ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1
"คร้าบบบบ"ผมก็รีบลงไปข้างล่างเลยครับ.. วันนี้น้าพรทำอาหารเยอะเป็นพิเศษ ..ไม่รู้เพราะอะไร...
"พู่กันวันนี้แม่ต้องขอบใจหนูกับเพื่อนหนูอีกรอบนะลูก ลูกค้าเป็นร้านเลย แม่ละปลื่มปลื้ม!!" โหยน้าพรก็เวอไป คนมันจะเข้าร้านมันก็มาเองแหละครับ
"เนอะม๊าเนอะยังงี้ ต้องให้มาร้านบ่อยๆแล้ว"อย่านะน้าพรอย่าตอบคำนั้น
"น่าจะจริง.... อย่า ลืมมานะลูก"น้าพรพูดไปยิ้มไป ...โอ่ย.. คุณ น้า ผมนี่ซิจะแย่ฮ่าๆชีวิตมันแขวนอยู่บนเส้นด้ายกับคำว่า ซิง/เสียงซิงฮ่าๆ
ผมมองหน้า ไอตี๋ มันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผมอีก... เย็นวันนั้น.. ผมทานข้าวได้อร่อยกว่าปกติ ด้วยอะไรหลายๆอย่างบรรยากาศ ด้วยอะไรจะทำให้ผมมีความสุขได้ขนาดนี้
"ไปส่งน้องกลับบ้านไป นัท"น้าพรบอกซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่มีท่าทีอิดออดแต่อย่างไร.. รู้ไหมครับการที่เราทะเลาะกันครั้งนี้
ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับมันเช่นเดียวกับมันที่รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับผมมากขึ้น หลังจากที่ร่ำลาน้าพรเสร็จพวกเรา2คนก็เดินออกมาจากบ้าน
เดินคุยกันไปมองดูโน่นนี่นั่น กัน
"วันศุกร์นี้..เราจะไป..น้ำตกกับเพื่อนในห้องนะ"ผมพูดขึ้นแต่ยังไม่กล้ามองหน้ามัน
"..."มันเงียบไปครับไม่พูดอะไร
"นี่... เราจะไป จริงๆ นะไม่ห้ามกันหน่อยหรอ"
"เอ้า..อยากไปก็ไปดิ..ไมได้ว่าซักหน่อย.."มันมองหน้าผม
"เออ.. งั้นไปจริงๆๆนะ!!"ผมเริ่มมีน้ำโหอะไรวะเป็นแฟนกันทำไม ไม่ห่วงไม่หวงกันเลย
"ก็ได้... ที่เราไม่พูดอะ..เพราะเราเคารพสิทธิ์การตัดสินใจของพู่กัน..เข้าใจปะ การเชื่อใจกันอะ.. มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของการคบกัน...หรือว่าพู่กันอยากให้เราไปด้วย. "มันยักคิ้วทีนึง...เหมือนมันโตขึ้น
มันดูมีเหตุผลมากขึ้น
"เอ่ออ..ขอคิดดูก่อนได้ไหม..."ผมหันหน้าไปถามมันตอนนี้ผมกับมันอยู่ในบ้านกัน2ต่อ2แล้ว
"ได้ซิ... จะกี่วันก็ได้ ...เราเป็นแฟนกันแล้ว..ไม่รีบหรอก..ฮ่าๆ "พร้อมกับก้มลงมาหอมแก้มทีนึง ตอนนี้ไม่รู้สึกเคอะเขินอะไรเลย...แต่กลับรู้สึก..อบอุ่นมากกว่าถามว่าอายไหม.. ก็อาย..แต่มันดีขึ้นมา
หน่อยเพราะมันมาหอมแก้มในบ้านผมฮ่าๆ แถมผมยังบอกมันอีกว่า อย่าโจ่งแจ้งให้มากนัก ไม่งั้นจะอด
"ไปๆกลับบ้านได้แล้ว.."ผมก้ไล่มันให้กลับบ้านไปเพราะมันยังไม่ปิดเทอมแต่ผมปิดแล้ว.. แต่ตอนนั้นพอนึกทบทวนคำพูดตัวเองก็นึกขึ้นมาได้ทันที..ถ้าเกิดมันไปด้วย..แล้วพี่เกียร์ก็ไปด้วย
ถ้าทั้ง2คนเจอกันมันจะเกิดอะไรขึ้น... มันจะไม่ทะเลาะกันหรอ..เริ่มปวดหัวขึ้นมาตะหงิดๆแล้ว
"พู่กัน..มีอะไรจะบอก.."มันทำหน้าซื่อๆแล้ว..ดึงผมเข้าไปหามัน
"อะไรหรอ..."ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ..มันก็โน้มตัวเข้ามาจูบปากของผม..คราวนี้จูบเลยครับไม่ได้แค่ปากชนกัน..แต่เป้นการประกบปากกัน หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด..ทำอะไรไม่ถูกตัวก้อ่อนยวบไป
ทันทีที่ปากมันสัมผัสกับปากผมปากของมันนุ่มมากครับ..นั่มมากจนทำให้ผมเคลิ้มไปเลยทีเดียว และไม่กี่อึดใจมันก็ถอนปากของจากปากของผม...
"หั่นแน่..แค่นี้ ยังมาเต็มขนาดนี้..ไม่รู้ว่า..เจอยิ่งกว่านี้จะสนุกแค่ไหน"มันพูดไปยิ้มไป.. นี่สนุกใช่ไหมที่ได้แกล้งคนน่ะไอตี๋..ไอผม หน้าแดงก่ำเลยครับทำอะไรไม่ถูกจะหยิบจับอะไรก็มืออ่อนไปหมด..
ในใจก็คิดว่าถ้า..พ่อแม่ผมเดินลงมาเห้น..จะเกิดอะไรขึ้น... เห้ออ แทบไม่อยากจะคิดเลย.. แม้ว่าพวกเราจะสนิทกันมากขนาดไหน..แต่ก็ให้พ่อแม่ของเราทั้งสองคนรู้ไม่ได้ว่า..เราสองคนเป็นอะไรกัน..
มันเป็นสัจธรรมของชีวิตของพวกเราไปแล้ว
"กลับบ้านได้แล้วๆ"ผมก็ไล่มันไปกลัวว่าถ้าแม่ลงมาเห็นอีกไม่แน่มันอาจจะต้องนอนบ้านผมอีกครั้ง..แล้วอะไรจะเกิดผู้อ่านก็คิดเองนะครับบ ไม่อยากจะพูดเลย 5555555555
"กลับก็ได้..แต่วันศุกร์เราไปด้วยนะ..."อ้าว..ไหนว่าเคารพสิทธิ์ กู .. จะไปด้วยซะละ
"อ้าวไหนว่าเคารพสิทธิ์เราไง.."
"ใช่ก็เมื่อกี้เราเคารพสิทธิ์ แต่..พอได้จูบแล้ว..ไม่อยากให้ไปไหนเลยอยากให้อยู่กับเราตลอดเลย"
"ไอบ้านี่...ตลกละ.ไปๆกลับบ้านไปได้แล้ว"ผมก็ไล่มันทันที...มันก็ได้แต่ตอบคร้าบๆๆ แถมก่อนจะออกจากบ้าน.. มันก้ยัง มาพูดแบบ ขออีกทีได้ไหม.. ไอเราก็หน้าแดงแถมเป็นพวกบ้ายออีก..ถ้ายิ่งไล่
แล้วยิ่งขอขนาดนี้..ถ้าให้จริงๆไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดบ้าง...
คืนนั้นพอผมอาบน้ำอาบท่าอะไรเสร็จก็มานอนครับ..นอนมองนู่นมองนี่คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อย ดูนาฬิกา ก็ประมาณเที่ยงคืนครึ่งแล้ว... แต่ไม่รู้อะไรโดนใจให้โทรกลับไปหามัน...ก็ขึ้นมารอสาย
ให้ผมรอซํกพักมันก็รับ
"พู่กัน..เดี๋ยวแป๊บนึงนะ"จะทำอะไรวะ...คุยกะใครอยู่...มันก็ตัดให้ผมพักสายอีก..ซักพักนึงก็รับสายใหม่
"พู่กันห้ามพูดอะไรนะ..."
"ทำไมอะ.."
"นะขอร้อง.."เสียงมันดูแปลกๆไป... ผมก็ตอบอืมๆไปเท่านั้นแล้วมันก็พักสายไปอีก..ซักพักมันก็รับสาย.. แต่ผมก็ไมได้พูดอะไรเพราะมันขอร้องไว้
"นัท...เรามีไรจะบอกแกอะ"เสียงใครนะคุ้นจริงๆ คุ้นมากๆ อิสำเนียงแบบนี้
"อะไรของมึงวะ... นี่ก็โทรมาซะดึกดื่นเลย มึงเป้นอะไรของมึง.."เสียงไอตี๋นั่นเอง
"สัญญาอะไรกับเราได้ไหม .."อ้อ... อิเก้า
"ว่า..."
"จะไม่โกรธเรา... ขอร้อง.."ตอแหX นักนะ.. ผมเริ่มกัดฟันเลยครับ... แล้วก็รอ... นี่มันแฟนกูนะเว่ย!
"มึงจะพูดอะไรก้รีบพูดมากูจะไปนอน แล้ว มึงจะอะไรอีกวะเก้า" นั่นแหละชัดเลย ขอบใจนะ ไอตี๋...
"เรารักแกอะนัท..รักมาตั้งนานแล้ว รักมาก่อน พู่กันอะไรนั่นอีก..."ตึง!! ผมนิ่งไปเลย...คำพูดของมันทำให้ผมนิ่งไปเลย... หน้าชา..เหมือนคนโดนตบหน้า..รู้ทั้งรู้ว่าแฟนตัวเองแท้ๆ กลับโดนคนอื่น
มาบอกรักต่อหน้าเรา นี่มันอะไรกัน... อยากจะด่า..แต่ก็ต้องหยุด..เพราะไอตี๋บอกว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร...
"มึงจะบ้าหรือไง..อย่ามาอำน่ะเก้า"เสียงไอตี๋ยังคงปกติอยู่... เพราะมันคงไม่เชื่ออยู่แล้วว่า... มันเป็นเรื่องจริง
"เราพูดจริงๆนะ..เรารักแกจริงๆ"เมื่อไหร่มึงจะหยุดตอแหX กูชักจะทนไม่ไหวกับมึงแล้วนะ... ผมเริ่มเหลือ อดจริงๆ .. ไม่ร้องไห้แล้วครับ..เข้มแข็ง.. เพราะไมได้เสียใจอะไร... แค่เพียงเจ็บใจที่ มันมาพูด
อะไรไร้สาระกับแฟนของเรา เงียบและนิ่งไว้..ไม่เป้นไรหรอก ท่องไว้ เชื่อใจแฟนตัวเองให้มาก ท่องไว้
"เก้ามึงฟังกูนะ... กูมีแฟนแล้ว..ชื่อพู่กัน.. วันนี้กูกับเขาเพิ่งเป็นแฟนกันวันแรก.. มึงทำแบบนี้มึงต้องการอะไร?.. อีกอย่างกูก็คิดกับมึงแค่เพื่อน มึงอย่าเยอะน่ะเก้า"ไอตี๋..อยากกอดมึงจังเลยยย..
พูดแบบนี้จะให้จูบซัก ล้านทีไปเลย ..ไอบ้าเอ้ยยย สะใจ จริงๆ
"แต่เรารักแกนะ"เอ๊ะ อินี่..แฟนเค้านั่งอยู่ตรงนี้มึงยังหน้าด้านนะ
"หยุดเพ้อได้ละเก้า..กูจะนอนแล้ว ปวดหัว มึงอย่ากวนกูอีกนะ"ไอตี๋ยื่นคำขาด
"ยังไงเราก้จะรอนะ..รอนัทคนเดียว... ไม่ว่าจะยังไง.. เราก็จะรออยู่ตรงนี้นะนัท"โว๊ยยยยยยยยย นางเอ้กกนางเอก... กูละอายไปเลย นี่เรื่องของกูนะ.. โดนเฟตให้เป็นนางร้ายเชียวหละ อิดรอก!
"เก้า..มึงกับกูเป็นแค่เพื่อนกัน...ส่วนพู่กัน..แฟนกู เข้าใจไหม"อย่าพาดพิงบ่อยซิจ้ะเริ่มเขินละ
"ทำไม อะนัท...เรามาก่อนมันตั้งนาน ทำไมนัทไม่เลือกเรา... ทำไมเลือกมัน.. แค่คุยกันแค่ไม่กี่วัน..เทียบกับเราคุยกันมาเป็นปี"อย่ามายกแม่น้ำ
"ก็เพราะว่า คบมานานไง.. กูถึงเห็นมึงเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับกูมาตลอด... มึงอย่าทำให้กูเป็นแบบนี้ได้ไหม.. "เสียงไอตี๋เริ่มสั่น ครับ..เป็นอะไรอะ
"ยังไงเราก็จะรอนะ"มันพูดจบก็วางสายไป...."ถึงเวลาออกโรงของผมแล้วครับ
"นัท...เราจะไม่ถามนะ..ว่าเกิดอะไรขึ้น.. อยากพักไหม...อยากนอนพักไหม"เหมือนผมรู้ว่าคนที่เจออะไรหนักๆมาแบบนี้..เราจะไม่คาดคั้นเอาความกับเขามันไม่ดีและเขาอาจจะรำคาญก็ได้
"พู่กัน..เรามันไม่ดีเลยหรอ..ทำไมเพื่อนเราต้องมาเป้นแบบนี้ด้วย"เสียงมันสั่นมากดูออกว่ามันร้องไห้...
"ไม่หรอก.. นัท..ทุกคนดีหมดแต่ขึ้นอยู่กับว่าดีแบบไหน.. อย่าเครียดไปเลย นอนพักผ่อนดีกว่ายังไง.. ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอนี่นา"
"พู่กัน..หรือเราไม่ต้องคบกันไหม...ต่างคนต่างอยู่ทำเป็นไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก... จะได้ไม่ต้องมีเหตุการณ์แบบนี้"อึ้ง..งไปเลยครับ ถึงกับหน้าชาอีกครั้ง..มันคงเหนื่อยที่จะแบบรับอะไรแบบนี้เอาไว้.
ยอมรับครับว่าตอนนั้นผมก็เห็นแก่ตัว..และเห็นแก่หัวใจตัวผมเอง..คนดีๆแบบนี้จะให้เสียไปง่ายๆ ไม่มีวันหรอกครับ
"นัท..นัทรักเราไหม"
"รัก...ดิ.."เสียงมันร้องไห้จริงๆด้วยครับ
"ถ้ารัก ก็เชื่อใจเรานะ.. ไม่มีใครจะทำอะไร เราสองคนได้..ขอร้องหละ..อย่าทิ้งเราไปเลยนะ.."
"เรารักพู่กันมากนะ..และไม่อยากให้พู่กันไปไหนเลย ..ขอโทษกับคำพูดเมื่อกี้จริงๆ ..ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ...ให้อภัยผมนะ"
"ไม่เป็นไร...นอนซะนะ พักผ่อน...พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน.."
"ครับ พู่กัน " ผมก็วางสายกับมันให้มัน..นอนหลับครับ...แต่ตัวผมเองนี่ซิกลับมานั่งเป็นห่วงมันอยู่เลยไม่รู้ว่า.. มันจะเป็นยังไงบ้าง
เช้ามาผมก็มาเปิดดูโทรศัพท์ของผม เห้นมีข้อความอยู่ฉบับนึงผมก้เปิดอ่านออก... สิ่งที่เห้นตรงหน้าจอก็ทำให้ผมยิ้มออกแต่เช้าทันที
"พู่กัน... เราเลือกแล้ว ที่จะรักพู่กัน..ไปแบบนี้..เราจะไม่สนใจใครทั้งนั้น..ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกันไป.. ส่วนเก้าช่วงนี้เราก็ออกห่างจากมันแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะ... รักพู่กัน"
ไอย่ะ! ไม่คิดว่าเช้านี้จะมีอะไรดีๆให้อ่านแล้วทำให้เรายิ้มได้ทั้งวันขนาดนี้..เพราะ วันนี้ทั้งวัน.. ผมมาทำงานช่วยแม่..เหมือนเดิม..แต่ที่สำคัญคือนั่งยิ้มอยู่คนเดียว..จนแม่ต้องถามว่า. เป็นอะไรเห็นยิ้ม
มาตั้งแต่เช้าแล้วนะ..ลูกคนนี้..ผมก็ไมได้ตอบอะไรตอบได้แค่ว่า.. ก็มีความสุขอ้ะ แล้วก็เป็นไปอย่างนั้น ทั้งวัน ครับ จนประมาณ5ทุ่มของ วันนั้น...นัทก็โทรเข้ามาหาผม แปลกมากที่มันโทรหาเพราะ
ปกติมันไม่เคยโทรหาผมเลยถ้าไม่มีเรื่องจริงๆ
"พู่กันครับ...ผมไม่ไหวแล้ว"ลืมบอกไปมันเปลี่ยนสถาณะภาพจากเรา มาเป็น ผม กับ พู่กัน .. มันบอกว่า อยากให้เกียรติผม...นั่นคือเหตุผล
"เป็นอะไรอะ..นัท"เสียงมันดูลุกลี้ลุกลนมาก...
"ก็ไอเก้าอะดิ.. แม่งโทรตามจิกผมใหญ่เลย... รำคาญแล้วนะเนี่ย...ไม่รู้จะทำยังไงดีเมื่อคืนเนี่ย หลังจากที่วางไปมันก็ โทรเข้ามา ร้องไห้ให้ฟังอยู่อีกแต่ผมก็ไล่ให้มันไปนอน .. ไม่ได้สนใจอะไรเช้ามา..
เห็นมิสคอล์มัน..เป้น 10-20สายเลยอะครับ.. กลัวจังเลยอะ พู่กัน"นี่มาอ้อนหรือมาระบายเนี่ย...มันทำมันมันเปิดประโยคเครียดๆแต่พอมันปิดประโยค กลับ มีลูกอ้อน นิดๆ
"งั้นคืนนี้.. เดี๋ยว เราโทรหานัทเอง..เดี๋ยวขอสมัครโทรฟรีแป๊บนึง.. มันจะได้โทรได้ทั้งคืน..."ผมบอกมันไป พอมันได้ยินอย่างนั้น.. เสียงมันก็ยิ้มร่าเลย
"จะรอนะ.. รีบโทรมาหละ"มันก็บอก..แล้ววางไปซักพัก ผมก็กด โทรฟรีได้ กดเสร็จ.. ก็โทรกลับไป
"คิดถึง อะ..ทำไมกดนานจัง.."โอ๊ยหวานไปแล้ว ผมกับ มันก็คุยกันอยู่อย่างนี้อะครับ มองนาฬิกา จะตี4 กว่าก็ยังคุยกันโดยไม่มีท่าทีว่าจะง่วงเลย.. เป็นไปอยู่อย่างนี้เกือบทุกวัน...คุยเสด ตี4ครึ่งนอน
หลับ 1-2 ชั่วโมง ตื่น ตี5.30-6.00 ทุกวัน ..ไม่มีไปหลับครับ... มันเป็นอะไรไม่รู้..ที่ไม่รู้สึกว่าตัวผมเองจะง่วงหรือเพลียเลยเพราะอาจจะได้ยาใจที่ดีก็ได้ ส่วนเรื่องเก้าน่ะหรอ.. มันก็ยัง.. โทรมาเรื่อยๆ..
แต่ส่วนมาก จะโทรมาแล้วขึ้นว่า รอสายเพราะเรา2คนจะคุยกันนาน จนไม่รู้วันเวลา มีวันนึงจำได้ดีครับ..นัทหลับไปแล้ว.. ผมก็ได้ยินเสียงแบบ ตื้ด ตื้ด ตื้ด จากมือถือ ของนัท รู้เลยครับว่า
มีสายซ้อนแต่มันก็ไม่รับครับ... มันหลับไปแล้วน่ะซิ..หึๆ ผมก็ได้แต่นอน ซะใจมัน ทุกๆวันผมกับมันก็จะทำแบบนี้ตลอด... คุยกันถึงเช้า... จนถึงคืนวันพฤหัส ไม่รู้มันคึกอยากไปอะไรมากนัก
ถามผมใหญ่ว่าไปยังไง ไปกี่คน ไม่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่เช้าวันรุ่งขึ้นมึงก็จะได้ไปแล้ว... ส่วนเราก็ได้บอกทางเพื่อนไว้แล้วว่า..จะพาคนอื่นไปอีกคน.. คนที่กระดี๊กระด๊า มากคงเป้นอิน้ำฝน... อยากจะเจอ มาก
ไอผมก็กลัวครับ..ไม่ใช่กลัวว่า..ไอตี๋จะเปลี่ยนใจ....แต่กลับไปกลัวว่าอิน้ำฝนจะสิงแฟนผมรึเปล่านี่ซิอีกเรื่องนึง
"พู่กัน.... เราเตรียมชุดไปเยอะเลยนะ... เรา2คนต้องนอนห้องเดียวกันนะ"ผมถามผม
"บังกะโล จ้า... นอนด้วยกันหมด... "มันทำเสียง...ผิดหวังนิดหน่อยแต่ผมยังแง้มไปอีกว่า"ถ้าจะนอนแยก...ไปนอนกับน้ำฝนก็ได้นะเพราะ..มันคง..นอนกับเพื่อนๆ ไม่ได้หรอก" เสียงมันแทบบกรี๊ดเลยครับ
พอผมพูดชื่อน้ำฝนฮ่าๆ สมน้ำหน้า
"ไม่เอา .. งั้นนอน กับเพื่อนๆ พู่กันก็ได้ แต่ต้องนอน ข้างกันในมุม มืดๆนะ"
"รู้นะว่าคิดอะไรหยุดเลยยนะ"ผมปรามมันเสียงดุ..
"นัท... ไปตักบาตรกันไหม..."ไม่รู้วันนี้คึกอะไรอยากตักบาตรแต่เช้า
"ไปดิ..นี่กี่โมงแล้วอะ.."
"ตี5.30แล้ว.."ผมมองนาฬิกา
"แป๊บนะ..ลงไปดูม๊าก่อนว่าตื่นรึยัง.."
"จ้า..."ไม่เกิดอึดใจเดียว.. มันก็ฮอบแห่กๆ วิ่งมาตอบว่า น้าพรยังไม่ตื่นไม่เข้าใจมันเหมือนกันว่า..จะวิ่งทำไม..ให้เหนื่อยนะ..
ผมก็ล้างหน้าแปรงฟันอะไรเสร็จ..ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีซักหน่อย เป้นกางเกงนักเรียนกับเสื้อยืด ออก มาใส่บาตร แต่ก็ต้องพบกับไอตี๋ แต่ตัวได้แบบ - - ยั่วผมมากฮ่าๆ เสื้อ กล้าม... บอ๊กเซอร์
แผงหน้าอกแน่นๆ กับ ต้นขาขาวๆ... โว้ยยยยยยยยยยย มาทำบุญ นะคร้าบบบบ ...มาทำบุญ ผมก็ปรามตัวเองไว้แล้วก็ไล่มันขึ้นไปเปลี่ยนชุด ตอนแรกมันก็อิดออกซักพัก ก็ลงมา กับเสื้อยืดแล้วก้
กางเกงนักเรียนสีดำของมัน
"โอเคร รึยัง มันถาม ผม"
"ดีมาก"
เรา2คนก้ไปรอใส่บาตรพระท่านแต่เช้า... พอพระให้ศีลให้พรเสร็จ ก็ไปหาอะไรกินแถวๆตลาดก็มาเจอกับร้านข้าวมันไก่ ที่ขึ้นชื่อมากๆ เรานั่งกินกันจนอิ่ม แล้วก็ต้องรีบ
ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และนั่งรถไปหน้าโรงเรียนของผม... ซึ่งเป็นที่นัดรวมตัวกันของผมกับเพื่อนๆ วันนี้มันแต่งตัวดีมาก... เสื้อเชิตสีชมพูอ่อน กับเสื้อกล้ามสีดำพอดีตัว.. กางเกงยีนส์ขาสั้น.. แล้วก็
หมวกอีกใบนึง... กับแว่วตา กันแดด ของมัน..ยอมรับเลยครับว่ามันแต่งตัวเก่งใช้ได้เลย...ทำให้เราภูมิใจมากๆ ที่เลือกแฟนมาถูก ฮ่าๆๆ
พอผมกับมันมาถึงโรงเรียน .. ทุกคนก็ต่างผม ว่าใครน่ะๆ ..ผมก็ได้แต่ยิ้ม..แต่ก็ต้องหน้าแดงกับคำพูดของมันที่บอกเพื่อนๆผมว่า...
"แฟนพู่กันครับ"ไอย่ะ.. วันนี้ทั้งเช้า... จะเป้นยังไงได้อีกหละครับ..เพื่อนๆก็พากันแซวผมสุดฤทธิ์ ธรรมดา.. อิโฟนกับอิบิ๊ก.. ก็เหนื่อยจะรับมือแล้ว..ยิ่งมาเจอ.. เพื่อนอีกเกือบครึ่งห้องอีก บอกได้เลยครับ
ว่าเหนื่อยยยยยยยยยยยย
"มอนิ่งจ้ะ"นั่น อิโฟน มาเลยครับ..
"จ้ะมอนิ่ง.."เอาซิกูก็จะเล่นกับมึงด้วย...
"อ้าววอิพู่กัน...พกแฟนมาด้วยหรอ..พกแฟนมาด้วยหรอเนี่ย พอแฟนมาด้วยหรอ... พอแฟนมาด้วยหรอเนี่ย แหม!!มาแค่นี้ก็พกแฟนมาด้วยยยย" อ้าววอิบิ๊กครับไม่รู้วิ่งมาจากไหน...ร้องเป็นเพลงเชียว
"ทะลึ่งละอิบิ๊ก... "ผมมองหน้ามันเคือง เพราะมันมำให้.. ไอตี๋ ต้องหูแดงต่อหน้าเพื่อนๆ ผม ..แต่ในใจก็สมน้ำหน้าแหละ อยาก ออกตัวดีนัก
ไม่นานนักซักไม่กี่อึดใจ... รถเก๋งคันหรูก็ขับเข้ามา..จอดข้างโรงดรียนพร้อม... ผีเอ้ย..เพื่อนผมที่สวยที่สุดในรุ่น.. น้องน้ำฝน.. ออกมาจากรถแล้วเดิน ตรงเข้ามาทางผม กับ ไอตี๋ ทันทีวันนี้หน้านางแน่น
และผมนางเต็มจริงๆ น้ำหอมเนี่ยไม่ต้องบอก อาบมา
"พู่กัน พาใครมาจ้ะ"ก็มีวันนี้แหละที่จะมาพูดดีกับกู อีผี เอ้ย อิน้ำฝน.
"แฟนเรา..ชื่อนัท.."ผมยิ้มร่าเลยครับ..เหมือนวันนี้..ได้รางวัลออสก้า... สะใจมากที่ได้หักหน้าอิน้ำฝน
"แฟน พู่กันหรอคะ"มันเขยิบเข้าไปใกล้ ไอตี๋ทันที
"ชะ...ใช่ครับ..."ไอตี๋จะทำยังไงหละครับ..มันบอกผมไว้แต่เนิ่นๆเลยว่า..อย่าให้ น้ำฝนเข้าใกล้มัน..มันกลัว... มันก็เลยกอดแขนผมไว้แน่น เลย ครับ.. แล้วก็ตอนที่น้ำฝนเขยิบมาใกล้มัน..
ก็ก็ยิ่งเกาะแน่นเลย
"ค้ะ!"อิน้ำฝนกระแทกเสียงแล้วก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆ ไม่นาน นัก รถก็มารับ.. เป็นรถทัวร์ฉิ่งฉับ ทุกคนคงเข้าใจนะครับ.. ว่าฉิ่งฉับทัวร์เป็นยังไง
(รถชั้นเดียวที่ไม่มีแอร์ .. และเปิดเพลงเสียงดังๆ *สำหรับผู้ที่ไม่รู้)
พวกผมก็จัดการเอาของและสัมภาระขึ้นรถ.. ผมก็มาจองเบาะนั่งทันที... ข้างหน้าผม 2ที่ ก็จะเป็น..อิโฟนกับอิบิ๊ก ข้างหลัง ของผม.. ก็จะเป็นบอล แล้วก็ เอฟ ส่วนข้างๆ ..ก็คือน้ำฝนครับ
ผมเลยจัดการให้ ไอตี๋นั่งข้างใน...ส่วนผมนั่งข้างนอกริมทางเดิน .. มันก็ติดผมแจเลยครับ เพราะอะไร ก็เพราะกลัวอิน้ำฝน มันจะสิง มัน... ผมก็ได้แต่ขำครับ ..
พอถึงเวลา รถออก พวกผมก็นั่งคุยกันอย่างสนุก สนาน ..เพราะปลายทางข้างหน้า.. คือความสุข ของพวกเราครับ
TBC.............................................................
มาต่อแล้ว.......... หวังว่าจะชอบน้าาาา เพราะ หลังๆ มันจะเริ่ม มีอะไรแปลกๆ เยอะขึ้น...
ชีวิตจริง มันยิ่งกว่าละคร T^T
พู่กัน : )
หัวข้อ: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555 (อ่าน 68634 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก