อ่านที่ไอ้บ่างพิมพ์ก็นึกถึงเหตุการณ์นี้ขึ้นมาได้ ความจริงจำไม่ได้แล้วนะเนี่ยว่าจะข้ามไปตอนมหาลัยเลย แต่ก็โอจำได้ละ คือหลังจากโดนผู้ชายทิ้งมาอีกรอบ อินี่ก็ไม่เข็ดค่ะ ก็ยังลัลล้า ช่วงนี้อิชะนีติดเพิร์ช รู้จักไม๊คะ อิโปรแกรมแชทไป ขายตัวไปนั่นล่ะ อิชะนีนี่ติดงอมแงม วันๆ นั่งหน้าคอมไม่ไปไหน คุยกะผู้ชาย รู้สึกเหมือนตัวเองสวย กร๊ากกกกกกก จนวันหนึ่ง อิชั้นก็แบบว่าได้รู้จักคนคนหนึ่งในเนตนี่ล่ะ ตอนแรกก็ออกแนวกลัวๆ คุยเอามันส์เฉยๆ เนื่องจากอิชะนีเองก็มีผู้ชายในสต๊อกอยู่อีก 2 คน (หน้าตาไม่ดี แต่คารมดีค่ะ อย่าสงสัย กร๊ากกกกกก)แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆ ก็สนิทกัน เค้าค่อนข้างจะวางตัวดีอ้ะ ไม่มาหน้าหม้อใส่ ดูเป็นคนดี ค่อนข้างจะเปิดเผยกะเราไง ก็ไปนัดเจออิพี่คนนี้สมมติว่าชื่อ ธินะคะ ด้วยความกลัวเลยลากเพื่อนสาวไปด้วย (เพื่อนสาวจริงๆ) ก็เลยได้คุยกันอีกหลายๆเรื่อง ก็ชอบความคิดพี่เขานะ แต่หน้าตาพี่เขานี่ต้องปรับปรุงหน่อย เราก็นัดเจอกันบ่อยครั้งขึ้น ก้เหมือนเดิมอิชะนีก้ยังคงลากเพื่อนสาวไป ด้วยเช่นเดิม
ก็คุยกันอยู่ประมาณนี้หลายเดือนอยู่เหมือนกัน อิชะนีก็ต้องสับรางซะหัวหมุน เนื่องจากผู้ชายทั้งสามแม่งแก่งแย่งอิชั้นกันเหลือเกิน แต่ด้วยความที่กับพี่ธิไม่ได้คิดอะไร เลยไม่ค่อยใส่ใจเค้าเท่าไหร่ บางทีเค้านัดมาก็ปล่อยให้เพื่อนไป อะไรอย่างงั้น อารมณ์ประมาณว่าพี่ธินี่เป็นแค่น้ำจิ้มไง ผู้ชายอีกสองคนนี่เป็นเมนคอส เราจำเป็นต้องใส่ใจจานหลักเราก่อนจริงไม๊คะ 555+ ก้เหมือนว่าอิชั้นเริ่มห่างๆ พี่ธินี่ไป
ต่อมาเมนคอสของอิชั้นเริ่มระแคะระคายค่ะ ว่าอิชั้นจะไม่ได้มีจานหลักจานเดียว (แหม..ก็เค้ากินจุอ้ะ) ก็เริ่มงอแงใส่ อิชะนีนี่ก็ไม่สวยเลือกได้ ค่ะ งอแงมาก ก็เลิกซะ! รู้สึกดีมากมาย ในที่สุดกูก็ได้รู้รสชาติการทิ้งชาวบ้านบ้าง หลังจากปล่อยให้ชาวบ้านเค้าทิ้งมานาน กร๊ากกกกก พอเลิกกับอิสองตัวนั้นไป ก้ไม่ได้มีใครใหม่นะคะ ก็ล่องลอยไปเรื่อยๆ อารมณ์เบื่ออ้ะ เริ่มรำคาญ แต่อยู่ๆ พี่ธิที่หายไป ก็ติดต่อมา คุยกันเรื่อยเปื่อย พี่เค้าเริ่มแสดงท่าทีว่าอยากจะจีบ ก็ปล่อยให้มันจีบไป แต่ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนนะ แค่คบกันเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก เนื่องจากอิชะนีรู้สึกตะงิดๆ ไง เหมือนมีอะไรสักอย่าง บอกไม่ถูกก็เลยยังไม่ได้คาดหวังกับการคบกันครั้งนี้เท่าไหร่ เรื่องราวก็เป็นไปแบบนี้มาเรื่อยๆ
จนมาถึงจุดสิ้นสุดค่ะ ก็คืออิชะนีว่างมากมายก่ายกอง เพราะไม่ได้ไปเรียนพิเศษเหมือนเด็กเตรียมเอนท์คนอื่นๆ (ไม่ได้เก่งค่ะ แค่มั่นใจว่ายังไงก็ไม่ติดแน่ๆ กร๊ากกกก) ก็ชวนพี่ธิไปเดินเล่น แต่พี่ธิดันบอกว่ามีธุระ ก้เลยบอกพี่ธิว่าถ้าว่างก็ให้ตามไปที่ เซ็นทรัลลาดพร้าวละกัน พี่ธิแกก็รับปาก ทำไปทำมา อิชั้นเริ่มเบื่อ ขี้เกียจไปเซ็นฯลาดพร้าว เลยนั่งสองแถวไปแค่ฟิวเจอร์รังสิต ก้เดินเล่นคนเดียวไปเรื่อยๆ หิว แต่ขี้เกียจกินข้าวเลยเดินไปหาไอติมกิน พอดีชอบกิน บานาน่าสปริทของแดรี่ควีนอ้ะ ที่วิปครีมเยอะๆ อ้ะค่ะ ก็เลยเดินไปซื้อกิน ถ้าใครไปฟิวเจอร์รังสิตคงจะเคยเห็น ชั้นที่มีแดรรี่ควีนมันจะมีที่นั่งอยู่ พอซื้อเสร็จก็ไปนั่งกินที่ที่นั่งว่างๆ ตรงนั้นได้ทันที ไม่ใช่แดรี่ควีนชั้นล่างนะ อันนี้หมายถึงชั้นบน อืม อิชั้นก็ไปซื้อมา ระหว่างที่มองหาที่นั่งกิน ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งคุ้นๆ เลยเดินเข้าไป ดูให้ชัดๆ คราวนี้ชัดเจนจริงๆค่ะ เป็นเพื่อนสาวอิชั้นกับพี่ธินี่เอง นั่งหยอกล้อกันกระหนุงกระหนิง น่ารักน่าเอ็นดู แต่เอ็นตีนกูเนี่ยกระตุกยึกๆ ก้เดินยิ้มเข้าไปหา พี่ธิหน้าซีดค่ะ แต่เพื่อนอิชั้นนี่คงไม่รู้อะไร ชียิ้มให้อิชั้น อิชั้นก็ยิ้มให้
"มาเที่ยวกันหรอ" เพื่อนอิชั้นยิ้มหวาน
"อืม...นี่พี่ธิไง ชะนีจำได้ป่าว..."
"อ๋อจำได้ดิ แหม...อะไร ชั้นไม่อยู่แปบเดียว กิ๊กกันซะแล้ว" เพื่อนอิชั้นไม่ปฏิเสธค่ะ ยิ้มหวาน อิพี่ธินิ่งแดก ไม่พูดอะไรเลย อิชะนีปรี๊ดแดก ไม่ได้หวง เพราะไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่เสียความรู้สึกนิดหน่อย (คือตัวเองทำเนี่ย ไม่สำนึก แต่พอคนอื่นทำกับตัวเองเนี่ยมันจี๊ดดดดด สันดานเสียมากมาย) อิชะนีเลยเอาไอติมที่ถือมาละเลงหัวมันค่ะ สะใจมากมาย
"นี่ค่ะ ของฉลองนะคะพี่...วันหลังถ้าจะจีบเพื่อนหนู ก็อย่ามาสะแหล๋น ยุ่งกับหนูอีก หน้าก็เชี่ย ยังอุตส่าห์จะเจ้าชู้ โทษนะคะ ที่คบเนี่ยเพราะว่างค่ะ ไม่ได้พิสวาส... คนอย่างหนูไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดต้องใช้ของร่วมกับใคร เข้าใจไว้ให้ชัดๆ นะคะ" ด่าเสร็จ อิชะนีก้เดินไปเข้าแถวซื้อไอติมถ้วยใหม่ คนที่อยู่แถวนั้นมองอิชั้นด้วยความอึ้งแดก เพื่อนสาวอิชั้นก็ใช่ย่อยค่ะ ตบตีอิพี่ธิเต็มสตรีม อิชั้นไม่ได้ดูผลต่อ ได้บานาน่าสปริทถ้วยใหม่ ก็เดินขึ้นไปดูเสื้อผ้าเล่น แก้อาการอารมณ์เสีย
เนื่องจากตกอยู่ในอาการนอยด์แดก อิชะนีเลยเหม่อๆ ไม่ได้ดูทาง เดินไปชนกะตึกเข้า! ไอติมที่อุตส่าห์ประคองมา แหมะลงบนเสื้อตัวโปรด ปากก็พูดไปโดยอัตโนมัติ
"ขอโทษค่ะ" แต่ไม่ได้มองว่าเดินชนอะไร เห็นมันแข็งๆสูงๆ คงเป็นกำแพงร้านอะไรสักร้าน อิชั้นที่ยังคงสติลนอยด์ได้อย่างต่อเนื่อง ก็ยืนมองไอติมด้วยความเสียดาย สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด 2 ถ้วยแล้ววันนี้ กูยังไม่ได้แดกเลย ฮืออออออออออออ กำลังเศร้า ไอ้กำแพงนรกก็เสือกพูดได้ค่ะ แทบช็อค
"ชนผมนี่ อยากได้เบอร์หรอครับ" อิชั้นนี่หันไปมองเลยค่ะ ถามคำถามกวนตีนอย่างงี้ ขอดูหนังหน้าหน่อยเหอะ โอเค มึงก็หล่อนะ แต่ปากดีอย่างงี้ ขอกูหน่อยเห้อออ
"โหยยย..โทษนะคะ ก่อนพูดนี่คิดก่อนป้ะคะ หล่อมากเลยนะคะนายน่ะ ใครจะไปอยากได้ ไอติมที่ตกนี่ยังน่าสนใจมากกว่านายอีก แม่ม ซวยจริง.. กุเซ็งทำไมวันนี้เจอแต่ผู้ชายเชี่ยๆ วะ... ยืนอยู่นั่นแหละ หลบดิ ไม่ได้พิสวาสหรอกนะคะ ถ้าพิสวาสเนี่ยชั้นเอาไอติมละเลงเสื้อนาย แล้วอาสาไปซักให้จะได้มีเรื่องคุยไม่ดีกว่าหรอคะ คิดหน่อยค่ะ คิด แล้วมารยาทน่ะมีบ้าง คนเขาขอโทษก็หัดขอโทษกลับด้วย เซ็งเว่ย!!"
สะใจค่ะ! ระบายอารมณ์เสร็จก็เดินเข้าร้านเสื้อทันที ไม่ได้หยิ่งค่ะ..... กลัวตีนมัน กับกลัวกระเทยตบ เห็นอิกระเทยที่ยืนใกล้ๆ ทำหน้ายังกะยักษ์เดินมาหาอิชั้นค่ะ อิชั้นเลยรีบชิ่ง! แว้บเข้าร้านเสื้อไปเปลี่ยนเสื้อทันที คร่ำครวญกะตัวเอง ทำไมวันนี้กูซวยอย่างงี้ว้าาาาาาาาาาาาาา
++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
