พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่29
“เฮ้ อีพีทางนี้ๆ”
ซินดี้โบกมือเรียกผมทันทีเมื่อเห็น วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ผมตื่นเต้นไม่น้อยเลย จะได้เป็นเด็กมหาลัยแล้ว
“เรียกกูซะดังเชียวมึง”
“แหม๋ก็กูมึงไม่ได้ยินนี่”
“ฮ่าๆ ว่าแต่มึงมาเช้าเชียว”
ผมหันไปถามซินดี้ ซินดี้แอบหลบตาผมเมื่อถาม เอ๊ะๆ ไม่ธรรมดาแน่
“ก็กูกลัวมาสายไงวันแรก”
“แหน่ะ มีอะไรรึเปล่ามึง บอกกูมานะ”
ผมเข้าไปแซะซินดี้ทันที มันต้องมีอะไรปิดบังผมแน่
“ก็ เอ่อ ก็ได้ ไอ้ป่านไปรับกูมาแต่เช้า”
ผมตาโตทันทีเมื่อมันบอก กรี๊ดดดด พัฒนาไปถึงแล้วเนี้ยเพื่อนสาวฉัน
“มีอะไรไม่บอกนะมึง เรื่องมึงกับไอ้ป่าน”
“เปล่านะ ไม่มีอะไร”
“อย่ามาแหล บอกกูมานะ”
ผมถามมันยิ้มๆ ซินดี้มองหน้าผมก่อนจะหลบตา
“ก็นั้นแหล่ะ มันบอกชอบกู แล้วจะจีบกู”
กรี๊ดดดด อีกสักรอบ ไอ้ป่านไม่ธรรมดาจริงๆ ช่วงที่ผมเหนื่อยๆมีอะไรเกิดขึ้นไม่อัพเดทเลย
“ในที่สุดไอ้ป่านก็กล้าสักที”
ผมพูดขึ้น ซินดี้เลยจ้องผมเขม็ง
“นี่มึงรู้เหรอ”
“มีแต่มึงแหล่ะที่ไม่รู้ว่าไอ้ป่านคิดกับมึงมากกว่าเพื่อน”
ผมยิ้มให้มันแค่นั้น เราสองคนยิ้มให้กันไม่พูดอะไรนอกจากนั้น
ผมกับซินดี้เดินมาที่รุ่นพี่เรียกรวม รุ่นพี่ก็แนะนำเกี่ยวกับมหาวิทยาลัย ให้เขียนชื่อเล่น และแนะนำเรื่องราวต่างๆไปเรื่อยๆ ผมที่นั่งข้างๆซินดี้ก็เม้าท์มอยกันไปเรื่อย
“มึงๆ มึงดูพี่คนนั้นดิ จ้องมึงไม่หยุดเลย”
ซินดี้สะกิดให้ผมหันไปมองรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง หล่อนะ ขาว สูง ตี๋ ดูดีแบบเกาหลีอินเทรนด์ไรงี้
“พี่เขามองมึงมั้งซินดี้ ผมยาวแล้วนี่ แทบจะเหมือนผู้หญิงละมึง”
“เอ๊ะ หรือเขามองกูวะ ฮ่าๆ”
เราสองคนหัวเราะกันเบาๆ เพราะกลัวรุ่นพี่ดุ
“นายๆ”
มีคนสะกิดผมจากข้างหลังผมเลยหันไปมอง
“เราชื่อสามนะ นายชื่ออะไร”
ผู้ชายข้างหลังผมยิ้มให้ผมผมก็ยิ้มตอบ
“เราชื่อพี นี่เพื่อนเราซินดี้”
ผมหะนไปแนะนำซินดี้ด้วย เมื่อซินดี้หันมาสนใจเราสองคน ซินดี้ก็หันไปยิ้มให้สาม
“สวัสดีซินดี้เราสามนะ เห็นพีกับซินดี้นั่งคุยกันสนุกดีเลยทักอะ”
“ฮ่าๆ เรากับซินดี้พูดมากอะดิ”
ผมแหย่สามไป สามรีบโบกมือปฎิเสธทันควัน
“เปล่านะ เราแค่อยากคุยด้วยอะ เราไม่มีเพื่อน”
สามยิ้มหน้าเจื่อนให้ผมกับซินดี้ ผมเลยยิ้มให้สามแล้วตบไหล่ๆเบาๆ
“ไม่มีเพื่อนได้ไง เรานี่ไงเพื่อนสาม อิซินดี้ด้วย”
“ใช่เลยจ้า”
ซินดี้หันมาตอบด้วย สามเลยยิ้มกว้างทันที
“ขอบใจนะพี ขอบใจนะซินดี้”
ผมยิ้มให้สาม พวกเราเลยนั่งคุยกันสอบถามประวัติเล็กน้อยเมื่อรุ่นพี่ปล่อย
สามเป็นลูกคนที่สามของบ้าน อายุค่อนข้างห้างๆกับพี่ๆ เรียกว่าลูกหลง สามมาจากภูเก็ต เป็นเด็กใต้ที่ไม่ขาวมากแต่ผิวสวยมาก มีน้ำผึ้งอ่อนๆ หน้าน่ารักๆ ยิ้มหวาน ยิ่งได้เหล็กดัดฟันด้วยยิ่งทำให้สดใสไปอีก สามมาเรียนที่คณะนี้คนเดียว ไม่มีเพื่อนมาจากโรงดรียนเก่าเลย เลยเหงาๆกลัวไม่มีเพื่อน
“ไปหาไรกินกันเถอะสาม”
ผมชวนสามลุกขึ้นหลังจากเล่าประวัติกันและกันไปแล้ว
“กินอะไรดีอะ”
สามหันมาถามผม ซินดี้ที่ยืนข้างๆสามตอบแทน
“เราว่าไปกินโรงอาหารคณะดีกว่า ผู้ชายวิศวะชอบมานั่งแซ่บๆแน่”
“ฮ่าๆ มึงนี่ก็วันแรกชวนไปดูผู้ชายซะแล้ว”
ผมหันไปแซวอิซินดี้ ซินดี้เลยเชิ่ดหน้าใส่ผมแล้วตอบ
“งั้นมึงอย่ามองนะอิพี”
“กูจะมองทำไม”
“ฮ่าๆ”
สามได้แต่หัวเราะให้ผมกับซินดี้ สามอยู่ไปเรื่อยๆคงชินเอง
มาถึงโรงอาหารคณะผมก็นั่งเฝ้าโต๊ะให้เพราะซินดี้กับสามจะเป็นคนไปซื้อให้เอง
“พี !!”
เสียงเรียกทำให้ผมหันไปมอง
“เอ้า อาร์”
ผมตกใจเล็กน้อยที่เจอกันเร็วขนาดนี้ เจอกันไปม่แปลกหรอก เพราะอาร์ก็เรียนที่นี้ ได้ข่าวว่าคณะบริหาร
“ทำไมมากินข้าวถึงนี้ได้ละ”
ผมเป็นฝ่ายชวนคุยเมื่ออาร์นั่งลงตรงข้ามผม
“ก็จะว่าจะมาหาพี แต่ไม่คิดว่าจะเจอจริงๆ”
อาร์ตอบยิ้มๆ ผมเลยทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้
“จะมาหาเราทำไม”
“ก็คิดถึง”
อาร์ตอบแล้วทำหน้าอ้อนๆ
“แหว่ะ เลี่ยน ถ้าคิดถึงแล้วหายไปไหนมา”
ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่แค่รู้สึกแปลกใจที่อยู่ดีดีอาร์ก็หายไป
“คิดถึงอาร์เหรอ”
อาร์ยังลเยนไม่เลิก ผมเลยหยุดเล่นแล้วทำหน้านิ่งใส่อาร์
“โอเค อาร์บอกก็ได้ พี่เอ็มสั่งให้อาร์เลิกยุ่งกับพี ถ้าอาร์ไม่เลิกยุ่งพี่เอ็มจะบอกให้แม่ส่งอาร์ไปเรียนต่างประเทศ ซึ่งอารืไม่อยากไป”
“หื้มมม น่าเชื่อนะว่าอาร์จะเชื่อฟังพี่เอ็ม”
อดแปลกใจไม่ได้นี่ หัวดื้ออย่างอาร์จะยอมฟังง่ายๆ
“หึหึ ถ้าไม่เชื่ออาร์ก็โดนสั่งไปเรียนต่างประเทศแน่ เพราะแม่อยากส่งอาร์ไปเรียนบริหารที่นู้นอยู่แล้ว พี่เอ็มช่วยพูดให้ แม่เลยยอม แต่ต้องแลกกับการเลิกยุ่งกับพี”
“แล้วอาร์มาหาพีแบบนี้ไม่กลัวจะโดนสั่งไปเรียนอีกเหรอไง”
“ไม่กลัวละเพราะเปิดเทอมละ แม่คงไม่ย้ายกลางคันแน่ๆ”
“ใครจะไปรู้ละ !!”
เสียงพูดเสียงดังข้างๆทำให้ผมหันไปมอง เห็นพี่เฮ้มยินกอดอกมองผมกับอาร์อยู่
“โห่พี่ ไรวะ”
อาร์ตกใจเล้กน้อย แล้วหันไปบ่นกับพี่เอ็ม
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมอาร์อย่ามายุ่งกับพี”
“ผมก็ไม่ได้มายุ่งนี่ ผมแค่มาชวนคุยในฐานะเพื่อน”
อาร์พูดคำว่าเพื่อนแล้วแอบขยิบตาให้ผม ผมเลยหัวเราะเบาๆ ร้ายพอกันจริงๆ
“ให้มึงคิดแค่นั้นแล้วกัน ไม่อย่างนั้นกูนี่แหล่ะจะบอกให้แม่ส่งมึงไปเรียนต่างประเทศกลางคัน”
พี่เอ็มพูดเสียงเฉียบจนอาร์ยิ้มแหยๆ ผมอดจะสงสารอาร์ไม่ได้จริงๆ
“งั้นผมไปละ ไปก่อนนะพี บายๆ”
อาร์หันมาบอกกับผมในตอนหลัง ผมเลยยิ้มให้อาร์แล้วโบกมือให้ อาร์เดินออกไปผมก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทีของอาร์
“ยิ้มอยู่นั้นแหล่ะ ดีใจนักรึไงที่มันมาหา”
พี่เอ็มเริ่มหาเรื่องผมทันที ผมเลยทำหน้าเบื่อหน่ายใส่พี่เขา
“อย่ามาหาเรื่องพี่เอ็ม พีจะกินข้าว ไม่อยากหมดอารมณ์”
“พีหมดอารมณ์เหรอ เดี๋ยวพี่ปลุกให้”
พี่เอ็มขยับมานั่งใกล้ๆแล้วทำตาหื่นใส่ผม ผมเลยผลักหน้าพี่เอ็มออกห่าง
“อย่ามาเยอะพี่เอ็ม”
“มาแล้วจ้านางพีพี”
เสียงซินดี้มาแต่ไกล ผมเลยหันไปเบ้ปากให้มันแล้วพูด
“มึงไปช่วยแม่ค้าผลิตอยู่รึไง ช้าจริงๆ”
“พีอย่าว่าซินดี้เลย พอดีเราอยากกินก๋วยเตี๋ยวอะ คนเยอะ เลยรอนานไปหน่อย”
สามออกแก้ตัวแทนอิซินดี้
“แล้วไป”
ผมบอกกับอิซินดี้ ทั้งสองคนนั่งลง สามเลยหันมามองพี่เอ็ม คงงงว่าไอ้นี่คือใคร
“อ๋อ นี่พี่เอ็มนะสาม กิ๊กพีมัน”
ซินดี้หันไปแนะนำตัวพี่เอ็มแทน พี่เอ็มเลยยิ้มให้สามนิดนึงสามเลยยิ้มตอบ
“ผมชื่อสามนะครับ”
พี่เอ็มพยักหน้าตอบพูดอะไรต่อ
“อิซินดี้มึงบอกอะไรผิดๆ กูกับพี่เอ็มไม่ได้กิ๊กกัน สามอย่าเข้าใจผิดนะ”
สามหันมามองผมงงๆ พี่เอ้มเลยพูดขึ้น
“พี่กำลังจีบพีอยู่ จับอยู่หลายเดือนละเนี่ย ไม่รู้เมื่อไหร่จะยอมเป็นแฟนสักที”
“บ่นมาก ไม่ต้องจีบเลยมะ”
ผมหันไปมองพี่เอ็มจิกๆ พี่เอ็มเลยยิ้มหวานแบบประจบประแจงใส่ผม
“จีบสิจ้ะตัวเอง”
ผมส่ายหน้ากับท่าทีของพี่เขาแล้ว พวกเราก็ลงมือทานข้าวกัน ผมหันไปมองพี่เอ็มที่นั่งนิ่งอยู่
“พี่มาทำไม ถ้าจะกินข้าวก็ไปซื้อสิ”
“คิดว่าจะไม่ชวนซะแล้ว น่ารักนะเนี่ยเรา”
พี่เอ็มแอบหยิกแก้มผมแล้ววิ่งออกไปเลย เพราะผมกำหมัดจะทุบพี่เขาละ ไวจริงๆเลย
ทานข้าวกันจนเสร็จพี่เอ็มก็ขอตัวไปประชุมที่คณะเรื่องรับน้อง ผมกับเพื่อนๆเลยไปหาอะไรหวานๆกินที่หน้ามอ
“พี ไม่คิดเลยว่าจะเจอเร็วขนาดนี้”
เสียงเรียกระหว่างที่พวกเรากำลังเดินทำให้ผมหันไปมอง เจอพี่เอสกับเพื่อนๆนั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้
ผมหันไปมองพี่เอสแล้วหยุดทันที ผมจ้องตากับพี่เขาเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่อง พีวันนี้ไม่ใช่วันก่อนๆอีกแล้ว ผมเข้มแข็.พอที่จะเผชิญหน้าแล้ว พี่เอสเห็นท่าทีของผมเลยเดินเข้ามาหา
“พี่รู้มาว่าเจอกับพี่แอลแล้วนี้ เป็นไงละเจอกับผัวเก่า หายคิดถึงไหม”
พี่เอสมองผมแล้วยิ้มมุมปาก ผมเลยยิ้มหวานใส่แล้วตอบบ้าง
“ก็ไม่ได้คิดถึงอะไรแล้วเลยเฉยๆ ก็แค่ผัวเก่า”
“เดี๋ยวนี้ปากเก่งนะ พี่ละคิดถึงพีพีคนเก่าที่แสนจะน่ารักละขี้อ้อน”
พี่เอสเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ผมไม่คิดจะถอยหนีแล้วเหยียดยิ้มให้พี่เอส
“พีคนเก่าตายไปนานละ ตายไปตั้งแต่วันนั้น”
“หึหึ แต่สำหรับพี่ พียังเป็นคนเดิมเสมอนะ ไหนๆก็ไม่คิดถึงผัวเก่าคนนั้นแล้วคิดถึงผัวเก่าคนนี้บ้างไหม”
พี่เอสเข้ามากระชากผมเข้าไปในอ้อมกอด ซินดี้จะเข้ามาช่วยแต่ผมกันไปพยักหน้าให้ก่อน ผมยังไหว ผมพร้อมจะต่อกรกับผู้ชายคนนี้แล้ว
“ถ้าผัวเก่าคิดถึงเมียเก่าคนนี้ เมียเก่าคนนี้ก็คิดถึงผัวเก่าเหมือนกัน”
ผมพูดพลางยกมือลูบไปตาโครงหน้าอันหล่อเหลาของพี่เอส
พี่เอสมองผมด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก ผมเลยเอามือไปคล้องคอพี่เอสไว้แล้วกระซิบข้างหูพี่เอสเบาๆ
“แต่สิ่งที่เมียเก่าไม่เคยลืมถึงผัวคนนี้เลยคือ ความเลวที่มึงทำกับกูไว้ไง”
ผมพูดจบก็ผลักพี่เอสออกจากตัวเต็มแรงจนพี่เขากระเด็น
“ไว้คุยกันใหม่นะผัวเก่า”
ผมเน้นเสียงคำว่าเก่า แล้วเบะปากใส่พี่เขา
ผมหันมายิ้มให้ซินดี้กับสามที่ยืนมองผมอย่างห่วงๆ ผมจูงมือสองคนนั้นแล้วเดินต่อไป
“มึงคิดจะทำอะไรพี”
ซินดี้ถามผมขึ้น ผมเลยหันไปยิ้มหวานให้มันแล้วตอบว่า
“ทำในสิ่งที่คนเลวๆควรโดนบ้างไงละ บางทีเวรกรรมมันก็ช้าเกินไป”
_____________________________________________________________
หลังจากนี้น้องพีจะแซ่บ แสบสันต์ละน๊า อิอิ
จะไม่พิมพ์สปอยอะไรมาก อิอิ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 372958 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก