“รักชาติ....นิดเดียว...น่ะ..นิดเดียวจริง ๆ”
เพราะหันหน้าหนี จึงได้ถูกรั้งให้หันหน้ากลับมา อายจนไม่รู้ว่าอายไปถึงไหน
สว่างโร่ขนาดนี้ ยังจะทำอีกหรือไงเนี่ย
“ไม่เอาหรอก...ไม่เอาเด็ดขาด...อย่าทำเลยนะ...นะ”
อายจนอยากร้องไห้ ถึงจะอยากลอง แต่มันก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าทำไม
“..ลองนิดเดียว...” นิดเดียวเหรอ นิดเดียวจริงเหรอ นิดเดียวแน่นะ นิดเดียวชัวร์นะ
“ม่ายอาวววววววววววววว ไม่เอาแล้ว...ไม่ทำไม่ให้ทำไม่อาววววววววววววว”
อยากหนี ปากร้องโวยวายแต่พอถูกแยกขาออกกว้าง พร้อมกับเรียวลิ้นร้อนชุ่มกระหวัดรอบส่วนปลายที่แข็งขืน กลับบิดกายเร่า และไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านได้อีก ได้แต่นอนปรือตา และขบริมฝีปากเอาไว้แน่น สะกดกลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลุดรอดออกมา
“อึก อือ...เฮียแกล้ง.......อื้อ”
ปลายนิ้วสอดเข้าที่กลุ่มผมสีดำสนิท กดให้ส่วนปลายแข็งขืนแนบชิดกับริมฝีปากที่ไล้เลีย ดูดเม้มมากยิ่งขึ้น
ไม่ไหว จะทนไม่ไหว ถ้ามากกว่านี้ กลัวตัวเองจะทนไม่ไหว
“เฮีย จะไปแล้ว...ปล่อย...”
เพียงเท่านั้น เรือนร่างที่รักชาตินึกอิจฉาก็ผุดกายขึ้น และรั้งกางเกงผ้าเนื้อบางออกจากร่างของตัวเอง กดส่วนปลายของร่างกายให้แทรกเข้าไปภายในโพรงปากรุมร้อน ที่ไม่ยอมเปิดรับสิ่งที่ยัดเยียดให้
“นะ.....นิดเดียว”
เพราะเป็นคำขอร้อง เพราะอารมณ์เพริศไหลเรื่อย จึงยอมเปิดปากยอมรับความร้อนรุ่มแข็งแกร่งเข้าไป
“อึก....ฮ่า...” น้ำเสียงทุ้มนุ่ม ครางต่ำในลำคออย่างถูกใจ ฝ่ามือเอื้อมรั้งร่างกายของคนที่กำลังปฏิบัติบางอย่างให้เคล้นคลึงไม่รีบร้อน แต่ให้เป็นไปตามจังหวะของความต้องการ
“อึก...ฮ่ะ..อึก”
โพรงปากร้อนรุ่ม ครอบครองความแข็งแกร่งนั้นเอาไว้ แม้จะไม่เคยทำ แต่ก็รู้ว่าควรทำอย่างไรบ้างจึงจะให้ความสุขกับอีกฝ่ายได้
“เก่งมาก.....ฮ่า..เก่งจริง ๆ รักชาติ..อื้อ”
เพียงไม่นาน ความอุ่นร้อนที่ใกล้ประทุ ก่อตัวรุนแรงเหมือนคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำ
แก่นกายร้อนรุ่ม ถูกถอนออกจากโพรงปากอุ่นชื้น พร้อมที่จะแทรกสอดเข้าไปภายในร่างกายของคนที่เกร็งร่างกายแน่น เรียวขาขาว แยกออกกว้าง เพราะรับรู้ความต้องการของอีกฝ่าย
เพียงแค่ส่วนปลายที่สอดแทรก กดย้ำเพียงไม่นาน ก็สามารถแทรกเข้าไปภายในช่องทางที่ตอดรัดได้แล้ว
“อ่ะ.....จะไปแล้ว..ไม่เอาแล้ว” ร่างกายที่เกร็งแน่นอยู่ใต้ร่าง หยัดกายแอ่นขึ้นสูง ใกล้ถึงการปลดปล่อย แต่กลับถูกกดส่วนปลายเอาไว้ ไม่ให้ได้รับการปลดปล่อย แม้หยาดหยดขุ่นขาวจะไหลซึมออกมาบ้าง แต่ก็ไม่สามารถที่จะหลุดรอดออกมาได้อีก
“เหนื่อยเหรอรักชาติ....งั้นเฮียให้ลื้อเหนื่อยรอบเดียว...แล้วไม่ต้องเหนื่อยอีก....ดีมั้ย”
ดีที่สุด ไม่ต้องเหนื่อยอีก แบบนี้ทำไมจะไม่ดี แค่เพียงได้รับการปลดปล่อย ให้ทำอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
แผ่นหลังเนียนขาวถูกช้อนขึ้น และกดทับครอบครองแก่นกายร้อนรุ่มเอาไว้ทั้งหมด
ภายในบีบรัดแน่น พร้อมกับจังหวะการขยับกายของคนที่บอกว่าไม่มีเรี่ยวแรง
“งื้อ....ไม่เอา...ปล่อยเถอะนะ....ทำไม่ไหวแล้ว”
เสียงร้องประท้วง ครางเครือ เพราะถูกกลั่นแกล้ง ร่างที่อยู่เบื้องล่างหยัดกายขึ้นเป็นจังหวะให้รู้ว่าไม่ว่ายังไงก็คงไม่ยอมหยุดให้
รักชาติอยากจะร้องไห้ ได้แต่ทรุดกายลงซบที่ลาดไหล่กว้าง ในขณะที่สะโพกมน ก็ต้องทำหน้าที่ต่อไป
“อ่ะ อ่ะ กว่าเฮียจะเสร็จ รักก็ตายก่อนแน่ ๆ เลย....เฮีย....รักไม่มีแรงแล้วจริง ๆ นะ...” น้ำเสียงที่เอ่ยบอก ทำให้ก๋วยยิ้มรับอย่างถูกใจ
ก็ไม่ให้มีแรงไง อยากทำให้รักชาติหมดแรงไง ถึงได้ให้ขึ้นมาอยู่บนตัวแบบนี้ แต่ไม่ไหวสงสารแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ได้ อยากปลดปล่อยก็ได้
ร่างที่เหนื่อยล้าหยัดกายขึ้นอีกครั้ง ส่วนปลายถูกปล่อยมือออก พร้อมกับที่ช่องทางที่ถูกสอดแทรก ถูกกระแทกกระทั้นจากเบื้องล่างเร็วขึ้น
“ฮ้า อ่ะ เฮีย.....” ฝ่ามือขยับร่างกายของตัวเองไปมา ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดเต็มที ใบหน้าซีดขาว แหงนเงยขึ้น
เมื่อร่างเบื้องล่างยึดเหนี่ยวเอวขึ้นสูง และปล่อยให้กระแทกกลับลงมาอีกครั้ง จนเข้าไปลึกถึงในสุดของร่างกาย
รักชาติต้องพยายามขยับสะโพกของตัวเองให้ไหวเรื่อยไปตามจังหวะการแทรกสอด ที่ยิ่งแรงรัวขึ้นจนร่างกายสั่นไหวไปทั้งร่าง จากเชื่องช้ายิ่งกลายเป็นแรงรัวขึ้นเรื่อย ๆ
“เฮียใกล้แล้วรักชาติ.....ทนอีกนิดเดียว...นิดเดียว...ฮ่า”
ร่างกายที่แอ่นหยัดขึ้นสูงอีกครั้ง ตามมาด้วยการที่รักชาติขยับสะโพกตามจังหวะที่เร่งเร้า ร่างกายถูกกระแทกซ้ำเข้ามาอีกครั้ง เพื่อรองรับการฉีดพ่นของหยาดหยดอุ่นร้อนเข้าไปภายในช่องทางอุ่นชื้นบีบรัดเมื่อถึงจังหวะสุดท้าย
“ฮ๊า อึก อื้อ……………..” น้ำเสียงแผ่วหวาน ครางเครือและกรีดร้องอย่างสุขสม ร่างกายเกร็งกระตุก และแอ่นร่างให้หยาดขุ่นข้น หลั่งรินออกมา แต่ก็เหลือเพียงเล็กน้อย เพราะผ่านความร้อนแรงตลอดทั้งคืน
ลมหายใจที่หอบหนัก ดวงตาคมหรี่ปรือ อยากจะทรุดกายลงนอน เมื่อร่างกายถูกถอนออก ตามด้วยคราบขุ่นที่ไหลซึมออกมาจากร่าง
“ไม่เอาแล้วนะ...ไม่มีแรงแล้วจริง ๆ ไม่มีแรงแล้ว...”
รักชาติเอ่ยบอกเสียงงึมงำแทบไม่เป็นภาษา ร่างกายอ่อนแรงอยู่ในอ้อมแขนของคนที่รั้งร่างลงมากอดเอาไว้แน่น
“จ่ะ...พอแล้วจ่ะ...เดี๋ยวหายเหนื่อยค่อยเริ่มใหม่นะจ๊ะ”
ก๋วยกระซิบบอกพร้อมเสียงหัวเราะแผ่ว ๆที่ส่งตรงเข้าสู่โสตประสาทของรักชาติ
ตายดีกว่า รอให้หายเหนื่อย คงตาย แต่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ นอกจาก นอนนิ่ง ๆ และขมวดคิ้วมุ่นอยู่ในอ้อมแขนของคนกอด และสัมผัสได้ถึง ความอบอุ่นที่ข้างแก้ม เพราะการประทับปลายจมูกลงมา
ไม่เอาแล้ว ไม่อยากคิดอะไร หลับดีกว่า ต้องหลับอย่างเดียว ไม่งั้นแย่แน่ ๆ
ทำไมเฮียอึดอย่างนี้วะ หน้าตาก็ดูเรียบร้อยดี แต่พอทำอย่างนี้ ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นคนละคน ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ อย่างนี้ก็ดี เดี๋ยวคอยดูเถอะ จะให้เฮียกอดจนหมดแรงบ้างแหละคอยดู จะได้ไปมีใครไม่ได้
เป็นความคิดที่ดีจริง ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า .............เฮ่อ....เหนื่อย
TBC….
*********************************
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 340457 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก