หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[gobgab]

..........อารมณ์หวานปนหื่น..........

[suregirl]

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก  โมบรรยายได้สุดยอดเลยอ่ะ
 เหมาะสมกันดีเนอะ หื่น พอๆกันทั้ง คู่ คริ คริ คนอ่านเลยได้กำไร 
มาลงต่อเร็วๆนะจ๊ะ   

[~ScAreD:SAcreD~]

  หื่นได้ใจ มัก มัก 

ตาคิมเนี่ย เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนมากมาย หลายรอบจัง (อึดโคดดดดด) กินไรเข้าไป กระซิบบอกกันมั่งดิ  อิอิ

ม่ายช่ายล่ะ

อารมณ์ตบ-จูบเนี่ย เข้าทางแฮะ ชอบใจมากมาย 

เอาอีก เอาอีก

โมน้อยมาต่อไวๆนะ
(ไม่ดิ โมเขียนไปไกลแล้ว แน๋วที่ร๊ากกก อย่ากั๊ก รีบลงนะ )

[-i z e l i z e-]

ต่อไวๆๆเน้อค่า

พี่คิมหื่นได้ใจแหะ

[HydrA]

คิมอ่ะเค้าแบบว่ารักโมม๊ากอ่ะ  โมแบบว่าเค้ามีชีวิตและอิสระของเค้าแต่เค้าก้อยังรักและเกรงคิมด้วย

[โมโม]

อานะ คือ แบบาว่ :impress:า ขออายย้อนหลัง ได้ป :-[ะ

แฮะ....เข้ามาอ่านดูอีกที ป้าด ติโธ่ ตูทำไม เป็นไปได้ถึงเพียงนี้ กกาซิก กาซิก 

[gobgab]

...........เขียนมาขนาดนี้.ยังอายอีกหรอคับคุณโม........

[โมโม]

โป้ง กรอบแกล๊บบบบ ...

ไปดีกว่า ชิ 

[~ScAreD:SAcreD~]

ไปดีกว่า ชิ 

ไปให้คิมปลอบอ่ะดิคับ โม อิอิ

คิมปลอบท่าไหนอยากลืมเอามาเขียนให้อ่านกันนะ จะรอออออ

ระหว่างนี้ ขิจิ้นไปพลางๆ 

[abcd]

ตอนที่ 29


วันนั้นผมกับไอคิมก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่าครับ..ชดเชยเวลาร่วม 2 เดือนที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลย…หลังจากหยอกล้อกันตามประสาคนมีใจให้กัน จนไอคุณคิม มันคึก..มันก็จัดการอุ้มผมเข้ามาทำกิจกามเข้าจังหวะ กันในห้อง..ผมก็ทั้งเหนื่อยทั้งล้า..แต่จะบ่นไปใยให้เปลืองแรง..ห้ามไปก้เท่านั้นแหละ...เสียแรงเปล่า เอาแรงไปทำอย่างอื่นดีกว่า อาฮุ อาฮุ

ไอนี้มันเซ็กจัดจริงๆนะครับ..วันนั้นทั้งวัน รวมทั้ง ทั้งคืนด้วย มันฟัดผมซะจนผม ตัวซีด ไปหมดเลยอะ ไม่มีแม้แต่แรงจะหายใจเลยก็ว่าได้..หนังสือหนังหา ที่ปกติจะอ่านทุกวันอย่างน้อยวันละ 1 ชม...วันนี้ยังไม่ได้อ่านเลยซักนาทีเดียว...วันสอบก็ใกล้เข้ามาทุกขณะจะเอาอะไรไปสอบน้อ ไอโม...บ่นไปงั้นแหละความจริงแล้วก็มีความสุขอะครับ ที่มีไอตัวป่วนมันป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆผมตลอดเวลา

เช้าของอีกวัน ไอคิมมันก็จัดให้ผมอีก 1 ดอกครับ..ผมก็คิดว่ายังไงวันนี้ผมก็ต้องไปทำงานให้ได้ แต่สุดท้ายเมื่อโดนไปอีกดอก ก็ต้องถอดใจ โทรไปสั่งงานที่หน้างาน ก็โทรหาพี่สมชายอะแหละ..พอสั่งงานเรียบร้อยก็มานอนกก อยู่กับไอคุณคิมมันอีกทั้งวัน..โดนไปอีกหลายดอกครับ..

และเย็นวันนั้นหลังจากที่ผมกับไอคิมอาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อยแล้ว..โดนไปอีกดอกที่ห้องน้ำ (หง่ะ..บอกเค้าทำไมเนี๊ยะ) ผมกับมันก็กะว่าจะไปหาไรกินกันที่หาดอะครับ เป็นเวลา เกือบ 6 โมงเย็นได้มั้งครับ..อันตัวผมก็เพลียมากมายเจ็บๆแสบๆที่ก้นอยู่ แต่ก็อยากจะออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้าง...หลังจากที่หมกตัวอยู่ในห้อง มา 2 วันเต็มๆ…

หลังจากที่ผมกับมันออกจากห้องเรียบร้อย ไอคุณคิมมันก็จัดการล๊อคห้อง มือมัน ก็คว้าหมับเข้าที่คอผมแล้วล๊อคไว้แน่น...ผมกับมันก็ค่อยๆเดินไปรอลิฟท์กันอะครับ..ต้องค่อยๆเดินครับไม่งั้นแย่เลยครับผมหน่ะ..ไม่มีแรงเดิน...

ติ๊ง

ประตูลิฟท์ค่อยๆเปิดออก ผมก็ไม่ได้สนใจซักเท่าไหร่หรอกครับ ว่าใครที่กำลังจะเดินออกจากลิฟท์..ผมมัวแต่หัวร่อต่อกระซิก กับไอคิมมันอยู่หน่ะ...

“พี่ครับ..” น้ำเสียงที่คุ้นเคย ได้ดังขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับมืออันหยาบกร้านของใครบางคนที่คว้าหมับ เข้าที่ข้อมือผมก่อนที่ผมจะเดินสวนเข้าไปในลิฟท์

“เฮ้ย อะไรของมึงเนี๊ยะ..”พร้อมกับข้อมือผมที่โดนกระชากกลับ

ไอคนที่ทักผมเมื่อกี้ ก็กระเด็นหวือไปกระแทกกับผนังลิฟท์ทันทีเลยครับ พร้อมทั้งร่างอันใหญ่โต ของไอชั่วคิมก็มาบังผมไว้ทั้งตัว...ผมก็เกิดอาการงงเล็กๆ ครับ ผมชะโงกหน้าออกมามองว่าเกิดอะไรขึ้น และใครที่ทักผมกัน...
ก็พอดีกับที่ผมเห็นว่าไอคิมมันกำลังเงื้อหมัดจะฟาดเข้าที่หน้าไอเก่งพอดีอะครับ กำแหละ น้องเก่งที่น่ารักของกู..มาทำไมเนี๊ยะ..
 
“เฮ้ย..คิม..อย่า..นี้คนของเราเอง...” ผมพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับเอาตัวไปบัง ไอเก่งมันไว้..

“มันเป็นใคร/ใครอะพี่” ไอเก่งกับไอคิมมันพูดขึ้นมาพร้อมกันอะครับ

ไอเก่งมันเอามือมันมาจับที่ต้นแขนด้านซ้ายผม..พอไอคิมมันเห็นดังนั้นก็คว้าหมับเข้าที่เอวผมเหมือนกัน...แล้วมัน 2คน ก็จ้องหน้ากันเขม็งเลยครับ..หง่ะ..ไอโมปวดหัวจี๊ดเลยครับ..โอยอะไรกันวะเนี๊ยะ..เก่งๆกันทั้งนั้นเลยนะพวกมึงเนี๊ยะ ฮึ่ม..กลางวันแสกๆ ในลิฟท์ด้วย พวกมึงยังกล้านะ แม่ม...กูอายคนโคตร..

“พอเลย ทั้ง 2 คน..เราหิว...เก่ง ไปกินข้าวด้วยกันนะ” ผมพูดเบาๆ อย่างเหนื่อยใจสุดขีด..แล้วยื่นมือไปกดลิฟท์ให้ลงไปยังชั้นล่าง ลิฟท์ค่อยๆเลื่อนลง แต่มันทั้ง 2 คนก็ยังไม่ปล่อยผมซักที..

“ปล่อยได้แล้วมั้ง..เด๋วคนก็ได้แตกตื่นกันหมดหรอก..อ๋อ..เก่งนี่คิม คิมนี่เก่ง”ผมทำหน้าตำหนิพวกมันนิดหน่อย ...พอพวกมันปล่อย ผมก็แนะนำให้พวกมันรู้จักกันสั้นๆ..และผมก็คาดว่าทั้งไอคิม ทั้งไอเก่งมันคงรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร..

และในระหว่างที่อยู่ในลิฟท์ไม่กี่นาทีนั้น บรรยากาศมันช่างอึดอัดเหนือจะรับจริงๆเลยครับ...ผมก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ..ตอนไอคิมกับไอนัทนั่นกูก็แทบเอาตัวไม่รอดแล้วนี้กูจะเป็นยังไงเนี๊ยะ..กูหนอกูไม่น่าเลย...เฮ้อ...ผมก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกอย่างปลงๆ...
ติ้ง

พอลิฟท์เปิดผมก็เดินนำหน้าพวกมันทั้ง 2 คนออกมาเลยครับ เดินตรงดิ่งออกไปยังลานจอดรถซึ่งรถของผมได้จอดนิ่งรออยู่แล้ว...พอถึงรถผมก็ยื่นกุญแจรถส่งให้ไอคิม โดยมีไอเก่งเดินตามผมมาต้อยๆเช่นเคย..ไอคิมมันรับกุญแจไปจากมือผมพลางจ้องหน้าผมอย่างคาดโทษ ผมก็ได้แต่เงียบเท่านั้นแหละครับ ทำไรได้เล่า...

พอไอคิมมันเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับ ผมก็หันหน้าไปยิ้มให้ไอเก่งหน่อยนึง.. แล้วพยักหน้าให้มันไปขึ้นด้านหลัง ไอเก่งมันมองหน้าผมเขม็งเหมือนกัน แต่แววตามันไม่เหมือนกับไอคิมหรอกนะครับ.ตามันส่อแววสงสัยอย่างชัดเจนเลยครับและยังมีแววผิดหวังปนมาอีกด้วย..

“พี่..ผม...” ไอเก่งมันพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่เงียบมานาน ผมก็ตั้งท่าจะเปิดประตูรถหล่ะครับ

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ไปขึ้นรถซะ” พูดเสียงนิ่งๆ เป็นเชิงออกคำสั่ง

ไอเก่งมันทำหน้าไม่พอใจเล็กๆ แต่ก็ยอมเปิดประตูเข้าไปประจำที่นั่งด้านหลัง ...ส่วนตัวผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านหน้า...ข้างคนขับนั้นหล่ะ...พอผมเข้าไปนั่งไอคิมมันก็มองผมแว้บนึง มันสตาร์ทรถรออยู่แล้วอะครับ.. ผมยังไม่ทันปิดประตูรถเลยด้วยซ้ำ มันก็กระชากรถออกทันทีเลยครับ..ผมที่ยังไม่ทันได้นั่งให้เรียบร้อยก็ถลาไปตามแรงกระชาก แล้วหัวผมก็ชนกับกระจกด้านหน้าเสียงดังปัง เลยทีเดียวครับ

“โอ๊ะ..” ผมร้องออกมาด้วยความตกใจและเจ็บจี๊ดๆ..เจ็บ อะเจ็บ ชิบหายเลยฮือ.. แม่ม ไอชั่วหนิ น้ำตาแทบร่วงครับไอโม...

“พี่เป็นไร เปล่าอะ...” ไอเก่งมันพูดขึ้นเสียงตกอกตกใจ
แล้วมันก็ชะโงกหน้าเข้ามาหาผมอะครับ มือมันก็ยื่นมาจับหน้าผมไว้ให้หันไปหามัน...รถกระตุกหยุดกึก อยู่กับที่

“เฮ้ย..เอามือมึงออกไปจากหน้าเมียกูเลย...” ไอคิมมันตวาดขึ้นเสียงดังเลยครับ
ตัวมันก็ถลาเข้ามาผลักไอเก่งสุดแรง..จนไอเก่งกระเด็นออกจากตัวผมอีกครั้ง..มืออีกข้างของมันก็คว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้ทั้งตัวด้วยความหวงแหน สุดชีวิต... คราวนี้ดูท่าไอเก่งจะไม่ยอมครับ มันถลาเข้ามาหาไอคิม..แล้วคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อไอคิมแล้ว เงื้อหมัดขึ้น...ที่หมายที่ผมคาดว่ามันน่าจะเล็งๆ ไว้ คือดั่งจมูกโด่งๆ ของไอชั่วคิมนั้นหล่ะครับ

“มึงพูด เอี้ย อะไรของมึงเนี๊ยะ...มึงไม่เห็นเหรอว่ามึงทำให้พี่ กูเจ็บ” ไอเก่งมันพูดตวาดกลับมาบ้างก่อนที่มันจะปล่อยหมัดเข้าใส่ใบหน้าไอคิม..
ไอคิมมันก็จัดการเอาแขนที่ว่างอยู่อีกข้างของมันที่ยาวกว่าแขนไอเก่งมาก ยื่นไปผลักหัวไอเก่งออก..แขนอีกข้างที่กอดผมอยู่ก็กอดแน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก

“เก่ง หยุด.คิมพอซะทีเถอะ..จะกัดกันไปถึงไหน.” ผมร้องออกมาอย่างเหลืออด..และไอเก่งมันก็มองหน้าผมกับไอคิมสลับกัน
 
“ฮึ่ย..” มันร้องออกมาอย่างขัดใจ แล้วปล่อยคอเสื้อไอคิม
พอไอเก่งปล่อยคอเสื้อมัน ไอคิมก็เอามือข้างที่ผลักหัวไอเก่งอยู่เมื่อกี่ นี้ มาลูบๆที่หัวผม..

“ขอโทษ เจ็บมากไหม” มันพูดกับผมเสียงเบาๆอย่างสำนึกผิด และมันก็จุ๊บเบาๆลงบนหน้าผากผมที่ผมคลำๆดูเมื่อกี้รู้สึกว่าจะปูดๆ ขึ้นมาด้วยแหละ..

“เจ็บดิ..ถามได้...” ผมพูดขึ้นมาอย่างมีน้ำโห โกรธมากมายเลยทีเดียว ไม่ได้โกรธเฉพาะไอคิมหรอกครับ โกรธไอเก่งด้วย แม่มม

“ไม่กง ไม่กิน มันแล้ว..แม่ม” ผมพูดขึ้นมาพลางสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของไอคิมมัน
เปิดประตูรถผลัวะ แล้วเดินแก้มวิ่ง กลับเข้าไปในอพาร์ทเม้น ความเพลียความเมื่อยความเหนื่อย..ที่มีอยู่เมื่อกี้นี้หายไปเกือบหมดเลยครับ..เหลือแต่ความโกรธ แม่ม พวกมึงเห็นกูเป็นอะไรเนี๊ยะ..ฮึ่ม เซ็งเว้ย..

ผมคิดอย่างขัดใจ ผมไม่ต้องรอลิฟท์เลยครับพอกดปุ๊บลิฟท์ก็เปิดออกทันที ผมรีบเดินเข้าไปในลิฟท์แล้วกดเลขชั้นที่ต้องการ..ก่อนที่ลิฟท์จะปิดลงผมได้มองเห็นไอเก่งวิ่งตามผมมาติดๆ ตามหลังมาด้วยไอคิม..แม่ม..เชิญต่อยกันให้หนำใจเลยมึง หน้าไหนก็พอๆ กันทั้งนั้นแหละวะ...

แล้วลิฟท์ก็มาหยุดบนชั้น 6 ชั้นที่ผมพักอยู่นั้นเอง ผมก้าวขาออกจากลิฟท์เอากุญแจไขประตูห้องเข้าไป แล้วไปล้มตัวหงายหลังตึงบนเตียงด้วยอาการเซ็งจัด...อดแดกข้าวเลยกูแม่ม...เฮ้อ..

[abcd]

ตอนที่ 30

 
ผมนอนหงายเป็นศพอยู่บนเตียงได้ไม่นาน ครับ ผมก้ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเข้ามาดังแอ๊ดเบาๆ แต่ก้อทำให้ผมรู้สึกตัวแหละน่า ก็ผมกำลังรออยู่เลยหนิ...ไม่งั้นก็ล๊อกห้องไปแล้วหล่ะชิ...

เสียงฝีเท้าที่ย่ำเข้ามาในห้องทำให้ผมรู้ว่า .มีคนเข้ามาในห้องแค่คนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้โงหัวขึ้นมามองหรอกนะครับ ผมคาดว่าคนที่เข้ามาน่าจะเป็นไอคิม...แล้วไฟในห้องก็สว่างวาบขึ้น ..ตอนผมเข้ามาผมไม่ได้เปิดไฟหน่ะครับ..

“พี่ครับ...” เสียงเรียกเบาๆ อย่างเกรงอกเกรงใจ ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจเล็กๆ
ด้วยคนที่ผมคิดว่าจะเข้ามาในห้องคือไอคิม...พอผมได้ยินเสียงไอเก่งผมเลยแปลกใจหน่ะ...แต่ก็แค่นั้นแหละครับ...คงถึงเวลาที่ต้องเคลียร์กับไอเก่งแล้วสินะ..ตอนแรกคิดว่าจะพูดกับมันตอนที่มันสอบเสร็จ...เห็นทีต้องพูดวันนี้แล้วหล่ะ... แล้วไอคิมมันหายหัวไปไหนหล่ะเนี๊ยะ

“หือ...” ผมขานรับมันเบาพอกัน
แต่ผมก็ไม่ยอมลูกขึ้นอะครับ ยังนอนหงายอ้าซ่าอยู่นั้นแหละ รู้สึกหมดแรงหน่ะ..ความเหน็ดเหนือยเมื่อยล้า มันได้เข้าครอบงำผมอีกรอบแล้ว..ปวดตามเนื้อตามตัวไปหมด...

“คนที่ชื่อคิม...เป็นคนที่พี่รัก จริงๆใช่ไหมครับ...” เสียงไอเก่งมันดังขึ้นแผ่วๆพร้อมๆกับที่เตียงข้างตัวผมไหวยวบ..
และผมก็รู้สึกว่าไอเก่งมันได้ล้มตัวลงนอนข้างๆผม..และมันก็เอาหน้าซบลงกับอกผม ผมก็เอาแขนโอบกอดมันไว้ทันทีเหมือนกัน. แล้วลูบหัวมันเบาๆ...พี่ขอโทษนะเก่ง พี่ขอโทษ..

“อือ..ใช่..” ผมยอมรับกับไอเก่งมันตรงๆ ผมคงทำได้แค่นี้หล่ะครับ

“เค้าคงรักพี่มากเหมือนกันสินะ..ฮึก..” ไอเก่งมันตัวสั่นสะท้านขึ้นมาเฉยๆครับ
ผมรีบลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่งทันทีเลยครับ โดยผมได้ดึงไอเก่งให้ลุกขึ้นมาด้วย...แล้วผมก็ยื่นมือไปจับไหล่มันไว้ทั้ง 2 ข้าง..ผมกับมันจ้องตากันนิ่ง ผมเห้นน้ำตาไอเก่งมันร่วงเผาะๆเลยแหละ สะเทือนใจยังไงบอกไม่ถูกอะ...

“เก่ง...” ผมเรียกชื่อมัน อย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี

“เค้าหล่อจังเลยนะพี่..ฮึก..และดูท่าจะรวยมากด้วย...ฮือ.. ผมเคยคิดว่า ถึงพี่จะรักใครอยู่..ตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่กับพี่ ผมคิดว่าจะใช้โอกาสที่ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่มากกว่า ทำให้พี่เปลี่ยนใจมารักผมให้ได้..ฮึก แต่ผมเห็นแล้ว ผมคงสู้เค้าไม่ได้แล้วหล่ะ ฮือ..พี่ครับ เป็นผมไม่ได้เหรอ..พี่รักผมไม่ได้เหรอครับ..ผมรักพี่นะ ถึงผมจะไม่หล่อเท่าเค้า ไม่รวยเท่าเค้า แต่ผมก็รักพี่นะ ฮือ..” ไอเก่งมันพูดพร่ำเพ้อออกมาไม่หยุด...ผมรู้สึกสงสารมันขึ้นมาจับใจเลยครับ ผมดึงมันเข้ามากอดไว้แนบอก...

“พี่ขอโทษ เก่ง พี่ขอโทษจริงๆนะ...” ผมพูดไม่ออกครับ พูดได้แค่นี้จริงๆ..

“พี่ พี่เกลียดผมไหม ฮึก” ไอเก่ง มันถามผมพลางสะอื้นฮักๆอยู่กับอกผม

“ถามบ้าไรงั้นอะ พี่จะเกลียดเก่งทำไม” ผมพูดออกมาเบาๆพลางลูบหัวมันไปมา...

“พี่ชอบผมไหม..ฮึก..พี่ พี่ชอบผมไหมครับ” ไอเก่งมันถามผมเสียงอู้อี้

“ชอบสิ..เก่งเป็นเด็กดีออก ถ้าพี่ไม่ชอบเก่ง พี่จะทำทุกอย่างเพื่อเก่งทำไม” ผมตอบกลับมันไปเบาๆ..

ไอเก่ง มันดึงตัวออกจากอ้อมกอดผม แล้วมองสบตากับผมผ่านม่านน้ำตาของมัน..ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตามันเบาๆ..เฮ้อ..เก่งเอ้ย หน้าตามึงหน่ะไม่เหมาะกับน้ำตาเลยจริงๆหว่ะ...อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆแบบนี้อีกนะเว้ย..ท่าทางแมนๆ ของมึงมันช่างขัดกันซะเหลือเกินกับหยาดน้ำตาที่อาบแก้มแบบนี้อะ..

“พี่ไม่รังเกียจ ผมใช่ไหม” มันยังถามคำถามผมไม่ยอมหยุด

“ไม่หนิ..ถามทำไม” ผมถามกลับมันเบาๆ พลางมือก็เช็ดน้ำตาให้มันไปเรื่อยๆ
ไอเก่งมันคว้าหมับ เข้าที่มือผม...แล้วจับมือผมไปแนบแก้มมัน มันกดริมฝีปากลงกับหลังมือผมเบาๆ

“พี่..ให้ผมเป็นของพี่นะ...ให้ผมเป็นที่ 2 ที่ 3 หรืออะไรก็ได้อะ..ผมยอมพี่ทุกอย่างเลยอะ..นะพี่..นะ” พอผมได้ยินคำพูดที่หลุดออกจากปากไอเก่ง
ผมถึงกับตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกเลยแหละครับ อ้าปากหวอเลยทีเดียว...อึ้งมากมาย ..อะไรเข้าสิงห์มึงให้พูดแบบนี้ออกมาเนี๊ยะ...ถึงมันจะเคยพูดกับผมแบบนี้ครั้งนึงแล้ว แต่ครั้งนั้นมันดูไม่จริงจังเหมือนครั้งนี้อะครับ...ครั้งนี้มันดูจริงจัง จริงจังจนผมนึกกลัว...

“กะ เก่ง..พะ” ผมพูดอึ๊กๆอั๊กๆ อย่างไม่รู้จะตอบมันไปว่าไง

“พี่ คงยอมไม่ได้หรอกนะ...” เสียงห้วนๆอันแสนคุ้นเคย ได้ดังขึ้น ทำให้ผมกับไอเก่งต้องละสายตาออกจากกันแล้วหันกลับไปยังที่มาของเสียง

“โมเป็นเมีย พี่นะ...พี่คงยอมให้เมียพี่ ไปนอนกับใครไม่ได้หรอก นอกจากพี่...” ไอคิมมันพูดเสียงดังฟังชัด เน้นชัดๆ ตรงคำว่าเมีย ..ผมหล่ะโคตรอายไอเก่งมันเลยครับ...
ปากมันพูดขายาวๆของมันก็ก้าวซวบๆเข้ามายืนข้างเตียงที่ผมนั่งอยู่ แล้วมันก็คว้าตัวผมเข้าไปกอด ต่อหน้าต่อตาไอเก่งอีกแล้วครับ....ไอเก่งทำหน้าไม่พอใจนิดนึง...

“และอีกอย่าง..พี่ว่าเราไม่ได้รักโม เค้าจริงๆหรอก...”

“ ไม่จริง ผมรักพี่ โม” ไอเก่งมันสอดขึ้นมาตอนที่ไอคิมมันพูดอยู่อะครับ

“อะ อย่าพึ่งเถียงสิ...” ไอคิมมันพูดดุ ไอเก่งสีหน้าจริงจังเลยหล่ะครับ ท่าทางเหมือนพี่ดุน้องมากกว่าอะ..มันไปทำอะไรมาเนี๊ยะท่าทางถึงได้ผิดไปจากก่อนหน้านี้ลิบลับเลย

“รู้ใช่ไหมว่าโมเป็นผู้ชาย” เอ๋า ไอนี้ ถามกวนตีน ผมก้อได้แต่คิดในใจอะครับ เงยหน้ามองมันนิดนึง แต่มันไม่มองผมเลยอะครับ ตามันยังจ้องเขม็งอยู่ที่ไอเก่ง

“กะ ก้อ รู้สิ ทำไมอะ..ถึงเป็นผู้ชายผมก็รักอะ” ไอเก่งมันพูดออกมาน้ำเสียง งงๆ และมันก็ยื่นมือมาจับมือผมไว้แน่น ผมหล่ะกลัว เหลือเกินว่าไอคิมมัน จะกระซวกไส้ไอเก่งเข้าให้อีก แต่ผมก็คิดผิดครับ เมื่อไอคิมมันไม่ทำอะไรเลย มันยังจ้องไอเก่งเขม็งเหมือนเดิม…อารมณ์ไหนเนี๊ยะ

“ถามตัวเองดูดีๆนะ...ว่าที่เรารู้สึกกับโมเค้า เป็นความรักแน่ๆ ไม่ใช่ความหลงหรืออารมณ์ชั่ววูบ..” ไอคิมมันหยุดพูดนิดนึง
ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันอะครับ ก้พอดีกับที่มันก้มหน้ามองผมพอดีเหมือนกัน มันยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ..ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาตั้งเยอะครับ แล้วไอคิมมันก็ผละสายตาออกจากผมไปจ้องหน้าไอเก่งเหมือนเดิม ส่วนผมก็หันหน้าไปมองไอเก่งเหมือนกันพร้อมกับเอาหัวไปซุกลงตรงพุงไอคิมมัน

“หึ ตอนแรกที่พี่เจอโมเค้า พี่ก้อรู้สึกไม่ต่างกับเราในตอนนี้ซักเท่าไหร่นักหรอก....โมเค้ามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว เป็นผู้ชายที่ดีเพียบพร้อมยิ่งกว่าพี่ซะอีก..” พอไอคิมมันพูดถึงตรงนี้ ไอเก่งก็ได้แต่ทำหน้างงๆ มองหน้าผมประมาณว่า จริงเหรอพี่อะไรทำนองนั้น แต่ผมก็ได้แต่เงียบครับ อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอคิมมันจะทำอะไร

“พี่เห็นความสัมพันธ์ของเค้า สองคนแล้วพี่ก็เกือบถอดใจเหมือนกันแหละ...แต่เพราะพี่รักโมมาก....พี่ถึงรู้สึกยอมไม่ได้ที่จะเห็น โมเป็นของคนอื่น...พี่ถึงต้องแย่งเค้ามา แย่งโมมาเป้นของพี่..ก็ในเมื่อสู้เค้าไม่ได้ซักอย่าง...ที่ทำได้อย่างเดียว คือ.. ปล้ำ.” ไอเก่งอ้าปากหวอเลยครับ มันมองหน้าไอคิมอย่างทึ่งจัด..

ส่วนผมเหรอครับ ก็อายสิครับ ยกมือขึ้นดึงแขนไอคิมมันออกจากหัวผม แล้วงับแรงๆที่แขนมันทีด้วยตอนนี้เกิดอาการงอนเล็กๆขึ้นมาแล้วครับ

“โอ้ย..กัดอีกแหละ สงสัยชาติที่แล้วเป็นหมา หึหึ..” ไอคิมมันดึง แขนมันออกจากปากผม แล้วเอามือมาดึงหัวผมให้เข้าไปซบนิ่งลงกับพุงมันเหมือนเดิม

“ไอการ ที่เราจะปล้ำผู้ชายซักคนเนี๊ยะ มันไม่ใช่เรื่องที่คนปกติทั่วไป เค้าทำกันหรอกนะ หึ..แต่พี่ก็ทำ..ก่อนที่พี่จะทำเนี๊ยะ พี่คิดแล้วคิดอีก คิดไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ...ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ว่าพี่รักโมเค้าจริงๆรึเปล่า..แน่ใจซักขนาดไหนว่าเรารักผู้ชายคนนี้ รักคนที่เป็นเพศเดียวกันกับตัวเอง..แล้วพี่จะรับผลที่จะตามมาได้ไหม..มันไม่ใช่แค่วันนี้ แต่พี่ต้องคิดเผื่อถึงวันข้างหน้า...คิดถึงเรื่องในอนาคตที่จะตามมา...มันไม่ใช่แค่อยากได้แล้วก็จบหรอกนะ...เก่ง..เราชื่อเก่งใช่ไหม....แค่นั้นหน่ะเราจะไปหาที่ไหนก็ได้ มันไม่ใช่ความรักหรอก....แล้วแน่ใจเหรอว่าตัวเองเป็นเกย์...ถามตัวเองให้แน่นะ...ไม่งั้นเรานั้นแหละที่จะเสียใจไปตลอดชีวิต...” ไอคิมมันหยุดพูดครับ...อืม ผมก็พึ่งรู้นะเนี๊ยะ ว่าก่อนที่มันจะปล้ำผมมันมีความคิดดีๆในสมองเหมือนกัน อืม..น่าคิดน่าคิด..

ไอเก่งนิ่งฟังเงียบๆครับ มันคงกำลังใช้ความคิด ความจริงแล้วไอเก่งหน่ะมันอายุห่างกับพวกผมแค่ปีเดียวเองนะ..แต่ทำไมมันถึงได้ดูเด็กจังก็ไม่รู้..ผมลองคิดเปรียบเทียบระหว่างมันกับไอคิม ดูดิ ไอคิมอะแม่ม โคตรแก่เลย แต่ดูไอเก่งดิ..ถึงจะดู ดิบๆ เถื่อนๆ พอกัน ไอเก่งก็ดูเด็กกว่าเยอะเลยอะ...

“พี่ไม่ห้าม เราหรอกนะ ถ้าเราจะสนิทสนมกับโม...ห้ามไปก็เท่านั้น พี่คิดว่าเราคงไม่ฟังหรอก..เราจะได้รู้ใจตัวเองด้วย ว่าชอบแบบไหนกันแน่..ข้างหน้าหรือข้างหลัง หึหึ” มันพูดแล้วก็หัวเราะหึหึ อะครับ แล้วมันก็ก้มลงดึงตัวผมขึ้นไปหามันแล้วกดจมูกและปากลงกับแก้มผมแรงๆทีนึงอย่างหมั่นเขี้ยว..

ผมก็มองมันตาขวางอะครับ...ไอบ้าหนิไอหื่น ไม่เกรงใจไอเก่งมันบ้างเลย...แต่แปลกนะครับ ไอเก่งมัน ยิ้มบางๆให้ผมกับไอคิม...

“ขอบคุณครับพี่..ที่เข้าใจผม..ผมฟังที่พี่พูดแล้ว ผมก็อึ้งๆนะ...ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนั้นเลยอะ...แต่ว่าถึงยังไงผมก็ชอบพี่โมจริงๆนะ...และอีกอย่างผมยังสนิทกับพี่โมได้ใช่ไหมครับ” ไอเก่งมันพูดพลางมองผมกับไอคิมสลับกันไปมามันรอคอยอย่างมีความหวังเชียวแหละครับ

“ก็ได้สิ..แต่ว่า..อย่าเกินเลยเหมือนเมื่อวันก่อนแล้วกัน..ไม่งั้น เราโดนตีนพี่แน่ๆ”ไอคิมมันพูดพลางยักคิ้วให้ไอเก่งทีนึง..
ไอเก่งยิ้มหน้าบานเลยครับ...มันผวาเข้ากอดผมทั้งตัวเลยทีเดียว ...

“เฮ้ยๆ....มากไปเว้ย..ออกไป นี้เมีย กู แม่ม ไอนี้...ลามปามแล้วนะมึง” เอ๋าอารายเนี๊ยะ เมื่อกี้ยังพูดพี่ๆเราๆอยู่เลย เป็นกูมึงไปซะแหละ...คิคิ ผมก็ได้แต่คิดขำๆอะครับ

ไอคิมมันไม่พูดเปล่านะครับ มันดึงผมให้ออกจากอ้อมกอดไอเก่งอย่างด่วนๆ แล้วลากผมไปหลบอยู่ด้านหลัง มัน แล้วมันก็เอามือมันยันๆที่หัวไอเก่งไว้...

“โธ่พี่ ขอกอดนิดเดียวเองอะ หวงไรนักหนาเนี๊ยะ.....ผมเคยทำมากกว่านี้อีกนา มากกว่ากอดด้วยอะ...”ไอเก่งมันหยุด พลางทำหน้ามีเลศนัยสุดฤทธิ์

“ผมเคยจูบพี่โม.. ด้วยนะพี่ 5555” ไอเก่งมันหัวเราะ5555 ผมก็เลยพลอยหัวเราะไปด้วยครับ...

“แม่ม กูรู้แล้ว...ครั้งนี้กูยกความดีให้จำเลย คราวหน้า ถ้ากูรู้ ว่ามึง สองคน ทำแบบนี้กันอีกนะ กูเอาตาย..จำไว้เลยมึง...” ไอคิมมันพูดคาดโทษผมกับไอเก่งน้ำเสียงจริงจังมากมาย...

ผมกับไอเก่งก็มองสบตากัน แล้วยักคิ้วยึกๆ ให้กันคนละที...ทำประมาณว่ามึงอย่าเผลอแล้วกัน คิคิ ความจริงไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกครับ รู้สึกสบายใจจังที่เรื่องทั้งหมดลงเอยด้วยดี...

“เอ๊ะ มึง สองคนนี้ ยังไงวะ..กูเริ่มไม่ไว้ใจแหละแม่ม...แยกๆกันไปเลยดีกว่าปะ..”ไอคิมมันทำเสียงโวยวาย พลางดึงผมกับไอเก่งแยกกันไปคนละทาง

ไอเก่งมันก็ไม่ยอมครับ พยายามที่จะแย่งตัวผมมาให้ได้ไอคิมก็ พยายามกันผมไว้สุดฤทธิ์ สงครามแย่งแตงโมจึงเกิดขึ้น...แต่ไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะครับ ผมว่าไอคิมมันหยอกไอเก่งเล่นมากกว่า...

“โอ้ย พอเถอะ เราเจ็บ...หึหึ...ไปกินข้าวกันเถอะ เราหิวอะ” ผมพูดขึ้นเบาๆพลางนั่งหอบแฮกๆอยู่กับอกไอคิมมัน...
ตอนนี้ไอคิมมันมานั่งแหมะลงบนเตียงผมแล้วครับ..มันนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้โดยมีผมซุกซบอยู่กับอกมัน...

“นั้นดิพี่..ผมหิวจังอะ..วันนี้ผมยังไม่ได้กินข้าวเลย มัวแต่อ่านหนังสืออะ...กะมาฝากท้องที่ห้องพี่สุดฤทธิ์เลยนะเนี๊ยะ..”ไอเก่งมันพูดพลางลูบท้องป่อยๆ อยู่ข้างๆผมอะครับ ..

ดูแล้วก็ตลกๆนะครับ ตอนนี้ ผมครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียงเอาหลังพิงหัวเตียงเอาไว้ ด้านซ้ายผมเป็นไอคิม ซึ่งผมก็เอาหัวไปซบๆอยู่กับอกมัน ส่วนด้านขวาผมมีไอเก่งที่ตอนนี้ผมเอามือไปลูบๆอยู่ที่หัวมัน...เฮ้อ...เป็นครอบครัวหรรษาจริงๆเลยครับ...อย่างนี้แหละน้าที่เค้าว่ากันว่า ‘ คิดจะรักไอแตงโมต้องอดทน’ คิคิ

“งั้น เราไปหาไรกินกันดีกว่าปะ..ไปลุก..ไอตัวขี้เกียจ..” ไอคิมมันพูดแล้วลุกพรวดไปยืนข้างเตียงแล้วดึงๆลากๆผมออกจากเตียงอะครับ

ผมก้อต้องลุกขึ้นอย่างจำยอมตอนนี้ผมหิวมากๆเลยอะ แต่ขี้เกียจไปอะครับ ด้วยพอโล่งอก ความเหนื่อยความเพลีย ความเจ็บ(ก้น) มันก็ครอบงำผมอีกครั้ง..

และจากนั้นพวกผมก็จัดการไปหาอะไรใส่ท้องกันอีกครั้งนึงอะครับ บรรยากาศในลิฟท์ตอนนี้ช่างแตกต่างกับครั้งแรกเหลือเกิน ตอนนี้พวกผมมีแต่อาการครึกครื้นครับ…สุขใจอีกแล้วเว้ยไอโมเหอๆ...แต่ผมก็ยังคาใจอยู่อะครับ ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับไอคิมกัน แน่...ทำไมวันนี้มันถึงได้ใจดีนัก ผมนึกว่าจะเกิดการนองเลือดขึ้นซะอีก หง่ะ...กูต้องรู้ให้ได้...ผมมองไอคิมมันอย่างหมายมาด...และไอคิมมันก็หันหน้ามาสบตาผมเข้าพอดี ..

“เก่งกดชั้น ดิ” ไอคิมมันพูดบอกไอเก่งเบาๆ

พอไอเก่งมันหันหน้าไปสนใจปุ่มตัวเลขบนลิฟท์เท่านั้นแหละ ไอชั่วคิมมันก็ดึงหน้าผมเข้าไปจูบปากจ๊วบ ทันทีเลยครับ แล้วมันก็ปล่อย..พอไอเก่งหันมามองมันก้ทำหน้านิ่งๆครับ ..พอไอเก่งหันหน้าหนี พูดนั้นพูดนี้ไปตามเรื่องของมัน ไอคิมมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วทำท่าแลบลิ้นเลียปากแผล๊บๆอะครับ ฮึ่ม มึงนะมึง...จำไว้เลยแล้วกูจะเอาคืน..(อีกแหละจะเอาคืนกี่ครั้งแล้วเนี๊ยะ แล้วได้เอาคืนซักครั้งไหม....ไม่ คิคิ)

[abcd]

ตอนที่ 31


วันนั้นพวกผมก็ไปหาไรกินในโรงแรมที่หาดจอมเทียนนั้นแหละครับ..โฮโซเนาะไปกินข้าวในโรงแรมคิคิ..ไอคิมมันเลี้ยงหน่ะครับ ถ้ามันไม่เลี้ยงผมกับไอเก่งคงไปร้านส้มตำไก่ย่างเช่นเคยเหอๆ..ในระหว่างกินข้าวซึ่งไฮโซกว่าทุกมื้อผมกับไอเก่งก็ออกอาการเกร็งเล็กๆครับ มองหน้ากันอย่างขำๆ...

“เก่ง จะสอบวันไหน” ผมถามไอเก่งมันเบาๆ หลังจากที่พนักงานเอา อาหารมาเสิร์ฟแล้วอะครับ

“อีก 3 วันอะ..” ไอเก่งมันก็ตอบผมเบาพอกันอะครับ อย่างที่บอกผมกับมันไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศในร้านอาหารครับ หุหุ

“สอบอะไร...” ไอคิมอยากมีส่วนร่วมครับ มันเลยพูดสอดมา
 
“อ๋อ..สอบเรียนต่ออะพี่...ผมนำพี่ไปก้าวนึง...พี่โมส่งผมเรียน..หึหึ..” ไอเก่งมันพูดพลางยักคิ้วให้ไอคิมอย่างกวนโอ้ย
 
“จริงเหรอ...หน้าอย่างนายเนี๊ยะ .นะ..” ไอคิมมันมองหน้าผมพลางเบ้หน้า ไม่เชื่อถืออะครับ

“ทำไมทำหน้างั้นวะ..ทำไมหน้าอย่างเรามันทำไม” ผมถามมันอย่างงอนๆอะครับหน้างอมากมายเลยทีเดียว

“ก็นายมัน..งก ไง งก อะ...แล้วนี้คิดไงถึงส่งเก่งมันเรียนได้หล่ะเนี๊ยะ ไม่เสียดายตังค์เหรอ...หายากนา..เหนื่อยแทบลากเลือดไม่ใช่เหรอ หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางหัวเราะหึหึ อะครับ แม่ม น่าหมั่นไส้เป็นที่สุด...ว่ากูงกเหรอ ไอชั่ว..

“คิคิ..จริงเหรอพี่..พี่โม งก จริงๆ เหรอ..คิคิ..พี่คิมครับ..คิคิ..พี่เข้าใจถูกแล้วหล่ะ ความจริง คนที่ให้ตังค์ผมเรียนหน่ะ...น้ากิตต่างหาก ฮ่าๆๆๆ ส่วนพี่โมหน่ะ อยากช่วยครับ แต่เสียดายตังค์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอเก่งมันพูดไปหัวเราะไปอะครับ กำแหละ ไมมันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยงี้วะ..

พอไอคิมมันได้ยินที่ไอเก่งพูดมันก็หัวเราะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ประสานเสียงกันดังก้องเลยครับ...คนที่อยู่ในร้านอาหารหันมามองพวกมัน 2 คนกันเป็นแถวเลยอะ..ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มแหย๋ๆ ให้คนในร้านอะครับ...แล้วผมจึงหันหน้ามาทำตาขวางใส่พวกมัน
 
“หัวเราะไรกันนักหนาเนี๊ยะ...เออ ไอโมหน่ะมันงก...ไอเก่ง..เองหน่ะ..ไปให้น้ากิตโอนตังค์ให้เลยนะ..ส่วนนายนะนายคิม..ต่อไปนี้นะ..นายก็เลี้ยงเราไปตลอดชิวิตเลยแล้วกัน ชิ..เราจะไม่ให้ตังค์เรากระเด็นออกจากกระเป๋าซักบาทเลย” ผมพูดกับพวกมันอย่างงอนๆ แล้ว ก็ไม่สนใจพวกมันอีกต่อไปแล้วครับ ตั้งหน้าตั้งตาตักข้าวเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย..แต่พวกมันก็ไม่หยุดหรอกครับ ยังหัวเราะคิกคักกันอยู่นั้น..จนผมเกิดความหมั่นไส้หนักครับ..เลยเอาตีนที่สอดอยู่ใต้โต๊ะไปเตะโครมเข้าที่หน้าแข้ง ไอเก่ง ผมคาดว่าเป็นหน้าแข้งหน่ะ ไอเก่งมันทำหน้าเบ้ แล้วมองผมตาละห้อย ส่วนไอคิม.ผมก็ยกกำปั้นขึ้นแล้วทุบอั๊กๆลงที่หลังมัน จนมันร้องโอ้ยๆด้วยความเจ็บนั้นแหละครับ ผมจึงหยุด..ชินึกว่าจะแน่..

แล้วจากนั้นพวกมันก็เปลี่ยนเรื่องคุยครับ พวกมัน 2 ตัว ยังมีรอยยิ้มเปื้อนอยู่ที่ใบหน้าตลอดเวลาเลยครับ ผมที่ตอนแรกเคืองๆ ก็พลอยยิ้มไปกับพวกมันด้วย....ก็ดีนะครับพอคุยกันรู้เรื่องแล้วมันก็เป็นแบบนี้ แหละ และผมรู้สึกว่าไอคิมมันเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะนะเนี๊ยะ..สุขุมขึ้นเยอะรู้จักยั้งคิดด้วยอะ...ผมก็ยิ้มออกมาอย่างสุขใจอะครับ...

พวกผมนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โรงแรมนั้นนานพอดูครับ...ผมกับไอคิมจึงขับรถไปส่งไอเก่งมัน..และไอคิมก็บอกกับไอเก่งว่า เด๋วพรุ่งนี้มันจะติวหนังสือให้ไอเก่ง..พวกวิชาเฉพาะทางมันคงพอติวให้ได้นิดๆหน่อย ไอคิมมันบอกว่า ไอเก่งน่าจะเก่งวิชาช่างเฉพาะทางมากกว่ามัน เพราะไอเก่งมันเรียนมาตั้ง 3 ปี..ส่วนไอคิมพึ่งเรียนเป็นปีแรกเอง..ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจนะ...ตอนนั้นไอคิมมันน่าจะยังไม่ได้แยกภาคด้วยซ้ำมั้ง จะแยกตอนปี 2 นะถ้าผมจำไม่ผิด ใครเรียน. วิดวะ มข..ช่วยเล่าแจ้งแถลงไขด้วยครับ ไม่อยาก บอกไปผิดๆอะ...

ไอเก่งกับไอคิมเรียนสาขาเดียวกันครับ วิชาหลักทั่วไปไอคิมมันบอกว่ามันติวให้ได้ทุกวิชา...ไอคิมมันก็เรียนเก่งพอตัวอะครับ.. 2 วันก่อนที่ไอเก่งจะไปสอบที่ กทม..ไอคิมมันเลยเสนอตัวติวให้ซะงั้นครับ ไอเก่งก็ดีใจจนออกนอกหน้า ยกมือไหว้ขอบคุณไอคิมเป็นการใหญ่ และมันก็นัดสถานที่เวลากันเรียบร้อยครับ..

“ใจดีจริงนะ..ติดใจเด็กเราเหรอ” ผมถามไอคิมมันยิ้มๆ

“หึ..บ้า ดูพูดเข้า..หึง รึไง หือ..” ไอคิมมันพูดกับผมยิ้มๆ มันหันหน้ามามองผมแว้บนึงก่อนจะหันหน้าไปมองถนนเบื้องหน้า

“ชิ..หน้าอย่างนายเราไม่หึง ให้เมื่อยหรอก..” ผมพูดพลางเบ้หน้าทำหน้าหยะแหยงสุดฤทธิ์

“ให้มันจริงเถอะ...แล้วใครหว่าที่หึงเรากับดาจนวิ่งแจ้นออกมาจากหอ ไอหนุ่ยอะ..ใครอะบอกเราหน่อยสิ..หึหึ” ไอคิมมันพูดแล้วหัวเราะหึหึ อะครับ  มันผละมือซ้ายออกจากพวงมาลัย แล้วยื่นมาคว้าคอผมไปจูบปากจ๊วบ แล้วมันก็ปล่อย..หันหน้าไปมองถนนเบื้องหน้าอีกครั้ง..แลบลิ้นเลียปากตัวเองแผล๊บๆอีกแล้วครับมัน แม่ม ไอหื่นนนนนนนนน ไอบ้ากาม ชิ

“ไอบ้าหนิ...เดี๋ยวก็ได้เป็นผีเฝ้าถนนหรอก..ทำไรไม่รู้จักคิด” ผมโวยวายใส่มันด้วยความเขิล และเคือง ยื่นมือไปซัดผลัวะเข้าให้ที่หลังไอคิมมัน

“โอ้ย..เราเจ็บนะ..ทำเราไมเนี๊ยะ..” ไอคิมมันอุทาน เสียงดัง ยังกะเจ็บเจียนตายงั้นแหละครับ ผมหล่ะหมั่นไส้...

“เสแสร้ง ไอคนตอแหล..เอ้ย..”ผมด่ามันอย่างขำๆ ยังกะเด็กๆไอบ้า ..

ผมมองหน้ามันด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง ผมยื่นมือขวาไปโอบกอดรอบคอมันไว้ ...มันหันหน้ามายิ้มให้ผมนิดนึง แล้วมันก็หันหน้ากลับไปสนใจถนนอย่างเดิม ..ผมอดใจไม่ไหวครับ ขยับหน้าเข้าไปหามัน แล้วกดจมูกและปากของผมลงกับแก้มใสๆของมัน...ที่ตอนนี้มีหนวดเคราเป็นตอๆขึ้นมาบ้างแล้วมันทิ่มๆที่ปากและจมูกผมอะ..

“หือ..อารายเนี๊ยะ..นี่เราลูกมีพ่อมีแม่นะ..ทำแบบนี้ได้ไงอะ..รับผิดชอบเราด้วย ไม่งั้นเราไม่ยอมจริงๆนะ..เราไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนหอมแก้มมาก่อนเลยอะ..” ไอคิมมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย..น่าหมั่นไส้จริงๆครับ..

ผมเห็นมันทำท่างอนๆ ตอแหล ซุงแหล แบบนี้ผมก็ได้แต่ขำจนต้องหัวเราะก๊ากๆออกมาอะครับ...แม่ม ไอคิมมันเป็นไรเนี๊ยะวันนี้อะ ทำไมมันถึงรั่วงี้วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...

ผมมัวแต่หัวเราะขำไอคิมมันครับ ผมจึงไม่รู้ว่าตอนนี้ไอคิมมันได้เลี้ยวรถเข้าไปจอดยังชายหาดแห่งนึงเข้าซะแล้ว..ผมจำไม่ได้ครับตอนนั้นว่ามันเป็นหาดอะไร....ผมมารู้ตัวอีกทีก็คือตอนที่รถหยุดนิ่งแล้วอะครับ..ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยนึกว่าถึงอพาร์ทเม้นผมแล้วอะครับ และก็รู้สึกแปลกใจเล็กๆด้วยอะ ทำไมมันถึงได้ถึงอพาร์ทเม้นตูเร็วนักฟะ ..ทั้งๆที่มันขับรถช้ายังกะเต่า...

แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมองทั่วๆ จึงเห็นว่าไอคิมมันมาจอดรถที่ชายทะเลซะแล้วผมจึงหันหน้าไปมองมันเป็นเชิงถามอะครับว่ามาทำมายกูง่วง...ไอคิมมันมองผมอยู่แล้ว..มันยื่นมือมาลูบไล้ไปตามแก้มผมเบาๆ แล้วหน้าไอคิมก้อใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ แล้วในที่สุดปากมันก็ประกบเข้ากับปากผม..จูบที่แสนหวาน ไอคิมมันจูบผมวาบหวามเชียวครับ ไอโมเคลิ้มเลยทีเดียว ผมจึงจูบตอบมันไปบ้างตามอารมณ์หวามๆที่ไอคิมมันได้สอนผมไว้

“ไปเดินเล่นกัน ดีกว่านะ...วันนี้พระจันทร์สวยจัง” ไอคิมมันพูดเบาๆชิดกับริมฝีปากผมอะครับ แล้วมันก็กดริมฝีปากมันลงกับปากผมอีกครั้ง

พอผมได้ยินมันพูดแบบนั้นผมก็ยิ้มออกมาอย่างคาดไม่ถึงว่าคนอย่างไอคิม จะมีอารมณ์โรแมนติคกับเค้าด้วยแฮะ มีชมจง ชมจันทร์ด้วยเว้ย เฮ้ย...พอนึกได้ดังนั้นผมก็ยิ้มออกมาบางๆ แล้วยกมือขึ้นไปจับหน้ามันไว้ทั้ง 2 ข้าง

“หน้าอย่างนายเนี๊ยะ..โรแมนติคกับเค้าเป็นด้วยเหรอ” ผมพูดยิ้มๆ แล้วดึงหน้ามันลงมาหาผม ผมส่ายหน้าไปมาให้จมูกผมกับมันสัมผัสกันเบาๆ..

“ทำไม คนบ้ากาม โรคจิตอย่างเราเนี๊ยะ ไม่น่าจะมีอารมณ์โรแมนติคกับเค้าเลยใช่ไหม” ไอคิมมันพูดจบก็เบี่ยงหน้าออกนิดนึง
แล้วมันก็กดริมฝีปากมันลงกับปากผมอีกครั้ง..จูบครั้งนี้ดูดดื่มทีเดียวครับ มันดันลิ้นมันเข้ามาในปากผม...ลิ้นของเราสองคนพัวพันนัวเนียกันจนผมรู้สึกจี๊ดๆ ตั้งแต่เส้นผมจดปลายเท้าเลยครับ ผมถลาเข้าไปหามันทั้งตัวมือที่จับหน้ามันอยู่เมื่อกี่เปลี่ยนเป็นโอบรอบคอมันแทน..ไอคิมมันก็รวบเอวผมเข้าไปกอดไว้อย่างแนบแน่นทีเดียวครับ...

“คิม..นี่เรา จะได้ไป ดะ เดิน เล่น กันไหมอะ..อืม” ผมถามไอคิมมันเสียงหอบๆ
หลังจากที่มันปล่อยริมฝีปากผม แล้วลากลิ้นมันไปตามซอกคอผมอะครับ...

“พอแล้วน่า..เดี๋ยวใครก็มาเห็น เข้าหรอก อืม..คิม..” นี้มันริมหาดนะเว้ย ที่สาธารณะนะ เด๋วก็โดนข้อหาอนาจารเข้าให้หรอก
ผมคิดพลางดันหน้าไอคิมมันออกจากตัวผมอะครับ...ไอคิมก่อนมันจะถอนปากออกมันก็หันมาจูบ จ๊วบเข้าที่ปากผมอีกทีนึง..แล้วมันจึงปล่อย...ก่อนที่มันจะปล่อยมือออกจากเอวผม มันก็เลื่อนมือลงไปที่สะโพกผมอะครับ

“เก็บไว้ก่อนก็ได้..เด๋วเราค่อยเจอกันนะจ้ะ..” มันพูดพลางบีบแรงๆที่ก้นผมอะครับ..ไอลามก..ชิ

“ปะ ไปชมจันทร์กันดีกว่า” ไอคิมมันทำเสียงเริงร่ามากมายเลยแหละครับ ไอบ้า..โรคจิตจริงๆเลยมึงแม่ม..

ผมมองมันอย่างปลงๆ .ก่อนเปิดประตูรถออกไปผมก็ถอดรองเท้าไว้บนรถนั้นแหละครับ..จากนั้นก็หันไปเปิดประตูรถก้าวขาออกไปสูดเอากลิ่นอายทะเล เข้าไปเต็มปอด ..ผมปิดประตูรถดังปังเบาๆ แล้วจึงเดินเท้าเปล่าไปยืนกอดอกหันหน้าเข้าหาทะเล ทะลตอนกลางคืนนี้สงบจริงๆเลยครับ..สงบจนดูเงียบเหงา ทั้งๆที่กลางวันออกจะมีชวิตชีวาขนาดนั้นแท้ๆ....ให้มาคนเดียวผมไม่มานะเนี๊ยะ ผมคงเหงาจนร้องไห้ออกมาแน่ๆเลยอะ...

“เป็นไร..” ผมสะดุ้ง เล็กน้อยครับ

ไอคิมมันยื่นมือมากอดเอวผมไว้มั่น แล้วดันผมให้ออกเดินไปด้วยกัน..ขณะที่ผมกับมันค่อยๆ เดินเท้าเปล่าเลียบหาดทรายอยู่นั้น....ผมได้เดินผ่านเดินสวนกับใครหลายคน ตอนนี้ยังไม่ดึกมากเท่าไหร่ครับ ประมาณ 3-4 ทุ่มได้มั้ง...บางคน ก็มากันเป็นคู่ๆ บางคนก็นอนชมจันทร์ นั่งชมจันทร์กันบ้าง มีทั้งชาวต่างชาติและคนไทย...แต่ส่วนมากจะเป็นคนต่างชาติครับ..ตอนแรกผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันนะครับ ผมจึงพยายามเอามือแกะมือไอคิมมันออกจากเอวผมอะ กลัวเค้ามองไม่ดีด้วยแหละ
ตั้งแต่คบกับมันมาผมยังไม่เคยให้มันมาแตะต้องเนื้อตัวผมต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้เลยอะ...

“คิม..ปล่อยเถอะ เดี๋ยวคนจะมองไม่ดีนะ” ผมหยุดเดิน แล้วพูดกับมันเสียงแผ่วๆ..ส่วนมือก็พยายามแกะมือมันออกไม่ลดละ
 
“ไม่ปล่อยหรอก..ทำไมต้องแคร์สายตาคนอื่นขนาดนั้นด้วยอะ...ทำตามใจตัวเองบ้างก็ได้นะโม” ไอคิมมันพูดออกมาเป็นเสียงกระซิบ พร้อมกับที่ตัวมันก็ขยับเข้ามาหาผมทั้งตัว..และมืออีกข้างของมันก็คว้าหมับเข้าที่เอวผมเหมือนกันครับ..คราวนี้จึงกลายเป็นว่ามันกอดผมไว้ทั้งตัวเลยทีเดียว..ผมใจหายวาบเลยครับ..กลัวอะ ไม่รู้กลัวอะไรเหมือนกัน แต่กลัว...

“คิม ไม่เอา ปล่อยเรา..”ผมพูดเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอเลยครับ...

“โม..ไม่เป้นไรหรอก..ใจเย็นๆนะ” ไอคิมมันพูดปลอบใจผมเบาๆ มันปล่อยมือข้างนึงจากเอวผม แล้วยกขึ้นมาดึงคางผมให้เงยหน้าขึ้นมองตามัน

“เชื่อใจเรานะ...เราไม่ทำให้นายอับอายหรอกน่า...นายลองมองไปรอบๆสิ ที่หาดเนี๊ยะ มีแต่ฝรั่งทั้งนั้นแหละ..เค้าไม่สนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก...เห็นฝรั่งสองคนนั้นไหม” ไอคิมมันจับบ่าผมให้ผมหันหน้าเข้าไปหาทะเลอีกครั้ง..แล้วมันก็สอดแขนมันเข้ามาโอบกอดผมไว้จากทางเบื้องหลัง...

ผมก็ขัดขืนมันอย่างไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่อะครับ ..และผมก็ได้มองไปตามที่มันบอกให้ผมมอง...ภาพที่ผมเห็นก็คือ..ชายหนุ่ม 2 คนกำลังเดินชมจันทร์เหมือนกันกับพวกผมสองคน ...พวกเค้าจับมือกันเดินโดยไม่สนใจสายตาใครเลยหล่ะครับ..มองดูก็รู้ว่าพวกเค้าสองคนไม่ใช่เพื่อนกันธรรมดาแน่ๆ...

พอพวกเค้ามองเห็นพวกผม ที่ยืนกอดกันกลมดิกอยู่บนพื้นทราย..ผมคาดว่าพวกเค้าก็คงคิดเหมือนกันว่า มันสองคนไม่ใช่เพื่อนกันแน่ๆ ..พวกเค้าจึงยกมือขึ้นโบกทักทายพวกผม..ไอคิมมันจึงเอามือมันจับที่มือผมแล้วยกขึ้นโบกๆให้พวกเค้าเหมือนกัน แล้วมันก็เอาคางมันวางไว้ที่บ่าผมอะครับ..

พอฝรั่ง 2 คนนั้นเดินผ่านพวกผมไป..ผมจึงค่อยยิ้มออก รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ดูแปลกแยกอย่างที่คิดตั้งแต่แรก..คนอื่นก็เป็นเหมือนกันนี้หว่า...คิดแล้วก็สบายใจขึ้นมาหน่อยครับ..ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บ แก้มไอคิมมันทีอย่างขอบคุณ..

“ขอบใจนะ..ที่ทำให้เรารู้ว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่เป็นแบบนี้” ผมพูดออกมาเบาๆรู้สึกเศร้าใจเล็กๆครับ...

“คิดมากจังน้า..เมียเราเนี๊ยะ...หึ..ใครบอกว่านายเป็นคนเดียว..เราก็เป็นเหมือนกันน้า” ไอคิมมันพูดเสียงอ้อนๆ แล้วมันก็เอาหน้ามันมาคลอเคลียที่แก้มผมอะครับ..ผมจึงหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความจักกะจี้

“โอ๊ะ..ทำไรอะ” ผมอุทานออกมาเบาๆเมื่อไอคิมมันเอามือทั้งสองข้างของมันยกเอวผมขึ้นจนผมขาลอยขึ้นจากพื้นทรายเลยอะครับ

“เราเดินชมจันทร์กันดีกว่าเนาะ..อืม หอมจัง” ไอคิมมันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆพร้อมกับกดจมูกลงกับแก้มผมอะครับ

“เดินยังไงอะ..” ที่ถามหน่ะก็เพราะว่าตอนนี้ไอคิมมันยกผมขึ้น ให้เท้าผมทั้งสองข้างไปเหยียบบนเท้ามันอะครับ..

“ก็เดินแบบนี้ไง..ดีไหม..นายไม่เมื่อยด้วยนะ” ไอคิมมันพูดเสียงเจ้าเล่ห์

มันเอาแขนรัดลำตัวผมไว้แน่น แผ่นหลังผมแนบชิดสนิทแน่นไปกับหน้าอกแน่นๆของมัน...แล้วมันก็เริ่มขยับเท้าก้าวเดินไปทีละก้าวโดยมีเท้าผมที่เหยียบไปที่เท้ามันติดสอยหอยตามไปด้วยอะครับ

“อืมนะ...คิดได้ไงเนี๊ยะ..คิคิ..” ผมพูดพลางหัวเราะเบาๆ..

ผมเอื้อมมือไปลูบแก้มมัน.แล้วเปลี่ยนเป็นยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปโอบกอดรอบคอมันไว้ .เพื่อช่วยพยุงตัวผมด้วยแหละครับ..โดยตอนนี้มันยังเอาคางวางไว้ที่บ่าไหล่ผมอยู่อะ..และมันก็ขโมยหอมแก้มผมเป็นพักๆ..แขนมันก็กอดรัดผมไว้อย่างแนบแน่นเลยแหละครับ

แล้วจากนั้นผมก็เริ่มสนุกครับ..ทุลักทุเลในการเดินนิดนึงแต่ก็มีความสุขดีนะครับ ไม่เหนื่อยเลยเหอๆ...เดินผ่านใครไปตอนแรกๆอย่างที่บอกอะครับ ก็มีอายๆเหมือนกันนะ แต่พอนานๆไปความอายก็เริ่มหายครับ ความรักมันบังตาหน่ะ คิคิ..ผมมีความสุขมากจนลืมความอายในตอนแรกไปหน่ะครับ...

“hello you..บลาๆๆๆๆๆ(อะไรซักอย่างภาษาปะกิตแปลมะออก ฟังไม่ทัน)” มีสาวฝรั่งกลุ่มนึง เรียกทักทาย ผมกับไอคิมเสียงดังเลยทีเดียวครับ..

ผมก็ยิ้มให้พวกเธอหน่อย แต่คาดว่าพวกเธอคงไม่เห็นหรอกครับ เหอๆ..

“***///**++--++--+++” ไอคิมมันตอบเค้าไปยิ้มๆ ครับ เป็นภาษาต่างดาว(สำหรับผม)

“*+-*+-*+-*+-*+-*+-***--+*-+...+-*+” สาวฝรั่ง..พูดอะไรก็ไม่รู้อะ..

“ยิ้ม หน่อยสิโม เร็ว” ผมก็งง เล็กๆครับ

ไอคิมมันดึงมือผมออกจากคอมัน แล้วมันก้อจับมือผมทั้งสองข้างไว้แน่น แล้วมันก็กอดรัดรอบเอวผมอีกครั้งโดยมีมือผมติดสอยห้อยตามมันไปด้วยอีกเช่นเคย

“เค้าขอถ่ายรูปหน่ะ ยิ้มหน่อย...เค้าชม ว่าเราสองคนเหมาะสมกันดีด้วยนะ หึหึ” ไอคิมมันพูดกับผมยิ้มๆ.พยักเพยิดให้ผมหันหน้าไปมองกลุ่มสาวๆฝรั่ง 3-4 คนนั้น ตอนนี้หนึ่งใน พวกเธอ เล็งกล้องมาที่ผมกับไอคิมอะครับ..

“เค้าจะถ่ายไปทำไมอะ..โอ๊ะ” ผมพูดยังไม่ทันขาดคำ เลย ครับ ไอคิมมันก็กดจมูกมันลงกับแก้มผม

‘แช๊ะ’

เสียงกดชัตเตอร์ดัง ขึ้น พร้อมกับแสงแฟล๊ตสว่างวาบจนผมตกใจอะครับ...จะถ่ายไปทำไมเนี๊ยะ...แต่ก็ไม่คิดมากเท่าไหร่ครับ..เพราะพวกนี้เป็นคนต่างชาติกันทั้งกลุ่มไม่มีคนไทยเลย เหอๆ...

“*+-*+-/+--*++-/6-/8*--+++” สาวฝรั่งคนนั้นพูดอะไรอีกก็ไม่รู้ครับ แล้วเค้าก็หัวเราะกันด้วยอะ ไอคิมด้วยครับ แม่ม เอ้ย..เป็นควายอยู่คนเดียวเลยกู..งอนครับ หน้างอเลยทีเดียว(มึงโง่เองจะไปงอนเค้าทะมายยยยยยย)

“พูดอะไรกันหน่ะ” ผมถามไอคิมมันเบาๆ อย่างสงสัยใคร่รู้อะครับ..

“หึหึ..เค้าชมว่านายอะ..นารักดี..น่ากอด หึหึ”ไอคิมมันพูดแล้วดึงหน้าผมไปจูบปากโชว์ สาวๆกลุ่มนั้นซะเลยอะ แม่มโรคจิตจริงๆเลยมัน ชิ งอนครับ

“**+*-+*-+*-+*-++*-+*-+-+*-+//” สาวฝรั่งครับ..แล้วเธอก็หัวเราะชอบใจ

“*.+*/-.+-*///*-*/*-.+-*/.+-*/” ไอคิมครับ แล้วพวกมันก็หัวเราะกันอีกอ้า
ไอโม ยืนเป็นควายทุย อีกแล้วครับ...หน้างอง้ำขึ้นมาในบัดดล...

“งอนอีกแหละ..อะอะ..ทำหน้าหล่อหน่อยเร็ว..เค้าขอถ่ายอีกรูปอะ..” ไอคิมมันพูดกับผมเบาๆ แล้วยกมือผมขึ้นมาจุ๊บเบาๆที่หลังมืออะครับ

‘แช๊ะ’ เสียงกดชัตเตอร์ ดังกังวาลแหวกอากาศอันเงียบสงบขึ้นมาในโสตประสาทของผม

ตกใจอีกแล้วอ้า..รูปนี้ผมว่าน่าจะถ่ายติดตอนที่ ไอคิมมันจุ๊บมือผมนะ..แฮะ..แล้วจากนั้นสาวๆ ก้อยื่นมือมาจับกับพวกผมสองคน แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ..ผมกับไอคิม ก็ทำการเดินเล่นชมจันทร์กันต่ออย่างครึ้มอกครึ้มใจอะครับ...รู้สึกดีมากมายเลยนะครับ ที่สาวๆต่างชาติกลุ่มนั้นไม่รังเกียจพวกผม..ไม่เลวร้ายอย่างที่คิดแฮะ คิคิ..

“เป็นอะไรยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อยู่ได้...ติดใจสาวๆขึ้นมาอีกรึไง ฮะ..นี้ขนาดผัวยืนหัวโด่ อยู่นี้ทั้งคน ยังจะเจ้าชู้....อีกนะ..นายแตงโม...”ไอคิมมันพูดเสียงดุๆ..อยู่กับหูผมอะครับ และมันก้องับปากมันลงกับใบหูผมด้วยอะ..

“บ้าแหละ..คิดไรไม่รู้” ตอนนี้อารมณ์ดีครับ เลยไม่โกรธ

ที่ผมทำตอนนี้คือหันหน้ากลับไปหามันทั้งๆที่เหยียบเท้ามันอยู่นั้นแหละครับ ..แล้วเอื้อมมือขึ้นไปดึงหน้ามันลงมาหาผม ..พอปากมันกับผมเจอกันผมก็เป็นฝ่ายจูบมันก่อนครับ..ผมเอาลิ้นเลียๆที่ริมฝีปากไอคิมมัน

“อือ..โม...น่ารักจัง” ไอคิมมันส่งเสียงหวิวๆออกมาจากลำคอ

พอมันเผลอปากพูดออกมา ผมก็ดันลิ้นผมเข้าไปควานหาลิ้นของมันภายในโพรงปากอันแสนหวาน..ผมกับมันจูบกันเนิ่นนาน ท่ามกลางลมทะเล ที่พัดหวีดหวิว เข้าหาตัวผมกับไอคิม เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังซ่าๆ ...คืนนี้เป็นคืนเดือนหงาย แสงจันทร์และแสงดาว เต็มฟ้าเลยทีเดียว สวยมากมายเลยครับ..เป็นจูบที่สวยงามและน่าจดจำที่สุดในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้..

พอผมกับมันถอนริมฝีปากออกจากกัน เราก็มองสบตากันนิ่ง....ไอคิมมันยกมือขึ้นมาไล้เบาๆที่ริมฝีปากผม..แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆที่ปากผมอีกครั้ง..เป็นจูบที่เบาและอ่อนหวานมากๆเลยครับ..มันแตะต้องผมด้วยใจจริงๆนะ มือมันเลื่อนไปตามสันจมูกของผม และมันก็ขยับปากไปยังที่ ที่มือมันลูบไล้ไปเมื่อกี้..ผมหลับตาลงด้วยความตื่นเต้น..ใจเต้นตึกๆอยู่คับอก..มือมันได้ลูบไล้ผ่านไปตามเปลือกตาที่ปิดสนิทของผม และริมฝีปากมันก็แตะลงเบาๆ ที่เปลือกตาทั้ง สองข้าง และมือมันก็ลูบไล้มาที่ใบหูของผม..ไอคิมมันก็เลื่อนริมฝีปากมันมาแตะเบาๆที่ใบหูผมเช่นกัน..

“เรา..รัก..นาย..”เสียงหวานๆที่ดังอยู่ข้างหู…ทำให้รู้สึกตื้นตันมากมายเลยครับ..ถึงจะได้ยินมาแล้วหลายครั้งแต่ครั้งนี้คำสามคำมันได้ซึมเข้าสู่หัวใจผมอย่างช้าๆ
ขอบตาร้อนผ่าวๆ..และแล้วน้ำตาผมมันก็ค่อยๆไหลออกมา..มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ซาบซึ้งใจ...ผมค่อยๆยกแขนขึ้นไปโอบกอดแผ่นหลังมันไว้...แล้วซบหน้าลงกับหน้าอกอันแสนอบอุ่นของไอคิม..

“อย่า ทิ้ง เรานะคิม..” ผมพูดเบาเป็นเสียงกระซิบ

“ครับ..เรา สะ” ก่อนที่ไอคิมมันจะพูด คำนั้นออกมาผมรีบขยับปากไปจุ๊บปิดปากมันไว้ซะก่อน..

“เราไม่อยากได้ยินเป็นคำพูด..แต่เราอยากให้นายสัญญาด้วยหัวใจของนาย..ได้ไหม”..ผมพูดออกมาเบาๆ แล้วซบหน้าลงกับอกมันอีกครั้ง..

“ได้สิ..ฟังเสียงหัวใจเราดีๆนะโม..มันกำลังให้คำมั่นกับนาย...”มันพูดพลางเอามือมาลูบเบาๆที่หัวผม
ผมก็ทำตามคำพูดมันอย่างว่าง่าย ผมเอาหูแนบลงกับอกด้านซ้ายของมัน..ผมได้ยินเสียงหัวใจไอคิมมันเต้นตึก ตัก ตึก ตัก ให้ความรู้สึกดีมากมาย และช่างเป็นเสียงที่เพราะจริงๆเลยครับ...

คิม เรารักนายนะ..รักมากด้วย..ถึงเราจะเหลวไหล..วอกแว้กไปบ้าง แต่ขอให้นายรู้ไว้ ว่านายได้มายึดพื้นที่ว่างในหัวใจเรา จนไม่หลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้ว...ช่วยรับทั้งตัวและหัวใจเราไปด้วยนะคิม...รักนะ..สุดที่รักของผม..

[THIP]

หุหุ ตอนนี้หวานเจี๊ยบเลยน้า     

[meeza31]

สวีดกันจริงนะน่าอิฉาวุยยยย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ดูพระจันทร์กับทะเล
ฟังเสียงคลื่น
มันก็ทำให้เราลืมความวุ่นวายของชีวิตไปได้เนอะ
 

[sun]

   หวานกันซะจน  น้ำทะเลแถวนั้น จืดสนิทเลยเนอะ   




ว่าและก้อค่อย ย่อง ย่อง กลับออกจากกระทู้   

[pongsj]

ซึ้งมากเลยคับ อ่านแล้วอยากไปเดินทะเลชมจันทร์แบบนั้นบ้างจังเลย

[นางมารร้าย]

   หวานกันซะจน  น้ำทะเลแถวนั้น จืดสนิทเลยเนอะ     


เห็นด้วยอย่างรุนแรง

หวานก็เป็นนะนายคิม  นึกว่าจะหื่นเป็นอย่างเดียว   

[suregirl]

ชอบคิมจังเลย หื่น+เข้ม+หวาน ครบรสจริง ๆ    (แต่ยังไม่ลืมพี่นัทที่แสนดี หุหุ  )

[~ScAreD:SAcreD~]

ตอนนี้หวานโคดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

ได้ใจคนอ่านมากมาย

โอ๊ยยยย ตาร้อนผ่าวๆ เหมือนโดนเผาไฟ อิอิ

คู่นี้มันน่ารักจัง วุ๊ย 

ชอบๆ ปลื้มๆ

[abcd]

ตอนที่ 32


“กิน หล่ะนะ” ไอคิมมันพูดล้อผมเสียงกระเส่า

ตัวมันเองก็ก้มหน้าลงมาจูบหนักๆที่หน้าท้องเปลือยเปล่าของผม ซึ่งขณะนี้ผมกำลังเปลือยกายล่อนจ้อน ยืนอยู่ตรงหน้าไอคิมมัน ส่วนไอคิมก็มีสภาพไม่แตกต่างกับผมซักเท่าไหร่นัก มันนั่งอยู่บนเตียงนอนผมไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น.
ปากมันจูบซุกไซร้ไปทั่วหน้าท้องผม มือมันก้อวนๆ เวียนๆอยู่ที่ก้นหวานๆของผมนั้นเอง..ไอคิมมันจูบ ดูดเม้นแรงๆ ไปตามเนื้อตัวช่วงล่างผม ปากมันแว้บผ่านไปถึงตรงไหนมันก็จะสร้างรอยแดงๆ ไว้ตรงนั้น..

มันจูบเฉียด ไปเฉียดมาอยู่กับน้องน้อยผม..ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากมายเลยครับ..คอยลุ้นด้วยความสุดสยิว ว่า เมื่อไหรมันจะจัดการกับน้องน้อยผมซะที ซึ่งผมก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ มันก็ได้เพียงแค่เอาปากจุ๊บๆ อยู่กับน้องน้อยผมเท่านั้นเอง...แค่นั้นมันจะไปพออะไรเล่า

“ทำไม ไม่ทำอะ...อือ..อา” ผมส่งเสียงถามมันออกมา มือผมพยายามที่จะดันหน้ามันให้อ้าปากอมน้องน้อยผมให้ได้
แต่มันก็ไม่ยอม..ทำตามใจผมอะ..ผมจึงผลักมันโครมเดียว ไอคิมไปนอนหงายอ้าซ่า อยู่บนเตียงครึ่งตัวโดยที่ตีนมันยังแตะพื้นห้องอยู่....ผมไล่สายตามองไปจนทั่วเนื้อตัวไอคิมมัน...เอ๊กมากมายเลยครับ ไอคิมของผมอะ...ผมคาดว่ามันคงรู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรอยู่ มันจึงยกขาขึ้นมาเหยียบขอบเตียงไว้ข้างนึง...หง่ะ เห็นหมดเลย...มันมองหน้าผมอย่างเชิญชวน...ไอโมกลืนน้ำลายลงคอดังเอือกเลยครับ...ยั่วกูเหรอ ยั่วกูชัดๆ..ฮึม..เดี๋ยวเถอะมึงจะจับทำเมียให้เข็ด..(คิคิ)

ผมถลาตัวลงไปหาไอคิม พลางกัดฟันกร๊อด อย่างพยายามระงับอารมณ์ตัวเองสุดกำลัง..ผมจับข้อมือทั้ง 2 ข้างของไอคิมไปยึดไว้บนหัวมัน..ผมก้มหน้าลงสบตากับมันนิ่งๆ มันยังมองผมอย่างเชิญชวนเหมือนเดิม..ทำไมไอคิมมันถึงได้เซ็กซี่ ยั่วยวนผมแบบนี้วะวันนี้..คิดไปผมก็ปวดตุ๊บๆ ที่น้องน้อยผมอะ หง่ะ กำ แหละ นี้กูกำลังมีอารมณ์ กับการมองรูปร่างผู้ชายหรือวะเนี๊ยะ...ตายห่ะหล่ะ..เป็นเกย์เต็มตัวไปซะแล้ว...ช่างแม่ม...ตอนนี้กูขอจัดการ ไอหน้าหล่อตรงหน้าก่อนหล่ะวะ....

“เรา ขอหล่ะนะคิม” ผมพูดอยู่กับริมฝีปากไอคิมเบาๆ อย่างไม่ต้องการคำตอบเท่าไหร่นัก

“อือ...” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันครางลึกๆ อยู่ในลำคอ คาดว่ามันคงอยากจะครางออกมาดังๆเหมือนกัน แต่โดนปากผมสกัดกั้นเสียงไว้ซะก่อน มันจึงทำได้แค่ ปล่อยเสียงฮึมฮัมในลำคอเท่านั้นเอง..ปากผมจูบดูดเม้มปากไอคิมมันไป... มืออีกข้างที่ว่างอยู่ของผม ก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวไอคิมมัน ...ผมรู้สึกถึง ขนทั่วตัวของไอคิมที่กำลังลุกซู่ๆ มันคงหยิวสุดๆอะผมคาดว่า..ร้อยวันพันปี มันจะโดนผมรุกแบบนี้ซักที..ไอผมก็ตื่นเต้นเหมือนกันครับนานๆ ได้ทำบ้าง..

ผมผละริมฝีปากออกจากปากไอคิมมัน..แล้วลากลิ้นไปตามสันกราม ปลายคาง..พลางดูดเม้นแรงๆไปทั่วใบหน้าสุดที่รักของผม...ผมยังได้ยินเสียง ซู๊ดปากซี๊ดซ๊าดของไอคิมลอยเข้าหูผมเป็นระยะๆ..กระตุ้นต่อมหื่นผมได้ดียิ่งนัก..ได้เวลาเอาคืนแล้ว...ผมกระหยิ่มยิ้มหย่องในใจ แต่ว่าแบบนี้ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่แฮะ..ผมพยายามใช้รอยหยักอันน้อยนิดในสมองให้เป็นประโยชน์ที่สุด..สมองคิดมือคลำ ปากดูด..และในที่สุด ผมก้อได้ไอเดียบรรเจิด มึงเสร็จกูแน่ไอคิม....

“รอแป๊บนะ...” ผมจุ๊บปากลงเบาๆ กับปากไอคิมมัน แล้วผมก็ผละออกจากตัวมัน
ไอคิมมันมองหน้าผมอย่างงงๆครับ...ผมยิ้มให้มันอย่างมีเลศนัย แล้วก้าวขาลงจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า...ดึงลิ้นชักตู้ออกมา..ผมมองผ้าโพกหัวผืนใหญ่ที่พับเรียบร้อยวางเรียงรายอยู่ในลิ้นชักไม่น้อยกว่า 20 ผืน..(ผมเอาไว้โพกหัวตอนใส่หมวก safty อะครับ)

ผมค่อยๆหยิบผ้าโพกหัวออกมา 2 ผืน จากนั้นก็ดันลิ้นชักปิด แล้วหันหน้ากลับไปเผชิญหน้ากับไอคิม..ที่ตอนนี้กำลังนอนแผ่เต็มเตียงมองผมอย่างรอคอย..แววตามันยังหวานเยิ้มอยู่เหมือนเดิม..และมันก็ปนไปด้วยความสงสัยใคร่รู้...
ผมยิ้มให้มันหวานเยิ้มเช่นกัน...แล้วเดินกลับไปหามัน...ผมทรุดตัวนั่งลงบนเตียงข้างๆตัวไอคิม ..ก้มลงจูบปากไอคิมมันอย่างเอาใจ...ผมจับข้อมือมันทั้ง 2 ข้างแล้วรวบไว้บนหัวอีกครั้ง...ผมดึงผ้าโพกหัวให้คลี่ออก

“ทำไรอะโม...” ไอคิมมันถามผมหน้าตาตื่นเลยครับ..
และมันก็ดิ้นขัดขืนผมด้วยอะ..แหม๋มาถึงขั้นนี้แล้วมีรึไอโมจะยอม..ผมรีบขยับตัวไปนั่งคร่อมมันไว้ แล้วเอาเข่าข้างนึงที่ตอนนี้เป็นสีม่วงๆเขียวๆนั้นแหละครับ..ไปกดลงที่ท้องไอคิมมันอย่างแรง..

“โอ๊ะ..ซี๊ด..โม..นี้นาย..เล่นอะไรเนี๊ยะ..” ไอคิมมันยังโวยวายไม่เลิกครับ..มันยังดิ้นขัดขืนผมอยู่อะ ตายหล่ะ มือมันจะหลุด แหละทำไมแรงควายงี้วะ...

“ก็เอาคืนนายไง..” ผมพูดยิ้มๆ แล้วจัดการออกแรงกดที่เข่าให้มากขึ้น..

“ไม่นะโม..อย่าเล่นบ้าๆนะ..อะ..” ไอคิมมันพูดยังไม่ทันขาดคำครับ ผมก็ตัดสินใจใช้มาตรการสุดท้ายไม่งั้น คนที่แย่อะจะกลายเป็นผมแทน..

ผมก้มลงจูบปากมันอย่างดูดดื่มเลยทีเดียว...ผมวางผ้าโพกหัวไว้ข้างตัวมัน เพื่อให้มือว่าง แล้วจากนั้นก็ขยับมือลงไปหาน้องน้อยมัน พอมือผมเจอกับน้องน้อยมัน ผมก็ค่อยๆลูบไล้เบาๆ อย่างหยอกล้อ..น้องมันที่หดๆลงไปเมื่อกี้นี้เริ่มพองขึ้นมาอีกครั้ง ผมจึงเปลี่ยนเป็นกำมันไว้เต็มมือ..แล้วค่อยๆขยับมือรูดขึ้นรูดลงเบาๆ มือขยับปากก็จูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าและลำคอ..พร้อมทั้งเอาเข่าออกจากท้องมันด้วย ..ผมเอาท่อนขาอันเรียวงามของผมกดทับต้นขามันไว้ กันมันดิ้น

“ตามใจเราหน่อยไม่ได้เหรอ..”ผมเงยหน้าขึ้นมองมันอ้อนๆ พูดเสียงหวานเข้าไว้
ไอคิมมันมองสบตากับผม แล้วมันก็หยุดดิ้นครับ..มือมันที่ตอนแรกกำลังจะหลุดออกจากการเกาะกุมของผมแล้ว..ก็หยุดนิ่งให้ผมจับเช่นกัน......แล้วไอคิมมันก็ค่อยๆหลับตาลงอย่างยอมจำนน..

“ขอบใจนะ..”ผมขยับปากไปจุ๊บปากมันเบาๆ..แล้วพูดเสียงแผ่วๆอยู่กับริมฝีปากมัน
จากนั้นผมก็จัดการเอาผ้าโพกหัวที่วางอยู่ข้างตัวมัน..ไปมัดข้อมือทั้งสองข้างของไอคิมให้ติดกันแล้วมัดเข้ากับหัวเตียง..มัดแน่นมากเลยครับ...มัดเงื่อนลูกเสือเลยทีเดียวดิ้นให้ตายก็ดิ้นไม่หลุด...

ผมได้ยินเสียงไอคิมมันถอนหายใจเฮือก...ผมก็ได้แต่มองมันอย่างยิ้มๆผมเอาผ้าอีกผืนไปพับๆแล้วผูกตามันไว้ด้วย..ผมไม่อยากเห็นแววตามันตอนถูกผมเผด็จศึกอะครับ.....กลัวใจอ่อนอ้า...

“ทำไมต้องปิดตาด้วยอะ..” มันถามผมเสียงปลงๆ

“นาย จะได้มองไม่เห็นไง..ตื่นเต้นดีออก” ผมพูดเบาๆ แล้วเริ่มเล้าโลมมันอีกครั้ง..
ผมกดริมฝีปากลงกับปากมัน..แล้วดันลิ้นเข้าไปในปากมันผมคว้านลิ้นเข้าไปหยอกล้อพัวพันกับลิ้นไอคิม..มือผมข้างนึงก็ลูบไล้ไปตามสีข้างมัน ส่วนอีกข้างก็บีบบี้ที่หัวนมของไอคิม..

“อู้..โม...อา” ไอคิมครางซี๊ดซาดออกมาอีกครั้ง
มันบิดตัวเร่าๆดิ้นไป ดิ้นมา..ผมขยับริมฝีปากลงมาตามซอกคอ..ขบกัดเบาๆตามรายทางที่ผมผ่านมา ..ผมค่อยๆขยับริมฝีผากผ่านบ่าไหล่ ไล่ไปจนถึงต้นแขนกำยำของมัน..รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะครับ..ที่ต้องมาเล้าโลมผู้ชายร่างยักษ์ตัวแข็งยังกะหินแบบนี้อะ..เคยแต่ฟัดสาวน้อยเนื้อตัวนุ่มนิ่ม...แต่ก้อเร้าใจไปอีกแบบครับ...พอถึงต้นแขนกำยำของมัน ผมก็แลบลิ้นออกค่อยๆเลมเลีย ไปตามท้องแขน

“อืม..ซี๊ดดดดโม..เสียว อูว..เสียว”ไอคิมกระตุก เฮือก..ปากครางซี๊ดซาด พลางขยับแขนหนีผมจ้าละหวั่น..ยิ่งได้ใจสิครับผมอะ..
ผมละเลงลิ้นเลียหนักๆลงไปที่หน้าอกที่มีหัวนมสีชมพู แปะอยู่..ผมขยับริมฝีปากเข้าไปขบกัดที่หัวนมมันแรงบ้างเบาบ้างสลับกัน..

“โอ้ว...อา อา” ไอคิมมันขยับตัวหนีผม ปากก็ครางซี๊ดๆไม่ยอมหยุด..ขนอ่อนๆตรงหน้าอกมันลุกซู่เลยครับ เลยทำให้ผมมีอารมณ์ตามไปด้วยเลย..
น้องน้อยผมยังปวดตุ๊บๆ ไม่ยอมหยุดครับ ผมจึงปล่อยน้องน้อยไอคิมออกจากมือ แล้วขยับไปทาบทับมันไว้ทั้งตัว พลางขยับสะโพกผมเข้าไปเบียดเสียดถูไถกับช่วงล่างของไอคิมไปมา..โอ้ว.ขนลุกซุ่ๆเลยครับผมตอนนี้อะ..

“อือ..อา...” ผมขยับหน้าออกจากหน้าอกไอคิม เงยหน้าขึ้นซี๊ดปากเบาๆ อย่างสุดสยิว..

ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ขอกูเถอะวะไอคิมยอดรัก...ผมขยับตัวลงไปตรงหว่างขาของไอคิมแล้วใช้แขนดันต้นขามันให้แบะออกกว้างๆ..ผมจำไอคิมมันมาหน่ะครับ มันเคยทำกับผมแบบนี้หนิ...พอผมทำแบบนี้ผมก็ได้เห็นช่วงล่างของไอคิมมันเต็มๆเลยครับ..อ๋า น้องผมมันเต้นตุ๊บๆขึ้นมาอีกแล้วอะ..ผมจึงผละสายตาออกจากไอคิมไปมองหาครีมที่มันหยิบมาวางไว้บนเตียงตั้งแต่ตอนแรก..

พอผมมองเห็นครีมแล้วผมก็ยื่นแขนไปหยิบมาถือไว้ในมือ..หัวใจผมเต้นตุ๊บๆเลยครับตื่นเต้นมากมายเลยอะ...ครั้งแรกของมึงใช่ไหมไอคิม...กูจะทำเบาๆไม่ให้มึงเจ็บนะ..ผมคิดในใจพลางค่อยๆบีบครีมลงบนฝ่ามือ แล้วเอานิ้วป่ายครีมไปทาๆที่ช่วงล่างไอคิมมัน..

ไอคิมกระตุกเฮือก แล้วขยับหนีผมครับ แต่เพียงนิดเดียวเท่านั้นมันก็กลับมานอนนิ่งๆเหมือนเดิม ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอคิมมัน...มันขบกัดริมฝีปากแดงๆของมันไว้แน่นเลยครับ...ผมไล่สายตาขึ้นไปมองตรงข้อมือมันที่มีผ้าผูกไว้จนแน่น มันเกร็งข้อมือจนเห็นเส้นเลือดปูดออกมาเลยครับ ใจผมไหวยวบ...คงเจ็บมากสินะคิม...เราขอโทษ..

ผมตัดใจทำใจแข็งเข้าไว้ ก้มหน้าลงมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม..ผมเอาครีมมาละเลงที่น้องน้อยตัวเองลูบให้ทั่วๆ แล้วเอานิ้วไปแหย่ๆ ที่ช่วงล่างของไอคิม...แล้วก็ทำเหมือนกับที่มันทำให้ผมนั้นแหละครับ..

“โอ๊ะ..โอ้ย...” ไอคิมมันขยับสะโพกหนีมือผม..พร้อมกับส่งเสียงอุทานเบาๆ เพียงนิดเดียวเท่านั้นครับมันก็กลับแน่นิ่งลงเหมือนเดิม..

ตอนนี้ใจผมมันสั่นไปหมดตื่นเต้นมากมาย...และที่สำคัญ กลัวว่าจะทำให้สุดที่รักของผมเจ็บเข้าหน่ะครับ...นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนเป็นครั้งแรก แล้วก็ให้สงสารพ่อยอดขมองอิ่มของผมเป็นยิ่งนัก..

พอผมรู้สึกว่าตรงนั้นของไอคิมมันพร้อมสำหรับผมแล้ว ผมจึงจับน้องน้อยของผมจ่อลงไปเล็งให้แม่นๆ แล้วค่อยๆกดน้องน้อยผมลงไป..

“อือ..จะ อุ” เสียงร้องเบาๆแผ่วๆที่ดังออกจากปากไอคิม ตอนที่น้องน้อยผมมันกำลังจะเข้าไปในตัวไอคิมนั้น
ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอคิมมันอีกครั้ง...มันยังขบกัดปากตัวเองไว้แน่นจนเห็นกรามเป็นสันเลยครับ ตัวมันเกร็งไปหมด...มันทำให้อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงของผมเมื่อกี้แทบจะดับวูบลงทันที..นี้กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี๊ยะ.

..ผมมองไล่สายตาไปตามเนื้อตัวไอคิมมันรวมถึงน้องน้อยที่ตอนแรกชี้โด่เด่อยู่ ตอนนี้หดเหลือจึ๊งเดียว..ผมนึกไปถึงตอนที่ผมกระแทกเอวเข้ากับช่วงล่วงของมันพร้อมทั้งตัวมันที่กระตุกไหวไปตามแรงกระแทกของผมแล้ว....รู้สึกรับไม่ได้อย่างรุนแรงครับ...ผมรับไม่ได้ที่จะเห็นไอหน้าโหดของผมต้องมานอนบิดตัวเร่าๆเมื่อโดนผมกระแทก..

ผมก้มหน้าลงเอาปากจุ๊บเบาๆที่หน้าท้องไอคิมมัน...แล้ว ขยับสะโพกออกจากช่วงล่างมัน...ผมขยับตัวไปทาบทับมันไว้อีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าที่ปิดตามันออก..ไอคิมมันค่อยๆลืมตาขึ้นสบตากับผม ผมมองมันด้วยแววตาแห่งความรักใคร่...ถึงผมจะไม่ค่อยชอบใจนักที่ไอคิมมันทำยังกะผมเป็นผู้หญิงแบบนั้น ..แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก..เพื่อมันผมยอม..และผมก็มีความสุขดีด้วย..ตอนนี้ชักจะชอบๆขึ้นมาเหมือนกัน..แต่กูยอมให้มึงทำกูคนเดียวเท่านั้นนะเว้ยไอคิม..

.ผมคิดพลางก้มลงจูบปากมันอย่างปลอบประโลม..ผมรู้ว่าเมื่อกี้มันก็คงใจเสียอยู่มิใช่น้อย ถ้าเป็นคนอื่นมันคงไม่ยอมเป็นแน่แท้ แต่นี้เป็นผม..มันจึงยอม..ขอบคุณที่รักกันนะ..ปากจูบมือผมก็ขยับขึ้นไปแก้มัดมือไอคิมมัน...พอผ้าหลุดออกจากมือมันเท่านั้นแหละครับ ไอคิมก็พลิกตัวขึ้นไปทาบทับผมไว้ทันที...
มันเอาข้อศอกทั้งสองข้างกั้นตัวผมไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนได้...พลางจ้องตากับผมตาหวานเยิ้ม..

“ทำไมไม่ทำหล่ะ..เราให้โอกาสนายแล้วนะ” มันพูดออกมาเสียงเบาหวิว..แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบแก้มผมทั้ง 2 ข้าง
ผมยกแขนขึ้นไปโอบรอบลำคอมันไว้พลางดึงรั้งเบาๆให้หน้ามันขยับลงมาหาผมจนจมูกเราสองคนสัมผัสกัน..ส่วนขาผมก็ขยับขึ้นไปเกี่ยวเอวมันให้สะโพกมันลงมาบดเบียดกับช่วงล่างของผม..ยั่วยวนสุดฤทธิ์ว่างั้น

“เรากลัวนายเจ็บ” ผมพูดขึ้นมาอย่างอายๆ แล้วหลุบเปลือกตาลงหนีแววตาแวววาวของมัน อายอะ แม่ม..เก่งแต่ปากจริงๆเลยกู
 
“หึหึ..เพื่อนายเราทนได้ ไม่เป้นไรหรอก...”มันพูดพลางขยับจมูกมาคลอเคลียอยู่กับแก้มผม

“ให้ทำแล้วนะ..ไม่ทำเอง จะมาว่าเราทีหลังไม่ได้นะ...คราวนี้ตาเราบ้างหล่ะ...” มันพูดแล้วก็จัดการจูบซุกไซร้ไปตามใบหน้าผมทันทีเลยครับ

มือมันทั้งสองข้างก็เข้าไปจับยึดมือผมแล้วกดไว้กับที่นอนทั้ง 2 ข้าง...ผมถอนหายใจเฮือกออกมาอย่างขำๆกับตัวเอง...เพราะรักมากผมจึงยอมไม่ได้ที่จะเห็นไอคิมมันเป็นฝ่ายรับ..ไม่เป็นไรหรอก...เพื่อนายเรายอมเหมือนกันนะคิม..คิดดังนั้นผมก็ปล่อยตัวและใจไปกับรสสัมผัสอันหนักหน่วงที่ไอคิมมันกำลังปรนเปรอผมอยู่ขณะนี้...ช่างรุนแรงถึงใจดีจริงๆเลยครับ...อ้า...ดีจัง...สงสัยจะต้องเป็นคนถูกกระทำแบบนี้ไปชั่วชีวิตซะละมั้งกู...

[abcd]

ตอนพิเศษ ….แตงโมจินตรา


“โม อยากกินแตงหว่ะ...ซื้อด้วยนะ” เสียงห้วนๆ ที่ดังอยู่ข้างตัวทำให้ผมหงิดหงิดนิดๆครับ
แม่มอยากกินนั้นอยากกินนี้ ยังกะเด้กๆ..ผมกับไอคิมกำลังเลือกซื้อกับข้าวกับแม่ค้าเจ้าประจำอยู่ครับ...ผมหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมันมาได้ ประมาณ 2 เดือนได้มั้งครับตอนนั้นนะ....ซึ่งร้านกับข้าวร้านนี้ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นร้านอาหารอีสาน ร้านเดียวเลยในซอย...เป็นร้านไม่ใหญ่มากครับ..แต่แกทำกับข้าวอร่อยอะ..ถูกปากผมว่างั้นผมก็เลยกลายเป็นลูกค้าประจำแกซะเลย.ผมค่อนข้างที่จะสนิทกับป้าแกพอควรครับ..เป็นคนขอนแก่นเหมือนกัน..

“ไม่ใช่หน้ามัน มันไม่อร่อย” ผมพูดขึ้นน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

“เฮ้ยไม่เป้นไร เรากินได้อยากกิน..” มันพูดน้ำเสียงเหมือนเดิมครับ แต่แอบอ้อนเล็กๆ

“เราดูท่ามันจะไม่แดงนะคิม” ผมพูดแล้วยื่นมือไปเคาะๆ ที่แตงโม 4-5 ลูก ที่วางอยู่บนชั้น..
เห็นอย่างนี้ผมหน่ะอดีตพ่อค้าแตงโมนะครับ 555555...สมัยผมอยู่บ้าน พ่อเคยพาตะเวณขับรถปิคอัพคันเก่งของพ่อขายแตงโมครับ...พ่อก็เลยสอนผมเรื่องดูว่าแตงโมลูกไหนแดงไม่แดง หัดฟังเสียงอะไรประมาณนั้น..ก็มีพลาดบ้างครับแต่ส่วนมากจะไม่.

“ป้า แดงไหมเนี๊ยะ” ไอคิมมันถามป้าเจ้าของร้านสีหน้าอยาก สุดฤทธิ์

“ไม่รู้เว้ย..ดูเองเหลือแค่นี้หล่ะ” ป้าแกตอบมาอย่างสนใจลูกค้ามากเลยครับ

“เอามายังไงเนี๊ยะป้า 4-5 ลูก แล้วป้าจะขายทำมายให้ลูกให้หลานกินฟรีๆไม่ดีกว่าเหรอ” ผมแซวป้าแกน้ำเสียงนิ่งๆ พลางเอามือเคาะๆแตงโมไปเรื่อยๆครับ

“แหม๋ เองนี่..ป้าขายหมดเหลือแค่นี้หล่ะ...อยากกินก็ลงทุนหน่อยสิ..” แกพูดกับผมเสียงเริงร่าครับ ปากแกพูด มือแกก็ตักแกงใส่ถุงให้ผมอย่างคล่องแคล่ว

“โอ้ย ไม่หรอกป้า..แตงโมหลงฤดูผมไม่ชอบกิน...ฉีดอะไรเข้าไปบ้างก็ไม่รู้..ไอเนี๊ยะมันอยากกิน” ผมตอบป้าแกพลางเอามือไปจิ้มๆที่พุงไอคิมมัน

“ขายไงอะป้า..” ไอคิมมันพูดพลางเอามือลูบๆที่ท้องมันอะครับ โดนผมจิ้มไปเมื่อกี้คงเจ็บ
 
“ลูก 40 ..กันเอง ป้าให้พวกเอง 2 ลูก 70” ป้าแกพูดพลางยื่นถุงกับข้าวให้ไอคิมอะครับ
 
“โห แพงจังอะป้า...ลูกขนาดเนี๊ยะ 20 ก็ว่าแพงแล้วนา” ผมพูดพลางจ้องตากับแก..

“ก็อย่างที่เองบอกไง ไอโม...ไม่ใช่หน้ามัน มันก็เลยแพง” น้าน จะพูดอีกก็ถูกอีกหล่ะว่ะ ไม่ใช่ฤดูมันต้นทุนก็เลยสูงเพราะต้องฉีดสารเร่งให้มันแดง(มองโลกในแง่ร้ายเกินไปปล่าววะตู)

“น่า เท่าไหร่ก็ซื้อไปเถอะ” ไอคิมมันพูดพลางสะกิดเอวผมยิกๆ.

“เอ๊ะ..นายหนิ” ผมมองมันตาขวางไม่พอใจมากมาย ไอคิมจ๋อยแดกครับ

“ป้า..ถ้ามันไม่แดงทำไงอะ..ลูกละตั้งแพงนะ..ถ้าไม่แดงยินดีคืนเงินปล่าวเนี๊ยะ ” ผมพูดพลางเอานิ้วไปดีดๆ ที่แตงโมอีกครั้งนึงครับ

“เออ..ไม่คืนเว้ย..แต่เอามาเปลี่ยนได้” ป้าแกพูดอย่างใจป่ำครับ

“หึ..งั้นเจาะดูก่อนได้ปะป้า” ผมยังต่อรองแกไม่เลิกครับ..
.ที่จริงผมไม่อยากได้หรอก แตงโมมันเหลือน้อยและจากที่ผมเคาะๆดู ดูท่ามันจะไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ครับ..แต่ไอชั่วคิมนี้มันทำหน้าอยากจนเกินเหตุครับ..ผมเลยต้องจำใจ.และต้องให้ป้าแกรับประกันความแดงด้วยครับ คิคิ..ไม่อยากเสียเปรียบแก..เงินตั้ง 40 บาท

“ไม่ได้..” สั้นๆง่ายๆเลยครับป้าแก..

“เอาเถอะ ..ไปๆ..ถ้าไม่ชอบใจยังไงเอามาเปลี่ยน ป้าให้เปลี่ยน..แต่ให้คืนเงินไม่นะเว้ย” ป้าแกพูดพลางค้อนผมประหล่ำประเหลิกครับ

“คิม...ถ้ามันไม่แดง นายเอามาเปลี่ยนะ โอเคปล่าว” ผมหันไปเล่นงานไอคิมมันบ้างครับ..ผมต้องมั่นใจว่ามันจะรับผิดชอบกับสิ่งที่มันตัดสินใจ คิคิ

“อืม...ได้ๆๆ” มันพูดเสียงร่าเริงครับ

จากนั้นมันก็จัดการเลือกของมันเองครับ..ผมก็ได้แต่ยืนมองมันปล่อยให้มันจัดการของมันเอง..มันเลือกได้มา 2 ลูกครับ พอดีวันนี้พวกไอปอด์นมาเยี่ยมที่คอนโดครับ...(ตอนนั้นไอปอด์นยังไม่ไปอังกฤษ)..พอเลือกได้ผมก็จ่ายตังค์ แล้วจากนั้น ผมกับมันก็เดินกลับคอนโดหล่ะครับ ไม่ไกลเท่าไหร่นักหรอกครับ...ก่อนขึ้นห้องไปก็ซื้อเหล้าซื้อเบียร์ก่อนครับ สงสัยคืนนี้คงมีเมากันอีกเป็นแน่แท้..

พอถึงห้องพอไอน้องปอด์นสุดที่รักของผมมัเห็นผมกับไอคิมมันก็เดินตัวปลิวมาช่วยผมถือของอะครับ..(ไม่ช่วยไอคิมทั้งๆที่ไอคิมถือของเต็มไม้เต็มมือไปหมดคิคิ)

“อู้... มีแตงโมจินตราด้วย คิคิ..หวานๆ” ไอปอด์นมันทำเสียงร่าเริงแล้วเดินตามผมต้อยๆเข้าไปในครัว

“รู้จักแตงโมจินตราด้วยเหรอ” ผมพูดยิ้มๆพลางดึงเขียงพลาสติกเล็กๆลงมาวาง เพื่อเตรียมหั่นแตงโม พิสูจน์ความแดง ..
โดยมีไอปอด์นและไอคิม ที่ตอนนี้วางของทุกอย่างลงแล้วเรียบร้อย..มายืนเยี่ยมๆมองๆอยู่ใกล้ๆ...

“มายืนทำไรกัน..เอาจานชามไปใส่กับข้าวสิ...นี่แล้วที่นั่งๆกันอยู่นั้นหน่ะ..ไหนบอกว่าหิวไงวะ..แล้วไมนั่งทือเป็นท่อนไม้งั้นอะ..หรือว่าต้องให้เราเอาไปประเคนให้ถึงปากถึงจะกินกัน” ผมหยุดมือที่กำลังจะผ่าแตงโม แล้วเอามีดชี้ ไอแซน ไอตี้ และไอโย..ที่ตอนนี้แม่ม มันนั่ง นอนระเนระนาดเล่นเกมส์กันอยู่อะครับ

“เออ..แม่ม.ขี้บ่นชิบ..เมียมึงหนิไอคิม.” ไอแซนมันพูดพลางลุกขึ้นมาหาพวกผมอะครับ

“พูดมากนะ ระวังอยู่ดีๆ พุงจะเป็นรู” ผมพูดพลางเอามีดจี้ๆไปที่พุงไอแซนมัน

“เฮ้ย..อย่าเล่นงี้ดิจ้ะ โมจ๋า..เด๋วผีผลักไม่ดีไม่เล่น แฮะๆ” มันรีบคว้าจานชามจากมือไอคิมไปถือไว้แล้วรีบแจ่นกลับไปที่เดิมแทบไม่ทันครับ

“เป็นไรอะ..หงุดหงิดเรื่องไรเหรอ” ไอคิมมันไม่พูดปล่าวครับ..
มันมายืนข้างหลังผมแล้วเอาแขนสอดเข้ามาที่เอวผม แล้วมันก็กอดผมไว้หลวมๆ มันเอาคางมันมาวางที่ไหล่ผมด้วยอะ..โคตรอายเลย..ต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆด้วยอะ..จะขัดขืนมันก็ไม่ดีครับเด๋วเพื่อนมันจะหาว่ากระแดะ

“นี้ปล่อย..จะบ้าเหรอ..หัดทำหน้าบางๆหน่อยได้ไหม” ผมพูดพลางก้มหน้าก้มตาผ่าแตงโมต่อไปครับ..อายหง่ะ

“อะแฮ่ม.ๆ ...แม่ม แตงโมหวานไม่หวานคงไม่เกี่ยวแล้วมั้งกูว่าอะ...แม่มหวานชิบหาย..เหอะ..” ไอปอด์นมันเบ้ปาก พลางเดินส่ายหัวออกจากครัวไปอะครับ แฮะ..ขอโทษหว่ะปอด์นที่เพื่อนนายมันหน้าด้าน

“นี้พวกมึง 2 คน...หน่ะ..จะเข้าห้องนอนไปเอากันก่อนก็ได้นะ..เด๋วพวกกูจัดการของพวกนี้เอง..ไปเถอะปะ..” ไอตี้ ไอแว่นเพื่อนเลิฟ ทำไมมึงพูดเยี่ยงนี้....ผมเงยหน้าไปมองไอตี้อย่างทึ่งจัดเหวอไปเลยครับผมอะ...

“เออ..ขอบใจหว่ะ เพื่อนงั้นกูไปนะ..หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางย่อตัวจะอุ้มผมอะครับ

“เว้ย...จะบ้าเหรอ...ฮึย..” ผมพูดพลางเอากำปั้นเสยเข้าที่ปลายคางไอคิมมัน..

“โอ้ย..ล้อเล่นหน่อยเดียวเองหง่ะ...” มันทำหน้างอนๆแล้วเอาหน้ามาถูๆกับแก้มผมอะครับ แม่ม..อ้อนชิบหาย

“เหอะ กูว่ามึงไม่ล้อเล่นหล่ะมั้ง...โคตรกามเลยมึงเนี๊ยะ...”ไอโยหลังจากที่นั่งก้มหน้าก้มตาแกะถุงกับข้าวอยู่นานก็ได้เวลามันพูดบ้างครับ..มันทำน้ำเสียงเนือยๆ แบบเบื่อๆเพื่อนมันอะครับ...

“พวกมึงเนี๊ยะแม่ม เลวชิบ..พูดแบบเนี๊ยะ..อิจฉากูอะดิ..” มันพูดน้ำเสียงระรื่นมากมายครับ ไอหื่น

“ฮึย..จะทำไรก็ทำไปเถอะมึงหน่ะ..ปะ..ระวังมีดในมือ เมียมึงด้วยหล่ะ” ไอแซนมันพูดพลางสายหน้าอย่างเอื่อมระอาสุดๆ อย่าว่าแต่มึงเลยหว่ะแซน...กูก็เอื่อม

‘ชั่วะ’ ในที่สุดผมก็ผ่าแตงโมลูกที่ 2 ได้ซะทีครับ หลังจากที่ผมผ่าลูกแรกแล้วปรากฏว่า โอเคใช้ได้ ถึงจะไม่น่าพอใจมากแต่ก็ดีกว่าขาวจั้วะหล่ะวะ....

“อ้าว..คิม..เอาไปเปลี่ยนเลย” ปรากฏว่า แตงโมลูกที่ 2 ขาวจั๊วะ เลยครับ..ไม่มีสีอื่นเจือปนเลย...

“งั้นกินลูกเดียวก็ได้มั้ง...”มันพูดพลางหยิบแตงโมที่ผมหั่นเป็นชิ้นๆ เข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ ...

“ไม่ได้...นายรับปากเองหนิว่าจะเอาไปเปลี่ยน เอ้า...” ผมพูดพลางเอาแตงโมที่ผมผ่าแบ่งครึ่งเรียบร้อยใส่ในถุงพลาสติกไว้เหมือนเดิม..แล้วยื่นไปให้ไอคิมมัน..

“เอ่อ...” มันทำหน้าเจื่อนๆจ๋อยๆครับ
คาดว่าคงอายหน่ะไม่กล้า...เข้าใจครับผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็เป็นแบบนี้หล่ะครับ ไม่กล้าเอาไปเปลี่ยนหรอก..คิดว่าไม่เห็นเป็นไรเลยซื้อใหม่ก้ได้อะไรทำนองนั้น แต่ไม่ใช่ไอโมครับ...ไม่ยอมเสียเปรียบใครง่ายๆครับ ...โดยเฉพาะเรื่องนี้ และอีกอย่างป้าแกก็บอกเองว่าให้เอามาเปลี่ยนได้...แล้วนี้มันจะมาอายอะไร

“อายเหรอ...”ผมถามมันพลางเอานิ้ว จิ้มๆที่หน้าผากมัน

“ก็นิดหน่อย..” มันพูดเสียงอ่อยๆ มือก็รับถุงแตงโมขาวจั๊วะไปถือไว้ในมือ มองผมตาละห้อย ร้องขอความเมตตา แต่ไม่มีวัน
 
“เอาไปเปลี่ยนซะ..อย่าเรื่องมาก...” ผมพูดพลางเอามือล้วงๆไปตามกระเป๋ากุงเกงยีนส์มัน ล้วงเข้าไปทุกกระเป๋านั้นแหละครับ เพื่อหาว่ามันมีกะตังค์หลงเหลืออยู่ซักบาทไหม

“ไปได้แหละ ไม่ต้องเอาตังค์ไปด้วยนะ...เอาไปเปลี่ยนไม่ได้ไปซื้อใหม่..อยากรั้นดีนัก..ไม่เชื่อกันมันก็ต้องเป็นแบบนี้หล่ะ” ผมพูดน้ำเสียงดุ มากมายครับ..ชิบอกแล้วไม่เชื่อ..

ไอคิมมันเดินคอตก..ออกจากห้องครัวไปช้าๆ..พลางหันหลังกลับมามองผมตาละห้อยขอความเมตตา ผมก็ไม่สนใจครับ..จัดการไปหยิบจานมาตักข้าวในหม้อแล้วเรียกพวกเพื่อนๆมาช่วยกันยกไปวางไว้ที่โต๊ะญี่ปุ่นกลางห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้แปลสภาพเป็นโต๊ะวางอาหารชั่วคราว...

ไอคิมมันหายไปพักใหญ่ๆมันก็กลับมาครับ..พร้อมกับแตงโมลูกใหม่...พอผมเห็นว่ามันกลับมาแล้วก็เลยเดินไปหามันยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปรับแตงโมในมือมันมาถือไว้...ไอคิมมันทำหน้างอมากมายครับหน้าแดงแปร๊ดเลย มันคงอายมากมายอะครับ...
มันจะหันหลังเดินกลับไปหาเพื่อนๆที่ห้องนั่งเล่นอะครับ แต่ผมดึงมือมันไว้...แล้ว เขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บปากมันเบาๆ

“อะ รางวัลสำหรับเด็กดี” ผมพูดเบาๆ หลังจากที่จูบปาก มันแล้ว...

“แค่นี้ไม่พอมั้งเราว่า...” ไอคิมมันดึงผมเข้าไปในมุมห้องครัว ที่คาดว่าเพื่อนๆคงมองไม่เห็น แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผมดูดดื่มเลยทีเดียวครับ..ลิ้นร้อนๆของมันเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม..หยิว ครับเคลิ้มเลย....

“เรารู้ว่าเงินทุกบาทมีค่า..แต่ให้เราทำแบบนั้นเราก็อายนะ...ถ้าไม่ใช่เพราะนายเราไม่ทำแบบนั้นหรอก...รางวัลแค่เนี๊ยะมันไม่พอหรอก..”มันยิ้มตาวาวใส่ตาผม

มันก้มลงมาจุ๊บที่แก้มผมเบาๆมันเอามือไปบีบๆที่ก้นผมด้วยหง่ะ..มันดันให้ช่วงล่างของมันกับผมเบียดเสียดถูไถกันไปมาด้วยหง่ะ..หงือ..ผมหล่ะกลัวเพื่อนๆเดินเข้ามาเจอจริงๆเลยครับ..อายโคตร

“นี้ปล่อยก่อน..ดะเดี๋ยว พวกนั้นมาเจอ” ผมพูดเสียงหอบๆ..ก็มันหยิวนี้หว่า..ตอนนี้เกิดอารมณ์แล้วด้วย
 
“ช่างหัวพวกมันปะไร...อืม...เราจะทนไม่ไหวแล้วนะ..เข้าห้องเถอะ” ไอคิมมันพูดแล้วซุกไซร้จมูกและปากลงไปตามซอกคอผม..
 
“ไม่..ปะ.ปล่อยน่านะ..เพื่อนๆกลับค่อยทำก็ได้หนิ..”ผมต่อรองกับมันเสียงหวิวๆ.อ๋อย..แย่แน่ๆกู

“คิม...ปะปล่อย...ปอด์นมาแล้ว..คะ คิม..” ผมพูดเสียงระล้ำระลักเมื่อผมเห็นไอปอด์นมันเดินตรงดิ่งเข้ามาในครัว
 
“อืม..ช่างมัน” หง่ะ ไอชั่วคิมมันไม่สนครับ มันยังตั้งหน้าตั้งตาถลกเสื้อยืดที่ผมใส่จนนมผมโผล่เลย..รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ครับ..แม่ม..มึงไม่อายแต่กูอาย ไอชั่ว

“โอ้ย..เจ็บ..โม จะฆ่ากันเหรอ” ไอคิมมันทำเสียงดุๆ ห้วนๆ ใส่ผมอะครับ..

“เออ..ไอหื่น...ให้มันรู้จักเวล่ำเวลาบ้างสิ..นายไม่อายแต่เราอายนะ..” ผมพูดพลางขอบตาร้อนผ่าวๆครับ..แม่ม..

“อะไรกันวะ..ทะเลาะกันเหรอ....” ไอปอด์นมันพูดเสียงงงๆ

ผมกับไอคิมก็ได้แต่เงียบครับ มองตาหยั่งเชิงกันอยู่งั้นแหล่ะ ผมอะน้ำตาจะหยดแล้วครับ...โมโหมันอะ...

“เออ..งั้นเราไปรอข้างนอกนะ..แฮะ อืม..พวกเรากินข้าวก่อนหล่ะไม่รอนะแฮะๆ” ไอปอด์นมันทำหน้าจ๋อยๆ แล้วเดินแกมวิ่งออกไปจากห้องครัวอะครับ

พอไอปอด์นออกไปแล้วผมก็ผละสายตาออกจากไอคิมมัน แล้วหันไปคว้าแตงโมมาวางไว้บนเขียง..แล้วหยิบมีดมาค่อยๆผ่าครึ่งแตงโม...

“ขอโทษ..นะ..ต่อไปนี้เราจะพยายามควบคุมอารมณ์ก็แล้วกันนะ โอเคไหม..หือ” ไอคิมมันพูดพลางสอดแขนเข้ามากอดเอวผมอีกแล้วอะ

“ฮึก..นายอะชอบทำอะไรไม่รู้กาละเทศะแบบนี้อยู่เรือ่ยเลยอะ..ฮึก..ถึงจะเป็นเพื่อนกัน..แต่ทำแบบนี้ต่อหน้าเค้ามันก็ไม่ดีหรอกนะ ฮึก” พอเจอไอคิมมันง้อแบบนี้น้ำตาที่ปริ่มๆจะหยดก็หยดแหมะลงมาซะงั้นเลยครับ...
 
“ขอโทษนะ..ก็เรารักนายหนิ...ถ้าเป้นไปได้เราอยากจะฟัดนายทั้งคืนทั้งวันเลยรู้ไหม...หือ..”มันพูดไปก็เอาจมูกและปากร้อนๆมาจูบซุกไซร้ไปทั่วซอกคอผมอะครับ..แม่มเมื่อกี้ยังพูดอยู่หยกๆว่าจะพยายามควบคุมอารมณ์

“มะ ไม่รู้..พอแล้ว..คิม..ฟังกันบ้างสิ...ฮือ..” ผมพูดพลางสะอื้นเบาๆ

“อืม..ก็ได้ ก็ได้...” ไอคิมมันถอนใจเฮือก..กดปากเข้ากับปากผมแรงๆที นึงแล้วมันก็ปล่อย...

“ขี้แยจริง..หึหึ...แต่คืนนี้..นายไม่รอดแน่...” มันยักคิ้วให้ผมทีนึง เอามือมาตบก้นผมทีแล้วเดินออกจากห้องครัวไป.

“ฮึก..ไอบ้า ไอหื่น..ไอเซ็กจัด...” ผมบ่นพึมพำอยู่คนเดียว..พลางยิ้มออกมาอย่างนึกเขิลๆ...

ตกลงว่าคืนนั้นมันก็ไม่ได้ฟัดผมหรอกครับ...นั่งกินเหล้ากันคุยนั้นคุยนี้กันจนเมาเป็นหมากันทุกคนครับ..ไอคิมนี้พูดไม่รู้เรื่องเลยครับ..ผมก็ด้วย...ฉะนั้นพวกผมก้อเลยหลับกันเป้นตาย ไอที่มันบอกว่าจะจัดการกับผมนั้นมันก็เลยอดไปครับ คคิคิ
และวัน สองวันต่อมา ผมไปซื้อกับข้าวที่ร้านป้าอีก..ไอคิมไม่ได้ไปด้วยครับ...ป้าก็บอกกับผมว่า..

“โมเอ้ย..วันนั้นอะ...เองบังคับ ให้ไอคิมมันเอาแตงโมมาเปลี่ยนป้าเหรอวะ...” ป้าถามผมพลางตักแกงให้ผมเช่นเคย
 
“ก้มันรับปากกับผมไว้แล้วนี้ป้า..ว่ามันจะเอามาเปลี่ยนอะ..มันบ่นอะไรอีกหล่ะ” ผมถามป้ายิ้มๆครับ

“หึหึ...” ป้ากวักมือเรียกผมให้เข้าไปหาแก แล้วแกก็เอามือป้องปากแล้วกระซิบที่หูผม

“ไอเจ้าคิมมันทำหน้าอายๆ..หน้าแดงเชียวเองเอ้ย...มันบอกว่า..ป้า..ไอโมมันบังคับให้ผมเอามาเปลี่ยน..ป้าก็เลยแซวมันเล่นๆว่า...กลัวเมียจริงนะเอง...” ผมทำหน้าตกใจมากมายเลยครับ..ตายห่ะ..

“นี้ เดี๋ยวสิ..ป้าดูออกหรอกน่า..ไม่ต้องกลัวไปป้าไม่พูดมากเป็นแม่ค้าปากตลาดหรอก...เองก็เหมือนลูกเหมือนหลานป้า..”ป้ายิ้มใจดีให้ผม แปลกนะครับ ผมเชื่อแกนะว่าแกจะไม่พูด..และแกก็ไม่พูดเรื่องผมกับไอคิมกับใครเลยครับ..

“จะฟังต่อไหมว่ามันว่าไง..”ป้ามองผม แล้วยิ้มเจ้เล่ห์..ผมพยักหน้าหงึกๆ อายก็อายครับ อยากรู้ก็อยากรู้
แล้วป้าก้อป้องปากแล้วกระซิบผมอีกครั้ง

“มันบอกว่า...ก็ผมรักมันนี้ป้า...ตามใจมันหน่อย..เด๋วมันงอน...หึหึ..เจ้าคิมนี้..มันน่ารักจริงๆนะเอง...นี้..เองหน่ะ..อย่าปล่อยให้ใครมาคว้ามันไปเชียวนา...ไม่งั้นจะมาเสียดายทีหลังนะ..ผู้ชายดีๆไม่ได้มีเกลือนถนน..(ป้าคงลืมไปว่าผมก็ผู้ชาย)....ป้าเตือนเพราะความหวังดี.นะ..อ๋อ..ที่ป้ารู้ว่าเองกับมันเป็นผัวเมียกัน..ก็เพราะไอเจ้าคิมมันแสดงออกซะโจ่งแจ้ง...เตือนๆมันหน่อยก็ดีนะ...คนอื่นเค้าไม่ได้เป็นเหมือนป้ากันทุกคนหรอกนะเว้ย” แล้วป้าก็ยิ้มให้ผมอย่างใจดีเช่นเคยครับ...แล้วป้าก็เอามือตบบ่าผมเบาๆอย่างเอ็นดู...

หลังจากที่ผมกลับมาถึงห้องผมก็ครุ่นคิด..ถึงเรื่องที่ป้าบอกผม...รู้สึกกลุ้มใจเล็กๆกับสิ่งที่ไอคิมมันทำครับ...นี่ดีนะว่าเป็นป้า..แล้วถ้าเป็นคนอื่นเล่า...เค้าจะมองผมกับมันเป็นตัวประหลาดกันรึเปล่าก็ไม่รู้....เฮ้อ..คงต้องเตือนๆกันบ้างหล่ะ....ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกที่ไอคิมมันรักผมและไม่แคร์สายตาคนอื่น..แต่ว่ายังไงซะมันก็ดูไม่ดีอยู่ดีแหละน่า..เราต้องอยู่ในสังคมนะ...เอาแค่พองามดีกว่า

และผมก็ได้คุยกับไอคิมมันเรื่องนี้ด้วยครับ ...มันก็รับทราบอะ ตัวมันก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันได้ทำอะไรไปบ้าง...ทำออกไปโดยไม่รุ้ตัวว่างั้น...และมันก็บอกว่าต่อไปจะระวังก็แล้วกัน...เอาอีกแล้วครับ คิคิ..ก็ไม่ได้โทษมันคนเดียวหรอกครับผมก้ด้วยแหละ..อาจจะเพราะผมกับมันรู้สึกดีใจและโล่งอกที่เราได้มาอยู่ด้วยกันก็ได้มั้งครับ...มัวแต่ดีใจปลื้มใจจนลืมไปว่า...รักเรามันไม่ปกติเหมือนคนอื่นทั่วไป...ถึงจะรักกันยังไงก็ควรแคร์สายตาคนรอบข้างบ้าง..อย่าทำอะไรให้มันดูน่าเกลียดเกินไปนัก...

.ตั้งแต่วันนั้นผมกับมันก็โคตรเนียนครับ..ก็ไม่ได้ระวังอะไรมากมายแค่ทำแค่พอดีแค่นั้นเอง..ไปดูหนังกันไอคิมมันก็กอดคอเกาะไหลผมตลอดอะ ผมก็พยายามไม่ปัดป้องให้ดูเหมือนเพื่อนกันเข้าไว้ซึ่งก็ได้ผลนะ..นอกจากป้าแล้ว ไม่มีใครดูออกเลยว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน คิคิ ขอบคุณครับป้า..และป้าแกก็เป็นที่ปรึกษาหัวใจของผมกับไอคิมไปในบัดดล..เกือบ 3 ปีมั้งที่ผมอยู่ที่นั้นและป้าก็เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ของผม.กับไอคิม..ทุกวันนี้ยังไปเยี่ยมแกอยู่เลยครับ คิคิ..

[abcd]

ตอนพิเศษ ศึกวันแดงเดือด


ต่อไปนี้ถ้าเป็นตอนพิเศษจะอยู่ในช่วงที่ผมกับไอคิมอยู่ด้วยกันแล้วนะครับ ซึ่งก็คือช่วงที่ทั้งผมและมันเรียนจบแล้ว ไอนัทกับไอเป้ยได้แต่งงานและไปอเมริกาเรียบร้อยแล้ว....

ผมจำไม่ได้นะครับว่าปีไหน...แต่ว่าตอนนั้นแมนยู กับ ลิเวอร์พูล เจอกันครับ..ผมซึ่งเป็นแฟนลิเวอร์พูล ถึงจะไม่ได้ติดตามตลอดเหมือนกับไอคิมที่ตามแมนยู ยังกะแมนยูเป็นพ่อมันก็ไม่ปาน...แต่ผมก็ชื่นชม โอเว่นเป็นอย่างยิ่ง...ส่วนไอคิมชอบใครผมก็จำไม่ได้แล้วครับ เหอๆ...

ปกติเวลาพวกผมดูบอลก็จะอยู่ที่คอนโดพวกผมนั้นแหละครับ..(ยังไม่ซื้อบ้าน) .จะมีพวกเพื่อนๆผมมาแจมด้วยเป็นบางครั้ง...แต่วันนั้นพิเศษหน่อยครับ...เป็นศึกวันแดงเดือด เหอๆ...พวกผมก็คึกคักกันตั้งแต่หัววันครับ...ตามสื่อต่างๆก็ประโคมข่าวกันจั้งเลย..ยิ่งทำให้ความฮึกเหิมของกระผมสาวกหงส์แดงยิ่งเพิ่มพูนทวี...และผมกับไอคิมก็เริ่มไซโคกันเป็นพักๆ...

พวกผมนัดกับเพื่อนๆไปที่ผับแห่งนึงครับ..พวกผมรู้จักกับเจ้าของผับเป็นอย่างดี... ร้านแกจัดงานวันแดงเดือดที่ว่าอะแหละ..เพื่อนผมส่วนมากจะเป็นสาวกแมนยูกันครับ มีลิเวอร์พูลไม่กี่คน

แต่พวกผมเหล่าสาวกหงส์ก็ไม่แคร์ครับด้วยที่ร้านตอนนี้คาดว่าแฟนหงส์คงเพียบ คิคิ...ผมใส่เต็มยศมากปกติผมจะไม่ค่อยตามกระแสเค้าซักเท่าไหร่ (เป็นประเภทขวางโลกอะ) แต่วันนั้นพิเศษอีกแย้ว..ผมใส่เสื้อหงส์ครับ..เสื้อโอเว่นโด้ย..ใส่หมวกไหมพรหม มียี่ห้อหงส์แดงติดอยู่ด้านหน้า..ส่วนไอคิมก็เหมือนกันครับ มันใส่เสื้อแมนยู อะ..เขม่นกันตั้งแต่แต่งตัวแล้วครับ

“นี้..ไม่ต้องแต่งเต็มยศ ขนาดนั้นก็ได้มั้ง..แพ้..แพ้ชัวร์ๆ เสียเวลาหว่ะ 5555” ดูมันครับ มาเหยียบหน้ากูเลยดีกว่ามา
 
“อ๋อ..เหรอ มั่นใจจริง..คอยดูเถอะ พี่เว่น จะกระทืบผีจนหาทางกลับหลุมไม่ถูกเลย 555” เอาสิวะเจอกันหน่อยเป็นไงกูกะมึงหง่ะ ไอคิมมันทำหน้าเยาะเย้ยผมสุดฤทธิ์ครับ

“นี้...แค่ไอเวร คนเดียว..อะไม่มีน้ำยาหรอกเว้ย..เหอ เจอ...(ชื่อนักบอลครับผมจำไม่ได้ ที่เค้าประกบพี่เว่นผมตลอดอะ) ...มันก็ปิ้ว..เหอๆ” มันพูดไปก็ใส่เสื้อไปอะครับ...ใส่อย่างปราณีตมากมาย ..กลัวยับ..ชิ

“ของงี้..มันไม่แน่เว้ย...คอยดูไปแล้วกันไอยักษ์ แล้วนายอย่ามาร้องไห้ ให้เราปลอบแล้วกัน 555 เราจะหัวเราะให้ฟันหลุดเลย..เหอ” ผมพูดพลางจัดการหาหมวกไหมพรหม ตราพี่หงส์ของผม...

พอหยิบหมวกมาได้ผมก็เอามือปัดๆ ที่ตราหงส์อะ.แล้วเอาปากจุ๊บๆที่หมวก...เยาะเย้ยมันหน่ะ

“จะไปจูบมันทำไมหมวกหน่ะ..มันจูบตอบนายไม่ได้หรอก..มาจูบเราดีกว่ามา..” ไอคิมมันไม่พูดเปล่าครับ มันยื่นมือมาคว้าเอวผมเข้าไปกอดเฉยเลยอะ
แล้วมันก็ก้มหน้าลงจูบปากผมอะครับ...ผมเคลิ้มตามมันไปหน่อยนึงครับ พอผมนึกได้ก็ดันหน้ามันออก...

“เราไม่จูบศัตรู..ชิ..ออกไปเลยไป..”ผมพูดหน้างอๆ..แขนก็ดันมันไว้ไม่ให้เข้าใกล้ผมสุดฤทธิ์

“โอ้..ศัตรูเลยเหรอ..นี้..ยังไงอะ.ปีศาจก็ชนะหงส์อยู่แล้ว นายมาเชียร์แมนยูกะเราดีกว่าน่า..เปลี่ยนใจเถอะ..เราไม่อยากเห็นนายร้องไห้อะ..เป็นห่วงนะเนี๊ยะ ถ้าไม่รักไม่เตือนนะ หึหึ” หง่ะฟังเหมือนหวังดีใช่ไหมครับ หึ แต่ความจริงมันกำลังหยามลิเวอร์พูลอย่างแรงครับ แม่ม..
ไอคิมมันพูดแล้วเลื่อนมือลงไปลูบๆที่สะโพกผมอะครับ..แล้วมันก็เลื้อยมือเข้าไปในกางเกงผมอะหงือ..

“โอ๊ะ..ไอหื่น ปล่อยเลย..” ผมพูดหน้างอหนักยิ่งกว่าเดิมซะอีก..
ผมเอาแขนที่ดันๆมันอยู่เมื่อกี้ออก แล้วอ้อมมือไปดึงมือมันที่ตอนนี้ลูบไล้หนักๆไปตามก้นหวานๆของผม..พอผมปล่อยแขนลงก็เป็นโอกาสงามๆของมันสิครับ..

“ก่อนที่ ศึกวันแดงเดือดจะเริ่ม..เรากับนายมาเริ่มศึกของเรากันก่อนดีกว่ามา...อือ” ไอคิมมันเอามือที่ว่างอีกข้างมาจับที่ท้ายทอยผม แล้วดึงให้ผมเข้าไปจูบปากกะมันอะ... โดยที่มืออีกข้างของมันก็ขยับหนีมือผม ไปตามสะโพกผม จนมันมารูดซิบผมลงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ

“คะ คิม..ไม่เอาน่า เดี๋ยวสายนะ..นะนัดเพื่อนไว้นะ เดี๋ยวเค้ารอกัน” ผมพูดเตือนมันเสียงตะกุกตะกักด้วยตอนนี้ไอคิมมันกำลังเอามือจัดการกับน้องน้อยผมอยู่อะ...

“น่า ไม่นานหรอก...ทันแน่นอน..”มันพูดพลางผละริมฝีปากออกจากปากผม แล้วมันก็ค่อยๆดันผมให้เดินถอยหลังไปที่เตียงโดยที่ผมไม่รู้ตัวเพราะกำลังเพลินๆกับจูบของมันอยู่.. กว่าผมจะรู้ตัวผมก็หงายหลังตึงลงกับที่นอนซะแล้วมีมันล้มทับลงมาบนตัวผมด้วยอะครับ...และหลังจากนั้นก่อนศึกวันแดงเดือดจะเริ่มศึกคิมโมก็ได้เริ่มก่อนครับ...แฮะ..และศึกครั้งนี้ ไอโมก็แพ้ราบคาบอีกตามเคยหง่ะ..

“หึ..อืม..แค่นี้ก็รู้แล้ว..ว่าใครจะชนะ” มันพูดเสียงหอบๆ แล้วดึงหน้าผมเข้าไปจูบหนักๆที่แก้ม...

“ไอบ้า..ไม่เกี่ยวซักหน่อย”ผมพูดเสียงเนือยๆ แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอมัน..

“หึหึ..เกี่ยวสิ..อย่างน้อยผีก็ชนะหงส์ไปแล้วแมตนึง..หึหึ” หง่ะ ไอคิมมันพูดไปหัวเราะไปอย่างสุขใจมากมายเลยครับ..
ผมหมั่นไส้อะ..เลยอ้าปากงับแรงๆที่คอมัน..

“อ้าวแพ้แล้วพาลเหรอ..หึหึ..ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่าปะ..จะได้ไปกันซะที..แล้วนี้เดินไหวไหมเนี๊ยะ..โดนทำประตูไปตั้งหลายประตู..หึหึ..” หง่ะ..ไอบ้าไอทะลึ่งผมก็ได้แต่นอนมองหน้ามันอย่างงอนๆ..

ส่วนตัวมันพูดเสร็จก็ขยับตัวลุกขึ้น..ก่อนมันจะเดินไปมันก้มหน้าลงจุ๊บที่สะโพกผมด้วยอะ หงือ..ไอโมอายครับ ไอคิมแม่มยังมีหน้าหันมายิ้มตาหวานให้ผมอีกอะ..แล้วมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวมันอะครับ มันหยิบอีกผืนมายื่นให้ผม..ผมยื่นมือไปรับมาแล้วเอามาพันเอวผมไว้บ้างกันอุจาด..

“คิม...เดินไม่ไหวอะ...”หลังจากที่เอาผ้าพันเอวเรียบร้อย ผมก็เงยหน้ามองไอคิมมันแล้วทำเสียงอ้อนๆหน่อยอะครับ แฮะ...

“อยากให้อุ้ม หรือ ว่าอยากขี่หลัง...”มันเดินกลับมาหาผมที่เตียงแล้วมันก็เอาแก้มมาถูๆกะแก้มผมอะ

“ขี่หลัง...”ผมพูดยิ้มๆ แล้วเอาปากไปงับจมูกมันแรงๆทีนึง

“ชอบกัดเป็นหมาอีกแล้ว....นาย รู้ไหมมันเจ็บนะ..เดี๋ยวจะโดนอีกรอบ” หง่ะขู่กูอีกแหละ..แล้วมันก็หันหลังมาให้ผมขึ้นไปขี่อะครับ

ไอโมก็จัดการคว้าหมับเข้าที่คอมันทันทีครับ ส่วนไอคิมมันก็จัดการเอาแขนมาเกี่ยวขาผมไว้แน่น แล้วจากนั้นมันก็ลุกขึ้นพาผมเข้าห้องน้ำแหละครับ...อยู่ในห้องน้ำไอคิมมันบอกว่าจะฟอกสบู่ให้ผม..ไปๆมาๆ มันก็จัดการฟัดผมไปอีกรอบ..หง่ะขาอ่อนเลยอะไอโมอะ...

และกว่าที่ผมกับมันจะออกจากคอนโด ได้..บอลก็จะเริ่มเตะแล้วครับ พวกเพื่อนๆที่นัดกันไว้ก็โทรตามกันให้วุ่นวาย ด้วยตอนนี้พวกมันไปถึงกันเรียบร้อยหมดทุกคนแล้ว เหลือแต่ผมกับไอคุณคิมนี้แหละ ฮึม.

ผมก็ได้แต่มองหน้ามันอย่างฉุนๆอะครับ...ส่วนมันก็ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรหรอกครับ..หน้าโคตรระรื่นเลยอะ..ยังกะรู้ผลบอลไปแล้วเรียบร้อยงั้นแหละ..ผมหมั่นไส้ครับ..เลยเอากำปั้นฟาดปุ ลงบนหัวมันที..แรงพอควรครับจนรถกระตุกเลย...มันหันหน้ามามองผมตาเขียวเลยทีเดียว..หง่ะ น่ากลัวอะ..ไอโมเลยต้องทำตัวเจี๋ยมเจี่ยมมองหน้ามันอย่างอ้อนๆ..

“ชักจะเอาใหญ่ เห็นใจดีหน่อยไม่ได้เลยนะ..ถ้าเมื่อกี้รถเสียหลักจะทำไงเนี๊ยะ..ได้ตายห่ะกันบ้างหรอก... ทำอะไรไม่คิด..เราทำบ้างคงโกรธเราตาย..” ไอคิมมันบ่นยืดยาวแล้วหันหน้ามามองผมตาเขียวเป็นระยะๆครับ หง่ะ..ผมก็ได้แต่มองมันขอบตาร้อนผ่าวๆ..จะร้องไห้อะ..ไอบ้ามาว่ากูทำไมหง่ะ..แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยวะ

แล้วจากนั้นผมก็เงียบครับ ไม่พูดอะไรกับมันเลยซักคำ..มันก็เหมือนกันครับ..เงียบกริบเลย...พอถึงร้านที่นัดกับเพื่อนๆไว้ ไอคิมมันก็จัดการขับรถเข้าไปไว้ที่ลานจอดรถพอมันจอดรถเท่านั้นแหละครับ ผมก็รีบจัดการเปิดประตูรถออกไปทันทีเลย..แล้วผมก็เดินนำลิ่วๆ ไม่เหลียวหลัง เข้าไปในร้าน..พอไปถึงก็มองหาเพื่อนๆผมอะครับ

ก้อแก๊งเก่าผมนั้นแหละ..ไอปอด์น ไอโย ไอตี้ ไอแซน ไอแมน..ไอวิทย์ ไอแน๊ต ไอแทน..รวมๆกลุ่มผมมีประมาณ ยี่สิบกว่าคนได้.เพื่อนๆที่ผมยังไม่ได้เอ่ยถึงในเรื่องด้วยครับ..และก้อเพื่อนๆของพวกไอคิมมันอะครับ มีทั้งพวกที่เรียน มข.ด้วยกันและพวกเพื่อนๆที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน..รู้จักกันหมดทุกคนแล้วครับ...

พอพวกมันเห็นผมก็จัดการกวักมือเรียกผมทันที..พอผมเดินเข้าไปถึงโต๊ะไอปอด์นมันก็จัดการคว้าตัวผมไปกอดทันทีเลยครับ...พอมันปล่อยตัวผมไอแพทก็เอามั้งครับคว้าตัวผมไปกอดแถมยังหอมแก้มผมด้วยอะ..กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ผมคาดว่ามันคงกรึ่มๆได้ที่แล้ว ไม่เป็นไรยังไงซะผมคาดว่าผมคงตามทัน คงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่...

“ไมมาช้าจังวะ..ดูเด๊ะ บอลเตะไปสิบกว่านาทีแหละ” คนที่พูดหน่ะไอวิทย์ครับ
มันเอามือตบหัวผมแต่ตามันอะมองข้ามหัวผมไปมองด้านหลังผมโน้นเลยครับผมคาดว่ามันน่าจะคุยกับไอคิม..แต่ผมก็ไม่สนใจซักเท่าไหร่หรอกครับ ด้วยตอนนี้กำลังงอนไอคิมมันอยู่...

“ถามเพื่อนมึงดู ดิ..” ไอคิมมันพูดเสียงห้วนๆอยู่กับหัวผมนี้เองครับ

แล้วจากนั้นไอแพทก็โดนผลักออกจากตัวผม ตัวมันเซแซดๆ ไปชนกะเพื่อนในกลุ่มพวกผมนั้นแหละครับ..เพื่อนคนนั้นก็คว้ามันไปกอดไว้เหมือนกัน คิคิ .. ส่วนไอคิมมันก็เอาแขนมันขึ้นมาล๊อคคอผมไว้เหมือนกันครับ..ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองไอคิมมัน จากตอนแรกที่งอนๆ ตอนนี้กลายเป็นโกรธแล้วครับ...แม่มทำงี้กับเพื่อนกูได้ไงวะ..

“นี้..เลิกงอนได้แล้วน่า..ว่านิดๆหน่อยๆ ทำเป็นงอน..” นิดหน่อยที่ไหนหล่ะไอบ้า..

“เอ้า ดิ้น เข้าไปสิ..เดี๋ยวเราก็ดูดปากโชว์ ไอพวกนี้มันเลยหนิ..เอาไหม พวกมันจะได้รู้กันให้หมดว่าเรากับนายเป็นอะไรกัน ลองไหม..หา” ไอคิมมันพูดขู่อยู่กับหูผมเสียงห้วนมากมายเลยครับ คาดว่าตอนนี้มันคงโกรธผมขึ้นมาจริงๆ แล้ว

แต่โทษครับ ผมก้อโกรธเป็นเหมือนกัน..ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้ครับ เลยได้แต่เงียบ..ปล่อยให้มันกอดคอผมไปเรื่อยๆ แล้วจากนั้นผมก็จัดการยกเหล้าที่เพื่อนคนนึงชงให้ แล้วกรอก เข้าปากไปอย่างหงุดหงิดในหัวใจมากมายก่ายกอง..
และดูไอคิมมันก็ไม่ได้สนใจผมซักเท่าไหร่หรอกครับ..มันลุ้นบอลซะจนลืมผมไปเลย ผมก็เหมือนกัน..แต่ยังไม่ลืมหรอกครับว่ากำลังงอนมันอยู่..บรรยากาศในร้านเริ่มมันส์ขึ้นเรื่อยๆครับ..ผมก็เมาขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน...

สาวกหงส์กับสาวกผี ไซโคกันสุดฤทธิ์ ในกลุ่มผมนี้ ก็ แฟนหงส์มีแค่ผม ไอวิทย์ไอแพทและไอปอด์นแค่นั้นครับ คนอื่นเป็นพวกเด็กผีหมดอะ ชนกลุ่มน้อยจริงๆเลยพวกผม...และในที่สุดผีก้อนำไปก่อนครับ ทำให้พวกสาวกหงส์อย่างผมเซ็งมากมาย...ไอพวกเด็กผีก็ เยาะเย้ยสุดฤทธิ์...ผมเริ่มหงิดๆขึ้นมาแล้วครับเริ่มโมโหขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล..เค้าเรียกแพ้แล้วพาลครับ.

.และในที่สุดพอบอลจบผลปรากฏว่า แมนยูชนะลิเวอร์พูล อะ.สกอร์เท่าไหร่จำไม่ได้..รู้แต่ว่าเจ็บใจโคตรๆ แทบร้องไห้กันเลยทีเดียว ไอแพทร้องไห้ด้วยครับ ไอนี้มันบ้าหงส์ยิ่งกว่าผมซะอีกอย่างผมหน่ะมันพวกขาจรครับ...แต่ไอแพทหน่ะ..มันแทบจะเอารูปนักเตะหงส์แดงขึ้นหิ้งบูชากันเลยทีเดียว..เพราะฉะนั้นมันเลยเฮิร์ทหนักร้องไห้โฮออกมาเลยครับ..

ส่วนสาวกหงส์คนอื่นผมไม่รู้นะว่าวันนั้นรู้สึกยังไงกันสำหรับผม ...ถึงจะเป็นขาจร ก็เฮิร์ทพอควรเหมือนกันครับ...และยังมาโดนไอพวกเด็กผี(เปรต)..พวกนี้เยาะเย้ย มันยิ่งทั้งแค้น ทั้งเจ็บใจจนอยากจะ เดินไปชกปากแม่มมันหมดทุกตัวจริงๆเลยครับ...

“เป็นไงเราบอกแล้ว...เห็นไหม..อย่างหงส์ จะมาสู้ ปีศาจได้ยังไง หึหึ” ไอคิมมันทำเสียงครึ่มอกครึ้มใจอย่างสุขสุดๆ
ผมที่หงุดหงิดเป็นทุนอยู่แล้วยิ่งรู้สึกหงุดหงิดหนักยิ่งกว่าเดิมอีกครับ... ผมปัดมือไอคิมที่ลูบไล้อยู่ที่เอวผมออกอย่างไม่สนใจใยดีซักเท่าไหร่นัก..แอลกอฮอล์ที่เทลงคอ มาเป็นระยะเวลาชั่วโมงกว่าๆ ทำให้ผมรู้สึกคึกๆครับ ปกติผมจะเป็นประเภทเมาแล้วเป็นพวกมาเฟีย(คลอเคลีย) แต่วันนี้ดูท่าจะเป็นพวกมาเฟียจริงๆซะแล้วครับ..อยากเตะปากคนมากมาย..พาลจริงๆครับ ผมว่าไอแพท ไอปอด์น และไอวิทย์สาวกหงส์ ก็คงรู้สึกไม่แตกต่างกับผมเท่าไหร่นัก

แต่ที่พวกผมทำได้ตอนนี้คือเงียบครับ...และไอพวกเพื่อนๆผมมันก็ยังเยาะเย้ยพวกผม 4 คนไม่รู้จักจบจักสิ้น ถึงรู้ว่าพวกมันแซวเล่นแต่ผมดันโกรธขึ้นมาจริงๆครับ..เย็นไว้ไอโมเย็นไว้..ใจเย็นๆ ไอพวกชั่วเนี๊ยะมันเพื่อนมึงนะ เย็นไว้...ว่าแล้วก็จัดการกรอกเหล้าลงคอเพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัวที่มันเกาะอยู่ในใจ..
..
“เป็นงายมึงอ้ายโม.... ลิเวอร์พูลแพ้ปายแล่ว.เฮ้อ..น่าโสงสาร..พวกเมิงว่ามะ..555…เปน กู นะ...กู เลิก เชีย ร์แม่ม..” ไอแทน ไอเพื่อนชั่ว..มันพูดเสียงยานคางบ่งบอกระดับแอลกอฮอล์ในเลือดจริงๆเลยครับ...มึงพูดงี้มาต่อยกันดีก่ามา

“แล้วงายวะ..บอลแพ้ แต่โค้นม่ายแพ้นาเว้ยยยยยย..” ผมหันหน้าไปตวาดไอแทนมันด้วยเสียงอันดัง ผมคิดว่ามันดังนะ แต่..กลายเป็นเสียงยานคางไม่แพ้ไอแทนมันเลยซักนิด..และตัวผมเองก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วครับมึนๆ หนักๆหัวยังไงชอบกล..

“อ้าว ..พูดเง้..ขี้แพ้ชวนตีเน่หว่า....” ไอชั่วแทนมันยังพยายามยั่วโมโหผมสุดฤทธิ์ครับ..ทั้งๆที่มันอะกำลังจะลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว มันเมาจัดอะครับ

“เออ..แล้วคราย จะทำมายกู..หรือเมิง จะลองหา อ้ายแทนนนนอ้ายเพื่อนชั่ว” ถึงจะรุ้ตัวว่าเมาพอควร แต่สติผมยังดีอยู่ครับ คิคิ ไม่งั้นคงไม่มีแรงด่าไอแทนมัน..

“โอ้ย..ครายจากล้า กะเมิงงงง..อ้ายคุณโม..ผุ้ยิ่งหญ่ายยยย เหอๆ” ไอแทนมันพูดเสียงยานครางพลางยกมือไหว้ผมปลกๆ อะครับ..มันหัวเราะด้วยอะ..แม่มกวนตีนกูชิบ.

และจากนั้นศึกน้ำลายของผมกับไอแทนก็จบลงเมื่อไอแทนมันจัดการรินเหล้า..ด้วยมืออันไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก ใส่แก้วผม ตอนนี้กลายเป็น on the rock แล้วครับ เพียวๆ...ทรมานกระเพาะดีแท้

ไอโมก็ซดโฮกๆ ลงคอไปไม่ยั้ง และรู้สึกสนุกมากมายครับ...คุยนั้นคุยนี้กับเพื่อนๆผมนั้นแหละ...และภายในร้านนักดนตรีก็กำลังเล่นเพลงมันส์สุดฤทธิ์..เพราะหลังจากบอลเตะเสร็จ ทางร้านก็ให้ดีเจเปิดเพลงตั้งนานครับ เซ็งเลย(ผมไม่ค่อยชอบให้ดีเจเปิดเพลงเท่าไหร่ครับผมชอบเล่นสดมากกว่า)...เนี๊ยะ นักดนตรีพึ่งได้มาเล่นเนี๊ยะ แหละ.. ของชอบอยู่แล้วครับ..ปลดปล่อยซะหน่อย..ฮึ่ม..พอนักดนตรีเริ่มบรรเลงไอโมกับพรรคพวกก็ลุกฮือกัน แด๊นกระจายครับ...เหอๆ..ผมลืมไอคิมมันไปชั่วขณะครับ...เต้นไป...ยกเหล้าเข้าปากไป....ทั้งมันส์ทั้งเมา..แทบจะแยกกันไม่ออกเลยครับ..ลืมอาการเฮิร์ทเมื่อกี้ไปถนัดเลย

“อ่ายโม..เอื้อก..”เสียงเรียกยานคาง พร้อมกับแรงประทะที่ประทะมาที่หน้าอกผม พร้อมทั้งร่างของใครบางคนก็ทำให้ผมต้องยกแขนขึ้นมากอดรัดไว้โดยอัตโนมัตครับ

“แฮะ..กู กูร้ากกกกกกเมิงจาง” และคนในอ้อมแขนของผมนี้ก็คือ ไอแพท นั้นเองครับ...แม่ม

“เออ..เหอะ..กู รู้แล้ว ม่ายต้องบอก กูบ่อยๆ ก็ด้ายยยย” ผมพูดยานครางพลางดึงมือมันที่ตอนนี้โอบอยู่รอบคอผมออกอะครับ..ตอนนี้ผมชักจะทรงตัวไม่อยู่แล้วครับ.. แม่มไอชั่วแพทตัวหนักโคตร..กุยิ่งมึนๆอยู่ด้วย...

“หรอ...แต่ กู อยากบอกเมิงอ้า...อยากบอกกเมิงทู้กวานเลย..อ่ายโมยอดร้ากกกกของอ่ายแพท เหอๆ...” มันพูดไปมือมันก็พยายามดึงหน้าผมให้เข้าไปหามันอะครับ หง่ะจะไม่ไหวแล้วหน่า..ใครก็ได้ช่วยกูด้วย..กูหนัก..กูจะล้มแล้ววววว

...ผมไม่ได้กังวลซักเท่าไหร่หรอกครับกับท่าทางบ้าๆของไอแพทมัน มันเมาทีไรมันก็มักจะบอกรักผมทุกทีแหละ...เวลาปกติมันไม่พูดหรอกครับมันอาย..หึหึ แต่เวลาเมานี้หน้าด้านชิบ...จะปล้ำเอากูทำผัวท่าเดียวแม่ม

“แม่ม..ไอแพท มึง..จะปล้ำจูบไอโมมันอีกแล้ว...มึง มานี้ มานี้เลย”.และไอเพื่อนคนเดิมที่คว้าตัวไอแพทไปกอดนั้นแหละครับ ที่มันมาจัดการแยก ไอแพทออกจากตัวผม

“ม่าย อ่าว..ปล่อยกู..กูจาอยู่กาบ เท่ร้ากกกกู..อ่าย...(ชื่อไอคนนั้นครับ) เมิงปล่อยกู.” ไอแพทมันพูดยานคาง พลางดิ้นไม่ยอมท่าเดียวครับ

แต่แรงคนเมา ตัวเท่ามดอย่างมันนะรึ จะสู้แรงควายอย่างไอคนนั้นมัน...และแล้วไอแพทก็หายออกไปจากสายตาผมเร็วปานจรวด...ผมก็ได้แต่ยืนหน้ามึนอยู่ตรงนั้นแหละครับ..อืม..อารายหว่ะ...

แล้วจากนั้นก็ไม่สนโลกอีกแล้ว ครับ ทั้งแด๊นซ์ ทั้งซดแอลล์กอฮอล์...จนในที่สุดไอโมก็หมดสภาพครับ...

ตอนนี้ผมได้กลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิมแล้วครับ มานั่งตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่รู้ตัว รู้แต่ว่า...แขนขาแม่ม หนักชิบหาย หัวก็หนัก หนังตาก็หนัก..ลืมแทบจะไม่ขึ้น..ลิ้นชา ปากชา ไอนั้นก็ชา โอ๊ะ มะช่ายยยย ไอนั้นยังดีอยู่...คิคิ..

สัมผัสแผ่วๆที่สัมผัสอยู่ที่หัว ทำให้ผมอยากหันหน้ากลับไปมองมากมายเลยครับ...รู้สึกอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก...แต่กระผม ณ ขณะนี้ แค่บังคับตัวเองให้กระดิกนิ้วได้นี่ก็บุญแล้วครับ...แต่ก็นะ ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าความพยายามแล้วครับ..ผมจึงพยายามบังครับคอตัวเองอย่างยิ่งยวด อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ

และในที่สุดผมก็สามารถขยับคอผมให้เงยหน้าขึ้นมาได้ แต่มันก็อ่อนซะเหลือเกิน จนต้องวางคางแหมะลงกับโต๊ะ แล้วจึงบังคับสายตามองว่าคายหว่า ที่ลูบหัวกูอยู่เนี๊ยะ...

อะ...ไอคิมสุดที่รักของกระผมนี่เอง อยากยิ้มให้อะ แต่ปากขยับไม่ได้...เลยได้แต่พยายามส่งกระแสจิตให้มันรับรู้เท่านั้นเหอๆ...อุ..อ๊อก กูจะอ้วกกกกกกกกก

และผมก็รู้สึกถึงแขนทั้ง 2ข้างของผมที่โดนพยุงไว้..มั่น..ผมก้อไม่รู้หรอกครับว่าใครที่เข้ามาพยุงผม..และก็ไม่สามารถรู้ได้อีกเช่นกันว่า พวกนี้จะพาผมไปไหน..แค่อึดใจเดียวครับผมก็ได้รู้ว่า คนพวกนี้พาผมไปไหน...โอ้..สวรรค์ มันคือห้องน้ำนั้นเอง..
พอผมเห็นอ่างล้างหน้าเท่านั้นแหละ..ผมก็โก่งคอ..อ้วกออกมาทันทีเลยครับ..อ้วกจนแทบจะขาดใจตาย....ขาอ่อนจนทรงตัวไม่อยู่เลยครับ ดีที่มีใครบางคนช่วยกอดรัดผมไว้จากด้านหลัง ไม่งั้นผมคงได้ไปนอนกองบนพื้นห้องน้ำอย่างแน่นอน..

“มึง..ไปก่อนก็ได้นะวิทย์..เด๋ว กู ดูไอโมมันเอง...” อะเสียงคุ้นครับ..แต่ยังไม่แน่ใจเพราะในหูผมมันได้ยินเสียงวิ้งๆ...อื้ออึงไปหมด..

“มึงแน่ใจนะ..แม่ม..ตัวหนักชิบหาย..ปกติมันก็ไม่หนักแบบนี้นี่หว่า...เบื่อคนเมา..” อะอันนี้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ไอวิทย์ชัวร์ๆครับ...
 
“แน่ใจ..ไม่เป็นไรหรอก..เราไหว...อ๋อ..ไปบอกพี่ ริว ด้วย ว่าเราจะขอพาโมไปนอน..พักหลังร้านแกหน่อย” อะ ชัวร์ครับ คราวนี้เสียงสุดที่รักผมนั้นเอง..โอ้ว ที่ร้ากจ๋า

พอรู้ว่าคนที่กอดตัวเองอยู่นั้นเป็นไอคิม แน่ๆ นอนๆ..ก็เกิดอาการอยากอ้อน ครับ แต่สังขารไม่อำนวย เฮ้อ...พยายามยกแขนขยับขาแล้วครับ แต่แม่ม...ร่างกายผมมันไม่เป็นของผมเสียแล้วครับ...มันไม่ทำตามคำสั่งของสมองเสียแล้ว..ฮือ..

“เป็นไงบ้าง..หือ..ค่อยยังชั่วรึยัง” น้ำเสียงไอคิมถึงจะฟังดูห้วนๆ เหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมรับรู้ถึงความห่วงใยมากมายที่อยู่ในน้ำเสียงนั้น..

อยากจะหันหน้าเข้าไปซบอกอุ่นๆของไอคิมมัน แต่ที่ทำได้ในขณะนี้ก็คือ..ครางอื้อๆอ้าๆออกมาไม่เป็นคำเท่านั้นเอง...

“.นิสัยไม่ดีเลยน้า นายเนี๊ยะ...เฮ้อ..ล้างหน้า ล้างปากหน่อยนะ..” และไอคิมมันก็ดันตัวผมให้ก้มลงไปที่อ่างล้างหน้าอีกครั้ง
โดยมีมือมันมือนึงกอดกระชับที่เอวผมไว้แน่น แน่นมากๆเลยครับ...ส่วนมือนึงมันก็ไปเปิดน้ำในก๊อก แล้ววักน้ำเข้าปากผม..และผมก็พยายามอ้าปากเอาน้ำเข้ามาในปากสุดฤทธิ์...แล้วผมก็คายน้ำออก..พร้อมกับมือนิ่มๆใหญ่ๆ ที่วักน้ำขึ้นมาลูบไล้ไปตามใบหน้าผม...รู้สึกสดชื่นขึ้นมามากมายเลยครับ...

และจากนั้นไอคิมมันก็ลากๆผมออกมาจากห้องน้ำ..แล้วพาผมเดินหายเข้าไปยังด้านหลังของร้าน ซึ่งตรงส่วนนี้..พี่ริว หุ้นส่วนคนนึงของร้าน แกจะกันไว้ เป็นห้องทำงานเล็กๆของแกอะครับ

“อ้าว...ไอโมมันเมากะเค้าเป็นด้วยเหรอวะเนี๊ยะ หึหึ” เสียงพี่ริว หนุ่มใหญ่ใจดีหุ้นส่วนคนนึงของร้าน พูดพลางหัวเราะ...

“น้อยไปสิพี่..ไอโมนี้แหละ..ตัวแดกเหล้าเลยหล่ะ เฮ้อ..” อะ ไอชั่วว่า กูไหนบอกว่ารักกูไง ไหงมานินทากูซึ่งๆหน้างี้วะ..
พอมันพูดจบ มันก็วางผมโครมลงบนโซฟายาว..ที่อยู่ในห้องอะครับ...หง่ะ..มันปล่อยผมลงแรงมากเลยนะ..แต่ผมไม่เจ็บหรอก..มันชาอะ..หุหุ...

“อ้าวเหรอ..แหม๋ หน้าไม่ให้เลยแม่ม...เหอๆ..นึกว่าจะติ๋มๆ..นี้กูเข้าใจผิดเหรอเนี๊ยะ เหอๆ” พี่ริวแกหัวเราะ เอิ้กๆอย่างถูกใจ จนพุงแกกระเพิ่มไปหมดครับ อึ๋ย..

“คิดใหม่ได้แล้วพี่อะ...ไอโมมันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด หึหึ” ไอคิมมันพูดพลางขยับตัวผมให้นอนในท่าที่สบายๆหน่อยอะครับ..
เพราะพอมันวางผมลงจนดังแอ๊ก..ผมก็ได้แต่ครางอื้อๆ อ้าๆ...ออกมาอย่างขัดใจมันคงรู้อาการของผมมันจึงมาช่วยขยับตัวผมนี้แหละครับ ....

ไอคิมมันดึงผมให้ขยับมานอนหงาย แล้วมันก็ขยับมาปลดกระดุมกุงเกงยีนส์ให้ผมด้วยครับ...ในใจผมตอนนี้อะ ผมอยากให้มันช่วยปลดกุงเกงยีนส์ผมออกไปซะเพราะผมรู้สึกอึดอัดมากมายเลยครับ..แต่มันก็ไม่อะ..

“อ๋อ..ไม่มีใครเข้ามากวน ไอโมมันถึงในนี้หรอก.มึงไม่ต้องห่วงออกไปสนุกต่อเถอะปะ..เด๋วกูจะออกไปดูแขกหน่อย” พี่ริวพูดขึ้นมาน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินห่างออกไป พร้อมกับเสียงเปิดปิดประตูเบาๆ

“เฮ้อ..ผมคงไปไม่ได้หรอกพี่..จะปล่อยให้เมีย นอนหมดสภาพ อยู่คนเดียวแบบนี้ได้ไงหล่ะ...เกิดอะไรขึ้นจะทำไง..” ไอคิมมันพูดพึมพำๆอยู่คนเดียวอะครับ

มันคงคิดว่า ผมคงเมาจนไม่รู้เรื่องว่ามันพูดว่าไงอะนะครับ รู้สึกปลื้มเล็กๆครับ...แต่แม่มร้อนโคตร อึดอัด..ถอดเสื้อผ้าให้กูหน่อยแม่มมมมมมขัดจายยยยย...

“อือ...เคมมมม...อืดอาดดดดดดด” ผมพยายามขยับตัวอย่างรู้สึกอึดอัดสุดจะทน และพยายามส่งเสียงออกมาให้ไอคิมมันรู้ว่ากูจะตายแล้ว

“หือ...ว่าไงนะ..เอ่อ...ร้อนเหรอ...งั้นเราถอดเสื้อให้แล้วกันนะ” แล้วจากนั้นมันก็พยายามดึงเสื้อออกจากหัวผมอะครับ....เฮ้อ..ค่อยยังชั่ว

“เป็นไงบ้าง...ดีขึ้นไหม...” ไอคิมมันพูดเบาๆ อยู่กับหูผม..
จากนั้นผมก็ได้รับรู้ถึงสัมผัสแผ่วๆที่แตะลงบนริมฝีปากของผม..

“อือ..อืม...” ผมครางออกมาเบาๆ พร้อมกับค่อยๆเปิดปากรับลิ้นร้อนๆของไอคิมที่ค่อยๆเลาะเลมเข้ามาภายในปากของผม...ลิ้นมันเข้ามานัวเนียๆกับลิ้นของผม...ในตอนนี้ผมอยากตอบสนองมันให้มากกว่านี้ครับ..แต่ผมทำไม่ได้เนื่องด้วยร่างกายมันไม่ทำตามคำสั่งของสมองเสียแล้ว...ผมจึงทำได้แค่นอนตัวอ่อนระทวยให้ไอคิมมันจูบ ซุกไซร้ไปทั่วตัวผมเท่านั้นเอง..

“อือ..นายนี้..ขนาดเมาไม่ได้สติ ยังน่าฟัดเลย..นายจะให้เราหลงนายไปถึงไหน..หือ..นายแตงโม...อือ...”อ้า ปลื้มครับปลื้ม...มันจูบซุกไซร้ไปตามใบหน้าผมมือมันก็บีบหนักๆไปตามเนื้อตัวผมอะครับ..หยิวอะ..
ผมรู้สึกถึงน้องน้อยไอคิมมันที่ตอนนี้ผมคาดว่ามันน่าจะตื่นตัวแล้ว..และไอคิมมันก็ขยับสะโพกมันให้เข้ามาเบียดๆกับช่วงล่างของผม..

“อา...ที่นี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่..เอาไว้ไปต่อที่บ้านดีกว่านะ..อือ..นอนหลับให้สบายนะโม..” มันพูดพลางเอาปากมาจุ๊บๆ กับปากผมแรงๆ 2-3 ทีอย่างนึกหมั่นเขี้ยว.. ผมค่อยๆปรือตามองมันตาละห้อย..ทำไมไม่ทำต่อวะ..ขัดใจกูชิบ...

“หึ..ไม่ต้องมองเราตาหวานจ๋อยแบบนั้นหรอก..” ไอคิมมันก้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆที่ปากผมอีกครั้ง..

“อ้าว..พี่คิม..นั้นพี่โมน๊อคแล้วเหรอ” เสียงทักดังๆที่ดังขึ้นทำให้ไอคิมมันสะดุ้ง จนผมรู้สึกครับ..และมันก็ทำเป็นเอาเสื้อผมมาปัดๆเช็ดๆที่หน้าผมอะครับ หุหุ

“อือ..”และจากนั้นไอคิมมันก็พูดคุยกับไอคนที่เข้ามาขัดจังหวะอะ
มันก็คือน้องพี่ริวครับลูกพี่ลูกน้องกัน.เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่โรงเรียนไอคิมมัน ...ผมนอนฟังพวกมันคุยกันจนผมเผลอหลับไปอะครับ..

ผมมารู้สึกตัวตื่นอีกทีห้องทั้งห้องก็เงียบกริบครับ และผมก็รู้สึกงงเล็กๆ ที่ผมไม่ได้นอนอยู่ที่เตียงนุ่มๆของตัวเอง และพอนึกได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนผมก็พยายามโงหัวขึ้นมองพลางไล่สายตาหาไอคิมมันไปทั่วห้อง..และผมก็เห็นว่าไอคิมมันนั่งหลับอยู่ที่โฟซาอีกตัวที่อยู่ปลายเท้าผมนี้เอง...

จากลักษณะห้องที่เงียบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของตัวเองทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาตะหงิดตะหงิดครับ..ตายห่ะ นี้สงสัยผับปิดแล้วแหง๋มๆเลย ถึงไม่ได้ยินเสียงเพลงเล็ดรอดเข้ามาแบบนี้อะ..หงือ..กลัวอะ บรรยากาศแบบนี้แม่ม เหมือนผีจะมาเลย..ขนลุกซุ่ๆครับ ไอโมอะ..

[abcd]

‘ปัง’

“เฮ้ย” เสียงอะไรซักอย่างเหมือนเสียงกระแทกประตูดังปังขึ้นดังๆ ทำให้ไอโมสะดุ้งโหยงเลยครับ

ตกใจหนักครับ เลยรีบลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนอยู่ถลาเข้าไปหาไอคิมมันทันที..และดูท่าเสียงดังปังเมื่อกี้นี้ก็คงทำให้ไอคิมมันตื่นขึ้นมาเหมือนกัน..พอผมไปถึงตัวมันผมก็กระโดดขึ้นไปนั่งคร่อมตักมันทันทีเลยครับ มือก็กอดคอมันไว้แน่น..

“ตื่นแล้วเหรอ..เป็นไงบ้างปวดหัวไหม..” ไอคิมมันถามผมเบาๆแล้วเอามือทั้ง 2 ข้างลูบหลังลูบไหล่ผมอย่างปลอบประโลม..

“คิม กลับบ้านเราเถอะ..เราอยากกลับบ้าน...”ผมส่ายหน้ากับซอกคอมันไปมาแล้วพูดเสียงอ้อนๆ..อ่อยๆ..

ผมไม่ปวดหัวหรอกครับตอนนี้ แต่ผมอะเวียนหัวอยากอ้วก..จนผมต้องหลับตาเผื่อข่มไออะไรที่มันมาจ่ออยู่ที่คอหอย..

“อือ..โอเค..ฮ้าววว...ปะ...ลุกขึ้นสิ..หรือจะออกไปทั้งอย่างนี้..ไม่อายเด็กในร้านมันเหรอ..” ไอคิมมันพูดพลางหาวเบาๆ มันคงง่วงจัดมันพูดพลางดึงหน้าผมออกจากซอกคอมันอะครับ...
 
“เวียนหัวเหรอ...หือ...”มันพูดแล้วเอาปากมาจุ๊บๆที่แก้มผมอะครับ
ผมพยักหน้าหงึกๆ พลางเม้มริมฝีปากไว้แน่น...

“คงไหวนะ..อะ..โอเค..ปะลุกกลับบ้านกัน” มันพูดแล้วลุกขึ้นโดยมีตัวผมเกาะติดมันอยู่ มือผมยังเกาะแน่นอยู่ที่คอมันอยู่ครับ แต่เท้าผมแตะที่พื้นห้องเรียบร้อยแล้ว..ไอคิมมันจับเอวผมไว้แน่น..แล้วมันจึงค่อยๆดันผมให้เดินถอยหลังกลับไปที่โซฟาตัวที่ผมนอนอยู่เมื่อกี้นี้...มันก้มหยิบอะไรซักอย่างที่อยู่ที่พนักโซฟา

“เอ๋า..ใส่เสื้อซะ...จะได้ไปกันซะที” อ๋อ เสื้อผมนั้นเองไอคิมมันเอาเสื้อมาวางแปะลงบนหัวผมผมก็ทำตามคำพูดของมันอย่างว่าง่าย..

แล้วจากนั้นไอคิมมันก็ค่อยๆพยุงผมออกมาจากห้องทำงานพี่ริว...มันกะจะอุ้มผมออกมาเหมือนกันครับ แต่ผมห้ามไว้ กลัวคนมองแปลกๆอะ...ตอนแรกผมคิดว่าด้านนอกจะไม่มีใครครับ ที่ไหนได้..เด็กในร้านอยู่กันให้รึ่มเลยครับ พวกเค้ากำลังเก็บกวาดร้านกันอยู่หน่ะ..

ตอนนี้ผมค่อยยังชั่วแล้วครับ...แต่ก็ยังอาการหนักอยู่พอควร..พอไอคิมมันพาผมมาถึงคอนโด มันก็ไม่รอให้ผมเดินเองแล้วครับ มันหันหลังให้ผมขึ้นไปเกาะบนหลังมัน ผมก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ เวียนหัวมากมายโลกหมุนติ้วๆไปหมด...

พอถึงห้องไอคิมมันก็พาผมเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ ผมก็จัดการโก่งคออ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุงอีกครั้ง..โดยมีไอคิมคอยลูบหลังลูบไหล่อยู่ตลอดเวลา..

ผมอ้วกจนหมดแรงครับ ใจจะขาด ทรุดฮวบเอาหน้าซุกชักโครกกันเลยทีเดียว (หึหึ) ไอคิมมันดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วจัดการลอกคราบผมทันที..พอลอกคราบผมเสร็จมันก็จัดการลอกคราบตัวเองบ้าง..แล้วมันก็เปิดฝักบัว..พอน้ำราดรดลงบนหัว ผมก็รู้สึกสดชื่นมากมาย แต่โทษทีครับ มันไม่ได้ทำให้อาการเวียนหัวลดน้อยลงเลย..จะล้มครับยืนไม่อยู่ ไอคิมมันจึงกอดกระชับผมแน่นขึ้นกว่าเดิม..

มันก้มหน้าลงมาจูบปากผม มือมันที่มีสบู่อยู่ก็ถูไถลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผม..มือมันทำงานปากมันก็ทำหน้าที่ไม่หยุดหย่อน...แฮะ..และในที่สุดการอาบน้ำอันเร่าร้อนของผมกับมันก็จบลงด้วยดี..มันไม่ได้ทำอะไรผมครับ แหม๋เสียดายจัง..
มันอุ้มผมมาวางไว้บนเตียง และทาบทับมาด้วยเนื้อตัวอันหนักอึ้งของมัน และจากนั้นคงไม่ต้องบอกครับว่าเกิดอะไรขึ้น...บอกไม่ได้ครับ ผมอาย หุหุ...และคืนนั้นไอโมก็หลับฝันหวานอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของสุดที่รักนั้นเอง...

“ตื่นได้แล้ว...พวกขี้แพ้..หึหึ..” เสียงห้วนๆที่ดังอยู่ข้างหู..พร้อมสัมผัสหยิวๆที่ทำให้ผมขนลุกซู่ๆ ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมอีกแล้ว

“อะไรอะ..ไม่เอานะ..เราจะนอน” ผมพูดขึ้นเบาๆ พลางดันตัวมันให้ออกจากตัวผม

“อือ...เอาเถอะ เราอยากเอา..ดูเดะ...น้องเรามันตื่นแล้วอะ..”มันพูดพลางจับมือผมไปจับที่น้องน้อยมันอะครับ..

อะ ไอนี้..มันทำหน้าหื่นมากมายเลยครับ ผมหมั่นไส้ เลยแกล้งจิกเล็บ พร้อมออกแรงบีบแรงที่น้องมัน...

“อะ..เด๋วเถอะ เด๋วก็ใช้งานไม่ได้หรอก..แล้วอย่ามาร้องไห้ทีหลังหล่ะถ้ามันใช้งานไม่ได้จริงๆหน่ะ..” บ้า มันพูดพลางยิ้มใส่ตาผมอะครับ...

“ชิ ไม่มีทาง...ของนายใช้งานไม่ได้ ของเรายังใช้ได้อยู่หนิ...หึ ก้แค่สลับหน้าทีกันแค่นั้นเอง ง่ายจะตาย 555” ผมได้ทีครับเลยพูดหน้าตายยักคิ้วให้มันที

“แน่ใจเหรอ..ทำเป็นเหรอ...พวกขี้แพ้ หึหึ” อะขี้แพ้ไรวะ...ผมมองหน้ามันอย่างงงๆครับ ขี้แพ้ไร(ลืมเรื่องบอลเมื่อคืนไปแล้ว)
 
“หึหึ..นี้หล่ะน้า..เราบอกแล้ว ว่าให้มาเชียร์แมนยู กับเราก็ไม่เชื่อ...ไม่งั้นก็ไม่ต้องเสียใจหนัก ถึงขนาดต้องกินเหล้าย้อมใจจนเมาเหมือนหมาแบบนั้นหรอก...หึหึ” มันหัวเราะหึหึ...แล้วเอานิ้วดีดๆที่หน้าผากผมอะครับ

“ไอคิม..” พอมันพูดขึ้นมาผมก็นึกขึ้นได้ครับ ว่าเมื่อคืนไอพวกเด็กผีมันเยาะเย้ยผมไว้ขนาดไหน...แค้นครับแค้นไม่หาย..มึง

“อ๊อก...โอ้ย” ผมเลยสนอง need ตัวเองซักหน่อยครับ เผื่อ พวกสาวกหงส์แดงทั้งหลายด้วย..โดยผ่านไปทางไอคิมมันนี้แหละ..ไอคิมมันร้องโอ้ย ดังๆ ผมผลักไอคิมมันออกจากตัวผมอย่างแรง..พร้อมด้วยตีนของผมที่ประเคนไปที่ท้องมันแล้วถีบเบาๆทีนึง ไอคิมกระเด็นออกจากเตียงไปนั่งแปะลงบนพื้นห้องนู้นเลยครับ
 
“สม..พูดมากดีนัก..เยาะเย้ยกันดีนักใช่ไหม..เฮอะ..วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอกเว้ย..ชิ” พูดเสร็จผมก็จัดการล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม  พร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ แล้วหลับตาลง โดยผมยังได้ยินเสียงไอคิมมันคราง อ่อยๆ อยู่อะ..สมแม่ม...นี้แหละน้า เค้าว่าพูดดีเป็นศรีแก่ปากพูดมากปากจะมีสี.....

และมันก็ปล่อยให้ผมสบายใจได้ไม่นานครับ มันกระโดดโครมขึ้นมาบนเตียง แล้วจัดการสนอง need ของมันเช่นกัน ก็จะอะไรซะอีกหล่ะครับ นอกจากฟัดผมหน่ะ..ฮึม..นี้ตั้งแต่เมื่อคืนแหละ กูโดนไปกี่ครั้งแล้ววะเนี๊ยะ แม่ม...ไอหื่นนนนนนน


*********** และศึกวันแดงเดือดก็จบลงบนเตียงแบบนี้แล*****************

[Poes]

เหอๆๆ  คิมหื่นได้ใจจิงๆ  

[gobgab]

...........หื่นได้ทุกตอนซิน่า..........

[suregirl]

อืม คิมนี่หื่นได้ ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์ จริงๆ (แต่เราชอบอ่ะ  หื่นๆแบบนี้) อุ๊ยพูดอารายออกปาย 

[meeza31]

  ชอบพี่คิมจัง 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แท้จริงแล้วเป็นแผนนายโม ยั่วตาคิม
 

[sun]

^
^
^

มาจิ้มตุดเรย์  ก่อนไปนอน  คิคิ     


ศึกวันแดงเดือด เลือดพล่านเจงๆ โฮ่ะๆ