@##ผมเนียแหละภรรยา ##@
ตอน : 18
คุณชาย
หลังจากที่น้ำเดินออกไปแล้ว
“ ไอ้ณินไม่ตามไปวะ”
“นั้นสิ แล้วยังคุยกับน้ำไม่รู้เรื่องอีกหรอคุณชาย”
ไม่ใช่ไม่อยากตามไปผมอยากตามไปสิอยากจะดึงมากอดเอาไว้แล้วบอกว่าไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้นไม่ไปไหนแล้วจะอยู่ตรงนี้กอดอยู่แบบนี้ แต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมต้องไป คุยกันรู้เรื่องไหมไม่รู้สิผมไม่แน่ใจว่าน้ำจะเข้าใจในสิ่งที่ผมกำลังสื่อออกไป ที่ไม่บอกไม่ใช่ไม่อยากให้รู้แต่เพราะไม่อยากให้น้ำคิดมาก ไม่อยากให้ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นที่ผม ผมคงจะดึงน้ำเข้ามาเกี่ยวไม่ได้ผมบอกไม่ได้หรอกว่าเรื่องนี้มันอันตรายแค่ไหนแต่ระหว่างที่ผมไปจัดการเรื่องนี้และรู้ว่าน้ำอยู่ที่นี่อย่างปลอดภัยผมก็สบายใจแล้ว
“ รอ….รอให้เรื่องนี้จบแล้วฉันจะคุยกับน้ำอีกทีจะบอกทุกอย่างแต่ไม่ใช่ตอนนี้ นัทฝากน้ำด้วย ขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำเถอะคงไม่ได้ขึ้นไป”
“ไม่ขึ้นไปหาหน่อยหรอ”
“ไม่ละฝากด้วย ธันเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหมไปกันเถอะ”
ผมอาจจะดูเอาแต่ใจ แต่ถ้าทำแล้วน้ำปลอดภัยผมก็ยอม
ละอองน้ำก๊อก ก๊อก
“ น้ำพี่เองนะขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”
“ พี่นัทหรอ เข้ามาเลยครับน้ำไม่ได้ล็อก”
“ นั่งทำอะไรอยู่หือ ไฟก็ไม่เปิด ”
“ เปล่านิครับไม่ได้ทำอะไร แล้วพี่นัทมีอะไรหรือเปล่าไม่อยู่คุยกับคุณชายหรกครับ”
“ อ่า คุยเสร็จแล้วนะ”
คุยเสร็จแล้ว ? แล้วทำไมคุณชายไม่ขึ้นมาละ คุยกับพี่หมอต่อหรอ
“ แล้วคุณชายละครับ ”
“ ไปแล้วน่ะ ”
“ ไปแล้ว ? ”
พอผมถามกลับบ้างพี่นัทก็มองหน้าผมแล้วถอนหายใจใส่ ผมถามอะไรผิดหรือแต่ก่อนที่จะได้ถามอะไรออกไปอีกครั้งพี่นัทก็เดินเข้ามากอดผมแล้ว
“ พี่ไม่รู้ว่าจะบอกน้ำดีไหม ไม่สิไม่รู้จะบอกยังไงมากกว่า เฮ้อ… พี่ไม่รู้จะพูดยังไงแต่เชื่อพี่นะว่าทุกอย่างจะดีเอง เชื่อในสิ่งที่คุณชายบอกน้ำ เพราะคุณชายคงไม่โกหกคนที่เขารักอย่างแน่นอนพี่คงพูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ น้ำเข้าใจที่พี่พูดไหม ”
ผมได้แต่พยักหน้ากับไหล่พี่นัท แล้วร้องไห้เบากับไหล่นั้น ใช่คุณชายไม่ได้โกหกอะไร แต่คุณชายก็ไม่เคยบอกอะไรเลยเหมือนกัน เรื่องที่ผมทำได้มิแค่รอใช่ไหมถ้านั้นคือสิ่งที่คุณชายอยากจะให้ผมทำผมก็จะทำ
รอ
รอให้คุณชาย
กลับมา
อย่างปลอดภัย
คุณชายหลังจากออกจากบ้านมาผมกับธันก็มาที่ห้องของธันเพราะเอกสารต่างๆที่สืบมาอยู่ที่นี้ตลอดระยะเวลาหลายเดือนมานี้ผมได้รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับคุณลุงธารามากมายจากที่เคยเป็นลุงที่เครพนับถือตอนนี้แทบไม่เหลืออะไรให้มั่นใจแล้วว่านั่นใช่คุณลุงที่ผมนับถืออีกไหม จุดเริ่มต้นมันอาจจะเกิดขึ้นตั้งแต่ผมยังไม่ลืมตาดูโลกเลยก็ได้ คุณลุงเป็นคนที่เรียนไม่เก่งแต่ท่านมีความพยายามและความพยายามนั้นก็ทำให้เรื่องเรียนของท่านออกมาได้ดี แต่ต่างจากพ่อของผมท่านเป็นคนมีพรสวรรค์ไม้ต้องพยายามมากมายเหมือนคุณลุงเรื่องที่ท่านทำก็ออกมาได้ดีและมันจะได้รับคำชมจากผู้เป็นพ่อเสมอ คุณลุงทำได้ดีแต่คุณพ่อท่านทำได้ดีกว่าคุณลุงมักจะแข่งกับคุณพ่อมาตลอดโดยที่คุณพ่อท่านไม่รู้ตัว จนกระทั้งเรื่องหัวใจทั้งคุณลุงและคุณพ่อตกหลุมรักผู้หญิงคนเดี่ยวกันนั้นก็คือคุณแม่ของผมเอง สุดท้ายคนที่ได้หัวใจของคุณแม่ก็เป็นคุณพ่อ นับวันรอยร้าวระหว่างคุณลุงกับคุณพ่อยิ่งมากขึ้น จนกระทั้งเรื่องงาน คุณพ่อได้เป็นประธานบริษัทใหญ่ แต่คุณลุงกับได้เป็นรองเรื่องนี้ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้คุณลุงมากขึ้นไปอีก จากรอยร้าวเกิดเป็นรอยแตก หลังจากที่รับตำแหน่งไปแล้วคุณลุงได้ลักลอบโอนเงินบริษัทมาเป็นของตัวเอง ทั้งๆที่คุณพ่อไว้ใจมอบงานใหญ่ๆให้คุณลุงทำ ยิ่งงานใหญ่ยิ่งใช้เงินมากคุณลุงก็ยิ่งได้มาก และหลังจากที่คุณพ่อเสีย บริษัทเล็กๆในเครือคุณลุงก็ใช้อำนาจแล้ววิธีต่างๆให้ตัวเองได้เป็นเจ้าของ แต่ก็คงได้แค่บริษัทขนาดเล็กในเครือเท่านั้นเพราะยังมีผมอยู่และเพราะอย่างนี้คุณลุงถึงส่งคนมาฆ่าผม ที่เป็นหลานแท้ๆของท่าน และตอนนี้คุณลุงกำลังติดสินบนกรรมการใหญ่ในบริษัทเพื่อที่จะให้ตัวเองได้ขึ้นมาเป็นประธาน แต่มันคงไม่เป็นอย่างที่คุณลุงหวังเอาไว้อีกแล้วเพราะผมจะทำให้ทุกอย่างจบเอง
“ ณินเอกสารที่เตรียมพร้อมแล้วนะ คนก็ด้วยพร้อมทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่ไม่พร้อมซักเท่าไร”
“ อะไร? ยังเหลืออะไรอีก”
“ มึงไง ทำหน้าซะใกล้ตายโทรศัพท์ก็มีอยากคุยก็โทรไป ก่อนออกมาก็ทำเป็นเท่ไม่ขึ้นไปหาเป็นไงละทีนี้”
“ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร”
“เรื่องที่จะทำอยู่ถ้าไม่รู้จะพูดอะไรก็ไม่ต้องพูด แต่รู้สึกยังไงน่าจะพูดได้นินอนคนเดี่ยวคืนแรกเลยนะเว้ยไม่มีเมียให้กอดอะ”
“ ยุ่งน่า ธัน”
พอพูดจนพอใจธันก็เดินหัวเราะออกจากห้องไป ความรู้สึกตอนนี้หรอ คิดถึงสิครับอย่างที่ธันมันบอกคืนนี้ผมต้องนอนคนเดียวไม่มีเมียให้นอนกอด เฮ้อ แค่คิดก็หนาวแล้ว ก็นะต่อให้คิดถึงแค่ไหนแต่ยังโทรไปตอนนี้ไม่ได้หรอก เพราะมันไม่พอ แค่เสียงมันไม่พอสำหรับผมหรอก อยากเห็นหน้า อยากกอด อยากจูบ หอมแก้มนุ่มๆนั้นแรงๆ สงสัยคงต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จแล้วรีบกลับไปกอดซะแล้วละครับ
เช้าของอีกวันผมกับธันก็นั่งทบทวนเอกสารต่างๆอีกรอบว่ามีอะไรบ้างที่จำเป็นต้องใช้เมื่อเตรียมพร้อมแล้วพวกผมก็มาที่บริษัททันที เพื่อที่จะมาให้ทันการประชุมใหญ่ของคณะกรรมการบริหารไหนๆก็จะทำเรื่องใหญ่ทั้งทีเราคงต้องมาคนกับคนใหญ่คนโตเนี่ยแหละ คงสงสัยละสิว่าไอ้ที่บอกเตรียมทุอย่างพร้อมแล้วคือเตรียมอะไร เอาไว้ไปฟังพร้อมกันในที่ประชุมแล้วกันจะได้ไม่ต้องพูดบ่อยๆ อีกอย่างถ้าพูดหลายรอบเดี่ยวไม่เหมือนเดิม
“ ทุกอย่างพร้อมแล้ว ฝ่ายนั้นกำลังเริ่มประชุม”
“ ดีงั้นเราก็เข้าไปกันเลย”
เมื่อผมเดินลงรถมา ก็กลายเป็นจุดสนใจของคนในบริษัททันทีแน่ละตอนนี้ผมควรจะนั่งอยู่ที่บ้านไปก็โรงพยาบาลบ้าสักที่อย่างที่คุณลุงไปประกาศให้คนในบริษัทรับรู้ ทุกคนรู้ว่าผมบ้าแต่ก็เพราะผมเป็นบ้านี้แหละคุณลุงถึงได้เข้ามาบริหารงานในบริษัทใหญ่ได้ง่ายขึ้น ทั้งทีจริงแล้วมันควรจะเป็นของผม ก็พินัยกรรมมันบอกไว้แบบนั้นนิครับ
“ แกนั้นมันคุณณินหรือเปล่า”
“ ใช่นั้นแหละคุณณินแต่ว่ามาได้ไง ก็เขาเป็นบ้าไม่ใช่หรอแก”
“นั้นดิ มาได้ไง”
ระหว่างทางที่ผมเดินผ่านเจอคำถามประมาณนี้แหละ สงสัยจริงๆว่ายังมีคนที่ไม่รู้ว่าผมเป็นบ้าในบริษัทนี้อีกไหมสงสัยว่าคงจะไม่มีขนาดยามยังรู้เลยถ้าผมไม่ได้มากับไอ้ธันสงสัยจะไม่ได้เข้ามาแน่ๆทั้งๆที่วันนี้แต่งสูทผูกไทมาแล้วแท้ๆ
“ เอาละ ห้องนี้แหละคนของเราก็อยู่ในห้องแล้วเข้าไปเลยไหม”
“ เอ่อ เข้าไปเลยไปทำให้มันจบๆ”
พอผมเปิดประตูเข้าคนในห้องที่กำลังคุยกันอยู่ก็หยุดแล้วหันมองมาทางผมบางคนก็ทำหน้าตกใจบางคนก็เฉยๆบางคนก็ยิ้มรับ แต่คนที่ตกใจมากที่สุดคงไม่พ้นคุณลุงของผม
“ สวัสดีครับทุกท่านแม้มีประชุมทั้งทีไม่บอกผมเลยนะ โอ้นิเป็นการประชุมแต่งตั้งประธานหรอครับเนียดีจังนะที่ผมมาทันรับตำแหน่ง”
“ แก ”
“ อ้าวคุณลุงก็อยู่หรอครับ เรื่องประชุมไม่บอกผมเลยนะกะจะเซอร์ไพรท์หรอครับ”
“ แก แกมาที่นี้ได้ยังไง”
“ ทำไมคุณลุงถามผมแบบนั้น นี้มันบริษัทผมนะทำไมผมจะมาไม่ได้”
“ แก นิแกหายบ้าแล้วอย่างนั้นหรอ”
“ นั้นนะสิผมได้ข่าวมาว่าคุณธรณินป่วยทางจิตนิครับ”
เมื่อมีคนเริ่มถามคนอื่นๆก็หันมาสนใจทำท่าอยากจะรู้กันไปด้วย
“ ผมสบายดี เอาละผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณลุงสักหน่อยคงต้องของหยุดการประชุมก่อน คุณกรช่วยผมทีนะพากรรมการท่านอื่นๆออกไปก่อน”
“ ครับท่านประธาน”
“ อะไรนะ! กร แก”
“ใจเย็นไว้ก่อนสิครับ อ๋อคุณทนายอยู่ก่อนนะผมมีเรื่องจะคุยด้วย”
ท่าทางตอนนี้คุณลุงจะใจเย็นไม่ลงสักเท่าไร ก็คนสนิทดันหักหลังกันซะได้เมื่อกรรมการทุกคนออกไปแล้วในห้องนี้ก็เหลือ ผม ธัน ทนายฝั่งผม กร คุณลุงแล้วก็ทนายฝั่งของคุณลุง
“ นี้มันหมายความว่ายังไงกัน นี้แกไม่ได้เป็นบ้างั้นหรอ”
“ครับผมไม่ได้เป็นบ้า”
“ ไม่จริงแล้วที่ผ่านมมา…..แก! แกหลอกฉัน”
“ ก็ไม่ต่างกันกับที่คุณลุงทำหรอกครับไม่สินี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ กับสิ่งที่คุณลุงทำกับครอบครัวของผมฆ่าได้แม้กระทั้งน้องชายตัวเอง”
“ แกเอาอะไรมาพูดพ่อกับแม่แกตายเพราะอุบัติเหตุแกก็เห็นอย่ามาใส่ร้ายฉัน”
“อุบัติเหตุที่จงใจทำให้เกิดสินะครับถ้าไม่ใช่ช่วยตอบผมที่ว่าเอกสารพวกนี้มันโกหก”
พูดจบผมก็ให้กรเอาเอกสารไปให้คุณลุงดูในนั้นมีทั้งภาพถ่ายทั้งรายละเอียดของการตายของพ่อกับแม่ผมที่คุณลุงใช้อำนาจของเงินปิดเอาไว้
“ แล้วก็เรื่องที่ผมเป็นบ้า ถ้าทำไม่ทำแบบนี้ผมคงตายไปตั่งนานแล้วใช่ไหมครับก็คุณลุงส่งคนมาเก็บผมตั้งกี่รอบ อีกอย่างนะครับคุณทนายมีอย่างที่ไหนปลอมแปลงเอกสารทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นทนายไม่กลัวความผิดบ้างหรอครับก็ยังดีที่เอกสารกรรมสิทธ์บริษัทตัวจริงไม่ได้อยู่ที่คุณ”
“ หมายความว่าไง เอกสารตัวจริง”
“ ผมจะเล่าให้ฟังแท้แล้วกันนะ ง่ายนะว่าพ่อกับแม่ไอ้ณินมันไม่ไว้ใจคุณนะสิเลยเอาเอกสารตัวจริงไปไว้กับทนายคนอื่น คุณนะมันก็ไม่ต่างจาดปลิงนักหรอกใครให้เงินก็อยู่กับคนนั้น ไม่รู้ว่าลุงธาไปเอาคนแบบนี้มาทำงานด้วยได้ไง รู้อะไรไหมครับลุงธาว่าเอกสารข้อมูลบางอย่างผมก็ได้มาจากทนายของคุณลุงเนียแหละเอาเงินล่อหน่อยก็ได้แล้ว”
“ นิแก ทรยศฉันงั้นหรอ”
“ ผะ ผม ผมไม่รู้ ผมไม่ได้ทำคุณเชื่อผมสิ”
“ เอาละครับมาคุยเรื่องของเราต่อผมคงไม่สามารถให้อภัยในสิ่งที่คุณลุงทำได้เพราะงั้นยอมมอบตัวซะเถอะนะครับ ทั้งจ้างวานฆ่า ปลอมแปลงเอกสาร ทั้งโกงบริษัท”
“แก ! แกคิดว่าฉันจะยอมงั้นหรอ บริษัทนี้ที่จริงแล้วมันต้องเป็นของฉันคนที่แย่งไปคือพ่อของแกนั้นแหละคนที่ผิดคือพ่อแกที่มันมาแย่งของฉันไปและตอนนี้ก็เป็นแกที่จะแย่งของๆฉันไปอีก ถ้าไม่มีแกสักคนเรื่องมันคงง่ายกว่านี้เพราะแก ”
เหมือนโลกมันหมุนเร็วจนผมขยับไม่ทัน เมื่อคุณลุงหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าแล้วชี้มาทางผมทั้งๆทีเห็นแต่ก็ขยับไม่ได้โลกมันหมุนเร็วหรือเป็นผมที่ขยับตัวช้าไป
ปัง!!!
ไอ้ณิน!!!!
ละอองน้ำ“ คุณชาย!!!”
“ น้ำ! เป็นอะไรตะโกนเสียงดัง หือ”
“ พี่นัท น้ำ เมื่อกี้น้ำเห็นคุณชาย คุณชายมีเลือดท่วมตัวเลย”
“เมื่อกี้อะไร คงจะฝันแล้วละพี่ว่าก็น้ำนอนอยู่เนียจะไปเห็นคุณชายที่ไหน คิดมากได้เรา”
นั้นสิเรานอนอยู่นิ อ่า ฝันสินะให้ตายสิทำไมในฝันมันถึงเหมือนจริงขนาดนั้นละ สงสัยคงจะคิดมากไปเหมือนพี่นัทว่าจริงๆนั้นแหละจะไปเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ไงคุณชายเป็นนักธุรกิจไม่ใช่นัดฆ่าซะหน่อยจะได้มีโมเม้นนั้น เฮ้อ ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะทำไมถึงไม่ส่งข่าวมาบ้างแค่โทรมาแป๊บเดียวก็ได้แท้ๆ
เอาน่าไอ้น้ำอย่าทำตัวแต๊วนักเลยน้อยอกน้อยใจเป็นผู้หญิงไปได้ถ้าเสร็จงานก็คงจะกลับมานั้นแหละ
ถึงตอนนั้นเราอาจจะไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้อีกแล้วก็ได้ ก็เรามันเป็นแค่เจ้าสาวตัวปลอมคุณชายก็ไม่ได้เป็นบ้าแล้วด้วยคงจะยกเลิกสัญญา โอ๊ย! คิดอะไรเนียไอ้น้ำแกจะคิดมากทำไมเนียมันยังไม่เกิดซะหน่อยเอาไว้คุณชายกลับมาค่อยคิดละกัน
“ พี่นัท หิวหรือยังน้ำหิวอะไปหาไรกินกันเถอะ”
“ เอาสิไป พี่ก็เริ่มหิวแล้ว”
# ~ && ~ ~ && ~ ~ && ~ ~ #
อ้าวใครโทรมาละเนีย อะไม่ใช่โทรศัพท์เรานิ ของพี่นัท
“ พี่นัทมีคนโทรมาอะ”
“ ขอบใจ น้ำเข้าครัวไปก่อนเลยเดียวพี่ขอคุยโทรศัพท์ก่อน”
“ คร้าบบบ แล้วตามมาน้า”
วันนี้จะกินอะไรดี อืม อยากกินไข่ตุ่นเหมือนกันนะไข่ตุ่นกุ้งเป็นไง หรือไข่ตุ่นรวมมิตรดีใส่ทุกอยากทีมี เอาอันนี้แหละ เดี่ยวพี่นัทเข้ามาค่อยทำเพิ่ม
“ อ้าวพี่คุยเสร็จแล้วหรอเร็วจัง”
“ น้ำ”
“ ครับ?”
“ เอ้าเรียกแล้วก็พูดสิพี่มีอะไรแล้วดูทำหน้าสิ สงสัยหิวจัด”
“ เปล่าไม่ใช่หรอก น้ำฟังพี่นะ คุณชาย”
“ คุณชายทำไมหรอ หรือว่าคุณชายจะกลับมาแล้ว”
“ เปล่าไม่ใช่หรอก คือว่า ฟังนะ คุณชายถูกยิงตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”
เคร้ง!!!
“ น้ำ!!! ”
คุณชาย
คุณชายบอกว่าจะกลับมา
ต้องกลับมา
กลับมาสิ
กลับมาแล้วน้าาาากลับมารอบนี้คงต่อให้จบเลยต้องขอโทษด้วย
ที่กลับมาช้า เอาใจช่วยคุณชายกับหนูน้ำด้วยนะค่าาา
ปล. ขอบคุณที่ยังติดตามค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: @##ผมเนียแหละภรรยา ##@ : up!!! ตอนที่ :20จบ+ตอนพิเศษ l 11 / 2 / 2559 l (อ่าน 116389 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก