19 กรกฎาคม 2550
ผมเองก็เพิ่งจะรับรู้ว่าการที่ผมมีความสุข กับการใช้ชีวิตคู่ของผมและหมู หมูเค้าต้องรับแรงกดดันจากครอบครัวเค้าอย่างมาก เค้ายอมที่จะทุกข์ใจเพียงคนเดียว โดยที่ไม่ยอมให้ผมได้มีโอกาสได้รับรู้ความทุกข์ของเค้าเลย ในขณะที่ผมมีคนรายล้อมร่วมทุกข์และสุข แต่กับหมูนั้น เค้ามีเพียงผมคนเดียวทีอยู่เคียงข้าง ผมเหมือนคนที่เห็นแก่ตัวโดยไม่ตั้งใจใช่หรือเปล่า
การแยกกันอยู่ครั้งนี้เป็นความตั้งใจของผมเอง โดยที่ผมเองต้องการให้หมูได้มีโอกาสได้พบเจอใครสักคนที่เค้าอาจจะมีความสุขได้ โดยที่ไม่ต้องทนรับแรงกดดันจากครอบครัวของหมู ถึงผมจะเจ็บปวดกับการตัดสินใจที่เหมือนบ้าๆนี้ แต่ผมเองก็เต็มใจของผมเองด้วย ผมไม่อาจจะทนให้หมู ต้องละทิ้งทุกอย่างเพื่อผมได้อีกแล้ว
ในเมื่อหมูทำเพื่อผมได้ผมเองก็ต้องทำเพื่อหมูได้เช่นกัน การทำอย่างนี้ผมรู้มันเจ็บปวดทั้งตัวผมเองและหมูด้วย
" เฮ้ยคิดอะไรอยู่วะมึง " เสียงทักของไอ้โชคทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิด ผมหันไปมองมันที่มายืนข้างๆตัวผมที่นั่งอยู่ ไอ้โชคและไอ้นุยืนส่งยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่ถึงจะผ่านไปอีกกี่ปีมันยังคงเหมือนเดิม รอยยิ้มที่จริงใจ
" มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะพวกมึง "
" มึงต่างหากไอ้เล็กนั่งใจลอย จนพวกกูสองคนเดินเข้ามาในบ้านมึงแล้ว มึงยังไม่รู้ตัวอีก "
" มึงจะบอกพวกกูได้หรือยังวะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มึงกับหมูถึงต้องแยกกันอยู่อย่างนี้วะ " ไอ้นุถามขึ้นมา
หลังจากมันนั่งลงที่เก้าอี้
หลังจากผมเล่าเรื่องราวที่พี่ของหมู เค้ามาเยี่ยมผมหลังจากผมผ่าตัดแล้ว มันสองคนนั่งเงียบอยู่นานก่อนที่ไอ้โชคมันจะเป็นคนทำลายความเงียบนั้น
" มึงเปลี่ยนไปมากนะ เล็ก ถ้าเป็นสมัยก่อนมึงคงสนใจคำพูดใครๆแบบนี้แน่วะ ในเมื่อมึงตัดสินใจทำมันลงไปแล้ว กูรู้ว่ามึงต้องคิดดีแล้วละ " ไอ้โชคพูดพลางเอามือมันมาโอบไหล่ผม
" แต่ว่ามึงจะตัดใจจากหมูได้จริงๆเหรอว่ะ " คำถามที่เหมือนมีดกรีดเข้าไปในหัวใจของผม จากคำถามของไอ้นุ
ทำเอาผมสะอึกไปเลย
" กูไม่ห้ามที่มึงทำแบบนี้หรอกวะ เล็ก แต่ถ้าผลที่มันตามมามันจะทำให้มึงเจ็บเหมือนตอนเรื่องของไอ้หมงอีก กูเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นวะ "
" นุมึงรู้ไหม กูเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้แต่ ว่ากูมองไม่เห็นทางอื่นนอกจากทางนี้อีกแล้ววะ "
" แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปวะ เล็ก " คราวนี้เป็นไอ้โชคที่ถามผมบ้าง
" กูเองยังไม่รู้เลยวะ กูจะทำยังไงต่อไป ตอนนี้กูไม่อยากจะคิดอะไรทั้งนั้น "
" แล้วนี้มึงเจอหมูบ้างหรือเปล่าวะตั้งแต่มึงแยกกันอยู่นี้ " ผมส่ายหน้าแทนคำตอบของไอ้นุมัน
" มึงอย่าทำอย่างนี้เลยวะ เล็ก มึงรู้ตัวหรือเปล่าวะ มึงกำลังทำร้ายหัวใจของตัวมึงเอง และที่สำคัญมึงกำลังทำร้ายหัวใจของคนที่มึงรักด้วย "
" แต่ที่กูทำไปเพราะกูหวังดีกับหมูนะโว๊ย "
" ในชีวิตคนเรามันจะเจอคนที่เรารักและรักเรากันสักกี่คนกันวะ ในเมื่อมึงเจอแล้วมึงจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปเพราะคำว่าค่านิยมของคนเท่านั้นเหรอวะ เล็ก "
" แต่คนที่มึงพูดถึงนะ เป็นคนในครอบครัวของหมูของเค้านะไอ้โชค "
" ก็แล้วยังไง คนเรานะมันต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น ไม่ผิดที่ครอบครัวของหมูเค้าจะหวังให้หมู
เดินตามทางที่พวกเค้าคาดหวังไว้ ความหวังดีบ้างที่มันก็ทำร้ายคนที่เรารักได้เหมือนกันเล็ก "
" ไอ้นุมันพูดถูกนะเล็ก มึงรู้ไหมว่าไอ้ความหวังดีที่มึงว่ามานะ กำลังทำร้ายตัวมึงเองและหมูด้วย "
" กูรู้ " ผมตอบมันไปด้วยเสียงอ่อยๆ
" มึงรู้แล้วมึงยังทำอีกเหรอวะ มึงรู้ตัวเองหรือเปล่า มึงกำลังปล่อยให้ใครก็ไม่รู้ มาทำลายความรักและชีวิตมึงอยู่นะ กูว่ายังไม่สายเกินไปนะ ที่มึงจะหยุดเรื่องนี้ ใช่ไหมไอ้นุ " ไอ้นุพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้โชคมัน
" กูเห็นด้วยกับไอ้โชคมันนะ เล็ก พวกกูสองคนรักมึงนะ รักของมึงที่มึงค่อยๆช่วยกันสร้างขึ้นมา มึงจะปล่อยให้มันจบพังทลายเพราะ คนแค่ไม่กี่คนเหรอวะ "
" มึงยังไม่ต้องตอบคำถามพวกกูตอนนี้ก็ได้ แต่กูมีอะไรจะให้มึงฟังสักหน่อย "
พูดจบไอ้นุมันก็ล้วงมือเข้าไปหยิบอะไรบ้างอย่างมาจากเป้ของมัน แล้วยื่นมาให้ผม ผมรับมันมาแล้วจ้องมองหน้าของไอ้นุกับไอ้โชค พวกมันพยักหน้าให้ผม ผมมองเครื่องเล่นเอ็มพี3 ที่อยุ่ในมือก่อนจะหยิบหูฟังเสียบที่ใบหูแล้วกดปุ่มเล่นเพลง แล้วเสียงที่ผมคุ้นเคยก็ค่อยๆก็ดังขึ้นมา
" เล็ก เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ เราไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราบอกนายได้ อย่างแน่ใจที่สุด
เรารักนายนะ และจะไม่มีวันหยุดรักนายด้วย " จบเสียงพูดของหมูแล้วก็มีเสียงดนตรีดังขึ้นมาแทน
ผมฟังจบผมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย
เธอลืมใช่ไหม ที่เราเคยสัญญา
ว่าจะรักษารักเราให้นานเท่านาน
หมื่นพันนาที ที่เราเคยร่วมชีวิตด้วยกัน
ไม่สำคัญหรือไร
เธอลืมใช่ไหม กี่วันที่สวยงาม
เธอยังเคยย้ำว่าเรานั้นโชคดี
ที่พบรักแท้ และมีกันอยู่อย่างนี้ทุกที
ไม่รู้จำได้ไหม
ช่วยคิดช้าๆก่อนคำที่ใช้ทำร้ายจิตใจ
จะทำอะไรทบทวนหัวใจให้ดี
อย่าทำให้เราต้องร้าวราน
ในบางคำที่ใช้อารมณ์เสี้ยวนาที
ถ้ายังรักกัน (อภัยนะเธอ )
ยังจำได้ไหม ฝ่าฟันมาเท่าไร
กว่าจะมาถึงที่เรานั้นยืนอยู่
บอกฉันได้ไหม
รักที่เราได้หล่อเลี้ยงเฝ้าดู
ไม่เสียดายเลยหรือไร
ช่วยคิดช้าๆก่อนคำที่ใช้ทำร้ายจิตใจ
จะทำอะไรทบทวนหัวใจให้ดี
อย่าทำให้เราต้องร้าวราน
ในบางคำที่ใช้อารมณ์เสี้ยวนาที
ถ้ายังรักกัน (อภัยนะเธอ )
อย่าทำให้เราต้องร้าวราน
ในบางคำที่ใช้อารมณ์เสี้ยวนาที
ถ้ายังรักกัน อภัยนะเธอ
http://www.mbaprogramsthailand.com/wp-content/uploads/Pramote - Ta Yang Rak Kan.wma
http://bignose.exteen.com/20070514/entryขอคุณเจ้าของบล๊อคนี้ด้วยนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
