บางครั้งการลืมก็เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุด ลืมช่วงที่สุขที่สุด ลืมช่วงที่ทุกข์ที่สุด
เพราะหากเราจำช่วงเวลาที่มีความสุขไว้...ไม่มีใครไม่อยากกลับไปอยู่จุดนั้น
และหากเรายังจำช่วงเวลาที่มีความทุกข์ไว้...ไม่มีใครไม่ร้องไห้และหวาดกลัว
บางครั้งการลืมก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้าย จะมีใครปกป้องเราหากเราไม่ปกป้องตัวเอง
คำว่า รัก ไม่มีตัวตน มองไม่เห็น ง่ายต่อการบิดเบือน และหายไป
ตอนนี้มันก็บิดเบือนและหายไป
ขอให้ได้เจอคนที่ดี และสามารถปกป้องความรู้สึกตองได้
ถึงเวลานั้นจะนึกเรื่องที่ลืมไปแล้วขึ้นมาใหม่ ก็คงไม่เสียหาย
ปล.นี่ความรู้สึกส่วนตัวนะ เลือกที่จะไม่เจอไม่เกี่ยวข้องคงดีที่สุด
เพราะเป็นเรา เราเองก็เจ็บทุกครั้งที่มีเรื่องของคนๆนั้นเข้ามาเกี่ยวอ่ะนะ
ไม่มีใครปกป้องความรู้สึกเรา เราก็ต้องปกป้องเอง
ไม่มีใครเช็ดน้ำตาเรา เราก็ต้องเช็ดเอง เพราะฉะนั้น
ก็ไม่มีใครมาเรียกร้องความเข้าใจจากเราได้ เพราะเขาเข้าใจแค่ตัวเอง
ที่อ่านมาทั้งหมด เกียจคำว่า "อยู่คนเดียวได้ไหม" เป็นคำถามที่เห็นแก่ตัวมาก
เพราะต่อให้อยู่คนเดียวไม่ได้ก็ต้องอยู่ ตัดสินใจแล้วก็อย่ามาถาม
ที่สำคัญเราก็ไม่ได้ "อยู่คนเดียว" แต่มี "คนที่ออกไปจากชีวิตเราแค่คนเดียว "ต่างหาก
สู้ๆ แล้วก็ดุแลตัวเองนะ :')