*Special 3*
By moggy
-----------------------
พี่ยูมีแพลนว่าจะพาไปเที่ยวหลังสอบเสร็จ จังหวัดที่ออกคือ ‘ลำปาง’ บ้านผมเองครับ - -* อีก 3 วันเราจะออกเดินทางกันครับ แต่วันนี้พี่ยูบอกจะพาผมมาทำธุระก่อน พี่ยูขับรถมาทางชานเมืองแล้วเลี้ยวเข้าซอยหนึ่ง พอเข้ามาแล้ว รู้สึกผมเหมือนอยู่ผิดที่ผิดทาง บ้านแต่ละหลังใหญ่มาก น่าจะแพงน่าดูเชียว
“พี่ยู จะไปไหนอ่ะ” ผมหันไปถามคนขับรถข้างๆ
“ถึงแล้ว เดี๋ยวก็รู้”
ผมก็ไม่เซ้าซี้อะไรอีก ได้แต่มองวิวข้างทางไปเรื่อยๆ รถแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง พอประตูเปิดพี่ยูก็ขับเข้าไปทันที
“ถึงแล้ว ลงกัน” หลังจากจอดรถเรียบร้อย พี่ยูก็ชวนลงจากรถ
พอเดินเข้าประตูบ้านมา ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาหา
“ขนมชั้น” หืม - -? ผมกำลังงงๆ อยู่ว่าที่นี่ที่ไหน แล้วใครหว่า?
“แม่พี่น่ะ”
“สวัสดีครับ คุณป้า” ผมยกมือไหว้แทบจะทันที พี่ยูนะพี่ยู ไม่บอกกันก่อนเลย ผมเลยเขวี้ยงค้อนไปที
“เรียกแม่ก็ได้จ่ะ”
“ครับคุณแม่”
“น่ารักจังเลย” คุณแม่ชม ผมจึงยิ้มรับ
“แม่ ผมก็มานะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นแทรก
“เห็นแล้วย่ะ” แล้วคุณแม่ก็หันมาสนใจผมต่อ
“ไปนั่งกัน” พี่ยูเดินไปก่อนเลย ปล่อยผมไว้กับคุณแม่
“ไปจ้ะ หนูชั้น”
“ครับ”
ในห้องนั่งเล่นมีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“พ่อพี่” พี่ยูเอ่ยแนะนำผู้ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีครับ คุณลุง”
“…” พ่อพี่ยูนิ่ง แค่จ้องผมเท่านั้น ผมทำอะไรผิดหรือเปล่านะ
“เรียกพ่อเลยลูก” คุณแม่กระซิบที่ข้างหู
“สวัสดีครับ คุณพ่อ” ผมลองพูดอีกครั้ง
“อืม...นั่งสิ” คุณพ่อมีปฏิกิริยาโต้ตอบเล็กน้อย
“ครับ” พี่ยูจับมือผมนั่งข้างพี่ยู
“นี่ ขนมชั้นครับ น่าจะรู้จักกันดีแล้ว” พี่ยูเอ่ยแนะนำผม อยู่ๆ ผมก็เกร็งขึ้นมาซะงั้น แต่พี่ยูจับมือผมไว้ไม่ได้ปล่อย
“แฟนผม” หลังจากพี่ยูพูดออกไปอีกครั้ง บรรยากาศรอบๆ เริ่มตึงเครียดขึ้นทันที
“ไม่ต้องมาอวด” คุณพ่อพูดขึ้นครับ ผมเหวอไปเลย
“แฟนน่ารัก ก็ต้องอวด” พี่ยูยังเกทับคุณพ่ออีก
“หึหึ”
“คุณก็ไปแกล้งหนูชั้น ไปๆ ตายูพาน้องขึ้นไปพักก่อน ตอนเที่ยงจะให้เด็กขึ้นไปตาม” คุณแม่เอ็ดคุณพ่อก่อนจะหันมาบอกพี่ยู ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว
“นอนเลยก็ได้นะ เมื่อเช้าตื่นเช้านิ” พี่ยูพูดขึ้นหลังปิดประตูห้องเรียบร้อย
“ขอคำอธิบายด้วย ชั้นงงไปหมดแล้ว” ผมทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง
“ก็ไม่มีอะไร บ้านพี่อยากเจอชั้นน่ะ”
“ครับ!!!” ผมตกใจนะ
“แล้ว...”
“ไม่ต้องคิดมากครับ ที่บ้านพี่รู้กันนานแล้ว พี่บอกตั้งแต่เราคบกันแรกๆ แล้ว”
“แล้วพ่อกับแม่พี่ไม่ว่าอะไรหรอครับ”
“ก็ไม่นิ ที่บ้านพี่เลี้ยงกันมาอย่างนี้ ให้คิดเอง ตัดสินใจเอง”
“ขอบคุณนะครับ พี่ยู” ขอบคุณพี่ยูที่จริงจังกับผมมากขนาดนี้
“ขอบคุณอะไรกันเยอะแยะ แค่ชั้นอยู่กับพี่แบบนี้ พี่ก็มีความสุขแล้ว”
ผมสวมกอดคนตรงหน้าแล้วยืดตัวไปหอมแก้ม “หึหึ ชักไม่อยากลงไปกินข้าวแล้วสิ” พี่ยูเอ่ยขึ้นเมื่อผมซุกหน้าลงที่อกพี่ยูหลังหอมแก้มไปที
“บ้า” ผมพึมพำก่อนจะหลับตานิ่งๆ
“ชั้นครับ ตื่นเร็ว เด็กขึ้นมาตามแล้ว”
“…” ผมงัวเงีย หลับไปหรอเนี่ย
“ไปล้างหน้าล้างตานะ” ผมลุกขึ้นเดินมึนๆ เข้าห้องน้ำไป
หลังทานข้าว เราก็ย้ายมานั่งที่ห้องนั่งเล่นแทน
“ชั้นมาหาแม่หน่อยลูก” ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงที่พื้นข้างคุณแม่
“แม่ให้ลูก” คุณแม่ยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงให้ ข้างในเป็นพระเหลี่ยมกรอบทองไว้เรียบร้อย
“เอ่อ...”
“ผู้ใหญ่ให้ของ” คุณพ่อพูดขึ้น เมื่อเห็นผมลังเลที่จะรับ
“ขอบคุณนะครับ คุณแม่” ผมกราบลงตัก
แล้วหันไปทางคุณพ่อที่นั่งอีกฝั่งของคุณแม่ “ขอบคุณนะครับ คุณพ่อ” ผมยกมือขึ้นไหว้ท่าน
“บุญรักษานะลูก” คุณแม่กุมมือผม แล้วยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบ
“ยัยหยีล่ะแม่” พี่ยูถามขึ้น
“ไปเข้าค่าย”
“ยังเกเรอยู่หรือเปล่าครับ”
“คิคิ น้อยไปสิ ก่อนไปค่าย ก็ไปสร้างวีรกรรมมา เห็นว่าชอบรุ่นพี่ ตามจีบพี่เขาแต่เขาไม่สนใจ กลับมาร้องไห้ใหญ่เลย”
“หึหึ” พี่ยูขำ
“น่าอาย คิดจะจีบ ต้องให้ติดสิ” คุณพ่อส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น
“ใครจะเหมือนตายูล่ะคุณ อิอิ แต่เห็นว่าหนูชั้นต้องเสียน้ำตาก่อนนิ”
“เอ่อ คุณแม่ครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ” ผมขัดขึ้น มันน่าอายครับ ตอนนั้นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด
“เอาเถอะๆ ดูแลกันดีๆ ล่ะ” คุณแม่ตอบปัดๆ
“ว่าแต่ที่บ้านหนูชั้นรู้หรือยังจ๊ะ”
“รู้ว่ามีแฟนครับ แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นพี่ยู”
“ฮ่ะๆ ตายูเตรียมตัวให้ดีล่ะ งานนี้พ่อแม่ไม่ช่วยหรอกนะ”
“ครับแม่” พี่ยูตอบแค่นั้น แล้วหันไปดูเทนนิสกับคุณพ่อต่อ
ช่วงดึกก็ขึ้นห้องนอนครับ วันนี้นอนบ้านพี่ยู คุณแม่ชวน พี่ยูเดินไปปิดไฟเรียบร้อย แล้วขึ้นมานอนบนเตียงอีกฝั่ง
“…” พี่ยูพลิกตัวมาจูบหน้าผากก่อนหอมแก้มผมไปที
“อื้อ...พี่ยู” ริมฝีปากพี่ยูลากไล้ไปมาก่อนที่จะประทับลงมาที่ปากผม ความหวานแทรกซึมเข้าด้วยกันหลายนาที แล้วพี่ยูก็ผละออก
“พอก่อน เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว” พี่ยูไล้นิ้วมือลงบนริมฝีปากผม แล้วพูดขึ้น
“บ้า”
พี่ยูขยับกอดผมแน่นขึ้น ผมก็ซุกตัวเข้าหาพี่ยู
“ฝันดีครับ”
“ฝันดีครับ พี่ยู”
-----------------------------
FIN.
..คำผิด แจ้งได้เลยนะคะ ^^..