หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ติงเรื่องก่อนเลย เรื่องคำคนเขียนมาอีกแล้ว มึง กู ใช้ได้ มันดูซอฟต์กว่า มรึง กรู เยอะเลย ส่วน ตูด ก็เขียนตูดเลย ไม่ใช่คำหยาบ นี่คืออวัยวะอย่างหนึ่งในร่างกาย

เขมไม่หนักแน่นเรื่องความรักระหว่างตัวเองกับคริสเหมือนณัฐกานต์เลยนะแหม ที่ณัฐกานต์เหตุผลร้อยแปด เรื่องของครูลินดา เขมไม่ใช่เพื่อนที่สนิทมานานไม่จำเป็นต้องช่วย หัดหนักแน่นสิ ตอนผอ พูดก็ควรบอกว่า "ไม่ใช่แฟนครับ ผมมีแฟนแล้ว" หนักปากหรอ ? นั่นญาติผู้ใหญ่นะ และอีลินดานี่ แรดเงียบ ร้ายลึกชัด ๆ อีนี่มันอีนุดี ในเรื่องเมียหลวงเลย อีห่า อยากจะตบรัว ๆ สักสามสิบที

ส่วนน้องชะนีแก้ม นี่ก็หน้าด้านหน้าทน ผู้ชายเขาไม่เอาก็มโนมั่นหน้านู่นนี่นั่น นี่ถ้าเราเป็นเขมจะหันไปพูดว่า "น้องชะนี กิริยามารยาทแย่ ๆ แบบนี้สมควรแล้วที่ผู้ชายไม่เอา"

โอ๊ย หงิดอยู่ที่เขมนี่แหละ หงิดจริงจัง คือ ชะนีแก้มก็มาแบบสายดราม่าปั่นโรงเรียนให้คนพูด ส่วนอีชะนีลินดา ชะนีตัวแม่นี่ก็ใช้เรื่องของครูเข้าตัวเอง อีนี่ อยากตบสักสามสิบฉาด แล้วโขกกับชักโครกจริง ๆ

ประเด็นคริสเขมนี่ น้อยมาก คือมันไม่ได้อยู่ในเรื่องหลักที่จะดราม่าได้ แต่กลับมีตัวละครพยายามดราม่าได้นี่แบบ โป้งคือไม่ชอบเกย์ ? ต้องแอนตี้ขนาดนี้เลย โหย รักเพื่อนไม่จริงนี่หว่า

ปล. ทำไมอ่านเหมือนเนื้อเรื่องพยายามดราม่าอะ และเหมือนเขมจะเอาหลักความเป็นจริงบรรทัดฐานเสียด้วย กลัวใจเขมจังเลยอะ

[Alice111]

"ติงเรื่องก่อนเลย เรื่องคำคนเขียนมาอีกแล้ว มึง กู ใช้ได้ มันดูซอฟต์กว่า มรึง กรู เยอะเลย ส่วน ตูด ก็เขียนตูดเลย ไม่ใช่คำหยาบ นี่คืออวัยวะอย่างหนึ่งในร่างกาย"

ขอบคุณนะคะที่แนะนำ กลัวใช้ศัพท์ตรงไปจะไม่สุภาพแค่นั้นเองค่ะ 

[Wut_Sv]

ผอ. มาเรียกนึกว่าจะมีเรื่องซะอีก ฟู่!!!!! 

คริสเขมนี่หื่นจริงๆ เลย คืนนี่รออ่านท่ายาก กร๊ากกกกก

อีแก้มนี่มีรูปโม้คกันเลยหรอ ต้องมีปัญหาแน่ โอ้ม่ายน้าาาาาา

[Alice111]

Part คริสโจเฟอร์ ตอนเที่ยงผมไปทานข้าวเที่ยงกับครูเขมทั้งที่ปกติจะทานกับเพื่อน คือไม่อยากทำตัวว่าว่ามีแฟนแล้วจะทิ้งเพื่อนอะไรแบบนี้ ทั้งที่เพื่อนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกับครูเขมเรา รักจริงปิ้งเกอร์กันไปแล้ว แต่นี้ดันเป็นเพื่อนทิ้งผมแทนไอ้โป้งนั้นมันรังเกียจผมมันคงไปได้ยินได้พูดมาก่อนหน้านี้และนั้นแหละใครกันที่เอาเรื่องผมไปเม้าส์

       วันนี้ครูเขมบอกว่าเลิกหกโมงครึ้งส่วนผมก็กำลังจะเดินไปที่สนามบาสว่าจะซ้อมบาสเกตบอล ผมคิดว่าเลิกซ้อมแล้วค่อยไปเอาอาหารที่ครูเขมโทรสั่งไว้  และคืนนี้จะเล่นอะไรกับที่รักดีนะเพราะว่าคนนี้เป็นคืนของคริสโตเฟอร์ อยากจะไปสั่งทำปฏิทินที่มีแต่วันคี่ทั้งเดือน (คิดได้เนอะนายนี้)

"อาร์ทดีวะ โจ้ดีวะ " ผมเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วจะเดินมาลงสนามซ้อมกันผมเห็นไอ้อาร์ทและไอ้โจ้มันยืนอยู่เคยเรียนห้องเดียวกันแต่ว่ามันขอย้ายสายไปเรียนวิทย์มันอยากไปเรียนวิศวะกันแต่ก็ยังมาเล่นบาสด้วยกันได้เพราะว่าพวกผมเป็นทีมบาสของโรงเรียน เรื่องเรียนไม่ค่อยเจ๋งแต่พอไปได้ ส่วนเรื่องบาสเก็ตบอลพวกผมนำโด่งเลย

"ไอ้คริสมึงไปกวนสนตีนอะไรไอ้โป้งวะวันนี้มันบอกว่ามันไม่ซ้อมรอบเดียวกับมึงวะ" ไอ้อาร์ทถามผมทันทีที่เดินมาถึง ผมหันไปมองไอ้โจ้อีกคนพวกมันก็หยักไหล่ว่าใช่ ไอ้โป้งมันชักจะเอาใหญ่แล้วผมว่าผมต้องเปิดอกคุยกันแล้วแหละว่ามันจะรังเกียจอะไรผมขนาดนั้น

"ไอ้โป้งไปไหนวะไอ้ปัน ปัน" ผมถามไอ้ปัน ปัน เพราะปกติมันจะตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋

"ไปแรด!!!" ไอ้ปัน ปันพูดผมเหล่ตาลงไปมองไอ้ปัน ปันนั่งหน้ามุ่ย มันไม่ชวนไปละซิท่า

"ไปกับพี่ม.6 พวกพี่กาย พี่อั๋นอะไรพวกนี้แหละ.. ส่วนไอ้เชี้ยนี้เขาไม่ให้มันไป ฮาๆ  " ไอ้โจ้พูดและก้มลงมองไอ้ปัน ปัน ที่เหลือกตาขึ้นมามองไอ้โจ้อีกที

"ตกลงนี้มันรังเกียจกูจริงๆใช่ไหมวะไอ้ปัน"  ผมเอามือเท้าซะเอวพ่นลมออกมาผมไม่อยากจะเชื่อเพื่อนทีผมคบมาตั้งห้าปี ห้าปีเลยนะ ไปไหนไปกันกินนอนเที่ยวด้วยกัน แค่ผมไปรักผู้ชายห้าวันมันเลิกเป็นเพื่อน  ผมหันไปเตะอากาศแทน

"ตกลงมึงเป็นเกย์จริงๆเหรอไอ้คริส..." ไอ้โจ้มันถามผม ผมหันหลังกลับมามองไอ้โจ้

"ถ้ากูบอกว่ากูเป็นพวกมึงจะทิ้งกูไปอีกไหมละ.." ผมถามกลับทันที

"เฮ้ย!! พวกกูยังไม่ได้พูดสักคำเลย พวกกูนะไม่ใช่พวกโลกแคบนะโว้ย" ไอ้อาร์ทพูด ผมก็ยังดีที่ยังเหลือพวกมันนี้แหละแต่ผมก็อยากได้ยินคำพูดนี้จากปากเพื่อนรักของผมอีกคนมากกว่าไอ้โป้ง ทำไมมันรังเกียจเกย์แบบนี้วะ ผมทรุดลงนั่ง

"ตกลงมึงเป็นใช่ไหมวะ" ไอ้อาร์ทถามผม

"กูไม่รู้แต่กูรู้สึกดี รู้สึกมีความสุข กูรู้สึกว่าครูเขมเขาทดแทนสิ่งที่กูขาดหายไปได้วะ กูเคยมีผู้หญิงมันก็แค่ความสุขในเรื่องอย่างว่าแต่ครูเขมให้กูใด้ทั้งกายและใจวะ พวกมึงเข้าใจกรูไหมวะ" ผมพูด

"ไม่อะ" ไอ้อาร์ทกับไอ้โจตอบพร้อมกันว่าไม่เข้าใจแต่ผมไม่ว่ามันหรอกมันสองคนถ้ามันจะไม่เข้าในก็มันมีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ แต่ดันอยู่คนละโรงเรียนกับพวกมัน(มันบอกไม่ชอบมีแฟนเรียนที่เดียวกัน)

  "เข้าใจวะ" ไอ้ปัน ปันพูด พวกผมหันไปมองหน้าไอ้ปัน ปัน ไอ้อาร์ทและไอ้โจ้อีกคน

"เว้ยย..มึงไปเข้าใจมันได้ไงอะ" ไอ้โจ้หันไปถามไอ้ปัน ปัน 

"มองกูกันทำไมอะก็แค่กูเข้าใจอะ"ไอ้ปันปัน พูด พวกผมเลิกคิ้วสูงว่ามันเข้าใจว่ายังไงละ

"เอาตามความจริงไอ้ปัน อย่าแหล!!" ไอ้อาร์ทพูด ปัน ปันมันก้มหน้าลง ผมบอกแล้วว่ามันหน้าโหดไม่โหดมากหรอกคือแบบเท่ อะไรแบบนี้มากกว่าแต่นี้มันก้มลงทำหน้าเหมือนแมวเลย

"กูเข้าใจว่าเวลาที่เจอคนที่เขามองต่างกัน อย่างรักแบบนี้ที่ผิดแปลกธรรมชาติไม่มีใครอยากจะเป็นหรอก และถ้ายิ่งโดนรังเกียจด้วยแล้วนะแม่งโคตรจะช้ำใจเลยวะแถมเป็นเพื่อนสนิท บางที่ก็คิดนะว่ามันผิดตรงไหนวะแค่มีความรู้สึกกับผู้ชายด้วยกัน" ไอ้ปัน ปันพูด ผมมองหน้ามันมึงอินกับควารู้สึกกูไปไหม

"ปัน..กลับมาลูก..กูเอาคำตอบตรงๆ " ไอ้โจ้มันบอกไอ้ปัน ปัน

"ถ้ากรูบอกพวกมึงห้ามบอกไอ้โป้งสัญญาก่อนดิวะ" ไอ้ปัน ปันหันมาพูดกับพวกผม มันหันมามองหน้ากันมันชักแปลกๆแล้วซิ แต่ก็พยักหน้าตอบไปว่าได้

"อะ อะ พวกกรูสัญญา บอกมาเร็วถ้าช้า พวกกูไม่สัญญาว่ามึงจะกลับไปห้องไอ้โป้งได้แบบสบายๆอาจจะโดนหามไปส่ง" ไอ้อาร์ทพูด

"กูก็เป็นเกย์วะ!!!" ไอ้ปัน ปัน แค่นี้เองอะสัส

"อะไรนะไอ้ปัน ปัน มึงบอกพวกกูว่ามึงเป็นเกย์หรอวะ" คนแรกไอ้อาร์ทตะโกนส่งเสียงตกอกตกใจไอ้ปัน ปันกระโดดไปเอามือปิดปากแทบไม่ทันที

"เอาจริงๆดิวะปัน ปัน มึงอย่ากวนร้องเท้าผ้าใบคู่ใหม่กูได้ไหมวะ เดี๋ยวเตะให้ร้องแต๋วแตกเลยนี้" ผมพูดร้องเท้าผ้าใบคู่นี้ผมไปเจอมที่ห้างตอนไปซื้อของใช้ครูเขมซื้อให้ไว้ซ้อมบาส รักมากด้วยทั้งรองเท้าและคนให้ พอถอดออกต้องหาอะไรมาปัดฝุ่นออกครูเขมขำผมใหญ่เลยและจะใส่ทุกวันเลยด้วย ปันมันหันมามองหน้าพวกผม ก่อนที่มันจะทำสีหน้าจริงจัง

"กูเป็นเกย์จริงๆวะ "

"เชร้ดโด้!! มึงติดไปจากไอ้คริสเหรอวะไอ้ปัน ปัน" ไอ้โจ้ ผมหันไปเหล่มองมันเกี่ยวอะไรกับกู

"กูไม่ได้เพิ่งเป็นเพราะเขาฮิทกันนะสัส! ..โจ้ แต่กูนะเป็นตั้งแต่เด็กแล้วแหละ ก่อนกูย้ายมาที่นี้กูเรียนโรงเรียนชายล้วนมาก่อน และพ่อกับแม่ก็คิดว่านั้นคือสาเหตุเลยส่งกูมาเรียนที่นี้เขาบอกที่นี้นักเรียนหญิงเยอะกว่านักเรียนชายและเพื่อว่ากูจะดีขึ้น"

"แล้วมึงหายเลยเหรอวะ" ไอ้อาร์ทมันกระโดนลงมาถามไอ้ปัน ปัน

"อาร์ทครับกูเป็นเกย์นะครับไม่ได้เป็นโรคภูมิแพ้ผู้ชายพออยู่ห่างแล้วกูจะได้หายนะสัส" เต็มๆหน้าไอ้อาร์ทเลยคำตอบและน้ำลาย

"กูหนักกว่าเดิมวะ" ไอ้ปัน ปันพูด

"เฮ้ย!!! หนักกว่าเดิม" ปฏิกิริยาตอบเร็วมากไอ้โจ้และไอ้อาร์ทกระเด็นออกคนละทางจากไอ้ปัน ปัน จากที่นั่งติดกับมัน

"กู..ก็..กูได้อยู่กับไอ้โป้งมันนะ. อยู่ติดมันตลอดไปไหนก็ไปกับมันอะ..กูเลยไม่หายมั้ง "

"และกูก็คิดว่ากูชอบไอ้โป้งวะ" ไอ้ปัน ปันมันบอกว่าชอบไอ้โป้ง ผมยกมือกุมหัวตัวเองเลย ทุกคนพากันสะบัดหน้าไปทางอื่นกันหมดไอ้โป้งมันประกาศว่าเกลียดเกย์ และไอ้ปัน ปันเสือกเป็นเกย์และชอบมันอีกและอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมมันขนาดนี้อีก มันเนียนมาก!!

"มึงชอบไอ้โป้ง!!!!"

"อย่าบอกไอ้โป้งนะกูขอร้องวะ กูอยู่ได้แค่ขอให้ได้ใกล้ชิดก็พอ" ไอ้ปัน ปันมันหันมาพูดพวกผมหันมามองหน้ากันพูดอะไรกันไม่ออกเลยหมดคำพูดให้กับไอ้ปัน ปัน

"ไอ้ที่แค่ใกล้ชิดก็พอของมึงนี้มันแค่ไหนวะ" ผมมองหน้ามันเพราะว่าไอ้โป้งมันแสดงอาการรังเกียจผมออกขนาดนี้และถ้าผู้ชายอยู่ด้วยจะไม่มีอารมณ์เป็นไม่ได้โดยเฉพาะผู้ชายที่พิสวาสผู้ชายด้วยกัน เช่นผมนี้อยู่กับครูเขมสองต่อสองจะไม่เข้าไปเคล้าคลอทำไม่ได้ต้องไปนั่งชิดติดขอให้ได้สีประมาณนั้น

"ก็แบบทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว" ไอ้ปัน ปัน มันพูด

"นี้ไอ้โป้งมันก็ไม่รู้ว่ามึงก็เป็นเกย์และยังชวนมึงไปนอนบ้านพักมัน..เนียนชิบหายเลยไอ้ปัน" ไอ้โจ้พูด

"มึงนอนเตียงเดียวกับมันหรือนอนเตียงกูวะ" ผมถามไอ้ปัน ปัน มันหันมามองผมแววตาเป็นประกาย อย่าบอกนะว่า พวกผมมองไปในแววตาของมัน

"กูบอกว่ากูนอนเตียงไอ้คริสไม่ได้หรอก.....เดี่ยวคริสมันว่าเอา มันหวงเตียง และมันก็เลยให้กรูนอนเตียงเดียวกัน" อ้าวนั้นไง....ใช้มุกเดียวกับผมอีกที่เคยใช้กับครูเขม

"ไอ้ตอแหล!!" พวกผมพร้อมใจกันพูด เพราะว่าผมไม่เคยพูดเลยว่าหวงเตียง 

"กูยอมรับ" ไอ้ปัน ปัน

"มึงหาเรื่องนอนกับมันมากกว่า และมึงรู้ไหมไอ้ปันว่าไอ้โป้งมันมีเมียแล้ว" ไอ้อาร์ทพูด ผมพยักหน้าว่าจริงด้วยแฟนมันเป็นรุ่นพี่จบไปจากที่นี้ไปเรียนพยาบาลต่อ

"กูรู้ตำตากูชิบหายเลยวะ" ไอ้ปัน ปัน

" แต่กูไม่เคยรู้ว่ามันเกลียดเกย์วะ อันนี้กูเพิ่งรู้ กูโคตรกลัวเลยวะ ถ้ามันรู้ว่ากูก็เป็นเกย์ มันจะเกลียดกูไหมวะ"  ไอ้ปัน ปันพูดผมนี้สงสารมันขึ้นมาทันทีเลย

"มึงนอนเตียงเดียกับมันมึงได้กอดมันไหมวะ" ไอ้โจ้ทะลึงถามขึ้นมากลางป่องเลย ไอ้ปัน ปันมันก็หันมามองหน้าพวกผม  ผมคิดว่าไม่แน่นอน

"ไม่" มันตอบไม่ ผมหันมามองหน้ากันยังดี

"ไม่เหลือ" เชี้ยแล้ว ผมไถลไปตามๆกัน เชี้ยมันเกลียเกย์แล้วเสือกไปกอดมันอีก

"แล้วมึงเคยแอบจูบมันไหมวะ"  ไอ้อาร์ทถามต่อ

"ไม่" พวกผมไม่อยากเดาไม่อะไรพูดให้จบ ผมมองหน้ามัน

"ไม่เคย" ไอ้โจ้

"ไม่เคยพลาด..หอมหลายครั้งแล้วแหละ..แก้มมันนิ่มวะ "

" มึงลองสัมผัสหนังตีนมันยังอะ....นิ่มเหมือนแก้มไหม..เพื่อว่าโดนเข้าไปจะได้ไม่เจ็บ " ไอ้อาร์ทถามไอ้ปัน ปัน มันหุบยิ้มและส่ายหัวไปมา

"ไข่มันกูก็จับนะ ได้นอนด้วยทั้งทีเก็บไว้ทำพองมึงเหรอ" ไอ้เวรเอ่ย ไอ้ปัน ปัน ผมว่าถ้าไอ้โป้งรู้นี้มันโดนหนักแน่ๆ ผมรู้จักไอ้โป้งดี
     
           ผมหันมาไอ้สองตัวนั้นวิ่งไปหาที่อ๊วกครับ มันฟังไม่ได้ผู้ชายเขาลวนลามกัน ผมมองไอ้ปัน ปัน มันหยักคิ้วให้ผม ผมเองนะไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้โป้งมันรู้ว่าไอ้ปัน ปันเป็นเกย์และมันก็นอนเตียงเดียวกัน แถมไอ้ปัน ปันยังกอดมันอีก ไม่ขอจินตนาการนะเพราะว่าผมนะสงสารไอ้ปัน ปัน  ไอ้โป้งมันคนจริง

"กูถามมึงอีกอย่างมึงรักไอ้โป้งเวลามันไปกับแฟนมันมึงไม่หึงเหรอวะ"

"กูเหรอไม่ไม่ ไม่มีที่กูจะไม่หึงอะแต่กรูทำไม่ได้ นอกจากยืนมอง เจ็บชิบหายเลยวะ"

"แต่กูรู้สึกแปลกวะ เป็นแฟนกันจับมือกันน้อยมาก และพี่เขาส่วนมากจะนั่งติดกับเพื่อนเขาวะที่ชื่อแป้งอะ นั่งตัวติดกันเลย กูเคยเห็นเขาหอมแก้มกันด้วยและจุบปากเล่นกูคิดว่าเพื่อนผู้หญิงเขาอาจจะชอบทำแบบนี้มั้ง" ไอ้ปัน ปัน ผมหันมามองหน้ากันอีกที ไม่ใช่เพื่อนผู้หญิงเขาทำกันแล้ว

"จูบแบบไหนที่ว่าเขาเล่นกันวะ" ไอ้อาร์ทมันถาม

"จูบเหมือนดูดดื่มและแลกลิ้นกันนิดหน่อย"

"เออ..กูแอบเห็นแค่ครั้งเดียวตอนที่กูไปเที่ยวทะเลกันนะและแฟนมันกับเพื่อนไปด้วยไอ้คริสไม่ได้ไป กูเดินลงมาจากบ้านก็เห็นพอดีและกูก็รีบหันหลังขึ้นเลย"ไอ้ปัน ปันพูด ไอ้อาร์ททำท่าขย้อยเพราะไอ้นี้สิงห์นักล่าจูบสาวๆ

"กูไปอีกรอบนะอันนี้ไม่ไหวจะเคลียร์"

"ไอ้โป้งมันรู้เรื่องนี้ไหมวะ"

"ใครจะกล้าบอกวะ กูไม่กล้าบอก บอกไปมันก็เตะกูอะดิระหว่างเพื่อนกับแฟนมันจะเชื่อใครวะ" ไอ้ปัน ปันพูดผมพยักหน้าจริงวะ

"กรรมของไอ้โป้ง!!!!"

"เฮ้ย!! ไอ้โป้งมาวะ" ผมหันไปมองไอ้โป้งมันเดินมาพอมันเห็นหน้าผมันหันหน้าหนีเลย

"ปัน ไปกลับบ้านวะกูมีหนังใหม่เพียบเลยวะไปดูกันดีกว่า มีfifthy shades of gray ด้วยวะ ผู้หญิงผู้ชายมันน่าดูกว่า...." ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันว่ามันจะพูดอะไร

"ผู้ชายเอาตูดกัน แถมยังตูด...ครู.." เท่านั้นแหละผมลุกพล้วดเลยกระฉากคอเสื้อไอ้โป้ง

"เฮ้ยย...ใจเย็นอะไรวะ จะต่อยกันทำไมวะเพื่อนกันไอ้เชี้ย " ไอ้อาร์ทมันร้องห้ามผม  ผมกำหมัดแน่นและไอ้ปัน ปันมันก็ลุกพล้วดดึงรั่งไอ้โป้งให้ออก สายตาผมกับไอ้โป้งสบตากันไม่ยอมละหนีจากกันเลย

"เขาเป็นเพื่อนนายไม่ใช่เหรอคริส" คำพูดของครูเขมลอยขึ้นมาผมมองหน้ามันและหมัดผมก็ค่อยๆลดลง ไอ้โป้งมันสะบัดให้มือผมหลุดจากคอเสื้อนักเรียนของมัน

"ไอ้โป้งมึงกับไอ้คริสเป็นเพื่อนกันมาห้าปีนะโว้ยย..พวกกูนี่มาที่หลังยังยอมรับมันได้เลยแล้วมึงละวะเป็นห่าอะไรของมึง " ไอ้อาร์ทพูด

"ถ้ามึงรับกันได้ก็รับไปกูไม่ ..ไปปัน กูอยากอาบน้ำวะ"

"ไปเลยดิ..กูอยากอาบน้ำแล้วเหมือนกันวะ " ไอ้ปัน ปัน รีบพูด

  " อู้ยย " ไอ้โจ้มันร้องและยืนหนีบขาเข้าหากันทันที  ก็ไอ้ปัน ปันมันรีบดึงรั้งไอ้โป้งออกไป

"กูจะไม่ลงซ้อมหรือแข่งรอบเดียวกับมึง..ถ้ามีมึงก็ไม่มีกู" ไอ้โป้งหันมาชี้หน้าผม

"บ้านพักคงไม่ต้องแล้วมั้งไปอยู่รังรักมึงเลยดีกว่ามั้ย แต่ช่วยไปให้คำตอบกับผู้อำนวยการให้ถูกๆหน่อยนะ" ไอ้โป้งมันพูดและไอ้โป้งมันก็เดินกอดคอไอ้ปัน ปันไป พวกผมสามคนได้แต่มองผมอยากรู้เป็นเกย์ผิดตรงไหนวะ ไอ้ปัน ปันมันก็กอดเอวไอ้โป้งไปด้วย 

"ก่อนที่มันจะมารังเกียจเกย์ ให้มันไปหาข้อสังเกตุคนเป็นเกย์ก่อนดีกว่าไหมวะ" ไอ้โจ้พูด

"กูโคตรสงสารเลยวะ" ผมกับไอ้โจ้หันมามองไอ้อาร์ท

"สงสารไอ้ปัน ปันเหรอวะ"  ไอ้โจ้หันมาถามไอ้อาร์ท ผมหันมาเหล่มอง

"สงสารไอ้โป้งนี้แหละ มีเมียก็เป็นเลสเบียน มีเพื่อนคู่หูก็เป็นเกย์แต่มันดันเสือกบอกเกลียดเกย์" ผมหันไปเหล่มองไอ้อาร์ท ยังไงมึงว่ากูเหรอ

"มึงเคยเป็นเพื่อนมัน เพื่อนรักมากสนิทกันมากแต่ตอนนี้ไอ้ปันแล้ว..แต่ไอ้ปัน ปัน นี้หนักกว่ามรึงเยอะวะ"

"กูว่าอาจจะเป็นเมียไอ้ปัน ปันเร็วๆนี้ " ผมสะบัดหน้าไปมอง ไอ้เชี้ยโป้งนี้นะ

"และเป็นไงละมันเกลียดเกย์แต่ก็นอนให้เกย์กอดแม่งทุกคืน กูว่าถ้าปล่อยไว้สักเดือนคงจะดีวะ ฮาๆ " ไอ้อาร์ทพูดและมันก็หัวเราะซะท้องแข็งเลย

"และมันดู fifthy shades of gray กรูว่าเสร็จคืนนี้แหละ" ไอ้โจ้อีกคน ผมรู้ว่ามันเป็นหนังอีโรติกส์

"ไม่ต้องบอกมันสักพักนะให้มันเสียตัวไแล้วค่อยบอกว่า ฮาๆ กูไม่อยากคิดถึงหน้าไอ้โป้งวะ ฮาๆ "ไอ้อาร์ทพูดผมส่ายหัวให้ความคิดของมันผมว่าไอ้ปัน ปันนะจะหนักสุดทำไมไม่บอกมันไปเลยว่ามันเป็นเกย์  ผมเหลือบมองเวลาไปเอาอาหารที่ที่รักผมสั่งไว้ดีกว่า

"กลับแล้วเหรอวะไอ้คริส"

"เออวะไม่มีอารมณ์ซ้อมแล้วและถ้าไอ้โป้งมันพูดแบบนี้นะ กูออกจากทีมเองวะ พวกมึงต้องมีมัน ส่วนกรูโอเควะ..เนเวอร์มายด์" ผมหันมาพูดและเดินออก ผมหยิบมือถือมากดข้อความหาที่รักผมดีกว่า 

Christ Khem : ที่รัก เขาจะไปรอที่บ้านนะอาบน้ำล้างไข่รอ
My Darling  : เอาลงหม้อน้ำต้มฆ่าเชื่อให้ด้วยก็ดีนะ ฮาๆ
Christ Khem :ที่รักแรงไปนะ
My Darling  :ทำไมเลิกซ้อมเร็วจังละ ปกติเลิกหกโมงนิ นี้เพิ่งจะห้าโมงครึ้งเองและพี่ก็กำลังจะเข้าห้องสอนแล้ว
Christ Khem : ไม่อยากซ้อมแล้วจะเลิกเล่นบาสแล้ว กลับมาค่อยคุยกันนะที่รัก ..
My Darling  :เพราะโป้งใช่ไหมคริส
Christ Khem : ช่างมันเถอะ แต่เลิกเร็วก็ดีนะเขาจะได้มีเวลาไปเปิดตำรา
My Darling  : ดีมากคริสอ่านหนังสือบ้างจะสอบแล้ว
Christ Khem : กามสูตรเปิดตำรา 100 ท่าลีลารัก ไม่ต้องห่วงนะเขาจะพยายามหาท่าที่เข้ากับเราให้มากที่สุด
My Darling  :  คริส))) กลับไปอ่านกิริยาสามช่องพี่กลับไปจะให้ท่องให้ฟัง  ส่วนกามสูตรเปิดตำรา 100 ท่าลีลารักคริสไม่ต้องอ่าน พี่กลับไปแล้วจะแจงให้เองเพราะคริสอาจจะต้องใช้ภาพประกอบแถมล้างตู้เย็นให้ด้วย
Christ Khem : ง่ะ..ไม่เอาอะ...ไม่อยากโดนล้างตู้เย็น เพิ่งจะโดนไปเมื่อวานตู้เย็นยังสะอาดอยู่เลย
My Darling  : แค่นี้ก่อนนะคริสพี่จะเข้าห้องสอนแล้ว พี่จะรีบกลับละ เป็นห่วงนะ อ้อถ้าหิวทานข้าวก่อนเลยก็ได้ กินไม่เป็นเวลาเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ
Christ Khem : เป็นอยู่ เป็นเพราะรักเขมไง  >///<
My Darling  :ไม่คุยแล้วจะสอนแล้วแค่นี้นะ ...พี่รักเรานะคริส  I Love You 

        ผมเดินอมยิ้มกับหน้าจอมือถือ  ผมเปิดไลน์ใหม่ไว้คุยกับพี่เขมอย่างเดียวเลย  พี่เขมบอกว่าไม่จำเป็นที่เราจะต้องทำให้คนทั้งโลกรับรู้ว่าเรารักกันแค่ไหนแค่เราสองคนรู้กันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว  ถึงเราจะไม่เคยโพสรูปลงไอจี เฟสบุ๊คให้ใครๆเห็น ความรักของเราก็ไม่ได้จะจืดหรืองจางหายไปสักหน่อย เหมือนที่พี่เขมเคยทำกับแฟนเก่าพอเลิกกันพี่เขมปิดเฟสบุ๊คและทุกอย่าง ลบมันทิ้งไปหมด ผมเองก็เหมือนกันลบหมดตอนนี้เหลือแค่เราสองคน แม้กระทั้งเพื่อนรักของผมตอนนี้มันก็ผมไปเอง
 
         " พี่คริส" เสียงแหลมแสบแก้วหูดังมาอีกแล้ว ผมหันไปมองแก้ม ที่ยืนมองผมตาจ้องเขม็งผมก็หันหลังเดินต่อ   ผมบอกที่รักผมไปแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างแก้มอีก

"หยุดนะพี่คริสแก้มรู้แล้วว่าทำไมพี่ถึงได้ผลักไสไล่แก้มเพราะครูเขมใช่ไหมละ "

"พี่ไม่ได้รักเธอต่างหากแก้มถ้าพี่รักเธอพี่จะผลักไสเธอทำไมละ กลับบ้านไปช่วยแม่ทำงานบ้างเถอะ" ผมหันมาพูด

"ทำไมอีครูตุ๊ดนั้นมันมีอะไรไปกว่าแก้มเหรอ หรือว่าเขาให้เงินพี่ด้วยละเอาไว้แก้ร่านสวาทตูด"

"แก้มถอนคำพูดเดียวนี้นะ อย่ามาว่าครูเขมนะเขาเป็นครูเธอและเป็น...." ผมหันไปพูดแก้มมองผมนิ่ง

"เป็นอะไรละ ..อยากรู้หนักว่าผู้อำนวยการรู้เรื่องนี้ขึ้นมาพี่สองคนจะเป็นยังไง ดูจากพี่แชมป์กับครูมิ้งซิยังต้องหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปเลยและถ้าผู้อำนวยการรู้แม่พี่ก็ต้องรู้ และครูเขมนี้คงต้องกลับไปสอนวัวสอนควายที่บ้าน"

"แก้ม!!!"

"แก้มมีรูปและล่าสุดวันนี้ด้วยนิเดินจับมือกันเลยเหรอ แก้มไม่อยากเชื่อเลยนะว่าพี่จะไปทำอะไรอย่างนั้นได้ลงนะพี่คริส"

"เอาไฟล์นั้นมาให้พี่เดียวนี้นะแก้ม " ผมทำท่าจะเข้าไปแย้ง แต่แก้มไม่ให้เขาเอาแฟลซไดร์ฟใส่เข้าไปในเสื้อในผมจะหยิบได้ยังไง

"เข้ามาหยิบซิ จะได้ร้องว่าพี่นะจับนมแก้มครูเขมจะได้ลงมาเห็นเขาจะได้รู้ว่าพี่ยังอยากกินชะนีอยู่ " ผมก็ต้องถอยหลังออก มือก็กำหมัดทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ถ้าเป็นผู้ชายนี้ผมต่อยไปแล้ว

"แก้มทำไปเพื่ออะไร และพี่ก็ไม่เคยรักแก้ม แก้มทำแบบนี้แล้วพี่จะรักแก้มเหรอ "

"ไม่รักก็แก้มพี่ต้องมีบ้างแหละแต่ถึงยังไงแก้มรักพี่มันก็พอแล้วนี้" ผมหันหลังออกแก้มเป็นเด็กที่พูดไม่รู้เรื่องจริงๆ อย่างที่พวกไอ้โป้ง ไอ้ปัน ปันมันพูดว่าเด็กคนนี้น่ากลัวขึ้นทุกวัน ผมไม่น่าปล่อยให้แก้มเหิมเกริมกับผมได้ขนาดนี้เลย

"พี่จะบอกว่าพี่รักครูตุ๊ดนั้นเหรอ"

"ครูเขมไม่ใช่ตุ๊ด!!!! " เพราะครูเขมเขาออกจะแมนซะด้วยซ้ำท่าทีที่ดูยากของเขาเขาสุขุมเขาวางตัวดี ไม่มีใครดูออกเลยว่าเป็นเกย์วะด้วยซ้ำ 

"เดี๋ยวนะงั้นที่ทุกคนพากันพูดว่าครูเขมเป็นเกย์ เป็นตุ๊ด แก้มใช่มั้ยที่เป็นคนไปปล่อยข่าวนั้นนะ " ผมถามแก้ม เธอเบ้ปากใส่ผมอย่างไม่แยแส ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กอย่างแก้มมันจะทำอะไรแย่ๆแบบนี้ได้ลง

"ใช่แก้มเอง ..แก้มจะพูดจนกว่าพี่จะเลิกกับเขาหรือจนกว่าเขาจะเลิกยุ่งกับพี่และไปจากที่นี้ก็จะยิ่งดีมาก"

"แก้ม...ทำไมมึงไม่เป็นผู้ชายวะ ไม่อย่างนั้นพี่ต่อยไปแล้ว..แก้มนิสัยเสียมาก...พี่ถามหน่อยทำตัวแบบนี้เหรอจะให้ไปรักฝันเถอะแก้ม" ผมพูดและทำท่าจะหันหลังเดินหนีดีกว่า

"และถ้าพี่อยากให้แก้มหยุดพี่ต้องเป็นแฟนแก้ม..แล้วแก้มจะหยุดและรูปพวกนี้ก็ไม่ต้องถึงผู้อำนวยการด้วย พี่ไม่รู้เหรอว่าผู้อำนวยการเขาไม่ชอบพวกตุ๊ดพวกเกย์นะ" แก้มพูดตะโกนใส่ผม ผมชะงักเท้า

"ว่าไงพี่คริส" แก้มถามผม

"ถ้าถึงผู้อำนวยการก็คงสนุกผลึก...เรื่องไอ้แชมป์กับครูมิ้งยังไม่จบ มีเรื่องครูเขมอีกคนโรงเรียนนี้คงมีอาถรรพ์ครูสอนภาษาอังกฤษมีปัญหาเดียวกันทั้งสองคนเลย" แก้มพูดผมหันขวับกลับแต่ทำอะไรไม่ได้เธอกำลังต่อรองผมอยู่ด้วย...รูปพวกนั้นกับผมและครูเขมที่ผมรัก

"วันนี้แก้มอยากนั่งบิกไบท์อะแก้มยังไม่เคยได้นั่งเลยนะ..พี่คริส..แก้มอยากนั่งบิกไบท์อะ" แก้มพูด

"หรือจะให้แก้มส่งรูปถึงผู้อำนวยการตอนนี้ดีละ"

"ส่งดีกว่า"

"แก้มหยุด..ได้พี่จะไปเอารถแค่ไปส่งนะ" ผมยกมือเบรคเธอไว้

"ไม่เอานั่งคุยกันก่อนที่สวนสาธารณะอยากนั่งกับพี่คริส..อยากนั่งสวีทกับพี่คริส และไม่ใช่แค่วันนี้นะพรุ่งนี้มะรืนนี้ตลอดไป มานั่งกินข้าวกับแก้มด้วยจะดีมากทุกมือเลยนะ เช้า กลางวันและเย็น"

"ไม่ได้พี่ต้อง.."

"กลับไปเอาใจตุ๊ดหรอไม่เอานะเอาใจแก้มตอนนี้พี่ต้องเอาใจแก้ม..เร็วซิก่อนที่รูปพวกนี้จะถูกส่งถึงผู้อำนวยการพี่คริส" แก้มบอกผม ผมหันไปมองห้องที่ครูเขมกำลังสอน ถ้ารูปพวกนี้ถึงผู้อำนวยการครูเขมก็เดือนร้อนนะซิ 

"ก็ได้.พี่ไปเอารถเดี๋ยวนี้ " ผมพูดก่อนจะรีบเดินไปที่บ้านพักที่ผมจอดรถผมไว้ บ้านพักผมกับไอ้โป้ง ผมหยิบมือถือกดเบอร์โทรหาครูเขมทันที

"ว่าไงคริสพี่สอนอยู่"

"พี่เขมผมออกไปข้างนอกกับเพื่อนนะ พวกไอ้อาร์ท ไอ้โจ้นะ พี่ลงมาเอากับข้าวเองได้ไหมครับ "ผมไม่กล้าบอกครูผมกลัวว่าครูเขมจะคิดมากเรื่องที่แก้มกำลังต่อรองผม ผมเองก็กำลังคิดว่าจะหาทางฉกเอาไฟล์รูปคืนมาด้วยแต่จะทำยังไงไม่รู้เลย

"อ้อได้ซิ กลับดึกไหมพี่จะได้แบ่งข้าวไว้ให้หรือถ้าไม่ดึกมากพี่รอทานด้วย" ผมอยากจะทุบรถตรงหน้าผมให้พังด้วยความโมโห โมโหตัวเองที่ไม่ระวังเลยทำให้ครูเขมเดือดร้อน

"ไม่ดึกครับ "

"ได้ถ้างั้นไปเถอะ ขับรถไปเองใช่ไหม"

"ผมขับบิกไบท์ไปนะพี่เขม"

"อืมขับรถวังนะ อย่าขับเร็วละ เรานี้ยิ่งขับเร็วอยู่พี่ว่าจะเตือนหลายครั้งแล้วคริส"

"ได้ครับ..ผมจะรีบกลับนะ..ผมรักพี่นะพี่เขม" ผมพูดเบาๆ

"เป็นอะไรหรือเปล่าคริส" พี่เขมรีบถามผมกลับ

"ไม่ครับผมแค่อยากบอกว่าผมรักพี่" 

"อืมม...พี่สอนก่อนนะพี่จะรีบกลับ " พี่เขมวางสายไป ผมก็ขึ้นขึ้นไปสตาร์ทรถ และขับออกไปอย่างรวดเร็วระหว่างที่ขับออกมาผมกับเห็นไอ้โป้งมันเดินส่วนกลับเข้ามามันแค่มองผมแวปเดียวก็หันหน้าหนี ผมขับมาถึงที่แก้มยืนรอผมก็จอดรถ ผมไม่เอาขาตั้งขึ้นด้วยให้นางตะเกียกตะกายขึ้นมาแเองแล้วกัน

"พี่คริสไม่เอียงให้แก้มหน่อยละแก้มขึ้นไม่ได้"

"พยายามเอาซิ เธอพยายามมาตั้งหลายอย่างแล้วนิ" ผมพูดโดยไม่หันหน้าไปมองคนที่พยายามขึ้นมานั่งซ้อยท้ายรถผม จนเธอขึ้นมานั่งได้สำเร็จและกอดเอวผมแน่นเลย

"ออกรถซิค่ะพี่คริสเราจะไปสวีทกัน..ออกซิรถซิพี่คริส" แก้มออกคำสั่งบอกผม ผมก็ออกรถทันที พอยิ่งออกตัวนางก็ยิ่งเบียดกอดผมแน่นมากยิ่งพอผ่านหน้าตึกก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น เหมือนจะอวดใครผมไม่ได้หันไปมองใครทั้งนั้นอยากจะรีบออกไปจากตรงนี้  ผมนึกโมโหตัวเองว่าไม่น่าเข้าไปยุ่งกับแก้มตั้งแต่แรกเลยและตอนนั้นผมเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอคนที่ใช้ด้วย ยิ่งคิดยิ่งโมโห มือของแก้มที่กอดผมไม่ได้ให้ความรู้สึกอะไรพิเศษกับผมเลยสักนิด ไม่เหมือนครูเขมแค่กอดเอวผมไม่ต้องถึงกับลูกแบบแก้มแบบนี้หรอกผมก็ใจเต้นแรงยอมรับว่ามีอารมณ์ทุกที แต่กับแก้มนี้ผมไม่มีการตอบสนองอะไรเลยมีแต่ความรำคาญ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฉากนี้อาจจะรุ่นแรงไปหน่อยไม่อยากจะคิดถ้าโป้งรู้ว่าปัน ปันที่อยู่ข้างๆแทนคริสมาตลอดเป็นเกย์จะเป็นยังไงนะ
ขอบคุณที่เข้ามาติดตาม แนะนำติชมนะคะ รักคนอ่านจัง
ปล.ดราที่ออกมามันจะคลี่คลายไปเองทีละเปาะนะคะ

[Wut_Sv]

จะทำไงดีเนี่ย เกลียดและรำคาญอีแก้มมากกกกกกก 

ว่าตอนกานต์นี่น่ารำคาญ เจออีแก้มนี้หนักกว่าเยอะเลย มีหลักฐานให้ ผอ.ด้วย ต้องรีบกำจัด(อินเหมือนเดิม 

ส่วนโป้งนี่จะจบยังไง จะได้เป็นผัวเกย์ หรือจะได้เกย์เป็นผัว ลุ้นๆ กร๊ากกกกก

[GuoJeng]

ตลกปัน ปันคับ แอบเนียนกับโป้ง
  สงสารคริสมากๆ เจอแก้มตอแยไม่เลิกแบบนี้ นี่คงเป็นเหตุให้พี่เขม งอนคริสใช่มั้ย
  รอ รออ่านตอนต่อไปคับ

[yowyow]

 

[Alice111]

คริสโตเฟอร์
         ผมขับรถพาแก้มออกมาโดยไม่เต็มใจสักนิด ผมอยากจะโทรหาครูเขมแต่แก้มก็คอยจิกตามองผมตลอด  แก้มเขาให้ผมพามานั่งที่สวนสาธารณะ นั่งถ่ายรูปนั้นรูปนี้จนผมรู้สึกเบื่อหน่ายให้ถ่ายรูปคู่ไม่รู้จะถ่ายไปทำไม นี้ก็ถ่ายไปเกือบจะร้อยรูปได้แล้วมั้ง

"พี่คริสยิ้มหน่อยซิ อย่าทำให้แก้มหงุดหงิดได้ปะ มากับแก้มอย่าทำหน้าบึ้งที่ตอนที่พี่ไปกับ...."แก้มทำท่าจะเรียกจิกครูเขมแน่ๆ

"อย่าหลุดคำนั้นออกมานะ..อย่าให้พี่ต้องเหลืออด เพราะว่าถ้าปากดีต่อให้เป็นผู้หญิงก็มีสิทธิ์ที่ปากจะมีสีได้นะสีแดงซะด้วย " ผมหันมาชี้หน้าเธอก่อนที่ผมจะลุกหนีเดินออกไป ปล่อยให้นางถือมือถือค้างไว้แบบนั้น  ผมหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดูเวลาครูเขมคงจะสอนเสร็จแล้วแหละ กินข้าวหรือยังก็ไม่รู้อยากกลับไปหาครูแต่ติดแก้มนี้แหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหตัวเอง

"ทำไมอะพี่คิดถึงเขามากเลยเหรอ..แก้มนี้รักพี่นะ ..รักพี่มากด้วย ..ทำไมพี่ไม่รักแก้มบ้างละ...และพี่ก็รู้ว่าความรักแบบนั้นน่าขยะแขยงจะตายไป"แก้มพูดไปเบ้ปากไปด้วย ผมยืนเอามือเท้าที่เอวมองแก้ม

"ถ้าขยะแขยงมากมายุ่งกับพี่ทำมละ เพราะว่าพี่ก็เป็นแบบที่เธอพูดนั้นแหละ พี่กอดผู้ชาย พี่จูบผู้ชาย พี่ไซ้ผู้ชาย ขยะแขยงดีไหมแต่เธอก็ยัง...จะเอาพี่..เธอบ้าไปแล้วเหรอแก้ม " ผมพูด แก้มยืนมองผมด้วยความเจ็บปวดเธอเสียใจแต่สายตาผมนะมองเธอแบบเอื่อมระอาใจซะมากกว่า ก็คนไม่รักจะให้รักได้ยังไง

"และพี่ก็ไม่เคยคิดชอบเธอเลย ..โอเคพี่ไม่เคยห้ามให้เธอมาตามติดพี่เพราะเธอเคยช่วยพี่และที่ผ่านมาพี่ยังไม่เจอใครที่ใช่แต่ตอนนี่พี่เจอคนที่พี่รัก..และเขาเป็นคนที่เฝ้ารอ..แก้มไม่ใช่และไม่เคยใช่" ผมพูดผมรู้ว่ามันดูใจจืดใจดำแต่ผมต้องพูด

"นางแก้ม!!!!!" เสียงผู้หญิงเกือบวัยกลางคนแม่ของแก้มนั้นเอง เขาเดินตรงปรี่มาทางผมกับแก้ม

"ทำไมมึงไม่กลับบ้านห๊ะ! ..และนี้มึงมากับไอ้ฝรั่งขี้นกนี้อีกทำไม!!!" แม่ของแก้มพูดและชี้มาที่ผม

"..ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้ไปเรียนไม่ใช่ไปหาผัว กลับบ้านเดี๋ยวนี้"แม่ของแก้มเขาดึงกระฉากแขนแก้มให้กลับบ้าน

"แม่อะไรเนี๊๊ยะ ...เดี๋ยวก็กลับเองอยากอยู่กับแฟน" แก้มพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดจากที่แม่เธอพยายามดึงรั้งเพื่อพาเธอกลับบ้าน

"ไอ้นี้นี่นะแฟนแก" แม่ของเธอชี้มาที่ผมอีกครั้ง

"ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับลูกฉันนะ..ห๊ะ!! "แม่ของแก้มหันมาชี้หน้าต่อว่าผม ผู้คนที่นั่งหรือยืนให้อาหารนกก็หันมามองทางนี้กันใหญ่เลย

"คุณน้าครับ..ถามลูกคุณน้าซิครับว่าผมเข้าไปยุ่งหรือเขาเข้ามายุ่ง..ผมเองไม่ได้พิศวาสลูกคุณน้าเลยนะครับ...ผมแนะนำว่าให้ซื้อหนังยางให้ลูกคุณหน้าเยอะๆหน่อย " ผมพูด

"ซื้อทำเชี้ยอะไรบ้านกูไม่ได้ขายข้าวแกง"  ไม่เคยรู้อะไรเลยใช่ไหมเนี๊๊ยะ

"เพื่อจะมียางอายไว้ใช้บ้าง" ผมพูดแม่ของแก้มยืนทำหน้าเหวอทันที  แก้มนะมองหน้าผมเธอกำหมัดไว้แน่นผมไม่สนหรอกผมรีบขึ้นไปนั่งค่อมรถบิกไบท์และขับออกทันทีแม่มาตามก็ดีผมละอึดอัดอยากออกมาแย่จากแก้มจะแย่แล้ว  แต่ว่ารูปที่แก้มนะมันยังอยู่ที่เธอผมจะเอามายังไงดีละ และถ้าบอกครูเขม ครูคงเครียดเรื่องผมเป็นหลักส่วนผมนะกังวลเรื่องครูอันดับหนึ่ง ส่วนตัวผมนะไม่เท่าไหร่ไม่แคร์หรอกหากจะโดนไล่ออก

              ผมหยิบมือถือมาโทรหาครูเขม มันดังแต่เขาไม่รับผมโทรไปด้วยขับรถไปด้วย ดังได้สักพักก็ฝากข้อความเหมือนกับว่าปิดมือถือ ผมก็ยิ่งบิดไปด้วยความเร็วค้อนข้างมาก พอเลี้ยวพ้นประตูโรงเรียนก็รีบขับเข้าไปบ้านพักเลยโดยไม่สนใจฝุ่นจะจะมาเกาะลูกรักผมไหม ช่างแม่งมันแล้วผมตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดคือครูเขม

"ก๊อกๆ " ผมขึ้นไปบนบ้านก็เคาะประตู

"ครู " ผมเรียกครูเขม

"ครูเขม ผมกลับมาแล้ว"

"ครู " เงียบ

"ครูผมกลับมาแล้ว " ผมพูดแต่รอบนี้ไม่ดัง ผมทรุดลงนั่งที่ตรงบันไดขั้นบนสุด ถ้าครูไม่เปิดคืนนี้จะไปนอนที่ไหนวะ กับไอ้โป้งก็ไม่ได้มันไม่ให้ผมนอนแน่ๆ ผมเดินลงมายืนที่บันไดชั้นล่างสุดยืนมองแบบไร้จุดหมาย ครูคง...โกรธผมมากหรือว่าครูเห็นผมกับแก้ม ไม่นะครูสอนหนังสืออยู่นิจะเห็นได้ยังไงกันคิดเข้าข้างตัวเอง

"แอ๊ด" เสียงประตูเปิดผมหันหลังไปมองครูเขมเหมือนเพิ่งจะตื่นนี้คงนอนหลับไปแล้วได้สักพัก

"หมับ" ผมวิ่งขึ้นไปและเข้าไปกอดครูเขม

"ไปกับเพื่อนมาเหรอ" ครูเขมถามผมสายตาที่ดูเย็นชาและห่างเหิน ผมควรจะบอกว่าไปกับแก้มดีไหมละ ผมกลัวถ้าบอกไปแล้วครูเกิดเลือกให้ผมอยู่ห่างๆละ

"ครูเห็นว่าผมไปกับใครเหรอ" ผมเงยขึ้นถามครูเขมแนบเอาคางขึ้นไปเกินไว้ที่ไหล่นั้นแขนผมก็กอดลำตัวครูเขมไว้

"ไม่เห็นนิ ครูสอนอยู่จะเห็นได้ยังไง" ครูเขมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ปกติถ้าอยู่บ้านจะใช้แทนตัวเองว่าพี่ แต่นี้ใช้ครูแทนมันห่างเหินยังไงก็ไม่รู้ ผมกอดครูเขมแน่นไม่ยอมปล่อย

"เข้ามาได้แล้วครูจะกลับไปนอนเธอก็อาบน้ำและถ้าหิวก็กับข้าวในตู้เย็นอุ่นเอานะ" ครูเขมพูดเขาแกะมือผมออกและเดินหันกลับเข้าไปในห้องนอน ครูโกรธผมอะ ผมปิดประตูบ้านครูเขมเดินเข้าไปในห้องนอนแล้ว ผมได้แต่ยืนมอง

       วันนี้อุตสาเป็นวันคี่แล้วนะ ผมเดินไปเปิดตู้เย็น ผมว่าครูยังไม่ได้ทานอะไรเลยแน่ๆ  ผมรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายทำทุกซอกทุกมุมเลยไม่ได้ผมต้องง้อ พออาบน้ำเสร็จก็รีบเช็ดเนื้อเช็ดตัว ผมเดินเข้าไปในห้องนอน ผมเห็นครูเขมนอนอยู่บนเตียงเหมือนหลับหรือว่าครูจะเพลียนะก็สอนทั้งวัน แต่ว่าผมไม่อยากให้ครูงอนผมข้ามวันข้ามคืนแบบนี้

"หมับ" ผมจับเขาที่ตรงนั้นของครู ครูไม่ได้ใส่กางเกงยางยืด น่าจะเป็นบ๊อกเซอที่ผมซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าด้วยกันผมบอกว่าใส่อันนี้นอนสบายกว่าใส่ชุดนอนอีก

"คริสครูจะนอน" ครูเขมพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ไม่จริงอะ ของครูมันตื่น"ผมพูดค้านเพราะว่าของครูที่ผมจับอยู่นะมันกำลังพองตัว

"ไม่เอานะครูจะนอนและมันพองเพราะว่าเธอจับมันอยู่"

"ที่รักโกรธอะไรคริสอะ ไหนบอกว่าอยู่บ้านแทนว่าพี่ไง และถ้าอยู่บนเตียงจะแทนว่าที่รักไม่ใช่เหรอ " ผมเข้าไปคลอเคลียร์ ครูเขมพลิกมานอนมองหน้าผม

"บอกซิครับว่าโกรธคริสและโกรธเรื่องอะไร"

"วันนี้ใครซ้อนท้ายรถเธอ" นั้นไงเห็น

"ไหนบอกสอนอยู่ไม่เห็นไง"ผมถามกลับ

"ก็บังเอิญได้ยินนักเรียนหญิงเขาพูดกันว่าเธอเอาแก้มซ้อนท้าย " ครูเขมแค่ชำเลืองตามองผมและตวัดกลับไปแบบนี้เขาเรียกว่างอนชัดๆเลยนะ

"แก้มเขา..มันจำเป็นอะพี่เขม...คริสไม่ได้ต้องการทำแบบนั้นนะ...แต่ที่ทำก็เพราะว่า...เออ..." ผมพูดครูเขมเลิกคิ้วมองหน้าผมก่อนจะดันตัวเองขึ้นมานั่ง เขามองจ้องในแววตาของผม สายตาคนตรงหน้าทำให้ผมไม่อาจจะโกหกเขาได้ทั้งที่ไม่อยากบอกไม่อยากให้ครูเขมเครียด

"มีปัญหาอะไรเหรอคริส" ครูเขมถามผมด้วยน้ำเสียงที่หวงใยปนกังวลใจไปด้วยในตัว

"บอกพี่ซิคริส"

"แก้มเขาตามติดเราอะพี่เขม ...และเขาก็ถ่ายรูปเราไว้..เขาขู่ว่าจะเอาไปให้ ผู้อำนวยการดู " ผมพูดครูเขมมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด และนี้แหละที่ผมไม่อยากจะบอกผมกอดครูเขม

"ทำไมไม่บอกพี่ละตอนที่คริสโทรหาพี่" ครูเขมถามผมเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ 

"ผมกลัวบอกไปแล้วพี่จะให้ผมอยู่ห่างพี่ ผมรู้ว่าพี่เป็นห่วงผมและที่ผมพาแก้มออกไปเพราะว่านางอยากให้ผมคบกับเขา แต่ผมนะอยากจะได้ไฟล์รูปคืน" ผมพูด

"แต่ก็ไม่ได้คืนอะ"  พร้อมกับผ่ายลมออกมานึกโมโหตัวเองที่ปล่อยให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคนที่ผมรักและเขาก็กำลังจะเดือดร้อนเพราะผม
 
"แล้วนี้ไปส่งแก้มที่บ้านแล้วเหรอ ..ไปไหนกันมา..แล้วเออ.." ครูเขมถามผม

"ไม่มีแน่นอนคริสไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้นแน่นอนโชคดีที่แม่ของแก้มเขามาเจอแก้มเลยลากแก้มกลับไป " ผมพูดครูเขมพยักหน้า

"ที่หลังมีอะไรต้องบอกพี่นะ....คริส"ครูเขมพูดเอามือมาลูบแก้มผม

"อู้ยย" ท้องผมร้องปวดนิดหน่อยด้วย

"หิวข้าวเหรอไปกินข้าวซิ ..ไปพี่อุ่นกับข้าวให้" ครูเขมพูด ผมลูกขึ้นจากเตียง วันนี้ครูเขมสวมแค่กางเกงบ๊อกเซอร์แค่นั้นไม่ได้สวมเสื้อผมยืนอมยิ้มผมชอบดูหุ่นพี่เขมนะ มันไม่บางมากมันดูแมนๆไม่น่าเชื่อว่าหุ่นแบบนี้ทำให้ผมได้อารมณ์สุดๆแค่คิดก็มาแล้วแหละของผมนะ

           พี่เขมเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบถุงแกงออกมาเทใส่ลงหม้อใบเล็ก ผมออกมานั่งเอามือเท้าคางมอง  ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะท๊อปเป็นชุดครัวสำเร็จรูปที่ต่อยาวจากซิงค์น้ำ โต๊ะตัวนี้ไว้สำหรับนั่งทานข้าวด้วย ผมนั่งมองและคิดว่าจะหาอะไรสนุกๆเล่นกับครูเขมดี พอผมคิดได้ผมก็ลุกขึ้นเดินออกไปหยิบเก้าอี้นั่งซักผ้าออกมา พี่เขมหันมามองผมว่าหยิบมาทำไม  ผมเลิกคิ้วมองมองหุ่นของพี่เขมเขาคงรู้ความหมายของสายตาผมดี

"จะทำอะไรนะคริส" ครูเขมถามผม  ผมเดินเข้าไปกอดเอวครูเขมไว้ผมเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะประกบริมฝีปากหนาๆของผมกับริมฝีปากบางๆได้รูปของครูเขม

"อยากมีอะไรกับพี่บนโต๊ะนี้อะ " ผมกับกระซิบ ครูเขมหันไปมองที่โต๊ะนั้น

"ไม่เอาคริส"รีบสายหัวปฏิเสธผมทันที ผมก็กอดดึงรั้งครูเขมไว้ให้เดินไปที่โต๊ะท๊อป

"นะดูท่าจะฟินดีน่ะ...อืมมม" ผมพูดและจูบประกบปากเรียวๆของครูเขมมือก็สอดเข้าไปในกางเกง บีบคลึงเล่นเบาๆ   ครูเขมเหมือนจะขืนแต่ก็ไม่ขืนมากเพราะปากผมก็พรมจูบและซุกไซ้ไปตามสเต็ปทั้งซอกคอ ไซ้ไปที่หลังหูขบติงหูเบาๆ

"คริส..อืมม..ไม่..ซี้ด...กิน..ข้าว..อืมม..." ครูเขมพูดติดๆขัดๆกับผม ปากผมก็ก้มลงดูดดุลสองจุดสีแดงเรื่อๆนั้นไปมาทั้งสองข้าง

"ไว้ก่อนดีกว่าตอนนี้คริสอยากกินเขมอ่ะ ..นะ..อยากกินมากเลย..ไม่ไหวแล้วและวันนี้วันของคริสนะ " ผมพูดเสียงกระเส่ากับคนที่ดิ้นส่ายไปมาหลังของครูเขมก็ชนกับโต๊ะท๊อป

" อึบ"ผมยกดันร่างครูเขมให้ขึ้นไปนั่งบนพื้นกระเบื่องที่ปุไว้ด้านบน และผมก็ดันเก้าอี้พลาสติกมาพร้อมกับขึ้นไปยืนมันก็จะตรงจุดสำคัญระหว่างผมกับของครูพอดีเลย 

"คริสปิดแก๊สก่อนซิ" ครูเขมบอกผม ผมหันไปปิดแก๊สและรีบหันกลับมาเดี๋ยวที่รักผมจะกระโดดลงมาซะก่อน

"นี้คือวิธีง้อเหรอ" ครูเขมหรี่ตาถามผม ผมพยักหน้าผมแทรกตัวเข้าไประหว่างกลางของครูเขม โอบเอวครูเขมเข้ามาและจูบปากอย่างดูดดื่มแขนครูเขมก็โอบกอดผมกอดรั้งดันผมเข้าไปเหมือนจะให้กายเราประสานเป็นหนึ่งเดียว ผมก็กมลงจูบเลียที่สองจุดใช้ลิ้นตวัดและฉกเล่นจนคนที่นั่งอยู่แอ่นอกด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และไล่ลงมาตาหน้าท้องและลำตัว

"โอ้วว..คริส..ซี้ด.." ครูเขมครางออกมาเบาๆ  ผมก็ขับขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ครูเขมขยับก้นให้ผมถอดมันออกลงไปกองอยู่ที่เท้า ผมก็ถอดของตัวเองลงไปกองที่เท้าเช่นกัน

"จะทำตรงนี้จริงๆเหรอคริส" ครูเขมถามผม ผมหยักคิ้ว ผมก็ย่อตัวลงให้อยู่ระดับต่ำลงมานิดนึงและใช้ปากจับเจ้าสิ่งนั้นของครูเขม ครูเขมใช้แขนเท้ารับน้ำหนักตัวเอง ผมทั้งครอบทั้งดูดดุลจนคนที่นั่งขยับก้นส่ายไปมาเรียกได้ว่านั่งแถบจะไม่ติด  ผมแหวกขาครูเขมออก จับตรงโคนขาครูยกขึ้นและยึดมันไว้เพื่อเผยให้เห็นช่องทางรักของครูเขมชัดเจน ผมยึดต้นขาครูเขมเอาไว้แน่น ครูไม่กล้าดันผมหรอกเพราะเดี๋ยวผมหงายหลังผมรู้ดี ผมจะทำสิ่งนั้นให้ที่รักวันนี้ จากที่ไม่กล้าทำเพราว่าวันนี้ผมจะง้อไง

"คริสจะทำอะไรพี่นะ" ครูเขมถามผมเสียงหลงด้วยความตกใจเพราะคงไม่คิดว่าผมจะทำ

"ทำเหมือนพี่ทำให้ผมไง .."ผมตอบเสียงกระเส่า

"เดี๋ยวไม่..โอ้วว..คริส..โอ้ววว..อ่าห์...คริส..อย่า..พี่เสียว ..ซี้ดดดดด" เรียกว่าดิ้นพล้านเลยดีกว่า

"คริสจะทำให้พี่อีกถ้าพี่งอนคริสนะ.."

"โอ้ว..คริส..คริส..พอ..พอแล้ว.."

"พี่งอนคริสอยู่หรือเปล่า"

"ไม่.ไม่..งอน..พอ..อ่าห์..."

"จริงเหรอ ..คริสยังไม่เชื่อหรอกขอต่ออีกหน่อย หึๆ"

"จริงนี้....นี้คริสอย่าแกล้งพี่แบบนี้ซิคริส..อ่าห์คริส..ซี้ดดดดด"

"พอแล้ว...พี่ทำให้เราแป๊ปเดียวเอง..อ่าห์..พี่แกล้งเราแป๊ปเดี๋ยวนะ ..อึม..คริส อ่าห์ ..พะ..พี่..ไม่..ไหวแล้ว" ครูพูดและผมสอดสายตาขึ้นไปมอง ครูเขมกำลังบิดตัวไปมา ทั้งขืนทั้งยึดกลัวจะหล่นลงไปทั้งคู่นั้นเอง ผมยิ้มชอบใจกับอาการของครูเขม ผมเห็นสีหน้าอันเหยเกของครูเลยใจอ่อนหยุดทำก่อนที่สุดที่รักจะขาดใจ ฮาๆ  ครูเขมมีอาการหอบเหนื่อยเรียกได้ว่าต้องหายใจปากแทน ครูเขมเขมก้มมามองผม ผมลุกขึ้นไปจูบปาก

"ผมรู้ว่าพี่เขมรอให้ผมมาทำให้อยู่ล้างซะสะอาดเชียวสงสัยจะสวนจนเกลี้ยงเลย " ผมพูดครูเขมยิ้มเจ้าเลห์ให้ผม

"และที่ยังไม่กินข้าวนี้รอผมอยู่ใช่ปะ รอให้มาทำให้ก่อนใช่ปะ อืมม..ที่รักพูดซิว่ารอให้คริสมาทำให้ก่อน..อืมมม" ผมถามไปด้วยปากก็ไล่จูบครูเขมไม่ยอมหยุด

"อืมม" ครูเขมส่งเสียงอือออกมา

"หึ?"

"ใช่...ก็วันนี้วันคี่ไม่ใช่เหรอแต่ดันมาทำให้พี่เซ็ง...ตอนแรกคิดว่าถ้ากลับมาให้ไปใช้มือทำเองในห้องน้ำแล้ว...อืมมม" ครูเขมพูดผมก็ซุกไซ้ไปตามซอกคอ

"เสียวปะ" ผมกระซิบถามพี่เขมที่ข้างหู

"มาก..แถบขาดใจเลย คิดยังไงทำแบบนั้นให้พี่ละ" ครูเขมถามผม คงหมายถึงที่ผมล้างตู้เย็นให้มั้ง

"ก็รู้ไม่รู้จะง้อที่รักยังไงคริสดันทำให้ที่รักของคริสงอนนิเลยต้องพึงท่านี้แหละ ง้อแบบนี้ชอบไหม ถ้าที่รักงอนอีกคริสจะง้อแบบนี้ และจะง้อให้นานกว่านี้อีก" ผมพูดสายตามองจ้องตาคนที่นั่งห้อยขาอยู่

"ที่รักคริสไปเอาเจลก่อนนะ เดี๋ยวมา.....นั่งอยู่บนนี้นะอย่าดื้อลงมาละ  ถ้าที่รักดื้อคริสจะเอาให้ที่รักร้องดังยิ่งกว่าเมื่อกี่อีกด้วย"

"คราวนี้บรรดาครูที่พักบ้านพักเขาคงได้แห่กันมาดู " ผมพูดก่อนจะรีบหันหลังเข้าไปในห้องไปหยิบถุงมาสวมไว้และใส่เจลครูเขมบอกว่าใส่ถุงดีกว่าปลอดภัยเพราะครูเขมมีอะไรกับแฟนไม่เคยไม่ใส่ถุงเลย มีเป็นสิบๆกล่องเลย ผมเดินออกมาครูเขมยังนั่งห้อยเท้าอยู่

         ผมเข้าไปเล้าโรมกอดจูบคราวนี้ครูเขมให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครูเขมโต้ตอบผมเรากอดรัดกันอยู่สักพัก พอผมเห็นว่าครูเขมพร้อมผมก็ ยกขาทั้งสองข้างของครูเขมขึ้นมาจับไว้

"โอ๊ะ...คริส..โอ้ว..ซี้ดดดด อื้ม..อ่าห์..." ผมก็ค่อยๆสอดใส่แกนอันกำยำของผมเข้าไปในช่องทางแคบทันทีและเราก็ค่อยๆโยกเบาๆ ครูเขมก็ขยับสะโพกช่วยผม และผมก็โยกแรงขึ้น  ผมก็ดันครูเขมให้นอนราบลงไปบนโต๊ะท๊อป มันไม่กว้างมากแต่พอมีพื้นที่และผมก็ขึ้นไปค่อมไว้ สรุปคืนนี้เรามีอะไรกันกันอยู่บนโต๊ะท๊อป เสียวว่าจะตกลงไปเหมือนกัน แต่ว่ามันได้ความรู้สึกแปลกใหม่  ครูเขมใช้แขนก็ค้ำยันตัวเองเพื่อต้านแรงแทกผมไว้ สักพักผมกับครูก็เรียบร้อยถึงฝังฝันอย่างปลอดภัยก็เล่นกันบนโต๊ะแคบๆแบบนี้ครับมันทั้งสูงทั้งเสียวไปพร้อมๆกัน

"คืนนี้แกล้งพี่เดี๋ยวพรุ่งนี้นะเราโดนแน่พี่จะเอาให้หนักเลย"ครูเขมพูดปนหัวเราะผมเอาหน้าผมแหนบกับหน้าท้องครูเขมอยู่ผมเงยหน้าขึ้นมา

"ถ้าพี่ไม่งอนก็ว่าจะเล่นท่าเบสิคแต่นี้พี่เล่นงอนผมนิ เลยจัดให้เลยท่ายากแถมฟินมาเราทำกันบนโต๊ะสูงและเสียวแบบนี้ "

"มาก..พี่นี้กลัวหล่นลงไปมากเลยคริส..คราวหน้าโซฟาดีกว่านะมันยังไม่สูงเท่าไหร่" ครูเขมพูด

"นี้คือการง้อด้วยทำโทษด้วยก็พี่อยากงอนผมทำไมอะ พอเวลาพี่งอนนี้แทนตัวเองว่าครูเลยนะ"  ผมแซวครูเขม

"แต่คิดอีกทีงอนบ่อยๆก็ดีนะเห็นพี่เมื่อกี่อยากทำอีกอะ" ผมพูดกัดปากทำท่าเซ็กซี่ พอเสร็จกิจกรรมของเราสองคน ผมก็นั่งทานข้าวด้วยกันต่อเก็บทำความสะอาดและเข้าไปอาบน้ำด้วยกันก่อนเข้านอน

"คริสพี่จะให้เด็กที่เราให้หมี่ซั่วไปเมื่อตอนกลางวันนะ พี่จะให้เขาไปนะมาทำความสะอาดบ้านนะพี่จะได้ช่วยเหลือเขาทางอ้อมครูให้เขาครั้งละ 200 บาท" ครูเขมพูดขณะที่ผมกำลังยืนเช็ดผมตัวเองให้แห้ง ผมหันไปมองครูเขมทำไมเขาถึงได้เป็นคนใจดีแบบนี้นะ

"คริสแล้วจะทำยังไงกับแก้มละที่นี้" ครูเขมถามผมทันทีที่ผมไปที่เตียงนอนตะแคงเบียดกายอยู่ข้างๆครูเขม

"ถ้าเขาไปให้ผู้อำนวยการจริงๆ พรุ่งนี้ผมก็ยินดีที่จะลาออกเองครู ถ้าผมเรียนไม่จบครูจะยังรักผมไหม"

"ทำไมพูดอย่างนั้นละคริส" ครูเขมวางหนังสือลงเขาหันมามองหน้าผม

"ไม่รู้ซิ ..." ผมตอบเบาๆ

"แต่พี่อยากให้เราเรียนให้จบ..เราไม่ใช่คนเรียนไม่เก่งนะ เรียนเก่งด้วย "

"ถ้าออกก็ดีนะคราวนี้ก็ได้อยู่กับพี่ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว อีกแค่สองเดือนผมก็สิบแปดแล้วด้วย" ผมพูด ครูเขมมองหน้าผม เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างสีหน้าครูเขมมันบอกผมอย่างนั้น

"ที่พี่คิดคือพี่ไม่อยากทำร้ายเรา"

"พี่ไม่เคยทำร้ายผม...ความรักของพี่ไม่เคยทำร้ายผมนะ...มีแต่จะทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นเพราะผมอยากจะปกป้องพี่ไง "

"คริส...พรุ่งนี้พี่จะไปกินข้าวบ้าน ครูลินดานะเธอ..พ่อแม่เธอชวนพี่ไปนะ" ครูเขมพูดผมเลิกคิ้วมองครูเขม

"คริสอย่าทำหน้าแบบนี้ซิ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับครูลินดาและครูลินดาเขาก็รู้ว่าพี่มีคริสอยู่แล้วนะ"

"ครูลินดาเขาขอให้พี่ช่วย ..." ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีอะ

"เขาไม่อยากแต่งงาน" ครูเขมพูด

"มุกหรือเปล่า...แล้วพี่ตอบตงลงไปไหมอ่ะ" ผมถามทำหน้าเหมือนเด็กน้อยไม่อยากให้ไปเลย ผมกลัวครูลินดา ผมกลัวใจพี่เขมจะหันไปมีครอบครัวแบบคนปกติยังไงก็ไม่รู้

"เขาขอร้องแบบนั้นพี่เลยตอบตกลงว่าไป..แต่พี่สัญญาไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอนคริสเชื่อใจพี่นะ" ครูเขมถาม ครูเขมใช้มือขึ้นมาประครองใบหน้าของผมไปใกล้จูบผมเบาๆแบบนุ่มนวล

"พี่ไม่ใช่คนที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจิตใจโลเลนะ ..คริสก็รู้..."

"และพี่เลือกจะรักคริสแล้วพี่จะไม่มีคนอื่นแต่พี่คิดว่าครูลินดาเขาต้องการความช่วยเหลือจริงๆ อย่าเพิ่งมองในแง่ร้ายซิ..หึ" ครูเขมพูดผมจะอ้าปากพูด

"ขี้หึงเหมือนกันนะเรานิ..แต่พี่ชอบนะ." ครูเขมพูด

"และเขาก็จะช่วยพูดเรื่องของเราด้วยคริส" ครูเขมพูดผมยังคงนิ่งเงียบจะไม่รู้สึกอะไรได้ยังไงสายตาคูลินดานะมันก็บอกอยู่แล้ว

"หมับ"ครูเขมดึงผมเข้าไปกอดและโน้มตัวมาจูบผมที่หน้าผากผม ผมชอบมันเหมือนตอนเด็กๆก่อนจะเข้านอนพ่อจะทำแบบนี้กับผม

"นอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะและครูก็มีสอนห้องเราคาบแรกด้วย..อย่าคิดมากนะคริสและต่อไปมีอะไรต้องบอกพี่นะเราต้องเดินไปด้วยกันปัญหาอะไรที่เข้ามาต้องช่วยกัน"ครูเขมพูด ผมพยักหน้าและพลิกตัวไปกอดลำตัวครูเขม

"ปัญหามันเยอะจริงๆด้วยนะพี่เขมแต่คริสจะไม่ยอมแพ้มันหรอกนะขอแต่พี่เขมอย่าทิ้งคริสนะ"

"พี่ไม่ทิ้งคริส  เพราะว่าพี่ก็เลือกจะดูแลเราแล้วนิ  พี่ไม่ทิ้งเธอเด็ดขาด พี่รักคริสนะรักแบบที่ไม่เคยรักใครพี่ไม่รู้ทำไมแต่พี่รักมาก "

"ผมถามหน่อยได้ไหม...ระหว่างแฟนเก่าของพี่กับผมพี่คิดว่าตอนนี่พี่รักใครมากกว่ากัน" ครูเขมมองหน้าผม ผมรู้ว่าไม่ควรถามแบบนั้น

"ผมรู้ว่าผมไม่ควรถามแต่ผมแค่อยากฟัง" ผมพูด

"ยอมรับว่ามากกว่า...พี่รักเรามากกว่าทุกคนที่พี่เคยคบมาแม้กระทั้งณัฐกานต์ " ครูเขมพูดผมดีใจที่สุดรอยยิ้มเปื่อนขึ้นบนใบหน้าของผมทันที และถ้าพรุ่งนี้อะไรจะเกิดก็ช่างผมแค่มีพี่เขมอยู่กับผมก็พอ และแสงไฟจากโคมตรงหัวเตียงก็ถูกกดปิดลงครูเขมเอนตัวลงนอนโดนมีผมกอดครูเขมไว้ ครูเขมก็กอดกระชับผมเข้าไป ในชีวิตของคริสโตเฟอร์ไม่เคยมีความคิดในหัวเลยว่าจะได้มานอนกอดผู้ชายแบบนี้

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตานะคะ และทุกคำแนะนำ เป็นกำลังใจของคนแต่งมากเลยค่ะ
ตอนหน้าแก้มจะเอารูปไปให้ผู้อำนวยการดูหรือเปล่านะ และครูเขมจะกล้าปฏิเสธที่จะไม่ช่วยครูลินดาได้ไหม
 

[semen]

ชะนีแก้มต้องโดนแบบนี้ ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดมันอ่ะ อยากให้คริสบิดบิ๊กไบท์ให้มันหงายท้องตกลงไปเลย หึหึหึ

น่าจะมีเหตุการณ์ในอดีตที่เกิดกับโป้งนะถึงทำให้โป้งเกลียดเกย์อ่า อยากให้โป้งเสร็จ ปัน ปัน จัง หึหึหึ

[Wut_Sv]

อร๊ายยยยยย อ่านแล้วฟินจิกหมอน เลือดหมดตัว 

อีแก้มนี่น่าเบื่อจริงๆ ต้องให้ทำอย่างคริสว่า ไปซื้อหนังยางมาเยอะๆ กร๊ากกกด

วันนี้มาแบบต่อเนื่องเลย หนุกมากกกก คำผิดยังเยอะอยู่ แต่ยังอ่านได้ แต่ถ้าแก้ไขก็จะดีนะคร้าบบบบ

[Alice111]

อร๊ายยยยยย อ่านแล้วฟินจิกหมอน เลือดหมดตัว 

อีแก้มนี่น่าเบื่อจริงๆ ต้องให้ทำอย่างคริสว่า ไปซื้อหนังยางมาเยอะๆ กร๊ากกกด

วันนี้มาแบบต่อเนื่องเลย หนุกมากกกก คำผิดยังเยอะอยู่ แต่ยังอ่านได้ แต่ถ้าแก้ไขก็จะดีนะคร้าบบบบ

ขอบคุณนะคะ เข้าไปแก้ให้แล้วนะ ขอบคุณที่เตือนคะ 

[iceman555]

 

[MayA@TK]

ระวังนังแก้มไว้บ้างก็ดีนะไว้ใจไม่ได้ครูลินดาอีกคนที่ให้ช่วยนี่น่าจะช่วยให้ยุ่งกว่าเดิม
ชีวิตรักเขมคริสนี่โรยด้วยหนามกุหลาบซินะ มือป่วนเยอะเหลือเกิน

 

[yowyow]

 

[NuNam]

อยากให้คู่นี้รักกันนานๆ นะคะ

[ploynunyamon]

เขาพึงมาอ่าน  ชอบเรื่องนี้สนุกมาก 
เกลียดแก้มมาก  บอกเลย มันน่า นัก 55555
คริส  นี่ก็พระเอกเหลือเกิน  พระเอกเกินไป  ตัดสินใจอะไรเองคนเดียวเสร็จสรรพไม่ถามเขมเลยสักคำ
ถ้าเกิดเขมรู้ก็คงต้องน้อยใจหรือเข้าใจผิดไปตามระเบียบอีกแน่นอน
อยากให้เขมเป็นคนเด็ดขาดมั้ง  จัดการให้อยู่ไม่ต้องแคร์หรือดราม่าสิ่งรอบข้างอะไรมากมาย

[Alice111]

เข้ามาแจ้งข่าวจะเข้ามาอัพพรุ่งนี้นะคะ ขอแก้ไขอีกนิดหน่อยรู้สึกยังไม่ค่อยพอใจ พรุ่งนี้จะเข้ามาลงให้อ่านยาวๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามนะคะ ฝากครูเขมกับคริสโตเฟอร์ไว้ด้วยนะคะ

ัรักคนอ่านจัง 

[yowyow]

 

[Redz]

เนื้อเรื่องสนุกมาก แก้คำผิดเยอะๆจะดีมาก รอติดตามนะ ลงบ่อยๆเป็นกำลังใจๆ

[Alice111]

เนื้อเรื่องสนุกมาก แก้คำผิดเยอะๆจะดีมาก รอติดตามนะ ลงบ่อยๆเป็นกำลังใจๆ

ขอบคุณนะคะ เขาก็พยายามตรวจทานหลายรอบแต่ก็ยังมีตกหล่นบ้าง เขาไม่มีโปรแกรมตรวจภาษาไทยอะ
เขาใช้เครื่องนอก(ที่ไม่ได้ซื้อในไทยและมันก็ตั้งค่าโคตรยากเลย)แต่เขาจะตรวจทานให้เยอะกว่านี้
ปล.ถ้ามีคำไหนตกหล่นบอกทีนะ
 

[Alice111]

          คริสโตเฟอร์   ผมตื่นก่อนครูเขมเพื่อทำอาหารเช้าให้ครูเขมทานวันนี้เป็นเวรของผมตามที่เราตกลงกัน ผมรีบขับรถของครูเขมออกไปแต่เช้าตรูเพื่อไปหาซื้อพวกไข่ แฮม ไส้กรอก และขนมปังออกไปตั้งแต่หกโมงเช้าและรีบกลับเข้ามาก่อนหกโมงครึ้งและก็รีบทำอาหารเช้าสไตล์อเมริกัน ผมเคยไปช่วยแม่ที่รีสอร์ทของพ่อเลี้ยงผมไปอยู่ที่นั้นตั้งห้าเดือนตอนที่ถูกพักการเรียน 

"หมับ" ผมถูกคนด้านหลังสวมกอดไว้

"หอมจัง..." ผมหันไปมองคุณครูสายหื่นของผม(ผมเองนักเรียนสายหื่น) ครูเขมเพิ่งจะตื่นนอนเมื่่อวานเหนื่อยมากเพราะว่าสอนเยอะมากกว่าทุกวันเลยและโชคดีนะที่วันนี้ไม่ต้องไปยืนหน้าประตู ผมปล่อยให้สุดที่รักของผมตื่นสายได้นิดหน่อยแต่ก็ต้องไปถึงโรงเรียนก่อนเจ็ดโมงสี่สิบห้าอยู่ดี และวันนี้ก็วันศุกร์แล้วพรุ่งนี้จะนอนกอดกันตื่นสายโด่งไปเลย

"อาบน้ำยัง"พี่เขมกระซิบข้างหูผมพร้อมกับฝังจมูกที่ตรงซอกคอผมทำให้ผมต้องหดคอหนี

"ยังอะ..ทำไมอะจะอาบน้ำกับผมเหรอ" ผมหันไปถามครูเขม

"ก็ดีนะ..อาบน้ำกัน..แต่รู้สึกว่าพี่นี้จะมีหน้าที่หลายอย่างอยู่นะ เป็นทั้งครู เป็นพี่ชาย และยังต้องเป็นผู้ปกครองจับเด็กอาบน้ำ" ครูเขมพูด

"เป็นทั้งสามีและภรรยาเก่งเนอะพี่เนี๊ยะ" ครูเขมพูด ผมหยักคิ้วให้ผมเองก็ไม่เคยคิดจะมาควบสองตำแหน่งแบบนี้เหมือนกัน  ผมมองดูอาหารที่จัดลงจานหมดแล้วผมก็จัดการหาที่ครอบมาครอบไว้ก่อนและรีบพากันเข้าห้องน้ำ อาบน้ำด้วยกันแต่ก็ไม่ได้บ่อยหรอกถ้าครูเขมตื่นมาทำอาหารก่อนเขาก็จะไม่ปลุกผมให้นอนได้นอนหลับได้เต็มตื่นจนเกือบเจ็ดโมงนั้นแหละผมถึงจะตื่น อาบน้ำด้วยกันมันก็สนุกดีนะ(แค่อาบน้ำจริงๆ)
   
           บางครั้งผมก็คิดว่าผมเป็นเด็กน้อยนะและพี่เขมก็เหมือนพ่อของผม      ตอนเด็กๆผมอยู่กับพ่อผมตลอดเขาอาบน้ำให้ผมเราสนิทกันมากเพราะว่าแม่ผมจะต้องทำงานแต่ก่อนแม่ของผมทำงานในบาร์ส่วนพ่อผมก็ทำงานอะไรผมไม่เคยรู้แต่พ่อจะบินมาหาผมทุกปีอยู่ครั้งละสามเดือนค่อยบินกลับจนล่าสุดตอนที่ผมเกือบสิบขวบเขาก็ไม่มาอีกเลย

"พี่เขม...พวกไอ้อาร์ท ไอ้โจ้ และไอ้ปัน ปัน มันรู้เรื่องผมกับพี่แล้วนะ"ผมพูดขณะที่แต่งตัวอยู่ในห้องวันนี้ผมจะออกไปพร้อมกับครูเขมเลยแต่ครูเขมจะขับไปส่งผมที่ด้านหลังก่อนและนำรถไปจอดด้านหน้าที่สำหรับจอดรถของครูและรถประจำโรงเรียน

"แล้วเพื่อนเราว่าไงละ" ครูเขมหันมามองผม ผมกำลังสาละวนกับการหยัดหยัดชายเสื้อใส่ในกางเกง

"ก็..ไม่พูดอะไร..พวกมันนะเข้าใจผมนะทั้งที่มันมาที่หลังไอ้โป้งอีกอะพี่เขม"ผมพูด พี่เขมเขาดึงผมเข้าไปและสอดแขนอ้อมหลังไปจับชายเสื้อนักเรียนของผมหยัดลงไปในกางเกงนักเรียนให้

"ก็ดีนะถ้าเขาเข้าใจเราแบบนั้น แต่สำหรับโป้งพี่ว่าอาจจะต้องให้เวลาเขาหน่อยบางทีเขาอาจจะแค่ตกใจมั้งเพราะว่าที่ผ่านมาเราก็ไม่มีท่าทีว่าจะชอบผู้ชายด้วย" ครูเขมเอียงคอพูด ผมพยักหน้าว่าก็คงต้องปล่อยให้มันหายโกรธผมเองอาจจะต้องใช้เวลาตามที่ครูเขมบอกผมนั้นแหละ

"ไปทานข้าวกันดีกว่าพี่หิวแล้ว" ครูเขมพูดระหว่างที่ผมเดินออกมาที่ด้านนอกผมก็สองคนก็ต้องตกใจเพราะว่าครูสมชายเขาขึ้นมาบนบ้านผมลืมล๊อกประตูหน้าบ้านตอนเข้าไปอาบน้ำกับครูเขม ครูสมชายตกใจมิใช่น้อยที่เห็นผมกับครูเขมเดินออกมาจากห้องนอนด้วยกัน

"ครูสมชาย!!!!" 

"เออ..คือ..ผมขอโทษนะครับผมเรียกครูเขมแล้วแต่ไม่ตอบผมเลยถือวิสาสะขึ้นมาเอง"

"ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะครับ.จริงๆครับไม่เห็นไม่เห็นอะไรเลย!! "ครูสมชายพูดก่อนจะรีบหันหลังให้ผมกับครูเขม ครูสมชายแกเป็นครูที่ธรรมธรรมโม

"ครูสมชายครับ..ผมว่าจะไม่เห็นก็คงไม่ได้มั้งครับเพราะว่าผมสองคนก็ตัวไม่ใช่เล็กๆ " ครูเขมครูสมชายค่อยๆหันหลังกลับมามองผมสองคนใหม่อีกครั้ง

"อู้ย!!!!..จริงด้วยครับ..เต็มๆตาเลยครับ" ครูสมชายค่อยๆหันหลังกับมา ครูเขายิ้มเจื่อนๆให้ผมกับครูเขม  ผมก็หยักไหล่ให้ครูเขมและดินไปนั้งที่โต๊ะอาหาร

"ครูมีอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าครับมาหาผมแต่เช้า" ครูเขมถามครูสมชาย

"ผมจะกลับบ้านนะครับแม่ผมป่วยผมจะฝากครูดูนักเรียนห้องม.2/4คาบที่4 ให้ผมหน่อยผมสั่งงานไว้แล้วแหละครับแค่ดูไม่ให้เสียงดังรบกวนห้องอื่นๆเท่านั้นเองครับ" 

"ได้ครับผมว่างคาบที่4พอดีเลยผมจะเข้าไปดูให้ครูไปหาแม่เถอะครับ" ครูเขมพูด ครูสมชายยังคงมองผมอยู่แแบบมีคำถาม

"ครูเขมครับ....ขอโทษนะครับ....ผู้อำนวยการรู้เรื่องนี้ไหมครับ" ครูสมชายถามครูเขมคงหมายถึงผมมาอยู่บ้านพักกับครูและครูสมชายคงเดาความหมายของมันได้ไม่ยาก

"ยังไม่รู้หรอกครับผม.....เออ....." ครูตอบสีหน้ากังวล ผมก็ยืนนิ่งไม่รู้จะแก้ตัวแทนยังไงดี

"ผมเองไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวอยู่แล้วครูสบายใจได้แต่ควรจะบอกท่านนะครับเพราะครูปิดแบบนี้ไปได้ไม่นานหรอกครับ"

"และนายคริสเขาก็เป็นเด็กนักเรียนที่นี้ถึงจะโตแล้วก็ตามนะครับ" ครูสมชายพูดผมนะไม่เคยเรียนกับครูสมชายเลยเคยเรียนแต่กับครูอรุโณทัยเขาไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่เพราะว่าผมมีปัญหาการเข้าเรียนภาษาอังกฤษตลอดเธอเบื่อที่จะคอยตามผม

"ครับครูผมรอให้ทุกอย่างมันพร้อมกว่านี้ผมรู้ว่าที่ทำอยู่นี้มันผิดครับครูแต่..."

"ผมรู้ครับว่าความรักมันห้ามไม่ได้... บ่อยไปที่ครูรักนักเรียน...... นักเรียนรักครูและปัญหาโลกแตกก็ตามมาเป็นขบวน" ครูสมชายพูด

"ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับครูผมต้องไปต่อรถตู้อีกทีและไปต่อรถทัวป์อีก..ผมฝากด้วยนะครับครู ขอบคุณนะครับ " ครูสมชายพูดก่อนจะเดินลงจากบ้าน ครูเขมมองผม ครูหันมาเอามือลูบหัวผมเบาๆก่อนจะนั่งลงทานอาหารด้วยกัน

        ผมเริ่มคิดแล้วซิว่าความรักแบบนี้ยากเนอะ และมันไม่เหมือนความรักของผู้หญิงผู้ชายทั่วไปความรักที่คนทั้งโลกยอมรับกันถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ต้องมานั่งแอบซ้อนมันแบบนี้ ผมนั่งทานอาหารเงียบๆแต่ผมคงหยุดมันไม่ได้แล้วอะผู้ชายข้างๆผมทำให้ผมรักเขามากจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว

"อร่อยดีนะ.มีฝีมือเหมือนกันนี้เรา" ครูเขมเป็นคนเปิดการสนทนา ผมเงยหน้าขึ้นมองพยักหน้าเบาๆ

"คริส..ทำไมทำหน้าแบบนั้นละไม่สบายใจเรื่องอะไรอีก"ครูเขมพูดผมก็วางช้อนลง

"ผมจะทำให้พี่เขมลำบากนะซิ..ผมก็ไม่รู้ว่าครูสมชายจะไปบอกผู้อำนวยการหรือเปล่าและไหนจะแก้มอีกคน "

"ครูบอกเราแล้วไงว่าถ้าเลือกเส้นทางนี้เราต้องยอมรับปัญหาที่ตามมาให้ได้ หรือว่าเราท้อซะแล้วละ" ครูเขมถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่ แต่ครูเขมเลิกคิ้วมองผม

"ผมแคร์ครูไง..ผมไม่อยากทำให้ครูเขมของผมเดือดร้อนเพราะผมทำให้ใครเดือนร้อนมาเยอะแยะไม่ว่าจะเป็นแม่หรือว่าพ่อเลี้ยงจนเขาเกลียดผม" ผมพูดกับครูเขม

"พี่ไม่เคยมองว่านี้คือความเดือดร้อนนะเลยนะคริส"

"ปัญหาพวกนี้คือข้อพิสูจน์จุดยืนของหัวใจเราสองคนว่าเรามั่นคงต่อกันแค่ไหนกับอุปสรรค์และปัญหาพวกนี้มันจะทำให้เราล้มลงและยอมแพ้มันหรือมั้ย"ครูเขมพูด

"ถ้าเราผ่านมันไปได้เราทั้งคู่ก็จะอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยความแข็งแกร่ง...โลกใบนี้มันมีบททดสอบอีกมากมาย...นี้อาจจะแค่เริ่มต้นเองก็ได้นะคริส" ครูเขมพูด

"พี่ท้อไหม" ผมถามครูเขม

"ไม่!! เพราะว่าพี่ก็เลือกแล้วที่ดูแลเราดังนั้นพี่ต้องพร้อมที่จะเผชิญปัญหาตอนนี้พี่อยากให้เราตั้งใจเรียนเรื่องอื่นๆพี่จัดการเอง"พี่เขมบอกผม ผมพยักหน้าเบาๆ

"ตอนนี้พี่มีวัยวุฒิและวุฒิภาวะเหนือกว่าเรานะ" ครูเขมพูดมันก็จริงผมยังเด็กอยู่มากยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ

"ในวันที่ผมพร้อมผมจะดูและพี่...ให้ดีเหมือนและดีกว่าที่พี่ดูแลผมนะพี่เขม" ผมพูด รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพี่เขม

"แต่....วันนี้พี่ไปกี่โมงอะ..ไปทานข้าวกับครูลินดา" ผมถามครูเขม พี่เขมหุบยิ้มทันทีเขารู้ว่าผมกำลังจะกลับมาสู่โหมดแอบน้อยใจ

"พี่รู้ว่าเราไม่สบายใจนะคริสแต่พี่แค่ช่วยเขาเพราะเขาขอร้องมาพี่รู้ว่าเราคงจะคิดว่าพี่ช่วยทำไม"

"เขาไม่ใช่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทแต่ยังไงเขาก็ช่วยเรื่องเรากับครูหลายครั้งช่วยบอกปัดในเวลาที่ผู้อำนวยการถาม คนทั้งโรงเรียมเริ่มพูดถึงเรื่องเรากับพี่มากขึ้นส่วนหนึ่งอาจจะมาจากแก้มเอาไปพูดด้วย" ครูเขมพูด ผมพยักหน้าเบาๆ

"คริสพี่รักเรามากนะและพี่เชื่อว่าพี่หนักแน่นพอ..แต่ถ้าครูลินดาเขามีเจตนาอย่างที่เราคิดไว้จริงๆ  มันก็เป็นครั้งเดียวสำหรับพี่ที่จะไว้ใจเขา" ครูเขมพูดผมพยักหน้าเบาๆ ผมนั่งทานอาหารสักพักครูเขมก็เก็บทุกอย่างล้างทำความสะอาดแทนผม

ตื้ด!! เสียงข้อความเข้ามือถือครูเขมผมชะโงกไปอ่าน เป็นข้อความจากครูลินดา

"ครูเขมคะ...วันนี้ลินดาไม่ได้เข้าสอนนะคะ..อย่าลืมที่เรานัดทานข้าวกันะคะคุณป้าอยากเจอครูเขมมากนะคะ...แต่งตัวหล่อๆนะคะ ..แล้วเจอกันค่ะ" ผมอ่านและรีบวางลงทันที

"ใครส่งหาพี่เหรอคริส" ครูเขมถาผม ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ ครูเขมเลยหยิบมือถือขึ้นไปอ่านก่อนจะก้มมามองหน้าผม  สีหน้าพี่เขมกังวลขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าข้อความใครส่งมา จะให้ผมไม่รู้สึกได้ยังไงคนรักทั้งคน

"ฟ้อด" ครูเขมกอดผมและหอมแก้มผม

"คริสทำหน้าแบบนี้พี่กังวลนะ"

"ผมกลัวเสียพี่ไปนิ  "  ครูเขมมองหน้าผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด ผมไม่อยากเสียของรักไปอีกถ้าผมเสียไปชีวิตผมคงไม่มีอะไรดีแล้ว

"ผมรู้ว่าควรจะเชื่อใจ..เชื่อใจเท่านั้น..." ผมเงยหน้ายขึ้นพูด  ครูเขมพยักหน้า

"เราไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวได้พากันสายทั้งคู่ และคงได้โดนผู้อำนวยการทำโทษทั้งครูและนักเรียนพร้อมกันเลยละที่นี้ " ครูเขมพูดติดตลกแต่ผมก็ขำไม่ค่อยออก 

            ผมเดินลงมาพร้อมกับช่วยถือสมุดการบ้านมาให้เอาไปใส่ไว้ในรถและเข้าไปไปนั่งด้านข้างคนขับ ครูเขมขับรถออกมาไม่เกินสิบห้านาทีก็ถึงด้านหลังห้องอาหารของโรงเรียนผมเห็นพวกไอ้โจ้และไอ้อาร์ท แต่ไม่มีไอ้โป้งและคงไม่มีอีกต่อไปแล้วมั้ง ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าไอ้โป้งจะเข้าใจผมและเห็นใจผม วันนี้ก็ไม่มีไอ้ปัน ปันด้วยอีกคนมันก็คงไปกับไอ้โป้งด้วยเช่นกัน

"วันนี้จะกินข้าวเที่ยงกับเพื่อนไหมละ..หึ ?"  ครูเขมถามผม ผมหันไปมองทำท่าคิด

"ครูละ" ผมถามครูเขมกลับ

"ครูเหรอก็คงไปทานห้องอาหารกับครูท่านอื่นๆนะ"

"อยากกินกับครูอะ"

"งอแง!...แล้วเพื่อนเราละ" ครูถามผม ผมก็นิ่งเงียบ

"โอเคพี่ลงมาทานด้วยและเพื่อนเราด้วยดีไหมแต่พี่กลัวเพื่อนเราแซวเรานะซิ" ครูเขมพูดผมเลยยิ้มออกมานั้นคือคำตอบว่าอยากให้เป็นแบบนั้น ครูเขมพยักหน้าเบาๆให้ผมเป็นคำตอบเช่นกัน  ผมลงจากรถและครูเขมก็ขับย้อนกลับออกไปเพื่อไปจอดด้านหน้าวันนี้ครูเขมสอนห้องผมคาบที่สามด้วย

       ผมเดินเข้าไปมาหาพวกไอ้อาร์ทและไอ้โจ้ มันสองคนกำลังเมามันกับการกดเล่นมือถือโปรแกรแชทคุยกับแฟนต่างโรงเรียน

"ปึก" ผมวางกระเป๋าลงทำให้ไอ้สองคนเงยหน้าขึ้นมามองผม

"ผู้ปกครองมาส่งแล้วเหรอครับ ...ลูกคริสของพ่อเขม" ดูมันทะลึงจริงๆ

"ไอ้โป้งละวะมันไม่มานั่งนี้แล้วใช่มั้ยวะ" ผมถามไอ้สองคนตรงข้ามผม

"ไปแล้วเห็นบอกว่าไปทำธุระหรือว่านัดสาวไว้ก็ไม่รู้เห็นไอ้ปัน ปันมันบอกไอ้โป้งไปแอบซุ้มอยู่แถวลานบ่อยๆสงสัยไอ้โป้งมันแอบปิ้งเด็กม.ต้นแน่ๆ" ไอ้อาร์ทพูดผมหยักไหล่

"กูสงสารไอ้ปันปันวะ มันน่าจะบอกไอ้โป้งไปเลยนะว่ามันนะคิดยังไงกับไอ้โป้งเพราะว่าไม่อย่างนั้นก็ต้องเห็นแบบนี้ไปอีกนาน" ไอ้โจ้พูดผมพยักหน้าเห็นด้วยวะ

"ตำตาตำใจไปอีกนาน" ไอ้โจ้พูด

"เฮ้ย!! เจอกันตอนเข้าแถวนะกรูต้องไปซื้อปากกาที่สหกรณ์วะ" ผมพูดและคว้ากระเป๋าเป้ลูกขึ้นผมต้องไปตามหาแก้ม ผมต้องหาวิธีเอาไฟล์รูปที่แก้มคืนมาให้ได้ ผมเดินผ่านไปโรงอาหารและตรงไปที่ลานสำหรับนักเรียนนักทำการบ้านและคุยกันระหว่างพัก

       จู่ๆสายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้โป้งกับไอ้ปันมันนั่งกับน้องๆห้องม.3 มันคงกำลังม้อน้องกี้อยู่แน่ๆ สาวสวยดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียนผมก็มองไปรอบๆ ผมเห็นแก้มเดินมากับเพื่อนเธอสะพายกระเป๋าเป้อยู่กับตัวเธอ  ผมก็คิดว่าแฟลซไดร์ฟต้องอยู่ในกระเป๋าเป้นั้นแน่ๆ แต่ผมจะเข้าไปเอายังไงดีละ ผมเห็นไอ้พี่กายเดินเข้าไปหาแก้มกระซิบกระซาบอะไรกันก่อนจะเดินออกไปกันทั้งคู่ ผมก็เดินย่องตามไป ทั้งคู่เดินไปทางด้านหลัง

"มีคนบอกว่าเรามีรูปเด็ดๆของไอ้คริสกับครูเขมไม่ใช่เหรอ"

"มีแล้วจะทำไมละพี่กายอยากได้เหรอคะ" แก้มกอดอกถามพี่กาย

"ใช่พี่อยากได้..พี่อยากให้ไอ้คริสมันออกจากโรงเรียน"ไอ้พี่กายพูด

"เพราะอะไรละเพราะว่าพี่คริสเขาเล่นบาสเกตบอลเก่งกว่าพี่ใช่ไหมละ"

"เอามาให้พี่เถอะนะแก้มเพราะยังไงไอ้คริสนะมันก็คงไม่กลับมาหาน้องแก้มสุดสวยอยู่แล้วตอนนี้มันหลงตูดครูอยู่" ไอ้พี่กายพูดผมอยากเข้าไปตะบันหน้ามันมาก

"ไม่..แก้มจะเอาไว้ต่อลองกับพี่คริสคนเดียวเท่านั้นและหนูไม่ได้อยากให้พี่คริสออกหนูอยากให้ครูตุ๊ดนั้นออกไปต่างหาก "

"เสียใจด้วยนะคะพี่กายที่หนูคงช่วยพี่ไม่ได้"แก้มพูดก่อนจะเดินหันหลังออกผมควรจะดีใจดีไหมที่แก้มไม่ยอมให้รูปผมกับครูไปให้ไอ้พี่กายไอ้นี้มันไม่ชอบหน้าผมเพราะว่าผมแย้งตำแหน่งตัวชู้ตมาจากมันและทีมผมก็ทำคะแนนได้ดีกว่าทีมของมันจนได้เป็นทีมประจำโรงเรียนและจังหวัดนี้แหละที่ผู้อำนวยการยังเก็บผมไว้อยู่ ผมยืนรออยู่จนแก้มเดินออกมาจากกลุ่มพี่กาย

"แก้ม" ผมเรียกแก้ม

"พี่คริส..มาหาแก้มเหรอค่ะ"

"ใช่พี่มาหาแก้ม..แก้มพี่ขอละอย่าทำแบบนี้พี่ไม่อยากให้ครูเขมเดือดร้อน ..คืนไฟล์รูปมาให้พี่เถอะนะแก้ม"ผมพยายามพูดจาข้อร้องแก้ม

"ถ้าพี่อยากให้ฉันคืนให้พี่ก็เลิกกับครูเขมซิ ..ให้เขาไปหาชะนีได้ข่าวว่าจะไปหาพ่อแม่ครูลินดาวันนี้ไม่ใช่เหรอ"แก้มพูด

"เธอรู้ได้ยังไง" ผมถาแก้ม

"ทำไมจะไม่รู้ได้ยินครูเขาพูดกันคงเปิดตัวแล้วมั้งแล้วพี่ละ เป็นอะไรเหรอ ผัวครู..." แก้มพูดลอยหน้าลอยตาใส่ผม

"อย่าลามปรามครูแก้ม..พี่ขอไฟล์รูปคืน ..แก้มพี่ไม่เคยคิดกับเราเกินไปกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องนะ"ผมพูดกับแก้ม

"ทำไมละแก้มไม่ดีตรงไหนละ..แก้มไม่สวยเหรอ..แก้มไม่น่ารักเหรอ..พี่ถึงรักแก้มไม่ได้..และแก้มก็ตามจีบมาตั้งปีหนึ่งแล้วนะ" แก้มพูดผมเอามือขึ้นมาจับเอวตัวเอง ผมยอมรับว่าเหนื่อยกับแก้มมากที่ผ่านมาแต่ก็ไม่มากเท่ากับตอนนี้เลยโคตรจะเหนื่อยอธิบายเลย แก้มเป็นคนเอาแต่ใจและมั่นใจตัวเองสูงเพราะว่าหน้าตาที่ดูสวยและน่ารักแต่ความร้ายกาจมันทำให้ไม่ใครกล้าเสี่ยงเข้ามาจีบเธอและเธอเองก็ไม่สนใจใครเอาแต่ตามผมติด

"แก้ม..ผู้ชายนะเขาต้องจีบผู้หญิงหรือคนที่เขาสนใจเท่านั้น ไม่ใช่ให้เธอมาตามจีบพี่แบบนี้..หน้าที่จีบนะเป็นหน้าที่ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงทำ" ผมพูดแก้มยืนกอดอกมองหน้าผม

"พี่ไม่เคยคิดจะรักแก้มถ้าเป็นน้องสาวพี่..พี่จะโอเคมากกว่านะแก้ม" ผมพูดผมมองแววตาใสซื่อแต่มันแฝงไว้ซึ่งความร้ายกาจผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กมัธยมต้นแบบแก้มนี้จะทำแบบนี้ได้ลง

"พี่บีบแก้มเองนะ" แก้มพูดและจะแทรกตัวเดินหนีผมออกไป ผมก็พยายามตามเธอ แต่เธอไม่หยุด

"แก้ม..พี่ขอไฟล์รูปคืน" ผมพูดผมจับที่แขนเธอไว้แก้มก้มลงมองมือผม

"ไม่......จนกว่าพี่จะเป็นแฟนแก้มและพี่ต้องเลิกกับครู.."แก้มพูด

"หยุดอย่าพูดคำนั้น!! อย่าให้พี่เหลืออดกับเธอนะแก้ม!! " ผมชี้หน้าแก้ม ผมบีบต้นแขนของแก้มไว้ผมขบกล้ามจนขึ้นสันนูนนั้นแสดงถึงว่าความอดทนผมกำลังจะหมดไปด้วย

"ทำไมวะในเมื่อเป็นตุ๊ด ..ก็คือตุ๊ด ....มันไม่ควรพูดตรงไหน" เสียงไอ้พี่กาย มันเดินออกมา มันหยักคิ้วให้ผม ผมยิ่งไม่อยากจะเจอหน้ามันอยู่ด้วยแก้มสะบัดมือผมให้หลุดจากแขนเธอ

"ได้ข่าวว่าหลงตูดครูเหรอวะ" ไอ้กายมันพูดยืนเอามือล่วงกระเป๋ามองหน้าผม

"กูไม่อยากมีเรื่องกับมึง" ผมพูดและหันหลังจะเดินออกผมต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้อย่างที่ครูเขมบอกผมไว้ถ้าเลือกเดินทางนี้แล้วมันย่อมจะมีคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย

"ถ้าทางตูดครูคงจะมันละซิท่า" ผมหยุดชะงัก

"กูบอกแล้วไงว่ากูไม่อยากมีเรื่องกับมึงนะไอ้กาย!!!" ผมหันไปประชัญหน้ากับมัน ผมกำลังนับหนึ่ง ผมพยายามจะอดทนอย่างที่ครูเขมบอกผม

"เดี๋ยวก็คงได้หนีตามกันไป...ไปเป็นผัวหรือเมียเขาละ...ดูท่าครู...จะ.."

"ผลั๊ก" ผมตรงปรี่เข้าไปตะบันหน้ามันทันทีหนึ่งหมัดอย่างรวดเร็ว พอมันล้มคว่ำลงไป

"มึงไม่มีสิทธิ์มาว่าครู...ผลั๊ก!!!!"

"มรึงไม่มีสิทธิ์มาว่าคนที่กูรัก...ผลั๊ก!!!"

"ผลั๊ก" ผมโดนใครสักคนเตะเข้าที่ชายโครงเล่นเอาตัวผมงอ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้พี่อั๋น ไอ้นี้มันนักมวยประจำโรงเรียนและมันก็ตามเข้ามาเตะผมอีกทีจนร่างผมลอยไปตามแรงเตะ 

"มึงมาช้าวะไอ้สัสอั๋น"พี่กาย

"กูยิงกระต่ายอยู่" ไอ้พี่อั๋นหันไปบอกพี่กาย

"รุมแม่งเลยสัส..ไอ้โป้งมันแตกหักไปแล้วไม่มีหมาตัวไหนมาช่วยมันแล้ว" ไอ้พี่กายพูดและมันก็ลุกมา ไอ้พี่อั๋นเดินมากระฉากคอเสื้อผมขึ้นและโดนเตะไปผมยังจุดอยู่ มันก็ต่อยผมที่ท้องอีกหนึ่งมัด

"ผลั๊ก"และที่ปากผมอีกหนึ่งหมัดจนหน้าผมสะบัดไปตามแรงและล้มลงไปกองกับพื้น

"จับมันขึ้นมา" ไอ้พี่กายมันสั่งพี่อั๋นและร่างผมก็ถูกจับและล๊อกแขนไว้ และไอ้พี่กายมันก็ตรงเข้ามาหาผมหน้าตามันบอกได้ว่าโหดเลือดเย็นมาเลย

"กูจะเอาให้มึงนอนโรงพยาบาลเลยแหละสัส" ไอ้พี่กายพูดและง้างหมัดจะตะบันหน้าผม ผมเองก็ดิ้นไปในไม่ได้ไอ้พี่อั๋นมันยึดผมไว้ด้วยแขนที่มีพละกำลังเหนือกว่ามันเป็นหนักมวยนิ

"หมับ!!" มีคนมาจับแขนไอ้พี่กายไว้ พอผมกับไอ้พี่กายหันไปมองว่าใคร ?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใครเข้ามาช่วยคริสโตเฟอร์นะให้ทาย 555 ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ  ส่วนคำผิดจะคอยตรวจทานอยู่เรื่อยหากพบจะรีบแก้ไขทันที ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ  รักคนอ่านจัง

จะมาลงครึ้งหลังตอนดึกหน่อยนะคะ เขามีสวีทกันในห้องน้ำเบาๆด้วยนะแต่ไม่NC

[chickygirl]

ค้างมากค่ะค้าง อยากรู้ใครมาช่วยเราเดาว่านายเอกขี่ม้าขาวมาช่วย ครูเขม

[Wut_Sv]

เฮ้ออออ เหนื่อยแทน ชวนกันลาออกไปอยู่กรุงเทพดีกว่ามั้ยเนี่ย ย้ายไปเรียน ไปสอนที่กรุงเทพดีกว่า เขมจะได้อยู่บ้านด้วย

ใครเข้ามาช่วยเนี่ย น่าจะเป็นโป้ง(มั้ง)

มาต่อเร็วๆน้าาาาาา

[yowyow]

โป้งอะป่าวววว

 

[Alice111]

  "ไอ้โป้ง!!" พี่กายถึงกับถลึงตาใส่ไอ้โป้ง ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะเข้าช่วยผม ไอ้โป้งมันก็พยักหน้ากับพี่กายว่ามันเองก่อนที่มือมันจะกระฉากพี่กายถอยหลังออกไปและ

"ผลั๊ก  ผลั๊ก ผลั๊ก"  มันก็ใส่ไปสามหมัดติดจนพี่กายล้มลงไปกองกับพื้นและขึ้นค่อมตัวไอ้พี่กาย ไอ้โป้งมันก็ซัดต่ออีกหลายหมัด 

 "โป้ก!! " ผมก็ใช้หัวโขกไอ้พี่อั๋นมันก็ผงะไปข้างหลังไม่ถึงกลับหงายหลังดีพอหลุดจากที่ไอ้พี่อั๋นมันจับผมไว้ได้ผมก็ถีบมันลงไปกอง และขึ้นไปต่อยหน้ามัน ไอ้โป้งมันกำลังซัดไอ้พี่กายอยู่นัวเลยเรียกได้ว่าผลัดกันขึ้นผลัดกันลง ผมก็ต่อยไอ้พี่อั๋นแต่มันยากหน่อยผมไม่ใช่นักมวยแต่ก็ต่อยไม่ยั้งเหมือนกัน

"หยุด!!..หยุดเดี๋ยวนี้..ครูบอกให้หยุด!!! " เสียงที่ให้ผมต้องหยุดผมง้างหมัดค้างไว้ ผมหันไปมองคนที่บอกให้หยุดนะ คือ ครูเขม 

"ผลั๊ก" เสียงหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าของผมจังหวะที่ผมหันไปมองครูเขม ผมกระเด็นออกไปและไอ้พี่อั๋นมันรีบลุกขึ้นมาจะเข้ามาซ้ำผมอีกแต่

"หมับ" ครูเขมวิ่งเข้าไปจับแขนไอ้พี่อั๋นไว้สายตาครูเขมกับไอ้พี่อั๋นประสานกัน

"ครูบอกให้เธอหยุดแล้วเธอก็ควรจะหยุด!!! เธอเป็นรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ!!"สายตาที่ดุและเอาจริงของครูเขมจ้องมองสายตาที่ดุดันเอาเรื่องของพี่อั๋น

" หรือว่าเป็นนักเลง แต่นักเลงตัวจริงนะพอคู่ต่อสู้หยุดก็ควรจะหยุดไม่ทำร้ายคนตอนทีเผลอนี้มันนิสัยอัธพาลแล้วไม่ใช่นิสัยนักเลง " ครูเขมพูดสายตาครูเขมกับพี่อั๋นไม่ได้ละจากกันเลยส่วนไอ้พี่อั๋นมันคงโกรธมากที่โดนหาว่าเป็นอันธพาล  ไอ้พี่อั๋นมันกำหมัดแน่นมองหน้าครูเขมผมกลัวมันจะต่อยครูเขมผมก็รีบดันตัวให้ลุกขึ้น แต่ครูเขมชี้นิ้วให้ผมอยู่เฉยๆโดยไม่ได้หันหน้ามามองผมสายตายังคงจับจ้องที่สายตาพี่อั๋น

"เธอจะต่อยครูอย่างนั้นเหรออณุพงศ์" ครูเขมถามพี่อั๋น

"เธอทำได้และครูก็จะไม่ต่อยเธอกลับเพราะครูก็คือครู...และครูไม่ทำร้ายลูกศิษย์"

"แต่ถ้าลูกศิษย์จะทำร้ายครูนั้นก็แปลว่าเธอไม่เคยให้ความเคารพคนที่ให้ความรู้ ให้อนาคตเธอแม้แต่น้อย"

"ครูคงเสียใจเพราะคนที่จะต่อยครูดันเป็นนักเรียน!!" ครูเขมพูดเสียงนิ่ง พี่อั๋นมันคลายกำปั่นออกและสะบัดให้ครูเขมปล่อยแขนของเขา ก่อนจะเดินไปหาพี่กาย ยื่นมือให้พี่กายจับและลุกขึ้นสภาพน่วมเยอะอยู่เหมือนกัน

"คริสเกิดอะไรขึ้น" ครูเขมหันมาถามผม

"ตรงไหน...อ้าว!!! นั้นครูเขม..ครูเขมครับเกิดอะไรขึ้นครับเด็กวิ่งไปบอกผมว่านักเรียนมีเรื่องชกต่อยกัน" ครูฝ่ายปกครองวิ่งมาดูเขากวาดสายตามองไปรอบๆผมสี่คน

"ครับ..เด็กนักเรียนต่อยกันแต่ผมก็ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุที่แน่ชัด" ครูเขมพูดเขาหันมามองหน้าผมแวปหนึ่ง

"นายคริสนายอีกแล้วเหรอ" ครูฝ่ายปกครองหันมาทางผมคนแรก

"ครูครับผมเห็นว่าไอ้กายกับไอ้อั๋นนี้มันรุมคริสอยู่นะครับ" ไอ้โป้งหันไปบอกครูฝ่ายปกครองให้ผม

"จริงเหรอ ..นายอาณุภาพ..นายเป็นรุ่นพี่นะถึงนายคริสจะอ่อนกว่านายแค่ปีเดียวก็ตามและนายด้วยอณุพงศ์" ครูฝ่ายปกครองหันไปถามพี่กายเป็นเชิงต่อว่า

"นายคริสต่อยผมก่อน ส่วนอั๋นมันเข้ามาช่วยผมไอ้โป้งนี้มันมาที่หลังนะครูมันไม่ได้เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นสักหน่อย"

"และมันก็มาต่อยผมด้วยนะครูอย่างนี้ครูคิดว่าว่าใครควรจะผิด!!" ไอ้กายมันบอกว่าผมต่อยมันก่อน

"ตกลงยังไงใครเห็นเหตุการณ์อีก" ครูฝ่ายปกครองถามหาพยานคนอื่น ครูเขมมองหน้าผม เขาคงเสียใจอยู่ไม่น้อย

"พี่คริสเขาต่อยพี่กายก่อนคะหนูเห็นค่ะ..หนูอยู่ในเหตุการณ์ค่ะ" แก้มพูดว่าผมต่อยไอ้พี่กายก่อนไอ้พี่กายหันมายิ้มเยอะให้ผม

"พี่กายมันพูดว่าครูเขมผมเลย..ต่อยมันครับครู" ผมพูด

"เธอได้ยินไหมแก้ม" ครูฝ่ายปกครองหันไปถามแก้ม

"ไม่ได้ยินคะ..พี่กายไม่ได้พูดอะไรคะ" แก้มพูด ผมหันไปมองหน้าเธอ แก้มเธอยืนอยู่เธอได้ยินชัดเจนแต่เธอกลับเลือกที่จะโกหก ครูเขมหันมามองหน้าผม

"แต่ไอ้นี้มันรุมคริสอยู่มันก็ผิดและถ้าผมไม่เข้ามาช่วยมันคงอัดน่วมไปแล้วนะครู"ไอ้โป้งช่วยค้านให้ผม ผมโคตรซึ้งในน้ำใจมันเลย ครูฝ่ายปกครองหันมามองครูเขม 

"และไอ้อั๋นมันจะต่อยครูเขม" ไอ้โป้งมันพูดไอ้พี่อั๋นสะบัดหน้าไปมองไอ้โป้งแบบจ้องตาเลย

"จริงเหรอครับครูเขม" ครูฝ่ายปกครองถามครูเขม ครูเขมพยักหน้าว่าจริงๆ

"นายอณุพงค์ครูคงต้องเรียกผู้ปกครองเธออันนี้มันร้ายแรงนะที่เธอจะทำร้ายครู"ครูฝ่ายปกครองพูดพี่อณุพงศ์ก้มหน้าลง ผมรู้ว่าพ่อพี่อณุพงศ์นะโคตรดุเลยเห็นไอ้พี่อั๋นแบบนี้มันโคตรกลัวพ่อมันเลยมันถึงได้ยืนกำหมัดแน่นขนาดนั้น

"ไม่ต้องหรอกครับครูเขาแค่คิดแต่ไม่ได้ทำถือว่าเขายังมีความคิดแยกแยะผิดชอบอยู่..ไม่ต้องเรียกผู้ปกครองหรอกกครับผมว่าเอาแค่เรื่องนักเรียนต่อยตีกันอย่างเดียวก็พอครับ" ครูเขมพูดว่าไม่เอาเรื่องไอ้พี่อั๋น

"ตามใจครูเขมแล้วกัน แต่ฉันจะทำโทษพวกเธอทั้งหมดนี้หน้าเสาธง ส่วนนายคริสโตเฟอร์เรานะต่อยเขาก่อนครูจะทำโทษเธอมากกว่าคนอื่นหน่อยและเธอก็มีคดีหลายครั้งแล้วด้วย" ครูฝ่ายปกครองพูด ไอ้พี่กายมันหันมาแสยะยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกไปกับพี่อั๋น ไอ้โป้งแค่หันมามองผมแวปเดียวและมันก็เดินออกทันทีเช่นกัน

"ครูเขมครับ..ผอ.เรียกครับครู...ตอนนี้เลยท่านมีเรื่องด่วนเลยนะครับ" ผมหันไปมองครูเขม ครูเขมพยักหน้าก่อนจะรีบเดินออกเช่นกัน ผมก็เดินตามออกไปผมเดินตามหลังแก้ม

"แก้ม" ผมกระฉากเสียงเรียกชื่อแก้มเธอหยุดชะงักเท้าไว้กับที่

"ทำไมเธอไม่บอกความจริงว่าไอ้กายมันพูดอะไรกับพี่ว่ามันว่าครูเขมและนั้นพี่ถึงได้ต่อยมัน ทำไมเธอต้องโกหกว่าเธอไม่ได้ยิน..แก้ม!!" ผมถามแก้มด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกลี้ยวเพราะว่าเธอเลือกที่จะโกหก

"ทำไมต้องพูด..พูดให้ครูเขมเขาเห็นว่าพี่รักเขามากนะเหรอ  เพราะพี่รักมากจนกระทั้งที่ยอมเจ็บตัวอย่างนั้นนะหรอ....แก้มไม่ทำหรอก" แก้มพูดก่อนจะเดินออกเช่นกัน ผมก็เดินพาตัวเองไปห้องน้ำชายปากก็เจ็บ แฟลซไดร์ฟก็ไม่ได้ ครูเขมก็คงจะโกรธผมและนี้ผู้อำนวยการก็เรียกครูเขมด่วนอีกมีเรื่องอะไรหรือเปล่านะผมกลัวไปหมดทุกอย่างเลยตอนนี้แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ยิ่งโมโหตัวเองเข้าไปใหญ่ 

         ผมเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อจะไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ผมเห็นไอ้โป้งมันยืนเปิดก๊อกน้ำล้างหน้าอยู่  ซึ่งมันอยู่ด้านหน้าของห้องน้้ำชาย ผมยืนมองไอ้โป้งมันผมไม่คิดว่ามันจะเข้าไปช่วยผม มันทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ได้เลิกเป็นเพื่อนกับผมจริงๆหรอก ผมเชื่อว่าห้าปีนะมีค่ามากพอไอ้โป้งมันเงยหน้าขึ้นมาพอมันเห็นว่าผมยืนมองมันอยู่ มันก็หันทำท่าจะเดินออก ไอ้ปัน ปันมันก็ยืนอยู่ด้วยม้นหันมามองผมหยักคิ้วให้ผม

"โป้ง..กูขอบใจวะ.ขอบใจที่มึงช่วยกู มรึงยังเป็นเพื่อนกูใช่ไหมโป้ง" ผมพูดผมถามไอ้โป้ง มันได้ยินมันก็หยุดนิ่งแต่ไม่หันมามองผม

"โป้ง..มึงเพื่อนกูนะ ....คนที่กูอยากให้เข้าใจกูมากที่สุดคือมึงนะโป้งเพราะมึงเป็นเพื่อนที่กูรักมาก รักมากจริงๆโป้ง"

"แต่กูผิดตรงไหนวะที่กูมีความรักแบบนี้โป้ง!!..กูผิดตรงไหนวะที่กูรักคนที่เขาหวังดีกับกูมากแบบที่กูไม่เคยมีโป้ง!และมันก็เป็นรักที่กูโหยหามาตลอดมึงก็รู้ดีโป้ง"ผมพูด

"กูไม่ควรรักเขาเหรอวะโป้ง"เสียงผมอ่อยลง

"  มึงเป็นเพื่อนคนเดียวที่กูมีตลอดเวลาที่กูเข้ามาเรียนที่นี้โป้ง! " ผมพูดไอ้โป้งมันหันมามองหน้าผมและมันก็หยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกงมัน ก่อนจะโยนมาให้ผม พอผมรับสิ่งนันไว้มัน มันคือแฟลซไดร์ฟ

"คราวหน้าก็อย่าเลือกไปพล้อดรักให้ชะนีมันถ่ายมึงมาอีกละ" ไอ้โป้งมันมาพูดและมันก็เดินออกไป มันไปเอาสิ่งนี้คืนมาให้ผมจากแก้ม ผมจำได้มันเป็นของแก้ม ไอ้ปัน ปันมันยกไหล่สูงและหยักคิ้วให้ผม

"มันเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจวะ.... คนเชี้ยอะไรก็ไม่รู้แม่งหล่อทั้งภายนอกภายใน..โคตรรักเลยอะ" ไอ้ปัน ปัน มันพูดมันยิ้มให้ผมก่อนจะรีบเดินตามไอ้โป้งไปเช่นกัน ผมก็อ้าปากค้าง!! ไอ้ตรงโคตรรักของมันนี้แหละ

"ไอ้คริสสสสส" ไอ้โจ้กับไอ้อาร์ทมันวิ่งมาหาผม

"ใครฟัดมึงวะน่วมเลยสาด!! ....ไอ้พระเอกของกู"ไอ้อาร์ทมันวิ่งมาจับผมสำรวจตามตัวผม

"ทำไมมรึงสองคนไม่มาตอนที่ใครเขาหามกรูไปโรงพยาบาลแล้วละวะ" ผมหันไปถามไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้

"โธ่!!!  พ่อยอดขมองอิ่มของครูเขม..."ไอ้อาร์ทผมสะบัดหน้ามามองไอ้อาร์ท

"ว่าแต่ใครทำมึงวะ"ไอ้โจ้ถามผม

"ไอ้กายกับไอ้อั๋น" ผมบอกพวกมัน พวกมันส่ายหัวเพราะมันรู้ดีว่าพวกนี้คอยหาเรื่องผมตลอดทั้งที่ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่องกับมันหรอกมันเส้นใหญ่

"พวกกูได้ยินมาว่าไอ้โป้งไปคุยกับไอ้พี่กายมาว่าให้เลิกวะ..ที่จริงมันไม่ได้ทิ้งมึงหรอกวะไอ้คริส ไอ้โป้งมันคงแค่ช๊อกนะแต่ก่อนมรึงไม่ใช่เกย์นี้หว่า..มันเลยรับไม่ได้ไปชั่วขณะ" ไอ้โจ้มันพูดผมพยักหน้าคงต้องให้เวลามันหน่อย

"กูน่าจะเดินมากับมึงวะ"ไอ้โจ้พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนมันรู้สึกผิด และผมก็ยกมือช่างแม่งมันเถอะ 

"ครูเขม!!!" ไอ้สองตัวนั้นร้องเรียกชื่อใครบางคนจากด้านหลังผม ผมก็กำลังจะหันไปมองแต่ต้นแขนของผมถูกจับและดันลากให้ผมเข้าไปในห้องน้ำชายอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว พอผมหันมาอีกทีครูเขมก็ยืนตรงหน้าผมแล้ว

"ทำไมเราทำแบบนี้ละคริส..ทำไมถึงไปต่อยกับพวกนั้นมันคุ้มกันมั้ยคริสดีนะที่นายโป้งช่วยพูดให้ไม่อย่างนั้นเราจะโดนภาคทัณฑ์หรือไม่ก็อาจจะ" ครูเขมถามผม ผมก้มหน้าลงสำนึกผิดอะ

"โดนไล่ออกครู" ผมพูด

"แต่ไอ้กายมันว่าครูผมทนไม่ได้ ...ผมรู้ว่าผมต้องอดทนกับสิ่งที่จะเข้ามาในเมื่อผมเลือกทางนี้แล้วครู"

"มันไม่ชอบหน้าผม ผมรู้แต่ที่ทำให้ผมต้องต่อยมันก็คือมันเอาคนที่ผมรักและเคารพมาพูดจาดูถูกผมทนไม่ได้"ผมพูด ผมมองหน้าครูเขม ครูเขมก็มองเข้ามาในแววตาสีฟ้าคู่นั้น ผมไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์แล้ว

"ถ้าครูไม่ใช่คนที่ผมรักผมคงไม่เดือดดานได้ขนาดนั้น" ผมพูด สายตาครูเขมดูซอร์ฟลง

"ฟู่!!" ครูเขมยืนยกมือขึ้นเท้าเอว ครูเขมก้มหน้าลงมองพื้นและพ่นลมออกมาทางปาก ก่อนที่ครูเขมจะเงยหน้าขึ้นมายกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ

"ผู้อำนวยการเรียกพี่เขมเรื่องคริสหรือเปล่า"  ผมมองจ้องหน้าครูผมถามด้วยน้ำเสียงที่กังวลและเป็นหวง ครูเขมส่ายหัวเบาๆก่อนจะมีรอยนิ้มเปื้อนขึ้นบนใบหน้าหล่อๆนั้น 

"ไม่ใช่หรอก!...ผู้อำนวยการเรียกครูไปพบจะส่งครูไปอบรมหนึ่งอาทิตย์เกี่ยวกับการเตรียมตัวเข้าสู้ AEC " ครูเขมพูดผมขมวดคิ้วเลยทันที หนึ่งอาทิตย์เลยเหรอ

"แค่อาทิตย์เดียวเอง...ดูทำหน้าเข้าซิ " ครูเขมเลิกคิ้วสูงมองผมใครบอกแค่อาทิตย์ละตั้งหนึ่งอาทิตย์ต่างหาก

"เงยหน้าขึ้นซิ..ปากแตกเลยเนี๊๊ยะหึ! " ครูเขมพูดก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวนั้นดันคางผมให้ผมเงยหน้าผมขึ้นและหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดที่มุมปากของผมเบาๆ

"อู้ยยย..พี่เขมเบาๆ..เจ็บอะ " ผมร้องทันทีที่ผ้าเช็ดหน้าแตะโดนเข้าที่มุมปากของผมที่เพิ่งจะโดนต่อยมาสดๆร้อนๆ

"ไม่ต้องร้องเลยที่เมื่อกี่ยังซัดกันไม่เห็นจะกลัวเจ็บตรงไหนเลย..พ่อพระเอกนักบู้" พี่เขมเหล่สายตามามองผมก่อนจะหยิบหลอดยาขึ้นมาและบีบยาป้ายลงที่นิ้วเรียวๆก่อนจะแตะลงที่มุมปากของผมอย่างเบามือ

"ก็ตอนนั้นมันเลือดมันขึ้นหน้าอะ..ผมรู้ว่าผมควรจะระงับมันให้ได้พี่เขม..พี่เขมโกรธผมมั้ย"ผมถามครูเขม สายตาผมอ้อนวอน ผมไม่อยากให้พี่เขมโกรธผมเลยอะ  ผมมองหน้าพี่เขมว่าผมรู้สึกเสียใจจริงๆ พี่เขมมองหน้าผมเอาลิ้นมาแตะลิมฝีปากบนแบบคิดหนัก

"โกรธไม่ลงอะ ....จะให้ทำยังไงได้ละพี่ดันมีแฟนเกรียน..นี้หลวมตัวไปได้ยังไงก็ไม่รู้..และพี่ก็คงถอนตัวไม่ได้แล้วด้วย"ครูเขมพูดและยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มที่มุมปากตอบ

"เพราะว่าพี่เขมรักผมไง...ถึงจะเกรียนก็รักจริงหวังแต่งนะ...แต่ก็อยากจะฟันก่อนแต่ง" ผมพูดและหยักคิ้วเท่ๆให้ครูเขม

"โอ้ยย!!! ..พี่เขมเจ็บ" พี่เขมจิมขอบผ้าเช็ดที่มุมปากผมแรงๆแบบตั้งใจ

"หึ!!" คนแกล้งผมยืนหัวเราะในลำคอ

"โดนตรงไหนอีก...พี่จะได้ทายาให้ " พี่เขมถามผม ผมก็ถลกชายเสื้อขึ้นให้ดูที่หน้าท้องโดนไปสองหรือสามหมัดก็ไม่รู้และไหนจะเท้าไอ้พี่อั๋นอีกมันเตะผมเหมือนผมเป็นกระสอบทรายเลยไอ้บ้าเอ้ย!!  ครูเขมก็ย่อตัวลงและป้ายยาที่นิ้วมือเรียวยาวนั้นของเขาและก็ค่อยๆบรรจงทาลงที่ตรงท้องน้อยของผม เขาแตะมันลงไปเบาๆ

"อะ...ซี้ด..." ผมก็สะดุ้งตามที่นิ้วสัมผัส

"หึๆ" ครูเขมเงยหน้าขึ้นชำเลืองตามองผม เขายิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ นี้แค่นิ้วเรียวนั้นแตะ มันยังทำให้ผมเคลิ้มได้เหมือนกัน

"เว้ยยย!!!! " ผมสองคนหันไปมองไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้ มันเข้ามาทำไมตอนนี้และท่าย่อตัวของครูเขมมันก็ยิ่งเหมือนกับครูกำลังทำตรงนั้นให้ผมอยู่ ไอ้สองตัวนั้นรีบเอามือขึ้นมาปิดหน้า

"จะปิดตาทำไมแค่ทายา!!! " ผมกับพี่เขมพูดออกมาพร้อมก้น ไอ้สองตัวนั้นก็ค่อยๆเปิดมือและชำเลืองตามองผมกับครูเขม ครูเขมลุกขึ้นยืนและเก็บหลอดยาใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนของผม

"แค่ทายาจริงๆด้วย...ท่ามันให้มากเลยอะ...เป็นพวกจินตนาการเยอะ เนอะอาร์ทเนอะ" ไอ้โจ้พูดมันยืนเกาหัว

"กูยังไม่ได้จินเชี้ยอะไรเลยมึงคนเดียวและไอ้โจ้" ไอ้อาร์ทหันไปพูดและตบหัวไอ้โจ้ไปหนึ่งที

"อ๊อดดังเข้าแถวแล้วอะครับครู...คริสไปเข้าแถวเถอะวะ.." ไอ้อาร์ทพูด ผมกับครูเขมพยักหน้าพร้อมกันและรีบหยัดชายเสื้อนักเรียนเข้าในกางเกงนักเรียนแบบลวกๆ ครูเขมก้มลงมองก่อนจะหัามาจับส่วนที่ยังไม่เรียบร้อยและใช้นิ้วเรียวดันลงไปให้ผม

"ตอนเที่ยงทาอีกรอบนะ...พี่ไปก่อนนะ..แล้วพี่จะส่งข้อความหาเรานะคริส..อย่าไปซ่าอีกละ..พี่เป็นห่วง" ครูเขมพูดก่อนจะเดินแทรกตัวผ่านไอ้โจ้และไอ้อาร์ทออกไป ผมเดินกลับออกไปเพื่อไปรอเข้าแถว ผมใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ตอนที่พี่เขมทายาให้มันทำให้ผมยิ้มทั้งที่เจ็บนั้นแหละ

"พี่คริส!! " เสียงแก้มดูเธอจะโมโหผมมาก ผมหันไปมองหน้าเธอว่ามีอะไรอีก ไอ้โจ้และไอ้อาร์ททำท่าขนลุกก่อนจะโบกมือผมไปเข้าแถวที่ชั้นเรียนของมัน

"มีอะไรอีกละแก้ม" ผมถามแก้มด้วยความรำคาญ

"พี่ให้พี่โป้งกับพี่ปัน มาเอาแฟลซไดร์ฟแก้มไปใช่มั้ย" แก้มเธอถามผมสีหน้าบอกได้ว่าเธอโกรธมากแต่ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เธอ

"พี่ไม่รู้ว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไรนะแก้มแต่พี่จะบอกว่าพี่ไม่แคร์แล้วเธออยากทำอะไรก็ทำก็ดีนะ"

"อย่างมากพี่ก็แค่ออก ..ไม่ถูกไล่ออกก็คงลาออกเองและพี่ก็ไม่ต้องเห็นหน้าเธออีกพี่เบื่อที่จะต้องมาเล่นสงครามประสาทกับเธอ..เธอเป็นผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่อง...ไม่แปลกใจเลยทำไมผู้ชายทั้งโรงเรียนไม่จีบเธอสักคน...แก้ม" ผมพูดและรีบเดินแทรกไปกับกลุ่มนักเรียนคนอื่นๆและเข้าไปเข้าแถวชั้นของตัวเอง ผมหันไปมองไอ้โป้งมันยืนอยู่กับไอ้ปัน ปันมันหยอกล้อเล่นกัน ไอ้โป้งมันหันมาชำเลืองตามอผมและหันกลับไปหยอกเล่นกับไอ้ปัน ปันต่อ ส่วนไอ้อาร์ทกับไอ้โจ้มันยืนมองไอ้โป้งหยอกกับไอ้ปัน ปัน มันสองคนทำท่าขนลุกให้ผมดูด้วยผมเลยส่งนิ้วกลางให้เป็นคำตอบกลับไป   
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ครูเขมชาติ

        ผมนั่งตรวจสมุดการบ้านเด็กนักเรียนต่อหลังจากหมดคาบสอนที่หมดคาบ ผมกะจะนั่งตรวจให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่ผมจะต้องกลับไปอาบน้ำและแต่งตัว ครูลินดาเธออ้อนวอนขอร้องผมอีกครั้งว่าอยากให้เธอช่วยผมจริงๆเธอมีเหตุผลแต่เธอยังบอกผมไม่ได้ว่าทำไม เธอถึงไม่อยากแต่งงานกับคนที่ป้าของเธอแนะนำให้และเขาก็แอบชอบครูลินดามาตั้งแต่สมัยที่ครูยังเรียนมหาวิทยาลัยครูอยู่เลย

"ครูเขมคะ" ผมสะดุ้งเพราะเพราะว่ามีมือมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆ เป็นครูถาวร

"ตกใจขนาดนั้นเลยค่ะครู" ครูถาวรถามผม

"ครูถาวรมีอะไรหรือเปล่าครับ"

"ไม่มีหรอกค่ะเห็นครูนั่งอยู่และเก่งได้ยินข่าวว่าครูเกือบโดนนักเรียนต่อยเอาเหรอคะ" ครูถาวรถามผม

"ใช่ครับ..โชคดีที่ยังไม่โดนนะครับ" ผมพูดขำ ขำ

"วันนี้ครูจะไปทานข้าวกับครอบครัวของครูลินดาหรือเปล่าคะครูเขม" ครูถาวรถามผม ผมเงยหน้าขึ้นมองว่าทำไมครูถาวรถึงรู้เรื่องนี้  เธอทำสีหน้ากะอักกะอ่วนใจ ผมมองหน้าเธอเหมือนเธอมีบ้างสิ่งอยากจะบอกผม

"ครูลินดาบอกเก่งนะคะว่าให้ครูเขมช่วย..ครูเขมคงลำบากใจใช่ไหมคะ"

"เออ.." ผมก็อ้าปากพูดไม่ออก

"เก่งทราบเรื่องครูกับนายคริสโตเฟอร์จากครูลินดานะคะ..เก่งเข้าใจคะว่ามันยาก..และยิ่งเป็นรักที่สังคมไม่ค่อยยอมรับยิ่งยากต่อให้รักมากแค่ไหนปัญหามันก็เยอะกว่าความรักผู้หญิงผู้ชายทั่วไป" คุณเก่งพูดผมก็พยักหน้าเบาๆ แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเจตนารมณ์ของครูถาวรอยู่ดี

"แต่เก่งก็ขอบคุณนะคะครู...ลินดาเป็นเพื่อนของเก่งเป็นครูรุ่นน้องของเก่งนะคะเรารู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยครูแล้วคะ" ครูถาวรพูด ผมพยักหน้าครับแปลกๆเนอะผมก็ยิ้มๆแหยๆ

"ถ้าอย่างนั้นเก่งไปสอนเด็กก่อนคะอีกคาบเดียวก็หมดแล้วเป็นครูนี้เหนื่อยสอนและต้องมาเหนื่อยปราบนักเรียนเกรียนอีก" พอพูดถึงเด็กเกรียนผมก็อดอมยิ้มไม่ได้

"งานหนักกว่าไปแบกห้ามซะอีกนะคะครู...แต่ทำยังไงได้เราตั้งใจที่จะเป็นผู้ทำหน้าที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้แล้วนี้ค่ะคงต้องทำต่อไป "ครูถาวรพูดก่อนจะหยิบหนังสือและเดินออกไป ทิ้งความไม่เข้าใจไว้ที่ผมเยอะเลย  ผมก็เก็บสมุดหนังสือเข้าทีผมต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หยิบมือถือมาโทรหาคริสโตเฟอร์ก่อน

           ตอนเที่ยงผมทานข้าวด้วยแป๊ปเดียวเพราะว่าต้องเข้าประชุมครูเรื่องจะเปิดการแข่งขันวิชาการที่โรงเรียน เป็นการแข่งขันนักเรียนในเขตเขาให้ครูคัดสรรหาคนที่จะเป็นตัวแทนและผู้อำนวยการให้ผมเป็นคนหาคนที่จะมาตอบปัญหาภาษาอังกฤษ ผมคิดไว้ว่าจะให้คริสโตเฟอร์ลง

"ครับที่รัก" คริสโตเฟอร์กดรับสายผม
"อยู่ไหนครับพี่จะกลับไปบ้านพักแล้วพี่จะได้.."
"อาบน้ำและก็ออกไปเลยใช่ไหมอะพี่เขม"
"คริส!! อย่าทำแบบนี้ซิ"
"พี่เขมผมจะออกไปกับพวกไอ้โจ้และไอ้อาร์ทได้ไหมอะ..ผมไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว.ผมไม่สบายใจอะ"
"ได้ซิ...และเราจะไปยังไง"ผมถามคริส
"ไปรถไอ้อาร์ทอะพี่เขม..เสร็จแล้วพี่ไปรับผมได้ไหมอะ"
"ทำไมจะไม่ได้ละคริสเป็นแฟนพี่นะ
" ถ้าอย่างนั้นพี่ขับรถไปรับเราหลังจากทานอาหารเสร็จ"
"ครับพี่เขม..พี่เขมผมอยู่ที่สนามบาสเกตบอลอยู่เลยอะพี่จะไปอาบน้ำเลยก็ได้นะและวันนี้พี่ไม่ต้องสั่งข้าวให้ผมหรอกผมไปทานกับไอ้สองตัวนี้ได้"
"โอเค...พี่จะรีบกลับนะคริส...เพราะว่าคืนนี้มันคืนของพี่.วันนี้เป็นวันคู่"
"ที่อย่างนี้ละจำแม่นมากที่คืนของผมพี่ทำเป็นลืม"
"ใครจะไปจำวันที่ตัวเองจะโดนกดถ้าพี่กดเราซิพี่จะรีบเมมไว้เลยและนี้พี่ก็ตั้งเตือนด้วยนะ" ผมพูดก็ยังมีแอบทะลึ้งกันบ่อยๆ ก็ดันมีแฟนเด็กเกรียนก็ต้องเกรียนตามเด็ก
"คริสไปแล้วอย่าไปมีเรื่องนะคริสพี่เป็นห่วงเรามากนะ" ผมบอกกับคริส
"ครับที่รัก" คริสโตเฟอร์
"พี่เขม...อย่ากลับช้านะ...ตู้เย็นเริ่มสกปรกแล้วอ่ะ" ผมจะว่างก็ว่างไม่ได้เล่นสปอยมาขนาดนี้
"จริงเหรอ!!..ถ้าอย่างนี้พี่คงต้องขอตัวกลับเร็วหน่อยบอกว่าจะรีบกลับไปล้างตู้เย็น ตู้เย็นสุดที่รักของพี่ดีไหม" ผมพูด
"โว้ยยย...ไอ้คริสกูรอลูกบาสอยู่มึงจะเขินก็ไปเขินนอกสนามไอ้เชี้ย!! "เสียงตะโกนจากเพื่อนๆ
"แค่นี้นะพี่เขม...คริสรักพี่นะ..รักมากด้วย"
"พี่ก็รักคริสนะรักมากเหมือนกัน"ผมพูดและกดวางสายใจหายใจก็ไม่อยากไปแต่รับปากไปแล้วนิ  ผมหันไปมองนาฬิกาต้องรีบไปแล้วตอนนี้นักเรียนและครูบางท่านก็ทยอยกลับบ้านกันเพราะว่าเป็นวันศุกร์แต่ว่าผมต้องอยู่เวรโรงเรียนวันเสาร์ ระหว่างที่ผมเดินมาที่รถ ผมเห็นแก้มยืนอยู่ตรงรถของผม ผมก็ฝืนยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปมองเธอ

"ว่าไงแก้มมีอะไรให้ครูช่วเหรอ"

"มีค่ะ..ช่วยออกไปจากชีวิตพี่คริสของหนูสักทีได้ไหมคะครู"

"หึ?...พี่คริสของหนูเหรอ" ผมถามย้อนคำถามเธอ

"ก็ใช่นะซิคะพี่คริสของหนู" เธอย่ำกับผม ผมพยักหน้าหัวเราะในลำคอ

"ครูจะทำให้พี่คริสถูกไล่ออก เรียนไม่จบ หรือว่าครูจะเป็นคนหาเลี้ยงเขาเองละคะ ครูถึงได้ทำแบบนั้น..ครูคงใช้เงินเยอะนะคะ"

"แก้ม ความรักไม่ได้ซื้อมาด้วยเงินนะแก้ม มันต้องมาจากใจเท่านั้นแก้ม " ผมพูด

"คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ก็ต้องเรารักกันนะแก้ม" ผมพูดเธอ แก้มยืนเบ้ปากใส่ผมทันทีแถมชักสีหน้าไม่อยากฟัง

"รักแค่ฝ่ายเดียวก็อยู่กันไม่ยืด ต้องทั้งสองคนรักกัน" ผมพูดเธอยืนกำมือแน่นผมคงพูดได้แทงใจดำเธอทีเดียวแต่ผมก็ต้องพูด คริสโตเฟอร์ไม่ได้รักเธอแต่ที่ผ่านมาผมไม่รู้ตื่นลึกหน้าบางทำไมคริสโตเฟอร์ถึงเหมือนให้ความหวังเธอ

"ไม่จริงอะ!! พี่คริสเขาไม่ได้เป็น...เป็น"

"เป็นอะไรเหรอ"

"แบบครู!!!"

"ครูก็ไม่รู้จะอธิบายกับเธอยังไงนะแก้มเพราะว่าเธอไม่ยอมเปิดใจรับฟังอะไรเลยดังนั้นไม่ว่าครูจะพูดอะไรหรือจะอธิบายอะไรเธอก็คงต้อต้านมัน"

"ก็เพราะว่าหนูรักพี่คริสไงคะ หนูถึงพยายามปกป้องคนรักตัวเอง" ผมก็ยืนคิดนะ

"แน่ใจนะว่าเธอปกป้องครูว่าดูเหมือนกีดกันมากว่านะมันละความหมายกันเลยนะ" ผมพูดแก้มสะบัดหน้ามามองผม

"ปกป้องค่ะ ปกป้องเพราะว่าหนู....รักพี่คริสมากคะ"

"แก้มที่เธอบอกว่าเธอรักเขาแต่ดูจากการกระทำแล้วนะ ครูว่าเธอรักตัวเอง เพราะว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นะมันคือการทำร้ายเขา คนที่เธอบอกว่าเธอรักเขา "

"และเธอเองก็ยังไม่รู้จักความรักดีพอนะแก้ม แต่เธอยังมีเวลาเรียนรู้มันอีกเยอะ

"ทำไมหนูจะไม่เข้าใจถึงจะยังไม่สิบห้าแต่ก็ใกล้แล้ว"

"อืมม..ความรักไม่เกี่ยวกับอายุนะ ไม่จำเป็นต้องอายุมากหรอกถึงจะเข้าใจแต่ควรจะเรียนรู้มันอย่างถูกต้องนะ"ผมยืนพยายามอธิบายดูท่าเธอจะไม่ยอมฟังอะไรเลย

"แก้มครูต้องไปธุระแล้วนะ" ผมพูดน้ำเสียงเรียบๆ

"หนูจะบอกเรื่องนี้กับผู้อำนวยการครูก็ต้องออกไปเหมือนครูมิ้ง" แก้มพูดแต่ว่าผมต้องไปแล้วเดี๋ยวจะสาย ผมเข้าไปนั่งในรถและขับรถออกแก้มยืนมองผมกำมือแน่นความรักวัยรุ่นรุนแรงจริงๆ

           ผมรีบขับไปที่บ้านพักเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อตามแบบของผม เสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใส่กับกางเกงยืนเกือบฟิตและรองเท้าหนังหัวตัดคู่โปรดของผม และผมก็รีบขับรถออกไปก่อนจะผ่านพ่นสนามบาสผมเหลือบตามองไปที่คริสโตเฟอร์เขายังเล่นบาสเกตบอลกับพวกโจ้และอาร์ทและเพื่อนรุ่นน้องไม่มีโป้งและปัน ปัน  ผมเห็นเขาหัวเราะสนุกกับเพื่อนๆแต่มันเหมือนแฝงไว้ซึ่งบางสิ่ง ผมก็ตัดสินใจขับรถออกไปทางประตูทางออกทันทีจะได้รีบทานและรีบกลับไม่อยากกลับดึกเป็นหวงคริสโตเฟอร์ยังไงก็ไม่รู้ 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พรุ่งนี้จะมาลงต่อ เขมจะได้รู้ความจริงว่าทำไมครูลินดาอยากให้ครูเขมช่วย
สปอยด์ ครูเขมต้องเพ่นออกจากร้านอาหารทันทีเพราะว่าคริส!! เกิดอะไรขึ้นมารอติดตามพรุ่งนี้นะ
ขอบคุณทุกกำลังใจด้วยนะคะ หากมีคำผิดขออภัยด้วยนะคะ 
  รักคนอ่านจัง

[yowyow]

 

[Billie]

 

[GuoJeng]

อ่านจบค้าง อ่านสปอยยิ่งค้างไปใหญ่คับ คริสต้องมีเรื่องแน่ๆเลย
      น้องแก้มนี่เข้าขั้นเด็กใกล้จะใจแตกล่ะ แต่ยังสอนให้กลับมาดีได้นะ เพราะยังไม่ถึงขั้นกู่ไม่กลับ แค่ไม่มีใครมาจีบเอง
   รออ่านตอนต่อไปนะคับ

[chickygirl]

ค้างมาก ครูเขมจะไปช่วยครูลินดาทำไม????????   
ขัดใจเพราะเราคือ ทีมคริส!!!!!!!!
มาต่อไวไวอยากรู้ว่าอะไรคือเหตุผลของครูลินดา
ถ้าไม่เข้าหูนะมี   

[PFlove]

มาอ่านยาวเลย

ความรักของทั้งคู่มีอุปสรรค์เยอะจัง อ่านแล้วรู้สึกชอบมากพระเอกนายเอก ไม่อ่อนแอ ดี 
อ่านแล้วเกลียดแก้มมาก หนูนี้ใจแตกตั้งแต่ยังไม่สิบห้าเลยนะ
อ่านแล้วไม่ชอบครูลินดาเธอมีแผนการอะไรอยู่

โป้งนี้ตอนแรกก็แอบไม่ปลื้มตรงที่รังเกียจเพื่อนแต่พอตนนี้โป้งเป็นอัศวินมาช่วยเท่มากของให้ปัน ปัน กินโป้งเร็วด้วยเถอะจะได้เลิกไม่ชอบเกย์ ฮาๆ

สนุก สนุกมาก