จบแบบเสมอภาคกันทุกฝ่าย ไม่มีใครได้น้ำหยดไป
และเป็นน้ำหยดเอง ..... ที่เลือกจะเป็นฝ่ายไป
มันดูเหมือนจะจบแบบ bad end แต่เราคิดว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
เพราะความรู้สึกของน้ำหยดยังครึ่งๆกลางๆอยู่ แม้หมูจะกระทำเรื่องแบบนั้นไป อาจจะกลัวและหวาดระแวง
แต่รักก็ยังคงมีอยู่ ส่วนกับพี่ต้นไม้ มันเป็นความสงสารและความผูกพันธ์ที่ก่อเกิดกับทั้งสองคน
อาจจะมี ที่สักวันหนึ่ง น้ำอาจจะรักพี่ต้นไม้ได้จริงๆ แต่ก็คงยังไม่ลืมหมู
และหมูก็ยังรักน้ำไม่เปลี่ยนแปลง ....... ยังแอบสงสารติ๊กเบาๆ รักเพื่อน....แต่ก็ได้แค่เพื่อนรักเท่านั้น
เฮ้อออ แม้จะไม่อยากให้จบแบบน้ำตายก็เหอะ
และจากเป็น เราว่ามันทรมาณน้อยกว่าจากตายนะ
ในขณะที่จากเป็น เราก็ยังรู้ว่าคนๆนั้นยังอยู่ ในสักที่หนึ่ง ..... แต่จากตาย พูดอะไรก็ไม่ได้ ไปหาก็ไม่ได้
(นอกจากตายตามกับไป = =) แต่ก็ยังดี ที่น้ำหยดจะยังคงอยู่ในจิตใจของทุกคนตลอดไป ให้รู้ว่าคนๆนี้ เคยเป็นคนที่เรารักนะ
เคยใช้เวลาดีๆร่วมกันนะ แม้จะเศร้า แต่ก็เป็นเศร้าที่งดงาม เปี่ยมด้วยรักและความทรงจำ
ขอบคุณคนแต่ง ที่สรรค์สร้างเรื่องดีๆเช่นนี้ให้ได้อ่านกันนะคะ
รักเรื่องที่สุดๆ บวกเป็ดตลอดกาลลลล