หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[sweetyYY]

SweetyYY ก็ไม่มีที่คั่นกับที่คั่นแม่เหล็ด้วยค่า 

ตกเค้าไปใช่ไหมอ่ะ ฮืออออออ

[scottoppa]

ได้รับแล้วค่าาา ของครบ เก๋มากๆๆ
ปลื้มตอนพิเศษที่เจอกับพี่เมฆมากกกกกกก
ออกตัวแรงทั้งสองคู่เลย ฮ่าๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ
แล้วก็ตอนของพี่แก๊ก ไม่เคยเห็นพี่แก๊กซีเรียสและจริงจังขนาดนี้
น้องก้านนี่สุดยอดจริงๆ
แปะต้องให้เด็กสั่งสอนซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ

[PoP~Pu]

ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
จากที่คำนวณคิดว่ามาส่งวันนี้แน่ๆ
รอคุณไปรษณีย์ทั้งวัน
จนในที่สุดก็มาส่งเมื่อเย็นๆนี้เองค่ะ
ถูกใจมากกกก
แอบตกใจพี่ฉานพี่เมฆมีปกผ้า นึกว่าไม่ได้ปกผ้าแล้ว
สรุปถูกใจยกกำลังสองงงงง
แต่ยังไม่ได้อ่านค่ะ เก็บไว้ก่อนใกล้สอบ
ขืนอ่านแล้วท่าจะยาวววว
เอาไว้อ่านถือซะว่าเป้นของขวัญสอบเสร็จ ฮ่าๆๆ

[aoikl]

เข้ามาบอกว่า ได้รับหนังสือแล้วค่ะ 

ของพี่เมฆ ว่าชอบแล้ว
ของพี่ดิน ค่ด ค่ด ชอบ เลยค่ะ
ทั้งปกผ้า ที่คั่น และหนังสือ 

เข้าใจคำว่า ดีกว่าดีที่สุด

ชอบ ๆๆๆๆๆๆๆ แบบ โอ่ยยย ไม่รู่้จะบอกอย่างไร
ขอบคุณมากนะคะ คุณที และ คุณเซ 
 

[Rinoa]

ได้รับแจ้งรายละเอียด พร้อมกับโอนเงินให้เรียบแล้วแล้วค่า
แจ้งรายละเอียดการโอนไปทางเมลล์แล้วค่ะ
ชื่อ idekzaa

[yeyong]

ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ ของแถมครบ

[Seiki]

สำหรับคนที่ได้ของไม่ครบ และ dee dee ที่ของเสียหายนะคะ พรุ่งนี้จะจัดส่งของไปให้ค่ะ

ส่วน patt02746 ต้องขอโทษจริงๆและเป็นความผิดของทีมงานเองที่รายชื่อจัดส่งพัสดุตกหล่นไป จะรีบส่งของให้ในวันพรุ่งนี้เช่นกันค่ะ

[ToffeE_PrincE]

อ่านไปแล้วอีกรอบ สนุก ชอบหมดเลยอ่ะ

Happy Valentine's Day

 

[genieposh]

 ได้รับแล้ว ปลื้มมากมาย สวยจนไม่กล้าเปิด
(แต่ก็เปิด) เพราะอยากดูของแถม (แบบว่างก)
ได้รับครบทุกอย่างครับ

[เพื่อนบ้าน]

วันนั้นแวะมาบอกว่าได้ของแล้ว
แต่ลืมสกรีม แก๊ก+ก้านอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!~
น่ารักมากกกกกกกกกก อ่านแล้วอยากอ่านคู่นี้ต่อเลย เหอๆๆ
ชอบตอนน้องก้านไปยืนสูบบุหรี่ดูตะกวดลงน้ำอ่ะ
รู้สึกว่าน้องเท่ห์(?)มากกก แมนๆอ่ะ ><~
อ่านคู่นี้ในเรื่องพี่ดิน ดูเฉยๆ ช้าๆ สงสารอาแปะ
แต่มาอ่านสเปแล้วไหงน้องแรงฟร่ะ ฮ่ะ ๆๆ
ใจง่ายตามเค้าไปอยู่ด้วยซะงั้น
แต่เห็นงี้แล้วก็สงสารแปะอยู่ดี จะเอาน้องอยู่มั้ย(?)
อ๋อยยยย ชอบอยากอ่านต่อ พอๆกับขลุ่ยเลย งุงิ

[bbyuqin]

ได้รับหนังสือแล้วค่ะ...

[kail]

ได้รับของเรียบร้อยค่ะ แอบตกใจที่กล่องไม่ได้นิดกาวนิดนึงเหมือนกัน คิดว่าโดนแอบเปิดซะแล้ว 55

[Seiki]

ตอนพิเศษ วันวาเลนไทน์



วันนี้มหาลัยคึกคักเป็นพิเศษ

มองไปทางไหนก็มีแต่กลิ่นไอของวันแห่งความรัก

ดอก กุหลาบหลากสีแบ่งบานไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย มองไปทางไหนก็เห็นนักศึกษาหญิงชายเดินถือดอกกุหลาบ ไม่เว้นแม้กระทั่งบนปกเสื้อที่เต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจหลากหลายสี บางคนเรตติ้งดีถึงขนาดลามไปทั่วทั้งแผ่นอกและแผ่นหลัง แล้วในมือนักเลงใหญ่มีอะไร นอกจากทีสไลด์ที่พกมาจากบ้านกับเครื่องคิดเลขอันน้องๆจากกระดาษเอสี่แล้ว บนตัวและในมือนักเลงใหญ่ไม่มีอะไรที่เข้ากับสถานการณ์ของวันแห่งความรักเลย ให้ตายสิ

เป็นชนกลุ่มน้อยในมหาลัยจนกลายเป็นเป้าสายตาให้ใครๆมองจนรู้สึกอึดอัด

มัน แปลกตรงไหนวะที่นักเลงใหญ่ใส่ชอปสีน้ำตาลของวิศวะ มีทีสไลด์พาดบ่าเดินไปมาบนท้องถนนเนี่ยมันแปลกตรงไหน ไม่ใช่วันแรกซะหน่อยที่เป็นแบบนี้ พี่ดินเดินไปมาในมหาลัยในสภาพนี้บ่อยเสียยิ่งกว่าบ่อย ไม่เห็นจะมีวันไหนที่กลายเป็นจุดเด่นให้ใครๆเพ่งสายตามาหาได้เท่าวันนี้เลย

ถ้านักเลงใหญ่คลุ้มคลั่งอาละวาดกลางมหาลัยจะเป็นอะไรมั้ยวะ

แม่งเอ้ย!!!

เสียง สบถลั่นคำรามอยู่ในลำคอไม่ได้หลุดออกมาให้นักเลงต้องเสียมารยาทแต่อย่างใด บางทีการมีแฟนเป็นผู้ดีอย่างไอ้เสาไฟฟ้าก็บ่มเพาะให้คนเถื่อนๆคนหนึ่งเข้าใจ คำว่ามารยาททางสังคมได้เหมือนกันนะ ไอ้เสาไฟฟ้ามันดีทุกอย่างแหละถ้าไม่ติดว่า วันที่ใครๆเค้าแสดงความรักกันครึกโครมขนาดนี้ แต่มันดันติดประชุมและมีงานด่วนขึ้นมานี่สิ

สรุปแล้วนักเลงใหญ่อย่างพี่ดินหงุดหงิดที่ไม่ได้อยู่กับแฟนในวันวาเลนไทน์จริงๆเหรอวะ???

ไหน ว่าวันนี้โคตรจะไร้สาระไงวะพี่ดิน แล้วปลายเท้าที่เดินไปเตะฝุ่นแตะลมในอากาศจนคนที่เดินสวนไปมาต้องแหวกทางให้ แทบไม่ทันนั้นหมายความว่ายังไง

หมายความว่าไม่รู้สึกอะไรกับวันวาเลนไทน์เลยงั้นเหรอ??

ใน เมื่อสิ่งแวดล้อมรอบตัวทำให้หงุดหงิดหัวใจขนาดนี้ จะมีอะไรที่ดีไปกว่าหาอะไรทำฆ่าเวลาระหว่างเดินไปคณะตัวเองด้วยการหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนที่รู้ใจเพียงคนเดียวอย่างไอ้ก้าน
มันให้พี่ ดินทนฟังเสียงเพลงรอสายนานมาก ท่อนฮุกของเพลงที่โคตรจะปวดประสาทวนซ้ำกันไปมาเป็นรอบที่สาม เสียงอ่อนระโหยโรยแรงถึงได้ส่งออกมาจากปลายสาย

“ฮัลโหล”

“ก้านเหรอ”

“แล้วมึงโทรหาใครล่ะดิน”

“มันเป็นความเคยชินเว้ย ไอ้นี่ แล้วนี่มึงไม่มาเรียนเหรอวันนี้”

“ไม่อะ”

“ทำไมวะ”

“ไม่มีแรง”

“แล้วมึงไปทำอะไรมาวะถึงได้ไม่มีแรง และเหมือนจะขาดใจตายอยู่แบบนี้”

“เมื่อคืนพี่แก๊กจัดหนัก”

“ห๊ะ เอ้ยยยย ไอ้เชี่ยก้าน ไอ้หน้าด้านไร้ยางอายเอ้ยยย มึงนี่นะหน้าไม่อายจริงๆ”

“ก็มึงถามเองนะดิน”

“เออๆ กูผิดเอง นี่มึงอยู่ใกล้พี่เมฆมากไปป่าววะ”

“มึงเป็นคนแนะนำให้กูรู้จักพี่เค้าเองเหมือนกันนะดิน”

“เออโว้ยยยย กูผิดเองแค่นี้นะ ไอ้เหี้ยก้านอย่ามาทำเสียงกระเส่าตอนที่คุยกับกูแบบนี้ กูขนลุก”

“มึงจะให้กูทำยังไง อะ อื้อ นะ ในเมื่อพี่แก๊กมันไซ้คอกูแบบนี้”

“ไอ้เพื่อนชั่วววววววววววววววววววววววว”
โธ่เว้ยยยยยย!!!!

แม้ แต่พี่แก๊กกับไอ้ก้านยังเคาน์ดาวน์วาเลนไทน์กันจนอ่อนเปลี้ยเพลียแรงขนาดนี้ แล้วทำไมไอ้ห่าเสาไฟฟ้ามันถึงได้ยุ่งกว่าใครๆเค้าแบบนี้วะ ตกลงไอ้เสาไฟฟ้ากับพี่แก๊กมันทำงานที่เดียวกันจริงๆเหรอเนี่ย

วันนี้ เป็นวันแรกที่รู้สึกว่าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์อยู่ไกลจากประตูมหาลัยมากขนาด นี้ เดินผ่านคณะคหกรรมก็มีเทศกาลอาหารวันแห่งความรัก เดินผ่านคณะบริหารก็เต็มไปด้วยดอกกุหลาบเต็มคณะไปหมด ลามมาถึงทางเดินที่พี่ดินกำลังเดินผ่านอยู่นี้ด้วย มองเลยไปที่ศิลปกรรมก็เหมือนกับจะมีนิทรรศการภาพวาดของวันแห่งความรัก ส่วนสถาปัตย์ไอโซยิ่งกว่าด้วยคัทเอาท์กราฟฟิครูปหัวใจที่ทำด้วยวัสดุตกแต่ง และวัสดุก่อสร้างหลากหลายชนิดยาวตลอดแนวคณะ ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งกดดันให้รีบสาวเท้าให้ไปถึงคณะตัวเองโดยเร็วที่สุด
หวัง ว่าวิศวะคงไม่ได้เห่อตามกระแสสังคมส่วนใหญ่หรอกนะ คณะที่มีแต่ผู้ชายแข็งกระด้างแต่ละวันนั่งจมอยู่แต่กับสูตรคำนวณขนาดนี้ คงไม่มีอะไรมาดลใจให้บ้าจี้ทำคณะให้เข้ากับเทศกาลตุ๊ดแตกขนาดนี้หรอกนะ

แต่แล้วนักเลงใหญ่ก็คาดการณ์ผิดให้ต้องหงุดหงิดหัวใจอีกจนได้

สเคาท์เจอร์ รูปหัวใจขนาดใหญ่พอๆกับตึกสองชั้นที่มีอิฐและเหล็กเป็นวัสดุหลักวางตระหง่าน อยู่หน้าคณะกลบรัศมีสเคาท์เจอร์ทองเหลืองรูปฟันเฟืองของเกียร์ที่เป็น สัญลักษณ์ของคณะเสียมิด นั่นยังไม่ร้ายเท่ากับคนที่ใส่ชอปสีเดียวกับพี่ดินส่วนใหญ่ที่เดินไปมา คอปกเสื้อและแขนเต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจนี่สิ

สาบานทีเถอะว่านี่คือมหาวิทยาลัย ไม่ใช่โรงเรียนมัธยมวัดบึงทองหลาง

ทำไมเทศกาลวาเลนไทน์ถึงได้กระหน่ำกระแทกอกข้างซ้ายนักเลงใหญ่ขนาดนี้วะ

ทุก สิ่งทุกอย่างเด่นชัดแล้วว่าวันนี้พี่ดินคงจะหนีบรรยากาศอันน่าขนลุกขนพองและ น่าหมั่นไส้ไปพร้อมๆกันแบบนี้ไม่ได้แล้ว หมดอารมณ์ที่จะเข้าเรียนเลยทันที ดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันสำหรับเฉลิมฉลองไม่ใช่วันเรียนตามปกติธรรมดาเสีย แล้ว ไอ้ก้านก็ไม่มาเรียน เพื่อนห้องเดียวกันก็ไม่มาให้เห็นหัวเลยสักคน ไม่รู้จะไปไหนดีเลยคราวนี้ กลับบ้านไปก็ไม่เจอใคร แสนดีไปทำกิจกรรมกับทางโรงพยาบาลออกจากบ้านพร้อมกันกับพี่ดินตั้งแต่เช้า จะกลับไปที่บ้านในชุมชนคุณนายแม่ก็คงจะไปอยู่ในวงไพ่เหมือนเคย

ใน เมื่อไม่รู้จะไปไหนลองเดินย้อนไปที่ศิลปกรรมอีกครั้งก็ได้วะ พวกพี่เมฆเค้าอยู่ปีสี่กันแล้วนอกจากทำโปรเจคจบก็ไม่มีเรียนอีก พี่เมฆก็บ่นให้ได้ยินบ่อยๆว่าว่าง ครั้นจะนอนอยู่ที่ห้องตากแอร์เย็นๆพี่ฉานก็ไม่ยอม เลยต้องมานั่งๆนอนๆอยู่ที่คณะ คุยกับเพื่อนไปบ้างแซวรุ่นน้องไปบ้างให้เวลาผ่านไปวันๆ ส่วนพี่ฉานแฟนพี่เมฆนั้นต้องทำโปรเจคจบเหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าพวกเด็กถาปัตย์ปีห้าเวลาจะทำโปรเจคจบนั้นยุ่งยากขนาดนี้ ดูจากที่พี่ฉานทำแล้วก็เหนื่อยแทน มีทั้งหาข้อมูลและทำพรีเซ็นต์ต่อหน้าอาจารย์และกรรมการแทบจะทุกวัน ดูเหมือนพี่เมฆก็ต้องไปช่วยพี่ฉานทำพรีเซ็นต์และทำโมเดลด้วยเหมือนกัน เคยเห็นผลงานที่ออกมาแล้วก็สวยดี แต่พี่เมฆบอกว่ากว่ามันจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างอย่างที่เห็นอยู่นี้พี่ฉานแทบ ลาตายอย่างสงบ กว่าจะเรียกตัวเองว่าสถาปนิกได้นี่ไม่ง่ายเลยจริงๆนะ เหมือนกับตัวพี่ดินเองกว่าจะแทนตัวเองว่าวิศวกรได้ก็คงต้องผ่านอะไรอีกนับ ไม่ถ้วนเหมือนกันนั่นแหละ
ถึงคณะศิลปกรรมจะเป็นเพียงคณะเล็กๆของมหาลัย เมื่อเทียบกับวิศวะหรือบริหารแล้ว แต่ทุกครั้งที่เหยียบย่างเข้ามาในคณะนี้เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยก็ดังกลบ เสียงอื่นๆตามธรรมชาติทุกทีเหมือนกัน

ตั้งแต่รู้จักกับพี่เมฆ ถ้าว่างๆพี่ดินชอบชวนไอ้ก้านมานั่งเล่นที่นี่ คณะศิลปกรรมอยู่ติดน้ำพื้นไม้ยกระดับที่มีต้นจิกน้ำปลูกเป็นแนวยาวไปกับตัว อาคารนั้นเป็นเหมือนมนต์เสน่ห์ให้น่าเข้ามา ลมพัดเอาไอเย็นจากน้ำมากระทบตัวทำให้รู้สึกสดชื่น ความเป็นธรรมชาติเรียกเสียงนกร้องแข่งกับเสียงพูดคุย ความเป็นกันเองของคนในคณะนี้ทำให้พี่ดินประทับใจ เดินเลาะด้านข้างคณะจนมาถึงที่ๆที่คนในคณะนี้เค้าเรียกกันจนติดปากว่า ‘เดคไม้’ เสียงหัวเราะที่ได้ยินมาตลอดทางเดินกลับเด่นชัดขึ้นกว่าเดิมมาก และเสียงที่ดังที่สุดก็ไม่ใช่โต๊ะใครที่ไหน เป็นโต๊ะของคนที่พี่ดินเลือกที่จะมาหานั่นเอง

“ของขวัญอะไรของมึงวะไอ้หน่า ไอ้โรคจิต กูไม่เอาด้วยหรอกนะไอ้บ้ามึงใช้อะไรคิดเนี่ย”

“เฮ้ยเมฆอันนี้เซรีบรัมกูกลั่นออกมาจากจิตใต้สำนึกแห่งความรักเพื่อนเลยนะเว้ย”

“เซรีบรัมลามกนะสิไม่ว่า กูไม่เอาด้วยหรอก มึงเอาคืนไปเลย”

“มึงอย่าเล่นตัวเลยเมฆ พรุ่งนี้มึงจะมากราบขอบคุณกูสิไม่ว่า”

“ขอบคุณบ้านอาม่ามึงสิ เล่นอะไรกันเนี่ยพวกมึง”

เสียง โต้ตอบดังออกมาจากคนสองคนที่พี่ดินคุ้นเคยดีแล้ว แรกๆก็แทบจะไม่เชื่อเลยว่าพี่ๆเค้าสนิทกัน เพราะเห็นแต่ละครั้งที่เค้าคุยกันอย่างกับจะตีกันขนาดนั้นโดยเฉพาะพี่เมฆกับ พี่หน่าคู่เอกที่ตบตีกันเป็นประจำจนพี่ๆเพื่อนๆคนอื่นๆเค้าชินหรือเอือมระอา กับคู่นี้ไปแล้ว จะว่าไปพี่ดินกับไอ้ก้านก็คุยกันเหมือนทะเลาะนะแต่ลึกๆก็รู้ว่าเราสองคนเป็น ห่วงและเข้าใจซึ่งกันและกันเรียกได้ว่าไอ้ก้านเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่พี่ ดินมีเลยก็ว่าได้ มันรู้ทุกเรื่องของพี่ดินดีเสียยิ่งกว่าตัวเองซะอีก ในขณะที่พี่ดินรู้เรื่องของมันบ้างไม่รู้บ้าง ส่วนใหญ่ถ้าไม่ชงเรื่องจนเข้าทางก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก

“สวัสดีครับ”

ใน ขณะที่คนทั้งโต๊ะกำลังชุลมุนวุ่นวายกับการห้ามมวยคู่เอกของทุกวันอยู่นั้น พี่ดินเลือกที่จะขัดจังหวะนับคะแนนด้วยการทักทายผ่ากลางวงเข้าไป นับว่าประสบความสำเร็จสมความตั้งใจ พี่เมฆกับพี่หน่าเลิกถกเถียงเปลี่ยนเป้าหมายมาหาพี่ดินทันที

“อ้าว น้องดินมาพอดีเลย กะว่าจัดการไอ้สมองถั่วงอกนี่เสร็จพี่จะโทรหา”

“พี่หน่ามีธุระอะไรกับผมเหรอครับ”

“ฮ่าๆ วันพิเศษขนาดนี้พี่ก็มีของจะให้น่ะสิ”

ข้อมือพี่ดินโดนคว้าเอาไว้ก่อนที่พี่หน่าจะเข้ามาถึงตัวพี่ดินซะอีก เจ้าของมือนั้นก็ไม่ใช่ใคร คู่กรณีของพี่หน่านั่นเอง

“ดินอย่าไปสนใจมันมาก สาวทึนทึกไร้สามีมันก็โรคจิตแบบนี้แหละ แล้ววันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”

“มีครับพี่”
“อ้าว แล้วไหงมานี่ได้ล่ะ”

“ผมเซ็งน่ะ มองไปทางไหนก็มีแต่ดอกไม้ มองไปทางไหนก็มีแต่สติ๊กเกอร์รูปหัวใจ”

“นั่นสินะ พี่ก็เซ็งเหมือนกันว่ะ แต่ตอนนี้พี่โคตรจะเซ็งเพราะไอ้หน่านี่แหละ”

“มีอะไรกันเหรอครับ”

“นี่จ๊ะ”

ทันที ที่พี่ดินทิ้งก้นลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ บนโต๊ะก็มีกล่องกระดาษสีขาวโทนชมพูผูกโบว์สีเดียวกันกับโทนกล่องมาวางตรง หน้า โลโก้ของกล่องเป็นลายกราฟฟิคพลิ้วไหวคล้ายๆดอกไม้หรือผีเสื้อพี่ดินเองก็ไม่ ค่อยมั่นใจนักสีชมพู พิจารณาดูแล้วเหมือนของใช้อะไรสักอย่างที่พี่ดินไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย หน้ากล่องบอกยี่ห้อของสิ่งที่อยู่ข้างในว่า ‘Lactacyd Intimate’

“มันคืออะไรครับพี่”
อย่าว่าแต่คุ้นเคยเลย สาบานได้ว่าตั้งแต่เกิดมาพี่ดินไม่รู้จักไอ้ Lactacyd Intimate ตรงหน้านี้เลย

“มันคือของที่เหมาะสำหรับคนมีคู่ในวันวาเลนไทน์จ๊ะ”
พี่ยอนกับพี่หวานถึงกับขำพรวดออกมา ยกเว้นแค่พี่เมฆคนเดียวที่ถลึงตาขมวดคิ้วมุ่นใส่เจ้าของของขวัญชิ้นนี้ลูกตาแทบกลับ

“มึงเคยมีคู่เหรอหน่าถึงได้รู้ว่าไอ้นี่เหมาะกับคนมีคู่”
พี่ยอนถามทั้งๆที่ปากยังยกยิ้มเสียงหัวเราะยังกลั้วในลำคออยู่เลย

“ถึงกูไม่มีคู่แต่กูก็ใช้เว้ยยอน มึงอย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก กูแน่ใจว่าเมียมึงก็ใช้”

“กูไม่มีเมีย”

“ผู้หญิงคนไหนที่ถูกมึงเสียบไปเค้าก็เรียกว่าเมียนั่นแหละโว้ย อย่ามาซึนให้กูด่า”

“ก็กูอยากเก็บคำว่าเมียไว้ใช้กับคู่ชีวิตนี่น่า”

“จ๊ะพ่อเทพบุตร ไปนั่งไกลๆไปยอน เดี๋ยวกูอ้วกใส่หน้าซะเลยนี่”

เค้า เถียงกันไปถึงไหนต่อไหนแล้วพี่ดินเองก็ไม่ได้สนใจเท่าไอ้ขวดที่พี่หน่า บอกว่าเหมาะสำหรับคนมีคู่ตรงหน้านี่เลย อีกขวดที่วางอยู่ใกล้กันน่าจะเป็นของพี่เมฆที่โวยวายไปก่อนหน้าที่พี่ดินจะ มาแน่ๆ
ความสงสัยใคร่รู้ทะลุขีดแดงจนต้องหยิบกล่องตรงหน้ามาพลิกดู ภาษาอังกฤษไม่ได้ทำให้หน้าร้อนผ่าวได้เท่ากับภาษาไทยที่ระบุไว้หลังกล่อง
‘น้ำยาทำความสะอาดจุดซ่อนเร้น’

เฮ้ย!!!! นี่มัน??

“นี่มันอะไรครับพี่หน่า น้ำยาล้างจุดซ่อนเร้นเอามาทำอะไรครับเนี่ย”

“เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์จากพี่จ๊ะ น้องดินเอาไว้ใช้คืนนี้นะ”

“แต่มันของผู้หญิงนะครับพี่ แล้วเอ่อ มัน เอ่อ”
น้ำ ท่วมปากนักเลงใหญ่กันเลยทันที ส่วนพี่เมฆนั้นหันหน้าไปมองทางอื่นเรียบร้อยแล้ว แวบหนึ่งแอบเห็นว่าตอนที่พี่ดินอ่านคำอธิบายหลังกล่องขึ้นมาพี่เมฆก็หน้าแดง เหมือนกันนะ

“ผู้ชายก็ใช้ได้จ๊ะ แค่ใช้คนละทางกับผู้หญิงเท่านั้นเอง มาพี่จะสอนว่าใช้ยังไง”

ป๊าบบบบ!!!
ไม่ ใช่ฝีมือพี่ดินนะครับ นักเลงใหญ่ไม่นิยมทำร้ายร่างกายผู้หญิง แต่เป็นมือของพี่ไม้เพื่อนพี่ฉานและเดอะแกงค์ที่เดินมาพอดี เป็นการตบหัวแบบหยอกล้อกันระหว่างเพื่อน แต่พี่หน่าส่งค้อนวงใหญ่ใส่พี่ไม้ทันทีเลยเหมือนกัน

“นี่มึงยัดเยียดอะไรให้อนาคตของชาติวะหน่า”

“ยัด เยียดอะไรล่ะ กูหวังดีเว้ย อยากให้วันวาเลนไทน์เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับพวกมึง กูเตรียมมาให้น้องปลื้มด้วยนะไม้ มึงเอาไปให้เมียมึงด้วยนะไอ้โลลิค่อน”

“ทะลึ่งใหญ่แล้วนะมึง”

กลุ่ม นี้เค้าสนิทกันดีมากถึงมากที่สุด นอจากตบหัวกันจนหน้าหงายแล้ว พี่ไม้ยังแถมให้ด้วยการเอานิ้วจิ้มหน้าผากจนมีอาการเดียวกันไม่มีผิด
“มึงเล่นอะไรวะน่า เมียกูถึงได้หน้าบูดขนาดนั้น”

“กูแค่ให้ไอ้นี่อ่ะฉาน เมียรักมึงถึงกับโวยวาย อกตัญญูจริงๆ”

“อะไรวะ”
กล่องเจ้าปัญหาถูกพี่หน่ายัดใส่มือพี่ฉานทันที พี่ฉานพลิกไปมาอยู่สองสามครั้งก่อนจะหยุดอยู่ที่คำอธิบายหลังกล่องเนิ่นนาน

“เฮ้ยยยยยยยยยยยย”

“มึงตกใจอะไรวะฉาน”
 พี่ไม้ยื่นหน้าเข้ามาเพราะอยากรู้จากเสียงอุทานบ่งบอกอาการตกใจของพี่ฉาน

“มึงเอาไปดู”
กล่องของขวัญกล่องเดียวกันนั้นถูกส่งให้ดูกันทั่วทั้งแกงค์ แล้วเสียงหัวเราะก็ระเบิดออกมาทันทีที่คนสุดท้ายอ่านจบ

“พวก มึงขำอะไรกันวะ ก็วันนี้มันวันแห่งความรัก กูรู้ว่าพวกมึงต้องไม่พลาดทำรักกันแน่ๆ กูหวังดีมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ กูผิดตรงไหนวะเนี่ย แม่ง ทำดีไม่เคยได้ดี”

“หวังดีด้วยการให้น้ำยาล้างจุดซ่อนเร้นเนี่ยนะ มึงใช้อะไรคิดวะหน่า”

“ทำไมวะ”

“เป็น ความคิดที่จัญไร เอ้ยยยยยยยยยยย ดีมากเลยจ๊ะเพื่อนรัก ฮ่าๆ เมฆคืนนี้มึงดึงลำไส้ใหญ่ออกมาล้างด้วยไอ้นี่เลยนะ ส่วนพรุ่งนี้ไม่ต้องมารอกูทำโปรเจคก็ได้ โอเคมั้ย”

“โอเคบ้านมึงสิฉาน ถ้ามันสกปรกมากนักก็หยุดวุ่นวายกับก้นกูซะสิ จะดีกว่ามั้ย”

“อ๋อ นี่โกรธไอ้หน่าเพราะคิดว่ามันด่าว่ามึงก้นสกปรกหรอกเหรอ ตอนแรกคิดว่าอายซะอีก”

“แม่ง พวกมึงนี่นะ เห็นกูเป็นของเล่นกันไปได้ จริงมั้ยน้องดิน”

อ้าวเฮ้ย!! พี่ดินนั่งฟังไปหน้าร้อนฉ่าไปอยู่ดีๆ สะเก็ดระเบิดกระเด็นมาโดนแบบไม่ได้ตั้งใจซะงั้น

“เอ่อ”
ไม่ มีคำตอบให้ นักเลงใหญ่คิดอะไรไม่ออกเลยทีนี้ จริงๆแล้วเวลามีอะไรกับไอ้เสาไฟฟ้าก็ไม่เคยยุ่งยากถึงกับจะต้องล้างด้วย น้ำยาอะไรเลยนะ ก็แค่ล้างให้สะอาดฉีดน้ำเข้าไปเหมือนทำดีท็อกก็แค่นั้น ทำหลายๆครั้งจนน้ำที่ออกมาใสสะอาดเหมือนตอนที่ฉีดเข้าไปก็เป็นอันว่าใช้ได้ แต่ถึงจะทำแบบนั้นแต่ทุกครั้งที่ไอ้เสาไฟฟ้าซุกหน้าลงไป พี่ดินก็ไม่เคยมั่นใจเหมือนกันว่ามันสะอาดพอหรือเปล่า จะมีอะไรที่ไม่พึงประสงค์มาทำให้บรรยากาศเร้าร้อนต้องเสียไปมั้ย ที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ความกังวลใจเกิดขึ้นเลยนี่หว่า แล้วตกลงไอ้น้ำยาล้างอะไรเนี่ยมันใช้แล้วดีจริงๆเหรอวะ แล้วมันจะใช้ยังไงวะเนี่ย ต้องเหมาทั้งโรงงานไปใส่ในถังเก็บน้ำแล้วปล่อยผ่านออกมาจากสายชำระเลยหรือ เปล่า มันจะยุ่งยากไปมั้ย
คิดอะไรไปไกลขนาดนั้นวะพี่ดิน อย่าลืมสิวันนี้ไอ้เสาไฟฟ้ามันต้องทำงาน

“น้องดิน เป็นอะไรไปหรือเปล่า อย่าถือสาเลยนะ ไอ้หน่ามันก็เล่นแรงแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอก”
คน ที่เรียกสติพี่ดินให้กลับเข้าร่างไม่ใช่ใคร แต่เป็นพี่ฉานที่ใช้เวลาช่วงที่พี่ดินไร้สติทำความเข้าใจกับพี่เมฆจนตอนนี้ พี่เมฆได้นั่งอยู่บนตักพี่ฉานไปแล้วเรียบร้อย

“น้องดินอย่าคิดมากเลย ไอ้หน่ามันไร้สาระแบบนี้แหละ สาวใหญ่ไม่มีคู่มันเลยฟุ้งซ่านน่ะ”
พี่เมฆแทคทีมปลอบขวัญพี่ดินด้วยอีกคน ส่วนพี่ๆคนอื่นๆมองมาด้วยแววตาเป็นห่วง ต่างกับพี่หน่าที่มองมาด้วยสายตาสำนึกผิด
เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วมั้ย พี่ดินไม่ได้ตกใจหรือช็อคอะไรขนาดนั้น มันก็แค่สงสัยและแปลกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง มันก็แค่ไม่เข้าใจ

“ครับ ผมไม่ได้คิดมากครับ”

“อาฮะ โล่งอกไปที ไอ้ห่าหน่าทีหลังอย่าเล่นอะไรแผลงๆอีกนะ มันไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นเว้ย”
ได้ยินเสียงถอนหายใจไล่รับกันเหมือนเล่นเวฟเลยทีเดียว ไม่เว้นแม่แต่คนที่ทำสีหน้าสำนึกผิดได้น่าสงสารที่สุดอย่างพี่หน่าในตอนนี้

“ผมแค่สงสัยมากกว่า”

“สงสัยว่า”
พี่ เมฆโพล่งถามขึ้นมาก่อนใคร ตามมาด้วยพี่ฉานที่พยักหน้าสนับสนุนเมียตัวเองอย่างออกนอกหน้า เป็นคูที่เปิดเผยได้ลือลั่นในมหาลัยเป็นที่สุด จะมีใครสักกี่คนที่กล้าประกาศตัวเองว่ามีแฟนเป็นผู้ชายและเฝ้าตามรักกันมา ตั้งแต่เด็กๆเหมือนคู่นี้ ไม่แปลกใจเลยที่พี่ๆเล่าให้ฟังว่าตอนที่พี่ฉานเปิดเผยว่าชอบพี่เมฆนั้นสาวๆ ในมหาลัยอกหักกันเป็นแถว ลานสถาปัตย์ว่างเว้นจากการเดินสวนสนามของสาวๆไปนาน จนตอนนี้สาวๆส่วนใหญ่ยังทำใจกันไม่ค่อยจะได้ที่ผู้ชายเพอร์เฟคอย่างพี่ฉานมี แฟนเป็นผู้ชายด้วยกันอย่างพี่เมฆ แถมยังแสดงทีท่าว่าจะเป็นรักมั่นคงตลอดกาลเสียด้วย

“ไอ้ขวดนี้มันใช้ยังไงเหรอครับ”
พร่วด แค่ก แค่ก !!!!!!
พี่ เมฆที่กำลังดูดเป๊บซี่เข้าปาก พ่นน้ำสีดำพรวดออกมากระเด็นโดนหน้าพี่แกละทันที ความวุ่นวายย่อมๆเกิดขึ้นเพราะคำถามธรรมดาๆของพี่ดินคำถามเดียว

“น้องดินว่าอะไรนะ”
พี่เมฆถามย้ำอีกครั้งเหมือนไม่เชื่อหูว่าพี่ดินถามแบบนั้นลงไป ทำไมล่ะก็นักเลงใหญ่ไม่เคยใช้นี่นา ก็ต้องสงสัยเป็นธรรมดาสิ

พี่หน่าเริ่มปรับสีหน้าเป็นยิ้มได้บ้างแล้ว ส่วนพี่ๆคนอื่นๆเหมือนจะอึ้งกันไปสักพักแต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมา

“ไม่ เห็นจะยากเลยน้องดิน น้องดินก็หาสลิงค์นะ ดูดน้ำยานี้ออกมาแล้วฉีดเข้าไปในก้น จากนั้นก็ฉีดน้ำล้างตามปกติ รับรองเลยว่าคืนวาเลนไทน์จะต้องเป็นคืนที่พิเศษยิ่งกว่าคืนไหนๆเลยนะ ใช่มั้ยวะฉาน”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นไอ้เมฆมันใช้ เมียกูไม่จำเป็นต้องมีตัวช่วยเว้ย หอมหวานตลอดเวลา กินได้ทุกวันไม่มีเบื่อ ไม่ต้องรอเทศกาลเมียกูเด็ดทุกวัน ชัดมั้ยไอ้ทอมโรคจิต”

“ไอ้เชี่ย มึงกลัวไอ้เมฆไม่ให้ซ่ำคืนนี้ใช่มั้ยล่ะถึงได้หยอดขนาดนี้”
“กูพูดเรื่องจริง ใช่มั้ยเมฆ”
คน ถูกถามพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องบอกว่าน่ารัก ไม่แปลกใจเลยที่ใครๆบอกว่าไม่ว่าจะนานแค่ไหนพี่ฉานก็รักและหวงพี่เมฆเสมอต้น เสมอปลายขนาดนี้ ขนาดพี่ดินที่รู้ว่าพี่เมฆมีเจ้าของแล้วเจอรอยยิ้มเข้าไปยังแอบรู้สึกปลื้ม ขนาดนี้ ถ้าคนที่ผ่านไปผ่านมาแล้วไม่รู้ไม่เห็นว่าพี่เมฆมีเจ้าของแล้วล่ะจะเพ้อขนาด ไหน

“มึงไปบอกรักกันคืนนี้จะได้มั้ย กูจะอ้วก ใช่มั้ยวะพวกมึง”
พี่ หน่าเองก็ยังตอบโต้เผ็ดร้อนเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเพื่อนในกลุ่มได้ แต่คราวนี้ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างผู้หญิงคนเดียวของกลุ่มสักเท่าไหร่ เพราะทุกคนพากันส่ายหน้าไม่เห็นด้วย มิหนำซ้ำเจอคำยืนยันของพี่ไม้เข้าไป ถ้าไม่หนักแน่นจริงนี่คงทนไม่ได้กันไปข้างหนึ่งแน่ๆ

[Seiki]

“ไม่นี่ มันสองตัวก็หวานเรี่ยราดแบบนี้มานานแล้ว พวกกูชิน”

ทุก คนพร้อมใจพยักหน้ากันหงึกหงักสนับสนุนคำพูดพี่ไม้จนพี่หน่าต้องแจกค้อนให้ รอบวง จริงๆพี่หน่าก็เป็นสาวห้าวที่น่ารักดี ถึงจะเป็นคนที่โดนเพื่อนๆแกล้งมากกว่าใครๆ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่เพื่อนๆหวงไม่น้อยกว่าใครเลยเหมือนกัน

“น้องดินอย่าไปสนใจพวกแม่งเลย มาๆพี่จะสอนนะ ถ้าได้ผลเป็นที่น่าพอใจยังไง พรุ่งนี้ค่อยมาขอบคุณพี่ก็ได้นะ”

“สนใจครับพี่ แต่คงมายืนยันความพอใจพรุ่งนี้ไม่ได้หรอกครับ”

“กร๊าก ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะไอ้หน่ามึง เจอของแข็งเข้าไป อึ้งจนไปไม่ถูกเลยดิ สมน้ำหน้า”
ดู เหมือนพี่ๆจะเข้าใจความหมายของนักเลงใหญ่ผิดไปเยอะ พี่ดินไม่ได้หมายความอย่างที่พี่เค้ามองตากันแล้วหัวเราะออกมาซะหน่อย ความจริงที่ต้องการบอกก็แค่

“คือวันนี้แฟนผมต้องทำงานครับพี่ พรุ่งนี้เลยอาจจะมารายงานผลไม่ได้”

“นี่น้องดินอย่าบอกนะ ว่าจะเชื่อคำแนะนำไอ้หน่า อย่าไปบ้าตามมันเล้ยยยย”

“ไม่เป็นไรครับพี่เมฆ ลองเปลี่ยนบรรยากาศดู อยากรู้เหมือนกันว่าล้างด้วยไอ้นี่จะเป็นยังไง”

“ฮ่าๆ เมฆมึงเจอน้องชายที่พลัดพรากจากกันแล้วล่ะ น้องดินนี่ได้ใจไม่แพ้มึงเลยจริงๆ”

“ตกลงมันคือคำชมใช่มั้ยครับพี่ไผ่”
ไม่คิดว่าพี่ไผ่จะชงมุขนี้ขึ้นมานะเนี่ย เห็นนั่งอมยิ้มสลับหัวเราะอย่างเดียวไม่คิดว่าชงมาแต่ละทีนี่พี่ดินแทบจุก

“ไอ้ไผ่มันหลอกด่าว่าแรงอ่ะน้องดิน ก็ถ้าเกิดว่าเหมือนไอ้เมฆได้นี่นะ หน้าต้องหนากว่าคนอื่นๆมาก”
พี่หวานโพล่งอธิบายขึ้นมา แต่ว่าไม่ได้ช่วยให้รู้สึกอะไรดีขึ้นเลยจริงๆ

“มึงก็บอกไปเลยสิว่าไอ้เมฆน่ะมันไร้ยางอาย” พี่แกละช่วยเสริม แกงค์พี่เมฆกับพี่ฉานพอรวมตัวกันแล้วเข้าขากันดีจริงๆเลยนะ

“พอๆพวกมึงอะหลอกด่ากูไม่เท่าไหร่ แต่กระทบน้องเค้าแบบนี้เดี๋ยวแฟนน้องเค้ากระทืบกูกับไอ้ฉานไม่ช่วยนะ”

“เค้าไม่อยู่หรอกครับพี่เมฆ”
ป่านนี้เอกสารคงกองทับตายไปแล้วมั้ง คนบ้างานอย่างมันอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้วันอะไร

“แน่ ใจเหรอครับน้อง แล้วบีเอ็มซีรี่เจ็ดรุ่นใหม่ล่าสุดสีดำที่จอดอยู่ตรงนู้น ทะเบียน xxxx ประมูลมาด้วยราคาหลักล้านนี่แฟนใครวะ สาวๆแม่งมองตาเป็นมันเลยทีเดียว”
เสียงพี่แกละตะโกนบอก จากคุณสมบัติที่พี่แกละบอกมาก็คลับคล้ายคลับคลาอยู่นะ

“เฮ้ยๆ ใครก็ได้ช่วยไปพาเค้าฝ่าออกมาจากวงล้อมชะนีทีเถอะ เดี๋ยวโดนลากไปกินบนต้นไม้นะมึง”
เสียง พี่หวานไล่หลังตามมา มันค่อนข้างที่จะชัดเจนจนพี่ดินอดมองไปยังจุดที่พี่ทั้งสองพูดถึงไม่ได้ ผู้ชายรูปร่างมาตรฐานในชุดสูทเนี๊ยบทุกตารางนิ้วไม่มีที่ติ ก้าวออกมาจากฝั่งคนขับ มือหนึ่งยกแว่นกันแดดตามสมัยนิยมขึ้นสวมอีกมือกดรีโมทล็อครถ และกำลังมองมาทางเดคไม้ใต้ต้นจิกน้ำที่พี่ดินกำลังนั่งอยู่ตอนนี้
แทบจะสะดุดลมหายใจตัวเอง!!!
คน ที่พี่ดินค่อนขอดอยู่ในใจว่าบ้างานมาตั้งแต่เช้าให้หงุดหงิดจนต้องโดดเรียน มานั่งเล่นที่ศิลปกรรมกำลังเดินมาทางนี้ คนที่เดินผ่านไปมาแหวกทางเดินให้ การแต่งตัวอย่างคนทำงานแล้วเป็นจุดรวมสายตาของคนรอบข้าง ทุกอย่างแน่ชัดแล้วว่าคนที่เดินตรงมาหยุดอยู่ตรงหน้าพี่ดินคือไอ้เสาไฟฟ้า
ไหนว่างานยุ่งมากจนอาจจะไม่กลับบ้าน แล้วทำไมมันถึงมายืนอยู่ตรงนี้ได้วะ

“สวัสดีครับทุกคน ว่ายังไงเราเรียนศิลปกรรมตั้งแต่เมื่อไหร่”
ประโยคแรกมันทักทายพี่ๆทุกคน แต่ประโยคสุดท้ายมันหยุดมองพี่ดินพร้อมส่งยิ้มละลายใจมาให้นี่หมายความว่าไงวะ

“มานี่ได้ไงอ่ะ”

“ไปที่คณะมาแล้วไม่เจอใครก็เลยถามน้องก้าน”

“มันไม่ได้มาเรียนนี่ หรือว่ามันมา”

“ไม่ได้มาหรอก พี่โทรไปหาน่ะ น้องก้านเลยบอกว่าให้มาหาที่นี่ดู ถ้าไม่เจอให้รอครบ 24 ชั่วโมงแล้วแจ้งตำรวจ”
เออนะ พี่ดินก็ลืมไปว่าไอ้ก้านมันรู้ทุกเรื่องเหมือนที่พี่แก๊กรู้นั่นแหละ

“อือฮึ”
ไม่ รู้จะตอบอะไรไปมากกว่านี้ สมองยังประมวลผลได้ช้ากว่าปกติอยู่มาก เลยได้แต่พยักหน้าให้เท่านั้น แค่นี้กับสถานการณ์ไม่คาดฝันแบบนี้ ทำได้แค่นี้ก็เก่งมากแล้วพี่ดิน อย่าให้ถึงกับหัวใจที่มันเต้นกระแทกหน้าอกข้างซ้ายจนเจ็บร้าวกระเด็นออกมา ทางปากฟ้องความรู้สึกให้ต้องเสียหน้านักเลงใหญ่เลย

“พี่มารับ”
คง จะเป็นกลไกที่ร่างการตั้งโปรแกรมอัตโนมัติเอาไว้ เพราะสิ้นเสียงสุดท้ายของไอ้เสาไฟฟ้าแล้วพี่ดินก็รู้สึกตัวว่ายกมือไหว้ลา พวกพี่ๆ แต่ไม่ลืมคว้าของขวัญวาเลนไทน์ที่พี่หน่าให้ติดมือมาด้วย เดินตามหลังไอ้เสาไฟฟ้ามาแบบงงๆรู้สึกตัวอีกทีก็มานั่งคู่กับมันที่เบาะหลัง และรถเคลื่อนตัวออกมาจากมหาลัยเรียบร้อยแล้ว

“ดินเป็นอะไรไป หืม เห็นเงียบตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วนะ ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร ทำงานเสร็จแล้วเหรอ”

“ยังไม่เสร็จหรอกครับ”

“อ้าว”

“ก็วันนี้วันวาเลนไทน์ ใครจะมีกระจิตกระใจมาทำงานกันล่ะ ใครๆก็อยากอยู่ฉลองกับคนรักกันทั้งนั้นแหละ”

“เหรอ”

“ครับ ไม่เชื่อพี่เหรอ”

“เชื่อ”
จะไม่ให้เชื่อได้ไงก็เล่นลงจากรถมาทั้งสูททำงานเต็มยศขนาดนั้น แสดงว่าพอออกจากบริษัทก็มุ่งตรงมาหาพี่ดินเลยแน่ๆ

“แล้วนี่อะไร”
ไอ้เสาไฟฟ้าเอาของขวัญในมือพี่ดินไปพลิกดูก่อนจะยิ้มแล้วตามมาด้วยหัวเราะแบบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่ คงกลัวนักเลงใหญ่จะอาละวาด

“น้ำยาล้างจุดซ่อนเร้น”
มัน จะอ่านทวนทำไมวะ ตอนที่พี่ดินอ่าน หรือที่พี่ๆเค้าเวียนรอบกลุ่มกันอ่านพี่ดินยังรู้สึกเฉยๆนะ แต่ทำไมเวลาไอ้เสาไฟฟ้าอ่านแล้วรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาวะ เป็นเพราะว่าคนที่อ่านคือไอ้เสาไฟฟ้าหรือเพราะมันเป็นน้ำยาล้างจุดซ่อนเร้น กันแน่

“อือ พี่หน่าให้มาบอกว่าเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์”

“เค้าบอกหรือเปล่าว่าให้ใช้ตอนไหน”

“บอก บอกวิธีใช้มาด้วย โคตรจะยุ่งยาก”

“เหรอ ถ้างั้นก็ไม่ต้องใช้หรอก”

“ทำไมล่ะ จะว่าไปมันก็ดีกว่าล้างน้ำเปล่าไม่ใช่เหรอ มันก็น่าจะสะอาดดี”

“ที่ดิน เคยทำก็สะอาดดีอยู่แล้ว เท่าที่ดินทำให้พี่ก็รักจะตายอยู่แล้ว ไม่ต้องยุ่งยากไปกว่านี้หรอก แค่ดินเป็นดินก็พอพี่ไม่ต้องการอะไรแล้ว แค่นี้พอแล้วสำหรับพี่”

“จริงๆเหรอ ที่ผ่านมากูเป็นแฟนที่ดีแล้วเหรอ”

“ครับ”

“ขอบคุณนะ”

“หืม ดินว่าอะไรนะ”

“บอกว่า ขอบคุณนะ”

“เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม”

“เป็นอะไรล่ะ”

ยัง ไม่ทันจะรู้เลยว่าไอ้เสาไฟฟ้ามันขอเปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอะไร ยังไม่มีคำตอบจากพี่ดินด้วยว่าได้หรือไม่ได้ ริมฝีปากร้อนชื้นก็ทาบทับริมฝีปากพี่ดินจนโวยวายอะไรไม่ได้เสียแล้ว เปลือกปากที่ว่าร้อนแล้วยังร้อนไม่เท่าลิ้นนุ่มที่ควานเข้ามาพัวพันกับปลาย ลิ้นพี่ดินที่ถอยหนีสลับตอบโต้แบบลืมอาย ริมฝีปากบดจูบกันเสียจนไม่รู้สึกเลยว่ารถกระตุกเซไปกี่ครั้งกว่าจะกลับมา วิ่งตรงทางได้เหมือนเดิม ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันดูดดื่มจนไม่รู้เลยว่า แหวนเกลี้ยงวาววับสวมเข้านิ้วนางข้างซ้ายตั้งแต่เมื่อไหร่ กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีปลายลิ้นร้อนก็ไล้จูบไปทั่วทุกนิ้ว ย้ำจูบกลางฝ่ามือก่อนจะมาหยุดตรงโคนนิ้วที่สวมแหวนไว้เนิ่นนาน

“แฮปปี้ วาเลนไทน์นะครับคนดีของพี่ ปีนี้เป็นปีแรกที่พี่ได้มีโอกาสบอกแบบนี้กับดิน แต่ไม่ต้องกลัวนะจากนี้ต่อไปอีกกี่ปีๆพี่ก็จะบอกคำนี้เหมือนเดิม พี่รักดินนะ”

น้อยครั้งมากที่น้ำตานักเลงใหญ่จะไหลออกมาด้วยความซาบ ซึ้งกับอะไรสักอย่าง แต่วันนี้มันกลั้นไว้ไม่ไหวจริงๆ ม่านน้ำตาถึงได้ไหลออกมาจนเปื้อนสูทตัวแพงไปหมด ไม่มีคำต่อว่าสักคำนอกจากจะยิ่งกดใบหน้าให้จมกับไปอกกว้าง ไม่ได้รับความรักจากพ่อเลยก็ไม่เป็นไรนะพี่ดิน แค่ได้ความรักจากแม่ จากไอ้เสาไฟฟ้า แค่นี้พี่ดินก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วเหมือนกัน


ซุก หน้าอยู่กับอกกว้างจนแน่ใจว่าน้ำตาได้เหือดแห้งดีแล้วถึงได้ผละออกมา มีแต่แววตาที่เต็มไปด้วยรักจากคนตรงหน้า ไม่มีรอยยิ้มและแววตายั่วเย้าออกมาให้ต้องอาย

“ดินมีเจ้าของแล้วนะ”

“กูไม่ใช่หมา” แต่ก็เสือกพยักหน้ายอมรับ

“งั้นดินก็เป็นเจ้าของพี่บ้างสิ”
แหวนเกลี้ยงแบบเดียวกันกับที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายแต่วงใหญ่กว่าถูกยื่นมาให้

“พี่อยากให้ดินเป็นเจ้าของพี่”

“ทุกวันนี้ก็เป็นอยู่แล้วนี่”

“อันนั้นเรารู้กันแค่สองคน แต่ถ้าดินสวมแหวนวงนี้ให้พี่ ใครๆก็จะรู้ว่าพี่ไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว พี่มีเจ้าของแล้ว”

“ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ไม่ต้องตามไปเฝ้าให้เหนื่อย”
เพราะ เห็นว่ามีเหตุผลหรอกนะ ถึงได้รับแหวนมาแล้วสวมให้มันในนิ้วเดียวกันกับที่มันสวมให้พี่ดิน ก่อนจะกดย้ำจูบลงไปตรงตำแหน่งของแหวนอย่างที่มันทำก่อนหน้านี้เหมือนกัน

“ดินรักพี่เหมือนกันใช่มั้ย”

“อืม”
จะ มีคำตอบไหนนอกจากคำตอบนี้อีกเหรอ ตอนแรกรู้สึกว่าตัวเองยังเป็นดินแข็งไม่เหมาะแก่การทำประโยชน์อะไรเลยแท้ๆ แต่พอมาเจอไอ้เสาไฟฟ้า จากดินแข็งกลายเป็นดินร่วนตั้งแต่ตอนไหนวะ

“แล้วตกลงคืนนี้ต้องใช้ไอ้นี่มั้ย”

“ไม่ต้องหรอก”

“ทำไมล่ะ”
“เพราะคืนนี้พี่จะรับ”

“เฮ้ยยยยยยย ไม่นะ กูทำไม่เป็น”

“พี่พูดเล่น ใครจะปล่อยให้เมียต้องเหนื่อยได้ลงคอล่ะ”

“กูบอกว่าอย่าพูดคำต้องห้าม”

“ขอโทษครับ พี่รักดินจัง”

“เกี่ยวกันเหรอ แต่กูก็รักมึงเหมือนกันนะ”

เป็น การพรีวาเลนไทน์ด้วยการบอกรักผ่านคำพูดและการกระทำแบบไม่เกรงใจคนขับรถที่ ขับไปเกร็งตัวเองไป พารถออกนอกเลนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ใครจะไปกล้าจินตนาการล่ะว่าคืนนี้  เค้าจะ soiltest กันจนฟ้าสางหรือจะก้าวข้ามไปอีกวัน อยู่กับนักเลงใหญ่จะให้ธรรมดาๆเหมือนคนอื่นเค้าได้ยังไงกันล่ะ นักเลงใหญ่ลงทุนบอกรักทั้งคำพูดทั้งการกระทำขนาดนี้แล้ว ใครอดใจไหวก็เรียกได้ว่าโง่เต็มที

Happy Valentine กันนะคะทุกคน TRomance

๐ สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นต้องขอโทษสำหรับคนที่ได้รับของไม่ครบ หรือมีของเสียหายนะคะ วันนี้คนเขียนได้ส่งของที่ขาดและเสียหายตามไปให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งหมดเป็นความผิดของทีมงานเองที่เร่งรีบกันจนขาดความรอบคอบ สำหรับใครที่ยังได้รับของไม่ครบแจ้งไว้ที่หน้ากระทู้ได้นะคะ คนเขียนจะรีบจัดส่งไปให้ค่ะ ขอโทษในความผิดพลาดอีกครั้งนะคะ หลังจากวันที่ 18 นี้ ถ้าใครที่ยังไม่ได้รับของให้รีบแจ้งมาที่หน้ากระทู้หรือทางเมลล์นะคะ จะได้ช่วยกันติดตามให้ มีพี่ๆแนะนำมาว่าถ้ามีโอกาสรวมเล่มครั้งต่อไปให้จัดส่งแบบพัสดึลงทะเบียนที่ ตรวจสอบได้ทางเวป คนเขียนเองก็จะศึกษาขั้นตอนและวิธีการนะคะ เพราะคนเขียนจัดส่งครั้งละมากๆ และทำตามที่พี่ไปรษณีย์เค้าแนะนำมา อาจจะไม่ใช่วิธีการที่ดีที่สุด แต่จะพยายามหาทางที่ดีที่สุดไปเรื่อยๆนะคะ

๐ ใครที่ได้รับหนังสือแล้ว คนเขียนอยากให้มาพูดคุยกันถึงตอนพิเศษทั้ง 9 ตอนที่เพิ่มไปให้นะค่ะว่ารู้สึกยังไงกันบ้าง บอกตรงๆว่าลุ้นมากค่ะสำหรับการตอบรับจากคนอ่าน ส่วนตอนพิเศษตอนนี้ ไม่มีในหนังสือเพราะเพิ่งแต่งขึ้นมาสดๆร้อนๆ ยังมีไอกรุ่นอยู่เลย ตั้งใจแต่งขึ้นมาเนื่อในเทศกาลวันแห่งความรักย้อนหลังให้ทุกคนแทนคำขอบคุณนะ คะ หวังว่าจะถูกใจสำหรับใครหลายๆคนที่คิดถึงพี่เมฆกับท่านฉานกันบ้าง  

๐ ฝากข่าวประกาศว่า หนังสือพี่ดินและพี่เมฆที่สั่งพิมพ์เกินมาเหลืออยู่อีกประมาณสามชุดนะคะ ถ้าใครที่พลาดหรือสั่งไม่ทันก็จับจองกันมาได้ ของมีพร้อมส่ง สำหรับใครที่ไม่ทันสามชุดที่มีอยู่จริงๆ ก็ลองแจ้งความจำนงมานะคะ คนเขียนอาจจะเปิดจองเก็บอีกสักระยะเอาสักจำนวนหนึ่งแล้วจะสั่งพิมพ์เพิ่มให้ ค่ะ ส่งไปที่ PM เซกิ หรือจะสั่งตรงกับคนเขียนที่เมลล์ romancefic [at] hotmail.co.th เลยก็ได้ค่ะ

๐ มาครั้งนี้ก็ขอเอารางวัลแห่งความภาคภูมิใจมาอวดกันด้วยเลยนะคะ และขอขอบคุณทุกเสียงสนับสนุนที่ทำให้ได้สองรางวัลนี้ขึ้นมา ไม่รู้จะขอบคุณยังไงนอกจากบอกผ่านตัวอักษรว่าขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ จะพยายามสร้างงานเขียนมาให้ทุกคนอ่านต่อไป

๐ มีเมลล์แวะเวียนเข้ามาถามว่า ถ้าวันหนึ่งมีสำนักพิมพ์ติดต่อมาเพื่อเอาเรื่องไปรวมเล่ม และให้ลบเรื่องบางส่วนออกจากบอร์ด คนเขียนจะทำอย่างนั้นมั้ย สำหรับสำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสคนเขียนคนนี้ก็น้อมรับไว้ด้วยความขอบคุณค่ะ แต่คนเขียนคนนี้ไม่มีนโยบายลบเรื่องตัวเองเพื่อผลแห่งการค้า คนเขียนพึงระลึกเสมอว่ามีชื่อ TRomance ขึ้นมาได้เพราะเล้าเป็ด เพราะฉะนั้น ถ้าวันหนึ่งเราจะก้าวหน้าขึ้นแต่ต้องแลกกับการหันหลังให้กลับบ้านเกิดตัวเอง นั้นไม่เคยอยู่ในความคิดนะคะ ถ้าจะมีการรวมเล่มอีกในภายภาคหน้า คนเขียนก็ให้สัญญาไว้ตรงนี้เลยว่า จะลงเรื่องจนจบทุกเรื่อง และจะไม่ลบเนื้อหาบางส่วนออกแน่นอน เราค่อยไปแถมพิเศษกันกับตอนพิเศษหรือเรื่องพิเศษจะดีกว่านะคะ

๐ ขอบคุณแม่นางดาวพระฉึกที่ถ่ายรูปไว้ให้นะจ๊ะ จุ๊บๆ ประกบปากดูดดื่มขอบคุณ  

๐ ขอให้ทุกคนสนุกกับตอนพิเศษและเทศกาลพิเศษนะคะ

๐ TRomance

[Winer]

****

คงต้องยกให้เป็น  นักเขียนเซียนมหาเทพ   กันไปเลยยยยยยยยยย
ดีใจกับรางวัลด้วยนะครับ  คงได้เห็นงานล้นคุณภาพ ออกมาอีกเรื่อยๆ ขอบคุณเรื่องราวดีๆนะครับ


แต่จะให้ดี  ยกหน้าคนแต่งมาเสริมทัพอีกขั้นก็ดีนะครับ อยากเห็นหน้าคนแต่ง+5555

[chaoyui]

มีเมฆฉานมาแจมด้วย
แต่ที่แรงสุดคงเป็นคู่แก๊กก้าน

[aorpp]

ตอนพิเศษสนุกมากกกกกค่ะ
เหมือนได้กลับไปงานเลี้ยงรุ่นเลย ได้เจอ พี่เมฆ พี่ฉาน แอนด์เดอะแก็งค์ ครบทีม
โอ๊ยยยยย อ่านไปยิ้มไป สุขใจเหลือจะเอ่ย
ขอบคุณมากกกกกค่ะ  

๐ มีเมลล์แวะเวียนเข้ามาถามว่า ถ้าวันหนึ่งมีสำนักพิมพ์ติดต่อมาเพื่อเอาเรื่องไปรวมเล่ม และให้ลบเรื่องบางส่วนออกจากบอร์ด คนเขียนจะทำอย่างนั้นมั้ย สำหรับสำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสคนเขียนคนนี้ก็น้อมรับไว้ด้วยความขอบคุณค่ะ แต่คนเขียนคนนี้ไม่มีนโยบายลบเรื่องตัวเองเพื่อผลแห่งการค้า คนเขียนพึงระลึกเสมอว่ามีชื่อ TRomance ขึ้นมาได้เพราะเล้าเป็ด เพราะฉะนั้น ถ้าวันหนึ่งเราจะก้าวหน้าขึ้นแต่ต้องแลกกับการหันหลังให้กลับบ้านเกิดตัวเอง นั้นไม่เคยอยู่ในความคิดนะคะ ถ้าจะมีการรวมเล่มอีกในภายภาคหน้า คนเขียนก็ให้สัญญาไว้ตรงนี้เลยว่า จะลงเรื่องจนจบทุกเรื่อง และจะไม่ลบเนื้อหาบางส่วนออกแน่นอน เราค่อยไปแถมพิเศษกันกับตอนพิเศษหรือเรื่องพิเศษจะดีกว่านะคะ

ปลื้มใจกับนักเขียนในดวงใจคนนี้มาก มากที่สุด  

[DEMON3132]

+1 ให้สำหรับตอนวาเลนไทน์หวานสุด ๆ สำหรับพี่ดิน+เสาไฟฟ้า
แถมมีพี่เมฆ+พี่ฉานมาแจมด้วย หายคิดถึงไปเยอะเลย รอลุ้นหนังสือ
ที่จะได้รับอยู่ค่ะ (สั่งไม่ทันเพื่อน ๆ ชุดแรก แต่สั่งและโอนเงินไปแล้ว
ตอนที่ได้รับแจ้งว่าเหลือ 9 เล่ม อยากเห็นหนังสือของจริง+ของแถม)
ยินดีด้วยค่ะกับสองรางวัลที่ได้รับ เป็นของรางวัลอันมีคุณค่าเพราะได้
รับการโหวตจากคนอ่านด้วยความจริงใจและเต็มใจ 

[roseen]

 

[PEENAT1972]

อืม..... พูดไม่ออกบอกไม่ถูก กลัวคนขับ พารถไปลงข้างทางจะแย่

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ และ ยินดีด้วยกับรางวัลนะคะ

[akazu]

 :pig4:ขอบคุณสำหรับหนังสือค่ะ ได้รับครบถ้วนทุกสิ่งอย่าง แอบเก็บบูชาก่อน เดี๋ยวค่อยเอามาอ่าน เพราะต้องพาท่านไปใส่ปกให้เรียบร้อย เดี๋ยวยับ และดีใจด้วยคร้าบบบกับรางวัลนักเขียนดาวรุ่ง และพระเอกยอดเยี่ยม แอบเสียดายไม่ได้เห็นหน้า ทำไมไม่มารับเองง่ะ เค้ารอดูอยู่เลยน่ะเนี่ย

+1 สำหรับตอนพิเศษหวานเทศกาลวาเลนไทน์ค่ะ ทำให้เห็นอีกมุมหนึ่งของพี่ดิน ว่ามีอารมณ์น้อยด์เสาไฟฟ้าสะด้วย แอบอายแทนพี่ดิน ตอนคุยกะน้องก้าน พี่แก๊กก ทำไปได้้ พี่ฉานกะพี่เมฆ ก็น่ารักไม่สร่าง รักกันจริงน่ะ ซูฮกหน่าค่ะ เทอแรงได้ตลอดกาล เลือดสาววายเข้าขั้นนเลย น่ารักค่ะ สำหรับตอนนี้

พีเอสซึ.เค้ายังไม่ได้อ่านเลยตอนพิเศษ ติดไว้ก่อนน่ะ อ่านเมื่อไหร่มาเม้นท์แน่นอนเหอะ

[qq_oo]

ขอแสดงความยินดีค้วยน่ะค่ะ

[iiดาวพระสุขლii]

จุ๊บๆๆๆๆๆ  นะป้า 
ยินดีด้วยกับรางวัลจ้า!!!!!     ไว้มีโอกาคงได้ Ft.  กันเน้อ ฮ่าๆๆๆ  

ตอนพิเศษตอนนี้ ทำเอาคนไม่มีคู่ตาร้อนผ่าว  กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส 

[urmein]

อ่านเรื่องเดียว ช่วยให้หายคิดถึงเดอะแกงค์2เรื่องเลยทีเดียว
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆค่ะ

[cipher]

ตอนพิเศษน่ารัก+ฮา+ซึ้งครบสูตร
ชอบมาก โดยเฉพาะพี่แก๊กกับน้องก้าน
ปล. ยินดีด้วยกับรางวัล 

[Killua]

๐ มีเมลล์แวะเวียนเข้ามาถามว่า ถ้าวันหนึ่งมีสำนักพิมพ์ติดต่อมาเพื่อเอาเรื่องไปรวมเล่ม และให้ลบเรื่องบางส่วนออกจากบอร์ด คนเขียนจะทำอย่างนั้นมั้ย สำหรับสำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสคนเขียนคนนี้ก็น้อมรับไว้ด้วยความขอบคุณค่ะ แต่คนเขียนคนนี้ไม่มีนโยบายลบเรื่องตัวเองเพื่อผลแห่งการค้า คนเขียนพึงระลึกเสมอว่ามีชื่อ TRomance ขึ้นมาได้เพราะเล้าเป็ด เพราะฉะนั้น ถ้าวันหนึ่งเราจะก้าวหน้าขึ้นแต่ต้องแลกกับการหันหลังให้กลับบ้านเกิดตัวเอง นั้นไม่เคยอยู่ในความคิดนะคะ ถ้าจะมีการรวมเล่มอีกในภายภาคหน้า คนเขียนก็ให้สัญญาไว้ตรงนี้เลยว่า จะลงเรื่องจนจบทุกเรื่อง และจะไม่ลบเนื้อหาบางส่วนออกแน่นอน เราค่อยไปแถมพิเศษกันกับตอนพิเศษหรือเรื่องพิเศษจะดีกว่านะคะ

กับข้อความนี้จัด like 1000 ครั้งค่ะ นับถืออย่างแรง  
หวังว่าจะได้อ่านผลงานในนามของ  TRomance ต่อไปเรื่อยๆนะคะ  

[DraCo_SLa13]

ดีใจกับรางวัลด้วยค่ะทั้ง2รางวัลเลย

ตอนนี้น่ารักสุดๆ  หน่าเราเข้าใจหน่านะ  ถ้าไม่เป็นแบบหน่าเราคงมีชีวิตอยู่ในหมู่คณะ วิดวะ ถาปัด ศิปกรรมยากแน่ๆ (มิใช่อะไรเพราะเห็นหน่าแล้วเหมือนส่องกระจกว่ะ 555+)

พี่เมฆคงทั้งงทั้งอึ้ง  อาจจะเสียคะแนนความหน้าด้านให้น้องดินก็คราวนี้แหละ อิอิ (พี่ดินไม่ได้ตั้งใจจะด้านแต่แค่ซื่อใช่ป่ะพี่ดิน)

ตอนพิเศษในหนังสือ ชอบตอน วิดวะ ป๊ะ ศิลกรรม เนี่ยแหละค่ะ สุดๆละ ครบค่ะ  แสดงถึงควาเป็นพี่ดินและ เมฆได้อย่างลงตัวสุดๆ ไหนจะตอนที่บอกว่า ช่อของทั้งสองคู๋มีความหมายไปในทางเดียววกันนี่อ่ะ แบบตรงใจเราแป๊ะๆเรยค่ะ

[BeeRY]

้เป็นปลื้มกับตอนพิเศษนี้ น่ารักที่สุดเลย
ส่วนตอนพิเศษในหนังสือ ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ พอดีช่วงนี้ยุ่งๆอยู่ เลยกะรอปิดเทอมอ่านทีเดียว
อ่านแล้วจะมาเม้นท์อีกทีนะคะ 

[Nabee]

น่ารักไปโลกหน้าแล้วอ่ะ พี่ดิน พี่เมฆ น้องก้านอีก...อร๊ายยย ย ยยยยยยย

แล้วนี่น้องก้านไปมีอะำไรกะพี่แก๊กได้ยังไงอ่ะ...สงสัยคงต้องรอหนังสืออย่างเดียวเลย >/////<

แต่เป็นตอนพิเศษที่พิเศษมาก ๆ เลยนะฮะ...ปลื้มเป็นที่ซู้ดด ด ด ดดด...น่ารักมาก ๆ อ่ะฮะ (สงสารคนขับรถเป็นที่สุด =.,=) 55555+


ยินดีกับทั้งสองรางวัลด้วยนะฮะ ^^~*

[monster_narak]

น่ารักจัง  พี่ดิน พี่เมฆพี่ฉานเเอนเดอะเเก้งง

ฮาดีน้อยหย่าก้อฮาเหมือนเดิมเรยอะ

หวานตอนท้าย ฮาตอนต้น เอิ้กกก

ขอบคุนค้ะ