมาหา
“คุณหญิงแม่ท่านชอบอาหารอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า คือ พี่อยากทำให้ท่านกิน” ทำเอาคนฟังขมวดคิ้ว
“อืม เท่าที่ผมรู้ คุณแม่ชอบต้มข่าไก่ใส่หัวปลีครับ”
“หัวปลีเหรอ แล้วพี่จะเอาจากที่ไหนละเนี๊ย”
“เดียวผมพาไปไหม อยู่ในสวนนี่เอง” พลางดึงมือคิมให้ตามออกไป
“นี่ครับพี่คิม” มองตามนิ้วที่ชี้ไปหัวปลีอยู่สูงพอควร
“อืม งั้นน้องข้าวหอมอยู่ห่าง ๆ พี่นะ เดียวโดนลูกหัวปลี”
“ครับ” ไม่กี่นาที คิมก็สอยหัวปลีลงมาได้ พลางเดินเข้าไปหยิบ แต่ก็หน้ามืดขึ้นมา
“พี่คิมเป็นอะไรครับ” ข้าวหอมตกใจที่อยู่ ๆ คิมเซไปมาแล้วล้มลง
“ไม่เป็นอะไรครับ ให้พักสักแป๊บเดี๋ยวก็หาย” ส่งยิ้มให้คนตรงหน้าเพื่อให้คลายกังวล
ในห้องครัว
“พี่คิม ข้าวหอมก็ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของพวกพี่หรอกนะ แต่อยากให้ระวังคุณแม่ละกัน ผมว่าที่ท่านให้มาอยู่ด้วยต้องมี่แผนชัวส์” มองสังเกตุคนข้าง ๆ ที่กำลังหั่นผักอยู่
“ขอบใจนะ ข้าวหอม พี่รู้ แต่ก็อยากให้ท่านเข้าใจพวกพี่ ถึงจะไม่มีทายาทกิจการก็อยู่ได้” พลางมองออกไปยังท้องฟ้า
“ผมจะเป็นกำลังใจให้นะ” กุมมือคิมเพื่อให้กำลังใจ
“ขอบใจนะข้าวหอม” พลางบีบมือตอบเช่นกัน
“เฮ้ย ไอ้ข้าวหอมนั้นเมียพี่นะ อย่าริอาจเชียว” เจ้านายดึงคิมเข้ามากอด พร้อมส่งหน้าดุ ๆ ให้น้องชาย
“โธ่ ขี้ห่วงเขาไปละไม่อยากเป็น กขค ”
“เออ ไปเลย แล้ววันนี้คุณแม่กลับมานะ อย่าออกไปไหนละข้าวหอม”
“ครับ พี่ชาย แต่รีบทำกับข้าวเถอะ เหมือนคุณแม่จะมาแล้ว”
“ได้ครับคุณข้าวหอม รอสักครู่” เจ้านายตะโกนบอกน้องชาย ที่วิ่งเข้ามาแล้วยู่หน้าใส่
ระหว่างรับประทานอาหาร
ผมรู้สึกเกร็งและอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหญิงแม่ ท่านดูสวยและสาวกว่ารุ่นเดียวกัน การพูดคุยระหว่างรับประทานอาหารก็เป็นไปด้วยดี แต่ท่านแทบจะไม่หันมาคุยกับผมเลย เฮ้อ จะทำอย่างไงดี ทุกอย่างเงียบลง จนคุณพงษ์ต้องพูดขึ้น
“เรียนจบแล้ว หนูคิมจะทำงานที่ไหนละ คิดไว้หรือยัง”
“ผมคงจะเปิดร้านอาหารตามที่ตั้งใจไว้ครับ กำลังหาทำเลดี ๆ อยู่ ” ส่งยิ้มให้กับทุกคน ยกเว้นสายตาคุณหญิงที่มองจ้องเขาเป็นพิเศษ
“ดีเลยจ๊ะ งั้นเจ้านายและหนูคิม พรุ่งนี้ไปงานเปิดตัวเพชรของคุณบุษกับแม่ด้วยนะ” หันไปยังเจ้านายและคิม ที่มองหน้ากันอย่างแปลกใจ
“ครับ/ครับคุณแม่”
“แล้ว เจ้านายงานที่เรียนรู้กับคุณแอลไปถึงไหนแล้ว”
“ก็ดีครับ มีบางอันที่ต้องทำความเข้าให้มากขึ้น” พลางตักต้มข่าไก่ให้คุณหญิงแม่ ที่กำลังตักเข้าปาก
“อืม อร่อยจังเจ้านายวันนี้คุณเย็นทำต้มข่าไก่อร่อยมากเลยนะ” คิมได้ยิน ยิ้มอย่างดีใจที่ท่านชอบ
“วันนี้คิมเป็นคนทำครับ”
“เหรอ ก็อร่อยดีใช้ได้เหมาะกับการที่จะเป็นร้านอาหาร” พร้อมส่งสายตาไปยังคิมที่ยิ้มให้คุณหญิง
เฮ้อ พวกผมคงคิดไปเองว่าคุณแม่ท่านจะกลั่นแกล้งอะไรคิมอีกหรือเปล่า แต่อย่างน้อยท่านก็ชมอาหารที่คิมทำแล้วยังชวนพวกผมไปงานเปิดตัวเพชรด้วยคงจะดีกับเรา เจ้านายดึงคิมที่นอนหลับอยู่เข้ามากอด (ผมรักคิมนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะปกป้องคิมให้ได้)
ณ งานเปิดตัวเพชรคุณบุษ
“อุ้ยตาย คุณหญิงชดช้อย เชิญค่ะ วันนี้พาทายาทวงศ์ศิวาตระกูล มาด้วยนะคะ แล้วนั้นพาใครมาด้วยคะเนี๊ย น่ารักจัง” คุณบุษเดินไปหาคิมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“นั้น เพื่อนของเจ้านายค่ะ พอดีจะพามารู้จักกับนักธุรกิจซะหน่อย เห็นคิมเขาอยากจะเปิดร้านอาหาร” พลางยิ้มเยาะให้กับคิมที่เขิน ๆ
“จริงเหรอคะ พอดีเลยค่ะ ลูกชายบุษเขาเคยเปิดร้านอาหารหลายร้านน่าจะแนะนำเรื่องร้านให้กับหนูคิมได้”
“ขอบคุณครับ คุณบุษ แต่ช่วงนี้คิมเขายังไม่เปิดร้านอาหารหรอกครับ เอาไว้โอกาสหน้า” เจ้านายพยายามช่วยคิมที่เกาะชายเสื้อเขา แล้วก็ไม่อยากให้เจอกับเปเปอร์ ถ้าเห็นคิมคงพยายามจับกดชัวส์
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณเจ้านายช่วงนี้เปเปอร์ว่าง ๆ อยู่”
“ขอบคุณครับ คุณบุษแต่ผมคง....”
“รับความหวังดีจากคุณบุษไปเถอะหนูคิม ร้านอาหารเธอจะได้เป็นรูปเป็นร่างตามที่หวังไว้ไง” คุณหญิงยิ้ม แต่แววตาเจ้าเลห์อย่างเห็นได้ชัด
“ค ครับคุณหญิงแม่ ขอบคุณนะครับคุณบุษ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ หนูคิม งั้นให้เปเปอร์ไปหาพรุ่งนี้เลยน่ะ”
“ค ครับ” พลางมองเจ้านายที่อารมณ์ไม่ดี สักพักคุณบุษก็ขอไปคุยแขกท่านอื่น ๆ พร้อมทั้งคุณหญิงแม่ดึงเจ้านาย ไปแนะนำกับนักธุรกิจคนอื่น ๆ ปล่อยให้เขาต้องยืนอยู่คนเดียวเลยเดินไปชิมรสชาติของอาหารไว้เผื่อมีโอกาสรับออเดอร์งานเลี้ยงแบบนี้
(ภาษาเกาหลี)
“ผมชอบไอ้ลูกใส ๆ แล้วสีสวย ๆ นี่จัง คุณรู้จักไหม” ยื่นลูกชุบให้คิมดู อย่างยิ้ม ๆ
“เป็นขนมลูกชุบครับ ผสมด้วยถั่วเหลือง น้ำตาล ”
“อืม น่ากินนะครับ ผมยงกุกครับแล้ว คุณ” ส่งสายตาให้คิมที่หยิบขนมฝอยทองให้
“ผม คิม ครับ อันนี้ขนมฝอยทองน่าจะถูกปากคุณ”
“เฮ้ ยงกุก นายทำอะไรอยู่”
“อ้อ คิมเขาแนะนำขนมให้ทานนะ นี่คิมเพื่อนใหม่ของเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“คิม นี่คริส เพื่อนเรานะ”
“เช่นกันครับ” ไม่นานก็มีคนมารุ่มล้อมคิม แล้วให้เขาแนะนำอาหารไทยที่อยากรู้ ในเวลานั้นคุณหญิงชดช้อยก็ชี้ให้เจ้านายดู ทำเอาเจ้านายถึงกับหงุดหงิดที่มีแต่ผู้ชายรายล้อมคิมไว้ (ดูซะขนาดห่างจากแกไม่กี่ชั่วโมง เด็กนั้นยังไปหว่านเสน่ห์กับผู้ชายคนอื่น ๆ แม่รับไม่ได้หรอกนะถ้าทำตัวแบบนี้เสียชื่อกันหมด) เจ้านายได้ยินกำมือแน่นแล้วเดินไปหาคิมที่ตกตะลึง
ที่เจ้านายลากออกมาจากงาน
“เจ้านายปล่อยผมก่อน เจ็บ”
“ดีแล้วที่รู้สึกเจ็บ คิมทำอะไรรู้จักวางตัวหน่อยซิ คุณแม่ท่านอุตสาห์ค่อย ๆ ยอมรับเราสองคนอยู่นะ”
“ผมแค่อธิบายเรื่องอาหารเท่านั้นแล้วคนก็มามุงกันเยอะ แล้วถามโน่น ถามนี่ ผมเลยปลีกตัวออกมาไม่ได้”
“อืม งั้นคราวหน้าก็ระวังละกัน และผมก็รู้สึกไม่ดีด้วยถ้าคุณอยู่ใกล้กับผู้ชายคนอื่น ๆ ” จับมือคิมไว้แน่น
“อืม ผมจะระวัง ขอโทษนะ” บีบมือตอบเจ้านายให้มั่นใจ
“งั้นเรากลับกันเถอะ”
วันรุ่งขึ้นก็ทำให้ผมกังวลใจยิ่งกว่าเดิม เพราะเจ้านายค่อยกำชับเรื่องพี่เปเปอร์ลูกชายคุณบุษ บอกว่าพี่เปเปอร์ชอบผู้ชาย ตัวเล็ก ตาโต ๆ ให้ระวังตัวไว้อย่าเผลอ มีหวังถูกจับกด ทำเอาไม่กล้าคุยกับคนตรงหน้าที่ยิ้มแบบเจ้าเลห์มาให้ผมเลย ทำอย่างไงดีเจ้านายก็ไปทำงานแล้ว ส่วนน้องข้าวหอมก็ไปเรียนพิเศษ
“น้องคิมครับ อยากทำร้านอาหารแบบไหนบอกพี่ได้เลยนะ” ยื่นแฟ้มหลายเล่มให้คิมดู
“ผมอยากได้แบบธรรมชาติ สำหรับคู่รัก ครอบครัว และเด็กวัยรุ่น ที่ใคร ๆ ก็สามารถมีความสุข สนุกและอบอุ่น เมื่อมาที่ร้านอาหารของผม” คิม พูดไปยิ้มไปจนไม่ได้สังเกตุว่าเปเปอร์มานั่งข้าง ๆ เขาแล้ว
“งั้นเราไปดูร้านอาหารกัน เผื่อมีแบบที่คิมสนใจ” พลางดึงมือคิมออกไป
“คุณหญิงแม่ครับ ผมขอตัวน้องคิมออกไปข้างนอกนะครับ”
“อ้อ ได้จ้า ไปนาน ๆ เลยก็ได้จ๊ะ” มองมายังคิม แล้วยิ้มที่มุมปาก
“ขอบคุณครับ”
ระหว่างที่นั่งรถไปร้านต่าง ๆ พี่เปเปอร์ก็ชวนผมคุยหลาย ๆ เรื่อง จนรู้ว่าเขาเป็นที่ปรึกษาด้านเปิดร้านอาหารและเปิดเองหลายแห่ง แต่ผมรู้สึกว่าทางที่เราจะไปมันไกลและแทบจะไม่มีบ้านคนเลย สักพักก็เจอร้านอาหารที่ให้บรรยากาศอบอุ่น มีเสียงเพลงสบาย ๆ กับบรรยากาศธรรมชาติ พวกผมก็มานั่งได้ก็ลองชิมอาหารหลายอย่าง มีแบบสำหรับผู้ใหญ่ เด็ก หรือ อาหารที่วัยรุ่นชอบกินกัน คิก คิก ผมมีความสุขจังอยากเปิดร้านแบบที่นี่จังเลย
“คิม พี่ว่าตอนนี้ก็ดึกแล้วถ้าเราขับรถกลับคงอันตราย จะเป็นไรไหมถ้าจะค้างคืนกับพี่ที่นี่” คิมชะงัก เขาไม่คิดว่าจะต้องค้างคืน เพราะถ้าเจ้านายรู้คงโกรธเขาแน่ แต่ถ้าขับไปตอนนี้ก็อันตรายอย่างที่พี่เปเปอร์บอก
“ได้ครับ อย่างไงเราก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน” ส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า ที่ยิ้มด้วยมุมปาก
พอกินอาหารเสร็จพวกผมก็เปิดห้องไว้ แต่โชคไม่ดีที่เหลือแค่ห้องเดียว ทำไงดีคงไม่เป็นอะไรใช่ไหมอย่างไงถ้ามาจูโจมก็เจอกับไอคิโดของผมก่อนละกัน
“คิม คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดียวผมโทรบอกคุณหญิงแม่และเจ้านายให้”
“ไม่เป็นไรครับ เดียวผมโทรบอกเจ้านายเอง” เดินไปหยิบมือถือ แต่ก็ถูกเปเปอร์คว้าไป แล้วขว้างไปที่ผนังห้องน้ำ มือถือแตกกระจาย
“พี่เปเปอร์ทำไมทำอย่างนี้ละครับ”
“ก็ทำแบบนี้ไง” ผลักคิมให้ล้มลงบนเตียง แต่ก็หลบใช้ศอกกระทุงท้องคนตรงหน้า แล้ววิ่งหนีไปยังประตู
“แกร็ก หยุดอยู่ตรงนั้นเลยถ้าไม่อยากเจ็บตัว ออกห่างจากประตูซะ” เปเปอร์ ยกกันเล็งไปที่คิมค่อย ๆ ออกห่างจากประตู
“พี่เปเปอร์ผมขอร้องละครับ อย่าทำอะไรผมเลย” คิมอ้อนวอนคนตรงหน้าที่เอาเชือกมัดมือเขาไว้กับเตียง แล้วถอดเสื้อผ้าออก
“หึ หึ อยู่เฉย ๆ ซิครับ” ค่อย ๆ จูบลงซอกคอของคิมที่บิดหนีไปมา
“ฮือ เจ้านาย ช่วยผมด้วย เจ้านาย ช่วยผมด้วย ผมกลัว ช่วยผมด้วย ขอร้องเถอะครับพี่เปเปอร์อย่าทำเลย ผมไปทำอะไรให้พี่รู้สึกไม่ดีหรือโกรธผมหรือเปล่า ใช่ตอนนั้นที่ผมไม่กล้ากินน้ำปั่นที่พี่สั่งพิเศษมาให้ใช่ไหม ฮือ ผมขอโทษนะครับ ที่ไม่กิน พี่คงน้อยใจใช่ไหม ผมขอโทษนะครับ ขอโทษจริง ๆ ”
“โว๊ย หยุดพูดซักที หมดอารมณ์หมด” แล้วเดินออกจากห้องไป ซักพักเปเปอร์ก็กลับมาแล้วแก้เชือกให้คิม ที่มองเปเปอร์อย่างไม่ลดละ
“ไม่ต้องจ้องพี่ขนาดนั้นก็ได้ ขอโทษนะที่จะขืนใจเรานะ” พร้อมล้มตัวลงนอนกับเตียงอย่างเซ็ง ๆ
“..............................................”
“พี่ก็ไม่อยากทำอย่างนี้หรอก เพราะยัยคุณหญิงชดช้อย ยื่นข้อเสนอมาให้คุณแม่พี่ว่าจะช่วยเรื่องเปิดตัวเพชร ก็อย่างที่เห็นเป็นไปด้วยดีกับแลกให้พี่จัดการคิม” คิม เจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ยิน คุณหญิงแม่ไม่เคยพยายามเข้าใจพวกเขาเลย
“แล้วพี่จะทำอย่างไง ถ้าคุณหญิงรู้ว่าไม่สำเร็จ”
“ยังจะมาเป็นห่วงพี่อีกนะ เดียวพี่บอกคุณหญิงเองว่าหาโอกาสไม่ได้และอีกอย่างดูท่าว่าถ้าพี่บอกว่าไม่สำเร็จยัยคุณหญิงนั้นคงจะหาคนอื่นทำกับคิมอย่างนี้อีก”
“ครับพี่เปเปอร์”
“และไม่ต้องกังวลนะ พี่มีแฟนแล้วตอนนี้อยู่ต่างประเทศนะ งั้นเรานอนกันเถอะแล้วเรื่องเจ้านาย สู้ ๆ นะ ” พลางลูบหัวคิมอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณนะครับ” ส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า ด้วยความรู้สึกหลากหลายเขาควรจะรับมือกับคุณหญิงแม่อย่างไงดี
To Be Continued
คิมจังสู้ ๆ นะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
