เรื่องหน่วงได้อีกก
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วอินตามมากๆเลย นอกจากชื่อกันเหมือนกันแล้ว(เราชื่อเบลล์ล่ะ555 อ่านๆไปก็รู้สึกเหมือนโดนเรียกตลอดเวลาเลย
) นิสัยยังเหมือนกันอีก ทั้งขี้หวงแล้วก็โลกส่วนตัวสูงเนี่ย อ่านๆไปก็เหมือนได้สะท้อนชีวิตตัวเองดี
(เฮ้อ เบลล์ในเรื่องมีหมอมีนแล้วเบลล์นี้จะไปหาหมอมาดามใจที่ไหนละเนี่ย เศร้าแพร้บ
)
ตอนอ่านแรกๆนี่มองค้อนเบลล์เลยแหละ อะไรจะเลิกกันง่ายขนาดนั้น ถึงจะอยู่กันนานจนความรักจืดยังไงมันก็ต้องมีความผูกพันกันบ้างสิ เจอปัญหาปุ๊บทิ้งปั๊บนี่เจ็บแทนมีนเลย (มีนก็ไม่รั้งเล้ยย บางทีการพูดก็สำคัญนะ) ไม่มีใครเหมาะกับเบลล์เท่ามีนแล้วแหละ การจะอยู่กับคนโลกส่วนตัวสูงแลบเข้าขั้นหนักนี่ถ้าไม่ใช่เข้าใจกันจริงๆก็ต้องอยู่ด้วยกันมานานมากจนชินไปเองกับการมีตัวตนของคนอีกคนที่อยู่ด้วยกันได้ในกำแพงนี่แหละน้าา
สำหรับบิ๊กตอนมีเรื่องแรกๆก็เทใจมาทีมนี้นะ แต่พอเจอนิสัยตังเมอยากอยู่ด้วยกัน24ชม.แล้วแอบหลอนอะ อะไรจะหลง จะคิดถึงปานนั้น (0-0)!! เข้าใจว่าชีวิตมีปมแต่อย่างงี้ก็เยอะไป๊ ลำไยแทนเบลล์ แล้วยังกลายเป็นว่าตอนหลังเหมือนเบลล์โดนแบนอีก คบแล้วเลิกก็ไม่น่าโดนขนาดนี้ป่ะ จากที่ไม่มีเพื่อนเลยแทบจะเป็นไม่เหลือแล้วน่ะสิ นึกฟิลวันซ้อมรับปริญญาของเบลล์ออกเลย มันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีนบอกเลิกอีกนะ
ตอนนี้พออ่านจบขอเป็นfcคุณชัชแทนละกัน เลิฟอะไม่มีสาเหตุ -3- //ทำหน้ามึนเข้าสู้
เอาจริงๆลุ้มเรื่องแม่ของบัวนะว่าเค้าจะกลับมาในเรื่องมั้ย แต่พอหายไปแบบนั่นก็...นะ รู้สึกค้างเบาๆว่าทำไมเค้าถึงเสียเหมือนกัน จะว่าตรอมใจหรืออะไรก็เถอะ เฮ่อ
บ่นซะเว่นเว้อเลย ยังไงก็ตามแต่ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ข้างบนนี่ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ถึงจะอยากปรับนู่นนี่แค่ไหนแต่ก็เป็นสิทธิ์ของคนเขียนล่ะนะที่จะรังสรรค์เรื่องออกมาเป็นแบบไหน แล้วจะตามไปอ่านในเรื่องต่อๆไปน้าาาา